Lögberg - 14.01.1909, Blaðsíða 4

4-
LCGbnKG, FIMTUDAGINN 14. JANÚAR 1909.
1‘ogbeig
er ge68 út hirern fimtudag af The Lögberg
Printing 5t Publishing Ce., (iöggilt), að Cor.
William Ave. og Nena St.. Winuipeg. Man. —
Koatar 92.00 um Arið (á íslandi 6 kr.l. Borg-
ist fyiirfram. Einstök nr. 5 cents.
Published every Thursday by The Lögbetg
Printing & Publishing Co., (Incorporated). at
Cor. William A e. & Nena St.. Winnipeg.
v(an. — Subscriptjoe price ft.oo per year, pay-
abl in advance Single copies 5 cents.
S BJÖUNSSON, Editor.
J. A. BLÖND %L, Hus. Manager
Augiyaingar. — Smáauglýsingar í eiti
skifti 25 cent fyrir 1 þinl. X staerri auglýsing-
um um leugri tíma, afslittur eftir samningi.
BúataÖasklftÍ kaupenda verður að til-
kynna skiidega og geta um fyrverandi bústað
lafnfrarat.
Utanáskrift til afgreiðslustofu blaðsins er:
The LÖOHEUU PR Tli. A PUBL. Co.
Winnipeg. Man.
P. O- Box 3084-.
TELEPHONE 221.
(Jtanáskrift tii ritstjórans er :
Editor Lögberg.
P. O. Box MOH t. WiNNipee, ÍMan.
Samkvæmt landslögum er uppsögn kaupanda
á blaöi ógild nema hann sé skuldlaus þegar
hann segir upp. — Ef kaupandi, sem er í skuld
við blaöið, Hytur vistferlum án þess að til-
kynna heirnilisskiftin. þá er það fyrir dóm*
stolunurn álitin sýuileg sönnun fyrir prettvis-
eguui tilxangi.
beiönir til þingMns, þar sem þess
er þörf, og þaö — þingiö — aö
greiöa atkvæöi um hverja slika
fjárbeiöslu út af fyrir sig.
Þaö viröist veraieina rétt? a#-
feröin, og ef henni væri fylgt, þá
yröi girt fyrir, að svo miklu leyti
sem hægt er, aö pólitiskar ívilnanir
ættu sér staö.
Bókafregn.
Fjárveitingar til sveita-
félaga.
Nýlega hefir kosningabarátta
staöiö i Virden kjördæminu hér í
fylki. Þingmannsefni liberala þar
var Mr. Forke, oddviti Pipcstone-
sveitarfélagi. Hann vakti meöal
annars máls á sérstökum galla &
roblinska stjórnarfarinu — vitan-
lega einum af mörgurr.— sem eigi
má liggja i þagnargildi. Þaö er
meðferð stjórnarinnar á fjárveit-
veitingum til opinberra verka í
sveitafélugum fylkisins.
Aöterðin kvaö vera sú, aö fylk-
isstjórnin lætur meiri hluta sinna
manna í þinginu veita í einu lagi
hundruö þúsund dollara á ári eöa
þar yfir til opinberra verka í sveita
félögunum. Rogers ráðgjafi kvafi
hafa airæðisvald yíir þessum sjóöi
og veita úr honum eftir eigin geö-
þótta, og vitanlega auögert aö
nota fjárveitinguna í pólitísku
augnamiöi.
Engin ákveöin regla sögö á því
hvernig fé þetta er veitt eöa hverj-
um. Mr. Forké kvaöst t.a.m. ltafa
komist aö því annarsstaöar frá, aö
sveitafélag sitt heíöi átt þvi Iáni
aö fagna aö fá styrk úr áöurnefncú
um sjóði, til byggingar á vissum
stálbrúm, og er Mr. Forke þó odd-
viti sveitarfélags, síns eins og áö-
ur er sagt. Enn fremur sannaðist
þaö á þingi í fyrra, aö einum þing-
manni stjórnarflokksins baföi ver- í
iö fengin ein slik fjárvciting t'.l
vegabóta, og aö liann liafði sjálfar
mátt sjá um hversu þvi fé var
variö.
Þetta bendir ótvíræölega til þess
að þaö séu ekki svcitarráöin ein,
sem aðgang fá aö j»essum sjóði,
eins og hebt heföi mátt ætla, lield-
ur og einstakir menn J»ar að auki.
