Lögberg - 14.07.1904, Qupperneq 4

4
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 14. Júlí 1904.
pgbccg
cor. Wiliiarn Ave.|& Nena St.
SBinitiptg, jHan.
M. PAULSON, Editor,
J. Ai BLONDAL, Buu.Manauer,
utánAskrift :
TPe LÖGBEKG PKINTING éi PL'BLCo.
P.O, Box ] 36., Winnipeg, Man.
Dundonalds-málið.
Ritstjóri ,,Heimskringlu“ telur
hií svo neínda Dundonalds-mál
annaö stærsta og mikilsveröasta
mál sem nú sé á dagskrá í Can-
ada. í rauninni reyndist þaö
sinámál og er nú algerlega úr
sögunni, en þaö er hverju oröi
sannara, aö afturhaldsmenn
reyndu aö gera það að stórmáli
þó þeim tækist það ekki.
Margir hafa sjálfsagt lesið um
gang þess máls í ensku blöðunum,
en samt skal hér getið hel/.tu
atriðanna sem leiddu til þess að
Dundonald lávarður var rekinn
frá yfirstjórn canadíska hersins.
Fregnj sú barst stjórninni til
eyrna, að í ræöu, sem Dundonald
lávaröur hélt í hermannaveizlu í
Montreal hefði hann ásakað ak-
uryrkjumála-ráögjafann, Sidney
Fisher, fyrir þaö, aö hann tæki
fram fyrir hendursér, í starfi sínu,
af pólitískum hvötum. Skrifaöi
þá stjórnin honum viðstööulaust
og bað hann aö láta sig vita.hvort
þetta væri haft rétt eftir honum
og við hvað hann ætti. I svari
sínu kannaðist Dundonald lá'
varður við að hafa sagt þetta og
þar hafa .við það átt, að hann
hefði, viö herfylkingarmyndun 1
kjördæmi akuryrkjumála-ráögjaf
ans, veitt vissum manni liösfor-
ingjastöðu, en ráögjafinn sett sig
upp á móti því. Við rannsókn
sem þegar var hafin, reyndist
þetta auðvitaö ósatt. Maðurinn
hafði sjálfur neitað stöðunni,
vegna þess hann var í alla óhæf-
ur og treysti sér ekki.
Enoþað einkennilega er, að
þetta svar sitt sendi lávarðurinn
ekki stjórninni eða hermálaráö-
gjafanum, eins og honum bar þó
að gera, heldur þingmanninn úr
andstæöingaflokknum, Sam.
Hughes ofursta, sem áður var
yfirherforingi í Canada, en varö
aö segja af sér vegna þess her-
mennirnir gátu ekki gert sér hann
aö góöu.
Þetta skýrir málið. Ofurstinn
er stækur andstæöingur Laurier-
stjórnarinnar og hefir lávaröinn í
hendi sér. Og þaö reyndist þann-
ig, að liösflokkarnir sem hann
myndaði á ýmsum stööum voru
púlitískir klúbbar fremur en nokk-
uð annaö.
Þaö er ranglátt, þó það viö-
gangist hér í Manitoba nú á síö-
ari árum, að embættismenn þjóö-
arinnar noti stöðu sína til póli-
tískra útréttinga, og þó stjórnin
aldrei nema taki fram fyrir hend-
ur slíkra pilta, þá er sízt út á
s'.íkt aö setja. En hér var ekki
um neitt slíkt að ræða.
Stjórninni og lávaröinum bar
þaö á milli, aö hann vildi láta
verja $13,000,000 til herbúöa-
bygginga og til herkostnaðar vildi
hannauk þess láta verja $1,900,-
ooomeira árlega héreftiren hing-
að -tíl. Þessu neitaöi hermála-
ráðgjafinn, meö því slíkt heföi
þýtt hiö sama og aö auka þjóö-
skuldina um $75,000,000. En
neitunin vakti gremju hjá lávarö-
num og geröi hann stjórninni ó-
vinveittan.
