Lögberg - 06.12.1906, Síða 2

2
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 6. DESEMBER 1906
Meölæti og mótlæti.
fÚr sænsku).
("NiöurlJ »
Hún stóö kyr um stund og horföi
á hann. Skyldi hann alls ekki
hafa minstu vitund tekið eftir því,
hvernig hún haföi oröiö aö neita
sér um öll þægindi lífsins? Var
það mögulegt, að heitasta óskin
hans, allan þenna reynslutíma,
hefði verið sú að vera laus við þau
—laus við hana sjálfa og bamið
þeirra? Og þó hafði hún aldrei
möglað hið minsta hvenær 9em
þörfin kraföi að hún legði eitt-
hvað á sig eða neitaöi sér um eitt-
hvað nýtt, í viðbót við það sem á
undan var gengið, af þægindunum
sem hún hafði átt kost á áður.
Nei! Hún átti bágt með að trúa
þvi, að þetta gæti átt sér stað, trúa
því að slík ósk hefði verið ríkust í
huga manris hennar. En samt
sem áður gat hún ekki varist Þess-
ari hugsun. Með ómótstæðilegu
afli náði hún meiri og meiri tökum
á henni, sv ohenni lá við örvænt-
ingu. Hún hefði geta'ð fleygt sér
niður fyrir fætur hans og grátbeð-
ið hann að fullvissa sig um að
slíkt hefði honum aldrei flogið i
hug. En þögn hans og afskifta-
kysi hélt henni aftur. Hún aðeins
stundi við og gekk út úr herberg-
inu.
Nokkru síðar, þegar hann var
orðinn var við að hann væri einn í
herberginu tók hann dagblaðið og eins ö fulltrúa um þetta
foraðlesaþað Stoð hann siðan a \ * J»r ^ hann lagíi á
fætur og gekk ut, an þess að stag tiJ ^ fá endikgt svar viö.
kveðja konu sína ! víkjandi stöðunni. Hann var bú-
Hann re.kaði fram og aftur um ^ aS ma durtaka mcS sjálf.
strætin, an Þess að leita t.l nokkurs gér me.g Qg móti
ákveðins staðar. I því að hann gæti náð takmarki ,
Hann iðrað.st framkomu s.nnar ekki yar laust vig aö hann
gagnvart henm. Nu þegar hann skjálfhentur þ
rolega hugle.ddi þetta, varð hann ^ lauk skrifstofuhuröinni.
að jata það fynr sjalfum ser að 1 Honum va/neitaS Um vinnuna.
þetta væri 1 fyrsta sinni, sem þeim j
hjónunum hefð. borið á milh. |
vinnuna. Daginn eftir átti að gera
út um það. En hann takli sér hana
vísa og fór nú að bollakggja ým-
isiegt, sem þau skyldu breyta til
með Þegar vinnan væri fengin .
En konan hans var ekki e'ins trú-
uð á þessa vinnuvon og hann.
Þegar hún heyrði hvernig hann
hringdi ayrabjöllunni þóttist hún
viss um að hann mundi hafa feng-
ið vinnuna, en þegar hann svo
sagði henni hvar komið var, þótti
henni sem hún fyndi það á sér, að
ekkert mundi verða af því. Henni
fanst það ekki hyggilegt að svo
stöddu aö byggja mikið á þessari
veiku von, en hún viidi samt ekki
hafa orð á því við mann sinn til
þess að draga ekki kjarkinn úr'
honum. En hún tók svo lítinn þátt
í framtíðar loftkastalbyggingum
hans, aö hann fór smátt og smátt
að gruna áð hún legði ekki mjög
mikinn trúnað á þær.
„Þér sýnist víst ekki mikið út-
lit fyrir að eg muni fá þessa
stöðu,“ sagði hann hálf-önuglega.
„Ójú,“ svaraði hún.
En hann trúði henni ekki. Með
sjálfum sér var hann sannfærður
um að hún ekki hefði svarað sér
sannleikanum samkvæmt. Og nú
þegar hann aftur fór að tala frek-
ar um stöðuna gerði liann það á
þann hátt að reyna sem allra bezt
tii að sanrifæra hana um að hann
hefði ástæðu ti! að telja sér hana
visa.
