Lögberg - 21.11.1907, Qupperneq 4

LOGBERG FlMTUDAGiNN 21. NÓVEMBER 1907
«r gefiS fit hvem flmtud** aí The
ix)*ber* Prlntln* & PubUshlng Co.,
(löggllt), aS Cor. Willlam Ave og
Nena St., Winn.'-peg, Man. — Kostar
$2.00 um &riS (& Islandi 6 kr.)
a.irgist fyrlrfrara. Einstök nr. 5 cts.
Publlshed every Thursday by The
Cögberg Printing and Publishing Co.
i Incorporated), at Cor.William Ave.
& Nena St., Wlnnipeg, Man. — Sub-
•cription prlce $2.00 per year, pay-
- »ble ln advance. Single copies 5 cts.
S. BJÖRNSSON, Editor.
j. A BLÖNDAL, Bus. Manager
Augiýslngar. — Smáauglýsingar 1
€itt skiftl 26 cent fyrir 1 >ml.. A
mærri auglýðingum um lengr* tíma,
afsláttur eftir samr.lngi.
Bústaðaskifti kaupenda verSur a5
cllkynna skriflega og geta um fyr-
verandi bfistaö jafnframt.
Utan&skrift U1 afgrelSslust. blaSs-
tns er:
The LÖGBERG PRTG. & PUBL. Co.
p. O. Box. 126, Wlnnlpeg, Man.
Til þess hafði hann fulla heimild,
|og eigi getur þaö talist neitt ofríki
Þar eð nú eru ekki nema þrjár vik-
ur til kosninga, og þá geta bæjar-
búar sjálfir skorið úr því ,hvort
tilboðinu skuli taka eöa ekki; en
borgarstjóri hins vegar marglýst
yfir því, aC sannfæring sín væri
sú, aí þessi tilkostnaöur sé bænum
beinlínis til tjóns fjárhagslega,
eins og nú stæði, og neitun hans
utn samþyktina þvi í beinu sam-
ræmi við yfirlýsinguna.
Það er ekki svo aö skilja að
borgarstjóri og Þeir, er honum1
fylgja aS Þessu máli, séu mót-;
fallnir því, aS stöS þessi verði'
reist. Hann hefir þráfaldlega
tekiS fram, aS svo væri ekki. En
hann fer aS eins fram á þaS, aS'
frestaS sé aS byggja hana um sex
ans
Telephone 221.
Utanáskrift til ritstjórans er:
Editor Lögberg,
P. O. Box 136. Winnipeg, Mnn.
Samkvæmt landslögum er uppsögn
icaupanda & blaðl ógild nema hann
«é skuldlaus f>egar hann seglr upp.—
Ef kaupandi, sem er I skuld viS
hlaSiS, flytur vistferlum án þess aS
tllkynna heimilisskiftin, þá er þaS
fyrir dómstólunum álitin sýnileg
sönnun fyrir prettvlslegum tilgangl.
heitinn eftir honum. FaSjr
átti og til skálda aS telja.
Jónas var ekki gamall þegar (
hann varS fyrir þeirri sviplegu J
sorg aö missa föður sinn. Hann
druknaði við silungsveiSar í vatn-
inu fyrir ofan Hraun, þegar Jón-
as var g vetra. Þetta fékk ákaf-
lega á Jónas, sem sjá má af þess-
um vísum, er hann kvað 1 ngu
seinna:
Þá var eg ungur,
er unnir luku
föður augum
fyrir mér saman;
man eg þó missi
minn í heimi
fyrstan og sárstati,
er mér faðir hvarf.
Og í öðru kvæði segir hann:
Ungur var eg forðum—
fór eg einn saman,
föður sviftur,
er mér fretnst unni.
Rafaflstöðin,
Sá eg með Dönum
í dauðra reit,
Baldvin úr bruna*J
borinn vera,
fyiða, full styrka
frelsishetju,—
söknuður sár
sveif mér þá að hjarti.
mánaða tima, L >ví skyni að reyna Þó ag mógir Jónasar væri f4_
að komast að betri kjörum um tæk, hafði hún mikinn hug á að
byggingu hennar og sölu skuida- koma honum til náms, cg varð
bréfanna, svo að bærinn þyrfti Það úr, að hann tók að lee a und-
sem minst að fapa á þeim. Enljr skóla hjá séra Einari Torlacíus
næsta líklegt er, að meira fé fáist ' Goðdölum. Þar var hann tvo
, vetur, en for svo í Bessastaða-
fynr þau með vonnu, og þa verð! ^ og yarö stúdent 4ri(S ]S,g
rýmra um lánveitingar en nú er. {jr þvi var hann þ: jú ár við
Flestir hagfræðingar búast að skrifstofustörf í Reykjavík, en
minsta kosti við því, og meðal fór til háskólans í Kaupmannah.