Nú vill svo vel til, aö þaö er
þjóöin, en ekki herinn, semj
stjórnar Canada, og þegar her-
valdið og fulltrúar þjóðarinnar
koma sér ekki saman, er þá ekki
sjálfsagt aö hervaldiö veröi að
beygja sig? Þannig hefir þaö
gengiö til á Englandi á síöari ár-
um, og þannig gengur það von-
andi æ f i n 1 e g a til í Canada.
Andstæðingar Laurier-stjórnar-
innar treystu sér ekki heldur að
ámæla henni fyrir meðferð henn-
ar á máli þessu eftir að allar upp-
lýsingar voru fengnar. Hið eina
sem þeir reyndu aö gera númer
úr, var þaö, að Sir Wilfrid Laur-
ier varð þaö mismæli á aö kalla
lávarðinn ,,útlendan“ í staöinn
fyrir ,,ókunnugan“, jafnvel þó
hann sjálfur lagaði mismælið áð-
ur en aörir drógu athygli hans aö
því. Um það smáatriði snerist
deilan í þinginu. Og til að sýna,
hvað mikið andstæðingarnir
græddu á þeirri hártogun, tilfær-
um vér hér kafla úr ritgjörð eftir
Mr. A. W. Puttee um málið,
vegna þess allir vita, að hann
hefir aldrei verið Laurier-stjórn-
inni sérlega vinveittur. Honum
farast þannig orð:
,,Vonir og ákafi stjórnarand-
stæðinganna, og satt aö segja
málstaður þeirra allur, hrundi til
grunna í umræðunum. Það lá
við að sumt í vörn stjórnarinnar
kveikti almennan eldmóð meðal
þingmanna og fólksins á áheyr-
endapöllunum, einkum ef til vill
það þegar hún bar athæfi sitt sam-
an við stefnu Breta og brezkra
mikilmenna í landsstjórninni þeg-
ar landstjórnina og hervaldið hefir
greint á. Vörn Laurier stjórnar-
formanns mátti auðvitað heita
meistaraleg. Hann lagði fram
alla krafta sína til þess að hafa á-
hrif á móti þeim sem gripu á lofti
mismælið ,,útlendingur“ og
reyndu að nota það gegn honum,
og honum hepnaðist þaö svo frá-
bærlega, að flokkur hans stóö á
fætur hrópandi og veifandi, svo
að slíkt hefir sjaldan áður sézt á
þingi.
Sir F. W. Borden, hermálaráð-
gjafi, og Hon. Sidney Fisher,
akuryrkjumálaráðgjafi, hafa aldrei
verið taldir með hinum fremstu
við kappræöur. Það voru þeir
tveir, sem þetta fyrirhugaða á-
kærumál sérstaklega snerti, og
þeir vöröu sig báðir einbeittara
og af meiri orku en þeir hafa
nokkurn tíma áður sýnt. Þeim
haföi veriö óvægilega úthúöaö af
herra Dundonalds, uppgjafa yfir-
herforingjanum, og þaö virtist
gera þeim óendanlega mikiö gott
og fylla þá kjarki. “
Englendingum, sem settir haía
veriö til aö stjórna her nýlend-
anna, hættir til aö vera rembilátir
og skoöa sig yfir þaö hafna að
lúta í lægra haldi fyrir fulltrúum
þjóðarinnar— hermálaráðgjöfun-
um, og einu mennina, sem um
geti verið að ræða sem hæfa til
að stjórna hermönnum og her-
málum nýlendumanna svo í nokk-
uru lagi fari.
Sérstaklega hefir þaö æst Dun-
donald lávarð gegn stjórninni, aö
hún innleiddi þá breytingu í her-
málareglugjörðina, að í stað em-
bættis þess, sem hann hefir skip-
að, skuli vera skipaður inspector
general og Canada-stjórn sjálfráð
að því, hvort hann sé Englending-
ur eða Canada-maöur. Astralíu-
menn hafa komiö fram meö samS'
konar breytingu hjá sér og enski
hershöföinginn þar setti sig upp á
móti því.
Ummæli lávarðarins um Can-
ada-menn ogaöalshroki hanshefir
gengiö svo langt, að jafnvel blöð-
in á Englandi hafa tekið í streng-
inn á móti honum og dæmt fram-
komu h?ns óhæfa í alla staði.
