Lögberg - 10.10.1901, Síða 6

6
LOGBEKG, FIMTUDAGINN 10. OKTOBER 1901
Fréttabréf.
Tindastóll, Alta, 21. Skpt. 1901.
Hr. ritstj. Lögbergs,
Ykkur blaðamenniua vantar ®fin-
lega fréttir úr öllum áttum til fróð-
leiks og skemtunar fyrir kaupecdurna,
sérstaklega úr bygðum íslendinga;
enda eitt af ætlunarverkum fréttp-
blaðacna og margir sem kaupa blöðin
eingöngu fyrir þær.
Þ6 héðau só fátt markvert að
frétta, dettur mér I hug að geta hins
helzta, sem við ber meðal landa hér 1
Alberta-nýlendunni. Hagstæð veð-
urátta og önd egis heyskaparttð slð-
an snemma í Júlf; nýting ágæt og
hey með largmesta móti. Akrar vel
sprotnir; kornskurður vlðast búinD;
kornlegundir ófrosnar par eð frosts
varð ekki vart fyr en 17. September,
setn skemt gat sáðtegundir; enn óvíst
hvað fæst af ekrunni, par eð presking
er ekki byrjuð. Sagt með langmesta
og bezta móti.
Tvö pósthús voru opnuð hér í
bygðinni 1. Júlí síðastl., er heita:
„Sólheima11 (póstafgreiðslumaður, hr.
S'gurður JónssoD, frá Vífimýri í
Skagafirði), og „Burnt Lake“ (póstaf-
greiðslumaður, hr. Jóo Vernharösgon,
úr Áine»sýalu), og þriðja pósthúsið er
nú verið að biðja um við smjörgerð
arhús bygðarinnar, er á að heita
„Markerville“ (póstafgreiðslumaður,
hr. G. E. Johnson, verzlunarstjóri).
Eftir áliti P. O. Inspectors, verður
f>að að eins veitt, ef fólk hér vill
leggja niður „Tindastóll“.pósthúsið,
og færa f>að á srr jörgerðarsiöð bygð-
armanna. Eg óska herra Johnson til
hamiugju, og að hann geti gert fólk
ein3 ánægt eins og mér virðist
pað hafa verið fieasi 9J ár, sem eg hef
verið póstafgreiðslumaður f>ess. Eg
læt fólk hér sjálfrátt hvar f>að vill
helzt hafa pósthús; ef pað vill breyta
um pósstöð sér til hagnaðar, óska eg
pvf til lukku án allrar f>ykkju.
Fjórir bsrnaskólar eru hér,og eru
íslendingar einráðir í stjórn peirra,
ersioheita: ,.Hóla“, „Burnt Lake“,
„Tindastoll“, „Pinehill“. Einn fs-
lenzkur kennari, á Tindastóll skólan-
um. Allir f essir skólar hafa kenslu-
tfmann 6 mánuði á ári.
Talað er um að byggja ökubrú
yfir Red Deer ána næsta vetur.
í sumar hafa Bandarfkjamecn
keypt 18 járnbrautarlör d hér, og Re-
gina fingmaðurinn okkar, 8, og sýnir
f> ið, að f>eir hafa gott álit á landinu.
Lönd f>cssi liggja í suðaustur parti
bygðarinnar, meöfram Red Deer ánni,
0—10 mflur frá járnbrautarstöð (Inn
isfail).
Herra G. E. Johnson (Grfmur
Einarsson) hefir keypt verzlunarbúð
og vörur Mr. Jess Stewarts, sem er
viö srojörgerðarhús bygðarinnar; sölu-
verð um tólf hundruð dollara. S*gt
er,að Mr. Stewart hafi keypt verzlun-
arbúð f Innisfail.
Smjörgerðarfélag íslendinga hér
sem stofnsett var fyrir rúmum 2 árum
af um 30 íslenzkum hluthöfum, án alls
stjórnarláns, gengur vel, og alment
álitið mesta hagnaðar- og framfara*
spor. sem landar hafa stigið sfðan
fyrst að við fórum að fást við stock
company árið 1893 undir prívat
manns stjórn, sem allir töpuðu á nema
ráðsmaðurino, og eftir fá ár var selt
fyrir skuldum. Nú erum við undir
stjórn Dominion-stjórnarinnar, sem
borgar fiamleiðslu okkar mánaðar-
legs í peningum og okknr f>ykir 99
sinnum áreiðaalegri og betri en prí-
vat menn reyndu&t okkur Alberta-
búum, sem aldrei gátu borgað eitt
cent í peningum heldur alt í upp-
sprengdum vörum — oftast nær fiá
sjálium sér.
