Lögberg - 01.02.1906, Qupperneq 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN i, FEBRÚAR 1906
Selaveiðin.
Sveitin liggur í þremur dölum,
upp frá fjarðarbotninum, til suð-
urs upp i landið. Norður úr há-
lendinu teygjast tveir útréttir
armar, sem skilja dalina og ganga
alla leið á fjörð út, og mynda
þannig þrjá smáfirði á milli sín,
sem bera nafn af legu sinni, og
heita þvi Vestfjörður, Miðfjöröur
og Austfjörður. Eftir öllum döl-
unum falla ár á fjörð út, og með
þeim liggja grösugar harövellis-
grundir í fagurlega niðurröðuð-
um misjafnlega stórum hvöiam-
um, milli kamba þeirra, er ganga
fram úr mólendinu undir hálsun-
um, og bera á stöku stað kalin
kaun, til menja um stríð við frost
og vinda á óbliðari árstiðum. Til
beggja hliða við meginfjörðinn
halla heiðarbrúnirnar grösugum
vanganum að, en teygja sæbrattar
skriður og bernakta blágrýtis
dranga móti hafi.
Hafísinn var að slitna frá landi.
'Það var mara hláka. Himininn
var grænn til hafs og blár til
jökla, alskýaður, og þéttur vindur
á sunnan. Allra líklegast var, að
tekið væri fram úr, með þvi nú
var mánuður af sumri.
Sigurður i Hvammi í Austfiröi
hafði farið snemma á fættir, og
gekk ötull á leið til beitarhúsa og
hugsaði meir en hann raulaði:
Morgun sunnu geislaglóð
gyllir storð og sæinn,
vermir fjörð og freðna lóð,
fellur inn í bæinn.
Þýði blærinn þrimlar hrönn
þokuskýjum hrindir,
buna lækir, bráðnar fönn,
birtast vorsins myndir.
Hvað var þetta? Það var kallaö:
„Siggi , Siggi!“ Og , hann leit
við. Faðir hans kont lilaupandi
móður á eftir honum. Sigurður
stóð við og karl var þegar kom-
inn og sagði:
„Eg verð að biöja þig að hafa
verkaskifti viö mig, Siggi minn.
Björn á Bakka kom rétt þegar þú
varst farinn og sagði, að piltarnir
á Horni og Skriöu (nyrztu bæir
með firðinumý hefðtt séö kóp á
ísnunt í gærntorgun, og farið allir
út á ísinn til að afla útsel. Og
hafði þeint fénast vel. Sáu ntenn
úr landi aö þeir koniti smásaman
utan úr borgarísnum inn á lægri
og flatari ísinn nteö sel og kópa,
er þeir söfnuðu þar. Og hurfu
svo aftur út í nteginisinn. Þeir
hafa þannig tapáð sér af aflavon
og vígamóði, því kl. 3 í nótt voru
þeir ekki komnir í land, en ísinn
slitinn frá landi, og ntikil ólga
komin í ltann. Er nú verið að
safna mönnum, til að veita ísnum
eftirför á bátuni, ef vera mætti, að
mennirnir fyndust. Það er ó-
drengilegt að leggja hér ekki
alt það lið, sent- fvrir hendi
Sjálfur er eg ónýtur til alls,
liðsmaður ert þú góður. Því vil
eg nú láta út geldingana, cn biðja
þig að hlaupa út á bæina. Þú
skilur eirís vel og, eg ltvaö mikil
hættivför að þetta getur verið, og
hve áríðandi er, aö leggja sig þó
allan fram til aö bjarga aumingja
mönnunum, ef þeir eru á lífi.1
\ ona eg að þið farið drengilega
en gætilega að öllu.“
Á kiðinni norður með firðinum
var Sigtirður að iiugsa um Hildi,
e’ztu dótt'.r I. r.dai.s á Horni.
Auðvitað mundi hún ekkert liafa
sofið um nóttina. Hvernig skyldi
hún líta út á mótlætistímunum.
Skyldi eg fá að sjá hana áður en
við förum ? Stend eg ekki ósegjan-
lega mikið nær henni, ef mér
hepnaðist að koma að góðti liði í
þessari ferð?
