Lögberg - 11.05.1911, Qupperneq 6

6
LOl'.lil- K'.
FIMTl’OAGINN n. MAÍ 1911.
M l fcÉ »■»» >♦•>• •>»**♦ »»»*»•»**»
| í herbúðum Napóleons.
—eftir—
A. CONAN DOYLE.

væru til menn, sem legSu sig í hættu og óþægindi til
aö útvega ýmislegt af því, sem ækki verSur hjá kom-
ist. Eg ímynda mér, aS þér séuS hvorki sjómaSur
eSa verzlunarmaSur í þeirri grein?”
Eg lét mér nægja, aS fullvissa hann um, aS eg
væri hvorugt, en eg sá gerla, aS forvitni hans óx enn
meir viS þaS. En aS því er sjálfan mig snerti sá eg
glögt á svip hans, aS þaS voru helber ósannindi, sem
hann var að segja mér um sig. Þegar eg hugSi nú
vandlega aS honum í ljósbirtunni sá eg, að hann var
jafnvel enn þá fríðari maSur heldur en mér hafSi
sýnst hann vera fyrst, en þó var fríðleikur hans þess
eðlis, sem mér hefir aldrei getist vel aS. Hann var
Eg hopaSi aftur á bak fáein skref, og hann opn-
aBi dyrnar, en ekki meir en svo, aS hann gat rétt smáleitur og fínlegur í andliti aS svipurinn vaiiS
J 11, nærri þvi kvenlegur, og allur andhtsskapnaðurinn o-
smeygt hó».nu ut me5 hurSmm. Haun sagrS. tkk-; a5£inJnl ftll * ef nrtiri varin PheBi ekti
ert, en hann starði um stund - mig rannsoknaraug !
um.
“HvaS heitiS þér?”
“IvOuis Laval,” svaraði eg, því áð eg hugSi, aS
honum mundi siður bregða við aS heyra nafniS meS
því alþýSu sniSi.
“Hvert eruð þér að fara?”
“Mig íangar til aS fá mér einhverstaðar húsa-
skjól.”
“EruB þér frá Englandi?”
verið svona þykk og liangt niður. AndlitiS var vit-
legt en þrekleysislegt, sýnilegt tákn festulauss eld-
móSar og istöðulauss áhrifanæmleiks. Eg þóttist
“Samborgarar Frakklands.
“VerkiS i dag sýnir og sannar, að harSstjórinn
getur ekki komist undan hefnd lýðsins, sem
hann hefir æst upp, jafnvel þó að hann hafi
vörS heilla hersveita umhverfis sig. Þriggja
manna nefndin, sem til bráðabirgSa boSar vilja
lýSveldisins, ákveBur Bónaparte sömu örlög eins
og Louis Capet þegar hefir hlotiS. 1 hefndar-
skyni fyrir háðungina, sem framin var 18,
Brumaire*J—”
ÞangaS var eg kominn aS lesa, þegar eg alt í
einu hoppað’i upp af hræSslu og misti niSur skjaliS,
því alt í einu hafði veriS gripið meS heljarafli um
fætuma á mér og við birtuna, sem lagSi af eldinum,
þóttist eg sjá tvær ógurlega tröllslegar hendur, loSn-
ar kolsvörtum hárum, sem héldu mér eins og í sjálf-
heldu.
Svona, laxmaSur!” heyrði eg hrópað meS þrum-
. „ , , , . , , ; an(^j röddu, “í þetta skifti höfiun viS orðiS þér yfir-
geta ímyndaS mer, aS þvi betur sem eg kyntist hon- | sterkarj » J
um, þvi miður mundi mér geðjast að honum, og því!
minna mundi eg óttast hann, og eg hafSi fariS nærri ; ______________
um fyrra atriSið, en aS því er síSara atriðiB snerti í
komst eg brátt á aðra skoðun.
“Eg vona, að þér afsakiS það viS mig, herra j
Laval, þó aS eg tæki yður hálf kuldalega fyrst i staS,”
IV.
mælti hann. “SíSan keisarinn kom hingaS til strand-
arinnar með liS sitt, hafa lögregluþjónar verið hér á
hverju strái, svo aS verzlunarmenn verSa áð vera
KAPITULL
Synir nœturinnar.
Eg fékk litinn tíma til að átta mig á því hve auS-
“Eg kem neðan frá ströndinni.”