Innflutningur mikill hefir átt sér
stað hingað f>etta sumar af Btnda-
rfkjamönnum, að eins fáir íslending-
ar hafa flutt hingað. — Herra Jóhann
Polson, frá Winnipeg, var.héráferð
nýlega í kynnisför; kom hingað norð-
an úr Edmonton héraði, f>ar sem hann
var á ferð í eriödum innflutninga-
deildar Dominion stjórnarinnar í
Winnipeg.
Jóh. Bjðrnsson.
Gigtar verkif
OKSAKAST AF ÓIIEILNÆMU BLÓÐI. —
SÍU ÞEIK LÁTNIK
Afskiptalausir aukast peir og veröur
afleiðingin slæm. — Pað er hægt
að lækna gigt til fulls.
Eftir „The Telegraph“, Quebeo.
Gigt er einhver hinn algengasti og
um leið einhver hin* sárasti sjúkdóm-
ur, sem menn geta liðið af. Hún
legst f lfðamótin og vöðvana, og er
auðpekt, jafnvel pegur hún er sem
vægust, af sljófgandi, föfnum sárs-
auka. Meðan hún heldur sig f liðum
og vöðvum er hún auðvitað nógu str
og f>reytandi, en af f>ví hún er ktlð
líkleg til f>ess að ráðast á viðkvæm-
ustú liffæri, svo sem hjartað, f>á er
sjúkdómur pessi óumræðilega hættu-
legur, og hefia í mörgum tilf-ellum
leitt til dauða. Dr. Williams’ Pink
Pills innibinda f sér efni, sem lækna
f>ennan sjúkdóm áreiðanlegar en
nokkurt annað meðal. Mr. Cirus
Lamond, vel pektur maður í Strath-
oona, Que., ber vitni um hinn undra-
verða lækniskraft f>essara pillna.
Hann sagði fréttaritara blaðsins Tele-
gram eftirfylgjandi sögu: —„t>angað
til fyrir eitthvað f>remur árum sfðan
hafði eg ávalt átt mjög góðri heilsu
að fagna, sn um f>að leyti veiktist eg,
og kom brátt í ljós, eins og reyndist
síðar, að pað ýar illkynjuð gigtveiki,
sem eg leið óttalegan sársauka af.
Eg reyndi margar teguudir meðala,
sem áttu að lækna mig, en mér batn-
aði ekkert af neinu f>eirra. Mér
veranaði dag frá degi, svo eg vitjaði
læknis, og j>egar hann ekki gat hjálp-
að mér fékk eg svo aðra lækna, sem
eigi eð heldur gátu læknað mig.
Eg tspaði allri matarlyst og kraftar
mfnir fóru smáœsaman pverrandi;
annar fótleggurinn á mér varð skakk-
ur, cg eg var aldrei frí við kvalir.
Eg var farinn að halda að mér mur.di
aldrei batna, pegar einhverju sinni
skylmenni mitt nokkurl færði mér
öskjur af Dr. Williams’ Pink Pills og
lagði fast að mér að taka f>ær inn.
Hann virtist að hafa sllkt traust á
pessum pillum að eg að slðustu lét
tilleiðast að fylgja ráðum hans. Nú
í dag hrása eg happi yfir pví, að eg
gerði pað, f>ví að með f>ví að brúka
minna en tólf öskjur af pessum pill-
um hafa kvalirnar, sem eg leið, alveg
horfið, og eg er hraustari og beilsu-
betri en nokkuru sinni áður. I>etta
á eg að pakka Dr. Williams’ Pink
Pllls, og eg ætla að ráða til, öllum
f>eim, sem líða eins og eg, að rkyna
pær.“
Reynslan hefir sannað, að Dr. Wil-
liams’ Pink Pills eru óviðjafnanlegar
til f>hs3 að enaurnæra blóðið og
styrkja taugarnar. Og pað er sá eig-
inleiki þeirra, að hafa bein áhrif á
blóðið og taugariar, sem gerir peim
mögulegt að lækna sjúkdóm eins og
gigt, siatika, liðagisit lokomotor, at
axia, slög og alla sjúkdóma álóðsins
og tauganna. Pillur pessar eru
seldar hjá öllum lyfsölumönnum, eða
fást sendar með pósti án burðargjalds
á 50 cents askjan eða sex öskjur fyr-
ir $2.50, ef skrifað er til Dr. Williams’
Medicine Co., Brockville, Ont.
Gií'tinga-leyílsbréf
selur Magnús Paulson bæði heima hjá
sér, 660 Ross ave. og á skrifstofu
Lögbergs.
DR- J. E. ROSS,
TANNLÆKNIR.
Hefur orö fi sér fyrir aö vera meö þeiro
beztu í bænum.
Telefon 1040. 428 Main St.