En j»aö j»ykir liberölum lielzt til
mikið frjálslyndi. Þeir eru ekki
ugglausir um aö meö j»essu fyrir-
komulagi geti svo farið að fé veröi
veitt meö meira tilliti til pólitiskra
hagsmuna en hagsmuna hlutaöe’g-
andi sveitafélags, jafnvel j»ó minni
flokksmenn heföu úthlutunarvaldi*
en Rogers ráögjafi.
Ef vel væri ætti enginn einn
maöur aö hafa umráö yfir j»essu
fé og geta útldutaö því upp á sitt
ein 'æmi. Þingiö ætti aö gera j»að.
Sveitarráöin ættu aö semja fjár-
Sturlunga saga. Búil
hcfir til prcnt. Björn
Bjarnason dr. phil. —
Fyrsta bindi. Kostn-
aöarmaöur Sig. Kristj-
ánsson. Rcykjavlk ’o8.
Mörg ár undanfarin hefir Sig-
uröur bóksali Kristjánsson í Rvik
verið aö gefa út íslendingasögur.
Því starfi er lokið fyrir skemstu.
En Siguröur lét ekki þar viö sitja.
Hann hefir lika gefiö út báöar
Eddurnar. og loks Sturlunga sög’j.
Þó er ekki nema eitt bindi bennar
komiö út enn þá, en hin þrjú koma
svo fljótt sem auðið er. Þaö var
eigi siður þörf á að gefa út Sturl-
ungu heldur en Islendingasögur,
því aö liún hefir aldrei veriö prent-
uð á íslandi áöur og var mjög tor-
gæt orSin meöal almennings.
I jiessu fyrsta hefti Sturlungi
sögu eru þessir jiættir: x. Geir-
mundar jȇttur heljarskinns, 2.
Þorgils saga og Hafliða, 3. Ætt-
artölur, 4. Sturlusaga, 5. Prests-
saga Guðmundar góöa, 6. Guö-
mundar saga dýra, 7. Hrafns saga
Sveinbjarnarsoríar.
Vér söknum þess helzt viö þessa
útgáfu, aö enginn formáli fylgir
fyrsta bindinu. Þó væri full j»örf
á aö skýra frá, hve nær Sturlunga
muni vera til orðin og hverir hafi
ritaö hana. Vér vonum aö útgef.
bæti úr j»essu meö þvi aö láta rit-
gerö um j»etta efni fylgja seinasta
bindinu. Vert er aö geta J»ess, aö
Prófessor Björn M. Olsen hefir
skrifaö mjög ítarlega ritgerö um
Sturlungu, sem prentuö er í “Safni
til sögu íslands” III. bindi. Þeir,
sem eignast Sturlungu, ættu iafn-
framt aö vcra sér út um J»á ritgerð.
íslendingasögttrnar, sem Sigurö
ur Kristjánsson befir gefið út.
eru ódýrari aö tiltölu en aðrar ts-
lenzkar bækur, svo aö engum
bjargálnamanni er ókleift aö eign-
ast þær smátt og smátt. Hver sem
kynnast vill sögu fslands og
vernda þjóöerni sitt, j»arf aö eign-
ast jiessar bækur og lesa J»ær. —
Enginn getur átt fegurri eöa bttri
menjagrip um þjóö sína og ætt-
iörS* i udk
hluti t þessum heimi. Sagan er á-
gætlega sögð.
önnur sagan er “Fyrirgefning”. |
Hún segir frá miskunnarlausri
ineöferð gamallar húsfreyju á
tökubarni. Þegar konan er dáin.
þykist barnið vita, að litin ltafi
farið í “vonda staðinn”, en kennir
þá svo í brjósti um hana, að þafi
vill bæöi fyrirgefa henni allar mis-
geröir viö sig, og afstýra j»eim ó
sköpum meö því að leggja l’assíu-
sálmana á brjóstiö á likinu, og fer
á fætur til þess um hánótt.
Þriöja sagan, “Þurkur”, segir
frá veikindum og aauða öreigJt
barnamanns. Hann deyr um há-
sláttinn, frá konu og börnum og
— tööunni á túninu. Og sagaa
endar á þessari spurningu: “En
hver sér nú um þurkinn á heyinu
heim hjá honum.
