Lögberg - 09.04.1908, Blaðsíða 2

2.
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 9. APRÍL 1908.
Völuspá.
Meðal hinna svo nefndu Eddu-
kvajSa er Völuspá eitthvert hitS
languierkasta sakir efnis síns; en
hitt er engu síöur kunnugt, aö þaö
kvæöi hefir þótt mjög forskilið, og
hafa margir reynt sig á því og
ekki öllum tekist jafnvel. Einn
þeirra, sem bezt hafa skýrt kvæSiS
á hinum síöari tímum, er Karl
Mullcnhoff (d. 18^3) í fprnfræSi-
bók sinni hinni mjklu, fimta bindi.
Þá skýringu má eflaust telja einna
bezta og þó er hún ekm laps yiS
aS vera kreddukend á ýmsan hátt,
einkum aS því er sunduj-liSufi
I kvæjiisins snertir og skiítrngu í
kafl^ meS ákveSntun visnafjölda,
og eins aS hinu, aS hann áleit aS
kvæSiS væri til óskert, aS mestu aö
minsta kosti. En þaö er næsta
hæpiö aö svo sé. Hins vegar haföi
Múllenhoíf aö mestu á réttu aS
standa, þar sem um innskotsvisur
var aö ræSa, og sýndi hann mjög
skarplega Tram á alt, er aö þessu
laut. Vér fylgjum honum og alveg
í þvi, aö telja kvæöiS heiöiS og
ort af heiSnnm nianni. í þessari
grein mun eg ekki fara í neinar
orSadeiiIur viS einn eSa annan,
heldnr skýra unisvifalaust kvæSiö,
eins og eg þykist nú skilja þaö.
Fyrst er aS gera sér ljóst af-
stööu völunnar og tilhéyrenda
hennar. Þ-eir eru b æ S i guSir o g
rnenrj (I. v. helgar kindirrrguS-
irnir; vðívati ávátpar ÓSÍnn hér;
megir Héimdallaf = hinar ýmsu
stéttir matirfá; sbr.RigsþuIuJ.
segif, áS1 þi% Sé. vííji Öínrjs, aS nun
segi ájiáf Mfiár, og hún læVur í ljos
(\ 27v. ög' 2$>. v.) hvenær hanm hafi
skorjjS á: að þær. En ,er
vöiv;in-hfeeSq vakm upp af da«Sa,
nú ep húa taJar?í Þeir, sem háida
því frám, dS'hoTt í stSastá’ vó.
kvæði'iús (m nnin hon sökkv-
ask”/ -é rétt. gera ráð. fyrjr.’.^vf
aö völvan sfí, dftdS fígi vákin. uflp
feins og völvan i Baldurs draum-
umJ. HefSi þá liklega ÓSinn átt
aS vekja hana upp. En móti þessu
er rmrigt, F.yrst er þaö, aðié&lilegh
ast ver-ðár ffS skiijé 27. óg -28: V.
__ svo,
ins
hafi séS, og jafn eSlilegt, aö hýp,
geri þaS Þegár i staö. í' öSfu lagi,-
veröur síSasW vrsaft éwSliteg óg
torskilin, %vb að segja éffiislaus,1
liar seirr hún stéiidur, éf h o n vferi
rett. Enn ma segj^y aS liaS se-i
beztu og fylstu samræmi viö þær.
hugmyndir, sém aftuaíws koma frám
um völur í fornum sögnurn, aö
gera ráS fyfif því, aS vóÍvan sé
lifandi; í þeím er ætið um lifandí
völur aS ræSa.
Völvan kveöur sér hljóSs bæöi
guöi og menn, sem saman eru
komnir. AS menn séu þar saman
viö guöina' eöa aö skáldið hugsi
sér það. má að vísu þykja furðan-
legt í fljótu bragði; en hins er þó
aS gæta, að guðir og menn heyra
saman svo að segja sem eitt lið;
guSir eru-verjendur manna,' en þaö
sem völvan vildi sagt hafa, snertir
jafnmikiö hvoratveggju. Þar aS
auki er bústaöur manna og guSa
sameiginlegur, MiSgarSur (og Á5-
garöur í honum miSjumý. Völvan
innir þegar orsökina til, aS hún er
þar stödd sem hún er, þá, aö hún
er kvödd til þesis af ÓSni. Þar
meö þykist hún gera ráS fyrir því,
aö henni veröi trúaö; þar aö auki
er ef til vill hugsun sú undir niöri,
aö einmitt þess vegna sé hún sjálf
friöheilög og eigi aö geta flutt spá
stna, Þótt ljót verSi í sumu, án þtfss
aö eiga illa meöferS í vændúm,
eins og stundum átti sér stað með
völur. Þá minnist hún þess (í 2.
