Lögberg - 02.09.1909, Blaðsíða 4

LCvGBERG, FIMTUDAGINN 2. SEPTEMBER 1909-
gtigberg
er gelið fit hvern fimtudag af The Ldgberg
Printin* & Publishin* C«.. (löfjilt). »8 Cor.
William Ave. o* Nena St.. Winnipe*. Man. —
Kostar fa.00 um árið (á fslandi 6 kr.l. Bor*-
ist fyrirfram. Einstök nr. 5 cents.
Published every Thursday by The Lögber*
Printing A Publishin* Co.. (Incorporated). at
Cor. William Ave. & Nena St.. Winnipe*.
Man. — Suhscriptjoe price $2.00 oer year. pay-
ahle in advance Single copies 5 cents.
S BJÖRNSSON, Edltor.
J I LÖNDAL, Bus. Manager
Auglýsin acar. — Smáauglýsingar eitt
skif ti 25cent fyrii 1 hml. Á stærri auglvsin*-
um um leneri tíma. afsláttur eftir samnin*i.
BÚMtaflaskIftl kauoenda verður að til-
kynna skriflega oe geta nm fyr erandi bústað
jafnfratat.
Utanáskrift íil afereiðslustofu blaðsins er:
The LÖGBERG PRTG. ▲ PUBL. Co.
Winnipeg, Man.
P. O Bpx 3084.
TELEPHONE 221.
Utanáskrift tiliitstjórans er:
Editor I.Oitbtírj*.
P. O. Box 80*4. Winnipeo. Man.
Samkvaemt landslígum er uppsögn kaupanda
á blaði deild nema hann sé skuldlaus þegar
hann se*ir upp. — Ef kaupandi, sem er í skuld
við blaðið. tlytur vistferlum án þess að til-
kynna heimilisskiftin, þá er það fyrir ddm*
stdlunum álitin sýnile* sönnun fyrir prettvís-
legum tilgangi
Fyrstu herskipin.
Minst var á það í síðasta blaði,
að lokið væri landvarnarþinginu,
sem háð var i Lundúnum á þessu
sumri. Þar voru saman komnir
fulltrúar frá hinum ýmsu nýlend-
um breska ríkisins og hlutverk
þingmanna var að ræða um fyrir-
komulag hervarna í öllu Breta-
veldi, sérstaklega aukning her-
skipastólsins.
Viðvíkjandi Canada varð niður-
staðan sú, að sambandsstjórnin
láti byggja hér skip til strand-
varna bæði við austur og vestur-
strendur landsins. Verða þetta
fyrstu herskip Canadamanna. Þau
verða reyndár að eins fá og smá
þessi fyrstu, en sjálfsagt fjölgar
þeim er fram líða stundir.
Nú þegar er áformað að tvö
varðskip f'cruisersý verði bygð tii
strandvarna á Kvrrahafsströnd-
inni og önnur tvo aiíka ásamt
fjórum tundurspillun' ('destroy-
ersj á austurströndinrii. Herskipa
kvíar í Halifax og Esquimalt
verða og bygjðar nægilega stórar
til að itinhýsa stærrtu herskip.
Það er svo að sjá, sem Jæss
muni eigi langt að bíða að skip
þessi komist upp, því að í fréttum
frá Montreal er sagt, að sjómála-
stjórnardeildin hér t Canada liafi
nýskeð gert samning um srniði á
fyrsta herskipinu. Það skip á ekki
að vera stórt, eitthvað tæp þrjú
hundruð fet á lengd. Smíðið ann-
ast félag í Tyne á Englandi, sama
félagið, sem lét gera Mauritania,
hið hraðskreiða millilandaskip
Cunard linunnar.
Þessi fyrstu herskip, sem fast-
ráðið er að Canada stjórn láti
gera, eru nýtt tákn sjálfsforræðis
þess, sem þjóðin í þesstt landi á að
fagna. Brezka stjórnin hefir ver-
ið svo hyggin að sýna slíka tilláts-
semi. Á þenna hátt hefir hún selt
nýlendustjórnuimm í hendur það
vald að annast sjálfar strandvarn-
ir heima fyrir, en það er eitt hinna
skýlausu einkenna á frjálsum og
sjálfstæðum þjóðum. Var brezka
stjórnin þar æði mikltt frjálslynd-
ari í viðskiftum en Danir við ís-
lendinga í uppkasti að millilanda-
lögunum sæltt.
