Lögberg - 01.06.1905, Blaðsíða 4

4
LOGBEG.R FIMTUDAGINN i. JÚNÍ 1905
er gefiS út hvern fimtudag af The Lögberg
pRINTlNG & PUBLISHING Co.. (löggilt), að
Cor. William Ave., og Nena St. Winnipeg,
Man.—Kostar $2.00 um árið (á Islandi 6
<Kr. Borgist fyrirfram. Einstök nr. 5 ets.
|í Published every Thursday by the Lög-
Derg Printing and Publishing Co. (Incorpor-
ated), at Cor. William Avenue & Nena St.,
Winnipeg, Man —Subscription price S2.00
per year, payable in advance. Single
copies 5 cts.
M. PAULSON', Editor,
J A. BLOXP A L, Bus.Manager.
AuGLÝstNGAR.—Smá-aug_iýsingar í eitt
tifti 25 cent fyrir 1 þml. Á staerri auglýs-
• ignm um leDgri tíma, afsláttur eftir sam-
f.d.k.i, Kaupiuaa vcíOur að til-
,jlC. jKriflega og geta atn fy.'varandi bú-
ítað;, fnframt.
IJtanáskrift til afgreiðslustofu blaðsins er:
The LÖGBERG PRINTIN'G & PVBL. Co
“.O. Box 130.. VVlunlpeg. Man.
Telephone 221.
Utanáskrift til ritstjórans er:
Edltor I.Ugherg.
P.Uf Box 13Ú , VVinnlpeg, Man.
Samkvaemt landslögum er uppsögn kaup-
anda á blaði ógiid nema hann sé skuldlaus
þegar hann segir upp.-Ef kaupandi, sem
er í skuld við blaðið’ flytur vistferlum án
þess að tilkynna heimilisskiftin, þá er það
fyrir dómstólunum álitin sýnileg sönnun
fyrir prettvíslegum tilgangi.
Útarir Rússa.
Frá því Rojestvenski lagði á|
stað með rússneska flotann út úr |
Eystrasalti hafa flestir ef ekki allir j
verið á eitt sáttir um það, að kæmi j
hann flotanum slysalaust austur;
þá væri úrslit stríðsins algerlega1
undir því komin hvernig sjóor-j
ustunni lyktaði á milli flotanna.;
Tækist Togo flotaforingja að eyði- j
leggja rússneska flotann, þá gat;
úr því ekki verið um það að ræða.
að Rússar bæru hærri hlut t strvð-
inu eystra hvað lengi sem því
yrði haldið gangandi. Þá yrðu j
Japansmenn einráðir á hafinu og
enginn annar vegur opinn fyrir
■ Rússa til þess að ná til Manchúríu j
en Síberíujárnbrautin ómerkileg I
eins og hún er. Þá gat ekkert
orðið til að hamla því, að Japans-^
menn tækju Harbin og Vladivos- j
tock.
Yrði Rojestvenski liins vegar,
Togo yfirsterka.ri og næði vfirráð-j
um á sjónum; þá hlaut augsýni- j
lega að verða úti urri Japansmenn. I
Þeirra hefði þá ekki getað beðið
annað en algerður ósigur. Þái
hefðu Jieir verið útilokaðir frá
ölhim' samgöngum við megmland- j
fe og ekki getað náð til hersins í
Manchúríu., , Og ekki einasta í
hefði þeirra beðið ósigur í Man-
chúríu, helijur hefði þeim sjálfum j
h^imá fýirír^'iý^fið óscgjatilega 1
mikii hættá' búin.
Heiminum hefir ekki verið gert1
það kunnúgt, hvað mikinn her-
skipastól Japansmenn eiga, en út,
frá því hfefir ver’ið gengið scm j
nokkuru sjálfsögðu, að rússneski (
flotinn, sem austur va* sendur, j
væri talsvert meiri f og því hefir j
einnig af all#iörgum verift við því
búist, að illa mundi fyrir Japans- j
mönnurn fara. Frá því Rojest-j
venskv lagði á stað austur með j
flotann hafa menn stöðugt haft1
glöggvar fréttir af þvi, hvar hann
væri þann og þann daginn. Um
flota Japansmanna.hafa menn aft-
ur á móti ekkert vitað. Togo
flotaforingja hefir aðdáanlega vel j
tekist að halda því leyndu hvar
skip hans væru, enda vissi Ro-
jestverrsky ekkert ain þau fyr en
hann svo að segja rakst á þau
með allan flota sinn inn í Kóreu-
itindinu.