Þessu líkt var Sigurður að hugsa
þegar Björn á Bakka og maður
frá Hlíðarenda slógust í förina. Á
Skriðu ivoru nokkrir leitarmenn
saman komnir, og töluöu um,
hvernig leitinni eftir selaveiða-
mönnunum skyldi hagað. Á þess-
um nyrztu bæjum voru til nokkr-
ir bátar, stærri og sntærri. Sýnd-
ist sitt hverjum um það, hvort
réttara væri að nota hina minni
eða hina stærri af þeim til leitar-
innar. Veður gat gengið upp, og
til
er.
en
þess utan ætíð straumólga og jafn
vel stór sjór við og innan um ís.
Sigurður í Hvanuni sagðist álita,
að tveggja manna för væru hent-
ugust til þessarar farar, ætti
Þórður á Horni eitt þeirra, eins
og mönnutn væri kunnugt, , og
nnindi hann gjarnan taka að sér
yfirstjórn á fari því, ef hann fengi
til fylgdar við sig tvo trl þrjá
skarpa drengi.
Hallur á Brimnesi lagði út frá
Skriðu við sjötta mann, á 6 manna
fari, en þeir Sigurður frá Hvammi
fóru út að Horni, leystu þar
tveggja manna farið úr frosnu
nausti, bjuggu sig vel að árum,
reiða og áhöldum meö nesti, og
aðra nauðsynjavöru.og héldu fjór-
ir saman á sjó út eftir ísnum.
Sigurður hafði að eins séð
Hildi; hún var föl og fálát og
auðsénn óstyrkur var á hendinni,
þegar hún rétti honum nestið og
sagði i hálfum hljóðum:
„Guð gæfi þú bærir gæfu til að
færa okkur pabba heilan á hófi.
Eg veit, að ekki þarf að eggja
þig, en vertu jafnframt athugull.
Má vera það leiddi til þess, aö
pabbi þættist hafa svaraö málum
þínum áður of fljótt og vanlni^-
að.“
Á þessu augnabliki háfði Ólöf
móðir Hildar komið fram í dyrn-
ar, og spurt Sigurð, hvort þá
vantaði nú nokkuð til fararinnar,
um leið og hún leit eftir veðri, og
óskað ferð þeirra mætti aö liöi
verða. Það gat því ekki orðið
meira af samtalinu, en þetta hafði
gefið Sigurði ærið umhugsunar-
efni.
, Þeir höfðu siglt þægilegan byr
út með og frá landi, þegar betur
sá undir isbrúnina og Sigurður
bað að fella seglin og stöðva bát-
inn, og veita nákvæma eftirtekt
þvi fari sem á ísnum væri, hvort
hann bæri beint frá landi, eöa á
skakk upp undir fjallsendann með
rastarstraumnum. Kom þá brátt
í ljós, að ísinn bar upp undir
fjallsendann, og þeim til stórrar
áhyggju og ótta, sáu þcir einnig,
að alt hið næsta af ísnum var
fyrir ólgu og straum sundurlaust
og niður brotið. Annað hvort
höfðu því selveiðamennirnir farist
eða þeir höfðu bjargast út á
megin-ísinn, og var þá langa leiö
yfir mulið fljótandi íshruöl að líta
og leita. líinir hugdjörfu háset-
ar Sigurðar gáfu ekki með hálf-
j yrði í skyn, að þein» veiklaðist von
I um vænlegan árangur, en kunnug-
t >r gátu séð, að köld efablandni
j gægðist fram á svip sumra þeirra,
1 þegar Sigurður bauð að vinda upp
I segl og sigla með ísnum þvert frá
j landi, ef vera mætti að straunntr
hefði fiutt ístnulninginn frá megin
ísnum á einhverjum stað fjær eða
nær. Yar þess eigi mjög langt að
bíða, að þá bæri þar að, er andnes
af aðal ísnutn stóð frant í auðan
■ sjó. Þar var sjálfsagt að leita at-
1 lögu, en vandinn mestur aö verða
, °hki fvrir skipbroti í organdi ylgj-
I unni við hvitu fljótandi klettana.
j Þeir leituðu þar að er hlémegin
| var, og komust með heiltt og
I höldnu upp á ísfeld mikinn og
drógu bátinn þar upp á eftir sér.