v.J hve gömul hún sé og hvaS hún
muni langt aftur; hún man hina
elztu jötna og þá tíð, er Yggdras-
ilsaskur lá sem frækorn í jörðu.
Hún lýsir allra elztu tímum (i 3.
x.) er Ymir lifSi, hinn fyrsti jötun
þess kyns, og þá eflaust líka þeim
timum, er hinii} elztu niðjar hans
lifSu fsbr. Vafþr. málj; en þá var
engin “jörS” til, og er þar átt viS
þá jörS, sem guöir og ntenn bygSu
síSar, þ.e. MiögarS, en Jötunheim-
ar, þar sem Yrnir og hans niSjar
bygöu, á ekkert skylt viö Þá jörö.
ÞaS getur enginn vafi leikiö á því,
aö höf. Völúspár hefir greint þetta
j i sundur. Jötunheimar eru sér, og
| “jörSin” Miögaröur, sem Borssyn-
ir skópu (ép v.J, 'er sér; henni til-
: heyrir sá sandur og sær og upphim
j inn, sem 3. v. getur um. Borssynir
skapa þessa jörö meS öllu þvi, sem
I þar til heyrir, og þaö eru þeir sem
j skapa sólunni reglulega rás og þaö
er Þéssi sól, sem kveikir líf í stein-
1 > _
jarSveginum,þekur hana frjósámri
; mold og græöir græna lauka fjuft-
jirj. Nú fylgir alt eölilegum lö£-
um, jöröin er til með öllu sínu.
[5. og 6. vers eru innskot; Þar
er gert ráS fyrir alt öðru ástaudi
en því sem stendur i 4. v.]
Guöirnir feöa Borssynir; upp-
runa þeirra getur völvan ekki; hún
gerir ráð fyrir Því, að hann sé al-
kunrjurJ hittást á IöávelH; iöjú
þeirra er lýst; þeir gera sér hus og
heimili — og nauösynjavterkfáari.;
líf þeirra er áhyggjulaust og friö-
sælt; Þ'eir tetí$: sén til gárttans og
þéir er.u guHauðgir
gengftf, utiz öfhigar þuttameyjar
kpma. til þleirca frá Jötunhdmóm.
Hér eftir kotná mafgáf' visuf-, '9.—
19, sérri aílár éfu ihHÉköfi, .og sfcýra
ékki1 vituhd ÞÖS sem niést fér á
uhdan. Varla er annaö hugsandi,
ért aS hér sé týnt úr kævöinu; völv-
án.htjfir ^S
^rgk^ri grein fyrir Þessum tne^j- ,
'ðpi og þeirra hlutverki. En hér
veröpr aö beita sennilegum get-
hins vegar; vanir eru nefndir án
Þess völvan geri grein fyrir þeim,
og er þaö alveg sama sem átti sér
staS meö Borssyni i 4. v. Gullveig-
HeiSr kemur frá vönum; vanir
voru seiömenn fsbr. lýsing Snorra
í HeimskringjluJ, en seiöur var hin
versta og ljótasta tegund galdra.
