Lögberg - 22.12.1904, Blaðsíða 1

JolBfrJaílr.
Skautar 500, SleCar 30C, Barna K. F og S. 150.
Pucks ioc, Hockey Sticks ioc, Hnífar 25C.
Granite Sets 25C, Úr $2 25, Tólakassar Í5 00,
Skotfæri o. s. frv.
Anderson & Thomas,'
t38 Maln Str. Hardwnre. Teleph01'8 338

iTOS RttWIS
Jo i a,srjafiz>,
Rökunar áhöld $2 50, Naglaklippur $2 25, Áhalda*
skrín $3 00, Skærakassar $1 75, Bursta og hár-
greiðu sett $3 00, Brythnífar $3 00, Skegghuífa-
kassar $4 00, Tekönnur úr silfri $4 00, Ganglamp-
ar ?2 50, Stofulampar $4 00, Gólfdúka burstar
$3 00, Silfur Te-sett, 5 st., $12 00.
Anderson ðc Thomas,
Teiephone 339.
E38 SSain Str. Hardware.
M*rkl t tvartar Yalo-lás.
17. AR.
Winnipeg, Man.. Fimtudaginn, 22. Des. 1904.
NR. 51.
Fréttir.
Fólksflutningaskipin Lucania,
Hannover og Belgravia, setn kotnu
til Nevv York í vikunni sem leið,
höfðu tafist mjóg vegna storma og
hrept mesta illviðri á hafinu. Með
skipunum voru á sjötta þúsund far-
þega,þar á meðal tólf hundruð karl-
menn frá Rússlandi, sem voru að
flýja land, til þess að komast hjá
herþjónustu.
Þúsundir af stúdentum og upp-
reistar-liðum gerðu ýmsan óskunda
í Pétursborg á Rússlandi fyrra
sunnudag. \’arð bæði vopnað lög-
reglulið og hermannadeildir að
koma til sögunnar til þess að skakka
leikinn, og sær.ðust menn svo tugum
skiiti. Margir voru teknir fastir af
stúdentunum, en félög þeirra hafa
siðar auglýst að vænta megi frekari
og harðsóttari árása af þeirra hálfu
áðui en langt um liði .
Lögin um aðskilnað ríkis og
kirkju á Frakklandi voru samþykt
í vikunni sem leið eftir harðar deil-
ur og langar .
j Sænskur strokumaður, sem dæmd-
■ ur hafði verið fyrir glæpaverk
! heima í Svíþjóð, var handsamaður
hér i Winnipeg í vikunni sem leið
og sendur heimleiðis aftur. \ ið
\ rannsókn, sem hér var haldin, kom
það í ljós, að eftir að búið var að
kveða upp dóm yjir honum heima-
fyrir,hefði honum verið komið á ú-t
! fiutningaskip, og hann sendur til
Canada, til þess að losna við kostnað
þann, er af dómsúrslitunum leiddi.
Canadískt nVmæli*
Meiri hlutinn aí meðlimum þings-
ins á Finnlandi hefir sent stjórninni
; i Pétursborg öflug mótmæli gegn
I ýmsum ákvæðum er snerta Finn-
l land og Finnlendinga sérstaklega.
I Eru jxar á meðal mótmæli gegn því,
að rússnesk tunga sé eingöngu töl-
uð og skrifuð á stjórnarskrifstofun-
um á Finnlandi, -mótmæli gegn af-
setningu innlendra (finskra) em-
bættismanna og hinum nýju her-
þjónustulögum o. s. frv. Er í skjali
þessu með alvarlegum orðum fast-
lega skorað á stjórnina að vinda
hráðan bug að þvi, að koma málum
þessum í rétt horf, og halda uppi
lögum og rétti í landinu.
Þingið í Ontano hefir verið leyst
upp, og eiga kosningar að fara þar
fram hinn 25. næstkomandi Janúar-
mánaðar.
A bóndabýli skamt frá St. Paul,
Minn., sprakk gufuketill fyrir
þreskivél. Varð sprengingin tólf
ára gömlum dreng að bana og særði
fimm menn allmiklum sárum.
