Lögberg - 07.05.1903, Blaðsíða 6

Lögberg - 07.05.1903, Blaðsíða 6
6 LAGBERÍ4, 7. MAl 1903 Það er verk, en ekki leik- ur að lifa. Það var Þikur að lifa þegar hann, inni í danssalnum upp ljómu^um af rauðuin og bláum ljösgeisluin, var far- inn að snúa sér i hriníii og stíga spor eftir hijóðfæraslætti fiölarans og hörpu- slagarans með stúikuua sína, sem var svo undur falleg í brúna pilsinu við bláu treyjuna og með nppdubbað hárið. Það var sælunnar draumur fyrir hann að veita eftirtekt augnatillitihenn- ar og hreyfingum, sem gáfu meira til kynna en oið heunar. En ieikurinn endaði; sólin rann upp og vinna dagsins hlaut bráðum að byrja, svo hanu hratt frá sér smátt og smátt hinum fögru endurminningum nætur- innar, og loks útiiokaðist mynd hinnar töfrandi svarteygu meyjar. Það var samt þungbært; það var sárt! Það var sem skilnaður á grafarbakka. „Þaðer verk, en ekki jæikur að lifa.“ hljómaði í eyrum hans. Hann hafði eytt sínu siðasta centi og hlaut nú að innvinna sér önnur í þeirra stað. Vinna var þrotin í bænum; en á öðrum Btað. skamt þaðan, var nóg að starfa við skógarhögg og grjótvinnu. en að komast þangað peningalaus, það var alt verra. Samt tókst honum það með þvi móti að leynast neðan í járnbrautarvagni og láta lestina þannig flytja sig þangað. En þrátt fyrir það þó vinnan væri yfirfljót- anleg i fjöllunum, þá fekk hann hana ekki. Hann var svo lítill og ungur. að enginn vildi ráða hann. Hannvaiðþví alt að þremur sólarhringum að liggja úti matarlaus, nema að því leyti sem hann gat tínt sér ber. „ÞaðervERK en ekki i.eiiíur að lifa,“ hljómaði nótt eftir nótt í eyrum hans; og hann blaut að viðurkenna, að það væri harðara aðgöngu að lifa en að deyja; en samt kaus hann sér hið fyrra, þvi það var karlmannlegt, en hitt var ragmenska. Hann dreymdi um nýja atvinnu eina nóttina—verk, sein hann gæti unnið án þess að leita til annarra eða vera undir- tylla þeirra. Með birtu næsta morgun tók hann þvi til starfa. Hann fór nú í sorphrúguna utan við bæinn og tíndi þar gömul pjátur-ílát, og ytír litlum eldi hræddi hann úr þeim alt tiuið, rendi pví £ mjóar lengjur og seldi um bæinn. Hann varð nú alt annar muður. því að um kveldið átti hann nál rgt $10 ( Oí vas- anum. En nú varð hann að taka ann- ftð fyrir, því hann var búinn að selja öllum, sem kaupa vildu. Næsta dag keypti hann 10 centa virði af smánögl um og sat nokkura klukkutíma við að búa til litla myndaramma, báta og körf- ur úr tágum og viðargreinum skógarins. Á glingri þeesu græddi hann enn þá meira en á hinu fyrra. Lifið hafði að undanförnu veriðhon- um mjög alvarlegt, en nú varð það hon- um enn þá miklu alvarlegra. Kvöld eitt var haDn leiddur inn i Bpilahús, og reyndi hann þar að græða fé, en tapaði stððugt við hverja tilraun. Þ.ir lærði hann að reykja smávindla. sem deyfðu og svæfðu svo tilfinningar hans, að hann bar tap sitt með mestu Stillingu; en blómlegu kinnarnar hans urðu fljótt gráhvítar og sögðu eftir, að nú væri líf hans leikur. en ekki verk, og það óhollur leikur af verra taginu. Hann leið sárar kvalir af gigt. maga- pinu og krampadráttum vegna ills viður- væris; en snmt stríddi hann við að ná Bér niðri á þeim, sen> rændu hann. Nótt eftir nótt sat hann í sama sæt- inu við spiUoorðið og fór loks að taka ópiuiu til að deyfa kvalir líkatnans, svo nú varð hann eins og vofa ásýndum. Loks