Lögberg - 25.08.1904, Blaðsíða 4

4
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 25. ÁGÚST 1904.
£1*3
cor William A\e.'& Nena St.
®jnnipíg, ,|ftan.
M. PAUXÆON.Edttor,
«T. A. BLONDAL, Bu». ManHger,
UTAHÁSKRIFT :
The LÖGBERG PM>TJ>G & PlPICo
P. O, Box136., Winnlpog. Man.
A syniningunni
í St. Louis.
Ýms blöö og tímarit eru hvert
í kapp vi5 anna8 aö gefa bend-
ingar um þa5, hvernig menn eigi
aC skoöa á St. Louis sýningunni
til þess aö hafa sem allra bezt not
af því á sem styztum tíma. Þess
konar bendingar eru mikils viröi.
Þaö er vandi aö skoöa þannig á
sýningum, aö manni veröi til
nokkjurs vemlegs fróöleiks og
uppbyggingar; og takist þaö ekki
þá er peningum þeim og tíma illa
variö, sem til þess gengur aö
feröast á sýningar og dvelja þar.
Inntakiö úr ráöleggingunt og
bendingum blaöanna til þeirra,
sem St. Louis sýninguna heirn-
sækja, eru í stuttu máli á þessa
leið:
Leyfi kringumstæöurnar þaö,
þá leigiö herbergi í St. Louis áö-
ur en þér komið þangaö—verið
yöur aö minsta kosti úti um upp-
lýsingar um það, hvar í bænum
hægt er að fá herbergi fyrir leigu
þ.i, sem þér viljiö borga. Geriö
þetta annaöhvort meö beinum
bréfaskiftum eöa í gegn urn kunn-
ingja yöar.
Herbergi í hótelum eru ógur-
inu. Þaðan sjáiö þér alla ljósa-
dýrðina. Gangiö aö lóninu (the
lagoon) og ferðist í skemtibát
(gendola) eftir lóninu endilöngu.
Gangiö síðan upp tröppurnar á
skemtihöllinni (Festival Hall) og
lítiö yfir dýröina. Ferö með
ájálfhreyfivagni (automobile) um-
hverfis stórbyggingarnar, og ríkis
og útlendu byggingarnar, sýnir
yöur margt. Klukkan tíu getiö
þér svo farið til herbergja yöar;
og munuð þér lengi minnast þess,
sem fyrir augu yðar bar þessa
fyrstu kvel^stund.
í fyrsta sinn sem þér heimsæk-
ið sýninguna aö degi til, er bezt
fyrir yöur aö ferðast meö innan-
garös járnbrautinni alla leið, og
hafa fyrir yður uppdrátt af sýn-
ingarsvæöinu öllu. Við þá ferð^
fáiö þér landfræöislega þekkingu
á sýningunni. Ferðist næst með
sjálfhreyfivagni til þesé að fá upp-
lýsingar um hvar hinar ýmsu
byggingar standa. Aö því búnu
getið þér ráðið viö yöur, hvaö
þér eigið aö skoða hvern daginn.
samið á líkan hátt; því aö þó
maður ætli sér að dvelja tvær
vikur (tólf virka daga) á sýning-
unni, þá veröur hann aö gera
haganlega áætlun fyrir hvern dag
og leggja talsvert að sér eigi hann
að sjá alt. Ætli maður sér að
sem þeir skilja bezt eða er annast það heilræöi: ,,Haföu bóndi minn bjó f sveit og eg man eigi eftir
um aö skilja. Hinar skoöa þeir
meöfram sér til hvíldar—frernur
til aö renna augum yfir þær en aö
afla sér neins verulegs fróöleiks.
Flest þaö, sem úti er sýnt—og
þaö er margt og mikið, er hent-
skoða vandlega, þó ekki sé nema ugt til aö hvíla hugann.
Þá er að minnast á aukasýning
góðgæti, sem
upp á að
. Flesta
sjá
rfi í
um.
hraust fólk, þó ungt sé, ætti aö
láta aka sér í hjólastólum. Hafi
þaö ekki efni á því, þá ætti það
undir engum kringumstæöum að
leggja það á sig aö ganga um
meira en eina stórbyggingu á dag,
En setjið yöur ekki of mikiö fyrir | og ekkert annað á sig aö reyna
þann daginn.