Adelina Patti, söngkonan fræga,
hélt söngsamkomu í Pétursborg á
Rússlandi íyrra fiintudag, til ágóða
fyrir særða menn i her Rússa og
f jölskyldur jæirra. Agóðinn af söng-
samkomunni varð þrjátíu og sjö
þúsund dollarar. Nikulás keisari
og alt stórmenni Pétursborgar var
þar viðstatt. Að endaðri samkom-
unni lýsti söngkonan yfir því, að
þetta vrði í síðasta sinni, sem hún
léti til sín heyra opinberlega. Kvað
hún það vel við eiga fyrir sig að
syngja í síðasta sinni í Pétursborg,
þvi þar hefði hún hlotið fyrsfu við-
urkenninguna fyrir sönghæfileika
sina.
Stórblaðið „Times“ kvartar yfir
þvi að stórskotalið Englendinga sc
mjög illa og ófullkoinlega útbúið að
sSkotvopnuin. Að n.idanteknum átj-
án fallbyssum, sem keyptar voru á
Þýzkalandi á meðan á Búastriðinu
stóð, segir blaðið að í brezka liern-
um séu engar fallbyssur til, sem séu
að neinu verulegu gagni, og ef stríð
bæri fljótlega að höndum, mætti svo
segja að stórskotaliðið væri alger-
lega varnarlaust, hvað langdrægar,
hraðskeytar og skotvissar fallbyssur
snertir.
Við aukakosningarnar i Nova
Scotia, sem fram fóru hinn 15. þ.
m., unnu liberalar öll sætin, sjö að
tölu.
Á Cape Breton hafa rán og stuld-
i'r verið alltiðir nú að undanfömu.
Bæði hafa bankar verið brotnir
upp, verzlunarbúðir verið rændar
'og ráðist á menn á vegum úti.
Enginn af ræningjimum hafa náðst
enn sém komið er.
Á þingi Ungverja í Buda-Pest
hefir nú að uiidanförnu alt gengið í
mesta ólagi, jafnvel handalögmál
og háreysti svo þingfundirnir hafa
farið út um þúfur, og engri reglu
verið hægt að koma við. Á einum
þingfundi, í vikunni sem leið, þegár
Tisza stjórnarforseti stóð upp til
þess að halda ræCu. æptu þingmenn-
irnir að honum í sífellu: „Segðu af
þér, segðu af þér.‘ Gekk f^o í full-
áli liálfan klukkutíma og varð ekk-
ert af ræðuhaldinu.
í Starbuck, Man., brann hestlfús
með átta hestum og einni kú á fiintu-
daginn var.
1 New York ríkinu hafa víða ver-
ið óvenjulega mikil frost nú að und-
anförnu. *
Raisuli, hinn nafnkunni ræningja-
foringi, sem í síðastliðnum Maímán-
uði tók Bandaríkjamanninn Ion
Perdicaris höndum, og út varð að
leysa með ærnu fé, hefir nú á ný
gert vart við sig. Nýlega réðist
liann og félagar hans á ferðamanna-
iest skamt frá Tangier í Morocco,
og tóku höndunt ellefu menn og
ntarga úlfalda, klyfjaða ýmsum
dýrmætum vamngi.
Fyrir nokkuru síðan gaf auðmað-
urinn Andrew Carnegie bænum St.
Catharines í Ontarjo tuttugu og
fimm þijii.idir dollara til bóka-
hlöðubvggingar. Nú hefir bæjar-
ráðið þar beðið hann um þrjár þús-
undir dollara i viðbót til þess að
kaupa ýmislegt, sem því þykir þörf
á, til bvggingarinnar. Þeirri mála-
leitan hefir Carnegie neitað og eeg-
ir, að þessar tuttugu og fimm Jms-
undir hafi verið meira en nægileg
upphæð til þess að byggja fyrir
bókahlöðu við hæfi bæjarins.
Nýlega hefir þaö verið gert upp-
skatt, að brezka stjórnin æili að
kalla heim því sem næst öll herskip
sem höfð hafa verið meðfram Ame-
ríku að austan og vestan. Af Paci-
fic flotadeildinm, sem aðsetur hefir
haft í Esfluimault, verður skilið eftir
eitt skip til þess að gæta canadískra
fiskiskipa. Suður Ameríku deildin
öll kölluð heim; af Vestindía-deild-
inni skilin eftir tvö skip, og eitt i
llalifax.