þeirra er öldungis óhætt að teljíc!áriö i832« að ^ggjan vina sinna,
Ashdown borgarstjóra. Hingað til er Þar V°rU /7™/ * ( ,, - *
hefir hann farið nær um hækkun ísland hefir aIdrei átt meira
og lækkun á peningamarkaðinum, mannval meðal ungra manna í
+ . , . en aðrir Winnipegbúar. Kaupmannah. en Þá. Eeir voru
1 frett her i blaðinu hefir venð ;þar þá Baldyin Einarsson) Kon.
minst lítið eitt á stöö þessa og1 , ‘ ráð Gíslason, Tómas Sæmundsson,
lauslega sagt frá skoðanamun bæj-|t,lbo81 þessu yrtSl teklð' Þa &etur Brynjólfur Pétursson o. fl. og ári
arstjórnarfulltrúanna á henni, eða,bærinn ekkl eft,r Þa8 selt neitt;síðar kom Jón SiguriSsson. Bald-
scrstaklega skoðanamuninum, sem af skuldabréfum sínum hærra, en vin Einarsson dó ári síðar en
milli þeírra er á tilboði Anglo- Anglo-Canadian Engiueering fél. Jónas kom til Hafnar og hefir
Canadian Engineering félagsins, |Selur skuldabréf Þau- sem nú er ^5 minSt hanS me® ÞCSSan
og var þá litið um tilboðið rætt, en,rætt um aS ÞaS kauP; af bænum-[ " ’ *
Því heldur lagt liðáyrði. Frétt ,meöan Þau skPldabréf eru á mark-,
þessi var rituð fyrir liðugum hálf-,a8inum> hvaS len^ sem ÞaS ver®-
um mánuði, en þá var málið mjög Ur' En nú ^etUr félaSi5 selt Þau |
skamt á veg komið. ,ser aS skaSlausu töluvert lægra en
Síðan hefir mikið verið um það ÞaS kauPir þau> ve&na auka8Tet- j
rætt, og Það skýrt að ýmsu, sem'unnar’ sem áSur er nefnd’ °S blæs
áður hafði eigi verið gert, svo að 1>VÍ ekki byrle^a meS nýia veS'
nú horfir Það nokkuð öðnmri við skuldabréfasölu fyrir bæjarins F.n svo fór og um marga þcirra
en þá. Og vegna þess, að ganga hönd um lan&an tima' ágætismanna er þá voru uppi, að
, . , & ’ „ . þeir urðu skammhfir, svo að vel
má að Því v su að Það verði að- Þetta þurfa bæjarbuar aí at-i , T,
pvi visu, ao pao \eroi ao -> ma segja tim þa, það sem Jonas
almálið við næstu bæjarstjórnar- buga við kosningarnar næstu. hyaf5 nm ajjra menn.;
kosningar, ætlum vér ekki að láta f>e'r verða að hafa það hugfast, Hugðu þeir mest á fremd og
hjá líða, að ræða það nokkuð og að Þó að æskilegt sé fyrir bæinn,, frægðir
skýra Það betur fyrir lesendum,3® fa rafaflsstöð Þessa sem fyrst fríðir °g ung,r hnigu í stríði.
vorum en hingað til hefir verið re’sta> Þá er töluverður hængur á En Þó að Baldvins misti við,
gert. |því eins og nú horfir. Það er þvarr eígi áhugi þeirra er eftir
Þess er þá fyrst aö geta, að a£nui< sem hætt er við aS særi lif«u- Gerðu þeir þá félag með
tajarbúa hefir jafnan U„ga5 « « B-dM o, 1á..„r»us, b.jar-
að fá reista rafmagnsstöð, er bær-ms- Og engu siður en bumanm, K Ú£ . p áf Qg voru þ.essir út.