Ungur uppfundningamaöur og
rafmagnsfræðingur dvaldi einn
stórdeildirnar, spyrja spurninga |
og sjá vinnuaöferðir, þá verður' arnar—alls konar
ýmislegt eftir óskoðað þegar tvær mönnum er boðið
vikurnar eru liðnar. Og einung-J {yrir a„kaborgun. . f lesta muh j En um æfiferil Eiríks vildi eg
ís dugnaðarmenn og úthaldsgóðir (langa til að sjá eitthvað af því, fara nokkuruin oröum, eftir þeim
endast til aö skoöa af kappi dag þó ekki sé nema til þess að ,,létta upplýsingum sem hér er kostur á
eftir dag, jafnvel í sex daga sam- sér upp, “ hafa hugann um stund ag fá.
fleytt, því aö bæöi veröa menn frá hinu alvarlega. En fæstirj
uppgefnir í fótunum og svo er það' munu þeir vera, sem mikiö þykj-j
meira en lítil andleg árejmsla að^ast á þeirn sýningum hafa grætt.
skoöa og íhuga þegar horfiö er þv; ag þag, sem þar er aö sjá, er
frá einu til annars og kapp lagt á flest ef ekki alt bæöi lélegt og
að skoða sem allra flest og sem auk þess gamalt og útjaskaö. Þeir
allra bezt. Aldrað fólk og ó-jsern um þag hafa ritað, segja, að
j þaö sé ,,very poor and cheap,
hægt um þig, hver hefir skapað neinum, sem eg minnist ekki með
þig í kross. “ En báðir kunnu hlýjum hug. En engan nágranna
lag á því aö kenna slíkum piltum vandalausan, hefi eg átt, sem tók
aö hörfa aftur inn fyrir búöar- Eiríki fram í greiðasemi. Þaö
borðið. j var eins og hann gæti æfinlega
Mér eru því miður ekki kunn það sem hann var beöinn, enda
æfiatriði Snæbjarnar sál., enda var hann altaf í laglegum efnum.
býst eg við, að þeirra verði getið Hann kunni lfka manna bezt aö
á öörum stað af kunnugum mönn- breyta eftir hinu ganrla boöoröi,
f aö gera þannig góöverk, aö
á dag.
Þaö tekur mann
mánuð að sjá alla
Hún er lokuð á
fullan hálfan
sýninguna.—
sunnudögum, og
byggingarnar eru lokaðar á nótt-
unni þó garöurinn sé opinn.—-Aö
viröa vandlega fyrir sér, þaö sem
sýnt er, veröur ekki gert á skemri
tíma en mánuði.
Eftir að þér hafiö fengið yfirlit
yfir sýninguna eitt kveld og einn
dag, eins og á hefir verið bent,
þá heimsækið eftir vissum regl-
um þá hluta hennar, sem yður er
mánuð á sýningunni í vor og
| leigði sér herbergi í næöisgóðu
húsi. Hann haföi meö sér minn-
j isspjöld, sem hann hafði skrifað á
fyrir ellefu árum á Chicago-sýn-
ingunni. í þetta sinn ritaði hann
einnig á samskonar spjöld. Þrem-
ur til fjórum klukkutímum á dag
varöi hann ' til þess aö skoöa,
spyrja og skrifa niður á spjöld sín.
j Þegar heim kom á kveldin bar
annast um aö sjá. Maður endist hann saman minnisblöð sín viö
ekki til aö skoöa vandlega meira
j þaö, sem hann hafði ritað um
1 jga dýr og þröngskipuð. Hótel-íyfir daginn en í hverri einni bygg- samskonar efni fyrir ellefu árum.