uppgötvaði hann svikaaðferð spilamannanna, og lærði þá íþiótt að þekkja bak spilanni ekki síður en fram- hliðina Þannig sá hann það nótt eina. þegar um mikið fé var spilað, að hann átti beztu sp;lin i hendi; þá græddi hann $400. Hann lofaði guð fyrir hamingj- una, Og þetta varð síðasta uóttin hans við spilaborðið. Hann lét mestan hluta peninganna ganga til þess að byggja upp heilsu sína og miuka líkam-kvalirnar. En hann leið aðrar kvaíir laneturn verri—kvalir, sem nöguðu hjaitað, sem stundum þrengdu svo að andardrættinum, að hann varð að beita hörku til að ná nógu lofti sér til lífs; kvalir, sem mundu hafa myndað sýnilegan tárafarveg eflir kinn- um hans ef htinn ekki hefði með karl- mensku blistrað og sungið sig í gegn um alt stiíðið svo tárin fengu ekki að renna Eins og litli fuglinn á greinunum söng iiann dag eftir dag til að kefja nið- ur hin« beisku. kveljandi pínandi angist, sem nísti sálu hans af því bann hafdi gert rangt—syndgað gegn guði sírium og li gjafara, eyðilagt að mestu leyti musteri sálar sinnar, svo lifið varð ein- tóm beiskja og hugarstríð. Peningar hans voru næstum farnir og-það sem dýrmætast var af öllu— heilsan lika. Nú var erfiðara aðlifa en deyja. Hvers vegna þá ekki að deyja? Hvers uegna ekki að cnda kvalir þessar; sálarangistina; þetta beiskjufulla, óþol- andi líf; þetta jarðneska böl — hvers vegna ekki? Vegna þess eg er valdur að böli mínu. hefi ollað falli mínu, þess vegna ber mér nú að vinna að viðreisn minni. Hannhéltnú fast við str kið og afl- aði sár hægt og stöðugt meiri og meiri líkams og sáiarkrafta unz hann varð fær uro sð vinna. Þá vaknaði hann enn á ný og sá, að „bað var verk en ekki leikur að lifa,“ og að alt fer vel sem endar vel—þö reynslan sé þung. C. Eymundsson, D.O. Ymisleíft. NÝLENDA HANDA FINNUM. Finnska rýlendu, sem að lfkind- um verður stærsta nyleDdan f Ame- ríku, á að setja á stofn í Norður- Minnesota dú i aumar. Er búist við, að ekki færri en fimtfu þúsund Finn- ar verði komnir bér veBtur um haf fyrir 1. September í ár. Félag, aem nylega hefir verið stofnað til þess að staiida fyrir þessum ionflutninfri, hefir keypt sextiu þúsund ekrur af órækt- uðu landi í Aitkin og þar í kring. Svo er til ætlast að Finnar eingöngu se'jist að í rylendu þesBarí og Lún verði síðan stækkuð eftir þvi sem þOrf krefur. Harðstjórn Rússa, sem ráða yfir Finnlandi, er sögð að vera orsökin til þessa stórkostlega útflutn- ÍDgs. Meðan Finnar fengu að halda rlnni gömlu stjórnarskipun var þjóð- in ánægð og le ð vel. Fyrir skötnmu svifti keisarinn fiestalla innlend* em bættismenn stöðu sinni og settt rúss- neska embættismenn f þeirra stað, op að jtaisu öðru leyti hefirstjórnin brey t þaonig viðfFinna, að þeir vilja ekki búa við þau kjör. Þrjátíu þúsund flnttu til Suður-Afrfku árið sem leið frá Finniandi, og settust sumir þar að sem bændur en aðrir vinna náma- vmnu. Ekki byat þetta nymycdaða félag við að leggja fram neina hjálp Finnum til handa, sem neinu nemur, fyr en þeir feoma hér til lands. Þeir af innflytjendunum, sem óska eftir að byrja búskap þegar þeir kotna, verða lstoir fá bújarðir án tillits til þess hvort þeir í byrjun’nni geta borgað f þeim nokkuð eða ekki neitt. Fínnar eru sagðir mjög heiðvirð þjóð og stjórn félagsins ber engan kvíðboga fyrir að þeir ekki *muni endurgjalda alt það fé,|sem þeim verður lánað til þess að koma sér fyrir með í byrjun- inni. Finnar eru skóglendinu kunn- ugir og tæpleoa er þar nokkur aá fullorðinn alþyðumaður sem ekki er vanur skógarhöggi. Mótur f Chh ago. ÍJCh'cago eru samankomnir menn frá öllum löndum, og tneno af ýmsu þjóðemi skipa þar bæjarstjórnioa oft og tfðum.