Lögberg - 25.02.1909, Blaðsíða 4

LCGBERG, FIMTUDAGINN 25. FEBRÚAR 19P9.
T

erg
er gefið út hvern fimtudag af The Lögberg
Printing & Pubiishing Ce., (löggilt), að Cor.
William Ave. og Nena St., Winnipeg, Man.
Kostar $2.00 um árið (á íslandi 6 kr.). — Borg-
ist fyrirfram. Einstök nr. 5 cents.
Published every Thursday by The Lögberg
Printing & Publishing Co., (Incorporated), at
Cor. Williara Ave. & Nena St., Winnipeg,
Man. — Subscriptjoa price $2.00 peryear, pay-
abl in advance Single copies 5 cents.
S. BJÖRNSSON, Edltor.
J. A. BLÖNDAL, Bus. Manager
Auglýsingar. — Smáauglýsingar Jí eitt
skifti 25 cent fyrir x þml. Á. stserri auglýsing-
um um lengri tíma, afsláttur eftir samningi.
BiistaÖaskifti kaupenda verður að^ til-
kynna skriflega og geta um fyrverandi bústað
jafnframt.
Utanáskrift til afgreiðslustofu blaðsins er :
The LÖGMEKQ PRTG. A PUBL. Co.
Wtnnlpeg, Man.
P.O. Box 3084.
TELEPHONE 22 I.
Utanáskrift til ritstjórans er :
Editor Lögberg,
P. O Box 3004. Winnipeo. 'Man,
Samkvæmt landslögum er uppsögn kaupanda
á blaði ógild nema hann sé skuldlaus þegar
hann segir upp. — Ef kaupandi, sem er í skuld
við blaðið, flytur vistferlum án þess að til-
kynna heimilisskiftin, þá er það fyrir dóm*
■tólunum álitin sýnileg sönnun fyrir prettvís-
egum tilgangi.
Vínsölubann á veitinga-
stofum.
Þaö er óhætt aö segja, aö
aldrei hafi einlægari áhugi á tak-
mörkun áfengisnautnarinnar kom-
iö í ljós hér í fylkinu, en nú um
þessar mundir.
talist réttmætt. Þaö væri ranglátt
aö gera einum veitingamanni
hærra undir höföi en öörum, ef
suimum væri leyft aö selja vín en
öörum bannaö þaö.
Slíkt veröur eigi fundiö aö
kröfu bindindismanna. Og skoö-
að frá siðferðislegu sjónarmiöi er
krafan um að banna áfengissölu á
veitingastofum viöurkvæmileg og
eðlileg í alla staöi, og ætti aö fá
framgan g.
Þaö er kunnugra en frá þurfi
að segja, að vínsölu-veitingastof-
mrnar eru einhver skæöasti óvinur
heimilisins, sem til er.
Þær eru eins og net eöa egnd
gildra, sem í veiðast heimilisfeður
og efnilegir unglingar, þær eru
rótþrór í félagslífinu, sem nauö-
syn er á að byrgja.
En þaö er eiomitt það sem bind-
indismenn hér í Manitoba vilja og
ætla sér. Þetta er nýtt stórt spor
í áttina til takmörkunar áfengis-
sölu. Fyrir þaö ætti allir hugsandi
menn aö vera hlutaöeigenduin
þakklátir.
Hitt er óséö enn, hver árangur
inn verður af málaleitan þeirra.
Roblinstjórnin er vitanlega bund-
in í báöa skó.
Það er mikið í húfi fyrir hana
aö styggja þrautreynda liðsmenn
sína, vínsalana.
En það er heldur ekki árennilegt
að sinna ekki kröfum jafn öflugs
flokks og bindindismenn hér i i
fylki eru, einkum nú, þvi aö líða |
fer aö fylkiskosningum hvaö af!
sand sinn úr námu viö Birds Hill.
I félaginu eru sagöir nokkrir em-
bættismanna C. N. R. félagsins
meö Roblin.
Rétt til hægri vika liggur auka-
brautarálma C. N. R. félagsins g
mílna löng, aö sandnámunni, og
fyrir tiistilli stjórnarformannsins
hefir fylkið tekiö aö sér aö ábyrgj-
ast hverja mílu af þessari auka-
braut með $10,000.
Vitanlega var þessi 9 mílna
braut bygö eingöngu ifyrir sand-
inn.
