Lögberg - 14.11.1901, Blaðsíða 2

LÖGBERG. FIMTUDAGINN 14 NÓVEMBER 1901.
T ,ÁGIR PRÍSAR
NAUTAKJÖT,
KINDAKJÖT,
KALFSKJÖT,
SVINAKJÖT, os fl.
NAUTAKJÖT:—Afturpartur, 7$c. pd.; Frampartur, 5ic. pd.; (tekið í
sundur ef um er beðiðj. Sirl. steak, 12Jc ; Round
steak, 10c.; Shoulder steak, 8 pd. á 25c.; Sirl. roast,
12Jc.; Rib roast, 10c.; Shoulder roast, 8 og 9c,; Súpu
og Stew ket, frá 5 til 7c. pd.
KINDAKJÖT:—í heilum eða hálfum skrokk frá 7\ til 9c. pd.; Roastir
og steikur 10 og 12Jc. pd.; Súpukjöt, 6c, pd.
KÁLFAKJÖT:—Roastir og Steikur á 12jc. pd.; fyrir Stew, 7c. pd.
SVÍNAKJÖT, nýtt:—Roastir og Steikur 12jc.; Saltað, 12jc., Reykt
Shoulder Ham’s, 12|c. pd.; Bacon, 17c. pd.; Ham 16c.
Sausages, 10 cents pd.; Súrir og soðnir svínafætur,
12Jc. pd,; 20 pund í ílátum fyrir $1.50.
NÝR FISKUR.—Hvítfiskur, 8c. pd.; Pickerell, 7c. pd.; Lax, 15c pd,;
Gullaugu, 30c. tylftin; Reykt fsa, 12jc, pd.
TUNGUR:—Saltaðar 12Jc., nýjar lOc.
HÆNSN:—Ung-hænsn, 15o, pd.; gömul-hænsn, 12jc. pd.
Svo eru margskonar tegundir af soönu keti og fleiru
og fleiru, sem eg ekki nenni hér upp aö telja.
TAKIÐ EFTIR:—Alt, sem hér er auglýst. er áreid-
anlegt og ekki gert til þess að tæla
neiun. Varan, sem boðin er, er sú
bezta, sem hægt er að fá.—Ekkert
rusl-kjöt.
Albert Johnson,
Winnipeg,
- - - d
Ross Ave.,
Mentamál Vostur Jslend-
inga.
Eftir Jóhannes Ilalldórsson.
,,Byrði betn
berrat maður
brautu at,
en sé mannvit mikit;
auði betra þykkir þat 1 ókunnum stað
slikt es válað* vesa.“
„Vits es þörf
þeims víða ratar,
dælt es heima hvat;
at augabragði
verður sá es ekki kann
ok með snotrum situr.“—[Hámrnál.
Dannig hugsuðu binir fornu ís-
leudingar, f>eir, sem „hugðu mest á
fremd og frægðir.“ Hinir gömlu ís
lendingar—forfeður rorir—vildu ekki
að börn sín yrði eftirbátar anuarra
þjöða barna, að andlegri fremur en
likamlegri atgarvi. „Vizku-gyðjan“
vir þeirra uppáhalds gyðja, næst
hernaðar-gyðjunni. Og f>eir létu sér
ant um að mála kana með svo fögrum
litum, og útmála ágæti hennar með
svo fögrum orðum, fyrir hinum ungu,
að peir hlutu að verða éslfangnir af
benni, og par »f leiðandi hlutu að
kosta kspps um að beita sínu i.rasta
megni til pess að höndla hnoss p&ð,
sem svo fagurt var og mikils vert i
peirra augum. Já, íslendingarnir
fornu voru frægir fyrir vizku, engu
síður en hernaðarsnild.
Dað v»r pó ólíkt 'erfiðari menta-
leiðin pá heldur en hún er nú; en pá
voru margir svo skapi farnir, að „hug-
ur þeirra óx við hættu hverja.“ Þeir
hugsuðu sumir eins og Dór sagði,
þegar hann óð yfir ána, sem altaf var
að vaxa: „Vittu ef pú vex, at pá vex
mér ásmegin, jafnhátt upp sem him-
inn.“
En hversu mikill er menta áhugi
Islendinga nú, yfirleitt? Már virðist
að áhugi peirra fyrir því að mer ta
börn sln sé eigi svo mikill, sem vera
ætti, pvl að kringumstæður flestra
Vestur-íslendinga eru pannig, að
þeim er mögulegt að láta börnin sfn
verða aðojótandi svo mikillar ment-
unar, sem nægði til pess að pau stseðu
ioDlendu, uppvaxacdi kynslóðinni á
sporði og væri jafnfær innlenda fólk-
inu að standa í hvsða stöðu sem er.