|j^Einn af hinum nafnkend ustu KÖDDiim frá Ræheimi (Báhmen)', sem nú er f Chicago, er Edward No- vak. Hefir hann bæði lengi verið bnjarfulltrúi og einnig um tfma átt sæti f löggjafarþinginu. Fyrir nokk- urum tfma sfðan böfðaði Novak meið. yrðamál á móti ritstjóra, samlendum »ér, August Gerringer að nafni, f Chi- c igo, en ekki óx almennin?sá)itið 6 bæjarfulltrúanum undir rekstri þess máls. Rítstjórinn bafði f blaði sfnu á- sikað Novak um, að hano væri einn af þeim, sem þægi mútur, og gerði hvað sem vera skyldi fyrir peoinga. Og ásakanir haos voiu meira en orðin tóm. Hann leiddi sem vitni mann nokkurn Pan- och að nafnbjfsem hafði haft á heodi fasteignasölu í félagi við Novak, o / verið trúnaðarmaður hans. Pan- och þessi ber það nú fyrir réttinum að Novak hafi sagt sér að meðan haDn var þini/maður hafi hann ÍDnunnið sér sjö þúsund aollaraiaukreitis fyrir at- kvæ'fi sitt í ýmsiiro málum og aðstoð við vmist að fella þau eða koma þeim áfam. A einu lagafrumvarpi hafði hann sagt Paúoch að hann hefði grætt sex pújuuii dollara, öðru sjö huodruð o. 8. frv. Málfæ'zlnmaður Gerring- ers krafðist þess að Panoch segði alt sem hann vissi viðvfkjandi lagaboði, sem þá nýlega hafði verið samþykt af bæjarstjórninni. „Eg hitti Novak daginn eftir“, sagði vitnið, „og sagði við haoD, að hann mundi vfst ekki hafa tap&ð mixið á atkvæðisgreiðsl- unni um það mál.“ „Egfékk tvö þús- uod og fimm bundruð doilara í pen- ingum og talsve t af vorðmætum h'utabréfum fyrir“, sagði Novak. — Eftir þvi Bem fram hefir komið í mál inu, berast böndin meir og meir að Novak, og ritstiórinn færir fram sann- anir fyrir kæruatriðum sfnum skýrar og óhrekjandi. Hjartveiki. SjÓKDÓMUR SEM ER MIKLH ALGENG ARI EN ALMENT ER ÁLITIÐ. Heilsuhraust persóna finnur a’dr- ei t'l hjartans. Ef hjartað gerir vart við sig. er það óbiigðult tákn ein- hvers binna mörku hjartasjúkdóroa. nokkut af einkennum bjartveiki eru stutt andartök, skjálfti á höndunum, þungur og óstöðugur hjartsláttur. snarpur, krampakendur verkur, brjó-t- þrengsli, svimi og viðloðandi sviti, Óregluleg æðaslög og svo þessi hræði lcga tfðu slög, sem oftast eru f böfð. inu eða f úlfliðunum Auðvitað befir hjartveikt fólk ekki ætfð öll þessi ein áeDni, en ef þér bafið nokkur þeirr* bendir það á hjartveiki og ætti þ*ð ekki að vanrækjast eitt augnablík. Flestir þeirra sjúkdóma, sem á- brif bafa á hjartað, eiga rót sfna að rekja til blóðskorts, meltingarleysis eða taugaveiklunar, og þegar ein- bverjum þessara sjúkdóma er um að kenna er vissulega bægt að lækna með Dr. Williams’ Pmk Pdls. Þér ættuð ekki að reyna að b'úka v»di- leg meðöl og um fram alt metrið þér ekki veikja hjartað enn meira me því að taKa inn breinsandi æeðöt Þér verðið að lækna hjft'tveikina gegnum blóðtð með Dr. W lliams’ PiiiK Pills t>ér getið auðveldlega séð sjalf hversvegna þettaer eini veg urÍDn til þess að frelsa líf yðar Hjartað þrý-tir bóðinu út í alia parta líkamans. Hver ein>-sti dropi af bló'i yðar rennur í gegnum hjartað Sé blóð yðar þunt eðR óh’eiut, hlýtur hjartart að verða sjúkt og veikt, bó blóð yðar hreint, efriisgott og hraust, gerir það eðlilega hj’artað s'erkt og hraust Dr. William.