Lögberg - 26.11.1908, Blaðsíða 2

2.
ívöGBERG, FIMTUDAGINX 26. N'ÓVEMBER 1908.
Svanur.
í svanalíki lyftist moldin hæst.
Hann ljómar fegurst og hann syngur skærast.
Þá angurljóS hans t>ss í hjartaS skera
vér erum sjálfir vorum himni næst.
Þá oss í draumi banagrun þau bera
oss birtist lífsins takmark fjærst og æSst.
Því er sem duftiö dauöa þrái aö hrærast
viö djarfa sorgarblíða rómsins kvak.
Því er sem loftið bíöi þess aö bærast
við bjarta himinfleyga vængsins tak.
Svo reisist brjóstsins hvíta hreina mjöll,
hver hreyfing er sem stiltur bogadráttur.
Og hálsinn ljósi liöast mjúkt og réttir
sig langt upp yfir dalaþorpin öll.
Sem bylgjur tóna líða vængir léttir
i loftsins fríðu, víöu söngvahöll.
Hans þögn er eins og hljóöur hörpusláttur,
sem hugann dregur meö sér fjær og fjær.
Hans flug er eins og hrynji aldýr háttur
af himins opnu bók manns sálu nær.
Manns sál — já, hún á eitthvert undirspil
sem ómar við, þó lífið rominn kæfi.
Vér eigum söngva heyrnarheimi yfir,
sem hjartað kvað, er enginn vissi til.
Það er svo margt án máls, sem eilift lifir
er múgans óp skal drukna í gleymksu hyl.
Eitt svanaljóð, sem andinn orðlaus slær
af insta strengnum, jörðu’ er ei við hæfi;
það getur liðið lengra en málið nær
og laugað böl og mein af heilli æfi.
— En svaninn frjálsan dreymir lífsins' draum,
hans dáð og ósk i brögum saman streyma.
Frá náttúrunnar hjartarót þeir hljóma
• með hreim af brimi. stormi og fossaglaum.
Hann dúðar sig i dagsins hinsta ljórha,
hann drekkur morgunandans fyrsta straum.
Hann, loftsins skáld, á hjá sér sjálfum heima
af heilli sál hann kveður hvern sinn óð.
— sem bergmál hjartna og hamra á að geyma,
unz heimar gleyma að elska fögur ljóð.
O, svalalind hins hreina, dýra hljóms
sem himins auðlegð ber að snauðum arni.
Þú fellur út af Edens týnda landi
að ósum heis með kvaki svanaróms,
hjá þér sig sjálfan finnur fallinn andi
í fordyrum síns eigin helgidóms;
þar hjartað verður hreint og skilur fyrst
að heimþrá vor til guðs er lífsins kjarni.
Því glampar eilifð yfir hárri list,
sem engils svipur ljómi yfir barni.
Hve sælt, hve sælt að líða um hvolfin heið
með hréina, sterka tóna — eða enga,
að knýja fjarri öllum stolta strengi,
að stefna hæst og svngja bezt 5 deyð,
að hefja rödd, sem á að óma lengi
i annars minni, þó hún deyi um leið.
Er nokkur æðri aðall hér á jörð,
en eiga sjón út yfir hringinn þröngva
og vekja, knýja hópsins blindu hjörð
til hærra lifs — til ódauðlesrra söngva.^
Einar Benediktsson.
—I'jóSólfur
Helztu skemtanir fyrir fólkið stað, þar sem við borðuðum stund
voru kvikmyndasýningar og svo um- En su hégilja, að láta ljós
hljóðfærasláttur herflokks á kvöld lo&a td dýrSar Mariu ln€y! En
, „ gaum að: Er það þa ekki hegilja
ín, a Piazza Colonna. Þangað „ „ .. , .
0 hka að setja myndir beztu vina
safnaðist múgur og margmenni, sinna £ fagrar og hafa
og sátu sumir við glas fram undan þær sífelt fyrir augum? En eng-
veitingahúsumim, en aðrir stóðu á inn finnur að því. Og í augum
torginu eða leigðu sér sæti fio-15 kaþólskra manna er María mey
sentímurý. Það var alt með sama dýr»Egri og voldugri vinur en
, . , ,.v nokkur dauðlegur tnaður eða kona'
hætti og 1 S>ena, sama siðlætið. , , , 0 , . . .