Greinilegar fréttir eru enn þá
ekki fengnar um það, hvernig or-
ustunni hafi lokið, en sannfrétt er
að Japansmenn hafa unnið
stórkostlegan sigur án þess að
verða sjálfir fyrir meira tjóni en
svo, að það margborgast með,
skipunum sem Jieir hafa náð ó-
skemdum og lítið skemdum úr
flota Rússanna. Rússar hafa
aftur á móti beðið ógurlegt stór-
tjón. Skipin, sem þeir mistu, eru
metin á nær því fimtíu mljónir
dollara, og það er álitið, að þeir
hafi mist alt að sjö þúsund manns
—margt af því úrvalalið- En ,sá
er þó skaðinn tilfinnanlegri, að
með þessum • ógurlega ósigri er
öll von úti um það, að Rússar
vinni nokkurn tima sigur í yfir-
standandi ófriði og- styrkur þeirra
sem stórveldi á hafinu farinn. Ó-
farir þessar, ofan á allar undan
farnar ófarir á árinu, hin mest.a
og tilfinnanlegasta niðurlæging,
svo það tekur þá mjög mörg ár
að rétta við aftur og ná sér eftir
allar hrakfarirnar.
------o------
Áskorun um samskot v
handa sjúklingum í holdsveikra-
spítalanum í Laugarnesi
hjá Reykjavík.
í nýkomnu Isafoldar-blaði birt-
ist svo hljóðandi áskorun til ís-
lenzkrar alþýðu frá forstöðukonu
holdsveikraspítalans hjá Reykja-
vík.
„Holdsveikin er þungbærari en
nokkur annar sjúkdómur.
Holdsveikir menn eru aumkv-
unarverðari en nokkurir aðrir
sjúklingar.
Þeir eiga ágætt athvarf þar sem
er holdsveikrfaspítalinn í Laugar-
nesi.
Þar er þeim veitt nákvæm
hjúkrun, dregið úr þjáningum
þeirra, sár þeirra hirt.
Þar er þeim látin í té stöðuj.
læknishjálp og reyndar við þá all-
a; nýjar lækningaraöferöir. sem
einhver von er um að geti lækn-
að höfuðsjúkdóm þeirra, holds-
veikina.
Þar eru þeir aldrei móðgaðir
eða hrygðir, eins og oft vill vcrða
í heimahúsum, af því að fólk ótt-
ast og forðast þá.
Þar þurfa þeir sjálfir ekki aft
óttast, að þeir verði með veiki
sinni ástvinum síhum eða öðrum
að nieini.
En þar með er ekki sagt, att
spítalanum sé í engsu áfátt, að þar
mætti ekkert betur fara.
Mér, fyrir mitt leyti, virðist
mestur bagi að því, að rúm sjúk-
lingauna eru ekki svo góð sem
skvldiS Það eru járnrúm fremur
veik; bo’tninn fjaðralaus og harð-
ur; í hverju rúmi eru tvær þang-
dýnur (undirdýnur; og i eða 2
svæflar; þessar þangdýnur end- j
ast illa, verða fljótt harðar og
hnúskóttar.
Þegar spítalinn var settur á fót.
varð auðvitað að fara sem spar-
legast með Jjað fé, sem þingið.
veitti til útbúnaðar.
Þessi rúm voru keypt, af því
að þau eru miklu ódýrari en vana-
leg, góð sjúkrahúsrúm; þeim hefir
auðvitað veríð haldið við, og eru
þau því nú lík því sem Jtau voru í
fyrstu. Þess vegna má ckki vænta j
þess a.ð þing og stjórn sjái s<r |
fært að ónýta þau og láta spítal- !
anum t té onnur dvrari o£ öetri
rúm.
sjukrahusrum t
spítalann, um 6o að töhi, m
kosta um 2,000 krónur.’
Það er alltítt í öðrunt lön
að sjúkrahúsum berast rr
gjafir. Sjúkir menn eru )í
hjálparjjurfar, og öllum g<
mönnunt er ljúft að rétta
hjálparhönd öðrum fremur.
