Lögberg - 07.09.1911, Blaðsíða 6

6.
LÖGBERG, FIM’TUDAGINN 7. SEPTEMBER 1911.
FREISTINGIN.
Stutt Saga Bftir
CONAN DOYLE.
. 1 j “YSur furðar sjálfsagt á því, aö þorparamir |
J skyldu ekki taka vagninn í Paris i staS þess aS stöSva
I hann skamt frá Fontainebleau.”
Mér hafði ekki hugkvæmst þettai, en eg vijdi
ekki Iáta þaö sýnast, aö eg heföi minna vit en hann i
gerði ráö fyrir, svo aö eg svaraði, að það væri 'að|
vísu undarlegt.
“Þá hefðu þeir mátt búast við, aö athæfi þeirra
kæmist i hámæli og yrði þeim til svívirðingar og þarj
á ofan átt á hættu, að verða af bráðinni. Felustað-j
inn í vagninum liefðu þeir ekki getað fundið nema
Svona skvldi keisartnn æfidlega vera. Aðra! Því að taka hann aUan í sundur. Hann setti
,. , , •„ 11 'vi__.____. djúpt ráðið — hann var löngum kænn til ráðagerða
stundina ræddi hann við mann sem bliðlegast og kom 1 ±., ..** — , . s,
.......... — og fekk til hrausta sendimenn. En mmir ménn
manni td að gleyma hvilikt djup var staöfest a milli, j reyll^ust j)etur ”
en þá sýndi hann alt í einu með orði eða augnatilliti.1 ' Mfergt talagj keiBarinn þessa nótt meðan við
að það djúp var óyfirfærilegt. Slíkir voru hans siö:r,. ri5urn um skóginn, stuudum björt rjóður, stundum
aö láta vel aö manni. en hrinda honum svo frá sér, dimma lunda. og hæfir ekki að eg telji það alt upp
eins og rakka, sem flaðrar upp á húsbónda sinn. j fyrir ykkur. góðir félagar. Eg man enn þá glögt
Síðan sneri keisarinn hestinum í götunni og rei" hvcrt,orS scm hann saS*'> °S *Zur en eg hverf héðan
. , ,. , , . . . j ætla eg að skrifa þaö upi), svo að öðrum gefist
at stað, cn eg fylgdi honum þegjand, og , þungUj^^ . a„ ,esa það einhvern tíma síðar meir. Hann
skapi. En þegar liann ávarpaði mig aftur, þáj mintist margra tíðinda, sem hann hafði verið við
gleymdi eg að hugsa um sjálían mig. j riðinn og atburða, sem drifið höfðu á daga hans, en
“Eg gat ekki sofiö. fyr en eg vissi hvernig ykk- stundum ]>ess. sem síðar mundi fram koma. Hann
ur reiddi af,” sagði hann. “Skjölin hafa orðið mér! á drottinsvik Marmonts og hollustu Madcon-
dýrkeypt. Það eru ekki svo margir eftir minna
fomu hermanna, að mér verði ekki sárt að týna

Lávarðarnir í norðrinu.
cftir
A. C. LAUT.
tvo.
tveimur þeirra á einni nóttu.”
Mér hnykti við að heyra hann nefna
mælti með áhyggju:
“Despienne ofursti var skotinn, hátign.”
“Og Tremeau höfuðsmaður lagður til bana
alds. Um unga konunginn af Rómaborg talaði hann
langa stund með blíðu og viðkvæmni, rétt eins og
hver óbreyttur borgari um sitt einkabarn, og loksins
tjni tengdaföður sinn, Austurríkiskeisarann og ætlaði
°fT pá, að liatin mundi standa í milli sín og óvina sinna.
j Hann talaði lágt, en ákaflega hratt; eg þorði ekiki að
I segja eitt einasta orð eftir ofanígjöfina litlu áður, en
grí reið við hlið hans steinþegjandi og gat varla trúað
j því. að þetta væri sjálfur keisarinn. Það var venju-
mig hefði borið að fáum mínútum fyr, þá hcfði egjjeorast a5 mer rann pajt vatn milli skinns og hörunds
getað bjargað honum. Hinn, vegandinn. flýði út áj þegar hann kit á mig en nú sagöi hann mér aUan
ahra- hug sinn um triöfg trúnaðarmál, áhugafullur og svo
F.g mintist þess, að eg sá ríðandi mann úti á! hraðmæltur, að orðin koniu óðfluga eins og riddara-
ökrum rétt áður en eg mætti keisaratium. Hann rnunj fylking á hraðri ferð.
