Lögberg - 01.11.1906, Blaðsíða 4

4
LOGBERG FIMTUDAGINN i. NÓVEMBER 1906
gijgberg
«r geflð út hvern flmtudgg af The
tiöcberg Prlntln* & Publlshlng Co.,
<lögglit), aö Cor. Wllllam Ave og
Nena St., Wlnnlpeg, Man. — Kostar
$2.00 um áriS (& lslandi 6 kr.) —
Borglst fyrirfram. Einstök nr. 5 cts.
Publlshed every Thursday by The
Lögberg Printlng and Publlshing Co.
<Incorporated), at Cor.William Ave.
& Nena St., Winnipeg, Man. — Sub-
scriptlon price $2.00 per year, pay-
able in advance. Single coples 6 cts.
8. BJÖRNSSON, Editor.
Jt PAULSON, Bus. Manager.
Auglýsingar. — Smáauglýsingar I
eltt skifti 25 cent fyrir 1 þml.. A
etærri auglýsingum um lengri tima,
afsláttur eftir samningi.
Bústaðaskifti kaupenda verður að
Cfikynna skriflega og geta um fyr-
verandi bústaS jafnframt.
Utanáskrift til afgrelSslust. blaBs-
ta9 er:
Ttae LÖGBERG PKTG. & PL’BL. Co.
P. O. Box. 136, Wlnnipeg, Man.
það er óyggjandi talið, að enginn
þingmannskosning hafi fram far-
ið þar í fylki næstlitfin þrjú ár, svo
að eigi hafi fé verið notað við
kosningarnar af báðum flokkun-
um.
Fyrsti visirinn til þessarar rann-
sóknar er óþverralegur i fylsta
máta. Það er e'inn háðungarblett-
urinn til á hinn margflekkaða
flokksskjöld afturhaldsmanna.
Svo er mál með vexti, að aftur-
haldsflokks klikan i London, Ont.,
hefir brunnið- í skinninu af ílöng-
un, til að finna agnúa á kosningtt
draga um að bjóða tvö þúsund eða
þar yfir í skjölin áðurnefndu, eða
aðrir þeirra líkar, Tiefðu miklað
fyrir sér, að þægja eitthvað dálit-
ið fyrir aðra eins sögu, og at-
kvæðakassa-historíuna.
munum geta nokkuð að því stutt,
að hún rætist. Ef vér fáum eigi
séð að það sé í voru valdi, þá er
oss hollast að brýna það sem bezt
fyrir oss, að þetta er þó von ein,
en engin vissa og reiða oss að
En eitt er víst, og það er það, að engu leyti á hana, þótt hún sé lik-
pólitísk afglöp verða aldrei lag- leg að öliu. Þvi minni verða þá
vonbrigðin ef hún bregst. „Bústu
við því illa; það góða skaðar þig
færð, aldrei upprætt úr þjóðfélag-
inu, með því móti að jafn berlega ]
komi frani í málsrekstrinum, i ekki“, segir málshátturinn.
flokkshatrið og illgirnin gegn póli- Sé vonin aftur þess eðlis, að
tísku andstæðingunum ákærðu, vér sjáum að vér getum nokkuð
eins og átt hefir sér stað í þessu ' til þess gert, að hún rætist, og sé
kosningamáli. Það verðitr aldrei! hún um nokkuð 'sem oss er mik'ils-
frjálslynda ráðgjafans Hymans, er hægt, meðan málin eru hafin, varðandi, þá eigum vér að gera
Telephone 221.
Utanáskrift til ritstjórans er:
Editor Lögberg,
P. O. Box 136. Winnipeg, Man.
Samkvæmt landslögum er uppsögn
kaupanda á blaði ógild nema hann
•é skuldlaus þegar hann segir upp.—
Ef kaupandi, sem er i skuld viS
blaðlð, flytur vistferlum án þess að
tilkynna heimilisskiftin, þá er það
tyrir dðmstólunum álitln sýnileg
íiönnun fyrir prettvlslegum tilgangi.
