Lögberg - 12.09.1901, Blaðsíða 6

6
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 12. SEPTEMBER 1901
Allan-línan og Yesturfarar.
Eitirfjlg'jandi lfnum vil eg biÖja
yður, herra ritstjöri Lögbergs, að Iji
rúm í blaði yðar:
Allmiklar sögur ganga' árlega af
pví út á Islandi, hvað íslendingum
J> tim, sem paðan fara til Ameríku,
ÍIM illa á leiðiuni & Atlanzhafi. I>eir
e:cra, eftir pví sem sögurnar segja, að
hafa bæði ilt og lítið viðurværi og
illan aðbúnað á margan hátt. Flest
börn, tvævetur og paðan af yngri, er
saort að deyi af meðferðinni. Fölkið
á að fá svo lítið að borða, að nauð-
synlegt sé fyrir vesturfara að hafa
með sér nesti á hafinu. Fyrir sögum
pessum eru menn hafðir, sem pykjast
hafa reynt petta sjálfir, svo ekki er
að fuiða pó fólk leiðist til að trúa
J>um, enda er Jiað tilfellið, og svo eru
peir, sem til vesturferðar hugs3,sagðir
ekki vera með öllum mjalla að stofna
sór og sínum út I slfkan voða; og peir
sem mest héldu i móti vesturferðum,
kölluðu pá blátt áfram morðingja,
sem með börn fóru, og töldu rétt og
nauðsynlegt að hefta för peirra pví
peir dræpu afkvæmi sín vfsvitandi
með því að fara.
Eg skal nú engan dóm á pað
leggja, hvort sögurnar um illa með-
ferð á útfiytjendum að undanförnu
hafa verið sannar eða ekki. En eg
get ekki leitt hjá mér að sk^ra frá,
hvernig mér og peim, tem mér urðu
samferða vestur, leið í höndum Allan-
línunnar. Við vorum sextán íslend-
ingar í hópnum og höfðum engan
tú k. t>egar við komum til Leith á
Skotlandi og stigum J>ar á land, kom
umboðsmaður Allan-lfnunnar strax á
móti okkur og tók okkur svo vin-
gjarnlega og blfðiega, að pað var
eius og bann heföi heimt okkur úr
helju. Hann lét undir eins keyra
flutning okksr allan og konur og
börn, sem ekki var fært um að ganga,
og fylgdi okkur svo sjálfur og keypti
mat handa öllum og mjólk handa
börnunum mfnum tveimur, sem hann
sýndi svo mikla bllðu og nákvæmni,að
pað var eins og J>au væri hans eigin
börn. Hann gat talað pó nokkuð í
íslenzku og gert sig pannig Bkiljan-
legan. Síðan var farið með okkur á
járnbrautarlestina og brunaði hún af
stað til Glasgow með okkur og leið-
togann okkar, og skildi hann ekki við
okkur fyr en á hóteli, sem mun vera
biðarstaður vesturfara. Okkur var pi\
farið að pykja svo vænt um mann
pennan fyrir ljúfmensku pá, velvild
og umhyggju, er hann s/ndi okkur,
að við sársöknuðum hans og práðum
að sjá hann aftur, en um það gerðum
við okkur enga von.
A hóteli pessu vorum við I pvf
nær prjá daga og leið okkur par fi-
gætlega í alla staði; nóg og gott fæði
og mjólk handa börnunum. I>ar var
ýmsra annarra pjóða fólk: Rússftr,
Austurríkismenn, Þjóðverjar og Uug-
verjtr. Hótelhaldarinn var svo góð-
ur við okkur, að hann lét okkur borða
sér I stofu og sofa út af fyrir ckkur í
herbergjum, nema hvað með okkur
voru tveir -menn, annar norskur og
hinn da»Bkur—báðir gentleftien.
Hinn 20 Júlfmánaðar kom gamli
Allanlfnu-umboðsmaðurinn til okkar
aftur, og glaðnaði pá yfir okkur eins
og börnum, sem fá að sjá föður sinn
eftir langa burtuveru. Hann var kát-
ur og fjörugur eins og áður, og sagði
okkur að koma með sér, pvf nú ætt-
um við að sttga á skip. Svo fylgdi
harn okkur ogskildi ekki viö okkur
fyr en um borð á gufuskipinu Sarma-
tian, sem við áttum að fara með yfir
um hið mikla Atlanzhaf, og kvöddum
við hinn aldraða mann par með hiýju
pakklæti fyrir alla hans góðu fram-
komu við okkur.