Það er auðvitað, að Canada eigi
sjður en hinar nýkndurnar stend-
ur undir verndarvæng Breta, eins
fyrir þesstt, fyrst ttm sinn. Það
þarf ekki að efa, að Bretar mu'ndit
settda hingað herskip ef í harð-
bakka slægi. Ett þessi visir til
herskipaflota, sent Canadabúar
ætla að koma sér upp. gæti síðar
orðið svo mikill og öflugur, að
hann nægði til að verja Jætta land
einn síns liðs, og strandvarnir get-
ur hann sjálfsagt annast mjög
bráðlega, meðan einskis Jtarf frek-
ara við.
En þó að alríkisstjórnin brezka
leyfi nýlendtim sínum að koma
upp herflotum heima fyrir.
þá muntt litlar likur til þess að
nýlendurnar langi tii að losa sig úr
tengslum vi6 alríkisstjóinina.
Miklu fremur mur. þessi herskipa-
kostttr nýlendnanna verði til styrk-
ingar ‘og eflingar alríkislieildinni.
Það hefir komið svo berlega fram
á þessu síðasta ári, að nýlendurnar
ent einmitt mjög fúsar til að eiga
þátt í því að herfloti alrikisins
aukist og eflist, og þó að þær
komi upp herskipum heima fyrir,
sem þar sé ætlað lengst um sér-
istakt verksvið eins og hinum vænt-
I anlega flota Canadamanna, þá má
telja Jiann herskipastól brot af her-
[ flota alríkisins, og öll þau herflota
I hrot mtmdu að sjálfsögðu með
miklum fúsleik af hálfit nýlendu-
| þjóðanna veita Stórbretalandi hve1
nær sem það þyrfti liðs við.
Herflotar nýlendnanna verða til
|>ess að tengja brezku rikisheild-
ina órjúfandi böndum og gera al-
ríkið hrezka hverju öðru ríki ■ í
heimi voldugra. .
Kína og Japan. Þeir sem ekki
vinna fyrir meir en 15 til 20 cent-
um á dag, hafa ekki efni á að
kaupa dollars hveiti. Auk þess er
mikil akttryrkja t Manchúríu.”
Að lokum mintist Mr. Hill á
fyrri daga sína í St. Paul. Hann
sagðist þá hafa verið umboðsmað-
iiT margra frumbyggja í Fort
Garry og. keypt hvaeina fyrir þá.
Aklrei hafði hann tapað i viðskift-
ttm við menn hér um slóðir. Einu
sinni dó maður, sent skuldaði hon-
um. en föðitrbróðir mannsins kom
og borgaði skuldina.
Mr. Hill hitti marga menn hér,
smi hann þekti frá yngri árum, og
kvaðst hafa haft mesttt ^kemtun af
komu sinni til Winnipeg.
Missagnir Jeiðréttar.
Eftir hr. Friðjón Friðriksson.
í Júlí-blaði Breiðablika er grein
með yfirskrift: “Hvað lízt mönn-
James J. Hill
Hinn alkttnni auðmaðttr og járn-
brauta eigandi, James^J. Hill, kont
hingað til Winnipeg í fyrri viktt til
þess að hitta fornvin sinn Strath-
cona lávarð. Þcir höfðrn kynst fvr-
ir mörgum árum og vinátta tekist
með ]>eim.
Jantes J. Hill hafði hér stutta
dvöl, og vegna annrikis gat hann
ekki veitt hlaðamönnum viðtal, en
þegar hann var að fara, náðu |>eir
tali af honum og bauð hann J>eim
að verða sér samferða su&ur til
Morris.. Ifann var hinn kátasti á
leiðinni og bar margt á góma.
Hann sagðist liafa komið gagn-
gert til að sjá Strathcona lávarð,
sem hann kyntist fyrst árið 1869.
Mr. Hill Ieizt mjög vel á sig hér í
bænum og gerir sér miklar vonir
um lum fraintíð hans.