,,Sér grefur aröf þó grafi.‘
Það var heldur en ekki völlur á
afturhaldsblöðunum í í næstliðinni
valinn var við • síðustu kosn-! fremur tíl að svala sér á pólitískum alt það sem í voru valdi stendur
ingar. \'iðaði því klika þessi að1 andstæðingum, en af óvilhallri og góðum dreng vel samir að
sér fjölda vitna, og var siðan hald-1 löngun til að leiða hið sanna i ljós Sera, til þess að styðja að því að
ið yfir þeim skyndipróf af þessari! og refsa fyrir afbrotin, eins og ; von vor geti ræzt. En auðvitað
þokkaklíku, og þeir valdir úr, sem vera ber. Hversu langt .þess verð- verðum vér þar, sem í allri við-
að taldir voru að geta orðið að liði, ] ur að bíða að sú skoðun nái fót-; léitni vorri til farsællegra hluta,
og vissa var taíin nægileg um, áð : festu nægilegri hér í iandi, þegar aö meta tilkostnað og ávinning,
bæru framsóknarmönhum sem um pólitískar misfellur er að ræða, ] Jvo að vér verjum eigi meiru til,
allra verst söguna við vitnaleiðsl-1 eða hvort það vérður nokkurn en vart er. Rætist svo von vor
una. Og nú er hægt að geta nærri tíma, liggur falið i ókunna tíman- ] verður ánægjan oss tvöföld, er vér
eftir annari göfugmannlegri og lim, en meðan þáð fyrirkomulag finnum áð vér éigum atorku sjálfra
réttlátri framkomu kliku þessarar, I helzt við lýði, sem nú hefir fram vor sigurinn að þakka, að nokkru
að hinir útvöldu hafa ekki verið ; komíð viö þenna málarekstur í leyti. — En skyldi vonin bregðast
latrtr stórræðanna, né að líkindum! Ontario, verða þessir þjóðarlestir þrátt fyrir það, þótt vér höfum
fé sparað til að liðka á þeim mál- ] aldrei landrækir. en rannsóknir gert alt skynsamlegt, er í voru
beinið. | þessu líkar, verða að helzt tíl þess ! valdi stóð, til þess að hún rættist,
Með þessum tilvalda hóp var svo að kasta nýjum heiftarskíðum á þá væri samt einfaldlegt að iðrast
málið hafið og er nú setiö við að ! l)ann pólitíska úlfúðareld, sem þess, að vér höfum unnið fyrir
rekja garnirnar úr þeirri áTitlegu ; brennur þó fullbjartur áður milli ' gýg. Enda höfurn vér í raun réttri
hjörð, sem sendlar afturhalds-
klíkunnar hafa hóað saman í þeirri
j stjórnmálaflokkanna í Canada.
• • • • -------o------
ekki unnið alveg fyrir gýg. Hefði
viku út af því, að London kosning ■ þokkalegu eftirleit, sem áður er á
armálíð var þá nýlega komið fyrir ] minst.
lögreglurétt í Toronto. En nú er \ fyrstu voru afturhaldsliðar og
heldur farið að lraga úr fagnaðar-: blöðin þeirra megin ákaflega hróð-
aálnnum aftur, og orsökin til þess ] llg> því vitn'i gengu í mót fram-
er su. að þar hafa siðan orðið op- sóknarmönnum þangað til 24,Okt.
ínber, við vitnaleiðsluna, stórkost-
lega glæpsamleg rriútuboð af hendi
afturhaldsmanna, í sambandi við
áðurnefnt kosningarmál.
Eins og kunnugt er, þá má telja
afturhaldsmenn liðsterka í Ontario
fylkinu, þar eð stjórnin þar er
þeirra megin, og hún hefir gert alt
sem í hennar valdi stóð, til að
Smekkja framsóknarmönnum þar
£rá í hvívetna.
Sem dæmi þess, hve rótgróið
pólitíska ofstækið er orðið hjá
stjórn þessari, má geta þess, að nú
á síðustu tímum hefir hún eigi
vílað fyrir sér, áð hrinda hverjum
frjálslynda embættjsmanninum á
fætur öðrum, þar í fylki, úr em-
foætlum, án þess að geta fundið
|>eim annað til foráttu en þaö, að
í>eir voru andstæðingar hennar í
•fltjórnmálum.
