Lögberg - 13.06.1907, Blaðsíða 2

Lögberg - 13.06.1907, Blaðsíða 2
Píslarvottar stjórnar- byltingarinnar. ('NiðurlagJ Þeir kvöddu okkur. Þa8 var farið meö okkur lengra austur eftir, til borgarinnar Chita. Þeg- ar viS skildum viS félaga okkar barna fanst okkur sem viS værum aS skilja við lifandi lík. Hver ein- asti dráttur í anditi Þeirra mótaði sig inn i hugskot okkar. Okkur fanst sem viS gætum skygnst inn í instu fylgsni sála þeirra, og að þær rynnu saman við sálir okkar. „Ef þiS komist lífs af,“ sögSu þeir, “þá skuliS þiS láta fólkið vita, aS viS kunnum aS deyja eins og menn.‘‘ Það var lika satt. Þeir sýndu þaS. ÞaS var x8. dag FebrúarmánaS- ar að morgni. í Khilokbæ var alt komiS á ferð og flug. Mikill fjöl.di fólks hafði Þyrpst saman um vagninn, sem dæmdu menriirnir höfðu komiS á, og sátu nú inni í hljóðir og biöu dauða síns. „Ef þiS óskið eftir að prestur komi til ykkar, skal ykkur þegar látið það í té,“ sagði liösforinginn, sem yfirstjórnina hafði. “ÞaS er ekki nauðsynlegt. Ef hann vill getur hann fylgt okkur til grafar eins og hver annar,“ sögöu þeir. ÞéttskipaSur hringur af her- mönnum var sleginn um vagninn. Dæmdu mennirnir komu út. Á fölu andlittfnum þeirra mátti sjá mjög glögglega hve beiskan harrn þeir báru í huga. Hermennirnir skipuðu sér í hring utan um þá, þéttan eins og járngirðing væri, og svo lagði “líkfylgdin'’ upp á- leiðis til aftökustaðarins. Prest- tirinn gekk á undan, læknirinn á eftir, og múgurinn á hælunum á honunt. ÞaS átti að fara að greftra lifandi menn. Þarna voru átta ungir menn að ganga til hinstu hvildar sinnar. Rosenfeld, einn þeirra,brá hendi sinni á loft, sneri sér að fólkinu og sagði: “Borgarar! Augliti til auglitis við dauðann, sárbænunt við, sem rú erttm að deyja, ykkur um aö halda baráttunni áfram. Við eig- tm að deyja eftir litla stund. SverjiS það með sjálfum ykkur að þið skulið halda áfram barátt- unni gegn stjórn þeirri, er nú situr að völdum, og halda. áfram r.S berjast fyrir vellíðan þjóöarinnar. GlcymiS ekki síðustu bón mann- anna, sem dóu fyrir frelsi ættjarS- arinnar.” Svo þagnaði hann, en þá fóru fé agar hans að syngja þetta: “L.átum oss skilja við harmanm heim, og hrista svo rykið af fótum." 'Þessir menn, sem áttu að ía.a aS deyja, sungu- sjálfir útfarar- föng sinn. Það var mjúkur og bi’ður hreimur í söng þeip’a Múgi rinn tók undir meS þem. Sfðast kæíði gráturinn söngúir. og múgurinn grét líka. Gamlir menn, hvitir á hár og skegg, fengu kipr- ing í hálsinn og augu þeirra fylt- ust tárum. Hermennirnir hægðu ferðina. Þeir ýttu húfunum niöur fyrir augun. Seinast fóru þeir sjálfir að gráta. Þeir gátu ekki staðist þetta lengur. Söngurinn heyrðist hljóma hvelt í annað sinn, lækka og kafna í gráti. Allir urSu hljóðir, og fótatak flokksins eitt rauf graf- kyrðína. Loksins var komiö á ákvörðun- arstaðinn. Þ*ar stóðu staurarnir, og rétt hjá þeim voru grafirnar. Viö hvern staur stóð nýsmiðuð, ó- máluS likkista. Þarna voru átta staurar og átta líkkistur. “Hersveitin nemi staðar!