Og allir Canada-menn,
,,tuft-hunters“ og ,,toadies“—
eins og merkt blaö komst að orði
um málið—, eru Laurier-stjórn-
inni þakklátir fyrir meðferð henn-
ar á málinu.
Fréttirfrá Islandi
nema 1 Þilskipin og slysáþeiin. ,,Júlíus“. |
fiskiskip, eign J. V Havsteens, hefir
rekið á land á Homvík. Menn björg-
uðust allir.
Tvð hákarlaskip, ., Vikingur*’, eign
Gudmanns Efterfl., hefir mistút einn
mann, og ,,Fljóta-Víkingur" ar.nan
Mennirnir hétu Páll Hermannsson og
Asgrímur Björnsson. báðir úr Fljótum
og báðir góðir smiðir. ,,Fljóta-Víking-
ur“ hafði eitthvað skemst.
Til eins hákarlaskips, „Christ-
ians", eign Gránufél, og fl. hefir ekki
spurst. Formaður er Sigurður Hall-
Reykjavík, 25. Maí Í904.
Bókari við landsbankann er ráðinn . . , , , , „ , , „
Ólafur Davíðsson verzl.stj. á Vopna-í ?irsson rá Grund i Svarfaðardal, flest-
g ír eða alhr mennirmr munu yera það-
’ _ , an. Menn eru hræddir um, að það
Slys. Inn á Vestfjörðu komu nyl. , kanni ad hafa farigt>
2 eyfirzk þilskip; höfðu þau mist sinn | Um afla hefir þftð frézt) að )Henn
manninn hvort. Þá kom einnig þriðja
! skipið (eyfirzkt) inn á Dýrafjörð með 7
! háseta veika af mislingum. Var því
t farlaust snúið þaðan til Isafjarðar.
j Hið fjórða kom inn á Vestfjörðu með
Skipstjóra meiddan af sjóvolki.
Eitt þilskip enn, sem inn kom þar
! vestra, tjáðist úti fyrir hafa siglt í
gegnum röst af lifur og skipsflökum;
. hendir fregn sú á, að þar muni hafa
farist hákarlaskip.
Utibú ætlar hlutahankinn að reisa
á Seyðisfirði, Akureyri og Isafirði, er
eiga að taka til starfa 1. Sept. næstk.
Forstöðumenn þeirraverða: ÁSeyðis-
firði Eyjólfur Jónsson klæðsali. á Ak-
í ureyri Þorvaldur Daviðsson kaupm.
, og á Isafirði Helgi Sveinsson kaupm.
Gjaldkerar verða: Á Seyðisfirði Lárus
Tömasson hóksali, á Akureyri Schiöth
! póstafgreiðslumaður.
Árnessýslu, 14. Maí 1904.
Hér mátti naumast heita, að sum
ar k*mi með sumri. Fram i lok f. m.
vrr óstöðug veðrátta, oftast snjógang
ur með meira eður minna fiosti, svo
suma dagana var mjög haglitið víða.
það sem af er þ. m. má kalla gæðatíð.
Til sjávarins hafa þó oftast verið stirð-
ar gæftir og því lítíð rétt úr með afla-
, hrögð. Hæstu hlutir í Þorlákshöfn
eru sagðil- nál. 500, en nál, 400 á Eyr-
arbakka og Stokkseyri. TJm aðrar
veiðistöður hér í sýslu er nú ekki talað,
.Reykjavík, 81. Maí 1904,
Skagafirði, í Apríl 1904.
Nú með páskunum versnaði tiðin
! og hlóð niður fönn, svo að víða er hag-
laust fyrir allar skepnur, og ef þessari
tíð heldur áfram fram á sumar, er
, hætt við, að einhverjir verði heylitlir,
þar sumarið síðastliöna var mjög ö-
, hægt til heyskapar og heyin víðaslæx.
Reykjavík, 7. Júní 1904.