Tvítandi á slíka framkomu stjórn-
arinnar, má ganga að því vísu
þ.á. að það glappaðist upp úr einu
vitninu, Richard Brown að nafni,
að hann vissi til þess með sann-
indum, að afturhaldsflokksmenn
hefðu boðið manrii, sem Jerry Col-! skötuhjúin, viljann og óýissuna,
lins heitir, og hafði með höndum ]að Þe‘m verður oft, eins og fleiri
nokkur skjöl liberala viðvíkjandi
kosningunni umræddu, tvö þúsund
dollara, og jafnvel eigi ganga frá
hálfu þriðja þúsund'i, ef nefndur
Collins seldi þeim ákjöl þessi í
hendur. En nú liafi þessi skjöl
verið lögð fram í réttinn, og aðal-
ákærurnar gegn fylgismönnum
Hymans bygðar á þeim, svo að,
mútuféð
vonin brugðist hvort sem var, en
' on*u j vér ekkert gert, þá mundum vér
er trú, veik eða sterk, á það, að ! iðrast þess enn sárara, að vér gæt-
óskir \'Orar, eða það sem vér vilj- ] um sjálfum oss um kent. Auk þess
um, muni rætast. En trúin er hald nuin hver heiðarleg viðleitni vor
styrkja sjálfsmeðvitund vora, þótt
annar árangur sýnist lítill eða eng-
inn í svip. Svo mun og ekki hjá
því fara, ef vér íylgjum þessari
reglu i lífinu, að oftar muni svo
fara, að viðleitni vor beri árang-
ur, heldur en hitt að hún verði á-
rangurslaus.
O.
------o-------
vort eða hugboð um það sem vér
vitum ekki eða höfum enga vissu
fyrir.
\ iljinn er því faðir vonarinnar
en óvissan móðir.
En því er svo farið með þau
foreldrum misjafnt barnalánið, og
er það fyrir þeim eins og öðrum
foreldrum, stundum sjálfskapar-
víti, en stundum ósjálfrátt. Þ.ví
að vonirnar geta verið með ýmsu
móti.
Vonirnar geta verið skynsam- ]
Aðskilnaður ríkis osj kirkju í
Evrópu.
legar vonir. en þær geta Iíka ver-!
Alt af smátognar á tengibönd-
j unum milli ríkis og kirkju í flest-
I um Evrópulöndunum, og sú skoð-
! un er stöðugt að fá fleiri og fleiri
? *r r ,“1' »**«**,« muni sí, tí6-
halfa þriðja þúsundið, a ralkl“"1’ I,,1,,n> '5a alIs enS“m i„, a5 Jjessi tvö sterh-u en gjörólíku
sem afturhaldsflokkur'inn bauð i rolíUm hygðar.
skjölin, hefir líklega ekki orðið 1>ser &eta stundum verið
kaupleysa. Mörg dæmi þessu lík j Cl'ílis,að það sé að meira éða minna ; nejtaniega
um fémútur afturhaldsmanna í, leyfl undir sjálfum oss komið
þessu máli, munu að sjálfsögðu 1 llv0rt Þær rætast eða ekki.
ber verða við rannsóknirnar, og ] 1>að v‘Tri óþörf málalenging
sýna þau dálaglega hve glæpsam-: ller’ að Iara að tina 1,1 d*mi af j ag síðanwir viðurkenna til fulln.
, | lega óprúttnir þeir eru að meðul- lUerri tegund vona fyrir sig. Hver | ustu
i öfl, rikið og kirkjan, verði höggv-
l1653 in úr tengslum. Að því stuðlar ó-
öðru fremur, trúar-
bragðafrelsiskenningin, sem allar
! mentuðu þjóðirnar eru þegar farn
ar að meta og virða. og munu óef-
liversu frjálslega sinnaðar og ó-
sérplægnar undirlægjur hennar,
saksóknararnir munu vera,
þ>ar sem málið er hafið móti
pólitískum andstæðmgum þeirra.
Enda hefir það ekki leynt sér í
J>essu máli, að þeir og fylgismenn
þeirra hafa fæstónotað látið til að
reyna að finna höggstað á fylgj-
endunv framsóknarflokksins, og
það berlega orðið ljóst, á þeirra
göfugmannlegu aðferð, sem þeir
faafa viðhaft í því efni, að þessar
rannsóknir eru fremur sprottnar
aí pólitiskum illvilja, en löngun
til að leiða sannleikann í ljós.
Iæizt afturhaldsflokknum í Ont-
ario það hættulitið, að reyna að
kruldca þannig í mótstöðumenn
sína ,þar sem heita má að réttarfar
í öllum kristnu Iöndunum í Ev-
rópu hafa ríki og kirkja, nær því
um sínum,og hve mikils þeir v'irða 1 seni hugsar sig ófurlitið um, hlýt-
Iö<r og rétt þegar um pólitískt ur að, minnast einhverra vona af
happsmál er aö ra,6a. En í pessu 11,v*rri 1>'“ari '»»" ' (ri ómunatíS, veri« eins og stall
tilfelli fengu þe,r þó ónota áfall,, "ý e'"ltvernt,ma sjálfur alis í sys*in; þaa hafa „
sem dró úr mestu glaðværðinni, og t>rJostl< Þa einnig að geta
sannast þar, að „sér grefur gröf hugsað sér ýms tilfelli sviplík eða
þó grafi.“ | sama eðlls. °& orðlengi eg því
En eins og þegar hefir verið frá j ehhi meira um það.