Með þessu er þó ekki svo að
skilja, að Canada eigi að verða án
allrar landvarnar, heldur á land-
vörnin framvegis að vera i hönd-
um Canadamanna sjálfra og þeir
að koma sér upp viðeigandi skipa-
stól án þess slíkt á nokkurn hátt
veiki sambandið á milli Englands og
Canada.
Eðlilega fylgir þessu nýja fyrir-
komulagi kostnaður mikill, en því
fylgir einrrig viðurkenning sú, að
Canada-menn séu orðnir því vaxnir
að líta eftir sér sjálfir, og þeir fá
með þessu aukið sjálfstæöi bæði í
cigin augum og annarra.
Framtíöarhorfur Norðvestur-
landsins.
þcgar öllum væri ant umað komast
tafarlaust áleiðis.
Iæstin lagði á stað. Farþegarnir
hreiðruðu um sig sem bezt þeir
gátu, hver í sinu horni.
í reykingavagninum sátu sex
verzlunarerindsrekar. Allir voru
þeir á heimleið fvrir jólin. Fiinm
þeirra voru giftir, einn ógiftur.
Fjórir þeirra komu sér nú saman
um að fara að spila til þess að eyða
tímanum. Ilinn fimti dró dagblað
upp úr vasa sínum, sem hann hafði
keypt á seinasta viðkomustaðnum. ’
Blaðið var fult af jólasögum og
auglýsingum um jólavarning. Hann
henti því frá sér. Það minti hann
enn meira á nálægð jólanna og að
honum ekki mundi hcpnast að kom- j
asi heim til sín i tæka tíð áður en
jólin gengju í garð, eins og hann
hafði svo fastlega ásett sér.. Hann
var búinn að vera lengi að heiman.
Og að hugsa sér nú að liann ekki
skyldi mega njóta þeirrar ánægju
að vera heima hjá konunni og börn- j
imum á sjálfri jólahátiðinni. Yngsta ;
barnið var hann ekki einu sinni far-
inn að fá að sjá. Það hafði fæöst
eftir að hann fór að heiman.
Spilamenskan gekk ekki vel hjá
hmum ferðamönnunum. Þeir voru
ekki með sjálfum sér. Hugurinn
var annars staðar. Eftir stundar-
korn hættu þeir og hver fyrir sig *
•fít í djúpum þönkum. Með and-
dns sjónum sáu þeir heimilin sín og
ástvinina bíðandi eftirvæntingar-
fulla eftir því að ,,pabbi“ kæmi
heim, því annars væri stórt skarð
höggvið í jólagleðina.
„Handa henni litlu dóttur minni,“ j lágt fyrir munni sér,—líklega kveld-
svaraði maðurinn lágt, og svo bætti bænirnar, sem hún hafði verið vön
hannvið: „Við áttum heima vest-! að lesa yfir dóttur sinni á hverju
arlega í Kansas—; hún litla dóttir kveldi þegar hún hafði veriö að
okkar var altaf veikbygð; — lækn- ; svæfa hana.
Maðurinn hennar gekk til hennar
og ýtti við henni: „Hér er komið
fólk til þess að hjálpa okkur,“ sagði
hann blíðlega.
• „Eg vissi það,* að guð mundi
senda einhvern," sagði hún og reis
á fætur.
Komumenn röðuðu sér nú í kring
irinn sagði okkur að flytja okkur:
og reyna hvort loftslagið hérna
hefði ekki bætandi áhrif á heilsufar-
ið hennar; —við seldum svo alt sem
við áttum og fórum hingað á kerr-j
unni okkar.— Fin það var of seint.
Hún—dó—i—fyrrinótt. — það er
langt til næsta þorps.—Við þekkj- J
um enga sál hér í grendinni—; við um kistuna, og sá, sem 'haíði nýja
tókum því það ráð að jarða hana testamentið lauk þvi upp, og meðal
hérna sjálf.”—Tárin hrundu niður annars sem hann las, var þctta: ,.i
um kinnar mannsins og hann þagn-
aði.
Eftir litla stund leit hann til
komumannanna og spurði: „Ekki
vænti eg að neinn ykkar sé prestur?