ö ma vera; hun er þeim vtnurinn,1
Sýndist okkur sem þessi hraustlegi sem j raun reynistj mó«irin, sem
og prúði lýður mundi enn eiga shi]ur áhyggjur mæðranna, en ekki
fagra framtíð i vændunt, og ef sigur andvörp og ástarkvíða ung-
postulinn l’áll, sem bar þarna við meyjannaj þvi hun er ]iha mær Cg
blásvartan himininn á miðju torg- shi]ur þær eins og systur sínar.
imu uppi á súlu Markúsar Arelius- Qg hvag voru a]]ir þessir dýrð-
keisara, kastaði sinu kopargerfi og lngar; sem kirkjurnar eru helgaSJ
tæki pentia í hönd til að skti a ar og geyma hein þeirraj likneskj-
skrifa Rómverjum pistil, þá mundt ur og myndir? Voru þeir ekki
hann ekki ávíta þessa kynslóð liarð margir hverjir fyrirmynd, sem hef
lega íyyir siðleysi, eins og í Rótn- ir ]joniag eins hg skínandi leiðar-1
verjabréfi sínu liinu forna. Þegat stjarna trúaðra maitna öld eftir
hljóðfæraliöið hætti kl. 11 þustu dldj frumherjar á Itinurn jtrönga
allir heim til sín. Götur og torg og vandrataða vegi dygðanna,
auð og tóm eftir. 1 irfenilj Sem komust lengra i ein-
Ögn sáum við af lífi alþýðunn- hverja sérstaka átt cn allir aðrir,
ar etnn sunnudag síðdegis. Við og voru þvi sjálfkjörnir leiðtogar
fórum út í borgarjaðarinn þar sem hinna< sem feta vildu j fótspor|
heitir Fyrir-handan-Tífur fTraste- þeirra? Mennirnir eru svo marg-
vere;. Uppi á hárri brekku var visiegir> hugsjónirnar svo ólíkar.1
dálítill veitingastaður: Belvedere Alhr dást ekki að sömu dygðinni;1
('Fagursýný. Það er sann-nefni, einn leggur stund á þessa, annar á
því aö þaðan er einhver hin feg
ursta útsjón yfir borgina og grend ar
ina við hana. Það var tréskúr, að
hina. Og svo er um freistingarn-
Einn finnur veikleika sinn i
jessu, annar í hinu. Hér koma!
dómara, sem gæti lagt æðsta úr-
skurð á málið? Einmitt það átti
að vera hlutverk skriftastólsins;
hann átti að annast reikningshald
samvizkunnar, svo mennirnir gætu
þar glöggvað sig á, hvernig hinn
andlegi fjárhagur þeirra stæði og
hvað gera þyrfti til að bjarga hon-
um við, þegar sýndist halla að
gjaldþroti.
Eitthvað á þessa leið voru hug-
leiðingar okkar þegar við vorum
að gera okkur grein fyrir kaþólsku
trúnni og reyna að komast inn að
kjarnanum í henni. Annars er á
svo stuttri dvöl bágt að gera sér
grein fyrir þvi, sem leynist í brjóst
um mannanna, eða sjá, hve mikið
eða lítið tangarhald kirkjan hefir
enn á þjóðinni. Ef fara skal eftir
aðsóknunum að kirkjunum, sem
við komum í, þá er það næsta lítið.
Víðast voru að eins fáar hræður á
stangli, hvort heldur var á þeim
tímum, sem prestar sungu tíðir,
eða þess á milli. Einkum var fá-
ment í stærri kirkjunum; virtist
eins og aðsóknin að smærri kirkj-
unum væri meiri.
Kjdkjurnar standa þá eijis og
hálfþur farvegur stórkostlegrar
trúarelfar, sem tók sig upp eins og
litil lind, rann stundum neðanjarð-
ar — um katakomburnar —, varð
síðan öflug og mikil fyrirferðar,
en er nú að þorna. — Isafold,
Italíuferð.
Eftir Guðm. Finnbogason.
VIII.
Þegar á milli varð um söfnin,
gengum við um borgina og litum
á lífið, ef ekki var of heitt. Alla
leið til Rómaborgar höfðum við
verið einkar hepnir með veður.
Það var ekki of heitt, og ryklaust
á vegum. t Rómaborg varð hit-
inn meiri, um 30 stig, dag eftir
dag, og tekur það á taugamar;
þvi fátt er meiri áreynsla en að
ganga um söfn og skoða þau.