Hann hristi höfuSið og var auSséð á honum, a« 1 ^rk um 7ig. ° Af Tví'gétls'þér'skiliS?krmér varð virSil?gt var f láta,taf mi« höndum'þannig, því
hann var ekki ánægSur meS svar mitt. ekki vel viS komu ySar, íneS því líka aS þér voruö a lucr var, v f U.PP a otunum, og þvinæst kipt niS-
“Þér fáiB ekki aS vera hér,” sagSi hann. bæSi öSruvísi búinn og alt annan veg til reika, en |ir e'.as ?g 12(;nsni. 0 an a Pn 1 °S asta5 viir 1 eitt
; menn eiga aS venjast vanalega hér um slóBir.” fff. a fherbe[fnu <°g kom svo ^gt mSur a
. v 'J 1 •* £ . ■ . , „ j bakiS a steingolfið, aS mer varS andfall.
ÞaS var rett komið fram a varimar a mer aS | <<T- , 6, ,, • w
Dreptu hann ekki strax, Toussac, sagSi maS-
ur meS hljómfagurri rödd. “ViS skulum fyrst kom-
.<t' x x 11 - * j ast eftir því, hver hann er.”
Eg get fullvissaS ySur um þaS, svaraSi eg,1
“aS eg er ferðamaSur, sem hefi vilst. Nú hefi
fengiS hér góSa hressingu, og er því fús til aS halda
“En eg trúi ekki, aS—”
“Jú, jú, það er ómögulegt.”
“GeriS þá svo vel aö segja mér til vegar út úr
þessum fenjum.”
“ÞaS er vandalítiS aö komast út úr þeim. Ef
þér haldiS áfram nokkur hundruS faöma í þessa átt,
þá munuð þér sjá ljósið í þorpinu. Þér eruö rétt aS
kalla kominn út úr fenjunum.”
Hann kom nú út úr dyranum og fór að benda
mér i hvaSa átt eg ætti aS halda, en sneri sér svo á
I segja honum. aö mér fyndist aS sama mætti segja um
liann, en eg hætti þó viS þaö.
áfram leiðar minnar, en aö eins biðja ySur að segja
mér til vegar til næsta þorps.”
“VeriS þér ekki aö'þessu, það er bezt fyrir yöur
aö vera hér kyr, því aö náttmyrkrið er orSiö mikiö og
veSriS ilt.” Um leiS og hann sagöi þetta skall hvöss
Eg fann aö þumalfingri var þrýst á hökuna áj
mér og tröllslegir fingur kreptust utan um hálsinn á
mér og svo var fariS aö snúa höfðinu á mér, hægt
og hægt til annarar hliöar, þangaS til tilkenningin
fór að verða óþolandi.
“Einn fjórSa part úr þumlungi til og þá er þaS
búiS og alt ummerkjalaust,” sagöi þramuröddin.
VEGGJA GIPS.
Vér leggjum alt kapp á
aöbúatil hiötraustasta
og fíngeröasta GI P S.
up • »»
i^mpire
Cements-veggja
Gips.
Viðar Gips.
Fullgerðar Gips o.fl.
Einungis búiö til hjáJ
Manitoba Gypsum Co.Ltc/.
Winnipeg, Manitoba
SKRIFIÐ KFTIR BÆKLINGI VORUM YÐ-
—UR MÚN ÞYKJA HANN ÞESS VERÐUR.
hæl, þegar eg var kominn fáein skref frá honum og j vindhviða á húsinu svo að hvein hátt i reykháfnutn, treyst gaiyila takinu iuinu.
^ Gerðu það ekki. Toussac, gerðu baS
kallaði til mín: j og var þvi hkast, sem hann mund, ætla aö steypast s sama wí81e rod,lln sem e| hafí5i £ rt f
“HeyriS þér, herra Laval,” sagSi hann. og nú i ofan yftr okkur. Ókunn, maSunnn gekk yfir aö | c- w c;_;
var alt annar blær á röddinni.
er ekki búin enn.”
“Jæja, láttu oldcur þá heyra hana.