hafa flúið úr vegi fyrir mér. en ef eg hefði vitað1 Þannig riðum við. keisarínn og eg —. og enn
þetta. og Violette veríð ósár. þá skyldi hins gamla!l)ann úag t dag verður mér sú stund kærust allra, að
reta nefnt okknr saman — gegnum skóginn hjá
berserks hafa hefnt verið. Eg hugsaði til sverðfimi j
Fontainebleau, ]>ar til við ikonntm að dúfnahúsinu.
hans og hugsaði með sjálfum mér, hvort því mundií^ stóðu ]5rjár skóflvtr upp við vegg rústarinnar
vera um að kennat að hann var íarinn að stirðna 1 hægfa megin dyra. þegar inn var gengið, og þegar eg
úlnliðttm, þar til Napóleon tók til tnáls aftur: : leít þær kontu tárin í augun á mér, því að eg mintist
“Nú er svo komið. brigadier. að nú veit enginn ])eirra tveggja, sem ætlaðir voru til að beita þeim
hvar þessi skjöl eru niðurkomin, nema þér.”
Það kann að hafa verið misheyrn mín. en þó var
mér nær að halda })á í svipinn. að honum þætti ekki
ver, að svo skyldi vera. En hve fjarri sanni það var.
fann eg af hinum næstu orðum hans.
“Já, brigadier. þessi skjöl hafa orðið mér dýr-
kevpt. Aldrei hefir sá maður uppi verið, er hafi
haft trúrri þjóna hcldur en eg.”
t því bili komum við þar að, sem þeir höfðu
barist. Despienne ofursti og hinn maðurinn lágu
kippkorn neðar á brautinni, en liestar þeirra bitu
makindum undir espitrjánum. Tremeau höfuðsmað-
ur lá fyrir frarnan okkur uppt loft, og hat'ði breitt út
hendurnar t kross og hélt um meðalkaflann á sverði
sínu, en brandurinn var brotinn undir hjöltunum.
Tíann hafði hnept frti sér treyjunni og sá i hvíta
‘kyrtuna; hún var skorin á bringunni og hékk stór
skella af storktiuðu blóði út um raufina, eins og rauð-
ut vasaklútur Hann hafði bitið á jaxlinn og sá
jdytta í hvitar tei nttrnar undan hans feiknt-stnrn
Innganaur.
Eg, Rúfus Gillespie, skinnakaupmaður og ritari!
Norðvestræna félagsins, skýri hér í stuttu máli fráj
fáeinum hinna mikilfenglegu atburða, er gerðust á
styrjaldartímunum á öndverðri þessari öld, þegar
Norðvestræna félagið réði fyrir víðlendara ríki held-
ur en öll Evrópa er, og fór í bandalagi með Indíánum j
og sínum hergjörnu Bois-Brulés, með ófrið á hendur
k'eppinaut sínum, !hinu heiðarlega Hudsonsflóafélagi, j
mitt inn i þær víðáttumiklu lendur, sem ]>að félag
gerði tilkall til. Ef einhver skyldi vefengja frásögn j
mína, þá vona eg að trúboði nokkur, meðal Indiána- j
kyntlokkanna nyrðra, verði fús til aö sanna sögu;
mína, en hann er víðfrægur prestur, og sonur kon-j
unnar. er fyrir því óláni varð, að lenda í höndum j
flökku-kynþáttar Indíána, er Oroquóar hfeita. Enn-!
fremur sannar frásögn Selkirks lávarðar, um hinaj
ógurlegu styrjöld við Norðvestræna félagið, það. semj
eg hefi sagt, og sömuleiðis munnlegur vitnisburður j
landnema, sem enn eru á iífi í Rauðárdalnunt. Samt
sem áður verður þar að gera fyrir ákafri hlutdrægtv j
istilhneiging vitnanna, sem eg ætla ekki að halda j
fram, að eg sé laus við, með þvi að eg var í Norð- j
vestræna félaginu.
F.ngum orðum ætla eg að eyða um gritndarverk
VEGCJA GIPS.
ERUÐ I>ER AÐ HUGSA
UMGÓÐAN ÁRANGUR?