1 Sigurður sagði svo fyrir, að með
því sem nú væri að nótt fram
1 komið, og eigi yrði neitt til séð,þá
yrðu tveir þeirra að vera eftir hjá
I bátnuhi,gæta hans og gefa að öðru
j hvoru af sér hljóð, svo hægt væri
að hitta þenna stað aftur. En
, sjálfur kvaðst hann með Björn frá
; Bakka leggja út á ísinn, að vita
hvort þeir yrðu einskis varir um
selaveiðamennina. Höfðu þeir
með sér nokkuð af nesti og nýjan
I sextugan streng, er þeir tóku með
1 sér út útvegsskemmu Þórðar á
j * iorni- ^ ar Þetta hin voðalegasta
j hættuför. ísinn gat á augabragði
rifnað sundur, svo ekki yrði kom-
‘ ist fram ne aftur til báts' né lands.
1 Þess utan heyrðust stöðugt gagn-
takandi hljóð og hrunur, sem
I mynduðust af ísrifi og árekstri
hinna geysistóru og þungu ísjaka.
,1 hinu æg'lega náttmykri voru isa-
refir, isbimir og útselir að kallast
á alt uni kring, hælast yfir þægind-
,um hfsins, og hlakka til heimferð-
arinnar, á heimskautsins óslitnu ís-
reks og óargadýra, höfðu að eins
nauðsynleg, skerpandi áhrif á
Sigurð frá Hvatnmi, sem ósjálf-
rátt var genginn út í það stríð,
sem hlaut að leiða til sigurs, annað
hvort með nokkurn veginti skjót-
um viðskilnaði við þetta líf, eða
þeim eina framkvæmanlega á-
rangri, sem öllu öðru fremur
mætti teljast þess verður, að hann
fengi Hildi að launum.
Þeir Sigurðttr höfðu gengið æði
tíma eftir megin ísnum upp undir
fjallsendann, þegar þeir heyrðu
mannamál, en brátt komust þeir aö
raun um, að þar voru þeir Hallur
á Brimnesi komnir á bát sínum
landmegin við ísmulninginn, og
gátu þeir glögt merkt það, að þeir
stefndu einnig undir fjallsendann,
en brátt dróg sundur með þeim,
því ísgangan var mjög ógreiðfær.
Hvað eftir annað lágu þvert fyrir
þeim ófærar rifur í ísinn, svo þeir
urðu að fara langa króka. Þegar
þeir loksins áttu skamt' eftir ttpp
undir fjallsendann, sáu þeir hvar
menn gengu unt gólf á ísnum og
börðu sér mjög. Yar þar fyrir
bóndinn frá Skriðu og þrír hús-
karlar þeirra Þórðar frá Horni,
en Þórð sjálfan og 1 húskarl hans
vantaði. Bóndinn fra Skriðu áleit,
eftir þvi sem hann vissi seinast
um þá, að þeir mundu lengra yfir
á firðinum, fjær landi vera. Menn
þessir vortt ntjög þjakaðir orðnir
af hungri og kulda. Lágu þar
skamt frá þeim nokkrir útselir, er
þeir höfðu drepið, og höfðu þeir
lítið eitt reynt að næra sig á spik-
inu af þeim.
Með dæmafárri hugdirfð og
hreysti hepnaðist þeim félögum að
ferja mentiina á ísjökum yfir vök
allbreiða, sem var í isinn landmeg-
in við þá, en þá gátu þeir hindr-
unarlaust gengið ísinn upp undir
landsendann, þar sem stráumur-
inn hélt alt af ísnum að, og að eins
var mjótt belti autt milli íss og
lands. Þegar þar kom kallaði
Sigurður til Halls á Brimnesi, setn
hann bjóst við að hlyti aö vera
þar eigi alllangt frá, eins og
reyndist að vera. Var þá svo um
talað, að Hallur flytti selaveiða-
þeir máttu til félaga sinna, og
drógu þeir nú allir bátinn alllang-
an veg aö vökinni þangað sem
þeir komust út á hana og gátu ró-
ið vfir um, sem gekk alt vel. V'ar
þá Þórður með félaga sínutn og
húskarli kominn þar. Höfðu þeir
bjarndýrsfeld mikinn. Skaut Þórð
ur dýrið, og voru þeir að byrkja
það þegar isinn rifnaði sttndur,
rétt við hlið þeitn, og hefti för
þeirra til landsins, þar'sem Þórð-
ur hafði treyst á landgöngu. Voru
þeir búnir að ganga langt til hafs
með vök þessari, og fundu engan
enda á henni. Hafði þeirn hins
vegar liöiö furðu vel. Þeir gátu
sofið á víxl innan í feldinum, þar
sem þeir liðu eigi af kulda. Svang-
ir voru þeir að vísu, en einkurn
var það dauðans angistin um, að
þeir yrðu eigi fundnir i tæka tíð,
sem olli ógleði þeirra.