Meö j»essari spurningu vill skáld
ið vekja menn enn betur til með-
aumkunar meö fjölskyldu öreigms
og hvetja menn til sjálfboöinnar
hjálpar viö l»á, sem í líkum raunum
lenda.
Fjóröa sagan, “Skilnaöur”, er á-
takanleg lýsing á skilnaðarstund
örvasa konu og sonar hennar, m
er aö fara til Vesturheims. Það
er sorglegasta sagan í bókinni.
^ Seinasta sagan er lengst. Hún
heitir “Vitlausa Gunna” og er af
1 stúlku, sem kemst í kynni viö ung-
j an mann noröur í landi. Hann
I strýkur frá henni til Vesturheims.
Hún eignast skömmu siðar drcng,
en missir hann þegar hann er árs-
gamall. Seinna fer hún til Reykja
víkur og segir sagan frá ævilokutn
liennar j»ar. Sagan er ágætlegi
rituð með köflum, en sumstaöar
eru svo skrilsleg orðatiltæki og
sóðaleg. að furðu sætir, bæði t sam-
tölunum og frásögn höf. sjálfs. —
Einar Hjörlcifsson,
Smœlingjar Fimm sög-
ur. IFinttipcg. Kostn-
aöarmaöur Olafur S.
Tliorgcirsson. 1908
Hann Einar Hjörleifsson hefir
látið gefa út fintm sntásögur sínar
í einni heild, og heitir bók'it;
“Smælingjar”. Hún dregur nafn
af j»ví, að sögurnar segja einkurn
frá ]»ví fólki, sem litið liefir borið
á og litlu láni átt að fagna um dag-
ana. Fyrsta sagan er ]»ó annars
eðlis. Hún heitir; “Góð boð” og
segir frá viðræðum gtiðs og manns
sálarinnar. Guð hefir sent sálina
til mannlteima, en hún kemur aftur
til gtiðs að nokkrum tíma liðnum
og er þá orðin hrædd við mannlíf-
ið og biður guö að lofa sér lteldur
sofna aftur en að vera leng-
ur á jarðríki. Þá býöur drottinn
sálunni livert ágætisboöiö á fætur
ööru, ef hún vilji fara til mann-
heima aftur, sáíin færist undan og
svarar æ hinu sama: “Lofaöti mér
heldur að sofna aftur.” Loksins
bvöur drottinn henni takmarka-
laust vald yfir möntiunutn og j»á
bregður svo viö að hún þýtur af
stað til mannheima á augabragði.
Það er gamla sagan, að annara
er mönnum um völdin en alla aðra !
Skýrsla um prestaskóh
lslands skólaárin 1902
til 1908. Rcykjavik '08.
Herra Þórhallur biskttp Bjarn-
arson hefir sent oss ofangreinda
skýrslu um Prestaskóla íslands.
Þar ertt taldir nentendur skólan-,
og kennarar á j»essum árum. Enn
frentur skýrsla um minningarsjóS
Helga Ilálf'lanarsonar og bóka-
safn skólans; kafli sá er hér fer
á eftir er tckinn oröréttur úr skýrsl
unni, bls. 15:
“Alls hafa 264 lokið embættis-
prófi á prestaskólanum, en skólinn
hefir nú staöiö yfir 61 ár.
Árin 1847—1858, að þvi ári meö-
töldu, taka 38 próf, og veröa ]>ei»*
allir prestar nerfia 2. Af |»essuin
38 eru nú einir 4 á Iifi, og ein.i
]»eirra enn ]»jónandi prestur, séra
Þorsteinn Þórarinsson á Eydölum,
útskrifaður af prestaskólanum
1858. Hinir ]»rír eru þeir séra Jak-
ob Benediktsson, siðast prestur t
Glaumbæ, útskr. 1853, séra Hjör-
leifur Einarsson, siðast prestur aö
Undirfelli, og séra Stefán St.
Stepliensen, siöast prestur að Mos-
felli í Grímsnesi, báðir útskrifaöir
1858.
Árin 1859—68 taka 31 próf og
27 verða prestar. Af kandidötum
j»eirra ára lifa enn ir. Enn eru 3
í prestsembættum liér á landi, j»eir
séra Jakob Björnsson t Sanrbæ í
Eyjafirði, útskr. 1861, séra Evjólf-
ur Jónsson í Árnesi, útskr. 1862 og
séra Jens V. Hjaltalin á Sctbergi,
útskr. 1866. Hinn 4. er presta-
skólakennari séra Eir. Brient, út-
skr. ^867.