inn ætti sjálfur og starfrækti. |sem er byrja búskap, riður gefendur að fyrsta árgangi:
Um það var allmikið rætt í fyrra Winnipegbæ á því að fara varlega Tómás Sæmundsson, Konráð
um það leyti, er bæjarstjórnar- ,meSan hann er ungrir og er að Gíslason, Jónas Hallgrimsson og
kosningar fóru fram og bæjar-,Þroskast Hann vertSur að *niða DrynjoHur Péturs on. Frcmst i
, ,, , , s 1 I , ... r,- > t,-- , ...jfvrsta arganginum var kvæð ð
fulltrúaefnin meðmælt að vinna að stakk eftir vextn ekkl ‘Tsland farsælda frón’’, en síðar
því að svo yrði. | * meíra> en hann er fær um í svip- flutti Fjölnir mörg kvæði Jóna-ar
Þáð eru allir bæjarfulltrúarnir |inn' er stefna Ashdówns í|0g ritgerðir.—
Iíka enn. Þá greinir að eins á um .Þessu mali< °S hun befÍT flestum Jónas las lögfræði við Plafnar-
það, hvenær reisa skuli stöð þessa. reynst baPP«drýgst að lyktum. [háskóla í íyrstu, en innan skams
Meiri hluti bæjarstjórnarmanna
greiddi atkvæði með því fyrir við.a* reisa stöð þessa. Hér er Fékk hann brát£ ^ . sfg fyrir
skemstu, að tekið yrði tilboði að eins að ræða um að fresta verk- fro$]eik sinn í Þeim efnum og
Canacfiati Engineering félagsins, 'inii, tíl þess að komast að vænlegri kom heim tíl íslands vorið 1837
Uil þess að hægt yrði að byrj'a á kjörom, en nú eru föng á, og ájtil Þess að gera þar visindalegar
verki Þessu nú sem fyrst. Þar á Þann hátt tryggja fjárlaag bæjar-: rannsóknir. Eigi naut hann þó
... . , , . , 1. styrks til þeirrar farar. Hann for
tnot. vildi Ashdown borgarstjon, ms. Isamsumars tfl Hafnar aftur, en
árangur mun þó hafa orðið nokk-
veðri og fór ekki úr fötum tímun-
um saman, þótt blautur væri.
Hneigðist hann þá allmjög til
drykkju á ferðum Þessum og Þá
tók heilsa hans mjög að versna,
svo að hann lá rúmfastur tinn
vetrartíma í Reykjavík. Seinasta
sumarið, sem Jónas var á íslandi,
dvaldi hann um tíma í Fljótsdals-
liéraði. Eru munnmæli um það
heima, hversu hörmulega heilsu
hans var farið, en þá vildi svo vel
til, að læknir var á Brekku \
Fljótsdal, er Beldring hét. Hann
hafði verið prestur á Grænlandi.
Þapgað komst Jónas og var hjúkr
að þar eftir föngum og hrestist
allvel. Þaðan fór hann til Eski-
fjarðar, og dvaldi þar seiustu
dagana, sem hann var á íslandi.
Segir hann svo í bréfum, sem
hann skrifaði þar, að hann lifi þá
“sem blóm í eggi hjá Christensen
sínum.”
Þegar Jónas kom til Hafnar, fór
hann að fást við að semja íslands
lýsing, en lítið mun honum hafa
orðið ágengt í þeim efnum.
Veturinn 1843—44 var hann í
Sórey með Japetus Steenstrup,
sem seinna varð háskólakennari
og hinn merkasti vísindamaður.
öna» llallgrlmHson.
Það er ekki svo sem hætta eigi hætti, hann ,Þv,! ^gfSi einkum
stund a natturuvistndi ur þvi.
og þeir fimm bæjarfulltrúar er
honum fylgdu að málum, draga
Það að selja félagi þessu skulda-
bréf bæjarins, því að þó félagið'
bvði 3 orði kveðuu meira í skulcía-
Jórras Hallgrímsson ur af förinni, því að tveim ámm
ö síðar fékk hann opinbefan styrk
1807—1907. til nýrra rannsókna. Hélt hann þá
T, , „ „ heim til íslands árið i8tq og i
HundraS ar voru Iiðin fra fæð- , _ &
, . _, , , ferðaðist um Iandið 4 sumur, en
bréfin, en hægt "hafði verið að fa mgtt Jonasar skalds Hallgrims- liafgj vetrarsetu í Reykjavík.
fyrir þau nú. þá heimtaði það aft- sonar s. I. Iaugardag, 16. þ. m.— .Ferðalög þessi áttu að vísu vel
ur á móki $360,000 meira fyrir að Um leið og Lögberg flytur mynd við Jónas, að því leyti, að þá
bvegja stöðina, en aðrir höfðu hans, vill það minnast.á starfsemi ?afst honum tækifæri á að sjá og
Mfet til feða alls um $3.250,000): hans og æviatriði. ískoSa, landiS J kynnast Þjóðinni,
Og méð Því að fjarhagur bæjar- Hann var fæddur a Hraum 1 b(?ztu sinn3) t d sGunnars.