Strandmannahæli á Skeiðarársandi
■ ætlar konsúll D. Thomsen að láta reisa
Er það ætlað skipbrotsmönn
ing‘ og , Víkingur'* hafi komið á Pat-
reksfjörð, „Hcnning1' með um 150 tnr.
lifrar og ,,Víkingur‘’ með 60 tnr.
Akureyri, 4. Júní 1904.
Stórt framfaraspor var stigið á síð-
asta bæjarstjórnarfundi hér, þar sem
samþykt var að taka 6000 kr. lán til
þess að kaupa bænum slökkvitól. Sú
skoðun er vist orðin almenn hér, að
ekki sé við það unandi lengur að hafa
hæinn verjulausan fyrir eldsvoða, enda
naumast vel mönnnuðum hæjarhúum
s imhoðið.
Indælístíð er nú hrervetna þar.
sem til spyrst. Gróður er kominn
j meiri hér um slóðir en hann var hálf-
um mánuði til þrem viknm seinna á
t sumrinu í fyrra,
Ur Vatnsdal í Húnavatnssýslu er
,,Ni.•• skrifað 28. f. m.: ,.Mikil og
hles9uð breyting hetir orðið á tíðarfar-
inu síðan á hvítasunnu; allur snjó" er
nú leys‘ur að kalla má úr f.iöllum, tún
orðin algræn og Vatnsda>sá liggur yfir
eiginu til aðbera á það til sumarsins
Kýr eru farnar að geta hjargað sér
talsvert úti, enda eru allir að verða
töðulausir. Síðan rjómabúið ieis upp,
hefir kúm fjölgað að mun. meira en svo
að túnin fóðri þær. Athugamál orðið.
hvort ekki sé tilvinnandi að fá sér
kraftfóður.11
Norskir vinnumenn. Nýlunda
þótti það á nýafstöðnum manntals-
þinguin í Húnavatiissýslu, eftir því
sem Nl. er ritað, að sýslumaður hefir
htft þar Norðmenn á hoðstólum fyrir
vinnumenn. ,,Þó að það sé nokkuð
viðurhlutamikið að ráða úti. menn ‘,
segir hréfritarinn. „menn. sem engin
raynsla er á, hvort vér getum notað
eftir vorum staðháttum, hafa þó menn
iöllum hreppum ráðið nokkura."
Um 40 síldir fengust hér við fyrir-
ui, er hrjóta kunna skipsitt þar fyrir úrátt í morgun. Eitthvað lítilshátt
j landi. Rúm og rúmfatnaður lianda 14
mönnum eiga að vera í húsi þessu og
* vistir til hálfsmánaðar, svo sem ýms
n ðursoðin matvæli brauð og viðbit, te,
sykur, salt og Ijósmeti, lyf og umbúm
aður handa sárum mönnum og sjúk-
j um, efniviður og albúinn bátur, Þegai
húið er að saæla Skeiðarársand og á-
kveða afstöðu hússins, á að geyma þar
uppdrátt yfir sandinn og leiðarvísi á
ýmsum málum og leiðir til bygða.
Allan efnivið hússins á að flytja á
hestum frá Vík í Mýrdal austur á
sand og er það langur vegur og dýr
flutningur.
Það eru Þjóðverjar, sem hingað til
hafa þyngstar þrautir þolað við skip-
hrot á Skeiðarársandi, og er vonandi,
að minDa verði um slíka hrakninga
eftirleiðis, þegar hæði er húið að leið-
rétta uppdrætti yfir ströndina, sem
voru mjög rangir og villandi, og hæli
þetta er koraið upp.
Barnaveiki skæð er að ganga
Vesturlandi. Séra Helgi Árnason í Ól-
afsvík hefir orðið fyrir þeiiri sorg, að
missa úr henni són sinn, Sigurð Ingólf
á 11. ári. Piltur þessi var einkar efni-
legur og vel gefinn. Hann fór úr
birnaskólanum í Ólafsvík í vor og fékk
hann þá við prófið ágætiseinkunn í
hverri fræðigrein. Annar, yng'i son-
ur þeirra hjóna, veiktist og af barna-
veiki; en talinn var hann úr allri hættu,
er siðast fróttist. — Fjallkonan.