Nú er eg sannfærð um
brjóstgæði og hjálpfýsi eiga
djúpar rætur í hugum m
hér á landi sem í öðrum lönd
Og þess vegna sný eg mi
íslenzkrar alþýðm, í Jjeirri vo
vissu. að hver maður muni
þegin og mikið mætti gera með
til þess að draga úr þjáningum
noidsvetku aumingjanna.
Vilji Vestur-íslendingar að-
hyllast tillöguna, Jtá ntundi lik-
lega verða þlægilegast að afhenda
íslenzku prestunum gjafirnar, því
að til þeirra ná 'flestir. I prest-
lausu bygðunum aftur á móti yrðu
nienn að velja leikmann eða k®nu
til þess að veita gjöfunum við-
töku, og mætti auglýsa nöfn þeirra
i tslenzku blöðunum.
ljúfu geði viljá leggja lítinn skerf
til þess að gleðja mestu aumingja
Jtjóðarinnar, auka Jxegindi þeirra.
lina þrautir þeirra.
Eg bið ekki um mikið.
Eg bið engan um meira en 10
aura; en eg bið alla um 10 aura.
Til þcss að fá 2,000 kr. þarf 10
attra frá 20,000 manns, fjórða
liluta þjóðarinnar.
Eg hefi hugsað mér að koma
samskotunum á stað á þann hátt
sem hér segir.
Eg sendi beiðni til 12 eða 16
kunningja minna hér í bænum, biö.
hvern þeirra um 10 aura,bið hvern
þeirrn nð senda sams konar beiðni
til 4 kunningja sinna og svo koll
af kolli. Með þessum hætti kvísl-
ast samskotabeiðnin í allar áttir út
um alt land.
Skeytin má auðvitað' orða á í nokkuð mörg ár undan farið
ýmsan hátt, hver getur farið eftir hafa Arabar, í löndum þeim með-
sínum geðþötta, en efnið ætti að fram Rauðahafinu, er liggja nú
vera þetta:
(jerðu gott verk.
Sendu mér 10 aura handa sjúk- j
lingunum í Laugarnesi. .
Sendu 4 kunningjum þínum
sams konar skeyti og Jietta.
Sendu Jjá 40 aura til fröken
Harriet Kjær.
Hoidsveikraspítalanum í Laug-
arnesi í Aprílm. 1905.
Harrict Kjœr,
húsmóð i r holds veik raspítalans,' ‘
Arabar og Tvrkjasoldán.
Ritstjóri ísafoldar gefur áskor-
un þessari beztu meðmæli sín og
getur þess jafnframt, að útlendir
mannvinir hafi gefið nær 130,000
undir Tyrkjasoldán t Konstantín-
ópeþverið töluvert mikið að hugsa
að rífa sig undan yfirráðum
um
soldánsirfs. í Konstanínópel hefir
verið rejnt að þagga þenna orð-
róm niður og það verið borið í
vænginn, að hér væri að eins um
fáeina sérstaka ættbálka að ræða,
sem óánægðir séu. En sannleik-
urinn er sá, að óánægjan með yfir-
ráð Tyrkjasoldáns er almenn í
Asiu, einkum þó kring um Rauða-
hafið, og að hugmvndirnar, sem
fyrir mönnum vaka Jiar,eru hvorki
rneira né minna en að þeir, Arab-
krónur til þess að koma áminstri | arnir, ætla sér að reyna að ná yf-
liknarstofnun upp, en íslendingar
ekki e i n n e y r i.
Og það lítur út fyrir,.að útlend-
ir.garnir ætli ekki að gera Jtað
endaslept að rétta þcssum íslenzktv
aumingjum hjálparhönd, því rétt
í þessu verður fyrir oss frétt i
Bandaríkjablaði um fráfall kaup-
manns á Jótlandi setn í erföaskrá
stnni ráðstafaði 3,000 kr. handa
ho|dsveikraspítalanum.
Margir eiga bágt og margvís-
legar eru kvaðiriiar sem að manni
kalla, en líklega er enginn hópur
manna bágstaddari og auinkvun-
arverðari en holdsveikissjúkling- i
arnir, sem svo að segja útilokaöir j
frá heiminum bíða dauða síns.!
irráðunum yfir Múhamedstrúar-
mönnum, kalífa-tigninni, úr hönd-
um Tyrkja.
