Lögberg - 20.02.1902, Blaðsíða 5

LÖGBERGr. 20. FEBRÚAR 1902.
5
Og þá er oft of seint, of seint
að setjast við að hugsa um það,
hvort varnarafl að var ei reynt
er voðann bar þér að.
Og bundin er þín önd og hönd
og úrræðin þín smá,
sem ömurleg og afskekt strönd
eða eldi og stáli herjuð lönd
eru öll þín blómsvið þá.
Og varanleg ei auðlegð er
og engin tign frá vöggu að gröf
nema sú er býr í sjálfum þér
og 8önn er himingjöf.
Þvi bundin er ei unun hæðst
við ytra skraut og glys,
mörg hefir hugsjön fögur fæðst
í fieti lágu, — eíist og plæðst
þött fjárins færi á mis.
Hver þjóð hún á sinn mikla mann,
sem minst bar á, var stærstur þö,
í fátækt lifði, fátækt vann
af fáum þektur dó.
En þjóðin hans á síðan sá
og sýndi hreint og beint,
að mál það, sem hún'mældi hann á,
var meðalalin langt of smá,
en — alt of.seint, of seint.
Hannbs S. Blöndal.
> EUCTRIC FLASH LIRHT I AMP
WONSJERFUL IHVEHTIOM.
Entirely new. Praetical 16 candle powcr iamp.
Not a toy. Always ready. Non-Explosivo. No
kcnxsene or pasoline used. Lasts a Itfe-time.
Rarapie eent postptld on rtceiptof 25 ee-'ts. 3 for 60 oents peotpnM.
MARK SUPPLV CO,
165 CLARK ST., DEP, A. CHICAGO, ILL.
O. CJ. c.
Cuban Catarrh Cure
Síðasta og he’zta uppfinning til
*’ Isekna Gatarrh, kvef, s&ran háls
ogdeyfð í höffii;
ÓVIÐTAPNANLEGT.
Kostar 11,00 sent mefl pósti og
d mánaöa leiöbeiningu. Uppljfsingar
gefias.
MARK SUPPLY CO., Chicago, 111.
ELDIYIDUR
Góöur eldiviður vel mældur
Poplar.........$3.75
Jack Pine... .$4 OOtil 4,75
Tamarac...$4 50 til 5.50
Cedar girðingastólpar.
REIMER RRO’S.
Telefóu 1069. 326 Elgin Ave
Búum til Dara eina tBgunú, nina Deztu.
I meir en GO ár höfum vér búið til og selt jarðyrkiuverkfæri lianda bændunum í Canada.
ULNÆG J A ÁB YRGST þeim sem nota F. & W. vélar
Bindarar
Sláttuvélar
Hrifur
Disk Herfi
Sádvélar
LÍTIÐ EFTIK ÞESSU
f VÖRUMERKI
Jl - —*
ÁTS’Æ T I S'F J Ö Ð R U N U M
I t I J
Á ÖLLUM
FROST & WOOD
VÉLUNUM
Ui , " EF NAFN VORT ER Á VÉLUNUM
YÐAR þÁ EIGIÐ þÉR þÆR BEZTU
CATALOGU E
JARDYRKJUVELAR
SEM TIL ERU
sendur ef um er beðið
Dr. M. HalMorsson,
Stranahan & Hamre lyfjabúð,
Park River, — . Dal^ota
Er að hiíta á hverjum miðvikud.
í Grafton, N. D., frá kl.6—6 e. m.
Dr, G. F. BUSH, L. D.S.
rn TANNLÆKNIR.
tonnur fylltar og dregnar út án sárs
auka.
Fyrir að draga út tönn 0,50.
Fyrir að fyíla tönn $1,00.
527 Maiw St.
%
«*•«««««»»•*••*»•*•#*#•**•#
? $
** Allir. sem hafa reynt #
I GLADSTONE FLOUR f
segja að það sé’hið^bezta á markaðnum.