-j’ Pink Pills búa áreiðanlega til nýit, rautt, hraust blóð Þetta Dýja, rauða, hransta blóð styrk- ir melt ngarfæ'in, hjálpar lifrinni til að starfa, styrkir taugarnar og burt- rýmir úr llkamaoum alt hið óheil næma sem var orsök til hjartveiki yðar. Detta hefir verið sannað f ótal tilfellucn. Hé' er eitt dæmi til sönn. unar. M's. Adelard Lovoie, frá St. Pacome, Q ie., segir: ,.í þvf nær þrjú ár þjáðist eg á- kaflega af bjartveiki og var ávalt með ótta fyrir þvf, að h>er dagur yrði tninn stðasti. Hin minsta áreynsla gerði mig uppgefoa; eg hafði voða- legann hjartslátt, og stundnm fanst mér eg ætla að kafna. Eg var undir læknishendi, en hann gat enga hjá'p veitt mér, og að slrtustu varð ástaDd roitt svo slæmt, að eg varð að hætta víddu. I>egar eg var einna lökust ráðlagði nágranni minn mér að reyna Dr. Williams’ Pink Pills Eg fór að ráðum hans, og það sætti und-una hve gðð áhrif þær hö ðu á mig. Eg brúk- aði að eins sex öskjur, þá var eg fær um að taka upp vinnu mfoa aftur, hraust og heiUugóð, og sfðan hefi eg aldrei orðið vör við þe nan gamla sjúkdóm minn “ Við viljum enn & ný taka það fram við þá, sem sjúkir eru að þeir verða að fá þær ré'tu pillnr, með nafoinu Dr. Williams’ Pmk Pills for Pale P’-op'e á umbúrtunum om sé-- hve'jar öskjur. t>ær eru seldar á öll um l^fjabúðum, eða verða s*‘ndar með pósti fyrir 50 cants askjao eða sex ö-kjur fyrir $2.50 ef strifHÖ er eftir þ“im td D'. WilliHma’ Medicine Co . Brockvi le, Ont Póstflutningur. LOKUÐUM TILBOÐUU, stfluðum tu Postmaster Generai, verður veitt móttaka f Ottawa til bád“gis, fös'u- daginn 2?. Maí næstkomandi, um fiutning á pósti Hans Hátignar, með fjögra ára samningi, Atján sinnum f hverri viku bverja leið, á milli St. Boniface og vVinnípeg, frá 1. Júlí r æstkomandi. Prentaðaj skýrslur með frekari upp ýsingum um tilbögun þessa fyrir- hugaða samnings eru til sýnis og eyðublöð fyrir tilboðin fáanleg á póst. húsuDum 1 Winnipeg og St Bninfac* og á skrifstnfu Post Office In«p< ctors. Skrifstofa Post Office Insp^ctors, Winnipeg, 17. Apr 1908. W. W. McLEOD, , Post Offlce lnspector ,$fcj|fcj|fcjtfc.*fcJÍfcMfcjlfcjlfcj|fc JÍfcJÍfcJ i jMLJlfc jSkj Empire... Rj ómaskily indur Gefa fu]lnæfrju hvar sem þær eru notaðar. # * * * 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 Lesið eftirfylgjandi bréf. Coulee, Assa., ÍO. okt. l9o2. The Manitoba Cream Separator Co., Winnipeg. Man. Herrar minir! — Eg sendi hé með $50 sem er síðasta afborgum fyrir skilvindu nr, 19417. Hún er ágætis vél og við höf- um aldrei séð eftir að kaupa hana. Hún hefir meira en borgað sig með því. sem við fengum fram yfir það, að selja mjólkina. “““ ——— Ó-kandi yður allrar velgengni er eg yðar einl. S. W. ANOER. Þér munuð verða ánægð ef þér kauDÍð EMPIRE. The MANITOBA CREAM SEPARATOR Co.,Ltd 182 LOMBARD St., WINNIPEC. MAN. ♦ ► I t Sf * ► Ifc I * * * » ► * % 1» * * ♦♦♦ ♦ « ♦ * ♦ ♦ ♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦»•♦♦♦♦♦♦«♦«♦♦♦♦ ____________________♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ . ♦ ♦ ♦ HECLA FURNACE /ofthitunar- ofninn . . Hið bezta ætíð ♦ ódýrast ♦ ♦ — ♦ ♦ ♦ Kaupid bezta ♦ ♦ HECL* FU^NACE l + Brennir harökolum, Souribkolum, við o^ mó. * ♦ ♦ peDdarjafd Oepartment B 246 Princess St., WINNIPEG. £%"ntor ♦ CLARE BROS & CO Metal, Shíngle &. Slding Co., Limited. PRESTON, ONT. ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ Reglur við landtöku. Af öllum sectioftum með jafnri tölu. sem tilheyra sambandssr.jórninní, í Mani- toba og Norðvesturlandinu. nema8og 26, geta 'jölskylduhöfuðog karlmenn I8,ára gamlir eða eldri, tekið sér 160 ekrur fyrir heimilisréttarland, það er að segja, sé landið ekki áður tekið, eða sett til siðu af stjórninni til viðartekju eða em- hvers annars. Innritun. Menn mega skrifa sig fvrir landinu á þeirri landskrifstofu, sem næst liggur- landinu, sem tekið er. Með leyfi innanrikisráðherrans. eða innflutninga-um- boðsmannsins í Winnipeg, fða næsta Dominion landsamboðsmanns, geta menn gefið öðrum umboð til þess að skrifa sig fyrir landi. Innritunargjalaið er $10. Heimilisréttar-skyldur. Samkvæiut núgildandi lögum verða landnemar að uppfylla heimilisréttar- skyldur sínar á einhvern af þeim vegum, sem fram eru teknir i eftirfylgjandi töluliðum, nefnilega: [1] Að búa á landiuu og yrkja það að minsta kostij í sexj mánuði á hverju ári í þrjú ár. [2] Ef faðir (eða móðir, ef faðinnn er látinn) einhverrar persónu, sem hefir rétt til aðskrifa sigfyrir heimilisréttarlandi, býr á bújörð í nágrenni við landið, sem þvílík persóna hefir skrifað sig fyrir sem heimilisréttar landi, þá eretur per- sónan fullnægt fyrirmælum .aganna, að því er ábúð á íándinu snertir áður en af- salsbréf er veitt fyrir þvi, á þann hátt að hafa heimili hjá föður sínum eða móður. (4j Ef landneminn býr að staðaldri á bújörð sem hann á fhefir keypt, tekið erfðir o. s, frv.]í nánd við heimilisréttarlahd það. er hann hefir skrifað sig fyrir, þá getur hann fullnægt fyrirmælum laganna. að þvi er áhúð á heimilisréttar-jörð' inni snertir, á þaun hátt að búa á téðvi eignarjörð sinni (.keyptulandi o. s. frv.J Beiðni uin eijfnarbréf ætti að vera gerð strax eftir að 3 ái in eru liðin, annaðhvort hjá riæsta umboðs- manni eða hjá Inupector sem sendur er til þess að *koða hvað unnið hefir veriö á landinu. Sex mánuðum áður verður aður þó að hafa kunngert Dominion laDda umboðsmanninum í Ottawa það. að h n ætli sér að biðja um eignarréttinn. Leiðbe íingar. Nýkomnir inntlytjendur fá, á innflytjenda-skrifstofunni í Winnipeg. og á öll- um Dominion landa skrifstofum innan Manitoba og Norðvesturlandsins, leiðbein- ingar um það hvar lönd eru ótekin, og allir, sem á þessum skrifstofum vinna, veita innttytjendum, kostnaðarlaust. leiðbeiningar og hjálp til þess að ná í lönd sem þeim eru geðfeld; ennfremur allar upplýsingar viðvíkjandi tirnbur. kola og námalögum. Allar shkar reglugjörðir geta þeir fengið þar gefins, einnig geta menn fengið reglu^jörðina um stjórnarlönd innan járnbrautarbeltisins í British Columbía, með þvl að snúa sér bréflega til ritara innaMríkisdeildarinnar í Ottawa, innflytjenda-umboðsmannsins í Winnjpeg, eða til einhverra af Dominion landa umboðsmönnum í Manitoba eða Norðvesturlandinu. JAMES A, SMART, Deputy Minister of the Interior N. B.—Auk lands þess, sera menn geta fengið gefins ogátt er við í reglagjörð- inni hér að ofan, eru til þúsundir ekra af bezta landi, sem hægt er að £á tíleigu d)a kaups hjá járnbrauta félögum og ýmsum landsölufélögum og ainstaklingum

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.