HeiSr er seiökona, sem tryllir hugi
manna og er fögnuöur allra illra
kvenna (21. x.). ÓSinn ("eöa æsirj
vilja ekki þola þann óskunda, sem
hún vekur, og fara því meö hana,
s-vo sem kvæöiö getur,- Sumir
(Mhoíí) halda og, aö nafniö Goll-
veig f=gullkrafturj bendi til þess,
aö HeiSr sé ímynd gullsins, sem
vanir, er voru verzlunarmenn,
dreiföu meSal manna, og þar meö
hinna illu afleiöinga af því, fé-
girni, nizku, og allri þeirri bölvun,
sem þar af hafi staíaö,. en þetta
Þykir mér nokkuS langsótt og ekki
vel eðlilegt, enda óþarft til fullrar
skýringar á þ,ví, sem hér er aðal-
atriöið. Guðirnir ráögast um,
bvort þeir skyldu bíöa tjóniS
ógjalda afráöj, verða fyrir ballan-
um og láta á sig gapga Myrir dráp
hennarj, eða “eiga gildi”, taka
gjöld fýrir allan óskundann. Völv-
an segir ekki berum orðum hver
niðurstaSan varö, en áframhaldiS
sýnir, að ásunt og vönum kom ekki
saman. ÓfriS.urinn hófst. ÓSinn
skýtur geir sínum og vígir fjendur
sína dauSanum, en Það kemur fyr-
ir ekki; vanir eru þeijn máttugri
og brjóta jáfpvel niSur borgar-
veggi ása. Þétta er kallaö “folk-
vjg”, Þ. e. bardági meSal þjóöa og
þjpöflokka.
Nú er aftur hlaup í frásögninni,
og rtjá vepVera áSteitthvað sé hér
tynt pr kpæ^ip^ en Srrorri’bjargdr
btálinu méS .f^sc^p-sitipi í eddu.
Um sætt ása og váná er ítér ekki
talað, og vel má vera, að höf. hafi
að
þótt völvan segi sat og gól, þá
er það ekki svo aS skilja, að þar sé
att viS orSinn hlut; , heldur
framtiSaratburS, eg eru þessar þá-
tiSir, ÞátíSir í framtíö, miSaöar viö
Það sem rétt fer á eftir hanagal- Office: 650 William Ave.
fsbr. geyr, nútiS meö fram- Telephone: 89.
tiSarmerktng, 43. v.J. j Office-tímar: 3-4 0/7-8 e. h.
4$' v;_er ^þaS^tefiö Og er það . Heimili: 620 McDermot Ave.
4' svonailf^' HurÍÖ að tala um
hana. í>css va—v 1--------------
gátu,p tjl þyps aö -fylla .£lJibjiin‘á::é^M;V^i r^tr’huglíu
Þess.;hpfir ^yrtt • löngyi a#, þlfo'áært -tógifet nvérk; éfi;
veig
ametrt
en hinn fyrri háfði' óbéinljnja.Jýsingyá .förfqin VBr.stfi>gi®. ;uFtfaftyþ.f.'Gjftllárhoro héíirinú
reynst. Og nú hyggja jötnar sér
rfi].;hreyfings meö fjárráö viö guöi
og, ratituv ÞiaS ér öti-nntír iil-
raúnip; Þ,e»r gpra út; éinn sinna
mantiji í gervi smiö (borgarsmi^Ss ]•
pg býðst hann til að sniíða nýj^
porg'úr gfjóti, e f hánn'’fai'Freyju,
spl og mána að launum; guðirnir
gafiga að þessu—eftir ráðum Loka
-1—me.S Þvi skil
spillipgsptítnum á-æfiiferli mann-r
kyn-stqs ,og-HPdSnfari • ragnárökra^
Alt það sem völvaftltaiar'Íaéfc. ntnt
heyrin tVI'“ftcdeg!t£m1 tlnfa’’ og.íram'i
tiðinnjj—■ Um :N)fthögg skal fáíaö
síBar. i
fefýifc aö vdlvátt- hé*fir taeð .þéSsú1
Baldiifcs, siSspiHirigOfia ög'refsing-
•borgin skyjdi ar þæ'r, er af hermi híjétast, hverf-
.. hhn aftur að því séni er aSalefn
dýr. AB missa Freyju, ástápgyöj-
tírla, aö missa sól og mána, ljósið
ylinn, sem öllu gaf vöxt og líf
sþajö var ekker4,; apga?, 40. átgj Öri
sóijná aö lykturh; úr þVr að SriúS^'
urinn náði henni ekki, várð að hafa
önnur ráð; gomul gýgur élur háhn'
pg fleiri aðra úlfa (39. v.J; úlfur-
dátrSi Qg törtíming. Sfikt -máttj, urinn, Skoll /Grtmn. 40; sbr. refs-
ekki ’eigá sér' stá'S.. GpÍSin yerSa heitié^skolfib^ fifír' k b'loBi'daúSra
.mnlU'ú/t íáin fr.ii * mirnll OtflC /->/V nttrír lltbr'* Vlílrltl
tíl; að meyjítriyjr séi| örlag^pn-
Írhar, sem akapb njppnpm altjur-og
péai mjö'g dapídagfi manna,.