menn hrúga helmingi fleira fólki
en á öðrum tímum inn í herberg-
ir, svo ekki verður snúið hendi
né fæti og gestirnir hafa enga
hægð né hentisemi. Lang-bezta
aöferöin fyrir þá, sem hafa pen-
ingu er að sjá. Gott er aö skifta
þannig deginum að skoða í ein-
hverri byggingunni íyrrihluta dags-
,, Mánuður þessi var mér til undra
verðrar uppbyggingar, “ sagði
hann. ,,Hvetjið einkum og sér-
inga af skornum skainti, er að miðdagsmat og hvílt sig, það sem
ins meðan maöur er andlega og staklega alt ungt fólk til aö sækja
líkamlega óþreyttur, og skoöa I sýninguna og látið það hafa með
svo, eftir að maður hefir borðað ; s^r spjöld til að rita á. Slíkspjöld
verða dýrmæt eftir á. “
leigja herbergi í þokkalegú'prívat-{ úti et að sjá og ekki útheimtir 1 Þögulir sýningargestir hafa langt
húsi, og láta helzt morgunmat
vera með í kaupinu. Það ermik-
iö af slíkum húsum í þeim hluta
bæjaiins sem næst sýningarstaön-
um liggur. Verðiö er frá $1.50
til $5.00, og jafnvel meira, fyrir
mrnninn. Hagiö þannig ferðum,
ef þér getið, að þér komið snemma
dags til St. Louis. Þá getið þér
náö í herbergi áöur en myrkrið
dettur á.
Hygginn maður, sem til sýn-
ingarinnar ferðast, klæðist engu
ööru en þvf sem honum er sem
allra þægilegast, einkum gengur
hann á se#m þægilegustum skóm.
Því að skoða sýningu—einkum og j
sérstaklega St. Louis sýninguna
er þreytandi. ,,Það veit kóngur-
jafn mikla áreynslu og eftirtekt.
Maður getur varið heilum degi til
þess að skoöa Philippine-eyja ný-
lenduna og Indíánatjöldin og
skólann.
Á einni viku getur maður með
um minni uppbyggingu af sýning-
unni en hinir forvitnu. Hjá hverju
einu, sem sýnt er, stendur karl
eöa kona, sem hefir þann starfa á
hendi að gefa skýringar og svara
spurningum. Hvað lengi sem
,very poor
not vulgar, “ og fara fram á, aö
næst þegar stór sýning veröi bald-
in, þá sé áherzla á það lögö aö
láta aukasýningarnar vera nýjar
og boðlegar. Hollast væri að
hafa engar aukasýningar, þvf aö
í rauninni eru þær ekkert annað
en tíma og peningaþjófar. En
fyrst og fremst mundi mörgum
gestanna þykja mikið vanta ef
þær ekki væru og auk þess eru
þær ekki alllítil tekjugrein fyrir
sýningarnefndina.
Öllum þeim, sem um mál þetta
haía ritað, kemur saman um, að
gagnlegar bendingar unr kostnað
inn við að sækja sýninguna, sé
mjög erfitt að gefa; því að engir
tveir fara eins meö peninga sýna
og kröfurnar eru svo undur mis-
munandi og ólíkar. Kosti her-
bergið og morgunveröurinn yðar
$1.50 á dag, og lunclt 50C., og
dinner $1, aðgangur að sýning-
unni 50C., og óviss útgjöld 50C.—
þá kostar veran yðar $4.00 á dag.
Sá sem er frábærlega sparsamur
getur komist af með talsvert
minna; en flestir munu þykjast
þurfa á $5 á dag að halda. Samt
má með mikilli gætni komast af
meö helmingi minna. Og marg-
ir eyða helmingi meiru.
Aðsóknin að sýningunni fer
stöðugt vaxandi, en svæðið er svo
stórt og fyrirkomulagið svo gott,
að hver einstakur kemst allra
Eiríkur sál. var fæddur á Ekru
(. Hjaltastaöaþinghá öndverölega
iá árinu 1835. Hann misti foreldra
sína 8 ára gamall og var þá tek-
inn í fóstur af Níelsi snikkara Nf-
lelssyni á Hrollaugsstööum; þar
ólst hann upp þar til hann var 22
„vinstri höndin vissi ekki hvaö
hin hægri gerði. “ — Hann var
ekki bóknámsmaður, enda var
börnum á hans aldri lítt haldið til
þess. En látlaus framkoma cg
heilbrigö skynsemi, drengskapur
og mannúö, voru altaf förunautar
hans og áunnu honum traust og
virðing jafnt í heimilislífinu og
félagslífinu.