Forgöngumaöur þessarar hreyf-
ir.gar er Hamideddin jarl í hér-
aðinu Hadramant á Arabalandi,
og er hann í beinan legg kominn
af Múhamed spámanni. í til-
raunum sínunt tii þess að losast
undan yfirráðum Abdul. Hamids,
Tvrkjasoldáns, nvtur hann stvrks 1
íjöldamargra kvnþátta meðal Ar-
abanna, og ^ sérstaklega allra
mentamannanna og hinna skriít-
lærðu. \
Aðalstöð J.essarar hreyfingar er
Hadramant héraöið, sunnan til á
Arabalandi. íbúar þess héraðs
Og naumast getur vérið um meira!eru flestallir komnir af höfðingj-
gustukaverk að ræða en það að íum Þeim> sem áður höfðu yfirráð-
retta út hendina tii Jtess að gera
in á Arabalandi og voru niðjar
hefir svó.
norður á
aumingjum þessum kjör Jteirra j spáinannsins. Þaðan
bærilegri, sé Jtess nokkur kostur. '■ hreyfingin breiðst út
Á meðal fólks vors, bæði heirna ; bóí?mn °S hcfir fiveí kvnþátturinn
á íslandi og hér vestra, eru ntargir j ‘l fætur öðrum slegist í lið með
mannvinir, sem ekkert geta aumt; Úamidcddin jarli.
séð án Jtess að reyna að likna o>
hjálpa. Samt litur út fyrir, að
engir þeirra kafi neitt lagt hér
fram, og standa Jteir Jtó óneitan-
lega nær aumingjum þessum en
annarra Jtjóða menn. Stafar siíkt
auðvitað af því, að hingað til hefir
ekki verið til þeirra Leitað, eða
Jteir gert sér grein fyrir þörfinni.
Án efa tekur alþýða á íslandi
áskoruninni vel, og að líkindum
fæst þannig uphæðin, sem um er
talaj; en margt fleira mætti gera
en fram á er farið þar, þtess að
I fyrstu fór þetta mjög dult.
En árið 1903 var alt orðið svo
undirbúið, að jarlinn áleit sér ó-
hætt að ráðast inn í næsta fylki
við sig, sem Yemen heitir, nvrðst
og vestast á Arabalandi, við
Rauðahafið. Hann forðaðist að
koma nálægt neinum þeim stöðum
þar sem Tyrkir höfðu setulið, og
íagði svo undir sig viðstöðulaust
hvert fylkið á fætur öðru. En þó
fór svo, seint á árinu 1903,að jarl-
inum og herliði soldánsins lenti
; saman, og biðu Tyrkir þá full-
kominn ósigur. Setuliðs-sveitin,
draga úr jþjáningum holdsveiku
aumtngjanna og gleðja þá, ’ ef' nálæ^ ei« þúsund manns að tölu,
meira fé fengist. Auk þess hefir | ^ °g
þess fyrir skömmu v.erið getið, að
husrúm holdsveikraskýlisins ekki
nægði til þess að veita öllum
holdsveikissj ifklingum á lanðinu
aðgang.
Færi nú ekki Vel á/því, að Is-
lendingar vastan hafs tækju á-
skorunitaa til sín ekki stður en
íslendingar á Fróni?
á rneðal allir liðsforingjarnir. Þeir
s^m eftir ltfðu af setuliðsmönnum
gengu jarlinttn á hönd. Eftir
þetta náði jarlirtn tyiclir sig 'hverju
héraðinu af öðru, bardagalaust.
E.aglendingar eige eignir í Ar-
abalandi, við suðurenda Rauða-
kafsins, og TyrkjasoldSn hefir:
margsinnis heitið á þá til hjálpar
| sér gegn yfirgangi Harnideddins
Tillaga vor er, að þeir gcri það.! jarls. En ekki hefir það borið
Vestur-íslendingar yrðu ekki mikinn árangur, og svo virðist
hótinu fátækarí fyrir það J>ó þeir j sem Englandingar séu ekki hina
eitt skisfti fyrir öll gæfu aumingj-‘ minstu vitund mótfallnir hreyf-
um þessum ioc. hver eða sem því! ingu Arabanna. Þvert á móti
svarar, en samt yrði það talsver.ft hendir ýmislegt á það, að Jíeir
upphæð, sem þakklátlega yrði séu henni hlyntir. En hvað svo
sem um það er, þá er hitt víst, að
í tvö síðastliðin ár hefir allur suð-
vesturhluti Arabalands, að eign-
um Englendinga undanskildum,
verið á valdi jarlsins. Alla ibú-
ana þar hefir hann fengið í fylgi,
með sér, og þar sem hann hefir
mætt nokkurri mótspyrnu, hefir
hún risið af fortölum eða heititig—
um embættismanna Tyrkjasol-
dáns. Sú mótspyrna hefir þó
aldrei verið svo öflug, að hún í
neinu haft getað hamlað fram-
gangi þess málefnis, sem jarlinn
berst fyrir, og víðast hvar hefir
jarlinum verið tekið tveim hönd-
um. LandslýðuritHt skoðar iianu
sem frelsunarmann sinn og viður-
kennir hann sem réttmætan kalífa.