jfl^stnató yer höMíiftMr í ijlhtíg^unp,
JEíi dtóbiim er efldir á tilvj?runpj,
bg gleði hdinan- Móði mpyjupujrt.
kéritur dauðinn. En að þær
koma frá j,ötnum er syo, aö skilja,
aö þjpir, sem Voru eldrí en íguS óg
menn, skoöa.sig sem'þa^r eigÍHIégú
Jiffcverur- 9^; s^já ofsjónum ýfit h'in-
um nýju veruni. seip 'síSár úrðú tif,
o&' fyilast þegar fjandsk'áp vi«
þær, hugsa um e]ckert annaö en að
koma þeirr, fyrii; kné. Séndltíg
meyjanna er með þessum skílnírigi'
hin fyrsta tilraun jötna tíl afc
eyða guSum og mönnum, hinn
fyrsti liður í hinni sífeldu bar-
áttu, sem upp frá þessu
meðal jötna og guSa. Og þessi
íjandskapur og barátta er sá
þ r á S u r er gengur um alt kvæS-
iS, eins og sýrit mun verSa. Til-
gangi sínum ná jötnar ekki til fulls
þvi aS þótt einstaklingarnir deyi,
deyr ekki mann k y n i S.
Hvort sem Þessi skilningur er
réttur eSa ekki, hljóta meyjarnar
aS vera einhver óhappa- og ó-
heillasending frá jötnum.
Hið næsta atriði, sem völvan
nefnir, er dráp Gullveigar eöa
Heiðar, öSru nafni, sem þó lifnar
og lifnar alt af, hvaS oft sem hún
er tekin af lífi. Þetta dráp er kall- jþá er
aS hiS “fyrsta folkvíg”, og merkir S bennar og, sér spyrjamji
þaS orS her v.g, er snertir ÞjoUi ■ og svarar: “hvaS spyr
eSa mannfélög, og er auðséS af urn> hví fréf<5tarf5u rrtín, eíris
öllu því, sem eftir fer, aB þar er 0g- gg viti ekki hvaS , þú hefir
átt viS goBin annars vegár og vani gért” (27. og 28. v.J. ÓSinn sér aS Fjalarr og þýBir það nafn eflaust
smeiíÍao^,!Í>iiu ’g^hgá á ráSstéfnú;
n ttÁur : ' ÍtiíéSiS'^iS
bkjlrong Snöfra’ k henni er' éfláúst
rýtt ý- Þáu ráSgast uitri, bver héfSi
yáð til aS “spilla loftinu, meS þyý,
'áS taka þaöan sól og mána” og
Véíja Freyju í jötna hendur. Snörri
fylíir aftup söguna; æm feér, er
-hláufJiS yfír/' ÁskíátriSiS aS eips
.ef th# tekfð frarii (25. v.J, aS ’Þ'ó r
Jcpniör og d'reptír sfhiSínn þ>vert
ó'fán í allx máldaga .óg eiSá; hamn
og goSin. gpra sig öll ? ekí ejðrofi
svo sem breyzkir menn, og . þft$
stendur hlýtur aö. hafa illar aflejíit^gar.
Þetta er stórt skref áfram. a'braut-.
inni að tortimingu, undanfari og
boöi sjálfs ragnarökkurs og ein að-
alorsökin.
Nú hefst nýr kafli í spánni.
Völvan segist vita, að “hljóS” þ.
e. horn Heiöldallar hafi veriö fólg-
iS — auðvitað af ÓSnt — undir
Yggdrasilsaski (og ltún lýsir nú
viSnumfeög við soguna um þetta
mikilvæga atriöi hnytir hún í hinu
alvarlega og efnisþtniga stefi:
VituS ér enn cöa hvatf Völvan
henni rná treysta, og hann gefur
henni “hringa og men” fyrir at-
hygli sína, “hún haföi fengið
fe‘fekk”J spaklig spjöll og spá-
stafi”, og.þaS er vafalaust, að þaö
er viS þetta tækifæri, aö hann
kveður völvuna til spásagnar sinn-
ar ótil aö segja völuspánaj. Hún
sá vitt og vítt um hverja veröld
fþaö er ekki ástæða til að skilja
“veröld” hér sem “kynslóö”J.