,,EMPIRE“ TEGUNDIRNAR AF
VIÐAR-GIPSI, VEGG - STEINLÍMI
OG VEGGHÚÐAR-KALKI ERU SÉR-
STAKLEGA ŒTLADAR í ALLAR
------------
GÓÐAR BYGGINGAK.
Einungis búið til hjál
Manitoba Gypsum Co.Ltd.
Winnipeg, Manitoba
SKRlFlt) f.FTIR BÆKLINGI vorum yð-
—UR MÚN ÞYKJA HANN ÞESS VERÐUR —
fei

gSE3

| THOS. H. JOHNSON og
I HJÁLMAR A. BERGMAN, 1
* T
# Islenzkir lógfræðinear, ®
| I
ijj Skripstofa:—Room 811 McArtkui #
‘ tíuilding, tíortage Avenue
J Áriton: P. O. Box 1656. •
Telefónar: 4503 og 4504. Winnipeg
þau, sem borin hafa verið á víxl á hvíta menn ogj
eirrauða. Mér er í fersku minni, að hvítir hermenn
austan úr borgunum flógu skinn af foringja nokkr- ... ——
um innfæddUm, og í annan stað er mér ógleymanleg menn hafa breytt óbygðunum í konungsríki. Þeir
fjandsamleg háreysti Mandananna yfir fanga, sem bafa brotið sér braut frtt Lahrador aústur við strend-
])eir voru að kvelja, svo eg 'held að hvorugur mann- ur Atlanshafsins, alt vestur að Klettafjöllum, ])ar
flokkanna geti lýtalaus borið hihn brigzlum. sem min n frægi frændi, Sir Alexander Mac-
Brevtingar þær á aukaatriðum viðburðanna, semj Kenzie lét eftir skýrsilu landkamiana sinna. Sannið
eg segi frá ©g hefi séð með eigin augum.-'eru ein-jin^ orða minna, ]>að kemut á daginn, að nöfn
göngu gerðar til aö hlífa við óþægilegri hnýsni nú- j Davíðs I homsons, Símons Fraser og og Sir Alex-
lifand? niðjum þeirra manna, sem eg lýsi hér. En anders MacKenzie verða höfð í meiri hávegum í
Dr. B. J. BRANDSON |
Office: Cor. Sherbrooke & William
TBIÆPHONH GARItvaSB 9
Office-Tímar : 2 — 3 og 7— 8 e. h. w
Hbimili: 620 McDer MOT Avt í
mxPHOKX GARRV : í — í S
Winnipeg, Man. {
«««««««««««««/8 «'$£.£ «,(■
Dr. O. BJ0RN80N
Office: Cor, Sherbrooke & VVilliam
l'RI.ERHONK: garrv ÍSHw
Office tímar: 2—3 og 7—8 e. fc
«) Heimili: 806 Victor Stkhet í
(^
•) TEtKPIIONH: garrv, Tdtl
<9 2
» Winnipeg, Man. *.
það er mála sannast að margir atburðir gerðust á j brczkum annálum, heldur en Braddocks og
með mér. þessum styrialdartimum skinnaverzlunar félagatma. “Gg svei!” greip hermaðurinn fram t. og hló
Keisarinn tók eina skófluna og sagði að við yrfcJ se™ hæfir aC skrásetÍa' Eg hefði feginn viljað! hátt að ákefð frænda míns. sem vferið haföi einn af
utn aö hafa hraðar hendur j mtlda frasogn sumra viðburðanna. svo að þóknanfegt torkolfum Norðvestræna felagsms. ‘ Og svet!
, „ ’ . , , . m yröi devfðar- og kveifarskapar-öld nútiðarinnar. enjYkkur, æfintvra-berrunum. þykir það snarræði, að
_TÍ ka' ar'nnar værðttm v.ð að na fynr solar- ^ yrðj ^ au8i8 nema mefi þvi að sniBganga Lfcjóta Braddock aftur fyrir ykkur. Var ekki Sir
’iPPras, n2æ tj ann- sannleikann. 1 Alexander systrungur yðar ?” spurði hann með hæðn-
Ekkert af frakknesku blóði rennur i æöum j isglotti1.
mínum. og þess vegna ber eg enga æsingakfenda trygð Frændi minn roð.naði. Honum varð illa við
mælti hann.
