Lögberg - 26.07.1906, Blaðsíða 4

LOGBERG FIMTUDAGINN 26. JÚLÍ 1906
<p3berg
er geflíS út hvern flmtuds.g af The
Liigberg Printlng & Publishing Co.,
Uöggilt), a8 Cor. William Ave og
Nena St., Winnipeg, Man. — Kostar
$2.00 um árið (4 Islandl 6 kr.) —
Borgist fyrirfram. Einstök nr. 5 cts.
Published every Thursday by The
Lögberg Prlnting and Publishing Co.
(Incorporated), at Gor.William Ave.
& Nena St., Winnipeg, Man. — Sub-
scription price $2.00 per year, pay-
able in advance. Single coples B cts.
S. BJÖRXSSOX, Editor.
M. PACLSOX, Bus. Manager.
Auglýsingar. — Smáauglýsingar i
eitt skifti 25 cent fyrir 1 þml.. A
stærri auglýsingum um lengri tlma,
afsláttur eftir samningi.
Biístaðaskifti kaupenda verður að
tilkynna skriflega og geta um fyr-
verandi bústað Jafnframt.
Utanáskrift til afgreiðslust. blaðs-
lns er:
The LÖGBERG PRTG. & PUBL. Co.
P. O. Box. 136, Wiimlpeg, Man.
Teleplione 221.
Utanáskrift til ritstjðrans er:
Editor Lögberg,
P. O. Box 136. Winnipeg, Man.
Samkvæmt Iandslögum er uppsögn
kaupanda á blaði ógild nema hann
sé skuldlaus þegar hann segir upp.—
Ef kaupandl, sem er I skuld vlð
blaðið, flytur vistferlum án Þess að
tilkynna heimilisskiftin, þá er það
fyrir dðmstðlunum álitin sýnileg
sönnun fyrir prettvíslegum tilgangi.
Stefna f rtítta átt.
staklega
ög að líkum lætur hafa
Áður fyrri liefir margt og mikiö
veriö ritaö og rætt um ástand og
afkomtt íslendinga hér vestra, sér-
í Winnipeg-borg. Eins
dómarnir
um ástand manna hér verið mjög
sundurleitir, og af langt yröi í
stuttri blaöagrein að rekja þá.
Nægilegt viröist að eins að benda
á það, aö þeir sem gert hafa þetta
ntál aö viöfangsefni sínu, hafa
jafnaðarlegast skifst í tvo flokka:
þá, sem opiö attga höftfu fyrir
björtu hliðinni á lífinu hér, og
þeim óteljandi starfsvegum, sem
opnir standa fyrir hverjum atorku
sömum borgara, hverri þjóð, sem
hann heyrir til, og aftur á móti
hina, sem lesið ltafa lífsbók Is-
lendinga hér i Ameríku með svört-
um gleraugum. og séð alt í móðu
deyfðar, aðgerðaleysis, svikinna
vona og óánægju.
Nú í seinni tíð höfurn vér heyrt
færri raddir slíkra svartsýnis-
manna en fyrrum, og má það
góös viti heita,sem byggist á réttri
og heilbrigöri lífsskoðun.
Sú hallkvæma brevting, sem
yfirleitt hefir orðið á högum landa
vorra hér í bæ, á síðari árttm er
svo augljós og bersýnileg. að eng-
um, sem vill mæla af sanngirni,
dettur í hug að jafna saman af-
komu þeirra nú og áður fyrri,
þegar þeir bæði voru fámennari,
ókunnir högunt og landsháttum og
flestir komnir hingaö fyrir
skemstu með tvær hendttr tómar.
Afleiðingarnar af þessu eru auð
sæar á högum íslendinga hér í
Winnipeg nú, og mttnu þeir, land-
ar sem nærri því má segja að hafi
alist upp og þroskast með borg-
inni sjálfri, finna muninn betur en
nokkrir aðrir.