Eg var viðstaddur andlát hans;
if ^ ”* V~T, Tr V* .........r* ~~! þegar hann tók síðasta andvarpið,
ára, þá for hann ívinnumensku tu
r í rann sóhn
1 Stefáns bónda Schevings á Gagn
stöð í
svona löguðu fyrirkomulagi varið þár dveljiö á sýningunni, og hvar smna f,rBa Qg enginn troðningnr
eins mörgum kvöldum og honum
gott þykir til þess að yfirlíta dýrð-
ina; getur skoöaö nokkurnveginn
vandlega inninald sex stórbygg-
inga, og fariö sex ferðir urn sýn-
ingarsvæöiö utanhúss. Dagsverk-
inu mætti haga á þessa leið:
Verjið fyrrihluta dagsins, frá
klukkan 9.30, í jarðyrkjuhöllinni.
í þeirri byggingu verður maður
að ganga níu mílur til þess að
skoða alt sem þar er til sýnis.
er.
inn, “ sagöi hraustlegur bóndi j Hvílið yður einn klukkutíma eða
nokkur þegar hann sletti 'sér nið-; jafnvel tvo þegar þér borðið mið-
ur í stól ísýningargarðinum klukk- j dagsmatinn. Frá klukkan þrjú
an fimm um kveldiö, ,,aö oft hefi ; til sex getið þér gengiö um Phil-
eg plægt allan liðlangan daginn; j ippine-eyja bygðina. Þá er dag-
sem þér kemið, mætið þér engum
slíkum eftirlitsmanni, sem ekki
svarar kurteislega og ljúflega
hverri spurningu, sem fyrir hann
er lögð; og flestir þeirra eru, eins
og gefur að skilja, sérlega vel að
sér og skýrir. Þeir vænta þess,
að þér leitið upplýsinga hjá þeim ;
og með því aö spyrja þá fáið þér
margt að vita, sem þér áður enga
hugmynd höfðuð um.
,,Til hvers er verið að sýna
þennan maís-hlaöa? Kornin eru' og virtur af öllum.
Tvelr merkisbíendur
voru bornir til moldar í Álftavatns-
nýlendu sunnud. 7. þ.m., Snæ-
björn Jónsoon frá Hergilsey, og
Eiríkur Hallsson frá Hrærislæk,
Jarðarförin var ein hin fjölmenn
asta, sem fram hefir fariö í bygö-
inni, því Snæbjörn var einn meö
al elztu landnema þar og vinsæll
hvorki stór né jöfn. “ Þannig1 fólk og vinir Eiríks,
talaði einn sýningargesturinn viö ( nýju, eru fjölmennir
gæzlumanninn í Missouri-deild ^ inni.
Og vanda-
að fornu og
þar í bygð-
Bændur þessir voru sinn
jarðyrkjuhallarinnar.
og eg veit hvaö þaö er að vinna | urinn liðinn og líkamskraftar yð- | tegund þessi er ekki ræktuð vegna
, ,Maís- af hvoru landshorni á íslandi, og
hart ekki síður en hver annar. I
En svona erfitt dagsverk hefi eg |
aldrei unnið—það gerir mann upp-
gefinn. “ En óðara og hann var
búinn að koma sér þægilega fyrir
í stólnum fór hann að tala um
sýninguna og var hrifinn af því
sem hann hafði séð. ,,Það gerir
ar þrotnir—í bráðina
Annan daginn: Verjiö fyrri-
hluta dagsins í stjórnarbygging-
unni; gangið seinnipartinn um
eina eöa tvær af útlendu bygging-
unum—til dæmis tjaldhús Japans-
manna og brezku og frönsku
byggingarnar. Að því loknu er
mann uppgefinn, en þaö er þess | sá d^gur liðinn.
virði, “ sagði hann.
það, aö þér verðið
Og vitandi Eftir að þér hafið lesið vand-
þreyttur á lega lýsinguna um það helzta.sem
sýningunni, er viturlegt aö vera
sér út um sem allra mest þægindi
á sýningunni er aö sjá, er
fyrir yöur að velja úr því
bezt
eins
sem
og ástæöur I mikið og hægt er að skoða á sex
eftir því
leyfa.