1>6 er pað „að kóJ»a8t í góða stöðu“
ekki aðaJ-atriðið, sem við eigum að
keppa eftii, heJdur hitt, að menta
okkur til pess við verðum me ri
menn, vitrari, sjálfstæðari og nytari
menn, heldur en við getum annars
orðið. Dað er vissulega eftirsóknar-
vert, já eftirsóknarverðara heldur en
flest annað, að geta komist sem hæst
upp eftir „mentahseðinni.“ Vegna
pess, að pví bærra, sem við komumst
upp eftir henni, því fagrara og bjart-
ara verður útsýnið, og það, sem mestu
varðar, vor andlegi sjóndeildarhring-
u» víkkar jafnvel við hvert spor, sem
við stígum upp eftir henni, og við
verðum færari um að skilja tilgang
tilverunnar. Fagurt er um að litast
á peirri hæð; par verður maðurstund-
um var við svo mikla fegurð, sem
gagntekur mann met sælufylsta un-
aði. Margt ber par fyrir augun, sem
satur blóðið I hreyfÍDg, eykur fjörið,
og brynir viljann, og sem fyllir mann
sterkri löngun til að starfa—starfa að
framförum og menningu mannkyns-
ins, og umfram alt að bæta kjör mann-
anna, og opna augu þeirra svo peir
fái séð og pekt „hið sanna, fagra, há-
leita og góða,“ og um leið séð hver
að íé hin æðstu og eftirsóknarverð-
ustu gæði, „hið mesta hnoss,“ nefni
lega kcerleikurinn til allra raanna,
sem er „mestur í heimi“—hið bezta I
heimi. Hversu skamt, sem við getum
komiat upp eftir „menta-hæðinni,“ þá
ættum við samt að leggja af stað upp
eftir henni og halda áfram paDgað til
við getum, einhverra gildra orsaka
vegna, ekki haldið lengra, pví að þó
við komumst ekki sema örlítinn spöl
upp eftir henni, þá hl/tur úts/ ið að
vera töluvert fegurra og sjóndeildar-
hringurinn víðari heldur en í pekk-
ingarleysis dalnum, sem er pverhnypt-
um hömrum luktur á alla vegu, og
ærið dimmur.
Við purfum að „opna sálar alla
glugga,“ svo að ljós þekkingarinnsr
fái óhindraðan aðgang í sálir vorar;
því að pað,—pekkingarljósið—bygg
ir vanpekkingar myrkrinu út, og
megum við pó ekki verða pví fegnir
að losast við ögn af pvl? Jú, vissu-
lega, svo fegnir, að við ættum að
geta hoppað upp af gleði yfir pvl.
Eitt af mörgu, sem peir menn
veröa vaiir við, sem menta veginn
ganga, er það, hversu lítið peir sjá’fir
vita; þeir verða áskynja um sína eig
in fávizku, og pað um leið, að húuté
mein pað, sem peim riði svo mjög é
að læknast af.
Sannir mentamenn finna sárt til
pess, hve mjög lltið pað eiginlega,
sé, sem peir vita, og hve najög Tan-
pekkingin standi þeim enn fyrir þrif-
um. Dvl er miður, að suaair, sem
hafa gengið eitthvað á skóla, halda
að peir viti fjarska mikið, en pair hin
ir sömu nenn vita ekki nógu nsikið
til pess, að pá renni grun I það hve
fáfróðir pe r eru. Slíkir menn pykj
ast oftast „of fínir“ til pess að vinna
algenga erfiðisvinnu. Öll gæði mé
misbrúka. Eígi er það sanngjarnt af
gefa skólunum pað að sök, pó af
sumir þeir, er á pá ganga, verði let
ingjar og hrokafullir sjálfbyrgingar,
hvorki hæfir til pess að menta sig né
vinna.