“Winnipeg verður bráðlega
stærsta borg í Canaaa,’ ?agði hann.
j“Það getttr ekki hjá J>vi farið að
hún stækki. Hún er eins og hlið
að vesturfylkjunum. C)1I upj>skera
og afurðir að vestan verða að fara
um Winnipeg og eins það, sem að
austan ken-w:.r til vesturlandsins.”
Honum leizt vel á hina fyrirhug-
uðu sýningu og kvaðst ætla að
koma til Winnipeg J>egar lutn yrði
haldin. Hann ik\-aðst J>ó vilja ráð-
leggja mönnum að ráðast ekki fyr
i sýninguna heldur en þeir gætu
gert hana vel úr garði. Hann
sagði að ekki þyrfti að auglýsa
\ estur-Canada, }>ó að margir værtt
þeirrar skoðtmar. Það væri mis-
skilningur. Innflytjenda straun>-
urinn hlyti að beinast J>angað. af
því að ekki væri til nema einn
staður annar, sem innflytjendttr
ættu kost á að leita til, og það væri
'fexas. “Þaö er ei.ymn vafi á því
að framtíð Winnipeg og Vesttir-
landsins er trygð." sagði hann.
LTm landskosti sagði hann að ]>eir
væri bæði i skógum, námum og
bújörðum — og rnestir i bújörðitn-
ttm. Það þyrfti að fá vana menn
til að kenna mönnttm búskap í
Vesturlandinu. Great Northern
járnbrautarfél. launaði prófess-
or, Thos. Shaw til þess að kenna
mönnum búsakap meðfram vestur-
brautum sírnun. “Eg vildi,’ ’sagði
hann, “ráða bændu mtil að liafa
korntegundir lianda gripum, hvað
sent það kostar. Þá mundi frjó-
magn jarðvegsins aukast þegar
griptmum yrði beitt, og ávinning-
urinn af ]>vi mundi svara einum
þriðja þess, sem fóðrið kostaði.”
“Eg *é, aö hér verðttr ágæt upp-
skera í sumar og hún veröur mik-
ils virði. Bændur gera sér skaða
tpeð því að selja hveiti á haustin.
]>egar það fellmr í verði. Þegar
hyeiti var selt á 85C. bush í fyrra
haust. þá geymdi eg mitt hveiti og
seldi það ekki fyr en 1. Maí í vor,
og fékk^ þá $1.25 fvrír bushelið.
Eg vil ráðleggja bændum i Vestur-
Canada að atlmga ]>essa aðferð.”
Mr. Hill á tvo búgarða, annan í
Norður Dakota.
Ekki var hann á því, að |>að
svaraði kostnaði að senda hveiti t1l
utn r
Höftmdur hennar þykist vera aö
skýra frá gerðttm síöasta kirkju-
]>ings, sem haldiö var í Winnipeg
í Júnímánuði. En tilfinningar
hans eru svo æstar, að hapn hefir
mi.st alt vald á sannleikanuln í því
máli. ímyndunaraflið æðir með
hann taumlaust og stjórnlaust eitt-
hvað út í bláinn. Hver vert hvert?
í þessum hamförum hrópar
hann nú til vestur-íslenzkra leik-
manna og skorar á þá að slást i tog
i nteö sér og leggja til orustu gegn
harðsnúinni prestajylking, sem
| liann segir “að alt gjöri sem í
! }>eirra valdi stendur til að bæla
| niðttr og brjóta undir sig allar
skoöanir í kirkjmlegttm efnum,
! nema þá cinu réttji — sem þeir
jsjálfir hafa!”
í staðinn fyrir stríðsöl, sem
! fyrrum var gefið hermönnum á
ttndan orustu, til ]>ess að hleypa í
þá vígamóð. segir liann nú leik-
! mönnum sögu, mjög átakanlega,
; sem einhver “skýr maður vestan
j úr landi” hefir ritað greinarhöf-
ttndinum, um ógurlegan haglbyl,
! sem eyðilagöi lífsbjörg mannsins,
jsona ltans og nágranna þeirra.
1 Samt var sá sársatiki sama sem
! ekkert i lnuga bóndans í saman-
j bnröi við ]>að stórtjón, er Vesttir-
í slenclingar liða fyrir aðgjörðir
| síðasta kirkjuþings.