Sé yður þaö aö
þægilegra þá heimsækiö sýning- því sem haganlegast niður
una fyrst aö kveldlagi. Aðal inn-
gangurinn er frá St. Louis torg-
í kornsins, svaraði gæzlumaður-
| inn, ,,heldur vegna axins. Gæt-
ið að gildleika axanna. Þau eru
seld og tóbakspípnr búnar til úr
þeirn. Kornið sjálft er einungis
auka-átriði. ‘ ‘ Því nær allar skyn-
samlegar spurningar leiða til ó-
væntra og fróðlegia upplýsinga.
Af aðal eða helztu deildum sýn-
ingarinnar—jarðyrkju, rafmagni,
vélum, flutningsfærum, listum,
mentamálum, málmtekju o.s. frv.
—hafa gestirnir mjög mismunandi
þó var svo ákaflega margt líkt
meö þeim, að dómi þeirra er báöa
þektu. — Þeir voru báðir í flokki
þessara góðu gömlu íslenzku
bænda, sem nú er kvartað um að
óðum fækki heima. Þeir voru
báðir látlausir í framgangi, ,, þéttir
á velli og þéttir í lund. “ Þeir
voru starfsmenn í mesta lagi og
höfðu allan hugann við að efla
heill og hag heimilis síns, báðir
hjálpfúsir og góðlyndir, óáleitnir
við aðra, en héldu hlut sínum ef
á þá var leitað. ) Þeir voru báöir
afburðamenn að líkámskröftum
uppbygging, alt eftir mentun
dögum, ef þér ekki hugsiö yöur ; þeirra og köllun í lífinu. Flestir og kunnu gamlir sveitungar beggja
engu leyti ó- aö dvelja lengur en þaö, og skifta fylgja því þeirri góöu reglu aö ýmsar skemtilegar sögur frá yngri
í sex ; skoöa fyrst á daginn, meöan þeir árum þeirra um viðureign þeirra
' dagsverk. j eru ólúnir og eftirtektagáfan nýt- viö hrokafulla búöarmenn, sem á
Tveggja vikna áætlungeta menn ur sín bezt, þá iðnaðargreinina þeim árum vildu kenna bændum
Hjaltastaöaþinghá; þaðan
fór hann eftir tvö ár, og var vinnu-
maður hjá Jóni Einarssyni á Mýr-
urn í Skriðdal, fór síðan aftur til
Stefáns í Gagnstöð og var þar þar
til hann giftist, 26. Okt. 1866,
Önnu Jónsdóttur, ættaðri úr Þing-
eyjarsýslu (Laufássókn?). Þau
liíðu saman nær 30 ár í farsælu
hjónabandi. Þau bjuggu fyrst
nokkur ár í sambýli við Stefán í
Gagnstöð. Síöan bjuggu þau að
Unaósi í sömu sveit í 5 ár. Þaö-
an fluttu þau aö Hrærekslæk í
Tungu, og þar bjó Eiríkur í 20
ár. Kona hans andaðist seint í
Okt. 1895. Árið eftir flutti Ei-
ríkur að Hrjót í Hjaltastaðaþing-
há og bjó þar eitt ár. Og annað
á Hreimstöðum í sömu sveit. Þá
brá hann búi og var 2 ár á Hreim-
stöðum hjá Halli tengdasyni sín-
um. En þegar Hallur flutti hér
vestur, fór Eiríkur til fornvinar
síns Eiríks í Dagverðargerði, þar
dvaldi hann þar til í fyrra, að
hann flutti hér vestur meö börn-
um sínum. Þau Eiríkurog Anna
eignuðust 15 börn, þar af dóu 10,
flest f æsku, en 5 lifa — öll hér í
Canada: Sigríður gift Páli Guö-
mundssyni póstafgreiðslumanni á
Mary Hill P. O. — Níels, Gísli
og Stefán, allir í Álftavatnsný-
lendu, og Rannveig, í Winnipeg,
— öll ógift.
Arið sem Eiríkur var hérvestra
var honum sannkallað þrautaár.
Heilsan og fjörið fór síhnignandi
UPP °S sendi fyrsta
morgungeislann austan yfir slétt-
una gegnum skógarlimiö úti fyrir
glugganum inn á nábeðinn. —
Mér fanst sólgeislinn koma eins
og hlý kveöja úr áttinni frá æsku-
stöðvum hans. Ættingjar og
vinir hér endurtaka þessa kveöju:
Hlýja þökk, Eiríkur, fyrir dug-
mikiö og hreint æfistarf. Bless-
uð sólin vermi leiðið þitt.
p.t. Winnipeg, 19. Ág. 1904.