skýrt, hefir allur gangur þessa En af ÞV1 sem eS héfi þegar
kosningarmáls í London, verið' saSF Um eSli °fí tegundir vonar-
bvgður á pólitískum æsingi, miklu innar' er það ljóst, að það er ávalt
fremur en hægt sé að álíta, að þar ] nvtsamt, oft nauðsynlegt, að vér
væri verið að greiða réttlæti og í ??erum oss grein fyrir því um
sannindum veg eins og vera ætti. i hverja von, sem hjá oss vaknar,
Og er því eigi að undra.þó margra hvort hún muni vera skynsamleg
grasa kenni við rannsóknina, sem eða ehhi, og hvort það muni vera
enn er eigi á enda kljáð. að nokkru Ieyti í voru valdi að
Saga Pritchetts um atkvæða- stuðla að þvl. að hún rætist. , |lvorg aflsins fvrir
kassana t. d. hefir mikla þýðingu, Ef Ver getum gert oss það ljóst, j
cf hún er sönn, með því að þar að von vor Se reyndar óskynsam
og völd í fylkinu séu algerlega i | væri beint tilefni til að
reisa le& eöa ^S1 við 11111 líkindi að
hvort annað með reglulegu har'ð-
fylgi, gegn um alt miðaldamyrkr-
ið og þar t'it fyrstu geislar nýju
aldar siðmenningarinnar og frels-
isins fara að skína, en þá minkar
líka þörfin til j>ess að bandalag
þeirra verði eins öflugt og áður,
enda fer það úr því að verða veiga
minna í eðli sínu, og þar sem það
helzt enn við lýði, er það viða ekk-
crt orðið nema nafnið tómt.
Þetta bandalag milli riki^ og
kirkju varð til vegna vanmáttar
Upphaf-
lega myndaðist því sambandið á
j rnilli þeirra í því skyni, að rikið
höndum flokksmanna þeirra. en i traustar skorður gegn þvi, að slík- ] styðjast , þó höfum výr með því |
skyídi vernda kirkjuna, og veita
i . ii., a. _ , ] henni örugt friðland, innan landa-
híns vegar mikið fengið, ef eitt- um svikum vrði við komið eftir- j veikt hana mjog eða stigið drjugt • .4 x• , . ,
& ö ’ i . . ’ i ,, , , . , mæra sinna, en 1 staðinn fvrir þa
hvað vrði hægt að finna framsókn- ] leiðis við kosningar. En sé sagan j totmal 1,1 að uppræta hana, enda j ^ ríkisíns hálfu átti kirkjm
armönnum til foráttu við rann- j ósönn, er hún aftur á mótí éinskis {er oss I>að hollast. , aftur ^ m^ti ag var’ sjðgxðis.
sóknina. Töldu þeir lítinn efa á, j virði og þýðingarlaus. Og ekki j En virðlst oss Vlð nána rann* j bjarma yfir ríkið, og hylja fjölda
að þess ýrði auðið að einhverju í væri nú neitt óeðlilegt að ímynda s°hn, áð von vor sé ekki óskyn- syn(la þess rneð sinum viðþanda
leydi, þar sem þeim sem öðrum var j sér, eftir annari framkomu aftur- j samleg eða aö hún hafi við tals- kærleikshjúpi. Kirkjan. varð rílt-
það vitanlegt, að orð hefir léikið á I haldsklíkunnar þar attstur frí, aö vcrð eða miki! líkindi' að ^tvöjast, ! iskirkja. En svo þótti það nafn
aví, i seinni tíð, svo sterklega. að sömu mennirnir, sem ekki létu slg þá kemur næst tij álita, hvort vér eigi sem bezt viðeigandi, svo því
var breytt í þjóðkirkja. En í sjálfu
sér er sambandið hið sama m’illi
kirkjunnar og ríkisins eftir þá
nafnbreytingu eins og á undan
henni, og fólst í því sambandi, að
nokkru leyti, takmörkun á trúar-
bragðafrelsinu. í Ameríku hefir
þetta samband aldrei átt sér stað.