Akureyri, 21. Maí 1904,
í nótt andaðist að Mððruvöllum í
Hðrgárdal ekkjan Jörunn Magnúsdött-
ir, 74 ára að aldri, tengdamóðir Stef-
áns kennara Stefánssonar; hún fékk
mjög hægt andlát. leið út af í svefni.
Merkiskonu þessarar verður nákvæm-
ar getið í næsta blaði.
Töluverðan snjó rak niður fyrri
hluta þessarrar viku með vonzkuveðri,
og má nærri geta, hvernig það hefir
komið sér um sauðburðinn. Alment
nokkuð kvartað um heyskort. í hörð-
ustu útsveitum eru víst jarðbðnn enn.
I dag er hláka.
Akureyri, 28. Mai 1904.
Nýlega er dáinn Gunnlaugur Jóns-
son bóndi á Móafelli í Stýflu, ungur
maður Og efnilegur. Dó úr garna-
flækju.
Aðfaranótt síðasta miðvikudags
brann hús Jónasar Jónassonar snikk-
ara nr. 8 í Aðalstræti, hér í bænum til
kaldra kola.
ar hefir orðið fiskvart út.við Hrísey.
Akureyri, 11. Júní. 1904,
Hákarlaskip hefir farist með 12
mönnum, Því miður má ganga að því
vísu nú orðið, að hákarlaskipið ,, Christ-
ian“. eign Gránufélags o. fl., hafi farist
Á því voru 12 menn, allir úr sömu
sveitinni. Svarfaðardal.
Hér fer á eftir skrá yfir nöfn þeirra
manna, sem á skipinu voru. Þeir
þrír, sem fyrst eru nefndir, -yoru
kvæntir:
Sigurður Halldórsson, bóndi á
Grund, skipstjóri,
Sigfús Björnsson, Brekku, stýrim.
Rðgvaldur Jónsson, Skeggstöðum.
Halldór Þói arinsson, Syðra-Garðs-
horni.
Arngrímur Sigurðsson, Grund,
Jón Jónsson, Ytra-Hvarfi.
Sigfús Bergsson, Hofsá.
Jón Jónsson, Miðkoti.
Stefán Jönsson, Miðkoti.
Bjorn Björnsson, Hóli.
Magnús Jónsson Upsum.
Sigurður Sigurðsson, Syðra-Garðs-
horni
Góðviðri mesta hefir verið alla
þessa viku. þurkar og hlíður. Gras-
vaxtarhorfur góðar orðnar, en senni-
lega er sumstaðar þörf á vætu, — Norö-
urland.
Barnið hlær.
Barnið hlær þegar mamma þíss
gefar því Baby’s Own Tablets.
þær eru bragðgóSar og halda barn-
inu frísku og fjörugu. þær reyn-
ast bæði barninu og móðurinni
vinur í raun. Hafa engin skað-
leg efni inni að halda. þær styrkja
meltinguna, lækna innantök, varna
niðurgangi, hreinsa nýrun, fyrir
byggja tanntökusjúkdóma og
lækna alla hina smærri btTnasjúk-
dóma. þar sem Bab.v’s Own Tab-
lets eru um hönd hafðar eru engin
andvaka eða óþæg börn. Mrs. M
Ready, Ðenbrigb, Ont., segir: „Eg j
veit ekki hvað meira lof eg get
sagt um Baby’s Own Tablets *n
það, að eg get ekki án þeirra verið.
þær hafa reynst mér eins og þær
eru sagðar, og eg hefi þær jafnan
við hendina.“ Seldar hjá öllum
lyfsölum eða sendar frítt með pósti
á 25c áskjan, ef skrifað ertil „The
Dr. Williams’ Medicine Co., Brock-
ville, Ont.
KIRKJUÞINGIÐ.
Séra Rúnólfur Marteinsson skýröi frá því, að Jóhannes Páls-
son frá Geysissöfnuði hefði verið kjörinn erindsreki á þingið, en
sökum misskilnings hefði ekkert kjörbréf verið sent og þar sem
hann gæti ekki veriö nema við og viö á þinginu, lagbi hann þaö
til, aö honum væri veitt málfrelsi. Tillaga sú var studd og sam-
þykt.