JÓN JÓNSSON
frá Sleðbrjót.
Ættingjar Eiríks sál. biðja rit-
stjóra ,,Austra“ vinsamlegast um
að birta æfiminning Eiríks í blaði
sínu.
Hjúskaparmála agent nokkur í
London á Englandi auglýsti ný-
lega þar í blöðunum að ungur
efnabóndi í British Columbia vildi
fá sér eiginkonu. Sex hundruð
konurgáfusig fram innan skamms
og þurfti agentinn að verja heilli
viku til þess að velja úr hópnum.
Var það einkum aldurinn, sem
honum veitti erfiðast að fá full-
nægjandi upplýsingar um. Aö
lokum varð þó ein stúlkan fyrir
valinu og er hún nú á leiðinni
vestur um haf.
Þaö leikur orð á því, að A. B.
Aylesworth, sem með svo mikilli
snild stóð fyrir máli Canada-
manna í Alaska landaþrætumál-
inu, verði tekinn áður langt líöur
inn í Laurier-ráðaneytið. Hann
er hæfileikamaður mikill og lög-
og hann varð fyrir þeim þunga' ma®ur góður, enda hefir engum
harmi að sjá elztu dóttur sína,
sem hann unni hugástum, missa
ráð og rænu, yfir missi þriggja
barna, og sjá hana lagöa ígröfina
við hlið þeirra. Þar við bættist,
að hann festi hvergi yndi hér
vestra, til þess aö vera langdvöl-
um. Honum leizt vel á framtíð-
arhag landa sinna hér, en hann
var af of íslenzkri rót runninn til
þess að geta samlagast lifnaðar-
háttum hér, enda sóttu ellimörk
og vanheilsa því meir að honum,
sem á árið leið. Hann var alls
staðar velkominn hjá börnum
sínum og fóstursyni, Eiríki Jóbs-
syni, og hjá gömlum vinum og
kunningjum. Síðasta hluta bana-
legunnar var hann hjá Halldóri
Þorsteinssyni og Sigríði Eiríks-
dóttur frá Grófarseli. Þau önnuö-
ust hann eins og fööur, og þar
andaðist hann að morgni hins 5.
Ágúst. Banamein hans var bólga
í innýflunum (botnlarigabólga?).
Hann var grafinn við hlið dóttur
sinnar, sem hann þráði altaf að
vera hjá.
Eg hefi drepið á hér aö framan
komið til hugar aö ásaka hann
fyrir það, hvernig landaþrætumál-
inu lyktaði.
Northern Pacific járnbrautarfé-
lagið hefir nú gert þær ráðstafan-
ir, til hægðarauka íyrir þá, sem
sækja St. Louis sýninguna, aö
gefa ferðamönnum tækifæri til aö
nota Pullman-svefnvagna meðan
staöið er við í St. Louis, svo þeir
ekki þurfi að lenda ( þrengslun-
um 1 hótelunum. Slái tuttugu
og fimm menn eða fleíri sér sam-
an um fyrstu raðar Pullman-svefn-
vagn, frá Winnipeg til St. Louis
og til baka aftur, fa?st svefnher-
bergi meö tveimur rúmstæöum í
vagninum, á meðan staðið er viö
í St. Louis, fyrir $2.00 á dag.
_________ /»
Þakklætis-yflrlýsing-.
Að mér hafi verið skilvíslega
afhent af hlutaðeigendum lífsá-
byrgðarfé eftir eigih mann minn
sáluga, Jón J. Saddler, að upp-
hæð $1,000.00 frá A. O. U.Work-
man, og $200.00 frá trésmiðafé-
laginu (The Brotherhood of Car-
penters and Joiners of America),
er mér ánægja að viðurkenna. Eg
leyfi
mér og virðingarfylst aö
þakka nefndum félögum lyrirhlut-
ýmislegt það, er einkendi Eink; toku þeirra í kjörurn mínum viö
sál. — Hann var nágranni minn
um nokkur ár á íslandi. Eg átti
þar marga nágranna, nreðan eg
1 áminst sorgaratvik.
Winnipeg 20. Ágúst 1904.
Guðbjörg Saddler.