Á Frakklandi var það brott numið
fyrir skemstu, og nú er það mjög
á fallanda fæti í ýmsum öðrum
löndum Norðurálfunnar. Þannig
kvað nú aðskilnaðarstefnan milli
ríkis og kirkju á Spáni, sem eitis
og kunnugt er, má teljast eitt ram-
kaþólskasta landið í Evrópu, vera
búin að fá svo marga fylgismenn,
að helzt líti út fyrir, að til fulls
skilnaðar dragi. Er þetta sérlega
skýrt dæmi um Það, hvert alþjóð-
arviljinn muni horfa i öðrum lönd-
um þar, með því að slíkt skuli
brjótast fram í landi eins og Spáni,
þar sem klerkalýöurinn heldur og
hefir haldið alþýðunni rígbundn-
ari, en i nókkru öðru riki þar
nærlendis, en skeð getur líka, að
hreyfing þessi hafi komið þarna
fram í svo ákveðinni mynd, ein3
°g þegar er frá skýrt, vegna þess,
að slíkt ofurvald var orðið lítt
þolanlegt fyrir þjóðina. Á Bret-
landi er þegar farið að bóla á
sömu aðskilnaðarþránm, þó hægt
fari. Um all langt tímabil hefir t.
a. m. ríkiskirkjan á Skotlandi ver-
ið lítið meira en nafn'ið eitt, en
hugur fjöldans staðið til fríkirkj-
unnar. Og enn fremur er það
inargra manna mál,þeirra er fylgj-
ast með eðlilegri framrás tímans,
að þess muni ef til vill eigi verða
mjög langt að bíða.að enska kirkj-
an eigi hið sama fyrir höndum.
En á rústum ríkiskirkjunnar mun
þá hefjast ný og voldug kirkja,
sem þeir éinir eiga hlutdeild i,
styöja, styrkja og efla, sem til-
heyra henni í anda og sannleika.
Og það er enginn efi á því, að
hún muni þrifast og dafna og
standa með miklum blóma á ó-
komnum öldum, því að hún stend-
ur þá á eðlilegum og heilbrigðum
grundvelli, og engu háð öðru en
sinni eðlilegu fullkomnunar starf-
semi.
-------o------
Sjálfstjórn írlands.
írska sjálfstjórnármálið er nú
aftur komið á dagskrá. Frjáls-
lyndastjórnin á Englandi, ráða-
neyti Campbell Bannermann’s,
hefir fyrirfram boðað að von væri
á nýju lagafrumvarpi um sjálf-
stjórn írlands, og er þannig kom-
in inn á sömu brautina og hinn
frægi enski stjórnvitringur Willi-
am Gladstone.
Málefnið sjálft, — sjálfstjórn
Irlands — er ekkert nýmæli í sögu
þess lands. írar hafa jafnan frels-
isgjarnir verið.
En í öllum aðalatriðum á málið
eins og það nú Hggur fyrir rót
sína áð rekja frá viðburðunum er
skeðu árið 1872, er heimastjórnar-
flokkurinn myndaðist, undir for-
ustu J. Butts, með þvi markmiði
að Irland fengi sérstaka stjórn og
sérskilið þing en stæði þó í full-
komnu sambandi við Stórbretland.
Sá af enskum stjórnmálamönn-
um sem fyrstur flutti þetta mál
með fullkomnum skilningi á þýð-
ingu þess var „hinn mikli gamli
maður“ Gladstone, sem árið 1877
sjálfur tók sér ferð á hendur til
írlands, og þá var gerður að heið-
ursborgara í Dublin, höfuðstað
landsins. Sem ráðgjafi bar hann
fram, árin 1886 og 1902, frumvarp j
til laga um sérskilið írskt þing.
t fyrra skiftið mætti frumvarpið
mótspyrnu af hálfu beggja stjórn-
málaflokkanna. í síðara skiftið
komst frumvarpið í gegnum neðri
deild þingsins, jx> með mjög litl-
um meiri hluta atkvæða. En efri
deildin hafnaði því svo eftirminni- i
lega aö það hefir ekki verið borið
The ÐOMINION BANK
SKLKIKK l‘TIBL‘11).
Alls konar bankastörf af hendi leyst.
Sparisjóðsdeildin.
Tekiö viB innlögum, frá $1.00 að upphæB
og þar yfir. Hæstu vextir borgaðir. Við-
skiftum bænda og annarra sveitamanna
sérstakur gaumur gefinn. Bréfleg innlegg
og úttektir afgreiddar, ÓskáB eftir bréta-
iðskiftum.