# Reyniðjþað. #
^ Farið eigi á mis við þau gæði. jjj*
Avalt lipsölu LbiiiY Á. Fridrikssouar. # \
••••••••••••••••••••••***»*
Peningar lánaðir gegn veöi í ræktuðum bújörðum, meö þægilegum
skilmálum,
rmaður:
rístopherson,
Virðin]
195 Lombard St.,
WINNIPEG,
MANITOBA,
'157
og hvarf niöur aftur. þetta eitt hefði nægt Páli
til þess að sannfærast um, að Burnington væri sá,
sem sig hefði svikið, þó hann hefði ekkert um það
verið böinn að frétta, Auðvitað fann Páll til fyr-
irlitningar og gremju gagnvart þessum skuggalega
oianni, en hann gat ekki gert sér grein fyrir hvern-
í öllu þessu gat legið. Eun þá langaði hann til
að kynnast Burnington frekar þó þess gætti ekki á
rneðan hann var honum allra reiðastur fyrir svik-
rn við sig. Hann miutist þess, hvernig þessi und-
fF neaður hafði bjargað lífi hans—hann mintist
r sins, som hann hafði hjálpað til að koma til
accas-—og hann mintist ýmislegs fleira, sem
^kti margt annað en reiði í brjósti hans. Engu
f síður var hann nú sannfærður um, að Burning-
°n V00ri illmenni og svikari. þegar Páll var mitt
hugsunum þessum kom skipsbrytinn og sagði
ouum, að kafteinninn vildi tinna hann niður í
káetu.
Páll brá stbax við og fór; og þegar hann kom
mn í káetuna var Marja þar fyrir klædd í sinn
eiginn búning og náföl. Hún hafði verið að gr&ta.
Háu var rauöeygð, en ekki voru þó kinnar
hennar tárvotar. Hún sat þar út.i ( horni, en strax
þegar P .ll kom inn, stóð hún á fætur og gekk til
hans.
„Bíddu við!“ sagði ræningjaforinginn. „þið
inegið sitja hvort hjá cðru cf j>ið viljið.“
100
honum réði svo við að horfa. En slíkt dróg ekki
úr lionum kjurkinn, jafnvel þó hann ásetti sér að
haga orðum sínum gætilegar framvegis og reita
ekki illmennið til reiði að óþörfu. Kafteinninn
sá, hver áhrif orð hans höfðu og hélt áfram:
„Nú held eg við skiljum hvor annan, og get-
um því haldið áfram samtalinu. Skilji eg þig r5tt
þá segir þú, að Marja vilji fara með þér.“
„Já, það er rétt skilið.“
„Marja, var flótta tilraun þessi gerð samkvæmt
þínum eigin vilja?“
„Já,“ stundi hún upp óttaslegin.
„Heyrðu, Páll, nú kem eg að aðalefninu: Hvað
ætlaðir þú þér að gera við Marju þegar þið væruð
sloppin?1'
„Eg ætlaði að ráðstafa henni þannig, að liúu
hefði orðið ánægð og gæfusöm,“
„Eg býst við, að þú hafir ætlað að gera það; en
hvernig ætlaðir þú að fara að því? ‘
„Úr því ætluðum við að láta tímanu leysa. Alt,
sem við hugsuðum um í bráðina, var að komast í
burtu.“
„Er það nú víst? Svo þið liugsu^uð ykkur
ckkert ókve“Ti'? ‘
„Ekkert ákveðið."
„Hafðir þú ekki hugsað þér að gei-a stúlku
þessa að konu þinni?‘
Páll liikaði við áður cn lianu svaraði.
153
Larún hlaut að hafa farið^heim til kastalans—eða
þi, að Burnington hlaut að hafa reynst ótrúr.
Hann hugsaði sér þetta síðasta nauðugur, og þó
var einmitt það efst í huga hans.
„Heyrðu, Páll," sagði Larún þegar hann var
búinn að láta Marju á bak á hest sinn, „hvar er
báturinn þinn og mennirnir, sem þú hsfðir með
þér?“
Ungi maðurinn svaraði ekki spurningu þess-
ari strax; en hann áttaði sig bráðlega á því, að ef
hann ekki gæfi skýrt svar, þá mundu mennirnir
verða að líða fyrir það.
„Eg býst við þeir bíði, þar sem eg skildi við
þi,“ svaraði hann því.
„Svo þeir áttu þá að bíða þín?“
„Eg skipaði þeim að bíða mín þaugað til
dögun, og fara án mín til skips ef eg yrði þ& ekki
kominn aftur.“
„En hvað þu hefir verið umhugsunarsamur,"
svaraði kafteinninn og brosti kuldalega. Han'n
spurði ekki að íleiru, og hefði riðið strax á stað ef
PáII ekki hefði talað ti! hans.
„Ldttu leysa mig,“ sagði hann. „Egskalokki
reyna að flýja einsamall."
Kafteinninn hugsaði sig uni féein augnahlik
og skipaði síðan að leysa hendur , drcngsins.“, það
' ar gert, og svo lagði ræningaf'oringinu á staö o'
mcnn lians skömmu & eftir. P.dl reið sama liust