“Eg ætlaSi þá fyrst aö komast að því hvort þessi
Laval—”
“HvaS nefndirðú manninn?” spurði magri maö
ekki,” jurinn-
“Hann segist heita Laval. Eg ætlaöi fyrst
aS
—o - = . , •- ., . | Eg s.á þig gera þaS einu sinni áöur, og óttáleei Vlta> llvort hann heftSl seS mi& fela skjölin eBa
Eg get ómögulega | gfS °1 JLsmellurinn, sem því fylgdi lét í eyram mínum í marga ekkh ÞaS stóS okkur á mjögmiklu, en honum þó á
Imrrr„ cA*- « ÍC A 1'f? _i 1 • í pnn ífO P'Cf Kvi ráKc TTcr Kni'N
, . , , fullur, rétt eins og eg hafði séð hann gera þegar eg
haft það á samvizkunni, að þér í.irið íra mer s^ona j-om “Sannleikurinn er sá, herra Laval,” sagði
THOS. H. JOHNSON og
HJÁLMAR A. BERGMAN,
Islenzkir Iiigfræðingar,
Skripstofa;—RoomSn McArthur
Building, Portage Avenue
Áritun : P. O. Box 1656.
Telefónar: 4503 og 4504. Winnipeg
![ Dr. B. J. BRANDSON
Office: Cor. Sherbrooke & William
TRLErHOIIE GARRY 320
Office-Tímar: 2—3 og 7—« e. h.
Hiimili: 620 McDermot Ave.
Telephone garry 321
í Dr. O. BJORNSON |
* Office: Cor. Sherbrooke & William ®
• rni.KPHO«Ei GARRY 3ð* f
í Office-tfmar: 2—3 og 7—S e. h.
í)
>) Heimhi: ©20 McDermot Ave.
g TSaephonei garry 321
Winnipeg, Man. %
Dr. W. J. MacTAVISH I
Office 724J ó’argent Ave.
Telephoue óherbr. 940.
( 10-12 f. m.
Office tfmar j 3-B e. m.
( 7-9 e. m.
— Heimili 467 Toronto Street —
WINNIPEG
telbphone Sherbr. 432.
daga. AS hugsa sér aö hinn helgi eldur lífsins skuli'enn meira. Eg leitaöi mér þvi ráðs. Eg beiö þangaö
i þessu óslíapaveSri. Eg vil .« þur M ,n„ og hann leit til min IZy&JT"*) fU slfk“r ™5 d™ átakl ogS*11 f* koma. og skildi ha„„ g*. aftir
^ . ............. . .„ „ •*.. , .”. .„ c , . ..j ’ , s, . s . þessarar handar.” ínni. Eg hafði gætur a honum mn um gluggann, og
drekkiB eitt glas af vini 'hjal mer og orniö yöur viSi :ner mikinn greiða, ef þer vilduö biöa her fyrir mig r
eldinn áður en þér leggiö af staS.” svo sem hálfa klukkustund."
Eins og menn geta ímyndað sér kom mér ekki j
undrandi.
Snúningurinn upp á hálsinn á mér var svo mikill, sa- hann tara inn í reykháfinn. SíSán fórum viö
‘Nú, hvernig þá?” spuröi eg bæði forvitinn 0glag e^?at ,ekki séS f™n 1 mcnnioa- sem vorn a« inn og eg baö þig, Toussac, aS kippa honum niSur, og
.. ræða um orlog mm. Eg gat aö ems legið kyr og nu ll?&ur hann þarna.
til hugar aö andmæla honum, þó aS eg ætti bágt meS 1 UUUia"dl; , . ., ; hlustaB. Ungi maöurinn leit i kring um sig og bjóst aug-
aS skilia hvaö valda mundi þessari breytingu. „ ‘.‘-'æ,ja' 1 einlægm. S3gt’. svaram hann °S e| hetl “En nú er svo komiö. Carl minn góður, aö þessi sýnilega viS hrósi, og magri maðurinn sló snöggvast
ao SKiija nvao r r & aldrei séS mann oeinlægmslegn — þa er eg aö biSa, ma6ur hefir komist -- - - -- -------------------------------------W'-
“Þakka ySur kærlega fyrir,” svaraSi eg
Því næst fór eg á eftir honum inn í húsiS.
aö viSurhlutamiklu leyndarmáli, j saman höndunum nokkram sinnum og leit mjög reiöu-
; hér eftir mönnum, sem eg þarf aS ráögast viö; en syo ag annag hvort verSur líf okkar eöa hans í veði.” leSa th min meöan hann var aö því.