En svo selst sandurinn lika af-
bragðsvel i Winnipeg og dollar-
arnir renna þama viðstöðulaust
eftir teinum C. N. R., á ábyrgö al-
mennings, í vasa Roblins og þeirra
félaga. s
Enginn skyldi ímynda sér, að
sandgróði Roblins kæmi á nokk-
urn hátt í bága viö lögin.
Þaö er síður en svo.
Roblin viröist aö eins vera að
benda mönnum, með þessu sand-
busúiess sínu, á eitt þeirra marg-
víslegu og arövænlegu gróiafyrir-
tækja, sem hægt sé aö reka hér í
Manitaba, samhliða stjórnarfor-
itl breyzt til batnaöar. Menn eru
alt af aö sannfærast betur og bet-
ur um þaö, aö áhrif vínnautnar-
innar séu skaðleg og því fé sé illa
variö, sem til ölkaupa er eytt. Og
nú þykja þaö hin beztu meðmæli
hverjum manni, aö hann sé í bind-
indi.
En eins og viö er að búast, eru
enn til menn, sem kunna illa “hin-
um nýja siö”, og má ekki kasta
á þá þungum steini, þeir eru börn
þess tíöaranda, sem ól þá, og
mestu réöi á íslandi fyrir 20—30
árum.
Allttr þorri islenzkra æsku-
manna er bindindismálinu fylgj-
andi, og þeir munu vel una al-
geröu aöflutningsbanni. Þá þarf
ekki aö óttast þá kynslóð, sem elzt
upp viö bannið, því aö hún hefir
aldrei kynni af víninu og verður
engin eftirsjá að þvi.
mennskunni,
fariö.
ef laglega er aö
Goodtemplarafélagið
ísiandi 25 ára.
Goodtemplara félagiö á íslandi
hélt 25 ára afmæli sitt io. Janúar
s. 1. Norðmaöur, sem hét Ole Lie,
stofnaöi fyrstu Goodtemplara-
j stúku íslands á Akureyri io. Jan-
Bókafregn.
Skírnir. Timarit hins ís-
lenzka Bókmentafélags.
Ritstjóri Einar Hjör-
leifsson. 82. ár. 4. hefti.
1908. Reykjavlk.
“Gráfeldur” heitir saga fremst í
þessu hefti, eftir Jón Trausta,
mæröarmikil, leiðinleg vel og efn-
islítil.
Steingrímur læknir Matthiasson
skrifar um “Ofát” og skýrir þar
einkum frá kenningum dansks
læknis, sem Hindhede heitir. Hann
fullyrðinað menn eti of mikið
K þaö benti meðal annars sendi- j hveríU-
nefndin mikla, sem kom á fund I Stjórnin þarf auövitaö aö hugsa 1 úar 1884.
fylkisstjórnarinnar i þinghúsinu á máh8- Það var auðheyrt á and- | Afmælis þessa var minst meö
föstudaginn var. svörum stjórnarformannsins. j stórmikilli viöhöfn i Reykjavík.
Þaö voru eigi færri en sextán Hann gættI ^ss 10 ?efa bin(l' 1 Goodtemplarar fóru í skrúögöngu
hundruð fulltrúa, sendir af ölluin 1 lndlsmonnum ekkert /dyröi; og um götur bæjarins, gengui síöan í
bindindisfélögum og bindindissinn ; Það var reyndar hy^ne^ eins °S kirkju og hlýddu guösþjónustu.
um, sem þá koinu hingaö til bæj- ;á stendur fynr Roblinstjórninni. j géra Haraldur Nielsson prédikaöi.j
ar og beiddust áheyrnar stjórnar-' af t>vi aS stjórnarformaður■ j Um kvöldið var haldin fjölmenn j
innar á áhugamálum sínum. jinn hef>r l>'st Þv* yf>r áður, og blysför og því næst samsæti.
Þeir Rev. Principal Patrick og SÍ5ast a þessu þíngi’ aíS hann &etl Margar ræöur voru haldnar. Me-tj
af kjöti, fiski og annari fæöu,
sem mikiö er í af eggjahvítu, en
of lítið af jaröarávöxtum, graut-
um, brauði, feiti o. fl. þess háttar.