Það munu ekki vera ntjög mörg
ár síðan, að fjöldinn allur af lönd-
um vorum hér í bæ bjó ýmist í
smá-skúrum (shantiesý, er þ.eir
áttu sjálfir, eöa leigðu mjög lé’eg-
ar vistverur af öðrum. Þar á nióti
er sú brevting á orðin nú, að allur
fjöldinn af íslendingum býr í hús-
urn, sem þeir hafa sjálfir eignar-
rétt á, og eigi allfáir þeirra eiga
prýðisfalleg hibýli gjörð með ný-
tízkusniði; eru þar öll þægindi við
hendina sem kostur er á hér um
slóðir. Mörg af húsum hinna efn-
aðri Islendinga hér í bæ, eru meir
að segja svo myndarle’gar bygg-
ingar, að þau mundu fyrir nokkr-
um árum síðan verið hallir nefnd-
ar, sein jafnvel þeir nienn, sem þá
voru trúarsterkastir á framtíð ís-
lendinga, mun tæpast hafa nokk-
urn tíma dreymt um að reistar
yrðu.
Þessar augljósu og ómótmælan-
legu framfarir eru ánægjulegt
teikn og um leið hvatningarefni
og bending tii hinna annarra, sem
eigi eru enn jafnvel á veg komnir,
að þeir muni þegar fram líða
stundir fyrir dugnað og ástundun
komast að sínu leyti eins vel á-
fram.
I sambandi við sjálfseignar heim-
ili íslendinga hér í bænunt mætti
minnast á eitt atriði, sem enn er í
tren
aftur en
Nú sem stendur, er brauta- f Wisconsin og Michigan i Banda-
lestagangi til Whitewold og ríkjunum öllum hinurn miklu
W innipeg Beach svo háttað, að ^ skógum, er þar voru. Ríkin á
lestin leggur á stað frá Winnipeg i Kyrrahafsströndinni, California,
kl. 5.20 að kveldi, og kemur aftur ( Oregon, og Washington, sæta
þangað kl. 8.45 morguninn eftir. sömu ör.lögum, og er skógunum
Með því nú að járnbrautin til þar rutt burtu með allri þeirri á-
Gimli er langt á leið komin, og kefð og flýti, sem framast er unt
vegalengdin milli Winnipeg Beach við að koma. Ekkert hefir hlíft al-
og Gim’i er ekki nema tiu mílur, ' gerðri eyðileggingu skóganna í
er ekkert annað líklegra, en að ríkjunum Nevv Hampshire og
samskonar tilhögun verði á lesta- Main annað en það, að jarðvegur-
göngunni þangað. Yröi þá hægt inn er þar það frjórri en í hinum
að komast frá Winnipeg Beach til öðrum Vesturríkjunum, aö
Gimli á tæpum tuttugu mínútum. j vaxa þar fljótara upp
Vér búunist því við, þegar járn- annars staðar.
brautin er fullgjör, og hagkvæm j Bandaríkjastjórnin hefir nú tek-
Iestaganga þar á komin, að marg- ið ah'ar.lega í taumana til þess að
ir af löndu mvorum, sem heima sporna við eyðileggingunni og hef-
eiga hér í bæ, og eru sv'o efnum ir sett á stofn skógmála-stjórnar
búnir, að þeir geti snuist við því, deild, sem mjög væl fær maður
reisi fjölskyldum sinum þar fall- veitir forstöðu. Með honum leggj-
ega suinarbústaði á komandi tíð. ’ ast nú forstöðumenn allra rikjanna
Eins og áður hefir verið minst ' á eitt til þess aö vernda skógana.