Eftir að þeir allir höföu nú mat-
ast og tekið ráð sín saman, var
róið til baka yfir vökina, og bátur-
inn, sem nú kom sér vel að var
léttur, dreginn óralangan veg eftir
ísnum, þangað sem tiltækilegast
þótti að komast fir á auðan sjó.
* *
Það var um mánaðamótin Júní
og Júlí, næst eftir að þessi saga
gerðist. Það var komið langt fram
á nótt, jafnvel þó hvergi skvgði
að. Sigurður á Hvatnmi var einn
á ferð frá kirkjustaðnuin í Mið-
firði yfir hálsinn til Austfjaröar.
Hann hafði verið að gera utan að
leiði föður síns, sem ofkældist í
hlákustorminum og vaðlinum með
an Sigurður bjargaði selveiða-
mönnunum, tók hann lungnabólgu
og dó skömmu síðar. Fyrir fám
dögum áður á hreppskilaþingi
sveitarinnar, hafði Sigurður ver-
ið skrifaður fyrir Hvammsbúinu,
þar eð móðir hans var orðin göm-
ul og leið á búskapnum, en Sig-
urður átti ekki systkini nema eina
systur, sem áður var gift buftu.
Sigurður var þreyttur orðinn að
luigsa um alvörusvipinn á lífi sínu
fram undan, í tilífni af fráfalli
föður síns, skuldutn á aðra síðu,
og nærskorinna efna á hina.
Hann hafði snúið huganum að
The Winnipeg Paint£» Gla&s. Co. Ltd.
9 H A M£A R K

vörugæöanna,'lágmark verösins, er
þaö sem veldur því hvaö húsaviBar
verzlunin okkar gengur vel. Ef þér
efist þá komiö og sjáiö hinar miklu
birgöir vorar af allskonar viö og fá-
iö aö vita um veröiö, Ráöfæriö yö-
ur síöan viö einhvern sem vit hefir
á, Þetta er sanngjörn uppástunga. *
Er ekki svo?
The Winnipeg Paint & Glass Co. Ltd.^g««J55i
’Phones: 2750 og 3282.!
horntnu a 9t
(iertrud.
Fort Rouge.j____!
The Olafssou Real EstateCo.
Room 21 Christie Block.
— Lönd og bæjarlóöir tjl sölu. —
536J4 Main st. - Phone 3985
l
mennina í land, léði þeim dugleg-*J*'v'turk-vröinni’. var hugfanginn af
breiðu.
an fylgdarmann, og yrði svo a
stöðugu feröalagi að og frá með
ísnum, ef það mætti að liði.koma.
En þeir Sigurður og Björn lögðu
aftur út ísinn. Eftir voða miklar
mannraunir og hörmungar, þar
sem þeir hvað eftir annað féllu af
jökum í sjóinn, en drógu hvor
annan upp á streng þeim, er þeir
höfðu milli sín, komu þeir loksins
þar að, er félagar þeirra tveir biðu
með bátinn. Hagaði þar nú alt
öðruvísi til en áður. Andnesið
var getigið inn i megin ísinn og ó-
fært orðið út á rúmsjó. , Var nú
farið að lýsa talsvert af degi, veðr-
ið var kyrrara, og leit út fyrir, að
verða mundi nokkurn veginn hlýtt
á móti sól, er hún kætni upp. Sig-
urður bauð því Óla á Hliðarenda
að koma með sér, en lagði svo fyr-
ir að Björn skyldi hvíla sig um
stund. Sigurður og Óli höfðu
gengið um títna með vök allbreiðri
er lá til hafs út, og leituðu eftir að
komast yfir hana, þegar þeir sáu
ísinn á einum st^ð fram undan sér
blóðdrifinn. Þeir gengu þar að,
og sáu bjarndýrsslóð og , manna-
spark æði mikið. Þar fundu þeir
og vetling á ísnutn. Voru haglega
í hann merktir stafirnir Þ. B., en
það var fangamark Þórðar á
Horni. I sömu andránni kom Sig-
urður auga á mann, er bar fyrir,
við háan borgaríssjaka hinum
megin vakarinnar. Sú skelfilega
tilhugsun.sem hreyfði sér hjá Sig-
UI*ð'» þar væri kominn húskarl
Þórðar, en hann sjálfur hefði orö-
ið dýrinu að bráð, var snöggvast
nærri búin að svifta hann afli og
meðvitund, en fljótt náði liann sér
og gekk upp á háan jaka og kall-
aði svo hátt sem honum lá rómur
til. Á augabragði kom maður
hinum megin vakarinnar upp á
jaka og kallaöi á móti. Var þar
strax auðþektur málrómur Þórð-
ar á Horni, og varð það þeim fé-
lögum meira gleðiefni en frá verði
sagt! Gat Sigurður gert Þórði
það skiljanlegt, að hann yrði að
ganga með vökinni inn fjörðinn,
fegurð sveitarinnar og útsýninu
yfir láð og lög. Hann lét taumana
liggja slaka á makkanum og raul-
aði lágt og með viðkvæmri röddu:
„ísland á enga myrka mynd
á mar eða storð á Júnítima,—
sól ríkir þar éem grúfði Gríma,
í græðis djúpi, í hvos við lind.