Greinin er mjög eftirtektaverö, en
samt hefði sumt mátt missa sig, t.
d. kaflinn um “rjúkandi brauöiö’’
hans Bratnsens fsjá bls. 319J.
Bríet Bjarnhéðinsdóttir segir
ágrip af upptökum og sögu kven-
réttarhreyfingarinnar í Ameríku.
W. Buchanan, Andrew Gra’-;veriö einráður um íöggjöfina.þeg- þótti kveöa aö ræðum séra Ol. Ol-k M^tthilTjœhumsrn.^’^^^ ^
ham frá Pommeroy og ein kona, ar honum b,ður svo v,ð að horfa’ afssonar rfyrir minni Isfands^ og j «ísienzk heimspeki” heitir löng
Mrs. Chisholm, höföu orö fyrir “ eins- og Þegar hantl’ Þ’ e' Robhn . Guömundar landlækms Bjornsson-'
þeim.
Ræður formælenda lutu aöal-
lega aö því, aö skora á fylkisstjórn
ina að fá lögbannaða vínsölu á
veitingastofum hér í fylki.
Stjórnarformaöur tók vitanlega
vel málaleitun sendinefndarinnar
og lofaði aö máliö skyldi veröa
athugað nákvæmlega. En engu lof
aöi hann aö svo stöddu um þaö,
að veröa við tilmælum nefndar-
innar.
Þessi mikla sendinefnd er tal-
andi vottur um þann mikla áhuga
á bindjndismálinu, sem nú er
TÍkjandi hér í fylkinm.
sjálfur, bauð minni hlutanum hér ar ffyrir minni Goodtemplarafé- gre,n eft!r df' He|^a Petnrsson-
' * i TT/imm In.XiM Im 11 n iclntnlr
um daginn að afnenta núgildandi lagsinsj. Kvæöi voru ort og sung-
kosningarlög, meö vissum skilyrö- in og Reglunni bárust margar
um, en samþykkja Greenway kosn- heillaóskir hvaðan æfa.
ingarlögin—, þá mundi margur j-----------------------------
ætla, að hann mundi aö minsta
Hann leiðir rök aö því, aö íslenzk
tunga sé frábærlega vel fallin til
j heimspekilegra hugleiöinga, og
! segir síöan frá heimspekilegu riti,
kosti hafa
gefið
bindindismönn-
um ofurlitlar vonir um vænlegar
lyktir áhugamáls þeirra, ef honuin
væri mjög ant um aö þær yröu að
þeirra skapi, og hann hefði ver-
iö fús á að beita „löggjafar ein-
(sem Brynjólfur frá Minna-Núpi
i Ef vér-lítum yfir starfsemi Good hefir samiö, en ekki látiö prenta
templarastúkui Islands á s. 1. 25 j enn. Á tveim stööum eru tilfærö-
árum, þá sjáum vér aö hún hefir ar þýzkar setningar í þessari rit-
barist góöri baráttu og mörguigerö, en ekki útlagöar, að eins gef-
góöu til vegar komiö. Fyrir henn- jg \ skyn( hvaö í þeim felst. Oss
; ar tilstilli var þaö afbumiö (10. finst fara illa á þessu, því aö
ræði“ sinu bindindismönnum
hag.
En viö sjáum nú hvað setur.
Síðar veröur ef til vill ástæða
Bindindisvinir hafa barist vel td að ræða Þetta nra' frckara, þeg-
og drengilega gegn Bakkusi heima ar stÍórmn er búin að “athuga”
\ héraöi og í hverju einasta sveita- Þa® °g lata citthvert álit í ljósi á
félagi hafa bænarskrár veriö samd Þvl-
ar, og undirritaöar af fjölda
inanns og óskaö eftir því aö bönn-
uö yröi áfengissala i veitingastof-
unum.
Febr. 1888J að selja eöa gefa vín margjr munu lesa Skírni, sem ekki
í staupatali í verzlunarbúöum, eins | skilja þýzku, og er hún þeim þá
og áður haföi tíökast. . til skapraunar. Jónas Hallgríms-
I Síöan um aldamótin hafa ýmis- j son vitnar í þýzku skáldin í
Sandnáma Roblins.
legar skoröur veriö reistar viö “Grasaferöinni”, en þýöir þaö
sölu áfengra drykkja, svo aö nú á íslenzku, sem hann hefir eftir
er vín mjög óvíða selt, t. d. hvergi þeim. Þar sem annarstaðar mega
á svæöinu frá Akureyri austur og íslendingar fara aö hans dæmi.
suöur um land til Reykjavíkur. j Ritstjóri Skírnis, Einar Hjör-
10. Sept. í haust var gengiö til leifsson, hefir ritaö nokkra rit-
almennra atkvæöa um land
hvort lögleiöa skyldi algert
alt, dóma í þetta hefti og smágrein,
aö- ^ sem heitir “Dómur Galileis.”