Samt var hann nú
ekki alveg
Hann varð að játa að það væri sér
að kenna; hann hafði sært tilfinn-
ingar hennar ófyrirsynju. Hann
hafði enga ástæðu til að bera hana
neinum bríxlyrðum. En hann hafði
gert þetta í bráðræði og var fús á
að bæta fyrir það.
Þegar hann kom heim aftur
000
Hvernig hann komst aftur út á
strætið vissi hann ekki. Honum
fanst sér sortna fyrir augum og
hann reikaði eins og drukkinn
maður á leiðinni heim.
Undir eins og hann var kominn
inn úr dyrunum heima hjá sér sá
konan hans hversu farið hafði.
Hvað hann fór hægt og kyrlátiega
reyndi hann að nalgast hana og talandi yottur Um“vonbrigðin.
mmt.st ekk. rneð emu orð. a m.s- Meg ó janl ri óþreyju hafsi
sætt. Þe.rra. En hun dro s.g 1 hle hún beðis hans heima> hana fýsti
og hætt. hann svo þeim tilraunum. Svq ag f, aS yita hyerni fara
Ef hun ekki vildi sættast, þa varð mundi
það svo að vera. Henni hafði verið farið að finn-
Daginn eftir fékk hann svar úr
einum staðnum þar sem hann hafði
leitast fyrir um atvinnu. Honum
ast það all-líklegt að hann mundi
máske fá stöðuna, enda mundi
þeim að öðrum kosti veita erfitt
var sagt að koma þangað svo hægt að komast af Q hún haföi veris
væri að hafa tal af honum. Her ag reyna a# telja sér trú um aS
var um atvinnugrein að ræða, sem
hann var vei fær um að gegna, og
þóttist hann því næstum því viss
um, að sér mundi hepnast að ná i
þessa stöðu.
Og þessi von hresti hann mikið.
Hann gleymdi missætti þeirra
hjónanna daginn áður og rauk nú
til hennar, glaður í huga, og faðm-
aði hana að sér. ,
Þessi kátína hans hreif hana, og
þegar hún nú fylgdi honum til
dyra var hún þess næstum eins
fuh-örugg og hann sjálfur að hann
híyti að fá vinnu, fyr eða síðar, og
því þá ekki þessa eins og hverja
aðra.
En þegar frá leið fór hún samt
aftur að efast um að nokkuð yrði
nú úr þessu, og urðu efasemdirnar
sterkari og ríkari í huga hennar
eftir því sem á daginn leið. Henni
fanst dagurinn aldrei ætla að líða.
Hún tók sér ýmist eitthvert verk í
hönd eða sýsiaði með barnið, en
gat ekki fest hugann við neitt.
Dyrabjöllunni var hringt. Það
var hringt stutt og snögt í einu.
Hún kannaðist vd við áðferðina
þá. Þannig hafði maðurinn henn-
ar ætíð verið vanur að hringja
fyrst eftir að þau voru gift þegar
hann kom heim til þess að borða.
Hún mundi nú alt . einu eftir
þessu. Hann var ætíð vanur að
gera þannig eitt og annað að
gamni sínu þegar vd lá á honum.
Hún fleygði í snatri frá sér því
sem hún hafði handa á milli, flýtti
sér fram í ganginn og mætti þar
manni sínum.
Hann hafði ekki fengið neitt á-
alt mundi fara vd, og var búin að
leggja niður fyrir sér hvernig hún
skyldi nú fagna manni sínum, þeg-
ar hann kæmi heirn, glaður og á-
nægður yfir því að vera búinn að
fá atvinnuna. Hún hafði verið að
velta því fyrir sér i huganum hvað
dagurinn skyldi verða þeim á-
nægjulegur. Og þá varð þetta
endilega að fara svona. AHar von-
irnar urðu að engu. Hún gat ekki
að sér gert að verða háH gröm yf-
ir því, og í fyrsta sinni á æfinni, I
lá nú við að henni féllist hugur. '
Hún sá hvergi neitt ljós, neina
vonarstjörnu skína í þessu myrkri,
sem umkringdi þau. Henni fanst
sem ÖU öfl myrkranna hefðu tek-
ið sig saman um að spiUa friði
þeirra hjónanna og slíta sundur
ástarböndin, sem alt að þessu
höfðu tengt þau svo fast saman.
„Þú hefir þá ekki fengið at-
vinnuna,“ sagði hún og var ekki
laust við dálítinn fyririitningar-
keim að röddinni.