Konunni minni fellur svo þungt að
láta jarða barnið án þess að enhver
lesi bæn vfir moldum hennar eða
s}-ngi sálmsvers.“
iníns föðurs húsi eru margar vistar-
verur“. —„Eg fer nú til að fyrirbúa
yður stað“, las hann enn fremur, og
bætti svo við: „Þessum orðum tal-
ar nú hin litla dóttir ykkar til .ot-.
eldra sinna. Hún er farin á undan
til þess að fyrirbúa ykkur stað, og
hafa hann tilbúinn þegar þið.
. komið."
Gvðingafjendur í bænum Gomel á
Rússlandi veittu Gyðingum þar á-
rásir i vikunni sem leið, og léku þá
illa og spiltu eignum þcirra. Ekk-
ert gerði lögreglan, né setuliðið,
sem þar er í bænum, til þess að
aíha T»ví að skríllinn fremdi of-
beldisverk þessi á Gyðingum. Segja
sumar fregnir að lögreglan hafi
fremur hvatt skrílinn en latt til ó-
eirðanna.
G. H.-A. Bulyea, meðlimur Norð-
vesturlandsstjórnarinnar . og um-
boðsmaður opinberra starfa Jtar,
var staddur hér í bænum núna i vik-
unni. Hann gerir sér góða von um'
að Norðvesturlandinu verði veitt
fylkisréttindi nú í vétur, og að rétt-
indi þessi gangi í giidi í Maímánuði
járið 1906, því að þá endi núverandi
j kjörtijnabil stjórnarinnar. Það sem
ætlast er til að mvndi hið um beðna
fylki, er Alberta, East og West As-
smiboia, Saskatchewan og sneið af
Athabasca.
Mr. Bulyea segir að á komandi
vori muni verða stórkostlegur inn-
flutningur fólks frá Bandarikjun-
um. Bandaríkjan.onnum, sem þar
séu seztir að, hafi farnast mæta vel.
Fyrsta uppskera þeirra hafi orðið
27 til 30 bush. af ekrunni, sem sé
meira en þeir hafi átt að venjast
sunnan landamæranna. Fréttimar
berist suður og hann ætli að spá
því að innflutningurinn á næsta
ári verði langtum stórfeldari en
r.okkurn tíma aður.
1 Ferðafólkið með jólalest-
inni og jarðarför litlu
stúlkunnar.
í Nova Scotia var aftakaveður
með fannkomu mikilli um sMast-
liðna helgi. Skipskaðar urðu þar
margir, með sjávarsíðunni í illviðri
þessu.
Svo er sagt, að W. B. Mclnnis,
einn af þingmönnunum á British
Columbia þinginu, eigi að verða
næsti landsstjóri í Yukon. Mclnn-
is gat sér góðan orðstír, ®r hartn
fyrir nokkurum árum siðan sat á
Dominion-þinginu sem þingmaður
fyrir Nanaimo-bæ.
Þrjár þúsundir stúdenta i Mos-
kow á Rússlandi söfnuðust saman á
aðaltorgi bæjarins, héldu þar æs-
ingaræður og gerðu af sér ýmsan
óskunda. Þrjú hundruð af stú-
dentunum vom teknir fastir og
særðust rúmir sextíu af þeim í
þeim viðskiftum meira og minna.
Allan aðfangadaginn hafði járn-
brautarlestinni miðað litið áfram.
Ycðrið hafði venð mjög slæmt að
undanförnu og snjófannir huldu
brautina hingað og þangað. Þar
sem lestin nú v^r stöðvuð til þcss
að íarþegarnir gætu fengið sér mið-
dagsverð, hefði hún að réttu lagi
átt að vera stödd um morguninn.
Svona rnikið var hún nú orðin á
eftir áætlun, og var það alt veðrinu
og færðinni að kcnna.
Það var enginn ^peðisvipur á því,
þessu ferðafólki, sem kom í Ifópum
út úr lestinni og ruddist inn í mat-
söluhúsið til þess að fá sér bita áður
en lagt væri á stað aftur.
Ekki leit heldur út fyrir að mál-
tíðin hefði fjörgað hópinn mikið,
því þegar ferðafólkið var aftur
komið í sæti sín í vögnunum fór
hver á eftir öðrum, konur og karlar,
að barma sér af því að þessi óheppi-
lega töf skyldi þurfa að eiga sér
stað, einmitt þennan sérstaka dag,
I miðjurn vágninúmsal k’ven-
maður. Hún var fræg söngkona,
sem oft hafði hrifið þúsundir áheyr-
enda með list sinni. Hún var nú á
ferðinni áleiðis til vinafólks sins í
borg nokkurri í Kansas. Hún sá nú
fram á það, að hún nuindi verða af
jólaveizlunni, og var þvi í mjög
slæmu skapi. Hún dró heldur ekki
ncinar dulur á j>að, og hafði alt á
homuni sér.