Roblin stjómarformaöur kvaö flutnin&sbann °S var Þa« samþykt j Björn Jónsson hefir samiö “er-
Bænarskárnar voru ekki lagöar vera orginn stórauöugur maöur. með mh<luim meiri hluta. Þess lend tíöindi”, og Ari Jónsson frétt-
fyrir stjórnina á föstudaginn, því j,ag er líka hægt á mörgu aö ve&na má buast vi8 atS algert a8‘ 1ir frá Islandi I9oS'
að þær voru ekki tilbúnar allar, eu græga j þessu “tækjfæranna landi” flutnmgsbann áfengra drykkja
eigi mun þess veröa langt aö biða. | D A RosS; þjngma8ur í Spring verSi samÞylrt, annaö hvort á1 næst.
Þaö var auöheyrt á ummælum {ield kjördæmi hefir skýrt frá þvi Þessu e8a hinu næsta'
Skírnir mætti vera skemtilegri

sendinefndarinnar, aö hún var nýlega j þjngjnui, aö auögrætt er á
ekki ánægð meö lögin, sem samin sandinum, hvað þá ööru.
vorui í fvrra um takmörkun á vín- j ^vo kvaö Roblin hafa reynst
s°lu- það aö minsta kosti.
Þó að annmarkar væru á þeim Eftir því sem Ross þingmaöur
töluveröir voru þau að sumui leyti skýrjr frá á stjórnarformaöurinn aö
hafa um tíu þúsund dollara tekjur
íslendingar stand a aö ýmsu
leyti mjög vel aö vígi í bindindis-
málinu, því aö áfengi er ekki
búiö til á íslandi, og sárfáir sem
atvinnu hafa viö aö selja þaö.
Arbók Hins lslenzka
Fornleifafélags. 190$.
Reykjavík.
Fáum íslenzkum bókum munu
íslendingar gefa minni gaum en
Árbók Fornleifafélagsins. Þó
nokkuö til bóta. hafa um tíu þúsund dollara tekjur Gleöilegasti árangurinn af starfi ke{jr hún komiö út i rúm 20 ár og
Nú heimta bindmdismenn vín- af sand-‘'*business” nokkru, sem G°°dtemplara og annara bindindis flutt margvislegan fróöleik um ís-
sölubann á veitingastofum. Þeir hann rekur meg öf5rum fleiri) manna á íslandi er sá, hver áhrif lenzkar fornmenjar, því aö það er
heimta vínsölubann á öllurft veit- “meö litlum tilkostnaöi”. Félag l,e>r hafa. haft á hugsunarhátt tilgangur Fornleifafélagsins aö
ingastofum, því aö annað gæti eigi þetta heitir Eli Sand Co., og hefir manna. Hann hefir ákaflega mik- rannsaka gamla sögustaöi og
safna fornmenjum á Islandi. All-
ir hlutir, sem félagiö kemst yfir,
eru geymdir í Forngripasafninu í
Reykjavík. Þaö er eitthvert merk-
asta safji landsins og eru þar
geymdir margir dýrgripir, svo sem
fomir búningar, ábreiður, dúkar,
forn og ný mynt, nokkrir dýrgrip-
ir úr kirkjum, altaristöflur, gamlir
prédikunarstólar, myndir og margt
fleira, sem of langt yröi hér upp
aö telja. Margt er þar af öörum
munum, sem heldur eru óásjáleg-
ir, en engu aö síður merkilegir.
Útlendir feröamenn hafa gefiö
Fomgripasafninu mikinn gaum og
nokkrir þeirra eru í Fornleifa-fé-
laginu.