Hér eftir kemur kafli um hvað
völvan segist hafa séS eða sjá, og lnu
er ÞaS alt ófróðlegt og illsviti —
hún sér valkyrjur kotua' til got-
Þjóðar (\>. e. mannkynsinsj, og
fylgir þeim ófriður og mannfall,
/30. x.), Enn verra er fráfall
Balcjurs. (31. og 32. v.J, sem hún
talar svo fallega um, einkum sórg
móSur hans. StefiS hljómar hér
eins og þrungiö af þessari sorg og
tilfinningu um, hve ógurlegt atvik
dauði Baldurs er fyrir goö og
m-enn — sakleysið þar með gjör-
horfið af jörðu. .Um leiS og völván
skýrir frá þessum sorgar atburSi
vill hún þó veita tilheyrendum sín-
um nokkra huggun — þá, að Loki
hafi fengið refsing fyrir cklæöi
s>tt /33. v.J. Óbeinlin.is segir Völv-
an meö þessu, að Loki hafi verið
upphafsmaSur drápsins. ÞaS er
eins og völvan sjálf fþ. e. höfj,
fyllist einhverrar viðkvæmni og
sorgarblíðu í þessari frásögn; þa'S
sést á hinu innilega orðatílt-æki
“ÓSins barn” (i 31. x.) og lýáing-
unni.á sorg Fíiggjar, og epn fttim-
ur þar sem hann fýsir eigin konö-
trygS Sigynjar; völvan talar um
ógurlega á, fulla af söxum og
sverSurtt (34. v.); síöara; yjnl.htíne-
ingirjp vantar og er því ómögUlegt
aö segja, htyað;á þessi; táknifi llk/:
lega(cr. bún/ einpyer refBjngþrötáS*
ur, ej^f og, þejft, sefli um 'örj taiaö.i'
næstu.vísum (36.-38. v.; 35. v. er
inns%)tý. Vöjyan iýsir \ þeisn hijn-
um illu vistarveruni Þéirta, sem mimissynir, en þau orð erú
“níart-vitandi”, og hefir þá nafn-|TLnQ U ,|nhnQnn
rö mjög hæfilega merking eftir ,,IU6‘ n- UOlinöOíl-
satphandinu. Hani Heljar á sér laienzkur lögfræSingur og m&u.
ekkert nafn hér, en er lýs-t, nefnd- ; færslumaBur.
nt sótrauður; alt er dökt ocr dimt Sk,'lfst°ra:— Room ss canada iau
Þar. Enn ber þess aö gæta, - B1°Ck’ 8u5austur hornl Port«'
avenue og Main st.
Ctanáskrlft:—P. O. Box 1364.
TelefSn: 423. Wlnnipeg, Man.
W-I-H I I I I I II II I I I M>w
Dr. B. J. BRANDSON
h^jaJ^njið gl^pi.æí V.yrs^ir iriárttú
véfyj,i a|pjenmi féJagsfifi ; ér -þaSi
þÓ' myr^.og, verSa. pf tiJ vill afdi'éi
,skjlirj til fullsj. Ná er shoririS: aft-
ítit
syxp íór; va8>
mynéfi:íWerSa:,;-,ogi>þáí vomtgóS réSf 'fraskju, úflfsíns,'Stírlrl áttif k?Pgíéypá
manna, éins og aðrir últár; hann
aéfir blóSinu og clreífír þvi um bú-
staSi goSanna frýSr ragna sjötj,
ogt er þaS iíls viti; só’lmyfkvár
vyrSa og stirS véSúr, óg táknar
þaö alt hiS sama, aS vöSi er á’ferS-
um og hiriir siSiritu tímár í nánd —
hér kemur enn steforSiS mjög
fæfilega*—. Ragna sjöt skyldi
niaSur helzt halda aS væri
bimiriinn og væri Þá'átt viS kynja-
róSa á loftinu, Sem oft kemur fyfir
qgi mönnum stendur ætíS stuggur
ftí, Höf. spárihnaf hefir þá ekki
gætt þess, aS eftir frásögn hans er
bústaSur guBanna á jörðu (Miö-
garSiJ, en á hans tímum var þaö
orSið alment oS láta gtíöina búa á
himni, og hefir hann líklega tekiö
kenningu sína (ragna sjötj frá
þeirri trú, án þess áö firina mót-
sögnina, sem fylgir Hénni.