I. M. Cleghora, M 0.
LÆKNIR, og 1YFIR8ETUMA.ÐUR, KV
Heínr keypt lyljabúSina á Baldnr og hefut
því tjálfur nmtjon á öllum meSolum, sem haoc
Ktur frá ijcr.
EKIZABZTH 8T.
BALDUR, - - MAN
P. 8. Islenzkur túlkur við hsndina hve
uær sem þðrf ger.ist.
SEYMOUB HOUSE
Marl^et Square, Winnipeg.j
Kitt af bestu veitingahúsum bæjarins
Máltiðir seldar fi 95 cents hver, $1.00 á
dag fyrir fæði og gott herbergi. Billiard-
stofa og sérlega vonduö vínfoug og vindl-
ar. Okeypis keyrsla aö og frfi jfirnbrauta-
stððvunum. .
JOHN BAIRD Eigardl.
(Elsfetrt borqafsiq betur
LáEKNIB.
W. W. McQueen, M D..C.M ,
Physician & Surgeon.
Afgreiðslustofa yflr State Bank.
TANLÆKNIR.
J. F. McQueen,
Dentist.
Afgreiðslustofa yfir Stvte Bank.
fjirir ttttQt folk
Heldur en að ganga &
WINNIPEG • • •
Business College,
Corner Portage Avenue and Fort Street
Leltld allra uppiyslnga hjá akri'.Ta skðlans
G. W. DONALD,
MANAGER
DÝRALÆKSIR.
0. F. Elliott, D.V.S.,
Dýralæknir ríkisins.
t.xknar allskonar sjdkdóma á skepnum
Sanngjarnt verð.
LYFSALI.
H. E. Close,
(Prófgengiun lyfsali).
Allskonar lyf og Patant meðöl. Ritfðng
&c.—Læknisforskriftum nákvæmur gaum
ur gefinn.
Dr, G. F. BUSH, L. D.S.
TANNLÆ.KNIR.
Tennur fylltar og dregnar út án sárs.
anka.
Fyrir að draga út tönn 0,50.
Fyrir að fylla tönn $1,0®.
527 Maik St.
Dr. O BJÖRNSON
618 ELQIN AVE-, WINNIPEG.
Ætíð heima kl. 1 til 2.80 •. m. o kl. 7
til 8.80 m.
Telefón 1156.
Dr, T. H. Laugheed
GLENBORO, MAN.
Hefur ætið á reiðnm höndum allskonar
meðöl.EINKALKYí IS-MEÐÖL, 8KRIF-
FÆRI, 8KOLABÆKUR, SKRAUT-
MUNI og VKGGJAPAPPIR, Veiö
lfigt.
Stranahan & Hamre,
PARK RIVER, - N. DAK
SELJA ALLSKONAR MEDÖL, BŒKUR
SKRIFFÆRI, SKRAUTMUNI, o.s.frv.
B3W Menn geta nú eins og fiðnr skrifað
okkur fi islenzku, þegar þeir viljs ffi meðöl
Muniö eptir ið gefi númerið á glasinu.
Dr. Dalgleish.
TANNLÆKNIR
kunngerir hér með, ið hann hefur sett
niður verð fi tilbáiuM tönnum (set of
teeth), en þó með |>ví sKÍlyrði að borgaö sé
út í hönd, Hann er sfi eini hér í bænum,
sem dregur út tennur kvalalaust, fyllir
tennur uppfi nýjasta og vandaðasta máta,
og fibyrgist alt sitt verk.
416 IV|c!ntyre Blook. Main Street,
Dr. M. HaUdorsson,
Btraiahan & Hamre lyfjabúð,
Park River, — . Dal^ota
Er að hifta fi hverjum miðvikud,
í Grafton, N. D., frft kl.5—0 e. m.
Qanadian Pacifíc ail’y
Are prepared, with the
Opening of
Navigation
MAY 5th.
To oSer the Travelílng Public
Hallllau^..
Via the-^ □ n tnn
Grcat Lakes *Ia lDG
Steamers
“ALBERTA“
“ATHABASCA”
“MANITOBA”
HWill leave Fort William for Owen
fiound every
TUESDAY
FRIDAY and
SUND Y
Connections made at Owen Sound for
TORONTO, HAMILTON,
MONTREAL
NEW^YORK
ADN ALL POINTS EAST
For full informationlapply to J
Wm. STITT, C. G. IIIcPHERSOH!
Asst. Gen. Pnss. Agent. Gen.lPass, Agt
WINNIPEG.
Phycisian & Surgeon.
ÚtskrifaBur frá Queens háskólanum í Kingston,
og Toronto háskólanum í Canada.