“ heyrð- ist nú kallað. Dæmdu mennirnir gengu á af- tökustaðinn og fóru að skoða lik- kisturnar. “Þetta er likkistan mín!” hróp- aði Rosenfekl, og spyrnti til “sinnar” kistu með fætinum. “Og þetta er min!” „Eg ætla aS velja mér þessa.” Þeir vcldu sér sjálfir grafarhús- in sín. Þeir skipuSu sér hver viö sinn staur og biSu þar. Hermennirnif bundu þá • aúS staurana. Síðan var komið með klúla til aS binda fyrir augun á föngunum. ■'f>að Þarf ekki. Gerið það fyr- ir okkur, að gera þaS ekki. Iyofið okkur að horfast á við dauSann. ViS hræðumst hann ekki. Svo raðaSi hermannaflokkurinn sér andspænis bundnu mönnunum. Xú heyrðist aS bógarnir á byss- unum voru dregnir upp. Her- mennirnir lyftu upp byssttnum og miðuðu á fangana. Presturinn fór að lesa bæn. Alt í einu kvað söngurinn við á ný. 1 síðasta sinni sungu mennirn- ir, sem komnir voru aS því að deyja, sönginn um það, , er sál þeirra stóð næst. Verkamennirnir, þessir átta, sem stóðu bundnir viS staurana, sttngu: ';í geigvænu striði þið félluS á fold.” Hermennirnir voru farnir aS miða á þá, en þeir ltikuðu við að skjóta. ÞaS var eins og þeir væru i efa um hvort Þeir ættu að svifta þessa píslarvotta lifi eða ekki; þessa hugprúðu píslarvottu, sem stingu frelsissöngva yfir gröfitm sínum. Múgurinn hlustaði, söng nteS og grét líka. Hann endurtók stefin: “Fyrir heiðri lands og lýðs, þið landar börSust alt til hinstu stundar.” í þeim svifum var herntönnun- um gefið merkiö og skotin gullu viö. Bundnu mennirnir höfðu aS eins særst. Þeir voru ódauSir enn. “Hermenn, bræSur okkar! Lát- ið okkttr ekki kveljast. MiSiS á brjóst okkar. Beint á brjóstin. Fljótt! Fljótt!” Scngurinn heyrðist enn ónta ööru hvoru. t annað skifti var her- mönnunum gefið merki og ný skot hrið heyrðist. Tveir hneigðu nú höfuð sín niöur með staurunum. Þeir voru dauðir. Aftur var skotið og enn heyrðist stingið: “í dýflizzu of lengi dvaliö viS höfum.” Bítir að hermennirnir höfðu skot- ið fimm sinnum voru sjö mennirn- ir dauðir. Ivanov var einn lifandi. Hanrt var særSur og yóðið rann í straumum niður um hann allan, cn hann hélt áfram að syngja: “En dregiS á veggina sáum skýrttm stöfum..............“ Lengra komst hann ekki. Ný kúla íleygðist gegn um IoftiS og deyddi hann. Hann hangdi nú aflífaður á staurnum. Læknirinn gekk aS jtonum og skoðaði hann og hina. BorovinsKý reyndist vera enn meS lífsmarki. hann dró títt andann og það var enn roði í kinnunum á honum, sem allar voru blóðflekkaðar. Her- maSur gekk aS honunt, setti byssuhlattpið fyrir brjóstið á/hon- um og hleypti af. Nú voru þeir allir dauðir. Og með Þeim hafði söngurinn lika dáið út. Líkin blQðflekkuð öll, vortt svo leyst af staurunum, lögð í kisturn- ar og látin siga ofan í grafirnar. “Moldið þá!” Og moldarhnausarnir þyrluðust ofan á kisturnar. “Hersveitin leggi á stað!” Hermennirnir gengu á brott. En tnúgurinn stóð þarna í langan tíma og horfði á grafirnar í hryggi- legri þögn og óvissu. A gröfunum stóð þessi blóðga áritun: „Sverjið að berjast fvrir vellíð- an þjóðarinnar.’