| þeir hafa ekki komiS hingaS enn ,einhverra orsaka gg. þehti; ag ^ sem nh tdl{ tij májs, var maSurinn, <<Þu att heiSur skiliS fyrir ráðkænskuna,” sagSi
i vegna, svo aö eg er aS lmgsa um aS forvitnast hér sem eg haföi fyrst hitt í lághýsinu. “ViS megum til, hann. “Þú ert sjálfkjörinn lögreglustjóri, þegar
ofurhtiö í kring og vita, hvort eg verð ekki var viS sjaifra okkar vegna, aS gera hann óskaölegan. Lof- lýSveldið okkar er komiö á fastan fót. Eg verS aö
þá. ef þeir kynnu að hafa vilst. En ef þeir kynnu aö a.gu honum ag setjast upp, Toussac, hann getur hvort jata Þat5> a5 mer var ómögulegt að skilja í því,
koma hingað meöan eg væri i burtu, þá kæmi mér þaö sem er hvergj komist.” hvernig á því stóö, áð mannsfætur komu nlSur úr
illa, því aS þeir mundu halda aö eg væri farinn alfar- Eitthvert ómótstæSilegt afl kipti höfSinu á reykháfnum þegar viS komum inn, og er eg þó ekki
inn. Þess vegna þætti mér vænt um, ef þér væraS már j egiilegar stellingar,svo aö nú gat eg litast um, skilningsdaufari en hver annar. En Toussac greip
fáanlegur til að bíða hérna svo sem hálfa klukkustund þá eg væri bálfdasaður, og séS mennina, sem eg um þessa mannsfætur, hann er alt af svo hygginn,
og láta þá vita, hvernig ástatt er, ef þeir skyldu koma bafði falliS í hendur á. Af tali þeirra og atferli gat hann Toussac okkar.”
á meðan. eg ger]a skiliS, aö þeir voru garnlir morðingjar, og “Nú er nóg komið af rausinu!” orgaði loðna
Þessi tilmæli hans virtust mjög skynsamleg, en höfðu í hyggju að halda áfram þeim athöfnum. skepnan viS hliSina á mér. “Það er því aS kenna
framkvæmdin hjá okkur lendir í tómri mælgi aS
ber kórónuna' á höfSi og höfuS á hálsi.
. . - ... , ... . r . I -.........— — I— »— .........................- —— wí„.,..»y;8yu..., Kc o. vaiui. ; ■ — skulum flýta okkar aS sjá fyrir þessum náunga,
aS hugsa um sjaltan múí- tnt llans Pottl mer vrst fyrir mig að verSa við þessum tilmælum hans, og En þrátt fyrir þaS gleymdi eg ekki ættarnafni mínu °S fara svo aS Jjúka óhjákvæmilegum störfum.”
og fremst einkennilegt; i öSru lagi þaS, að hann átti ómögulcgt hefði mér veriS aS fá betra tækifæri en og reyndi að dylja svo vel sem mér var auSið, þann Af því að Lesage var þeirra fríðastur áisýndum
von á mönnum til að finna sig í þessu hrörlega þetta til að seðja forvitni mína. HvaS var fólgiS upp lamandi ótta, sem hafði gagntekiS mig. °g ekhi eins illilegur og hinir, varS mér þaS aS líta
hreysi, út í ófærum fenjunum um hánótt, og í þriSja ' reykháfnum, og hversvegna hafði hann veriS aS Þeir voru þrír þarna inni maðurinn sem eg ifli hans 1 von um hjálp. en stóru dökku augun hans
lagi furðaBi mig á þessu einkennilega hlaupi hans klifra Þan&aS UPP ÞeRar hann sá mig? Þetta æfin- hitti fyrst og tveir aðrir. Lcsagc stóð við borSiS oe V°rU J'af” hargneskjule& eins °§: úSur .
upp í reykháfinn. Kynleg fanst mér og öll fram- ?ri mitt yrSl emSklS VirKl’ ef e” fengi ekki le^St úr hélt a Þykku ^kimu sinni í hendinni. -Hann horfSf | <<v-x T^ssac heflr rett a» sag* hann-
koma hans, að hann t. a. m. skyldi i ÖSra orðinu vísa ÞV,‘ f . „ , » mjög rólegur en me« J*im lliX^á! oíter”
J JæJa, sagSi hann og greip svarta barSastora glettmssvip, sem fvrirtaks skakmaSur mundi setia inanninum meíl leyndarmal okkar.