á .í þessu blaði hefir Mr. J. J. j Skógrækt og verndun skóga hefir
\ropni reist þar sumarheimkynni, nú'verið gert að fastri námsgrein
sömuleiðis Mr. Albert Johnson, ' við ýrnsa skó’.a i Bandaríkjúnum,
Árni Eggertsson og A. S. Bardal, og má búast við, að slíkt komi að
og • ýmsir fleiri \Vrinnipegbúar góöu haldi framvegis. Hér er á-
munu vera í þann veginn að gætt værkefni fyrir unga menn,
byggja þar, og bíða að eins eftir sem gefnir eru fyrir útiveru. Geta
því að járnbrautin út þangað verð* þeir að loknu námi búist við að
fullgjör. '■ geta komist að góðri atvinnu sem
Til styrkingar því má benda á skógarveröir einhvers ríkisins,
neöannefnda Islendinga, sem hafa
keypt lóðir á Gimli. En þeir eru
þessir: G. Thomás, Sigtr. Jónas-
son, M. Paulson, W. H. Paulson,
dr. ó. Björnsson, Páll Johnson,
Jakj Johnston, séra F.J.Bergmann, j
séra Jón Bjarnason, Thos. H. j
Johnson, A. Freeman, J. A. Blön-
dal, Friðrik Bjarnason og ýmsir
fleiri. Margir af þessum mönn-
um kváðu liafa keypt lóðirnar ein-
mitt í því skyni að byggja á. þeim,
eins og vér þegar áöur höfum
skýrt frá. i
Vér sem eigum heima hér í bæn-
eöa umsjónarmenn einhvers trjá-
viðarsölufélagsins. Auk þess sem
þetta getur verið all arðsöm at-
vinna, er hún um leið flestum öðr-
um atvinnugreinum skemtilegri.
■ , , v , . , , ,, 1 um getum bezt getið þvi nærri,
bernsku hvað íslenzka þioðflokk- :, .. , . x
1 r \ hve akjosanlegt og gott það hlyt-
ínn snertir, en þó hefir verið tíðk- j ur ag Vera, að hafa efni og tök á
að um fleiri ára tímabil meðal því að eiga slík heimili utan bæj-
enskumælandi manna, af efnaðra j arins, sérstaklega barnanna vegna.
fólki hér í bæ, en það er sú ný- j Ver að minsta kosti höfum þá trú
breytni að byggja sumar bústaði, | fullvissu aö ekkert hetra sé
þar sem fjölskyldurnar geta dval-!
hægt fvrir foreldrana að gera fyr-
fáir Is’.endingar riðmr á
því efni, höfum vér ástæðu til að
, ir börnin sin að sumrinu, en taka
ið um heitasta tímann, undir heil- ; pau þurt ur bænum; þau græða
næmara og betra loftslagi en kost- j ekkert þann tímann í bænum, en
ur er á í bæjunum. Og þrátt fyr- geta taPað miklu aftur á móti, að
ir það þó að enn séu eigi nema í,ví ^eymdu að þeim er nauösyn-
, l legt eft r vetrarnámið að hressa
Va 1 1! si§í UPP undir heilnæmu loftslagi,
þar sem vel fer um þau og nægur
ætla, að þar muni fleiri bráðlega á ^ er leikvö.lurinn, og vafalaust er
eftir fara, og mikil líkindi virðast I sveitabústaðirnir heppilegusttt skil
til þess, að áður en mörg ár eru I -vrðin lil að fullnægja því öllu
liðin frá þessum tíma, verði fjöldi j samt.
íslenzkra sumarbústaða reistur ut- fari nu sv0’ að vo,nir þeirra
an Winnipeg-borgar, þar sem netist, er búast við því, að Gimli-
fjölskyldur efnaðra bœjarbúa fái'bær reynist ákjósanlegasta svæðið
að njóta sveitarsælu Ameríku að j f-vrir sumarbústaði hér í Manito-
sumrinu, skemtilegasta tímans af j ba- ta væri ekki nema sjálfsagt að
árinu. j ætlast til þess, að sveitar-stjórnin
Þessa skoðan bvggjum vér á Þar !éti ekki sitt eftir H^a aö
því, að miki.ll fjöldi vel kunnra ís- ^era bseinn sem trifale?astan °S
ler.dinga hefir keypt laglegar lóðir j ^gengiíegaston að kostur er a
undir íbúðarhús á ýmsum stöðum 1 V,er<5‘ ,rækt logð r15 Það’ efumst
með fram Winnipeg-vatni, vestan-j ver ekkl um’ aö aðurenmorg ar
verðu, en þó flestir í nánd við eða l5a/ mun næsta . blonrleg bvgð
í Gimli-bæ | breiðast strandlengis með Winm-
pegvatni í og
Næstliðið ár reisti Mr. Thos. H.