Við grófum nú gröfina, létum skjölin í skamm-
byssuhylki mitt, til að verja þau raka, og lögðum þau
i gröfina og mokuðum niður yfir þau. Eftir það
gengttm við svo frá, að pkki skyldi sjá nývirði, og
Toks veltum við stórum steini yfir. Eg þori að segja
að keisarinn hafði ekki gengið i annað eins erfiði
siðan við Toulon, þegar hann hjálpaði til þess
1 sjálfttr. að setja upp fallbyssurnar sínar. Hann tók
upp hiá sér stóran silkiklút og strauk um ennið,
löngu áðtir en við lukum verkinu. — Þegar við geng-
um út úr rústinni sást fyrsta skíma dagsbrúnar læð-
ast iínn á milii trjátolanna. Við gengttm til hesta og
tók eg um istað keisarans, til að styðja hann á bak;
þá lagði hann höndina á öxlina á mér og mælti:
“Nú er þessu lokið. og það er vilji minn. að þér
liugsið aldrei til ]>ess framar. Þér skuluð aldrei
tninnast skjalanna með sjálfum yðttr, þangaö til þér
fáið skipun frá mér, með minni eigin hendi og inn*-
sigli. Frá þessari stundu og þangað til skuluð þer
hrafnsvörtu grön-
Keisarinn stökk af baki og laut ofan að hinum ffKyma (illtt. sem hér hefir fram farið.
“Eg ska! gleynta því, háti'gn! svaraði eg.
Við urðtirti stðan samferða þangað til við kom-
datiða manni.
“Hann veitti mér dygga fylgd frá þvi við Ri
til hins ofbeldisríka forna drottinvalds, en það mátti
aftur á móti segja ttm ntarga hinna óþýðtt félaga
minna i Norðvestræna félaginu : en deyfiugi í meira
lagi hlyti samt sem áður sá maður að vera, sem gæti
litið aftur öldungis hrifningarlaust til afreksverka
æfintýramannanna í Ónumdalandintt — í stuttu ntáli
til hinna stórfengilegu framkvæmda skinnaverzlunar-
félaganna miklu. Þeirra menn voru skinnakaup-
mennirnir og hraðboðarnir. Coureurs des Bois og
Bois Brulcs, sem lögðu leiö sítta um víðáttumiklar
óbvgðir hins veglausa Vesturlands. Þeirra menn
voru kátu skt pshafnarntennirnir. sem syngjandi glað-
væra söngva eftir jöfnttm hljóðfaTlssmellum árablað-
anna, þræddu ókunna strauma ]>angaö til þeir höfðu
kannað alla vatnaleiðina frá Lawrence-fljóti til Mac-
Kenzie-ár; þei'rra ntenn voru þeir hugglöðu sveinar
norðttrsins, sem hjuggu sér veg gegnum eyðiskógana
og settu á stofn stauragirta skinnaverzlunarstaði frá
Atlanzhafi alt til Kyrrahafs, sem frumherjarnir tóku
ittkunntff'-orðin “æfintýra-herrar,“ því að hæfileg á-
herzla var lögð á fyrra hluta orðsins.
“Mig langar til að benda yður á,” svaraði hann
stuttur i spuna. “að meðlimir liins forna og heiðvirða
Hudsonsflóa félags hafa öðlast lieiðurs einkttnnina
“æfintýra-herrar” í lögildíngarákvæðum félags síns.
Og það vita bæði guð og menn, að ettginn maður
hefir unnið betur til ])ess að heita æfintýra-herra,, en
hlutabréfasölu þorparinn hann Sclkirk! Og hann
var hvorki meðlimur Norðvestræna félagsins né
Canadamaður, heldur var hann Engfendingur eins
og foringinn hérna í Kastalanum.” Frændi minn
beindi þessttm siðttstu orðum ögrandi að enska her- jj
foringjanum, sem nú var orðinn sótrauður í framan. |
en þó st’lti hann sig og svaraði hógværlega: j
"Þetta er þvættingur. MacKenzie, vinur ’minn,” g
sagði hann hlæjandi og drýgindalega; “ef hinn há-
Dr. W. J. MacTAVISH
Office 7241, Aargent Ave.
Tetephone Aherbr. 940.
I 10-12 f. œ.
Office tfmar < 3-5 e m
( 7-9 e. m.
— Heimili 467 Toronto Street -
WINNIPEG
telbphone Sherbr. 432
Attt'mt'H'ttti.'W.'i.ttttt't'fii
♦ Dr. J, A. Johnson ♦
-• PHysician and Surgeon
::Hensel, - N. D.