Árin 1869—1878 taka 51 próí,
og 49 taka prestsvigslu. Látnir
eru 20 en 31 lifa. Enn eru í em-
bættum 23.
Árin 1879—1888 taka 71 próf og
65 veröa prestar. Látnir eru 11.
Enn eru í embættum 46.
Árin 1889—18(98 taka 48 prói,
og 45 verða prestar. Látnir eru 3.
Enn ertt í embættttm 30.
Árin 1899—1908 taka 25 próf.
Eru jjeir ailir enn á lifi. Tekiö
hafa af j»eim til ]»essa 17 prests-
vígslu og 13 ertt í embættttm.
Af i20 jtjónandi prestum á lanj-
imt eru nú i árslok no8 116 út-
skrifaðir af prestaskólanum, en 4
frá háskólanum.”
Bréf til Lögbergs
frá Jcni Jonssyni frá Sleðbrjót.
Siglunes P. O; 20. Des. 1908.
Góöi vin I
Eg lofaöi þér víst í haust, afi
senda jȎr einhvern ttma linur, ;n
efndimar liafa engar oröiö á þvi
loforöi fyr en nú. Enda er héöan
fátt aö frétta. Hér í útkjálkabygð-
unum gerlst fátt, sem lesendur
Lögbergs hafa skenitun af aö lesa
unt, eða sent fjöldinn af þeim 1*1-
ur sig mikluvaröa. |
Sumariö siöastliðna var hér ettt
hiö allra bczta og hagstæðasta er
menn muna. Heyfengur bænda
varö því allvíðast mikill, því |»ó
illa liti út frantan af sumri, fyrir
þeim er nærri vatninu búa, vegita
þess að vatniö stendur svo hátt, þá
bætti þaö úr, að sumartiðin var
svo þur og góð, að alt j»að engi
upp t skógununt, er vatnið nær
ekki að ílæða yfir, jtomaði, svo ah
bændur gátu fengið j»ar nægan
heyskap, þar er vatnið hindraði þi
að nota sín eigin lönd. Auðvit-
að var sumt af því heyi lakara -11
hey úr vatnsslægjum, en vegru
góörar nýtingar má samt búast v:ö
að það verði að allgóðum notunt.
Nokkrir-voru j»eir liér af bændum
við vatniö sem skorti engjar vegaa
flóö-ins en ekki vildu vinna til afi
sækja heyskap langt frá heimtii
sínu, og kusu heldur að lóga grip-
um sínum.
Hefði eigi tíðin veriö svona
hagstæð t sumar, heföi hér orðiö
reglulega harðæri vegna heyleysis.
Þökkunt við |»að j»ví guði og gæf-
unni, en ekki umhyggju stjórnettd-
anna, j»ó svona vel rættist úr 1
]>etta sinn. Gripir voru vel í meö-
allagi aö hohlum hér t liaust, og
gripaverö nokkru skárra en í fyrn
en j»ó lágt. Verzlun er hér Iitil og
óhagstæö; ýmsir hafa hér dálitla
verzlun, en j»á skortir fé til aö’
liafa nægar vöruhyrgöir, og kattpa
að mesttt vörur sínar hjá smásöluiti
á Oak Point; er því sem von er,
að vörurnar eru ]»ví dýrari, sem
jȾr ganga gegn um fleiri hendu. J
Enda sækja allir bændur sem
vörur sinar til Oak Point aö vet»-
inttm til, og |»eir sem geta byrgja
sig til næsta sttmars. Kaupmenu-
irnir ltér verða ]»ví hálfgerð vara-
skeifa og geta ei sclt svo mikið af
vörum, aö ]>eir hafi hag af aö selia
ódýrt. Þetta verður svo, þar til
eitthvaö batna samgöngttr, og hir
geta komið verzlunarmenn. sem
geta selt svo að bændur gcti jafn-
an fengið hér vörur með j»vi verái,
að ]»eir sjái sér ekki hag i að sækja
vörur til Oak Point, og sem geta
gefið svo liátt verð fyrir bænda-
vöru, aö ekki sé hagttr aö j»vt afi
flytja hana langa leið til markaö-
ar. . 1
Fiskafli er hér mjög mtsjafn nú.