mér á dyr, og hvetja mig tastlega til að fara burtu, hattinn sinn Qg Hljóp fram til dyranna, “eg vona að upp þegar mótstöSumaður hans gæti ómögulega kom- ,, Fjandinn hafi öll þín leyndarmál!” öskraSi
og i hinu orðinu bjólða mér mjög vingjarnlega aS ! þér verðið viS þessum tilmælum mínum; eg má ekki ist hjá máti í næsta leik. A kassa viS hliSina á hon- Toussac' “HvaC kcmur ÞaS málinu viB. ViS eigum
biSa lengur. ef eg á aS geta lokiS störfum minum hér m sat maður meS meinlætasvip á andlitinu gulleitur melf a hættn ve&na Þess, að við tefjum heppilega
i tæka tíð.” á hörund, inneygður og á að gizka á fimtugsaldri framkvæmú áhng^mála okkar, og það er meira
III. KAPÍTULI.
Inni í lághýsinu.
Það var ánægjulegt aS sjá bjarmann af eldinum
og koma inn úr regninu og storminum, en nú var eg
orðinn svo forvitinn, að fá að vita eitthvaS nánara
um
hans
ii iiimii
:: Dr. J. A. Johnson •;
• > Physician and Surgeon |;
::Hensel, - N. D. •
♦ ; i
J. G. SNŒDAL
TANNLŒKNIR.
ENDERTON BUILDNG,
Portage Ave., Cor. Hargrave St.
Suite 313. Tals. main 5302.
] ör. Raymond Brown, I
SúrfræHingur f augna-eyra-nef- og
báls-sjúkdómum.
vert
korna inn til sín. Um alt þetta langaSi mig til aS
fraCSast itarlega. Samt reyndi eg aS dylja tilfinn-
ingar minar og bera mig til áþekt því, sem maður Hann lokaöi hurðinni að svo mæltu a eitir sér, Hann var mjög varaþunnur og hrukkóttur í fTaman. •
mundi gera, er ekki hefir tekiS eftir neinu nýstár-L°f aS hann öslaði yfir tjamirnar brott frá eri huðtyllan mikil, svo að hún hékk eins og hálflaus *** - *Cr hv0rttve?ia
legu, en er svo hugfanginn af því, er hann snertir
sjálfan, aS hann tekur ekki eftir neinu öðru.
Þegar eg kom inn i lághýsið þóttist eg sjá ,að , lághýsi og gat nú rannsakaS þaS eftirWldr'Eg tólk í Serla saust tii&ur undan ^íuttbuxúnumrvora'óvan^ b Mér raiU1 kalt vatn milli skinns
mér hafði ekki skjátlast í þvi, að þetta hús væri ekki; upp bókina. sem skilin hafði vériS eftir á borðinu. ieSa Srannir- Hann hristi höfuðið yfir mér með
notað til ibúðar, en aS maður þessi hefði mælt sér 1>a® var ‘‘Social Contract” eftir Rousseau — ágætt iaunalegum spekingssvip og eg gat litla huereun
þar mót viS einhverja kunningja sína. Langvinnur
; miifriTvviii iirrm mpn nrvn/iirm or hamm k.«. »4«ii i hv *u ivuuiol r** r~i111 111mir rnnn - t n u t x—0
LáS til en staraS á mig nærri því i sífellu.