upplýsir geiminn, lög og lönd,
líkamann vermir, hressir önd.
Þá heyrðist harður jódunur. Að
baki honum reið Þórður hrepp-
stjóri á Horni. "Var hann kominn
til að taka út jörðina Hvammj
Þarna höfðu/þeir gott næöi til að
tala saman. Þórður hafði komið
viö á kirkjustaðnum og frétt þar
um erindi Sigurðar, sem varð til
að minna hann á ólaunaða lífgjöf
sina. Var það að gera nokkuð lít-
ið úr sér, að minnast á það að
fyrra bragði við liann Sigurð, að
hann sæi eftir hinu vanhugsaða
svari sínu, þegar hann hefði kom-
ið til sin í konuleitinni ?
Þórði var um endilanga bygðina
lirósað fyrir það, Jægar Hildur
reið alfarin heim að Hvammi
seinna um sumarið.
, Hjarandi.
Algcngt krcf cr orsök til margra.
hættulcgra sjúkdóma.
Læknar, sem orðið liafa lýð-
frægir fyrir rannsóknir sínar á or
sökum til ýmsra sjúkdóma, halda
því fram, að ef hægt væri að fyrir-
byggja að, menn fengju kvef, þá
mundu margir sjúkdómar hverfa
úr sögunni. Allir vita að lungna-
bólga og tæring eiga upptök sín í
innkulsi, og hæsi, hálsbólga og
lungnasjúkdómar versna og verða
mun hættulegri nær sem kvef-
þyngsli bætast við. Stofnið ekki
lifi yðar í hættu með því að van-
rækja kvefið. Chamberlain’s
Cough Remedy getur læknað það
áður en verra hlýst af. Þetta
meðal hefir ekkert ópium, morfin
eða önnur hættuleg efni inni að
haHa. og i síðast liðin þrjátíu ár
er reynzla fengin fyrir hve ágætt
me'alið er í öllum greinum. Selt
A. S. Bardal
selur líkkistur og annast
urí útfarir. Allur útbún-
aður sá bezti. Ennfrem-
ur selur hann allskonar
minnisvarða og legsteina
elephone 3oð
PÁLL M. CLEMENS
byggingameistari.
Bakbr Blook. 468 Main St.
WINNIPEO
A. ANDERSON,
SKRADDARI,
459 Notre Dame Ave,
KARLMANNAFATAEFNI.—Fáein
fataefni. sem fást fyrir sanngjarnt verð.
Það borgar sig fyrir Islendinga að finna
mig áður en þeir kaupa föt eða fata-
efni.
CANADA NORÐYESTURLANDIÐ
REGLUR VIÐ LAN'DTÖKU.
Af öUum sectionum með jafnri tölu, sem tilheyra sambandsstjórninnl,
I Manitoba, Saskatchewan og Alberta, nema 8 og 26, geta fjölskylduhöfuð
og karlmenn 18 ára eöa eldri, tekið sér 160 ekrur fyrir heimilisréttarland,
það er að segja, sé landið ekki áður tekið, eða sett til síðu af stjórnlnol
til viðartekju eða einhvers annars.
INNRITUN.
Menn mega skrifa sig fyrir landinu á þeirri landskrifstofu, sem næst
liggur landinu, sem tekið er. Með leyfl innanrikísráðherrans, eða innflutn-
inga umboðsmannsins f Wlnnipeg, eða næsta Dominion landsumboðsmanns,
geta menn gefið öðrum umboð til þess að skrifa sig fyrl^ landi. Innritunar-
gjaldið er $10.00.
HEIMHiISRÉTTAR-SKYLDUR.