Nú var ekki laust við, að hrollur
færi um okkur. I>arna áttum við að
verða f marga sólarhringa einmana og
mállaus á meðal útlendinga, og komu
manni J>á ósjálfrátt til hugar sögurn-
ar af meðferðinni á vesturförum á
liðnum árum. En hór fór nokkuð á
annan veg. Skipverjar reyndust
okkur meira sem góðir bræður en ó-
kunnugir, útlendir menn. Fæði
höfðum við rnikið og gott, sem mest
mátti vera, og mjólk, hvenær sem um
hana var beðið, handa börnunum og
peim öðrum, sem lasnir voru. Öll
umöunun var hin bezta, og daglega
kom skipslæknirinn til J>ess að vita
hvort engir pyrfti hacs hjálpar við;
hann var stakasta ljúfmenni eins og
yfir höfuð að tala allir yfirmenn skips-
íqs litu út fyrir að vera. Ferðin yfir
um Atlanzhafið var okkur J>ví eins
skemtileg og unaðsfull og fiekast er
unt að hugsa sór, og börnin mín hefðu
ekki getað verið frískari J>ó pau hefðu
verið kyrr heima. Um fimmtfu far-
pegar voru á skipinu, allir frá Skot-
landi og afbragðs fólk, sem alt mögu-
legt gerði okkur til geðs og skemt-
unar.
Við kviðum alloiikið fyrir pví að
yfirgefa skipið, enda tók lakara við
pegar við lentum. Við komum til
Quebeo klukkan 9 um kveldið, og
klukkan 10 vorum við komin inn í
járnbrautarvagnana og lestin komin
á ferðina, svo við höfðum engan tfma
til að útvega okkur vistir og máttum
J>ví sitja parna matarlaus. I>að eitt
vildi okkur til, að tveir Skotar úr hóp
peirra, sem okkur voru samferða yfir
um hafið, urðu með í vagninum. JÞeir
héldu í okkur lífinu á járnbrautinni
með pví að gefa okkur mat, og stund-
ura fóru J>eir með okkur til matar-
kaupa, pví við porðum ekki einir
okkar liös að yfirgefa járnbrautar-
lestina.
Þessar fáu línur rita eg mest til
f>ess að sýna löndum mfnum heima á
Fróui, að ekki er æfiniega farið illa
með vesturfara á Atlanzhafinu.
Winnipeg, 6. Ágúst 1901.
Sigurður Jónsson,
(frá Staðarstað 1 Staðarsveit).
BEZTU---—
FOTOGrRAFS
í Winnipeg eru búnar til hjá
\\ ELFORD
CORJMAIN §X2-
&IPACIFIC AVE"
AVinnipegf.
Islendingum til hægðarauka
hefur hann ráðið til sín Ma.
Benidikt Ólafsson, mynda-
smið, Verð mjög sanngjarnt.
LISTER’S
ALEXANDRA
Bj óma skilvindtir.
Byrjið 20. öldina ef þér hafiS
kúabú með nýjustu “Alexandra".
Skilvindur þessar hafa borið sigur
úr bítum þrátt fyrir alla keppinauta
og eru nú viðurkendar, sem þær ein-
fóldustu, óhultustu, sterkustu og
beztu. Óvilhallir menn segja, aS
þeir fái 20 prct. til 25 prct. meira
smjör, og að kálfarnir þrífist á und-
anrenningunni.
Frekari upplýsingar fást hjá
R. \. LISTER &CO.,Limited
232 & 233 KING STR.
WINNIPEG.
ARINBJORH S. BARDAL
Selurjíkkistur og annast, um útfarir
Allur útbtínaður sá bezti.
Enn f remur selur hann ai. skonai
minnisvarða cg legsteina.
Heimiíi: á horninu á
Itosa ave. og Nena str,
I. M. Clsghora, M D.
LÆKNIR, og IYFIR8ETUMAÐUR, Kt-
Hefur keypt lyfjabúðina i Baldur og hefur
]>vf sjálfur umsjon á öllum meðólum, scm hanD
setur frá sjer.
KEIZABKTH 8T.
BALDUR, - - MAN
P. S. Islenzkur ttílkur viö hendina hve
nær sem þörf ger ist.
DR- J. E. ROSS,
TANNLÆKNIR.
Hefur orö á sér fyrir að vera með þeim
beztu í bænum,
Tel efoi; 1040. 428 Main St.
IHiK.Mií.
W W. McQueen, M D..G.M ,
Physician & Surgeon,
Afgreiðslustofa yflr State Bank.
TAM.Iilt.MU,
J. F. McQueen,
Dentist.