Johnson,# lögmaður, sér snotran,
sumarbústað í Whytewold. Er!
þar vistlegt og skemtilegt pláss, á 1
vatnsbakkanum fáeinar mílur suð- j
bæ.
umhverfis Gimli-
. .
Fjölmörgjum þeirra hefir nú tekist1 ur af Winnipeg Beach, og hafa !
með óþrevtandi elju og dugnáði j
síðan marsrir vinir jMr. Johnsons !
„vi . , , . , .,,, notrð anægjunnar af að heimsækia!
að komast 1 goð efm og reka sjalf- . , , ■ ,. , r; , J.
v .... o, \ , | hann 1 lnnu nyja sumarheimkynm ra
ir eða fyrtr eigin reiknmg ymsar ' uanc x >lACC„ ™
... , , ........... . hans. Á þessu vori kevpti og Mr.
íðnaðar og starfsgre.n.r a likan | Gísíi ólafsson áþekkan sumarbú-
hatt og innfæddir borgarar þessa stað litlu sunnar, og dvelur fjöl-
rikis. | skylda hans þar nú. Whitewold er
Hvað geta ungir inenn lagt
fvrir sig?
('Niður.lag.)
Skóganiir.
Hér er um aðra atvinnugrein að æöE
ræða, sem engan svo mikið sem- móti
drevmdi um í þessu landi fyrir leggi
fáum árum síðan. Fvrir fáum ár- undir
Konsúiar.
Alt þangað til nú á siðustu tím-
um hafa þessi embætti verið höfð
sem bitlingar, er stjórnirnar liafa
gefið vinum sínum fyrir ötult
flokksfylgi, 0g er eigi laust við að
veiting þessara bitlinga hafi
stundum orðið að ath.lægi og em-
bættistignin verið í litlum metum.
En nú er þetta mjög að breytast.
Þjóöirnar eru nú farnar að krefj-
ast þess að ekki séu aðrir en val-
inkunnir og heiðarlegir menn
sendir til útlanda, sem konsúlar
eða sendiherrar. Og það sem al-
menningur manna krefst, nú á
tímum, hlýtur að hafa framgang
fyr eða síðar, og óhætt er að reiða
sig á það, að innan fárra ára
, verður sú brevting á orðin að
j ekki verða það nema verð.Ieika-
mennirnir eingöngu, sem teknir
verða gildir i konsúla-embættin.
Þetta er aðlaðandi staða fyrir
unga og framgjarna menn. Vita-
sktild þurfa þeir að afla sér sem
víðtækastrar mentunar og kunna
sem flest tungumál, eða að minsta
kosti að geta fleytt sér nokkurn-
veginn í sem flestum útlendum
tungumálum. Hagfræði þurfa
þeir að læra, vera vel að sér í
sögu og umfram alt, vita sem ít-
arlegast og nákvæmast um, hvað
er að gerast i heiminum i kring-
um þá.
St'jórnfrœtti.