,in<? væri nú alls ekki álitlegur — öxnadal, 16. dag Novemberman- þálma og Bjaipg Skjildbreiður.
skifldirnar tim hálfa fjórtándu rS<ir °7< sonur sera a &rims En liins ve^ar þurfti hnnn mikið
ndtión dollara _ Þótti borgar- Jóns A **
-stióra semæigt murnh hyg^ilegt , lákssonar á Bægisá. Móðiy Jón-<oft úti j tjaldj. sínu j ^jöZ
■bessu lirlífi. að auka við þær. asar var Rannveig Jonasdottir fra
■pvr;r v.a s>tk neitaðl hann að stið- Hvassafelii. Faðir hennar þótti f |
testa samninga við félag þetta. vel hagmæltur og var Jóras skáld *■) Baldvin dó af brura^árum.
Þeir unnu þar saman að ýmsum
ritstörfum, og þar leið Jónasi vel
og orti þá mörg kvæði, og skrif-
aði ýmislegt.
Vprið 1844 kom Jónas til Kaup-
mannahafnar og ætlaði að dvelja
Þar um stund, en snúa síðan aftur
tif Sóreyjar. Aldrei varð þó úr
því, og var bann í Kaupmanna-
höfn seinasta veturinn, sem hann
lifði. Þá var hann ean að fást
við lýsing íslands, en brast með
öllu starfsþol til að koma því sam-
an, sem hann hafði safnað til þcss-
arar bókar. Varð margt til að
lama starfsþrek hans, svo sem
fjárþröng, vanheilsa og þung-
lyndi, sem -nú lagðist Þyngra á
hann en nokkru sinni fyr.
Vísur þær, sem hann orti sein-
ustu vetrarsólstöðurnar, sem hann
lifði, lýsa vel, hversu honum var
þá innanbrjósts. Þær eru á þessa
leið:
Enginn grætur Islending
einan sér og dáinn.
Þegar alt er komið í kring
kyssir torfa náinn.
Mér var þetta mátulegt,
mátti vel til haga,
hefði eg betur hana þekt,
sem harma eg alla daga..
Lifðu sæl við glaum og glys,
gangi þér alt í haginn.
t öngum mínu merlendis,
yrki eg skemsta daginn.
Sólin heim úr suðri snýr,
sumri lofar hlýju.
ó, að eg væri orðinn nýr
og ynni þér að nýju.
Þó hafði Jónas ort meira að til-
tö u þenna vetur en nokkru sinni
áður og hann vonaði fastlega, að
sér mundi batna með vorinu. En
Þegar vorið knm, þá færði það
honum ejkki nýjar vonir og lífs-
þrótt, heldur gröf og dauða.
Hann dó 26. Mai 1845. Þó seg-
ir í “Fj ilni”, að hann hafi dáið
20. Maí, en hitt mun þó réttara.
Því er lýst í „Fjölni”, liversu að
barst um dauða hans, og fara ]>au
ummæli hér á eftir, ásamt stuttri
lýsingu á Jónasi.
“15. Maí, seint um kveldið, þeg-
ar hann gekk upp stigann hjá sér,
skruppu honum fætur, og gekk sá
hinn hægri sundur fyrir ofan ökla,
komst hann þó á fætur og inn til
sín, lagðist niður í fötunum og
beið svo morguns. Þegar inn var
komið til hans um morguninn, og
hann var spurður, því hann hefði
: ekki kallað á neinn sér til hjálpar,
(sagði hann, að sér héfði þótt ó-
þarfi að gera neinum ónæði urn
|nóttina, af því hann vissi, hvort
Jsem væri, að hann gæti ekki lifað.