Víöa fremur litill, en sumstaö-
ar t góöu meðallagi. Fiskverð er
fremur gott, en yfir höfttð veröur
fiskitr héöan minni en venja er,
]»vi margir Jiorött ei aö kattpa net í
liaust, J»vi attövaldiö, sem ræö tr
örlögum fiskinianna, lét j»aö boð
út ganga, aö fisknr mundi verða
einskis virði i vctur. Valda kvik-
sögttr jiær ltér stórkostlcgu at-
vinnutjóni t vctur. I byrjttn fiski-
sölitnnar kom Jóhann I lalhlórsíOii
kaupmaöur frá Oak Point hér, og
battð gott verð fyrir fiskinn. Mun
allur fjöldi rnanna hér unna ltou-
um fyrir j»að katips á fiskinttm,
enda |»ó keppinatitar I.ans hafi tú
sett liærra vcrð á fiskinn, enda
kattpa nú flestir hér nauðsynjar
sínar hjá Itonum.
Eg er eins og þú veizt nýbyggj-
ari hér, og eg býst viö ]>ú spyrjir
hvernig mér lltist á mig hér. Utti
Iandiö er |»aö að segja, að hér eru
ágæt heylönd viöa, og að dónti
|»eirra, er ktinna til akuryrkjit, eru
hér víöa góð plóglönd. En margt
af bezttt lönditnttm liggur nteira og
ntinna undir flóði úr vatninu, og
stórskemmi-t ef ekki veröur brá5-
lega viö j»ví gcrt. A sttmrin er ltér
illfært bæja á milli. Fram eftir ölht
verðttr aö kafriöa yfir fen og for-J
æði til aö komast bæja milli, og
til að ná pó«ti.
Hér var bvgður tsl. skóli í vor efi
var og búiö aö ráöa kennara, en
þaö varö aö segja honum upp aft-
ur og liætta skólahaldi í suntar,]
vegna þess aö ófært var að Iáta
börnin ganga á skóla, því hvergi
er hér brú eöa vegarspotti af
manna höndum gjör. Isinn á vetr-
um einu vegabæturnar. Nú er liír
skóli‘T vetur og er kenr.ari Jóltann-
es Eiríksson (frá GintliJ. llann
hefir látiö sér mjög ant uin skól-
ann og stofnaöi þar til samkomu
12. þ. m. til hagnaöar fyrir skól-
ann. Var hún vel sókt. Þar fór |
fram kappræða milli 4 manna ur»t
íslenzkt þjóöerni, og svo var upp-
lestur á kvæöum og sögu, og svo
tók unga fólkiö sér fjörugan sprett
aö dansa á eftir. Varö af því all-
góö skemtun. ,
Flestir bændur komast hér allvel
af, þó ekki sé nema tvent, setn
bóndinn liíir af: griparækt og
fiskveiði. Um atvinnu er hér ekkt
aö tala, nema þá fyrir smiði, og
við sögunarmylnu B. Mathews og
félaga hans. Talsverð atvinna var
viö hana í sumar. Það er frentir
erfið vinna við sögunarmylnu, og
mörgum mun hafa j»ókt launin lág
(25—30 doll og fæöi um mánitð-
innj. En ekki mun samt bæjar-
vinna í VVinnipeg ltafa verið betur
Iaunuö um J»ann tima, og ekivi
mundi hún hafa gefiö meira t aöra
hönd. Sannast j»aö hér sem oftar,
aö “holt er heitna hvaö”. Nú hef-
ir Mr. Smitlt á Oak Point, og f;-
lagi hans, stórríkur maöur í Winni
peg, gengiö í félagiö meö Birnt.
Ætla ]>eir aö gera miklar umbæt-
ur á öllum útbúningi meö vorinu,
til vinnuléttis og betri jiægind-i.
Þaö má telja vist, cö fyrirtæki
j»etta veröi bygöinni til hagnaöar,
og auki framfarir í húsagerö hér,
og má sjá j»ess nú þegar merki, þ /i
víöa er húsagerö hér betri en t
bygöum, sem standa á líku reki og
bygöin ltér.