saman,’ ’svaraði Le-
Enginn vafi er á því, hvðaS 13. gr. í lögum
fram. 0 ~"t,v okkar skipar fyrir í þessu efni. Öll ábyrgðin hlýtur
Hann var í móleitum fötum og fótleggirnir sem * ^ T ^ ^ «reinina”
- ö &g ’ Sem Mer rann kalt vatn milli skinns og hörunds
vf,V ™ v x : i'“s“r ear heyrSi> aS Þessi maður meS skáldlega and-
yf»r mer með litis gekk j ]i8 meS tröllinu á móti mén ^ _
húsinu þangaS til ekki heyrðist lengur til hans fvrir um sinal:>eran hálsinn og hökuna, sern skagaði langt S?fC'
óveðrinu. ' okka
Þá var eg nú orðinn einn eftir í þessu dularfulla ;
von
rit.en þó annars eðlis, heldur en eg hafSi búist viS að lesið ut ur úmannúðlegum gnium augum hans. En vakliaðl aftur kja mer Þe^ar fS heyrSi magra mann-
, . , f„. f . ..„ tollsmvgill hefði með höndum, er hann biði stall- Þó hneddist eg enn meir hinn manninn sem kallaðnr ^ 1 ma S-, Hann hafði Þa&aíi lengst af þang-
raki hafSi etið kalkhuðina af veggiunum, og ofið - „ „ • * ,, „.„ ’ . v^r T'n,.c.,n tt, .1 m» sem Kanaour as t,i en <;tarax á mio- ----t-
’ & bræðira sinna. A saurblaSið var ritað “Luc en Le- var toussae- Hann var mesta tröll- hann
var ekki
‘Kæri Lucien,” mælti
myglurosir a stemana. Alt var husrð rotiS og_ flagn- sage” ogr þar fyrir negan meS Jcvenmannsbönd ‘Xuci- Svo íkjahár en afskaplega þrekinn, svo þrekinn aS t- *“'•** ,vU'-lcl,> Inæin nann Þimiega og
aS eins og likþrar maSur. Lina stora herbergið, sem en< frá Sibyllu.” Hann hét þá Lesage þessi nýi kunn- hann var vanskapaSur af vöðvagildleik. Vöðvamiklu lon<hna a handlegg unga mannsins, “við sem
þarna var, var algerlega husgagnalaust, nema þar var ingi minn Nú átti eg ekki annað eftir heldur en aS f°tle&giruir á honum voru bognir eins oe á stórnm helt1,sPekinífar og hugsandi menn verðum aS
a« 44 1 < ,1 /wrA Lyy 1—X T*v «■««• 4 »• yy IrO n r •• «« a«h« T\a •• «««•«« A a«aa . _ _ _ O * Ull 1 X,, «-111.1 „ __v* • I* • - ___
hann blíðlega og lagði
erum
gt borð. Þrír trékassar vora þar inni, sem komast aS því, hvaS hann hefði fólgið uppi i revk- apa’ °S sannast aö segja var alt útlit hans hið dýrs^ °furlitIa virðingu fyrir mannlegu lifi. TjaldbúSina
n haia att í stað sæta, og 1 einu horninu var háfnum. F.g hlustaði fvrst mjög varkárnislega, en le?asta> Þvi að hann var loðinn um andlitiS alt upp að ma ekkl saurga S’áíauslega.”
mYiornXnm fiskinetjum. þej^r eg heyrt5i ekkert annað en illveðursgnýinn, þá du&um> °S höndin sem hann hélt enn í kragann minn , virði skoðun þína mikils í öllum greinum,
l> steig eg upp á skörina á eldavélinni, eins og eg hafði var llkari dýrskló, en mannshendi. Hörandslit lians ^arl’ svaraSi hinn- ‘‘Eg veit líka að þú játar, að
., , „ ‘ séS hann gera, og hoppaði upp í revkháfsopiS. var ekki auðiö aS ákveða, því að hann var svo loðinn €g hafi verið Þægur og auðteveipur lærisveinn ’ En
"" •f*”1** V‘n. "Tl'* ?**?*>°- *" Revkháfurínn var mjög vííur, eins „g þeir ™ ht"llur <* •» 1 til. e„ svörl auprn % «*»* M aftur, a5 viS stofnum lífi okkar i
™r varti þ„ starsynast a tortW Þar la opm kofc: ejr . ^ ,, rcykhi Jnir 4 Frakkl „ h«ff á mi* og félaga sí„a d víxl. F.f dóras-' h“ka. <* •» H «r bm sé, er eklri „ temn
hja Iampanum „g e„„ fremnr karfa. sem „pp „r «o«:þ * yi/hlii!llla annars þ4Uldi vald.é var í þeirra hömfnm, þá var ekki „m aS villast ™5a|v=í » «*. Engprn mtm „fbelrlisverk a„d-