Eflaust kenna góðir menn t
um þá, sem tirðu fyrir
iþessttm efnaskaöa, og mundu vera
j fúsir að rétta þeirn hjálparhönd,
lef nattðsyn ber til; en auðsjáfin-
j lega er |>essari sögu skotið inn í
Igreinina til þess að tala hug og
kjark t leikmennina, sem standa
“höggdofa og hikandi”, eins og
; höfttndmrínn kemst að orðí á ein-
] 11 m stað.
Kftir þennan undirbúning ber
|svo greinarhöfmmdurinn fram á-
Ikærur sínar gegn rneira hlutanum
á kirkjuþinginu. Þær eru nokkttð
jóski])tilegar, í sundurlamsum mol-
um, og efni þeirra er helzt þetta:
Engin lempni sýntj né bróðttr-
jhngur þeim, senl aðrar skoðanir
íhöfðu en meiri hluti, er æstur hef-
jir verið upp með öllum brögðum.
Margir í meira hlutanum högg-
l dofa og ráðviltir. en Ieiðtogum
t lians nægir ekki annað en ofriki
jog ofbeldisverk.
Þetta. sem gert hefír verið, á að
1 vera sú raunalegasta harmsaga, 1
sém fyrir hefir komið í íslenzkri!
kristni siðan Jón biskúp Arason j
var höggvinn. Nú var sama of-1
beldisverkið framið andlega.
Sameiningin gerð hæstiréttur,
sem Vestur-íslendingar eiga að
lúta i sálmhjálparefnum. Þegar
einhver fáráðlingur lendir i vafa,
ertt úrræðin að fara í Sameining-
tfna. 1
Kirkjuþingið látið bæta síðasta
árgangi S.ameiningarinnar við trú-
a.rjátninga u]>ptalinmg, kirkjnfé-
Iagsins, sem mörgum ]>ótti áð.ir
nógu löng.
Yfirlýsingin um óskeikulleik
Sameiningarinnar gerð í sama
skyni og kaþólska kirkjan gerði
yfirlýsinguna um óskeikulleik páf-
ans.
Kirkju]>ingið á að hafa stefnt að
því, að endurreisa einokunarTaldið
rómverska í trúarefnum.
Og margt annað er meiri hlut-
inn kærður um þessu líkt.
Til þess að sjá það, að ákærur
þessar ertt ekki á rökum bygðar,
þarf ekki annað að gera en lesa
tilögu þá í þessu ágreiningsmáli
er borin var fram á kirkjttþinginu
og samþvkt af meira bhttanum.
Hún stendtir prenttið i Breiðablik-
um, Sameiningunni og báðttm ís-
lenzku vikublöðmnitm í Winnipeg,
svo það ætti að vera auðvelt að ná
í hana.
Ástæða er til að taka það hér
fram, að meiri lilitti þingsins var
fttllkomlega samþykkttr mörgum
atriöum í breytingartillögum
þeirra George Peterson’s og séra
F'riöriks Hallgrímssonar, en sök-
ttm ýmsra stórgalla á hinni fyrri og
þess, að hin síðari var ekki nægt-
lega yfirgripsmikil né ákveðin, þá
áleit þingið óhjáfkvæmilegt að
fella ]>æt. Attk ]>ess heföi það að
samþykkja aðra hvora þá tillögu
—er vortt breytiugartilögitr, eða í
stað 'hinnar fyrstu tillögu, er borin j
var fram—leitt til þess, samkvæmt i
vanalegum þingsköpum, að aðal- j
tillagan hefði aldrei getað orðið 1
borin upp til atkvæða á þinginu. |
Það ltafa eflaust crtndsrekar í!
meira hfutanmm haft í httga og þvi j
greitt atkvæði eins og þeir gerðu.
Þeirri fáránlegtt ákæru, að j
kirkjuþingið Itafi gert yfirlýsing
um óskeikttlleik Sameiningarinnar j
og hætt henni við trúarjátningar
kirkjttfélagsins, er auðsvarað:
Sn áh’ccra cr ósaunur og tilhcefu-
laus uppspuui, scm ekki er liinn
minsti fkigufálur né átylla fyrir.
Meiri hlutinn liefir aldrei gert \
slíka yfirlýsing né látiö sér í hug
koma aS gera hana.