Ekki var lífið fjörugt né td-
þreytingarmikið i Róm um þessar
mundir, því allir sem heimangengt
eiga njóta auðvitað hásumarsins
annarsstaðar, við sjó eða upp til
fjalla, þar sem svalara er. Við
höfum því að líkindum að eins séð
aliþýðuna og meðalstéttina, verzl-
unarmenn og iðnaðarmenn, sem
ekki komast burtu. Allmikil um-
ferð var þó á aðalgötunni, II Corsi,
og í grend við hana, þegar fór að
kvölda og kólna í lofti. Hér sem
annarstaðar á ítaliu kunnum við
vel við ’fólkið. Látæðið er svo
snyrtilegt og viðfeldið — einhver
still yfir fólkinu. Þó að það væri
ekki nema blaðasalarnir á götunni,
þá virtust þeir okkur viðfeldnari
en annarstaðar. Þeir grenja ekki
eins og blótneyti, svo sem heyra
má viða í öðrum borgum. Bein-
ingamenn sáum við ekki marga,
og þó þeir sniki, þá er það gert
svo kurteislega — eg tala ekki um,
hve tígulega og frjálsmannlega
beiningamunkur einn rétti út hönd
ina, þar sem hann kom inn á veit-j
ingastað einn á morgungöngu
sinni. Það var ekki hægt að standa
af sér að leggja í lófa karls.
Einu hvimleiðu mennirnir, sem
verða á vegi manns eru þeir, sem
lifa eingöngu á því, að snópa yfir
útlendingum, selja þeim á götunni
myndaspjöld, smávegis skraut-
gripi og þessháttar, eða bjóða
þeim fylgd sina, svo og ökumenn,
sem eru alstaðar að þvælast fyrir.
Þeir eru auðvitað hver öðrum
verri og ósvífnari prakkarar og
elta mann oft langar leiðir. Bezm
ráðið er líta ekki við þeim,
eða tala við þá íslenzku. En eftir
slíkum mönnum má ekki dæma
neina þjóð, enda er auðvelt að sjá
við þeim, þegar maður þekkir til.
Ökumann skyldi ei taka fyrir meir
en helming þess, sem hann stingur
upp á, ef maður þekkir ekki verð-
eins eldhúshlutinn úr steini, og til dýr]ingarnir \ góðar ])arfir Þejr
hliðar reyrþakinn skúr með haf3j ef svo má aS orði kvega yer.
drykkjarborðum. Á hjallanum iö sérfræðingar hver í sinni dygð
fram undan eru og borð breidd Einn hefir t. d. lagt sérstaka sttmd
hvítum dúkum, með diskum og a fátæktina, annar á ölmusugæði
hnífapörum. Á húsgafli er málað |)riðji á ,auSmýktj fjórði á hlýðni’
hvað hver réttur kostar. Alt ó-)fimti á skir]ifi 0 s frv 0 s frvM
dýrt, vínpotturinn t. d. 60 sentím- —F.inn iðkar þá stórkostlegu dygð I
ur, en alt góðar vörur. Hingað að standa hreyfingarlaus ‘ upþi á
kemur auðsjáanlega alþýðan til súltt í 30 ár — sjálfkjörinn dýrð-
þess að gera sunnudaginn ögn há-, Úngur margra skrifstofuþjóna nú
tíðlegri með því að borða úti. | a típium!
Hafa flestir með sér mat á fati í Þama gat þá hver maður valið
klút, oftast steikta fugla og brauð/sér þann leiðtogann, sem honuni
en kaupa svo vín og annað sem var he]zt að skapi
vantar. Stúlkurnar eru flestar ber-1 Og svo var annað,
höfðaðar, enda er það titt meðal Þessir helgu menn voru milli-
alþýðu á Italíu, og karlmennirnir liðir milli guðs og manna. Mót-
smeygja sér siumir úr treyjunni og mælenclur vörpttðu burt þessum
hengja hana á stólinn, því hitinn milliliðttm. Hver maður skyldi
er m>kjH. Þjónarnir ent á skyrt-jsnúa sér beint til himnaföðursins,
unm, gyrtir í brækur. Konurnar vera sjálfs sín prestur. En skyldi
koma með ungbörnín, hugsa um ekki hitt hafa legið nær hugsunar-
ekkert nema þau og gleyma að hætti alþýðunnar, að fyrirverða sig
borða. Yfir öllum er ró og frið- að ganga með allar sinar áhuggjur
’ur sunnudagshvíldarinnar. Svo beint fyrir konung konunganna
kemur songlistin með sitt tillag, kunna betur við að snúa sér, að
gamall karl, drengur og telpa. minsta kosti fyrst, til vinar sins
Karl leikur á gitar, stúlkur á man- dýrðlingsins, tala. um málið við
dólin, og öll syngja þau til skiftis, hann og biðja hann að túlka það
all-ámáttlega. Eftir hvert lag alt fyrir drotni. Hann var honum
ganga þau svo til skiftis með aura handgengnari og líkari til að fá á-
diskinn meðal gestanna. Flestir heyrn.