Undarlegt má það virðast, að
hér vestra, þar sem betri tækifæri
gefast en nokkurs staðar um víða
veröld, fyrir stjórnmálamenn til
þess að komast hátt í lífinu,
hversu fáir ungir menn setja sér
fvrir markmið að verða stjórn-
málamenn og búa sig undir að
verða færir um að takast á hendur
slík störf. I flestum öðrum lönd-
um hins siðaða heims njóta upp-
vaxandi menn nákvæmrar kenslu
í þessu augnamiði. I skólunum
sem lægri, eru aftur á
vandfundnir menn, sem
það fyrir sig að búa sig
þau störf. Stjórnmála-
tíðast lögfræð-
I mentamálum hafa landar vor-
ir flestir staðið hinum ensku jafn-
um að eins fóru menn með skóg- menriirnir hér eru
ana eins og verstu óvini sína, létu iugar, af þeirri einföldu ástæðu
su sumarbústaðastöð íslendinga j sér jafnvel ekki nægja að höggva aö sú mentun er þeir hafa fengið
við vatnið, sem næst liggur Win- , þá niður miskunnarlaust, heldur gerir þá hæfari til áð levsa af
. . .úpegborg, og að því leyti sú hag- j lögðu einnig oft og mörgum sinn- liendi stjórnmálastörfin heldur en
lætu, og inargir s arat angt fram . kvæmasta, en lóðir eru nú sagðar j um ald í þá til þess að fá rúm bóndann, handiönamanninn eða
úr. Aflefðingin af því er sú, að j,þar bæöi dýrar og torfengnar. C. ! fyrir kartöflugarða. Slik gengd- verzlunarmanninn. Nú á siðari
þeim hafa að loknu námi hlotnast P- R- félagið á Winnipeg Beach ! arlaus eyðilegging finst manni nú árum hafa þó stöku menn komið
góðar og gróðavænlegar stöður. °? leigir lóðir þar, en viLl ekki I næstum því ótrúíeg, en samt sem fram á sjónarsviðið sem með allri
Sama máli er að o-eo-na um unga 1 selía’ bar að anki kvað félag-iS áður á þetta og þvilíkt sér stað nú ástundun hafa búið sig undir þessi
.,. , ý jbafa ákveðið að nota nokkurn j í dag, og að fáeinum árum liðnum störf, bæði bóklega og verklega.
Kna<ar r'^ s a' sma anlenn'_ 'n | hluta strandlengjunnar þar fyrir munum vér vakna upp við vondan A forsetastóli Randaríkjanna
jafnaði, j almennan skemtistað, en einmitt
það svæði er ákjósanlegasti stað-
urfnn til að byggja á íbúðarhús.
Með því að svo er ástatt þar
„ , . , , ., . „ , , virðist flest benda til þess, að
að ver eigum þvi lam að fagna, , 1 „
6 . 1 , , Gnnhbær og grendin þar verði að-
að‘ finna fvrir I.-dendínga í fiér- aIlega sá staður, er Winnipeg-ís-
ist hafa þeir, að öllum
arðvænlega atvinnu hjá öðcam,
eða þeir reka starf sitt upp á eigin
býti. Má því svo að orði kveða,
hverri slarfsmála og atvinnugaein,
sem unnið er að í þessari borg.
lendingar reisi sér sumarbústeöi 1
framtíðinni.
draum. Hér og þar má nú þegar situr nú einn slíkur maður. Allir
,,lesa letrið á veggnum“ og menn gcta ekki orðið jafningjar lians
eru farnir að reyna að sporna við en glæsileg fvrirmynd til eftirlík-
eyðileggingunni og gera umbætur. ingar getur hann verið hinum
En í flestum tilfellum er það s.vip- urgu uppvaxandi. nútíðarmönnum
að þeirri aðferð að „byrgja brunn- vorum. Hann á ekki upphefð sína
inn þegar barnið er dottið ofan í neinuin kynjum eða gjörningum
hann“. Þannig er nú að heita má ( að þakka, né neinni sérstakri ó-
búið að svifta ríkin Minnesota, vanalegri heppni, því hann lagði
á það alla kostgæfni að búa sig
vel undir það að verða fær um að
taka að sér opinber störf. Byrj-
andi á lægstu tröppunni tókst
hcnum, með atorku, þreki og
grandgæfilegum undirbúningi að
komast upp á hæsta tindinn.
Eitt af þeim nauðsynlegu skil-
yrðum, er þeir tnenn verða að
hafa, sem ætla sér að ná i æðstu
sætin í opinberum málum er það:
að vera vel máli farinn. Þó ein-
hver maður sé vel ritfær, og geti
vel „lagt or.ð í belg“ þegar skegg-
rætt er um stjórnmál, hefir lítið að
segja, ef hann er ekki fær um það
í fræðslustólnum aö koma vel fyrir
sig orði, skýra málin og korna
með svo sannfærandi röksemdir
að hann geti aflað sér fylgis
meiri hlutans af tilheyrendunutn
að minsta kosti. Fari maður aö
liugsa sig um og líta í kringuin
sig verður maður var við að mjög
lítið er ti! af verulega góðuin
ræðumönnum. Flestir munu þeir
vera er þá kornast að raun um að
ekki þekki þeir fleiri, sem kallast
geti góðir ræðumenn, en svo, að
liægt sé að telja þá á fingrum
annarar handar sér. Og oftast
verða þeir ekki einu sinni svo
margir, sem hver einstaklingur-
inn þekkir.