Deir, sem ganga menta veginn
aðeins til pess að komast I vellaunaða
stöðu, og til p >ss að purfa ekki sð
vinna „hirða vinnu,“ peir verða ekki
aðnjótandi pess Ugra útayuis frá
„mentahæðinni,“ aem eg hef áður
lyst, pví að peir beina augum sfnum
altaf I eina og sörnu átt, í áttina til
pyngjunnar og fyrirhafnarlausra lífs-
pæginda. Deir menn eru oft og ein-
att stoltir af mentnn sinni, „upp með
sér“ af pví að vera skólagengnir
menn; peim finst þeir vera svo hátt
upphafnir yfir alpyðu', að henni beri
að hneigja sig fyrir peim og lúta, og
pagja pegar peir tala, og hlyða pví,
sem peir segja og bjóða, og um írara
alt andæfa ekki neiuu peirra orði;pvI
hvaða rétt hafi húu til pess að standa
upp I hárinu á peim, hún, sem ekkert
skynbragð beri á pað, sem menta"
mennirnir segja? Svona menta-
meno(!!!) „pykjast vera vitrir en eru
heimskingjar.“ Sllkir meon kunna
ekki að meta gildi sannrar montunar;
peir vita ekki hvað sönn mentun er I
sjálfu sér. „Vizku-gyðjan“ felur sig
oftast fyrir peim, og pess á milli hefir
hún blæju fyrir andlitinu, svo að peir
geta aldrei séð greinilega hve fögur
I hún er. Hún flyr frá peim pegar peir
ætla sár að fanga hana, vegna pess,
að pað er sjálfselska og eigingirni,
en ekki ást, sem knýr pá til peS3 sð
leita hennar. En til pess að losast við
pá, fær iún peim marmaralikneski—•
eftirmynd sína—, sem peir taka við
fegins hendi og halda að peir hafi
fangað hana sjálfa.
„Og feðranna dáðleysi er barnanna bðl
og bölvun í nútíð er framtíðar kvöl.“
—Stgr. Thorst.
Kæru íslendingar! — Af pví að
mér er innilega vel við hina fslenzku
pjóð, og langar mjög til pess að sjá
og heyra, að manndómur, mentun og
menniug hennar fari sfvaxandi, og af
pvl að eg hef pá trú — bygða á
reynslu peirri, sem hinir fáu fslenzku
nemendur hafa synt — að íslending-
ar sé jafnmiklnm eða meiri náms-
gáfum og andlegum hæfileikum bún-
ir en innlenda pjóðin, pá vil eg nú
fastlega hvetja ykkur, foreldrar og
aðstandendur hinnar uppvaxandi kyn-
slóðar, til að láta börnin og ungling-
ana ganga á skól.i. Og af pvl »ð
Wesley College mun vera bezti skól-
inD hér I Manitoba — og likiega pó
víðar væri leitað — einkum vegna
peis, að námfúsir unglingar geta
komist fljótara áfram par, heldur en
á „alpyðuskólunum“, pá mun vera
bezt að seada unglingana pangað.
Svo er nú líka annað við paon skóla,
sem mér finst afar-mikilsvert, sem er
pað, að par er nú kend fslenzka—eins
og allir vita, sem bl :ðin lesa Og
pó að sumuin pyki pað lftils virði,
eða einkisvirði, pá eru—pví betur—
maTgir, setn kunna réttilega að meta
gildi binnar fslenzku tungu og ís-
lenzkra bókmenta, og s ><n geta skilið,
að pað sé mentun að kunna fleiri
tungumil en ensku. J i, pvl er bet
ur, segi eg, að íslenzkan á nokkuð
marga vini hér vestan hafa. Eg ætla
ekki að pessu sinni að færa nein rök
að pví, hvers vegna það sé áiíðandi
fyrir okkur, Vestur íslendinga, að
viðhalda pvl bezta I pjóðerni voru,
tuDgu og bókmentum, sumpart vegna
J pess, að eg tel mig ekki færan til
þess að gera pað svo vel, sem eg
vildi. P:ð eru líka hérna I bænum
nú menn, sera get*-ið minni hyggju-
með ómótmælanlegum rökum synt
pað,að Islenzk tunga ogíslerzkar bók-
mentir hafa mikið giidi 1 sjálfu sér,
og sérstakt gildi fyrir Vestur-íslend-
inga. Eg visa því pessu máli til
þeirra til sóknar og varnar.
(Niðurl. næst).
Heilræði tíl mæðra,
Hvern’g megi halda börnum hraust-
um og ánægðum.
Varist bia svo kölluðu „Soothing“
raeðöl. — Sérhvor móðir eðlilega læt-
ur sér ant um beilsu barna sinua, en
eigi fara pær allar rétt að f smásjú :-
dómstitfellum peirra. Hin svo köll-
uðu „S othiug ‘ ineðöl eru enn of
mikið notuð; jafnvel pó læknar hafi
mótmælt þeim í fl íri ír Pðtt pau
svæfi ba’nið san >»r pað ekki að pau
bæti að noWknru. Pvert á móti eru
svæfandi > f i hættuleg og áreiðan
lega skaðleg. .Jafnskjótt og virt
verður við krafikleik hjá barninu ætti
að gefa pvf Baby’s Own T»blets.