Nótur innkallaðar fyrir bændur fyrir
vanngjörn umboðslaun.
Við skifti við kaupmenn, sveitarfélög,
skólahéruð og einstaklinga með hagfeldum
kjörum.
J. GRISDALF,
bankastjórL
upp aftur siðan. Er konservatívar
komust til valda, árið 1895, kom
það greinilega í ljós að á Eng-
landi lék mönnum ekki mikill hug-
ur á því að írland fengi sjálf-
stjórn.
Á tíu ára tímabilinu næsta þar
á eftir náðu Hberalar svo föstum
tökum á kjósendum a t-nglandi að
þeir náðu stjórntaumunum í sínar
hendur nú fyrir nokkru síðan.
Eitt með öðru sem stóð í stefnu-
skrá liberala var: sjálfstjórn á Ir-
landi. Og á meðan á kosningun-
um stóð var mikiö um málið talað.
Eftir það á þing kom hefir samt
sem áður Htið heyrst um sjálf-
stjórnarmálið, og af umbóta-lög-
gjöf, írlandi til handa, hefir ekki
verið hreyft, þar, enn sem komið
er, öðru en lögum um fjárveitingu
til þess að bæta húsakynni á
sveitabæjum. Er það lagafrum-
varp ekkert annað en áfrarðhald af
landbúnaðar-lögunum frá 1892.
Nýlega hefir irski þingmaður-
inn MacDonell skýrt frá því, að
árið 1907 mundu áreiðanlega
margar af vonum þeim rætast,
sem írska þjóðin hefði lengi alið í
brjósti. Og talið er það nú áreið-
anlega víst að stjórnin hafi tilbú-
ið lagafrumvarp um sjálfstjóra
írlands, er verði Iagt fyrir þingið
næsta vor.
Af frumvarpi þessu er það sagt
aö þar sé gert ráð fyrir að á irska
þinginu sitji éitt hundrað og þrír
fulltrúar kosnir af alþýðu allri,
fjörutíu og átta fulltrúár kosnir
af hinum liæstu skattgreiðendum í
stærri kjördæmunum, og svo hin
sérstaka írska landstjórn. Lög þau,
sem írska þingið semur, skulu
lögð fyrir enska stjórnarráðið.sem
þá annaðhvort staðfestir þau eða
hafnar þeim. Irsku fjárlögin skulu
fyrst lögð fyrir írska þingið. Toll-
mál og skattamál hljóta endilegan
úrskurð á enska þinginu, en sér-
malunum, t. d. skólaloggjöf, og
lögreghimálum að mestu leyti,
ræður írska þingið til lykta.
I stuttu máli eru þetta aðal-
drættirnir í hinni fyrirhuguðu
■öggjöf, og má vænta þess að hún
mum fá misjafna dóma hjá hinum
ýmsu stjórnmálaflokkum land-
anna.
----o-----
Flugferöarœöið.
I blaðinu Vitness er ritstjórnar-
grein, sem skýrir frá slysum þeim,
er fyrir skemstu hafa orðið af
hraðakstri bifreiða fautomobilesj.
Er það kent, bæði þeirri áköfu
löngun, er stríðir á þá rnenn, er
nota þau flutningsfæri til að fara
of hart, og henni líkt við nokkurs-
konar æði, eða sérstaka tegund
truflunar á geðsmunum, og enn-
fremur því, að enn sé ófundmn
viss mælikvarði til að sanna hve
hart sé farið. Það liggur býsna
nærri í mörgum tilfellum að
halda, að bifreiðar- og enda hjól-
reiðarmönnum sé ekki ætíð sjálf-
rátt, jafn ógætil<;ga hart og þeir
fara oftsinnis á mjög fjölförnum
vegi, enda eru slys af bifréiðum í
stórbæjum orðin svo tið, að varla
líður nokkur dagur svo, að eigi
sé um þau getið víðsvegar.
Greinin í Vitness er á þessa
leið:
„Það er fornt orðtak „að þetta
sé vitlaus veröld”. Nútízku-vit-
leysan kemur bezt í ljós í bifreið-
arkappakstri og kappsiglingum á
loftförum. Sunnudaginn 15. Okt.
lögðu seytján Ioftför á stað frá
Berlín í kappsiglingu. Yfir fim-
tíu þúsund manna voru viðstadd-
ir, til að horfa á loftförin svífa
upp í geyminn, en engmn áhorf-
endanna hafði neina hugmynd um,