Árbók félagsins flytur aö þessu
sinni ritgerö eftir prófessor Finn
Jónsson, um hinn forna kaupstað
“at Gásum” viö Eyjafjörö. Segir
þar frá rannsóknum þeim er hann
(F. J.) og Daniel nokkur Bruun
(danskur maðurj geröu þar sum-
ariö 1907.
Þar næst eru ritgeröir um rann-
sóknir fornmenja eftir þá Brynjólf
Jónsson, Sigurö Jónsson bónda a
Haugum og Matthías Þórðarson.
Hinn siöasttaldi er nýlega orðinn
forngripavöröur íslands og viröist
hann gera sér hiö mesta far um aö
rækja það starf meö allri alúö.
Yfirlit er birt yfir muní þá, sem
Forngripasafnið hefir keypt eöa
fengið aö gjöf áriö 1907. Þar er
m. a. skrá yfir hið merka og dýr-
mæta safn, sem Jón heitinn Vída-
lín ánafnaöi Forrigripasafninu og
höfum vér áður getiö þess í Lög-
bergi.
Þaö er ekki meö öllu ófróölegt
aö líta yfir félagataliö, sem prent-
aö er í Árbókinni.
Þar eru “ævifélagar” taldir 62,
en 20 þeirra eru útlendir menn og
nokkrir Winna búa í útlöndum. Fé-
lagar “meö árstillagi” eru 61, og
20 þeirra útlendir menn feöa bóka
söfnj. Félagið á sér fimm heið-
ursfélaga, og er einn þeirra íslend-
ingur. Vér efumst ekki um, aö
þessir útlendingar hafi sýnt Forn-
leifafélaginu og landinu í heild
sinni mikinn sóma, en trúum þó
ekki ööru, en sumir Islendingar
hafi jafnast við þá í þessu efni, t.
d.1 prófessor Björn M. Ólsen og
nokkrir fleiri. Þaö sætir mikilli
furöu, aö þriöjungur allra félags-
manna skuli vera útlendingar, og
þessir fáu Islendingar eru flestir
miöaldra menn eöa vel þaö, svo að
þeir mega sjálfir teljast forngrip-
ir, en vér sjáum ekki nema einn
ungan mann, sem gengið hefir i
félagiö á seinni árum. Ef stjórn
þess léti nokkuö til sín taka, væri
auögert aö auka tölu félagsmanna
til mikilla muna, og vildum vér
óska aö hún léti eitthvað til sín
taka í því efni, því aö ella hlýtur
félagið aö líða undir lok á næsta
mannsaldri.
Nokkrar myndir fylgja Árbók-
inni til skýringar ritgerðunum.
Sumar eru meö dönskum skýring-
um(\) Slíkt er hneyksli, þar sem
um islenzka staöi er aö ræöa, en
félagiö fékk þær gefinsflý eöa að
láni, og — “gott er alt gefins”
En vér vildum óska, aö félagið
heföi framvegis ráö á aö kaupa
þær myndir, sem þaö vill birta
meö Árbókinni og heföi skýringar
allar á islenzku, eöa heföi engar
inyndir aö öörum kosti.
Thc DOMINION BANK
SELKIRK CTIBCIÐ
AUs konar bankastörf af hendi leyst.
Sparisjóösdeildin.
Teki? viö innlögum, frá $1.00 aB upphæB
og þar yfir Hæstu vextir borgaöir tvisvar
sinnuin á ári. ViBskiftum bænda og ann-
arra sveitamanna sérstakur gaumur gefinn.
Bréfleg innlegg og úttektir afgreiddar. Ósk-
aB eftir bréfaviöskiítum.
Nótur innkallaSar fyrir bændur fyrir
sanngjörn umboBslaun.
ViB skifti viB kaupmenn, sveitarfélög,
skólahéruB og einstakiinga meB hagfeldum
kj jrum.
J. GRISDALE,
hankaatiórl.
Atlanzhafið.
V erðlaunarœða, flutt & árssam-
kotnu Stúdentafélagsins í
Winnipeg 15. Febr. ’09.
Eftir
Jónas Jónasson.
Efnið, sem eg hefi valið mér til
aö tala um í kveld, nefnist Atlanz-
hafið, þetta geysi mikla haf, sem
Iiggur á milli austur og vestur
heimsálfanna, á milli Evrópui og
Ameríku, og nær frá Noröur- til
Suöur-íshafsins.