Petta meðal er einuugis búíð ti) úr
jurtaefnum, og ábyrgst að pað iuni-
heldur ekki nein svæfandi eða eití-
andi efni. Til pess »ð lækxa melt-
ingarleysi, syrur f maganum, iðra.
kveisu, hitaveiki, hægðarleysi. niður
gang og alla he lsu, aem r>u ssmftira
tanntöku, er ekkert moðil til, sera
læknar eins vol eða er eins óhult.
B&by’s Owa T blfts eru gómsætar
og mjög þægdegar inntöku, svo
hvert bvrn á hægt með að taka pær
inn. Pegar pær eru leystar upp f
vatoi er alveg hættulaust að gefa pær
inn jafnvel yngstu ungbörnum.
Mæður, sem notað hafa pessar Tab-
lets gefa með ánægju vottorð um pað
hvað vel þær læknuðu börnin peirra.
Mrs. R. L. McFarlane í Bristol, Que.,
ferst pannig orð: — „Pað er álit mitt,
að Biby’s Own Tablets séu óviðjafn-
anlegar sem barnameðal. Pégar
börnin mía vcru að taka tennur, vildi
eg ekki með nokkuru móti vera án
þeirra, pví pær koma I veg fyrir að
pau veikist eða verfi óglöð“. Lyf-
salar hafa pær til eölu, en getið pér
ekki hæglega náð til peirra, pá send-
ið 25 cents beint til okkar og munum
við þegar senda yður einar öskjur og
bórga burðargjald. The Dr. Willi-
ams’ Medicine Co., Brockville, Ont.
Hver einasta móðir ætti að eiga
dálitla bók, mjög góða, um meðferð á
börnuro, sam við höfum og sendum ó-
keypis ef um er beðið.
NÝ SKOBÚD.
að 483 Ross ave.
Við höfum látið endurbæta búðina
neðan undir gamla Assiniboine Hali, 3.
dyr fyrir austan „dry goods“-búð St.
Jónssonar, og seljum þar framvegis skó-
fatnað af öllu tagi. Sérstaklega höfum
við mikið upplag af sterkum og vönduð-
um verkamanna-skóm. íslendingar
gjörðu okkur ánægju og greiða með því
að líta inn til okkar þegar þeir þurfa að
kaupa sér á fæturna. Skór og aktygi
tekin til aðgjörðar.
Jón Ketilsson, Th.Oddson,
skósmiður. . harnessmaker.
483 Ross Ave., Winnipcg.
Canadian Pacifio Railwaj
Time tFable.
Owen Sound.Toronto, NewYork,
east, via lake, Mon., Thr.,Sat.
OwenSnd, Toronto, New York&
east, via lake, Tues.,Fri..Sun..
Montreal, Toronto, NewYork&
east, via allrail, daily. ...
Rat Portage and Intermediate
points, daily................
M lson.Lac du Bonnet and in-
tcrirediate pts Thurs.only....
Portage la Prairie, Brandon,Leth-
bridge.Coast & Kootaney, daily
Portage la Prairie Brandon & int-
ermediate points ex. Sun.....
Gladstone, Neepawa, Minnedosa
and interm. points, dly ex Sund
Shoal Lake, Yorkton and inter-
mediate points Mon, W *.i. Fri
Tues, Thurs. and Sat.........
Rapid City, Hamiot’, Minio a,
Tues, Thur, Sat..............
Mon, Wed and Fri..........
Morden, Deloraine and iuterme-
diate points.... .daily ex. Sun.
Napinka, Alameda and interm.
daily ax Suod., via Brandon..
Tues, Thur, Sut..............
Glenboro, Souris, Melita Alame-
da and intermediate points
daily ex. Sun................
Pipcstone, Reston, Arcola and
Mon ,Wcd, Fri. via Brandon
Tues. Thurs, Sat. via Bracd m
Forbyshire, Hirsch, Blenfait and
Estevan, Tues, Thur, Sat, via
Brandon......................
Tues ,Thurs ,Sat. via Brandon
Gretna, St. Paul, Chicago, daily
West Selkirk. .Mon., Wed,, Fri,
West Selkirk. .Tues. Thurs. Sat,
Stonewall,Tuelon,Tue.Thur,Sat.
Emerson.. Mon. Wed, and Fri
LV.