Því næst lét hann flytja sig á
jFriðriksspítala, en ritaði fyrst til
etazráðs Finns Magnússonar, til
Jað fá hann til ábyrgðarmanns um
borgun til spítalans. Þegar Jónas
var kominn þangað og lagður í
sæng, var fóturinn skoðaður og
stóðu út úr beinin; en á meðan því
var komið í lag, og bundið um, lá
liann grafkyrr, og var að lesa í
bók, en brá sér alls ekki. Þar lá
liann fjóra daga, vel málhress og
lífvænlegur yfirlitum; en fjórða
daginn að kveldi, Þegar yfirlækn-
irinn gekk um stofurnar, sagði
hann við aðstoðarmenn sína, þeg-
ar hann var genginn frá rúmi Jón-
asar; “tækin verða að bíta í fyrra-
niálið-, við þurfum að taka af lim.”
Hafði læknirinn séð, að drep var
komið í fótinn, en hins varði hann
ekki, að það mundi dreifast eins
fljótt um allan líkamann, og raun
varð á. Jónas bað, að ljós væri
látið loga hjá sér um nóttina; síð-
an vakti hann alla Þá nótt, og var
að lesa skemtunarsögu, sem heitir
Jacob Ærlig, eftir enskan mann,
Marryat að nafni, þangað til að
aflíðandi miðjum morgni; þá bað
hann um te, og drakk það, fékk
síðan sinardrátt rétt á eftir, og
var þegar liðinn; það var hér um
bil jöfnu báðu miðsmorguns og
dagmála, hálfri stundu áður, en
taka átti af honum fótinn. Hann
var grafinn í hjástoðar-kirkju-
garði, sem kallaður er, í þeim
hluta hans, sem liggur til Þrenn-
ingarkirkju ("Ltr. S. Nr. 198J.
Það var 31. Mai, í góðu veðri og
blíða sólskini. Allir þeir íslend-
ingar, sem þá voru hér í Kaup-
mannahöfn.og nokkuð þektu hann
til muna, fylgdu honum og báru
kistuna frá líkvagninum til graf-
arinnar; hörmuðu þeir forlög hans
og tjón ættjarðar sinnar, hver sá
mest, sem honum var kunnugast-
ur, og bezt vissi, hvað í hann var
varið. Það, sem eftir hann ligg-
ur, mun iengi halda uppi nafni
hans á íslandi, og bera honum
vitni, betur en vér erum færir um';
en svo ágætt, sem margt af því er,
má Þó fullyrða, að flest af Því
komist í engan samjöfnuð við það,
sem í honum bjó, og að það geti
ekki sýnt til hlítar, hvílíkur hann
var sjálfur í raun og veru. Það
sannaðist á honum, eins og mörg-
um öðrum íslendingi, að annað er
gæfa, en annað gjörfugleiki. Samt
ber þess hins vegar að geta, að
slíkir menn lifa ihargar sælustund
ir, sem mikill þorri manna þekkir
ekki, og getur ekki heldur þekt,
sökum eðlis, eða uppeldis, eða
hvorstveggja.
Jóius var gildur meðalmaður á
hæð, þrekvaxinn og limaður vel,
The DÖMINION BANK
SKLKIKK ÖTiBtílO.
Alls konar bankastörf af hendi leyst.
Sparisjóðsdeildin.
Tekiö við innlögum, frá $1.00 aö upphæö
og þar yfir. Hæstu vextir borgaðir fjórum
sinnumáári. Viðskiftum baenda og ann-
arra sveitamanna sérstakur gaumurCgefinn.
Bréfleg innleggog úttektir afgreiddar. Ósk-
aö eftir bréfaviðskiftum.
Nótur innkallaðar fyrir bændur fyrir
sanngjörn umboöslaun.
Viö skifti viö kaupmenn, sveitarfélög
kólahéruð og eipstaklinga með hagfeldum
kjörum.
J. GRISDALE,
hankast idri.
Jen heldur feitlaginn á hinum seinni
árum sakir vanheilsu, vel réttur í
göngu, herðamikill, baraxlaður, og
Jnokkuð hálsstuttur, höfuðið held-
ur í.stærra lagi, jarpur á hár,
Jmjúkhærður, lítt skeggjaður og
dökkbfýnn. Andlitið var þekki-
I legt, karlmannlegt og auðkenni-
legt, ennið allmikið, og líkt því,
sem fleiri enni eru í hans ætt.
Hann var réttnefjaður og heldur
digurnefjaður, granstæðið vítt,
eins og oft er á íslendingum, og
vangarnir breiðir, kinnbeinin ekki
eins há, og tíðast er á íslandi,
[ munnurinn fallegur, varirnar
mátulega þykkvar; hann var stór-
eygður og móeygður, og verður
því ekki lýst, hversu mikið fjör
og hýra var í augum hans, þegar
jhann var í góðu skapi, einkum ef
hann ræddi um eitthvað, sem hon-
um þótti unaðssamt um að tala. ”
('Fjölnir, 9. ár, bls. 3—5;..