„Nei,“ svaraði hann lágt. Hon-
um þótti vænt um að hún skyldi
hefja máls á þessu og þannig losa
hann við að þurfa að segja meira.
Hann fór úr kápunni sinni og
hengdi hana og hattinn sinn á
snagann, án þess að Hta í áttina til
konu sinnar.
Hún stóð kyr enn um stund,
rétt eins og hún væri áð bíða eftir
Því að hann segði eitthvað meira
við sig. Svo gekk hún inn á undan
honum.
Þetta nýja mótlæti fékk mjög á
hana. Þessi svikula von gerði að
eins ilt verra. Hann reyndi hve-
hana en þaö var eins og þau
fjarlægðust meira hvort annað
með hverjum deginum sem ieið.
Hún skeytti ekki um atlot hans og
blíðu þá, sem hann viídi sýna
henni, og þreyttist hann því brátt
á þeim tilraunum. Eftir því sem
þrengra varð í tmi hjá þeim eftir
| því óx beiskjan á báðar hHöar.
„Ef nokkur maður væri í þér
skil eg ekki í öðru en að þú gætir
fengið þér einhverja atvinnu,“
sagði hún nú loksins vi’ð hann einn
daginn. Hún hafði lengi verið að
hugsa um að segja þetta við hann,
en ekki komið sér til þes9, og ekki
fundist það aHskostar rétt af sér
heldur að gera það. En þessir síð-
ustu tímar, með öllum þeirra sorg-
um og áhyggjum, höfðu breytt
henni mikið, miklu meira en hún
sjálf hafði nokkra hugmynd um.
„Hefi eg máske ekki verið að
reyna það,“ svaraði hann og skalf
röddin af gremju og biturleik.
„Sé svo áskipað nú allsstaðar við
þá vinnu, sem þú hefir verið van-
ur að leggja fyrir þig, þá verður
þú að reyna eitthvað annað.“
„Eg er ekk'i fær um aðra vinnu.“
„En þegar neyðin kallar að þá
verður þú áð reyna það.“
„Þú berð ekki skynbragð á
þetta.“
„Ekki það? En eg ber samt
sem áður skynbragð á að svona
getur þetta ekki gengið. Það er
ekki mín vegna sem eg segi þetta,
heldur vegna barnsins. Þú veröur
að útvega þér einhverja vinnu. Eg
get ekki iátið barnið svelta og þú
veizt hvað efnahagnum líður.“
Án þess áð svara henni einu orði
gekk hann út úr herberginu. Hann
fór í kápuna sína, lét á sig hattinn
og fór út. Hann vildi fyrir hvern
mun komast hjá því að lenda í ill-
deilum við konuna sína. Honum
varð það nú full-ljóst hversu dag-
lega kólnaði meira og meira á
milli þeirra hjónanna, án þess að
honum væri á neinn hátt mögulegt
að bæta úr því eins innilega og
hann þó langaði til þess.
En annað eins og þetta hafði
hún aldre’i sýnt honum fyr en í
dag. Og hann gat ekki borið á
móti að hún að sumu leyti hafði
rétt fyrir sér. Það var skylda!
hans bæði gagnvart henni og barn-
inu þéirra að reyna eitthvað annað,
fyrst ómögulegt virtist fyrir hann
að fá atvinnu við samskonar störf
og hann áður hafði haft á hendi.
Það var engin læging fyrir hann.
en hann hafði aldrei látið sér koma
það tii hugar og nú þegar honum
var bent á það, hafði hann hina
mestu óbeit á því. Hann ætiaði sér
þó ekki, fyr en í ÖH skjól væri fok-
ið, áð fara að leggja inn á nýjar
brautir hvað atvinnugreinar snerti.
En upp frá þessum degi hætfi
hann nú að segja konu sinni frá
framtíðar-fyrirætlunum sínum, og
trúa henni fyrir vonum þeim, sem
hann gerði sér hvað þær snerti.
Trúnaðartraustið, sem þau höfðu
borið hvort til annars, og innikg-
ast og bezt hafði tengt þau saman,
var þrotið.
Síðasti og sterkasti þátturinn í
innilega ástar og vináttu bandinu á
miUi þeirra, virtist þá og þegar
líklegur til að hrökkva í sundur.
Einu sinni er hann kom héim
beið hans þar bréf, sem pósturinn
hafði komið með, eftir að hann var
farinn út.