volustanur svmslterts, e„dt a bra„5, og >varto' ,el reykiun, or vi5 bjarmann af elrlinL fyrir „etia„ ' hv" verta. | sWara heldur e„ mér, e„ þú varst me5 „kkur f^r
meö öllu eg gkigt hvar ^að var’ sem e£ var að lei’ta að. Op | tt “HvaSan kom hann? I hvaða erindum er hann? , nokkrrunýmanuöum þegar Toussac sá fyrir mannin
eitt lélegt
nota mun
stór hrúga af mvgluSum gömluin
Fjórða trékassanum hafði veriS sundraS meS oxi
sem stóð úti í einu hominu og hafði smælkið úr kass
Þessi nýi kunningi minn virtist
móti vilja bæta fyrir
hafði fengiS af honum ,, ,, , ... I
á því, hvað hann var vingjarnlegur. H»nn aumkv- I n "j’1 1 " nr'1 • a ?at engum ua
aði mig mjög vegna hrakninganna. sem eg hefði lent i I
'vT&rTddllegí vi5ntók„™,e3em°eg f11”5 « 1 ’g**™.-* «• K h»?í v„nt fól^ ‘S.ta'.Tr'^Rl?. T ",W#
• * rr. vv? ’■ , losnað og verið tekinn burtu einn steinnmn, og ínm í ,n ■ sPurði magri maðurinn. lanciiægm og snild. að það hefir aö likindum orðiö
;__?___t____ tt___ '____i_. því opi lá ofurlitill böggull. Það gat enímm vafa “Þegar hann kom fyrst viltist eg á honum og f* r!nnan,c^ra áhorfendunum beldur en beim. sem
r 1 myrkrinu,” svaraði Lesage. “f ÖSru 1 ynr-f>vi v
en þeim, sens
arS. Hann hefir sjálfsagt ókki heyrt
TTSSXZTmZksZjM * "ri™ íafsi **Wa! svo Tikl"m T T IVI5Í mTr 1 T -f bTfÓT úr
„BTroRtkarmérkjótstRÍeogbratóiílöStraflbortla. ?r'Ekom- % t»k I,a„„ „pp og le.t a ha„„ v,« „m her „t. , „byg5„m og saltfenj„n„m. PeKar v M - 0»
birttuia. varS þess v.san, aS mér þefsi skjátlast, þá Iokasi eíiLif “an þ.. var þaS a« þmm aeggjan, a* þetta
«««*íf. aaav . r ii* « • ••«• , „ „ . . ci V ul h V 3 j* U Jj J q - nn t>at- a\L1 h._ & — _i _ e 4
og skar mer kjötsneið og brauðflögu
Þó að sífelt bros léki um þykku neSri vörina á hon-j
um, gat mér samt ekki dulist, að hann horfði hvað ' Bögpllinn var ferhymtur og vafinn innan í gul-
eftir annaS fallegum augum sínum spyrjandi til mín. an vaxdúk og bundið utan um hann hvítu bandi.
eins og hann væri aS reyna að verða þess visari, hvert j Þegar eg leysti hann upp sá eg, að í lionum voru
erindi mitt væri. nokkur bréf, og eitt stórt skjal, sem flett var sundur.
“Um mig er þaS aS segja,” mælti hann, “að á' Fm Þefar eg ™ utanáskriftina á bréfunum varS eg
þessum tímum verða kaupmenn aS leita allra bragSa,! ^1^5 {o™Va- Fyrsta bref.S var til Talleyrand
til þess aS fá eitthvaS fyrir varning sinn. og ef keis-; ^rgzra. _ Utan a hm brefm var skntaS a lyðveldis-
aranum, sem eg biS guS aS vernda, skyldi þóknast aS m™v,sn ^ Fouche borgara, til Soult borgara, til
afnema verzlunarfrelsi. þá verða menn aS flýja til j MacDonald borgara, til Berthær borgara og hm t,I
svona staða. til aö ná fundi þeirra, sem flytja kaffi allra h,nna he,ztu mattarstolpa keisaradæmisms nyja,
hurSmni og faldi skjölin í reykháfnum. Mér hafSi | jafnmikis og nú
fosÞ’CrlfLcrn cÁiK. ó____________ ®
þá vex okkur varla í augu þetta
gleymst þaS, að hann gat hæglega séS. inn um rifuna,jainm,Km °g nu er 1 hufi og—”
meðfram hurSinni, en þegar eg kom út aftur til að • *^ei’ nei’ Toussac! liættu,” ihrópaði magri maS-
segja honum tií vegar. þá sá eg rifuna, og þóttist vita ! Urm” og svo Wíðlegu röddina að hún varS