Afgreiðslustofa yfir Stvte Bank.
dýralækair.
0. F. Elliott, D.V.S.,
Dýralæknir ríkisins.
Læknar allskonar sjúkdóma á skepnum
Sanngjarnt verð.
LYFSALI,
H. E. Close,
(Prófgenginn lyfsali).
Allskonar lyf og Patant meðöl. Ritföng
&c.—Læknisforskriftum nákvæmur gaum
ur gefinn.
Dr, G. F. BUSH, L. D.S.
TANNLÆKNIR.
Tennur fylltar og dregnar út án sárs.
" auka.
Fyrir &ð draga út tönn 0,50.
Fyrir að fylla tönn $1,00.
527 Maiw St.
Dr. O BJÖllNSON
618 ELQIN AVE-, WINNIPEG.
Ætíð heima kl. 1 til 2.80 e. m, o kl, 7
til 8.80 e. m.
Telefón U56,
Dr, T. H. Laugheed
GLENBORO, MAN.
Hefur ætið á reiðum höndum ailskonai
meðöl,EINKALETTF IS-MEÐÖL, SKRIF-
FÆRI, SKOLABÆKUR, SKRAUT-
MUNI og VEGGJAPAPPIR, Veið
lágt.
Stranahan & Hamre,
PARK RIVER, - N. DAK
SELJA ALLSKONAR MEDÖL, BCEKUE
SKRIFFÆRI, SKRAUTMUNI, o.s.frv.
(3T- Menn geta nú eins og áðnr skrifað
okkur á íslenzku, þegar þeir vilja fá meðöl
Munið eptir að gefa ntímerið á glasinu.
Dr. Dalgleish,
TANNLÆKNIR
kunngerir hér með, að hann hefur sett
niður verð á tilbúium tönnum (set of
teeth), en þó með því sxilyrði að borgað sé
út í hönd, Hann er sá eini hér í bænum,
sem dregur tít tennur kvalalaust, fyllir
tennur uppá nýjasta og vandaðasta máta,
og ábyrgist alt sitt verk.
416 IVjclntyre Block. Main Street,
Dr. M. Halldopsson,
Stranakan & Hamre lyfjabúð,
Park River, — . Dal^ota
Er að hiíta á hverjum miðvikud.
í Grafton, N. Dt, frá kl.5—6 e. m.
(Ekkert borgargiq bdur
fgrir mxqt folh
Heldur em tj f»nja á
WINNIPEG • • •
Bus/ness College,
Corner Portage Avenue and Fort Street
Leitid allra upplýringa hjá. gkrifera akóiana
G. W. DONALD,
MANAGER
Qanadian Paeifío ail’y
Steamers
“ALBERTA“
“ATHABASCA”
“MANITOBA”
RWilI leave Fort William for Owen
Sound every
TUESDAY
FRIDAY and
SUNDY
Connections made at Owen Sound for
TORONTO, HAMILTON,
MONTREAL
NEW;YORK
ADN ALL POINTS EAST
For full information apply to
wm. STITT, C. E. JTlcPHERSON
Asst. Gen. Pass. Agent, Gen.lPass, Agt
WINNIPEG.
Phycisian & Surgeon.
ÖtakrifaBur frá Queens háskólanum i Kingston,
og Toronto háskólanum i Canada.
Skrifstofa í HOTEL GILLESPIE,
CKYSTAL, N,»
Are prepared, with the
Opening nf-~
Navigation
IVIAY 5th.
To offer the Travelling Public
Holiúay:...
Via the—pntpn
Great Lakes Aflluu
388
ekki fram f>að, sem eg sagði yður? Dár hélduð J>ár
gætuð komið með vitni, sem hefði staðið mig að glæp
mínum, var ekki svo? Nú sjáið J>ér, að pér fóruð
með lýgi J>egar J>ér kölluðuð mig glæpamann.“
Mitchel gramdist pað, að Rebecca skyldi ekki
J>9kkja Mora, en J>að, hvað hæðnislega uaglingur
þessi ávarpaði hann, herti nú á honum. Hann vók
sér &ð stúlkunni og sagði henni að fara, gekk siðan
nær Mora, og sagði:
„Degið J>ér eins og steinn! Þér slepp:ð við pessa
ákæru, en það er hægt að ákæra yður fyrir annað
verra!“
„Dað er morð, býst eg við?“
„Nei, pað gæti eg ekki sannað, jafnvel þó Mr.