Enn nær fyrirboSum rágnarökrs
kemst völvan i næstu vísum (41.—
43. v.J. Hún nefnir hinn glaöa
EggÞé feiginl sverSs-þjónn, þ.e.
herskár maSrJ sem átt er viS 39.
v.; sjálf hét hún, eftir því sem
hefir séö til ÓSins,hvaS hann haföi Snorri 'segir, AngrboSa, og er nafn
gert (verið hjá Mími og veösett ið ftíllskýrtj; jötnar eru kátir, og
auga sitt fyrir vizkudrykkinnj :; Þykjast sjá fyrir eyöilegging f jand
húu hcfir setiö úti (k krossvegum
og þá sáu ■ ölvUr alt sem -fram fór;
þaö sem ÓSipn kerpur til
í augu
þögúltt
haft hér á alyég hæfilcgum stað-í
fýrstá siun. Gramr er eftir kæmjí-
ing .Snofra (sbr, Baldrs draunia)
hunclur sá, sero bundinn er við inn-
ganginn í riki Fléljar (’gnipahellij.
HyaS átt sé viö með oröinu f r e k i
>_4- v. getur \eriS vafasamt. Næst
bfjg’ur aS halda, aö það sé sjálfur
hundurinn, þótt f r e k i merki ann
ars úlfur, en í raun og veru er
f r e k i ekkert annað eftjr merk-
mgu sinni en “gráSugt dýr” — 0g
Snorri kallar Gartn “hiS nK'sta for-
aS ; sbr. og að í FjölsvinnSmálum
eru Gifr og Geri nefndir hundar
og er þó Géri annars úlfsheiti Ef 1 1™.
“ át< vi« Hefir"^t IJÆrl Mdur.
0ír ro ” • se'n Ilu Iasni ur Gletpnt og hefir því sjálfur umsjón á öll-
og; ren.ni a stað, en Það kemur í Um meBulum.
haga vtS 46. v hh
Telephone: 4300.
Winnipeg, Man.
4-h-H-H-H-I-I M 'I I I I >1 >1 I Hi
Dr. O. BJORNSON
Office: 650 William Ave.
Telephone; 89.
Office-tímar: 1.30—3 og 7—8 e.h.
Heimili; 620 McDermot Ave.
Telephone: 4300.
Winnipeg, Man.
H-H-H I I 'H-M-M I I I H I-l-fr
I. M. Cleghorn, M D
ífíV
læknlr
Þá lýsir Völvan svo að segja hin-
um síöustu og langverstu timum,
sem eru hinn næsti undanfari tor-
tjmingarinnar. .SiS-spillingin keínst
á hiS hæsta stig á jörðinfti; hinum
hdgus^ yétjsla* og, sifjaböndum
er ekkt njíft; hjónabandiS einskií-
,virt; þaö er hart í heimi — og i SérfræSingur í kven-sjúkdómum
stuttp máli, segir völvan, “mtm og uppskurBi.
öSrurii þyrma,'”.
Kllzabeth St.,
BALDOB, - MAN.
P-S.—lílenzkur túlkur vlB hendlna
hvenær sem þörf gerist.
•H-H -I-I-I-I-H-I-ÞH-I-1 I I M1>H
N, J. Maclean, M. D.
M. R. C. s. (Énk
Ei^S óg ftíjc er 5 itppmáriii í inann-
* w ein#..er . ástatlmí
326 Somerset Bldg. Talsími 135
Móttölcustundir: 4—7 siSd. og
nátturunni ; alt er‘' fuít’af óróa eftir'-,s«®konl«>ag»- —
/svo skilja menn orðin leika Heimatalsimi 112.
cnnv.'f
lYfitiS tekiS aftur úr þeim staS, .þar
ffifP bnS var faliS endur fyrir
Jöpgu. “Á lofti” bendir þó lík-
,þga .fielzt; á þaS, hyéntíg hotninu
Y3T þégar.TAápiS-varáiþaS.