'6 oo
16 oO
8 oo
7 3a
16 30
7 30
7 3Q
7 30
AR,
lo I5
10 ly
18 (X
18 30
I4 3o
22 30
22 3o
7 30
S 20
7 30
9 cö
7 3o
7 3o
I4 lo
18 30
12 2o
7 60
02 30
22 30
15 45
22 3o
15 15
i2 3O
'4 30
13 35
Io 00
18 30
17 10
J. W. LEONARD
General Supt,
C. E. McPIIERSON,
Gen Pas Agent
ANDTEPPA
LÆKNUD
ÓKEYPIS.
ASTHILEXE gcfur (Ijótann bata
og latknar algerlcga í öll-
uni tilfelluiu.
Sent alveg ókeypis ef beðið er um
það ápóstspjaldi.
KITID NÖFN YDAR OG HEIMILI GREINILEOA.
CHAINEO
FOR TEN
YEARS
Ekkert jafnast við Asthmalene. E>að
gefur fróunn á augnabragði jafnvel í
verstu tilfellum. £>að laknar þó öll önn-
ur meðöl bregðist.
Séra C. F. Wells frá Viila Ridge, 111.
segir: „Glasið af Asthmalene er eg pant-
aði til reynslu, kom með góðum skilum.
Eg heti ekki orð yfir hvað ég er þakklát-
ur fyrir hvað fað hefir gert mér gott. Eg
var fangi hlekkjaður vrS rotnandi kv»rk-
ar og háls og andarteppu í tiu ár. Eg sá
augiýsing yðar um meðal við þessum
voðalega kveljandi sjúkdómi, andarteppu
og hélt að því mundi hælt um of. en á-
Jyktaði þó að reyna það.
Mér til mestu undrunar hafði þessi
tilrawn beztu áhrif. Sendið mér flösku
af fullri stærð.
Séra DR. MORRI8 WEOH8LER,
prestur Bnai Israel safnaðar.
New York, 3. Jan. 1901.
Drs. Taft Bros’ Medicine Co.
Herrar minir: Asthmalene yðar er
ágætt meðal við andarteppu og árlegu
kvefl og það léttir allar þrautir, sem eru
samfara andarteppu. Áhrif þess eru fá-
gæt og undraverð. Eftir að hafa rann-
sakað og sundurliðað Asthmaiene, þá
getum vér sagt að það inniheldur ekkert
oplum, morphine, chloroform eða ether.
Séra Dr. Morris Wechsler.
Avon Springs, N. Y. 1. Feb. 1901,
Dr. Taft Bros. Medicine Oo.
B errar mínir: Eg skrifa þettavottorð
því eg finn það skyldu mina, af því eg hefl
reynt þann undra kraft, sem Asthmalene
yðar til að lækna andarteppu hefir. Kon-
an mlD heflr þjáðst af krampakendri and-
arteppu í siðastliöin 12 ár. Eftir að hafa
reynt allt, sem eg gat og margir aðrir
læknar, þá af hendingu sá eg nafn yðar á
giuggum í 130. stræti í New York, Eg
fékk mér samstunðis fiösku af Asthma-
lene. Konan mín fór fyrst að taka það
inn um fyrsta Nóvemper. Eg tók brátt
eftir virkilegum bita, og begar hún var
búin með eina flðsku hafði andarteppan
horfið og hún var alheil. Eg get þvl með
fyllsta rétti mælt fram með meðalinu við
alla sem þjást af þessum hryggilega sjúk-
dóm.
Yíar með virðingu,
O. D. Phelps, M. D.
5. Feb. 1901.
Dr. Taft Bros. Medicine Co.
Ilerrar mínir: Eg þjáðist af andar-
teppu í 22 ár. Eg hefl reynt ýrnsa læknis-
dóma en alla árangurslaust. Eg varð var
við auglýsing yðar og fékk mér eina fiösku
til reynslu, Mér létti óðara. Síðan liefl
eg keypt flösku af fullri stærð, og er mjög
þakklátur. Eg hefl fjcgur börn í fjöl-
skyldu og gat okki unnið i sex ár. Eg
hefl nú beztu heilsu og gegni stðrfum
mínum daglega. Þér megið nota þetta
vottorð hvernig sem þór viljið.
Heimili 285 Uivington Str.
S. Raphael,
67 East I29th str. New York City.
Glas til rcynslu ókcyiiis cf skrifaó
cr cftir J»vf.
Enginn dráttur. Skrifið nú þegar til
Dr. Taft Bros Medicine Co
79 East 130th str. N. Y. City.
jjjfSelt--' öllum lyfjabúðum %