Hann reif upp bréfið og las það
í flýti. Það var tilboð um atvinnu.
En nú hugsaði hann með sér, að
í þetta skifti skyidi hann ekki vera
of bráður á sér með að gefa konu
sinni neinar vonir, og gekk svo út
án þess að minnast neitt á innihald
bréfsins við hana.
En atvinnuna fékk hann.
Og þegar skrifstofustjórinn,sem
bréfið var frá, rétti honum nú
hendina að skilnaði, eftir áð þeir
höfðu komist að samningum um
vistarráðin, og bað hann að koma
og byrja á skrifstofunni undir eins
næsta morgun, þá gat hann ekki á
sér setið og greip hönd hans og
þrýsti hana fast og innilega.
Skrifstofustjórinn horfði á hann
undrandi. Hann var ekki vanur
slíkum atlotum, við eins hversdags
iegt atvik og það var fyrir hann
að ráða mann til vinnu hjá sér.
En Kari Brún tók ekkert eftir
því hvernig skrifstofustjóranum
varð við.
Hann var gagntekinn af þakk-
lætis-tilfinningum.
Gléði, nýtt líf, ný velmegun, end-
urlifguð ást á milli þeirra hjón-
anna! Alt þetta blasti nú við hug-
skotssjónum hans. Og hann þaut
á stað heim. Heim, heim!, sem
allra fyrst. Það var það eina, sem
glögglega vakti fyrir honum.
Hann tók tvær og þrjár tröppur
í einu þegar hann þaut upp stig
ann. Gegnum hálfopnar dyrnar sá
hann hvar konan hans sat við
saumaborðið. Hún sneri sér ekki
við. Hún vissi vd samt sem áður
hver það var, sem fór svo geyst.
Hann stóð kyr á skörinni, gekk
The John Arbuthnot. Co Ltd.
HÚSAVIÐUR, HARÐVARA, GLUGGAR og HURÐIR,
innviðir í hús og aHs konar efni til bygginga. — Áður en þér
festið kaup annars staðar ættuð þér að fá að vita um verð hér.
Aðalskrifstofa: Cor. PRINCESS & LOGAN. Phone 588
Útibú: “ ROSS & TECUMSEH. “ 3700
“ “ ROSSER & PEMBINA, Ft R. “ 1591
Tlie Rat Portase Lumber Co. j
H.I3VLXT1Í3ID.
AÐALSTAÐURINN til að kaupa trjávið, borðvið, múrlang-
i bönd, glugga, hurðir, dyrumbúninga,
rent og útsagað byggingaskraut, kassa
# og laupa til flutninga.
J Bezta „Maple Flooring“ ætíö til.
jt Pöntunum á rjáviíJ úr pine, spruce og tamarac nákvæmur gaumur gefinn,
Skrifstofur og myluur i Norwood. T:: ««
The Alex. Black Lumber Co., Ltd.
Verzla með allskonar VIÐARTEGUNDIR:
Pine, Furu, Cedar, Spruce, HarðviC.
Allskonar borðviöur, shiplap, gólfborð
loftborð, klæðning, glugga- og dyraum-
búningar og alt semtil húsagerðar heyrir.
Pantanir afgreiddar fljótt.
fel. 59é. Higgins & Gladstone st. Winnipeg
1
kveðið svar, eða ákveðið loforð um nær sem færi gafst að hughreysta
siöan hægt inn í herbergið og lagð’i
hendina á öxl konu sinnar.
Hún leit vi’ð.
„Hana nú! Nú er eg búinn að
fá atvinnu aftur,“ sagði hann og
lagði brosandi fram fyrir hana á
borðið bréfið, sem áður er um get-
ið.
„Eg er búinn að fara þangað,“
bætt'i hann við á meðan hún var að
lesa bréfið. „Það er alt afgert
okkar á milli.“
„Þáð er alveg víst,“ hélt liann á-
fram af því honum virtist eins og
hún efaðist enn.
Hún starði lengi á hann, svo sem
væri hún að reyna að skygnast inn
í huga hans til þess aö fá fullvissu
um að henni væri nú óhætt að
reiða sig á þessa frétt, sem hann
færði henni.
„Guði sé lof!“ var ðhenni að orði
eftir að hún hafði lokið þessari
rannsókn. Og henni varð svo mik-
ið um að hún huldi andlitið í hönd-
um sér og brast í grát.