* f»t't"l"i i i | | | | I tttttttf
J. G. SNŒDAL
TANNLŒKNM.
ENDERTON BUILDNG,
Portag* A»e., Cor. Hargrave 8t
Suite 313. Tals. main 5302.
****** t
3 Dr. Raymond Brown, I
Þ
326 Somerset Bldg. *
Talstmi 7262
Cor. Donald & Portage Ave.
Sérfnrðingnr í _ augna-eyra-neí- og
háls-sj úkdóm o m.
sér til fyrirmvndar. Hvítþvegnu stauragirðingarnar
borni jarl af Selkirk hefir verið slíkur æfintýra- Heima kl, io i og 3—6.
I herra, því í dauðanum tók þá Bifur-klúbburinn hon- i
I
b
einn af
um
| skilja.
voli,” mælti hann dapurlega. “Hann var
mínttm fornu raumum frá herfreðinni tiil Egijtta- a^j hann á mig
iar<ls-'' “Það er villigjarnt i skóginum og má vera, að
Og raustin hleypti lifi i þann dauða. Eg sá:eg hafi ekki grcint rétt áttirnar. Var það ekki i
augnalokitt hreyfast. Hann sneri hanclleggnttm og! landsttður-hornintt. að við grófum þau, haldið þér?
hóf sverðshjöltun lítið eitt. Hann var að reyna að “Grófum hváð? hátign!’
rei-a þau til kveðjti. Þá féll neðri skolturinn niður| “Skiölirí vitaskuld.” mælti hann.
á bringuna og hjöltun skullu á götuna. “Hvaða skjöl? hátign!
“Mættum vér allir verða svo drengilega við “Hvað er að tarna! bkjölin. setn þér náðuð i
öatiðanum,’' mælti keisarinn og reis upp. og eg tók fyrir mig. vitanlcga.
rndir það af hjarta, og sagði “Amen.” . “Eg skil fekki nvað hátignin á \ ið , svaraði eg.
Bóndabær st<>ð svo sem 50 faðma þaðan sem við
voriim; bóndi hafði heyrt reiðina og skotip og þotið;
i borgar-jaðarinn; þar sagði hann að við skyldum j margra hinna minni háttar landnema við ár og vötn
Eg kvaddi og sneri við hestinum. en þá kall-! fjarst i norðrinu, eru óvenjulegar menjar hinnar
forntt frægðar skinnaverzlunar félaganna. Land-
flæmið viðáttumikla, sem teygir sig frá Hudsonsflóa
til Kyrrahafs og hrifið var úr villidómi handa siðuð-
um þjóðum, er virðufegasti minnisvarðinn handa
hinum skjaldmerkjalausu frumherjum alrikisins.
Rúfus Gillespie.
ttm með opmtm munni og opnum örmum, og-
“Opnum hjörtum, megið þér bæta við,” greip J* CARSON,
MacKenzie frændi fram i. “Og svo væri mér þökk á „ Manufacturer of
])vi, að þér slej)tuð ])csstt vinaskrafi ttm mig,” bætti “KP& ORTHO-
liann við kuldalega. rHIJlC AFFLIANCES,Trusses.
Um Bifur-klúbbínn er það að segja, að hann var 54 Kina St, WINNIPFk
nafntogaður fyrir gestrisni meðlimanna. ffann
Winnipeg — einu sinni Garryvirki
AðUr Rauðárby.gð,
ii> Júni 18—
0
Ilann varð kafrjóður í framan af reiði; en eftir
ötíitla stund hlót hann cjátt og mælti:
. “Þetta er laglegt. brígadier! Eg fer að halda,
út. líann stóð skamt frá, dauður at’ hræðslu °S ag þer set1g ekki síður kænn en hraustur, og verður
undrttn og giópti á keisarann. Honum fólum við að ekl<i lengra til jafnað.”
færa líkin til kirkju og geyma hestanna. Eg skildi — — —
Yiolet eftir hjá honum og tók með mér hestinn Mont- Þetta er nú ^agan af þvi, þegar eg varð vihur { slUT1<I , nerner um kiudi)
tucs, því að eg hugsaði sem svo, að hann gæti aldrei °S frúnaðarmaðtir keisarans. Þegar hann kom frá hatgj ]0fa?j ag finna
haklið fvrir mér Yiolette. en af hinutn gætu hlotistj t,'!!!!!. 'S/r a^. taka \ mér það kveldið.