Næst fór fram fjórraddaöur söngur.
Því næst urðu umræður uni nefndarálitið. í þeim umræðum
tóku þátt: Séra Friðrik Hallgrímsson, séra Pétur Hjálmsson, J. V.
Thorláksson, J. H. Frost, séra Rúnólfur Marteinsson. K. K- Ól-
afsson gerði þá uppástungu, að fyrsta tillaga nefndarinnar sé sam-
þykt. Var uppástungan studd og samþykt. Sömuleiðis var önn-
ur tillaga nefndarinnar samþykt umræðulaust. Næst var stungið
upp á og stutt, að þriðji liður sé samþyktur. Um það ræddu séra
Jón Bjarnason, Bjarni Marteinsson, Stefán Einarsson, George
Peterson. Var svo uppástungan samþykt. Eftir nokkurar um-
ræður var svo fjórði liður samþyktur og nefndarálitið síðan í heild
sinni borið upp til atkvæða og samþykt. Nefndinni var þakkað
fyrir starf sitt. Var svo fundi slitið eftir að allir höfðu sameigin-
lega lesið faðir vor.
SJÖUNDI FUNDUR—(sunnud. 2ó.Júní kl. 3 e.h.)
Fundur þessi hófst með vanalegum introitus sunnudagsskól-
ans—sálmasöng, biblíulestri og bæn, og tóku allir kennarar oglæri-
sveinar sunnadagsskóla Fyrsta lút. safnaðar þátt í þeirri athöfn,
enda fór þetta upphaf fundarins fram í sunnudagsskólasalnum í
kirkjunni hið neðra. Að því búnu var farið í aðalsal kirkjunnar,
og eftir nokkura bið var byrjað á sunnudagsskólamálinu. Þrjátíu
og tveir sunnudagsskólakennarar voru viðstaddir, en meifi hluti
þingmanna var fjarverandi. Eftir stuttar umræður upi væntan-
legt sunnudagsskólaþing á næsta vetri hóf, séra Friðrik J. Berg-
mann ræðu um það, hvernig ætti aö kenna biblíuna. Er hann
nafði lokið máli sínu, söng ungfrú Jóhanna Straumfjörð sóló
(,,Taktu’ að þér, dýri drottinn minn“ [Björnson]). Var svo hald-
ið áfram umræðunum, og talaði fyrst Þorlákur G. Jónsson. Sam-
þykt var, að enginn ræðumaður skyldi tala lengur en 5 mínútur.
Eftir það töluðu þessir: Séra Friðrik Hallgrímsson, séra Rúnólfur
Marteinsson, Gunnlaugur E. Gunnlaugsson, Bjarni Marteinsson,
Jón V. Thorláksson. Síðan var sungið versið 400 og fundi slitið.
ÁTTUNDI FUNDUR—(mánud. 27. Júní kl. pf.h.)
Sunginn var fyrst sálmurinn nr. 201. Séra N. S. Thorláks-
son las kafla í biblíunni og flutti bæn. Fjarverandi var: séra Fr.
J. Bergmann. Gjörðabók frá 4., 5., 6. og 7. fundi var lesin og
samþykt.
Skrifari skýrði frá, að Þorsteinn Thorláksson frá Selkirk-söfn-
uði væri kominn til þings. Kjörbréfanefndin skýrði frá, að E. H.
Bergmann væri kominn sem erindsreki frá Garðar-söfnuði og lagði
til að hann fái sæti. Samþykt.
Samþykt var og aö veita þessum mönnum málfrelsi: Daníel J.
Laxdal, Elis Þorvaldssyni og Geo. Peterson.
Skrifari skýrði frá, aö dr. L. A. Johnston, prestur frá St.
Paul, væri kominn sem sendimaður frá General Council og lagði
til að tekiö væri þegar á móti honum og honum boðið að flytja á-
varp sitt til þingsins. Tillagan var samþykt. Rev. dr. Johnston
ávarpaði þarnæst þingið, flutti því bróðurkveðju General Councils
og las þinginu fróðlega skýrslu yfir starf þess félags. Forseti fól
séra B. B. Jónssyni að ávarpa dr. Johnston fyrir hönd þingsins.