aS hann befSi séS til mín og þótt undarlegt atferli’ að n,standi ópi, þegar trölliS lagSi loðna loppuna á
mitt, svo aS hann mundi bæði muna það og hafa orS i ny Utan um hialsinn á mér. ‘‘Eg skora á þig, Lucien,
á því. Eg kallaöi því á hann inn í húsiS, til þess aS j 1 natni forsjálninnar og rtiannúSarinnar, aS af-
fá tóm til að hugsa um hvaS ráSlegt væri aS gera viS styra Þessum g!æp. HugsaSnu þér nú, ef illa færi
og tóbak yfir sundiS. En þaS megiS þér vita. aS
hvoragt þetta skortir í Tuileries-höllinni, og keisarinw
drekkur sína tiu kaffibolla á dag, og þaS af bezta
Mockakaffi, án þess að forvitnast neitt um hvaðan
þaS sé komið, og þó hlýtur hann aS vita, aS kaffi er
ekki ræktaS í Frakklandi. Jurtaríkiö er eitt þeirra
fáu ríkja, sem Napóleoni hefir ekki tekist að leggja
undir sig enn þá, og þaS er bágt aS segja hvar vér
ættum aS afla oss vista tegunda ýmislegra, ef ekki
bæSi stjómmálamanna og hermanna. HvaS gat
þessi maður, sem lézt vera kaffikaupmaður, verið aS
skrifa öllum þessum stórmennum? Eg bjást við aS
þaS mundi standa í stóra skjalinu og lagði hin bréfin
öll á hylluna og fletti því sundur. En jafnskjótt
semi eg leit á þaS, þóttist eg vita, aS eg mundi vera
öruggari úti í saltfenjunum heldur en í þessu bölv-
aSa lághýsi.
ÞaS sem eg las í skjalinu var þetta;
hann.”
“O, vitringurinn! Umsvifaminna og vissara
hefSu ein tvö þrjú högg með viSaröxinni veriS og
hvílurúm í fenjunum, þar sem þau eru dýpst,” sagSí
maðurinn, s(em hjá mér sat.
“ÞaS er satt, Toussac minn góSur, en menn eru
ekki vanir aS spila strax út hæstu spilunum. Sagan
*) Bramaire=þokumánuSurinn (írk 25. Okt. til
2. NóvJ eftir tímatali lýöveldismanna á Frakk-
landi.—ÞýS.
fyrir okkur, þá mundi þetta auka svo viS sekt okkar,
aS okkur væri engin bjargar von. Hugsaðu þér
líka—” * F
Þessi áskorun virtist hafa mikil áhrif á mann-
inn í bili og brúnleita andlitiS á honum fölnaði
nokkuð.
“ViS eigum enga bjargarvon hvemig sem fer,
Carl,’ ’svaraði hann. “Viö höfum ekkert undanfæri,
en erum neyddir til aS hlýönast 13. grein.”
Eitt gctum viS þó gert. Viö erum í stjórnar-
nefndinni.”
326 Somerset Bldg.
Taísími 7292
Cor. rXocald & Portag® Ave.
^ Heima kl. io—i og 3—6, £
I
I
I
#
I
J, H. CARSON,
Mamifacturer of
ARTIFICIAL LIMBS, ORTHO-
FEDIC APPLIANCES,Tiusscs.
Phone 3425
54 Kine St. WINNIPE^
A. S. Bardal
843 SHERBROOKE ST.
selnr líkkistur og annast
om útfarir. Allur útbdn-
a0ur sá bezti. Ennfrem-
ur selur bann allskonar
minnisvarBa og legsteina
Tals 2152
A. L HOUKES & Co.
selja og búa til legsteina úr
Granit og marmara
Tðls. 6268 - 44 AJbert St.
WINMPEG
W. E. GRAY & CO,
Gera vi8 og fóðra Stóla og Sofa
Sauma og leggja gólfdúka
Shirtwaist Boxes og legubekkir .
589 Portage Ave., TaU.Sher.2572
SUM
VEGGJA-ALMANÖK
eru mJOg falleg. En fallegri era þati í
UMGJÖRÐ
Vér höfum ódýrustu og beztu myndaramtua
i bænum.
Winnipeg Picture Frame Factory
Vér sækjum og skilum myodunucn.
PboneGarry 3260 - 843 sherhr. Str
Gott kaup borgað
konum og körlum
Til aö nema rakaraiön þarf aö
eins tvo mánuöi. A t v i n n a
á b y r g s t, meö tólf til átján
dollara kaupi á viku. Ákafleg
eftirspurn eftir rökurum. Komiö
eöa skrifiö eftir ókeypis starfskrá.
Moler Barber College
220 Pacific Ave., Winnipeg