Mjórri endinn Var ViS rnunn blés-
þrida, aySvitaS, en.hinndendinn
A. S. Bardal
121 NENA STREET,.
selur líkkistur og annast
attr íltfarir. Allur útbútt-
af5ur sá bezti. Ennfrem-
ur selnr bann allskonar
minaisvaröa og legsteina
r> r»t 5—.-
Talephorte 3o6
möti 'tiílas .um-UútattidiS' leítiT déuBh [JriéfÍHftfaSjS laeinfe uþp; aiveg. eins ’
og lújs^qnuiri - gömlu. hefiii veris
haldiS, íT)?'MÚr:ihCfU i.igdrSir stm
horn/ BJásturinn merkir aS nú

4
jfriUni bnrdagi hef jast ibg • er' meS
iðt bfirtfttumfi' 'PSa > ÖgrijMiÚ/ fW*ni< bgrdagi I
ílún ''sWýfif'%á',8Pþi-uYÍiXl)elrtái-,Iój Úönuia kallaS: :ár áliá þá • Sera: yiljá
” ýterjafst og .hjálþk’goltíim'og. niiönn-
um, eins og iþfegin blásiS ' var íilt
samlcgtf.' M jiötu B:n merkir :tor-i
tíming, hér s. E ragnarökr; lcýn dt.
i s k; ætt hélzt aS :vera' s.f so tendr-
ast, et tendrftSúr; þ. e. tortíming
!■ : J f.?T .jji’ ' ' '
KerrBawlfMameeMI
TÍÍ'ltofiRTÁKERS & EMBALMERS ’ l!K
229 Maiii Street, Wínnipeg
t áttja yér YyrirUk sjúkravacni. ‘ FÍjdt ié
gúS.tRfeneiísIa. Hvítur ttarnallkvarn:(3í> ' fe
gfeHgfe*■ . , , , 1
•1. , .irMVin
■•■•■1
'fFV^rrtíh.' á 3. bls
lllö'IDV fítflVttfl
PETER JOHNSON,
PIANO KENN.ARI
viB WÍNHlPKG SCHOOb Ofc MUSIC
Sandison BIU.
.-..'-Itfl
"li:
Main Str.,
Jii
.Winnipeg
■!: ':■■■',
Si:'>
J. C. Snædal
tannlœknir.
Lækningastofa: Main & Bannatyne
'DUFFIN BLOCK. Tel. 5302
Píanó og Orgel
enn öviðjafnanleg. Bezta tegund-
in sem fæst (■ Canada. Seld með
af borrunutti. 1 »TTfT110] J < riUÍB
THE WINNIPEG PlANO^ &'ORGAN CQr;
995 Portage w:
=>—=
I i I!..
OÍI
: /1 •
Auglýsing.
t jTj i'íi no 1 ,tíií,
TJEf þér þtirfiO »5 seodá- peaiagfi tll ís-
lands, Bandaríkjanna eöa, til eiyJjv^^ft
staöa innan Canada þá notiö Dominion Ex-
press Gorppany 's Money Orders, útlendar
ávísanir eba ppstsendingar.
1 ÍÁg iéc{jöLD.
A8al skrifsofá*
482 M:ti,n St,, Winnipeg.
Skrifstofur viBsvegar um borglna, og
öllum botgum og þorpum víBevegar um
landiO ttteSfram Caa. Pac. Járabrátttinni .
manna Sinna. Svo er talaS um 3
hana, sinn í hvetju ríki; hjá jötn--
um, ásum og Hel. Þeir boSa ó-
friðinn, vekja menn, vara viS'; sbr.
Dagr es upp kominn, dynja hana
fjaörir, mál es vígmögum at vinna
erfiSi í'BjarkamálJ. Hanarnir 2
hafa nöfn, sá hjá jötnum heitir
Hvelllausu stoíu eldspýtur.
^..Þöglar eins og Sphinxin“. — Allir góðir matvörusalar selja
E D D Y ’ S eldsptýur.
TEES & PERSSE, L^d. Agents,
CALGARY -- WINNIPEG -- EDMONTON