láta eitthvað af hendi rakna. | Og enn eitt! Dýrlingar voru
—Hvaðan eru þau? spurðum við sameign allra kristinna þjóða
hjón, sem hjá okkur sátu og slóg- j gimsteinar, sem hver þjóð sem var
ust á tal við okkur. gat lagt ti! í kórónu kristninnar.
Hver veit það? Ekki frá Róm.1 Eg minnist þess þegar eg í einni
Rómverjar gera ekki slíkt. Ef til götu í Benova sá nafn og mynd
vill frá Neapel. ! Brigidu fBirgittuý hinnar helgiu
Eftir þeim kemur maður með Hún var sænsk. — Og vel mættum
hljóðrita fgrafófónj. Hann þarf við íslendingar minnast þess hve
líka að fá eitthvað fyrir snúð sinn.! fallega hinn heilagi Þorlákur bisk-
Þá kemur kengbogin kerling með up sýndi mátt sinn forðum í Lynn
tötralegan dreng. Þau sníkja. Eg á Englandi, þegar gárunginn ætl-
held þeim hafi askotnast minst, og aði að draga dár að þjóðerni hans
hver veit nema mönnum hafi sýnst Eða þá skirftastóllinn.
kerlingin hafa kodda á bakinu und-
ir treyjunni?
Mundu ekki margir, bæöi menn
óg konur, eiga erfitt með í annríki
Einkennilegt er að sjá hér eins og vafstri lífsins, að glöggva sig á
og í sumum öðrum veitingastöðum því, hvers virði yfirsjónir þeirra
menn koma aðvifandi með karfir er uog langar til að greiða úr hugs
og bjóða brauð, kökur, möndlur ana og ástríðuflækjunni með því
og bess háttar, án þess að veitinga að tala opinskátt um alt, sem þeir
mennirnir, sem eiga staðinn, virð- bera fyrir brjósti, við ’óvilhallan
ist neitt amast við því.
Svona líður dagur að kvöfdi.
Og fyrir neðan liggur borgin I HE
Kostaboð Lögbergs
Nýir kaupendur Lögbergs, sem
borga fyrirfram ($2.ooý fyrir
næsta áragang, fá ókeypis það,
sem eftir er af yfirstandandi ár-
gangi, og hverjar tvær af neðan-
greindum sögum, sem þeir kjósa
sér:
Sáðmennirnir,.. .. 50C. virði
Hefndin...........4OC- “
Ránið............goc. “
Rudolf greifi..
Svikamylnan .. ..
Gulleyjan........
Denver og Helga..
Lífs eða liðinn ..
Lúsía............
Fanginn í Zenda . __
Gamlir kaupendur blaðsins, sem
senda, oss að kostnaðarlausu, fyr-
irfram borgun fyrir næsta árgang,
fá einnig í þóknunarskyni eina af
ofangreindum bókum.
Thos. H. Johnson.
(slenzkur lögfrætSingur og m&U.
færslumaður.
Skrifstofa:— Room 33 Canada Llff
Block, suSaustur horni Portagi
aveuue og Maln st.
Utanáskri ft—P. O. Box 1656.
Telefón: 423. Winnlpeg, Man.
-H-I-l-I-I-I'-I-H h-h-h-h-h-h-
1 Dr. B. J. BRANDSON
J
Office: 650 William Ave.
Telephone: 89.
Office-tímar; 3—4 og 7—8 e. h.
Heimili; 620 McDermot Ave.
Telephone: 4300.
Winnipeg, Man.