Margbreytilegt er það; stundum
spegilfagurt og slétt svo aö varla
sést nokkur alda; en stundum óg-
urlegt og beljandi; öldurnar risa
margar mannhæðir upp í loftið,
eins og þær vildu svelgja alt, sem
I fyrir er. Ægilegt var þaö í aug-
um fornmanna. Grikkir og Róm-
! verjar, vanir viö logn Miðjarðar-
hafsins, þoröu ekki aö hætta sér út
á þaö. Fönikíumenn voru þeir
fyrstu, sem hættu sér út fyrir
Gibraltar sundið, en þeir sigldu
einungis meö fram ströndum NorÖ
urálfunnar. Nú hafa menn unniö
bug á því meö uppfundningum nú-
tímans, og þeir sigla hvert sem
vera skal á Atlanzhafinu, óhultari
en á landi.
Fyrstu mennirnir til þö hætta
sér út á Atlanzhafiö, voru Norö-
menn; frjálsræöishetjurnar frægu,
| forfeðwr vorir. Þeir lögðu út á
| hafið frá heimkynnum sínum, til
: að afla sér fjár og frama. Þegir
þeir voru búnir aö liggja í víking
svo árum skifti, og orðnir nafn-
kunnir fyrir hreysti í öllum mann-
raunum, sneru þeir heim aftur til
| ættjarðarinnar, og vörðu því, setr
•L.
eftir .var æfinnar fyrir fósturjörö
KENNARA vantar viö Noröra
skóla, Nr. 1947, Wynyard, Sask.,
með fyrsta eöa annars flokks kenn-
araleyfi.
S. B. Johnson ,
f'Sec.-Treas.J
Wynyard, Sask.
Draumarnir um auðæfi og nýt
I land fyrir handan Atlanzhafiö
hafa hvatt margan mann til fram
kvæmda. Þeir hvöttu Leif hepns
til aö sigla frá Islandi til Ameríku
á litlu seglskipi. Þeir hvöttu Kól
umbus til aö leggja út á Atlanz
hafiö, á seglskipi sjötíu feta löngu
Þaö þurfti meira en lítiö áræöi ti
þess aö ætla sér að glíma viö voða-
legu stormana á ekki stærra skipi
En Kóluiinbus sýndi og sannaði
I aö hægt er aö framkvæma óCrú
lega mikiö, bara ef kjarkurinn ei
nógur.
Hann vísaði heiminum á nýjs
heimsálfu, þar sem óuppausanlegi:
fjársjóöir voru fólgnir. En til þes«
aö eignast þessa fjársjóöu þurft
óbifanlegan kjark og starfsþrek
Fyrst þurfti að glíma viö Atlanz
hafiö meö mjög lélegum föngum
þegar til Ameríku kom þurfti al
eiga viö enn öflugri mótstööu
menn, Indíána, villidýr og öll þa.
j harmkvæli, sem landnemendur eir
I ir þekkja. En þegar sigurinn vai
unninn, þá voru allir öröugleikai
gleymdir í bili.
Þaö hefst nýtt timabil í mana-
kynssögunni, þegar Kólumbus ví'
aði veginn yfir Atlanzhafiö ti
Ameríku. Menn gátu ekki setit
j kyrrir og- voru knúðir tiL' fram-
: kvæmda. Eftir þetta fór geigur-
inn í mönnum viö hafiö að minka
og menn sigldu milli landa og !
kriing um Íinóttinn, og meö þvi
móti öfluöu þeir sér ódauðlegs ort
stírs. Þeir, sein ekki voru í sigl-
ingum, voru þá aö berjast fyrii
framkvæmdum heima fyrir. Þs
liföi hvert mikilmenniö á fætui
ööru. Siöabótinni var hrundiö ai
staö; og margir af þeim, seir
höfðu tekið hinn nýja siö, flúöi
yfir hafiö undan grimmúöuguir
konungum og keisurum.
Mimm 41%
IIA K ÐVÖRU-K A UPMENN
SKERPING
S13ITT
á smíðatólum,
skærum og hnífum
5^8 ÞÆ A X3ST ST.
TALS. 330
RAKHNÍFAR dregnir af æfðum manni ]
frá Chicago. Heimsækið oss!
Vinsœlasta hattabúö í
WINNIPEG,
Einka uinboösm. fyrir McKibbin hattan
364 Main St. WINNIPEG.