Félagslíf er hér fremur dauft,
enda er vegleysiö hér mikill
þröskuldur t vegi fyrir því, aö
menn nái saman. I’óstflutningur
hingaö er í mesta lagi ófullkom-
inn. Pósturinn héöan, frá Dog
Creek, sækir póstinn til Scotch Btiy
og á aö vera viö Dog Creek .1
hverjum fimtudegi. En aöra
hvora viku fer hann til Fairfjrd,
og er ]»á jafnan ltálfa viku. eð-i
meira á eftir timanum. Þaö líöur
]»vi annað slagið hálf önnur vika
milli ]»ess að við fáum póst. Og
núna jiessa vikuna kom ekki ei:t
cinasta hlaö enskt eða islenzkt hér
á Siglunes pósthús. Þessi póst-
flutningur er ójiolandi og niður-
drepandi fyrir alt andlcgt lif liér.
Fyrir niilligöngu jiingmamis okk-
ar, Sigtrvggs Jónassonar, átti afi
bæta póstgöngur hér og skifta póst
leiðinni. svo að pósturinn til Dog
Creek færi aldrei nema til Narrows
og ]»ar t.æki annar við. Svo var
sent í blöðin tilboö frá stjórninni
um samninga, aö flytja póstinri.
Nokkur tilboö voru gerö, og oll
svo lág, að engum gat dulist,, sem
nokkuð til j»ekti, aö j»að var mjög
lítil fjörleg atvinna. En hvaö ger-
ir sjórnin svo? Hún sendir t fús.i
aftur öll tilboðin og segir j»au svo
há, að ekki nái nokkurri átt. Sva
eru tilboöin lækkuð svo ntikið, a5
ekki nuin hafa gert betur en j»uí
yröi matvinnungsstaða fyrir póst-
inn. En samt er engin breytir.g
ger. Kynblendingi.rinn, sent póst-
inn flytur, er látinn ílækjast vtð
j»að eftir sem áður. Auk ]>essa
eru aukai»óstferðir frá .Dog Creek
langt oí litlar. Þaö er ekki ástæða
til að við hér séum nijög stjórn-
elskir. Fylkisstjórnin bregöur ár
frá ári loforö sin um að leggji
járnbraut Itingað, og drcpur ntefi
j»vi niður alla framför og fjör t
lýðnunt ltér; og sambandsstjórnin,
sem orðlagðari er fyrir frani-
kvæmdir en sparsemi, skamtar svo
úr hncfa til póstflntninga ltér, að
ómögulcgt er aö fylgjast með þvi
sem er að gerast. Og bréfaskifti
béðan eru svo stirð, sambandinu
svo illa og óhaganlega fyrir kom-
ið. aö allra styzti timi sem liöttr fri
j»vi liéöan er skrifað til Winnipeg
og þar til svar getttr krttniö, eni 20
dagar og eins oft 30 dagar. Þesti
aðferð stjórnarinnar er likari þvtj
aö hún væri aö skifta viö Skræl-
Ihe DOMINION BANK
StLKIUh U l'II.UID
Alls konar bankastori ai hendi leysl.
Sp.irisjóflsdeildin.
TekiP viO i»»ló|íum, trá >1.00 hO upi'hseO
og þar yfir Hasiu vextir borgaOir fjorum
sinnum á ari ViOskiftum ba-nda og ann-
arra sveiiamanna sérstakur gaumur gefinn.
tírétieg innlegg og úttektir afgreiddar. Ósk-
aO eftir bréfaviOsKÍftum.
Nótur innkal aöar fyrir bændur fyrir
sanngjorn umb. Oslaun.
Vtð skifti viö kaupmenn, sveitarféló^
skólahéruð og einstaklinga með hagfeldum
kj jrum.
J. GRISDALF,
haukast órl.
ingja heldur en hún væri aö styfija
hvita menn til fjörs og fram-
kvæmda.
Kosningamar til sambandsþingt
ins gengu hér af hægt og rólegr.