Oft er það, vitaskuld, sérstök
meðfædd gáfa að vera góður
ræðumaður, en vel er það mögu-
legt, með kostgæfni og ástundun,
fyrir hvern mann í meðallagi
færan, að æfa svo og þroska tal-
gáfu sína að hann taki miklum og
stórvægilegum framförum i þessu
efni. Hver sem hefir þann eigin-
legleika til að bera að geta við-
stöðulaust haldið góöar ræður er
þegar vel á veg kominn í þá átt
að afla sér álits sem stjómmála-
maður. Yitaskuld verða menn æ-
tíð að liafa eitthvert umræðuefni,
sem þeim liggur á hjarta, en hafi
þeir það, og geti framsett það
skýrt og skorinort, niega þeir
ætíð búast við að geta fetigið
næga tilheyrendur.
j
Vegabœtur.
í þessari atvinnugrein .liggur
mikið óunnið verk fyrir hetidi.
Af verkfræðingum er fremur fátt
til, sem lagt hafa vegabætur fyrir-
sig. Næstum því hver einasti
verkfræðingur hyggur að hann
viti hvernig legja skuli vegi, en
þegar til kastanna kemur reka
þeir sig fljótt á það að það er
verklega æfingin ein, sem gerir
þá færa um að taka að sér siíkt
starf svo í nokkru lagi sé. Þ,>ð
tekur fjölda mörg ár að kon.a
vegunum fram og aftur mi land-
ið í gott og æskilegt ásigkoniulag,
og er því í þessu efni um góða
framtíðar - atvinnugrein að ræöi
fyrir unga menn, sem afla sér
bæði hinnar bóklegu og verklegtt
þekkingar, sem nauðsynleg er id
þess að leysa slík störf af hendi.
BlaSamenska.
Ýmsir hinir greindustu mem
landsins fást nú við blaðamensku.
Tril þyss að leysa þann starfa vel
af hendi þarf skarpa vitsmuni, ná-
kvæma eftirtekt, orðhepni og dcm-
greind í bezta lagi. Hin stór.i
dagblöð nútíaUarinnar eru mjög
áhrifa- og þýðingarmikil. E’*u
þau fljót til að taka eftir ungling-
unum sem skara fram úr og
launa þeim ineð því að hefja þá
stig af stigi. Eíigri grein þekking-
arinnar er ofaukið fyrir' blaöa-
manninn, og sá sem mesta hefir
þekkinguna og færastur er um
að færa sér hana í nyt, ásamt með
þeirri hfsreynslu, sem hann hefir
fengið, verður h^efasti og bezti
blaðamaðurinn. Ritstjórar stór-
bbðanna hér i landinu eru mikils
metnir menn og oft eru þeir vald-
ir í þýðingarmikil opinber em-
bætti sent viðkoma stjórnmálum.
HraOritun.
Þessa atvinnugrein stundar
ejnna helzt kvenfólk. Einhverra
hluta vegna er það sjaldgæfara
að karlnienn leggi stund á hana.
Yegna hvers þessu er þannig
varið er ekki gott að segja, því
víst er um það að í þessari at-
vinnugrein standa karlmenn betur
að rígi, fyrir flestra hluta saikir,
en kvenfólk.
! Karlmaður, sem vel er að sér í
hraðritun, og þ_ar að auki er vel
i mentaður, getur oft fengið skrif-
arastöðu hjá einhverjum Liátt-
, standandi embættismanni eða for-
seta einhvers af hinum stóru iðn-
! aðar- eða verzlunarfélöum. Vana-
1 legast geta kvenmenn ekki náð í
þær stöður.