I Þó að æfilok Jónisar yrðu þau,
að hann dæi ungur og blásnauður
fjarri fósturjörðu sinni, þá hefir
það sannast, sem Konráð Gíslason
sagði: “Það sem eftir-hann ligg-
ur, mun lengi ha’da uppi nafni
hans á íslandi,” því að kvæði
hans dóu ekki, þau lifa enn og
rnunu lifa, meðan ísleznk tunga
er töluð.
j Þó að Jónas Hallgrímsson sé
frægastur vegna skáldskapar síns,
þá má ekki gleyma Því; að hann
hefði verið merkur maður þó að
hann hefði aldrei ort. Hann var
áhugasamur um landsmál, skarp-
skygn náttúrufræðingur, allra
manna þjóðræknastur og tryggur
vinur vina sinna. Og ef vel er að
gáð, koma allir Þessir kostir fram
i kvæðum hans.
Eitt af fyrstu kvæðum Jóiasar
er níð hans “tim kaupmanninn”.
Má af því ráða, að hann hefir
snemma séð, hversu kaupmenn
voru íslandi skaðvænlegir í þá
daga. En þó að kvæðið sé svæsið,
verða menn að hafa hugfast, aö
það er ekki um sakleysi kveðið.
Þá hagaði svo til á íslandi, að
Danir voru einráðir um alla verzl-
un (einokuný, féflettu landsmenn
á allar lundir og litilsvirtu alt, sem
íslenzkt var.
Þegar Jónas var kominn til
þroskaára sinna í Kaupmanna-
höfn, varð honum annað mál mjög
hjartfólgið, sem víða má sjá i
kvæðum hans. Það var endurreisn
alþingis á Þingvelli.
Þegar Kristján konungur 8. á-
kvað, að endurreisa alþingi, reis
deila um það með íslendingum,
hvar Þipgstaðurinn ætti aö vera.
Fjölnismenn vildu hafa þa§ á
Þingvelli, en Jón Sigurðsson vildi
það yrði í Reykjavík, og náöi þaö
fram að ganga, sem kunnugt er.
Jónasi sárnaði það ákaflega og
þreyttist aldrei á að skopast að
Reykjavíkur-þinginu, sem hann
kallar:
“hrafnaþing kolsvart í holti
fyrir haukþing á bergi.”
Víöa kemur söknuöur Jónasar
fram, er hann minnist hins forna
þingstaöar, en hvergi betur en í
þessari vísu:
“Þú komst á breiðan brunageim
við bjarta vatnið fiskisæla,
þar sem vér áður áttum hæla
fólkstjórnarþingi frægu um
heim;
nú er þar þrotin þyrping tjalda,
þögult og dapurt hrauniö kalda.
Þótti Þér ekki Island þá
alþingi svift með hrelda brá?”
Hann var mjög hrifinn af
Kristjáni 8. af því að hann endur-
reisti alþingi. Jónas á við hann í
þessari vísu (iir Alþing hiö nýjaj;
“Þögn varð á Þingi,
þótti ríkur mæla;
fagureygur konungur
viö fólkstjórum horföi;
stóð hann fyrir stóli,
studdist við gullsprota;
hvergi getur tignarmann
tíguglegra.”
Víða hefir Jónas fléttað vísinda
legar skoðanir um náttúru Islands
inn í kvæði sín. Er nóg að minna
á kvæðið “Skjaldbreiður” í því
efni. Það kvæði hefði hann ekki
^etað ort, ef hann hefði ekki ver-
ið náttúrufræöingur. Fróðleikur
hans í þeim efnum varð einnig til
Þess, að honum varð sýnna en
öörum mönnum um að lýsa fegurð
íslands rétt og eðlilega.
Þjóðrækni Jónasar, ást hans til
tunguhnar o,g landsins og trú á
framtíð þess, kemur svo berlega
í ljós í megninu af kvæöum hans,
að óþarli er að færa þess mörg
dæmi. Þó má minna á Það, að þó
að Jónas dveldi mörg ár erlendis,
þá var hugur hans jafnan heima,
er hann tók að yrkja. Það mætti
þó ætla, aö náttúrufegurð Sórevj-
ar hefði lokkað frá honum eitt-
,