Enn hafa þó hvorki hinar stærri
borgir né setuliðið í Yemen geng-
ið jarlinum á hönd. Tyrkjasoldán
hefir heilan her manns í Yemen.
og á síðastliðnum tveimur árum
hefir sá herafli verið aukinn að
mun, en þó ekki getað komið í
veg fyrir framkvæmdir jarlsins.
I síðastliðnum Desemhermánuði
sendi Tyrkjasoldán allmikinn her
i viðbót til Arabalands, og í Febr.
í vetur sem leið lenti í bardaga á
ntilli þeirra soldáns og jarls.
Stóðu þau viðskifti yfir í tvö dæg-
ur og veitti þá Tyrkjum betur.
En að sá sigur hafi ekki verið álit-
inn fullnægjandi sést bezt á J>vi,
að skömmu síðar sendi soldáninn
enn tuttugu hersveitir í viðbót til
Arabalands.
Og jarlinn heldur ekki kyrru
fyrir, þrátt fyrir þenna ósigur.
Síðan nefir hann náð tveimur vel
viggirtum borgum og umráöunum
yfir öllum þjóðvegum þvert og
endilangt umYemen.
Eins og nú stendur eru yfirráð
soldáns yfir Arabalandi á mjö>
voltum fætí. Sökum þess hve
lengi drógst fyrir ltonum að bæla
hreyfinguna niður fékk jarlinn
svigrúm til að búa sem bezt í hag-
inu fyrir sig. Og svo kemur antt-
að til sögunnar, sem ekki er minst
um vert, og það er, að fjöldi af
hermönnum og liðsforingjum sol-
dáns eru óánægðir með vfirráð.
hans, og vilja þar að auki nauðug-
ir, sökum trúar sinnar, bera vopn
á móti beinum afkomendum Mú-
hameds eins og jarlinn er talinn
að vera.
-------o-------
Merkisbóndi á íslandi nýdáinn
Eftir því sem nýritað er að
heinian, er einn hinna merkustu
hænda á fósturjörð vorrh látinn.
Það er Jón Jónsson, ' bóndi að
Munkaþverá í Eyjafirði. Hann
var sonur J. Jónssonar.Jajóðkunns
nterkisbónda og gáfumanns,i sein
eÍMnig bjó að Munkaþfverá. Flutti
hann J>angað frá Hrísum í Eyja-
firði Jtegar Jón yngri sonur
hans var fjögra eða fimm ára gam-
all, kring um 1832; tók sonur
ltans siðan við jörðinni eftir föður
sinn, Jtegar hann var fulltíöa mað-
ur orðinn og hefir búið þar sóma
og myndarbúi ávalt síðan.
Jón Jónsson (yngrij var ftadd-
tir 15. Ágúst 1827 zb Hrísum í
Saurbæjarhreppi. Um tvétugsald-
ur gekk hann að eiga Krístínu
Jakobsdóttar frá Eyrarkmdi.
Þeirra sonur er Jakob Jón*on,
bóndi á Pembina-fjöllum í Norð-
ur Dakota. Sí$ar giftist hann
Þóreyju Guðlaugsdóttur frá Svín-
árnesi á Látraströnd og eru fjög-
ur born þeirra á líi: Ján Jóns-
son, sem lengi hefir verið í GratuJ
Forks, en er nú fluttur til Foem
Lake-bygðarinnar, Stefán Jótts-
son, setn um nokkur ár dvaldi hér
í Ameríku, en hvarf svo heim aft-
ur og hefir síðan verið ellistoð
foreldra sinna; — Kristín, ekkja
Júlíusan heitins Hallgrímssonar
frá Grund og Þorgerður, sem enn
H\ í skyldu menn
borga háa leigu inn í bænum.meö-
an hægt er aö fá land örskamt frá
bænum.fyrir gjafviröi?