Samkvæmt núgildandi lögum, verða landnemar að uppfylla heimilis-
réttar-skyldur sinar á einhvern af þeim vegum, sem fram eru teknir i eft»
irfylgjandi töluliðum, nefnilega:
1. —Að búa á landinu ,og yrkja það að minsta kosti I sex mánuði &
hverju ári I þrjú ár.
2. —Ef faðir (eða móðir, ef faðirlnn er látlnn) einhverrar persónu, sem
heflr rétt til að skrifa sig fyrir heimllisréttarlandi, byr á bújörð I nágrennl
við landið, sem þvilik persóna heflr skrifað sig fyrir sem helmllisréttar-
landl, þá getur persónan fullnægt fyrirmælum laganna, að þvi er ábúð á
landinu snertir áður en afsalsbréf er veitt fyrir þvi, á þann hátt að hafa
heimili hjá föður sinum eða móður.
3___Ef landnemi heflr fengið afsalsbréf fyrir fyrri hefmilisréttar-bújörð
sinni eða skirtetni fyrir að afsalsbréflð verði geflð út, er sé undirritað 1
samræmi við fyrirmæli Dominion laganna, og heflr skrifað sig fyrir slðarl
heimilisréttar-bújörð, þá getur hann fullnægt fyrlrmælum laganna, að þvi
er snertir ábúð á landinu (siðari heimillsréttar-bújörðinnl) áður en afsals-
bréf sé geflð út, á þann hátt að búa á fyrrl heimilisréttar-jörðinni, ef síöart
heimilisréttar-jörðin er í nánd við fyrri heimiUsréttar-jörðina.
4.—Ef landneminn býr að staðaldri á bújörð, sem hann heflr keypt,
tekið i erfðir o. s. frv.) i nánd við heimilisréttarland það, er hann heflr
skrifað sig fyrir, þá getur hann fullnægt fyrirmælum laganna, að þvi er
ábúð á heimilisréttar-Jörðinni snertir, á þann hátt að búa á téðrl eignar-
jörð sinni (keyptu íandi o. s. frv.).
BEIÐNI UM EIGNARBRÉF.
ætti að vera gerð strax eftir að þrjú árin eru liðin, annað hvort hjá næsta
umboðsmanni eða hjá Inspector, sem sendur er til þess að skoða hvað á
landinu heflr verið unnið. Sex mánuðum áður verður maður þó að hafa
kunngert Dominion lands umboðsmanninum I Otttawa það, að hann ætll
sér að biðja um elgnarréttinn.
IiEIDBEINTNGAR.
Nýkomnir innflytjendur fá á innflýtjenda-skrifstofunni i Winnipeg, og á
öllum Dominion landskrifstofum innan Manitoba, Saskatchewan og Alberta,
leiðbeiningar um það hvar lönd eru ðtekln, og allir, sem á þessum skrif-
stofum vinna veita innflytjendum, kostnaðarlaust, leiðbelningar og hjálp til
þess að ná 1 lönd sem þelm eru geðfeld; enn fremur allar upplýsingar við-
vikjandi timbur, kola og náma lögum. Allar sllkar reglugerðlr geta þelr
fengið þar geflns; elnnig geta rrznn fengið reglugerðina um stjórnarlönd
Innan járnbrautarbeltisins 1 British Columbia, með þvl að snúa sér bréflega
ti’ ’itara innanrikisdeildarinnar I Ottawa, innflytjenda-umboðsmannslns I
1 Wtnnipeg, eða til einhverra af Ðomlnlon lands umboðsmönnunum í Mani-
il>essí fáheyrðu, undra ólæti ís- en Þeir óli skunduðu sem hraCast hiá ó’Tum lyfsölum.
Saskatchewan og Alberta. i
þ W. W. CORT,
f Deputy Minister of the Interior.
MARKET HOTEL Sé þér kalt
146 Princess Street.
á móti markaðnum. Eigandl - - P. O. Connell. WINNIPEG. Allar tegundir af vinföngum og vindlum. Viðkynning gðð og húsið endurbstt. þá er þaö þessi furnace þinn sem þarf aögeröar. Kostar ekkert aö láta okkur skoöa hann og gefa yöur góö ráö. Öll vinna ágætlega af hendi
PRENTUN leyst.
allskonar ger6 á Lögbsrgi, fljótt, vel og rýmilega. J. R. MAY & CO. 91 Nena st„ Winnipeg