•H-H-H-H-H-i-H-H-I-I-l-L I
Dr. O. BJORNSON
1 Office: 650 William Ave.
Telephone; 89.
Office-tímar; 1.30-3 og 7—8 e.h.
I Heimili; 620 McDermot Ave.
1 Telephone: 4300.
Winnipeg, Man.
•H-H-H-H-H-H-H-I-1 I I I I l-l
' l. Jl. Gletífiorn, fd D
læknlr og yflrsetnmaCur.
Hefir keypt lyfjabúðina á Baldur,
og hefir því sjálfur umsjón á öll-
uxn meöulum.
Klizabeth St.,
BALDUR, - MAJí.
P.s.—Islenzkur túlkur viö hendlna
j hvenær sem þörf gerlst.
•H-I-I-I"I"I"I"I"I-I-H-I-H-I-H-HH»
N, J. Maclean, M, D.
M. R. C. S. bEnb
Sérfræðingur í kven-sjúkdómum
og uppskurði.
326 Somerset Bldg. Talsími 135
Móttöknstundir: 4—7 síðd. og
eftir samkomulagi. —
Heimatalsími 112. •
50C.
50C.
40C.
50C.
• 5oc
5oc.
. .40C.
A. S. Bardal
12 1 NENA STREET,
selur líkkistur og annast
jd útfarir. Allur útbún-
aOur sá bezti. Ennfrem-
ur selur hann allskonar
minnisvaröa og legsteina
T©1 epbone 3o6
HUBBARD, HANNESSON &
ROSS
lögfræðingar og málafærslumenn
10 Bank of Hamilton Chambers
TALSÍ.MI 378 'VIN.MPSQ.
Stefán Guttormsson,
MÆLINGAMAÐUR,
6Ö8 AGNES ST., W’PEG.
tsleÐzkur Plumber
G. L. STEPHENSON.
118 Nena Street. — — Winnpeg.
Norðan við fyrstu lút kirkju
S. K. HALL
P I A N I S T
with Winnipeg School of Music.
Kensla byrjar 1. September.
Studio TOl Victo St. og 304 MAIN St.
WINNIPEG.
eilífa í sunnudagskyrðinni. Alba-
J. C. Snædal
tannlœknir.
Lækningastofa: Main & Bannatyne
DUFFIN BLOCK. Tel. 5302
Vermiflöskur og pípur
ættu að vera á hverju heimili.
Þær eru til hjá oss alveg nýjar og
kosta minst $1.00. A’omiö og
lítiö á þær.
E. Nesbitt
LYFSALI
Tals 3218 Cor. Sargent & Sherbrook*
Bréfapantanir fljótt og vel afgreiddar.
móðu.
Þar Gommonwealth
býöur yður
Betri föt,
Betra snið,
Betri gæði.
lagið.
fjöllin hulin blárri
skína hvít þorp eins og sólskins-
blettir. En í gluggum á kirkju-
hvelfingunum inni í borginni tendr
ar kvöldsólin ljósin, eins og rétt-
trúaðir Rómverjar fyrir dýrðling-
; um sínum. —
Skrafdrjúgt yarð okkur félög-
um stundum um kaþólsku kirkj-1 yfirfraRkgj-
una. enda eru tilefnin mörg Lkaþ-j ‘ lii ínAon
ólskum löndum. Og okkur fanst I 3>/,öUtll 3>JUL*U
| við skilja betur en áður sumt það,
| sqm mótmælendur kalla fáránlega
: villu og hégiljur í trúarlífi kaþ-
! ólskra manna. Þarn brann, nú t.
d., ár og síð kerti hjá Maríumynd-
ínnj á veggnum í dálitlum veitinga
7bi Lommanwealth
----------Hoover & Ca
THE MANS STOfiE.-CITY 11ALL SQV’JiE.
Á V A L T,
ALLSTAÐAR I CANADA,
BIÐJIÐ UM
EDDY'S ELDSPÍTUR
Eddy’s eldspítur hafa veriö búnar til í Hull síöan 1851.
Stööugar endurbætur á þeim í 57 ár hefir oröiö til þess aö
þær hafa náö njeiri fullkomnun en nokkrar aðrar.
Seldar og brúkaðar um alla Canada.

MEIRA BRAUÐ
Biðjiö kaupmanninn vðaruni það
PURiry FLOUR
BETRA BRAUÐ
Wosteni CaiiiiiIaFlour llill Company, m-