Eg hefi til sölu land í St. James
6 mílur frá pcsthúsinu, fram með
Portage avenue sporvagnabraut-.
sem menn geta eignast meö $10
niðurborgun og $5 á mánuði.
Ekran aö eins $150. Land þetta
er ágætt til garöræktar. Spor-
vagnar fl_j-tja menn alla leiö.
O.Banw &Co..
Bakers Block, 470 Main st.
WlNNIPEG.
N.B.—Skrifstofa mín er í sam-
bandi viö skrifstofu landayö-
ar, Páls M. Clemens, bygg-
ingarmeistara.
er ógift, og eru þessi þrjú síðast-
töldu systkin öll til heimilis að
Munkaþverá.
Jón heitnn lézt 27. Apríl. Hann
hafði veikur verið síðait í haust og
lengst af J>eim tíma afllaus og
mállaus að mestu. Hófust veik-
indi hans með þeim hætti, að hann
fékk slag í Septembermánuði, og
þó hann frískaöist nokkuði um
tíma eftir það, varð hann aldrei
jafngóður og fékk aldrei aftur afl
í hægri hendi. I Nóvembermán-
uði fór hann að fá krampadrætti
um líkamann, varð upp úr því afl-
laus í tungurótum, gat eigi talað
né kingt því sent átti ofan í hann
að fara. Var á jólaföstu búist við
að ltver dagurinn mundi síðastur
fyrir honum. En eftir nýárið varð
hann nokkuð betri og gat þá nærst
dálítið betur og ofurlítið talað, en
tnest var J>að í óráði. Að síðustu
tnisti hann afl og mál með öllu, en
lifði þó bvsnalengi eftir J>að,
þangað til drottinn gaf honum
hvild og var alveg ótrúlegt, hve
lengi kraftarnir entust.
Jón heitinn var hinn mesti
merkismaður,stórgáfaður og J>aul-
lesinn. Hafði hann safnað saman
svo miklum bóklegutn fróðleik, að
fullyrða má, að hann hafi mörgum
Skólagengnum nianni lærðari ver-
ið. Hann var prýðilega að sér í
íslenzkum fræðum öllum og þekti
hverja bók íslenzka, sent út hefir
komið að fornu og nýju, enda átti
hann mikið safn bóka. I íslenzk-
tint löguni var hann tnanna bezt að
sér og var vanalega sigursæll í
öllum málarekstri, sem hann þó
lagði ekki út í nema brýn nauðsyn
væri. En þekking ltans náði langt
út fyrir hið þrönga svæði ísl.
bóktnenta. Hann hafði lesið tnestu
kynstur unt öll efni og var prýði-
lega kunnur hvarvetna t heimi,
eftir þrví sem verða má af bókum,
þó hann aldrei hreyfði sig út fyr-
ir landsteinana. Naumast mun
nokktir íslendingur hafa iafn-vel
kynt sér staðháttu og afstöðu
hinna ýmsu héraða, J>ar sem Is-
lendingar hafa tekið sér bólfeptu
hér í Ametáku og hann.
Hefði hann framgjarnari mað-
ur verið, hafði hann álíka skilyrði
til að taka þátt í málum fóstur-
jarðar sinnar og J>eir menn i
bændaroð, sem orðiðí hafa þjóð
vorri að mestum sóma. En hann
var sv@ laus við Jwtð a vera fram-
gjarn, að hann vildi helzt alcirci
við nein opinbor mál rera riðinn,
en kaus heldur að lifa kyrlitu lífi
við lestur bóka um heimspeki^guft-
fræði, uppfundningar og vísinílá-
legar rann’sóknir. Enda þótti
lærðum og ltýkum yndi til hans
að koma, því þar var ekki að tóm-
unt kofum komi^ í neinuni skiln-
ingi.
ökkjan, >(3rcy Guðlaugsdóttir,
ei nú hálfáttræð orðin, en vi$
hærilega heilsu, góð kona og skýr
vel og öllum kær, sem hana
þekkja.
Látinn er lika annar merkis-
bóndi eyfírzkur, Þorstepnn Thor-
lacius í öxnafelli. línn hafði
lengi rúmfastur legið, áður kai#
lézt.
o