Þegar einhver ungur og efni-
legur maður kemst í slíka stöðu
leiðir það vanalega af sér að liann
á fyrir höndum fyr eða síðar að
hækka í tigninni. Sambandið milli
siíks einkaritara og húsbónda hans
^erður mjög náið, veröur trún-
aðar starf, og ef ritarinn kemur
þannig fram að lnisbóndi hans
ekki hefir ástæðu til annars en
að vera vel ánægður tneð liann er
ekkert eðlilegra en að hann stuðli
til þess að sjá framtíð hans borg-
ið á sem beztan hátt.
1
KirkjUtnál,
Tækifærin sem þau málefni
liafa í sér fólgin eru mjög van-
rækt. Um mikla peningalega hags-
muni getur vitanlega ekki verið
að ræöa í þeim efnum. En fyr á
tímum var prestembættið álitið
hin æðsta og virðuglegasta staða.
Af því svo mikið af meðalmönn-
um er nú í þessum embættum eru
tækifærin til að skara þar fratn úr
opin fyrir og auðveld að ná í. Ef
gáfuöustu mennirnir i skólunum,
í stað meðalmannanna—og þeirra
sem þar eru fyrir neðan—færu að
sækjast eftir kirkjulegu embætt-
unum þá mundi fljótt verða
brevting á til batnaðar.
Búnaðnr.
Landbúnaðurinn er eitt af hin-
um beztu framtíðar - tækiíærum,
sem nú á tínium biða ungra og
ötulla manna. Vera má að í þess-
ari atvinnu grein sé ekki um nein
stórkostleg auðæfi að ræða, er al-
inenningur manna sem hatia legg-
ur fyrir sig geti búist við að bera
úr býtuin. En víst er um það að
hver sem leggur búnað fyrir sig
og stundar hann vel og rækilega,
má búast við töluvert miklu i
aðra hönd. Auk þess er þessi at-
vinnugrein holl og heilsusamleg
og bóndastaðan frjálsasta staðan,
sem um er að 'gera.
Af þessu, sem á liefir verið vik>-
ið hér að framan, höldum vér því
fram fastlega að í stað þess að
tækifærin fyrir unga menn nú á
tíinum séu færri en í fyrri daga,
séu þau einmitt mörgum sinnum
fleiri og betri. Aldrei hefir verið
meiri eftirspurn eftir ungutn,
mentuðum, vel hæfutn mönnutn
heldur en einmitt nú á tímum.
Allar stórar iðnaðarstofnanir,
verzlunarhús og bankar eru stöð-
ugt á vaðbergi til þess aö líta eft-
ir og leita að ungum 0g vel hæf-
um mönnum til þess að fá þá í
sína þjónustu. Og allir þessir
vinnuveitendur eru viljugir til að
borga fimm sinnum hærra lcaup
en umtalsmál hefði verið fyrir slíka
menn að fá fyrir tuttugu og
fimm árurn síðan. Sannleékurinn
er sá, aö hver sem fram úr skarar
getur að heita má ákveðið það
sjálfur hvað liann fær að launum
fyrir vinnu sína. Margir hverjir,
sem kvarta yfir því að þá skorti
tækifæri til þess að komast áfram
gæta ekki að því að sökin liggur
hjá þeim sjálfum en er ekki neinu
öðru ástandi að kenna. Það er
vanalega fremur skortur á hæfi-
leikamönnum heldur en að of
mikið sé ti! af þeim. Vandræðin
stafa af því að óþroskaðir, liálf-
mentaðir unglingar búast við að
geta stokkið beina leið af skóla-
bekknum og í góð og vel launuð
embætti. Þeir eru ekki viljugir á
að leggja á sig stritið, sem nauð-
synlegt er til þess að búa þá
undir. Þeir búast við einhverju
kraftaverki, sem lyfti þeitn upp.en
sú von reynist tál. Þeir sjá aðra
fara fram úr sér, og taka þá til
að kveina yfir því að tímarnir séti
breyttir, tækifærin séu um garð
gengin, en gæta ekki að hinu að
sökin liggur oftast nær hjá sjálf-
um þeim. Gáfurnar og skerpan
skipa öndvegið. Heimskan og
sljóleikinn lúta í lægra haldinu.
Lífsþrek er nauðsynlegt skilyrði
fyrir happasælum úrslituna. starfs-
ins og stríðsins.