Skrifstofa ( HOTEL GILLESPIE,
CRYSTAL, N ,D
12
„liaS skal eg gera með mestu ánægju", sagði
gjaldkerinn; „en auðvitað hef eg að nokkuru leyti
vissum störfum að gegna, sem nefndarmaður, eins
og þú veizt. Hver er þessi vinstúlka þín?“
„Miss Helena Samnó", sagði Tommi; „þet.ta er
fyrsta fjölmenn samkoma, sem hún liefir komið á,
og mér er ant um, að hún skemti sér vel.“
„Samnó?“
„Já, dóttir hans gamla Samnó, sem er í stjórn-
amefud bankans ykkar."
„Eg vissi ekki, að hann ætti neina dóttur",
sagði gjaldkerinn.
„þú getur reitt þig á, að gamli Samnó á dótt-
«r“, sagði Tommi. „Kondu bara og sjáðu.“ Gjald-
keriun hló að ákafanum, sem skein út úr Tommi;
hann gat ekki ímyndað sér, að dóttir þess manns,
sem hér var um að ræða, gæti haft slík áhrif, en
honum brá svo í brún, að hann ætlaði naumast að
hafa stjórn á sjálfum sér þegar hann var gerður
henni kunnugur. Bara væri nú þetta akáldsaga-
— -Eg get að eins sagt frá því, að hann sannfærð-
ist strax um það, að þetta væri lang fallegasta
stúlkan, sem hann hefði nokkurn Uma séð á æfi
sinni; litlu síðar sannfærðist hann um, að hún væri
yndislegri en nokkur önnur stúlka; og það þarf
naumast að taka það fram, að hið eina, sem hann
gcríi uf nefndarverkum eí’tir það um kveldið, var
að niiLnast þess eftir á, hvað hann hefCTi átt að
17
„Eg hef eytt þvt fyrir ýmislegt."
„Hvað mikið kaup færðu?“
„Tvö undruð og fimmtíu dollura.'í
„Einmitt það. Eg þykist sjá, að þú ætlar þór
að sólunda hverju centi jafnóðum og þú vinnur
fyrir því. Eg álít fimmtíu dollara á ári nóg lianda
þér í allan kostnað auk fæðis, sem þú þarft ekkert
að borga fyrir, og eg ætla mér að segja fjárgæzlu-
manninum að láta þig ekki fá meira en þá upp-
hæð; afganginn skal eg varðveita fyrir þig.“
Drengurinn varð sótrauður I framan Hann
stóð upp frá borðinu og gekk út úr stofunni, án
þess að segja eitt einasta orð. Helena stóð líka
upp. Faðir hennar horfði framan í hana. í fyrsta
sinn á æfinni leit hún á föður sinn með miklum
reiðisvip, og svo gekk hún einnig þegjandi út úr
stofunni.
VI.
Mótlæti gjaldkerans byrjaði í Desemhermán-
uði. Eitt kveldið vantaði hann fimm dollara upp
á peuingana, og hann gat ekki séð hvernig á því
stóð þrátt fyrir marg ítrekaðar tilraunir. Fseiu-
10
kom gjaldkeranum stundum í bobba þegar hún var
að spyrja hann, því hann taldi víst, að drengurinn
væri spurður óspart sj&lfur, og honum var illa við
að láta sér ekki bera samau við hann. En hann
var óhræddur að segja henni það, að bróðir hennar
virtist hafa áhuga á starfi sínu og vera meira en £
meðallagi limigður fyrir verkið.
Helena Samnó var rólegri í skapi en hún
hafði lengi verið, Síðan bróðir hennar hafði feng-
ið arðsama vinnu, sem við hann átti, hafði ólundar-
svipurinn horfið úr andliti hans og hann orðið
glaðlegri í bragði; en svo kom nokkuð nýtt fyrir,
sem truflaði rósemi hennar, eftir að drengurinn
hafði verið þrjá, til fjóra mánuði í bankanum.
Eitthvað hafði komið föður hennar í ilt skap.
Fyrst cftir að hann settist niður til miðdagsverðar
var hann ekki einungis þögull, heldur skein það
út úr andliti hans, að hann var í mjög illu skapi.
Eftir dálitla stund sagði hann við son sinn:
„Hvað gerir þú við kaupið þitt frá bankanum —
sóar því?“
„Eg hef keypt ýmislegt handa mór“, Svaraði
drengurinn, „buxur, hálshnýti, og fleira.“
„Hvað hetirðu svo gert við afganginn?” spurði
faðir hans. „Hvað mikið hefir þér verið borgað?“
„Fjörutíu dollarar“, svaraði drengurinn.
„Hvað hefir þú svo gert við afganginn af þcinj
peningum?:! spurði faðirinn, bistur.