* FRÉTTABRÉF. 1‘phant, 2. Júní 1907. Héðan er litið að frétta nema það, aS ,nú ertt flestir búnir aS sá hveiti og ölltt sem þeir ætla aS sá af korntegundum i ^umar. Frost æöimikil hafa verið hér á nóttum og þurkar miklir, svo hveiti hefir litiS gert að í jörðu. En nú er það þó kontið upp. Hafa luirkarnir dregið úr vexti Þess. Fyrsta skúrin kom í gærkveldi, og þótti mörgunv vænt um ltana, því aS hér var alt orðiS of þurt bæði fyrir akra og graslendi, því að bit- hagi er hér ekki oröinn góður enn þá, en hey niestalt upp gefið, og varla hægt aS fá það til kaups. Það ertt svo fáir sem hafa hér nokkuð aflögti af því, og mun mörgum Þykja ÞaS ótrúlegt, þar sem jafnmikiS engjaland er og hér. Yfirleitt eru menn þó aS heyra á- nægðir meS-kjör sín. Margir hafa og haft góða ttppskeru áSur, eða þeir flestir, er stundaB ltafa akur- yrkjtt. J. s. s. w Brandon, 7. Júní 1907. Alt gengttr ofur tilbreytingar- laust á meSal landa. Samt skal nft að eins aS senda nokkrar línur, svo að samlandar okkar sjái, að við erttm tórandi, sem hér í Bran- donbúum. Ætla eg þá fyrst aö geta þess, að fyrir nokkru síðan var stofnaS hér dálítið söngfélag, og neínt “Vonin.“ Tilgangurinn var aðallega sá, að reyna til aS bæta kirkjttsönginn og ltafa nokkurskonar “choir pract- ice“ einu sinni t viku. Einnig aö æfa ýmixleg falleg íslenzk lög til að viðhalda hér ísl. söng og þjóS- erni. ViS erttm svo fáir hér og litlu megnugir. Mig langaSi mjög mikiS til þess að Iandar, sent á •nnað borS ætluSu sér að setjast að i bæ, vildu setjast að hér. Það er alls ekki tiltölulega minna um vinntt íog hefir ekki verið síSustu áfin Jltér i Brandon en í öðrum bæjum í þesstt fylki, Saskatchewan eSa jafnvel Alberta. Hér er alls ekki lægra kattpgjald, en annaTs- staðar ttmhverfis, og ekki dýrara að lifa ett í öðrum bæjum. Sptirs- málið er eins og oftar: Viltu vinna? Hvað geturðu gert? — Ef þessum spurningum er hæfilega svarað, álít eg alls ekki færri tæki- færi hér fyrir hvert sem er giftan eða ógiftan mann, en hvar annars- staðar, aS eg ekki tali ttm ógiftar stúlkur, seni gætu fengið hér góð- ar vistir, mér er óhætt að segja litt enskutalandi, með allháu kaupi, eða þá komist að öðrurn kjörum. ViS höfutn hér kirkju og lítinn söfnuð, en okkttr vantar fleira fólk til aS lífga félagsskapinn, iférstak- lega vel íslenzkt. Þ*að er ekki fritt viS, að viS sé- um að missa ungu uppvaxandi ís- lendingana hér út úr íslenzku þjóSerni, og Þetta- skilur okkur eftir svo mannfáa. Þetta kemur til af þvi, að ís- lenzku unglingarnir hafa ekkert tavttæn td að kynna sér ncina ís lenzku, sumir cf til vill sent kærðtt sig hvergi. Þeir kunna ekki að tala íslenzkt ioreldramálið sitt, hvað þá að skrifa það—geta nauinast fleytt sér að tala ögn óbjagað. MeS þvi aS fleiri landar kæmc I' ngað, og með auknunt íélagsskap mætti ef til vill reyna aS ráSa of- urlitla bót á þcssu hér. íslendingttm til leiðbeinin ;:k, sent búa í