Barnes haldi, að hann geti J>að. En hafið þór gert
yður fullkomlega grein fyrir þvf, að stúlka þessi, sem
þér neitið að giftast; stúlka þessi sern er barnsmóðir
yðar, —hafið þér gert yður fullkomlega grein fyrir
þvf, segi eg, að hún var einungis fjórtán ára þegar
J>ér byrjuðuð að leiða hana afvega? Vitið þér J>að,að
hún er dóttir Paytons ofursta, eins stjórnarnefndar-
mannsins f Metropolitan fundinna barna-félaginu? Á,
var það svo? Kemur það nokkuð fiatt upp á yður?
En það er nú samt satt. Gerum nú ráð fyrir, að
Payton ofursti, með hjáip þessa volduga félags, byrj-
aði máisókn gegn yður, dettur yður í hug, að aliar
miljónirnar yðar myndu freisa yður ucdan fullu á-
kvæði hegnicgsrlaganDR, tuttugu ára faogelsisvist í
Sing Sing betrunarhúbiau?-1
393
fylgt Mora eftir frá New York, að ganga um gólf
niðri í ganginum. Maður þessi var Barnes. Hann
hafði auga á uppgöugunni til þess að geta dregið sig
í hlé ef Mora kæmi niður stigann. Tíminn drógst
en Birnes er mjög þolinmóður m&ður.
Dað var farið að skyggja þvf kveld var komið.
Loksins þurfti Barnes ekki að bíða lengur. Hann
heyrði fótatak í stiganum og sá á buxunum að það
var Mora löngu áður en hann kom allur í ljós. Leyni-
lögregluþjónninn settist f snatri í stól rótt við glugg-
ann og huldi andlitið á sór með fróttablaði, sem hann
lézt vera að lesa f. Si, sem ofan stigann kom, bar
ferðatösku, og skimaðist nákvæmlega um eins og
hann óttaðist njósnarmeun. Haun borgaði fyrir sig
við borðið og flýtti sór út. Dað sýnd'st vera mikill
asi á honurn. Birnes fór út á eftir honum, og lítinn
spöl þaðan fóru þeir báðir inn í járnbrautarstöðvarn-
ar. Maðurinn keypti sér farseCil til New York.
„Svo þér eruð þá að fara heim aftur, lagsmaður“
tautaði Barnes við sjálfan sig. „Nú jæja, það er enn
þá betra. Dað sparar mór ómakið við að útvega alla
pappíra.“
Hann keypti því einnig farseðil til New York,
því honum þótti betra að fylgja Mora eftir inn I
New York-rfkið en að taka hann þarna fastan. Járn-
brautarlestin fór klukkan fjörutfu og fimm mfnútur
eftir sex og tiutti báða mennina, f næsta vagni hvcrn
við atman. Litlu eftir miðnætti komu þeir til New
York, og maðurinn gekk tafarlaust út úr vagnstöðv.
392
að minsta kosti nógu mikill óþokki til þess að Iáía
hafa sig til annars eins.“ Mikil gremja lysti sér 1
þessum orðum Mora.
„Mr. Mora,“ sagði Mitchel, „eg trúi sögu yðar,
og eg trúi þvf, að eini glæpurinn, sem þór hafið gert
yður sekan í, sé hið mikla ranglæti yðar gagnvart
Lilian. t>að er mér gleðiefni að þetta er þannig,
þvl úr þeim giæp getið þér bætt. Eruð þértilbúinu
að giftast Lilian þegar f stað?“
„Ef þór heyrðuð samtal okkar Perdftu, þá hafið
þór einnig hlotið að heyra, að eg lofaði að hér skyldi
verða prestur við hendina & hótelinu. Hann ætti að'
vora kominn nö. Degar hann kemur, að minsta
kosti, þá verð eg undir athöfnina búinn, þ»ð er að
segja skilji eg það létt, að þér hafið kotnið með Lii.
ian til Boston? Dér sögðust hafa komið hingað til
þess að vera við gifting mína, eics og þór munið?
Lilian hlýtur því að vera hér.“
„Hún er niðri. Eg skal strrx Fækja hana, 0g
barnið líka, sem eg efast ekki um yður J>ykir vænt
um að keyra að fanst.“
„Er það mögulegt? Daðgleður mig ósegjanlega
m;kið. Lilian elskar litla barnið sitt svo heitt.“
„Og þér?“
»Ó, eg get varla sagt, að eg hafi kynst iitlu stúik-
unni minni enn þá,“ eagði Mora, hlæjandi. „En
færið mór nú fjölskyldu mfna tafarlaust.“
Mitchel hló líka og fór út úr herberginu.
Meðan á þessu stóð var maðurinn, sem haffl
C