Alt það, er meiri hlutinn hefir j
lýst yfir og .samþykt að því er
snertjr Sameininguna, er forniál-
inn eöa inngangurinn að tillögu
}>eirri, er rneiri hlutinn samþykti í
]>essu máli. Hann er þannig:
Pingið lýsir yfir þvíf að stefna
sú, seni málgagn kirkjufélagsin s,
Sameiningin, hefir haldið fram á
liðnu ári, sc réttmæt stefna kirkju-
félagsins, cn inóttnœlir þcim árás-
um á þá stefnu, sem komið hafa
fram innan kirkjufélagsins frá
séra Friðrik J. Bergmann í tíma-
riti hans, Breiðablikutn.
Eg get e.kki skilið, hvernig>
nokkur' óruglaður maður getm r
komist að þeirri ályktun, að meiri
hlutinn hafi ,með þessum ummæl-
ttm gert yfirlýsing um óskeikulleik j
Sameiningarinnar. Þó sé eg, að
forsprakki nilinna hlmtans hefir
]>að fylgi, að tveir eða þrír fylgi-
fiskar hans ltafa gripið í streng-
inn og ritað í blöðin ttm þetta efni,
samkvæmt því er haitn vill vera
láta. Lýsir ]>að trú þeirra á það,
að ekki þurfi að • rannsaka það,
sem forsprakkinn segir. En ekki
hafa þeir þó gert neina formlega
yfirlýsing um óskeikulleik hans.
Eg þykist nú hafa fært rök fyr-
ir þvi, að meiri hlutinn hafi ekki
gcrt yf irlýsing um óskeikul'c.k
Sameiningarinnar. Ög um leið g j
það er sannaá hrapar til grunna öll
sú hrúga af ákærttm, sem greinar-
höfmndurinn hefir tildrað ofan á I
þann ímyndaða hyrnmgarstein
sinn.
Þá hefir meiri hlutinn ekkert
ofríkisverk framið. Ekkert gert
til þess að endurreisa rómverskt
einokunarvald í trúarefnum. Ekki
fjölgað játningarritum kirlkjufé-1
lagsins. Ekki svift nokkurn mann j
kristilegu lnigsanafrelsi — og þá
eflaust ekki getað staðið “högg-1
dofa og hikandi’ ’með ótta og iðr-
an fyrir það, sem hann aldrei
hafði gert.
En meiri hlutinn hefir lýst yfir
því, að honum sé það alvara, að
halda uppi þeirri kristindóms-
stefnu óbreyttri, er kirkjufélagið
hefir fylgt að undanförnu, sam-
kvæmt þeim grundvallarlögum fé-
lag.sins, er séra E. J. Bergmann og
aðrir merkir og góðir' menn hafa
samið og komið í gildi.—Og meiri
hlutinn liefir enn fremur skýlaust
neitað um leyfi kirkjmfélagsins til
þéss að kennimenn þess hafi rétt
til að kenna hvað sem þeim sjálf-
itm lizt, ef það kemur í bága við
það, er þeir Itafa skuldbundið sig
til að kenna sem prestar kirkjuíé-
Iagsins.
í þetta sinn ætla eg ekki að fara
fleiri orðum um þessa Breiðablika-
grein. En tekið skal það fram að
síðustu. að ólíklegt þykir mér það,
að fylgi leikmanna fáist bezt með
því að flytja þeim ósannar sögttr
tim ágreiningsmáhn, arétta sög-
urnar svo með öfgum og stóryrð-
Um, til þess að æsa tilfinningarnar,
Cn skerða skymsemina, svo að
menn láti leiðast til stórræða áður
en þeir eru búnir að átta sig og
kynna sér nákvæmlega það, sem á
milli ber.
Að beita þeirri aðferð við leik-
menn til að ná fylgi þeirra, er að
sýna þeim óvirðing.
Hvað lízt mönnum.
—Sameiningin.
Tvenskonar gufuhvolf.
í franska tímaritinu Revue Sci-
cntifique er ítarleg gnein um
guftihvolf jarðárinnar, og gerir
rithöfundurinn grein fyrir þvi, að
það skiftist i tvent; Itann telur það
skiftist í tvö ólík loftlög, og flýt-
ur annað á himti eihs og olia flýtur
ofan á vatni. I>etta kom nýskeð í
Ijós við rannsóknir, sem gerðat
hafa verið nteð loftbelgjum sem
nefndir e.ru soundmg balloons.