ýmsum nýlendum hér í Manitoba og Saskatchewan, og sem eru ]>ess megnugir að g-t.i sent rjóma liingað til smjörgerðar- hússins, vil eg aS eins geta þess, að það er enginn efi á því, aS smjörgerðarhúsiS hér er hið lang- Lezta af sinni tegund, alla leiS f'á Winnipeg til Vancouver. SmjörgerðarhúsiS hér var bygt í fyrra og er því alveg nýtt. Það er útbúiS meS öllum nýjustu og bezttt verkfæruni, er aS smjö-gcvð lúta. Það hefir ntarga isle izka viðskiftavini í Baldur, GIenboro og Pipestone, og óskar eftir sem /lestum islenzkum viSskiftavinum. Smjörgerðarliúsið hér tekur á rnót' rjórna úr meir en 200 milna fjar- iægö á allar hliðar út frá Bratt lon. Arið sem leið jókst verzlunin 34 prct., frá þvi, sem var næsta ár á undan, og ef tíðin reynist ckki því verri, er útlitið ásjálegt ntjög. Smjörgerðarhúsið óskar eftir að allir íslendingar sem geta, sendi sér rjóma, að minsta kosti einn “dúnk” til reynslu. Ef sumum ís- lendingtim Þætti að e'nhverju leyti þægilegra að skrifa á ís- Ienzku, þá geta þeir gjarna gert þaS. Allir reikningar gerðir ttpp hálfs-mánaðarlega. — öllum ís- lendingum, sem kynnu að heim- sækja Brandon um sýninguna í sttmar, er velkomiS að skoða sig um i smjörgerðarhúsintt, sem er á 15. stræti og Rosser Ave.. Nákvæntari upplýsingar er hægt að fá meS því að skrifa til “The Brandon Creamery & Supply Co.” Box 401 Brandon, Man. BiS eg svo alla landa, sem geta aS færa sér Þetta góða tækifæri í nyt — að verzla viS Brandon sntjörgerðarhúsiS með rjóntann sinn. R. Smith. Veikluleg börn, Baby’s Own Tablets hafa gert nteira en nokkurt annáð meðal til aS gera máttvana og veikluleg börn heilbrigð og hraust. Og móð- irin getur alveg örugg notað þær, Því hún hefir tryggingit efnafræð- tngs stjórnarinnar fyrir því, að í þeim séu engin svefnlyf eða skað- Little Cascapedia, N. B„ segir:— “Eg hefi brúkað Baby’s Own Tab- lets við innantökum, tanntöku- vtrkjum og meltingarleysi, og er mjög ánægð með hin góSu áhrif í v.iira. Mæður, sem brúka þetta irrfal, sjá ekki eftir Því.“ Sclf’r.r l<já öllum lyfsölum, eða sevri ir með pósti, á 25C. askjan, ef skrif- aS er til “The Dr. Williams’ Medi- cine Co., Brockville, Ont.” í vetur síðastl. var byrjað á að steypa ræslupipur úr sandi og steinlími, á likan liátt og Steinars- steinana, nenta livað smærri sand- ur er notaðtir í þær og steypan höfð sterkari (1: 2). Verksmiðj- an er við RauSarárgötu. Þar eru steyptar pípttr: 1. 4 þuml. viðar innan. 24 — langar, auk kragans. 2. 6 — víðar innan. 24 — langar, auk kragans. 3. 9 — víðar innan. 30 — langar, auk kragans. 4. 12 — viðar innan, 30 — langar, auk kragansj 5- 15 —/viSar innan, 30 — langar, auk kragans. 6. 