Hann lagði hendina á öxí henni,
þögull og kyrlátur. Aldrei hafði
hann betur en nú, þegar hann sá
hana þama grátandi og titrandi af
geðshræringu, getað sk’ilið í hvað
hún hafði lilotið að Hða allan
þenna langa reynslutíma.
„Og svo gleymum vig bæði tvö
öllu sem á milli hefir borið. Við
höfum bæði verið orsök í því. En
nú rætist úr öllu saman. Þetta
hefir að eins orðið til þess að gera
okkur hyggnari og varkárari."
Þessum orðum fór Kari Brún um
li’ðna tímann um leið og hann
faðmaði konu sína að sér fast og
innilega .
Thos. H. Johnson,
lalenzkur lögfræBlngur og m&la-
færalum&Bur.
Skrifstofa:— Room 83 Canada Láfe
Block, suSaustur homl Portage
avenue og Maln st
TJtanáskrlft:—P. O. Box 18*4.
Telefön: 423. Wlnnlpeg, Man.
Hannesson k Whíte
lögfræðingar og málafærzlumenn.
Skrifstofa:
ROOM 12 Bank of Hamiltoo Chamb.
Telephone 4715
D. E. idiims
Mdo.Ltil.
j^OL OC £1 DIVinUR
Vöruhíjs: á Higgins Ave.
“ í Fort Rouge.
“ í Elmwood.
“ í vesturbænum.
Skrifstofa:
193 LOMBARD ST.
TEL, 5858 OC 5859.
AA^^W\/N/W*, NV
Dr. O. Bj
jornson,
[ Orncs: 650 WILLIAM AVE. TEL. 89 £
Office-tímar: 1.30 til 3 og 7 til 8 e, h. }
House: Ozo McDermot Ave, Tel. 4300
NwO
Office: 650 Wllllam ave
Hours: 3 to 4 & 7 to 8 p.m,
Rksidrnck : 620 McDermot ave. Tel.4300
WINNIPEG, MAN
éJ
Dr. G. J. Gislason,
Meöala- og Cppskuröa-Iæknlr,
Wellington Block,
GRAND FORKS, - N, Dak.
Sérstakt athygli veitt augna, eyrna
nef og kverka sjúkdómum.
sr--*r'^'3ur
8 g Dr. MJHalldorson,
PARK RIVER. N. D.
Er aB hltta á. hverjum mlBvikudegi
i Grafton, N.D., frá kl. 5—6 e.m.
I. M. Clegborn, M D
læknir og yflrsetumaður.
Heflr keypt lyfjabúðina á Baldur, og
heflr þvi sjálfur umsjón á öllum meB-
ulum, sem hann lwtur frá sér.
Elizabeth St.,
BAI.DTIR, . MAN.
P.S.—Islenzkur túlkur vlB hendina
hvenær sem þörf gerist.
P. Th. Johnson,
KENNIR PÍANÓ-SPIL og TÓNFRÆÐI
Útskrifaður frá 1 Kenslustofur: Sandison
músík-deildinni við t Block, 304 Main St., og
Gust.Adolphus Coll. t 701 Victor St.
A. S. Bardal
selur líkkistur og annast
um útfarir. Allur útbún-
aöur sá bezti. Ennfrem-
ur selur hann allskonar
minnisvaröa og legsteina
Telephone 3o6
Páll M. Clemens,
byggingameistari.
219 McDermot Ave.
WINNIPEG Phone 4887
IVI, F’aialson,
selur
Giftin galeyfls bréf
fiLlimib rftir
— þvi að —'
Eflflu’s BuouingapapDir
heldur húsunum heitumj og varnar kulda. Skríflð eftir sýnishorn-
um og verðskrá til
TEES & PERSSE, LIR.
áaBNTS, WINNIPEO.
[Stærsta Skandinavaverzlunin í Canada.
Vér óskum eftir viöskiftum yðar. Heildsala og smásala á innfluttum, lostaetun?
raatartegundum. t. d.: norsk KKKogKKKK spiksíld, ansjósur, sardínur, fiskboll-
ur, prímostur, Gautaborgar-bjúgu, gamalostur, rauö-sagó, kartöflumjöl og margskon-
ar grocerie-vörur
The GUSTAFSON—JONES Co. Limited,
325 Logan Ave. 325