Andspamis henni sat ung kona og
dóttir hennar tveggja ára gömul.
litla stúlkan var fallegast barn
með langa gula lokka og blá skær
augu. Þær mæðgumar voru á leiö-
inni til tengdaforeldra konunnar.
Maðurinn hennar, sem ferðaðist
fvrir stórt verzhmarfélag, ætlaðl að
mæta þeim þar, og ætluðu þau öll
að nakla þar jólin í sanieiningu. Og
nú gátu þær ekki komist þangað í
tæka tíð. Konunne lá við að fara
að gráta af gremju vfir þvi. Litla
stúlkan var þreytt, og dálítið rellin,
svo mamma hennar setti hana út í
hom. Þar hélt hún áfram að smá-
skæla.
Alt í einu stöðvaðist lestin.
„Ilvað er nú að ?“ spurði ferða-
fólkið einn af lestarþjónunum, sem
í sarna bili kom inn í vagninn.
„Farangurslestin, sem var spöl-
korn á undan okkur fór út af spor-
inu, svo við verðum að bíða.“
„Hvað lengi?“
„Svo sem tvo klukkutkna.“
Þar fór seinasta vonin um að
komast álciðis nógu snemma.
„Við skulum koma út og ganga
spölkorn á meðan á biðinni stend-
ur,“ sagði einn af verzlunar-erinds-
rekunum við félaga sína.
Þeir lögðu á stai og stefndu á
víðirrunna þar skamt frá. ’Þegar
þangað kom rákust þeir á mann,
sein stóð þar hjá gröf, er hann var
að enda við að taka.
„Ertu að grafa grfll, lagsinaður?“
spurði einn ferðamannanna.
Maðurinn svaraði engu, en hristi
aðeins höfuðið við spurningunni.
Þegar ferðamennirnir fóru nú að
veita honum nánari eftirtekt virtist
þeim útlit hans bera vott um að
hann hefði verið að gráta.
verða?“ spttrði einn ferðamann-
anna.
- J Svo tók annar af ferðamönnunum
Ferðamenmrnir litu hver til ann- við og flutti bæn. Meðal annars
ars, og var auðséð að þeim var heitt sagði hann : „Þó gröfin þín, litla
um hjartaræturnar. Loksins tók barn, sé langt frá öllum manna hí-
einn þeirra til máls á þessa leið: , býlum, ein í eyðimörkinni, þá mun
„Prestar erum við ekki, en—bíð drottinn senda engla sina til þess að,
þú við. Við skulum sjá um að halda vörð itm þig, svo þú hefir
barnið þitt verði grafið að kristinna ekkert að óttast“.
manra sið.“ I Og nú báru þeir líkið til grafar-
„Likið er þarna“, sagði ókunni innar og hleyptu því niður. Einn
maðurinn og benti á vagn með þeirra kastaði rekunum á kistuna og
tjaldi yfir, sem stóð skamt frá. jviðhaíði hinn vanalega formála:
„Við komum aftur eftir fá- Af jörðu ertu koiriin o. s. frv.
ein augnablik," sagði einn ferða- Nú gekk söngkonan að gröfinni.
maðurinn og benti um leið félögum Með hrífandi, hljómskærri rödd
sinum að koma með sér þangað söng hún fagurt og viðkvæmt lag,
sem járnbrautarlestin beið. j—sálmalag við ciníalt og óbrotið,
I gar jxr- vorr konmir. á miðja,en hjartnæmt og huggunarnkt
lcið þangað sagði liann við félaga kveldvers.
sína: „Eg hefi nýja testamentið í -\ð því búnu gekk söngkonan til
töskunni minni. Hún litla dóttir móðurinnar, vafði handleggnum ut-
mín stakk því í hana áður en eg fór an um mittið á henni og leiddi hana
að heiman. Lesi nú einhver vkkar biirtu frá gröfinni. Þær settust
kafla úr því yfir gröfinni. Eg skai niður á trjábol skamt frá kerru
reyna að bera fram bæn. og svo ætL hjónanna og söngkonan hughrevsti
eg að íá söngkonuna til að syngja biua syrgjandi móður sem bezt hún
citthvert vers. Fjórir ykkar geta gat.