Menn skiftust í flokka, unnu míf
ró og einbeitni hver t sinu lagi
Mikill meiri hluti hér fylgdi Laur-
ierstjórninni. En samt varö hún t
minni hluta í j»essu kjördæmi. Eg
býst viö að núverandi þingmaður
okkar t sanibandsjiinginu sé afi
rnörgu leyti nýtur maöur. En samt
er þaö óheppni fyrir okkur aö eiga
minni hluta mann lika t samband*-
þingi, að minsta kosti eftir stjórn-
arreglum núverandi fylkisstjórnar,
að hefnast á j»eim kjördæmum,
sem greiða atkvæöi gegn henni. Ea
við erum nú aö hugga okkur vifi,
aö sambandsstjórnin núveranll
muni vera jieim mun víösýnni og
réttlátari aö hún skilji þaö aö hva#
sem atkvæðum liöur eigi hún afi
ltta á J»örf J»eirra er ríkisbyröt .*
bera, og kröfu eiga til aö fá hj.í'p
og stuöning rikisins, til þeirr*
verka, sem lilutverk ríkisstjórnar-
innar er aö framkvæma. f þvl
trausti ætlum viö aö snúa okkur tí|
hennar og krefjast J»ess aö Mani-
tobavatn veröi lækkaö, J»ví undir
því aö |»aö veröi gert, er J»aö kom-
iö, hvert bygö þessi getur tekif
framförum, og ekki eingöngu þafi,
beldur hvort hér verður manna-
bygö áfram. Því veröi ekki læk'c-
aö í vatninu, ekki lögö járnbra.tt
hingaö, og ltaldiö áfram að lá»
okkur veröa t andlegri sveltikvl
fyrir smásálarskap í J»vt aö borga
póstinum, ]»á veröur þaö eflau.-t,
að allir ]»eir er nokkur dugur er i
og á nokkra framtiö hyggja, reyma
aö komast héöan, og er j»á vel afi
veriö af stjórnendum íylkis og
rikis, ef ]»cir fæla lýöinn burt úr
vel byggilegu landi, í staö þess a8
styöja hann og hvetja til mamt-
dáðar og framfara. — Þessar bæn-
ir okkar um betri flutningsfæri og
póstgöngur eru engin barnabrek.
Hér búa gamlir bændur, sem'búu-
ir eru aö j»ola hér margar rauntr
og vonbrigöi, en alt af hafa Iifafi
t voninni ttm aö stjórnir. færi nú »8
hefjast handa til aö bæta úr öröug-
leikunum, og liingaö flytja nú stöf
ugt nýbyggjarar, sem ltafa trúdj
því, aö stjórnin léti nú ekki lengir
þessar bygöir lijálparlasar, jiegar
liún sér aö j»ær byggjast óöfhtga.
Ef nú J»essar vonir bregöast alUr.
Er ]>á ekki von þaö vakni hjá möntt
um gremja viö stjórnirnar.
Ekki . fengum viö hér að ltcyri
nema óntinn í blöðunuin af upp-
lestri skáldntæringsir.s St. G.
Stephánssonar. Margir hér þrá3u
að sjá ltann og lteyra, og vart triti
eg því að ltonum hefði verið ver
fagnað hcr en viöa annarstaðar,
l»ví nrargir unna hér islenzkn
skáldlist. En ]»ó viö fengjum ekki
að sjá hann né heyra, óskum vi5
honiint alira heilla og hamingju.
íslendingar eyddu svo hundruðunj
|»úsunda skifti til að bjóða Dana-
konungi heim. Og j»eir vcittu hoti-
um j»ær viötökur, aö jijóöin j»ótti
vaxa af þvi. Hví bjóöa |»cir ekki
skáldkonungi Vestur-íslendinga
lieint? Þjóöin stæöi jafnrétt fyrtr
|»að. Þaö er íslenzkt blóö í ölíutn
skáldæöum hans. Ekkert mundl
nteira styrkja afl skáldanda haus,
en ef hann fengi aö halla sér upp
aö móöurbrjóstum, j»ó ekki væri
ncma einn sumartima. Þnö tnundi
vngja ltann upp. Ellin fer nú a5
nálgast hann. En gæti hann brttgfi-
iö sér Iteim frjáls og glaður, þí
mttndi hún fjarlægjaKt hann urn
sttind og söngla, eins og skáld-
eyra Þorst. Erlingssonar heyröi
Mému 4 skerping
á smíðatólum,
skærum og Knífum
IIA R í) V”R U-K A UPM fcNN
538 JSÆ A Iisr ST.
rT\A_TJs_
RAKHNÍFAR drepmír af æfÁum manni
frá CKicago. Heimsækið oss!

Vinsœlasta hattabú
WINNIPEG.
Einka umboflsm. fyrir McKibbin hattan
mun
364 Main St. W'NNIPKG.