18 — viöar innan, 36 — langar, auk kragans. Kraginn á þeint er þeim mun víðari, aS endinn á annari píptt falli inn í hann, eins og gerist á ræslupipunt, og til skólpsafna- brttnna. Pipur þessar virSast fult svo sterklegar, og að líkindum ending- arbetri en hinar útlendu leirpipttr, sem nota hefir orðið. Þær ertt hentugar til allskonar ræsltt i katip stöðum og á sveitabæjum, til (stærri j vatnsveitinga á jafnlendi og í undanhaldi (eí vatniS hefir afhlaup; annars mttndi leka ttm samskeytin, til reykháfa og strompa, vindaugna í veggjum ýventilej, o. s. frv. Stærstu píp- urnar eru 'attk Þess eigttleg ílát fvatnsker o. fl.J, þar sem þau tnættu standa óhreifð. Þær ertt seldar talsvert vægara verði en útl. leirpípur. Steinpipnaverksmiðjunni stýrir Böðvar Jónsson ýprests Þorláks- sonar frá TjörnJ, fjölhæfur hag- leiksmaður, eins og fleiri þeirra ættmanna. B. B. —Logrctta. Thos. H. Johnson, tslenzkur íegíraClnzur og m&Ia- farelumaSur. Skrifstofa:— Room >S Canada Liff BIoclc, auCaustur hornl Portagi avenue og Maln at. Ctan&skrlft:—P. O. Box 1S«4. Telefdn: 423. Winnlpeg, Man. Hannesson & White lögfræðingar og málafærzlumenn. Skrifstofa: ROOM 12 Bank of,1 Hamilton Chamb. Telephone 47 16 jn, l ■ Ðr. O. Bjornson f Office 650 WILLIAM AVE. TEL. 80 < Office-tímar: 1.30 til 3 og 7 til 8 e, h. I^Hocse: 620 McDermot Ave. Tel. ,30°j r, r~i Dr. B. J. Brandson, Office: 6jo Wllllam ave. Tel. 89 Hours :f3 to 4 &I7 to 8 P.M, Residence: 620 McDermot ave. Tel.Aaoo^ WINNIPEG, MAN. I. M. ClflghOFD, M D iaeltnlr og yflrsetumaður. Heflr keypt lyfjabú5ina & Baldur, og heflr þvl aj&lfur umajðn & öllumjneð- ulum, eem hann Iwtur frá sér. Ellzabeth St., BAI.DUK, - MAN. P-S.—lalenzkur túlkur vi6 hendina hvenœr sem þörf gerlst. PETKE & KROMBEIN selja í smáskömtum beztu teg- undir af nýju, söltuðu og reyktu KJÖTI og KJÖTBJÚGUM, smjöri, jarðarávöxtum og eggjum Sanngjarnt verð. 161 Nena st., nálægt Elgin ave. DREWRY’S | REDWOOD j LACER | Gæöabjór. — Ómengaöur og hollur. Steinpípusteypan í Reykjavík. Það vekur ætíð athygli mina, er eg heyri getiS nýr-rar atvinnu- greinar í landinu. Hvcr vísir eða viðleitni til aS framleiSa innan- landsvöru, er áSur hefir orSið aS kaupa frá öðrunt löndum, finst mér mikils virSi. Þá er eg heyrði getiS um sand- tígulsteinssteypuna „Steinar" fvið Mýrargötu í RvíkJ athugaSi eg hana, og leizt vel á. “Stýg|rs”- steinar hafa þegar rutt sér il^g til rúms, og fyrirtækið reynist hag- kvæmt og arðvænlegt. Biöjiö kaupmanninn yöar um hann. A. S. Bardal 12 1 NENA STREET, selur Hkkistur og annast um dtfarir. Allur útbún- aöur sá bezti. Ennfrem- ur selur hann allskonar minoisvaröa og legsteina Telephone 3oS. NI, Paulson, selur Giftiugaleyflsbréf KAUPID BORGID Píanó og Orgel enn dviðjafnanlee. Bezta tegund- in sem fæst í Canada. Seld með afborgunum. Einkaútsala: THE WINNIPEG PIANO & ORGAN CO. 295 Portage ave. MILLENERY. Vor- og sumarhattar af nýjustu gerð fyr- ir S3.BO og þar yfir. Strútsfjaörir hreinsaöar, Iitaðar og liðað* ar. Gamlir hattar endurnýjaöir og skreyttir fyrir mjög lágt verö. C0MMONWEALTH BLOCK, 524 MAIN ST, jeftir - þvf Edilu’s Buodlnoapapplr heldur húsunum heitumj og variibr kuld*. Skrífið eftir sýnishorn- nm og vet**kr4 tíl TEES A PERSSE, LI£. kGENTS, WINNIPEO.

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.