Samþykt var að veita þeim Thos. H. Johnson, Jóni Björns-
syni, dr. Ó. Stephensen og G. P. Thordarson málfrelsi á þinginu.
SkólamáliS var þar næst tekið fyrir. M. Paulson lagði fram
svohljóðandi álit frá skólanefndinni í málinu um þingsetu skyldit
standandi nefnda, sem henni var falið á síðasta þingi til íhugunar.
Séra Jón Bjarnason,
forseti Hins ev. lút. kirkjufélags Islendinga í Vesturheimi.
Herra forseti. Á kirkjuþingi 1903 var oss falið að íhuga málið um þingsetu-
skyldu standandi nefnda og að leggja ílit vort á því fyrir þetta þing. Vér leyfum oss
að gera það þannig :
. Skólanefndin álítur það ekki ráðlegt að mæla með því, að standandi nefndum sé
gert að skyldu að sitja á kirkjuþingi, en leyfir sér að brýna þá skyldu fyrir slíkum
nefndum, að þaer leggi fram skriflegar skýrsiur yfir gjörðir sínar og álit þegar í byrjun
kirkjuþinga. Samt álítum vér aeskilegt að standandi nefndir hafi erindsreka á kirkju-
þingum, þega því verður við komið, og ættu þeir þá að hafa málfrelsi hver í því máli,
sem honum hefir verið á hendur falið.
Winnipeg, 24, Júnf 1904.
Fr. Friðriksson, Sigtr. Jónasson, Thos, H. Johnson,
R. Marteinsson, M. Paulson, N.S.ThorlXksson, Á.SvEinsson.
Nefndarálit þetta var samþykt.
Af þvf að séra F. J. Bergmann var fjarverandi og skýrslu
skólamálinu tilheyrandi, sem hjá honnm var vantaði, var ályktað
að hefja ekki umræður f skólamálinu fyrr en séra Friðrik væri kom-
inn á fund.
Samþykt var, að séra Aug. Olsson, presti sænska lúterska
safnaðarins í Winnipeg, sem var viðstaddur væri veitt málfrelsi á
þinginu.
Nefndin í málinu um inntöku fólks í söfnuð lagði fram álit sitt
í þvf máli. En eftir að það hafði verið rætt nm hríð var málinu
vísað aftur til nefndarinnar.
Stefán Einarsson lagði það til aö þingið skori á forseta kirkju-
félagsins að rita í ,,Sam. “ um starfsvið djáknanna í söfnuðinum.
Jóhannes Jónasson studdi og var þetta samþykt í einu hljóði.
Þá ávarpaði séra Norman þingið, þakkaði því fyrir bróðurleg-
ar viðtökur og kvaddi það með innilegum blessunaróskum til
kirkjufélagsins. Síðan var sungið versið 414 og fundi slitið kl.
12 á hádegi.
NÍUNDI FUNDUR—28. Júní kl. 9 f.h.
Fyrst var sunginn sálmurinn nr. 303. Séra H. B. Thorgrims-
sen las kafla í ritningunni og flutti bæn.
Fjarverandi voru séra F. J. Bergmann, Þorst. Thorláksson og
E. H. Bergmann.
Magnús Pálsson lagði fram álit frá forstöðunefnd hins fyrir-
hugaða lærða skóla kirkjufélagsins ásamt skýrslu frá séra Fr. J.
Bergmann, íslenzku-kennara kirkjufélagsins við Wesley College,
enn fremur reikninga skólasjóðs'ins, svo hljóðandi:
Séra Jón Bjarnason, forseti Hins ev. lút. kirkjufélags íslendinga í Vesturheimi,
á kirkjuþingi í Winnipeg, Man , í Júnímán. I904.
Háttvirti herra!
Vér undirskrifaðir, er kosnir vorum á kirkjuþingi í Argyle-bygB f Manitoba í
Júnímánuöi 1903, sem stjóraarnefnd (Board of Directors) hins fyrirhugaða lærBa skóla
(Framh. ú 6. bls.)