svo borið likið úr vagninum til, Gufublistra eimreiðarinnar kvað
grafarinnar.“ ' við, til’merkis um að nú væri hægt
„Eg er hræddur um að það verði að halda ferðinni áfram. Ferða-
erfitt að fá söngkonuna til þess að fólkið kvaddi hjónin með handa-
hreyfa sig úr vagninum,“ svaraði bandi, en um leið og það lagði á
nú annar. stað áleiðis til lestarinnar sagði fað-
„Útvega þú likménnina,“ tók sá ’*r litlu stúlkunnar:
fvrsti aftur til mál, „eg skal tala ,.Við hjónin þökkum ykkur inni-
við söngkonuna.“ lega fvrir hjálpina og huggunina,
Þeir gengu nú inn í lestarvagu- senl t’ð hafið veitt okkur i raimum
inn. \’erzlunar-erindsrekinn gekk okkar, þrátt fyrr það þó þið ekki
beint til söngkonunnar og byrjaði hefðuð séð okkur né heyrt fyr á
samtalið þantiig: æfinni.“
„Fyrirgefið að eg ónáða yður. —-------
En eg kem hér á fund vðar sem er- Lestin lagði á stað.
indsreki syrgjandi móður." f Ferðamennirnir héldu ckki áfram
stuttu máli sagði hann nú sóngkon- að spila. Þeir sátu allir í djúpum
unni frá málavöxtum, og endaði þönkum. /Efintýrið í skóginum
ræðu sina á þessa leið: hafði haft mikil áhrif á þá alla.
„Viljið þer nú ekki syngja eitt-j Og konan í sætinu á móti kvart-
hváð fallegt við jarðarförina, móð- aði ekki lengur um að dóttir sín
urinni til huggunar og harma væri óþekk og relíin. Hún vafði
'ett>s ?“ hana upp að brjósíi sínu fast og
„Jú,“ svaraði hún, stóð á fætur innilega, rétt eins og til þess að
og gekk út með sendimanninum. vera viss um að missa hana ekki.
Konan, sem áður er getið um, að Hún sagði henni sögur og söng við
var ein af ferðafólkinu, ásamt með har.a, og um kvelclið lagði hún hana
litlu dóttur sinni, hafði heyrt á frá- til svefns í vagnsætinu og hlúði að
sögn sendimannsins. Hún stoð nú henni sem bezt hún gat.
einnig á fætur, tók barnið á hand- Söngkouan settist hjá gamalli
ser og fylgdi hinum eftir. gráhærðri konu í vagninum og
Inni í víöirrumianum stóð gamalt reyndi að skemta henni með því að
ferðakoffort, neglt saman úr óhefl-, segja henni ýmislegt af ferð«un sín-
uðum borðstúfum. í því lá lík um. Kona, með þremur börnum
„litlu dótturinnar“ lá gömul og sínum, sat framarlega í vagninum.
rúmábreiðu, með þunnan og slitinn Þegar fór að rökkva urðu þau óvær
kodda undir höfðinu. í faðmi og rellin. Söngkonan fór til þeirra,
„Iitlu dótturiniKu ‘ lá gömul og tók yngsta barnið i fang sér og raul-
brotin brúða, —- eina leikfangið, aði við það vöggguljóð þangað til
sem litla dána stúlkan hafði liaft að það sofnaði. Svo sat hún með það
skemta sér við og móðir hennar j sofandi og sagði hinum börnunum
ekki hafði, auðsjáanlega, kunnað ýmsar jólasögur þangað til lestar-
við a svifta dóttur sína, þó hún ■ stjórinn kom inn í ♦agninn og
væri nú liðið lík. Móðirin kraup , kallaði:
\ió kistu barnsins sins. Hún hafði „Hálftíma viðdvöl á næstu stöðv-
tínt saman fáein visin laufblöð, sem unum svo allir geti fengið sér kveld-
hún var að raða kringum líkið. J mat. Þeir sem ætla suður skifta
Eitthvað var hún um leið að mæla. um lest.“