Efra lag gufuhvolfsins er alveg
rakalaust eða kyrt, og sama hita-
stig þar hvervetna. Þetta er kyrra
loftslagið og er gagnólíkt því lag-
intt, sent neðan undir er, þar sem
skýin svífa og aðköst storma
verða. Greinarhöfundinum segist
meðal annars svo um þetta efni:
“Þegar farið er í loft npp á
loftfari, eða gengið upp eftir fjalli
verða menn þess varir, að hitinn
minkar eftir því, sem ofar dregur.
Langa lengi og alt fram að síð-
ustu títnum, var því haldið fram,
ab þessi hitastigsbreyting, sem
yart verður í öllunv löndum og
undir mjög. ólíktim skilyrðum,
héldi áfrant eða næði út til yztu
endimarka gttfaihvolfsins. En við
rannsóknir með sounding ballooits
hefir það orðið augljóst, að þessu
er ekki þannig varið. Á öllum
breiddarstigum hættir að bera á
hitastigs breytingunni þegar kom-
ið er yyí til 9J.4 mílu hæð. Þegar
ltærra dregur verður hitastigið
annaðhvort álveg hið > sama, eða
hækkar að eins örlítfS.
Mr. W. J. Humphrey hefir leitt
rök að því, að s'kifta ntá ]>eim
hluta gufuhvolfsins 1 þrjú eða
fleiri ólík lög, s'em þegar hefir
verið kannaðttr.
Neðsta lagið nær hér um bil tíu
þúsund fet í loft upp, og er það
þykkast. Vindar þar eru óregltt-
legir og stefna venjttlega komin
undir afstöðu miðbóla hámarks og
lágmarks loftþttnga. Hitastigið
hækkar og lækkar mjög óreghilega
og áttaskifti eiga sér oft stað. í
þessu loftlagi ertt regnskýin og
snjóskýin helzt.
í næsta lagi, milli 10,000 og
30,000 feta ltæðar, verður hita-
stigsbreytingin reglulegri, lækkar
hér um bil 4 stig á Fahr. á hverj-
ttm 100 fetum.
Miðból hántarks og lágmarks
loftþunga hafa enn áhrif á stefnu
vindanna þó ttpp á þessa hæð 'sé
komið; eti því hærra sem kemur,
því minna gætir áhrifa þeirra.
Þegar svona hátt er komið, þá
veröur 'hvorki uppgitfunaf eða
regnfalls vart. Þokuskýin eru
mikltt neðar. I þessu belti er
stundum aðsetur lóðréttra strauma
sem geta verið mismunandi sterk-
ir. En eins og sjá má af fjarlægð
skýjanna og hinni reglubiindmi1
lækkttn hitans eftir þvi sent ofar
dregttr, eru þeir oftast nær eins
Þriðja beltið er fyrir ofan 30,-
000. Þegar hér er komið, vex
hitinn aftur eftir þvi sem hærra
dregur í stað þess að hann hafði
áður minkað. Þess vegna kalla
sumir fræðimenn þetta umskifta-
beltið. t þessu belti gtifulivolfsins
mundi loftið vera afar þurt og
vindhraðinn miklu minni en i belt-
inu næsta fyrir neðan. Lóðréttir
straumar niðttr á viö geta ekki átt
sér stað vegna }>ess, að hitinn vex
eftir þvi sem ofar dregttr. Nú er
það sannað, að þetta belti getur
verið mismunandi hátt frá jörðu,
Thc MNINION B4NI
SELKIRK OTIBDI*.
Alls konar bankasturf af handi leyst.
Spurisjóösdeildin.
TekiB tíB innlögum. frá $1.00 að iipphsO
og þar yfir Hestn vextir borgaðir tvisvar
sinaum á ári. Viðskiftum bjeada og aan-
arra sveitamanna sérstakur gaumur gefinu
Bréfleg innleggsg úttektir afgreiddar. Ósk-
að eftir bréfaviðskiftum.
Nótur iankallaðar fyrir baendur fyrir
sanngjörn umboðslaun.
ViO skifti við kaupmenn, sveitarfélög,
skölahéruð og einstaklinga með hagfeldum
kjórum.
J. GRISDALE,
baakastjórl.
—.....— ■ 1.......
og er það komið ttndir veðurlagi,
hnattstöðu og loftþrýstingi hve
hátt er upp að þvi. Það er hærra
upp að því á sumntm en á vetrum
og hærra við miðjarðarlíntt en ann
arsstaðar á hnettinum. Þvi hærra
sem umskiftabeltið er, þeim mun
lægra er hitastigið par að öðru
jöfnu.
I stuttu máli, þá hljóta tvens-
konar loftlög að vera utan titn.
jörðina er renna saman að eins
mjög ógreinilega. í neðra laginu
eða beltinu verða tilbreytingar þær
er ivalda veðriabreytingum. Hit-
inn þar minkar skjótt eftir því
sem ofar dregur. Það hefir'í sér
geymda tvo þriðjtt eða jafnvel
þrjá fjórðtt hluta alls ildis og köf-
uttarefnis, og enn nteira af kola-
gasi, og nær því alla vatnsgufu.
Efra loftlagið flýtur ofan á hinu
áþekt því hversrn olía flýtur á
vatni; hitinn vex þar eftir því -sem
ofar dregur, rnjög hratt fyrst, en
siðan hægara. Stundum verður
s'vo lítillar breytingar á hitanum
vart í þessu belti, aö lieita má að
hún sé engin. Sá sem fantt það —
Teis'serenc de Bort — ttefndj það
þess vegna jafnhita beltið.
.— Lit. Dig.
Miklar þjáningar samfara maga-
veiki.
Ekkert er eins þjáningamikið
eins og magaveiki,—þeir sem hana
hafa, þjást af meltmgarlevsi, ttpp-
þembu, svima og tíðum höfuð-
verkjarköstum. Þeim geðjast ekki
að nokkurri fæðu — matmálstím-
inn ,er mestr þrautatími, en ekki
ánægjustund. Bót má fá ráðna
þessara meina, ef neytt er Dr.Wil-
liams Pink Pills — það þregzt
aldrei að þær lækna magaveikina.
Þær útrýma hinttm þreytandi höf-
uöverkjar köstum, uppþembu og
svima. Mrs. C. S. Steeves, í Hills-
lx>ro, N. B., er ein af mörgum,
sem fcngið ltefir bót meina sinna
með því aö nota þessar pillur.
Henni farast svo orð: “Eg þjáð-
ist mjög af magaveiki, og gekk oft
frá máltíð án þess að bragða munn
bita. Eg fékk enga bót ráðna
meina minna, sent teljandi væri,
fyr en eg tók að nota Dr. Williams
Pitik Pills. Þær bættu heilsu mína
og juku kraftana smátt og sinátt
og 11 ú er eg svo heilbrigð, að eg
kenni mér ekki nokkurs riteins. Eg
mæli fastlega með þeim pillum við
alla, sem þjást eins og eg þjáöist.”
Það er blóðið—spilt blóð—setn
orsakar níu tíundu atlra sjúkdóma
sem menn og kontir þjást af. Blóð-
ið er lífvatn líkamans. Þegar
blóðið er spilt, fer ekki hjá þv, að
það eitri einhvern hluta líkamans,
og því er það, að gigt, nýrnaveiki,
meltingarleysi, höfuöverkur, bak-
verkur og fjöldi annara sjúkdóma
þjá menn. Dr. Williams’ Pink
Pilk lækna alla þessa sjúkdóma —
og lækna þá að fullu og öllu — af
því að þær fylla æðarnar rauðu og
heilnæmu blóöi. Þessar ágætu
pillur heita fullu náfni: “Dr.
Williams’ Pink Pills for Pale
People”, og ertt seldar hjá öllum
lyfsölum eða sendar með pósti á
50C. askjan, sex öskjur fyrir $2.50,
frá The Dr. Williams' Medicine
Co., Brockville, Ont.
ÆFIMINNING.
Á fimtudagsmorguninn var, þ.
26. Ágúst s. 1., andaðist að heimili
þeirra feðga við Árnes P. O., í
Nýja íslandi, Gísli Scemundsson
Borgfjörð, mesti efnis og skírleika
maður, á bezta aldtirsskeiði. Hann
lág að eins tæpan sólarhring, þvi
veiki sú er leiddi hann til dauða,