FYRSTI KAPfTULT.
Endurmin n ingar.
“Hefir nokkttr^ séð Ei'rík Hamilton?” spurði eg
Eg hafði beðið vinar míns tneir en fulla klukktt-
stund í herbergjum klúbbs bkkar í
var
stofnaður 1785; upphaflega voru í honum nítj'án
mtenn og síðar aö eins þeir, sem átt höfðu aðsetur í
Pays d’ En Haut, og fékk klúbburinn brátt orð á sig
fyrir hina mestu gestrisni. Mér var það óskiljan-
legt, hvernig því vék við. að nýlendubúarnir skyldu
stundum heykjast fyrir tign Evrópuhöfðingja, er þeir
jkömust i kynni við þá. En strax þegar Adlderly of-
ursti mintist á Selkirk' lávarð og Bifur-klúbbinn,
flaug mér í hug veizla í Montreal, þegar eg var á!
sjöunda ári. F.g hafði verið klæddur í háskótabún- j
ing, sem jarlinum geðjaðist injög vel að — húfu, j
stuttpils, nteð laghnif við belti o. s. frv. — og fórl
j ]>annig klæddur með frænda mínum í Bifur-klúbbinn.
bkkar i Quaíjec-Iprg. | Vi8 Þar 1 sal al,an uppljómaðan; stóð þar
nu’g þar og borða með1 lx)rð með rjúkandi réttum, er mér leizt mjög vel á;
A. S. Bardal
843 SHERBROOKE ST
ielnr líkkistur og annasi
jm úi.arir. Allur útbúD-
uöur sá bezti. Ennfrem-
ur selur hanD allskonar
minnisvaröa og legsteina
Tals C4 2152
''afningar. Þar á ofan varð eg að hlifa henni vegna
þau ttpp þegar hann væri orðinn fastur i sessinum.
svo
F-g fleygði frá mér fréttablaði, umhverfis sátu gestir, sem boðið hafði verið “uj)p
að þau lágtt kvrr þegar hann fór i útlegðina til I Y™? ** ^ °g
sáranna, því að vtð attum langa retð fyrtr hondurn. St. Helena. Þá var það. að hann vildi koma þeím; ,ka' re t' 1 mCr °g gtkk , ! .Sainana skinnakaup-; a ' ðt a khibbnfahnu. Til hægn handar frænda
Keisarinn var fyrst hljóður lengi vel. Rann að í hendur vina sinna og fylgismanna. og í því Sem- V!>n' ’ Sílma hoPu Þe,r hofSu »*urlmfmim sat Slr Alexander MacKenzte - ny-herraður
vera. að honum hafi fallið nærri dauði þeirra Des- i skHfaðí %ahn mer þrju þref, eftir þvt sem eg iheyrði
öll.
ef
ptenne <>f
veglátur.
retneatt. i tann var alla tið fátaíaður og, SÍSar- en þ”ir ,sem gættu hans komust yfir þau öl
T,oks bauðst hann til að kosta sig og sveit sína. e
Þar a ofan bar honum margt þpngt að R
fyrri átt hluti’ í Norðvestræna félaginu, en áttu nújaí konungimtm og nýlcga orðinn frægur fyrir aðj'
harða orðasennu við nokkra liðsforingja frá Kastal- kanna fl jótið, sem ber nafn hans, og að brjóstast, {
SUM
VEGGJA-AL MANOK
eru mjög falleg. En fallegri eru þau 1
UMGJÖRÐ
Vír höfum ódVrustu otr ber.tu mrudarenitni.
( bænum.
Winnipeg Pictnre Fraite Factory
Vér smkjutn oB skilum myndnmun
PhopeGarry 4260 - 844 sherbr. Str
anum.
MENN OG KON-
veglatur. Þar a otan bar honum margt pungt að ...... r ® ' tjætir n
s ... , * í þtetr vtldu leyfa honum að senda eút bréf svo að þetri _ - ,
höndum um þessar mundtr, drottinsvik handgeng- læsn þag ekk; Þyi var neitaí< ^ þannig bar _þaiS til \
inna manna og uppgangur fjandmanna hans mikill. að skjölin lágtt kvr i sama stað þangað til keisarinn
Þvi var ekki þess að vænta, að hann væri kátur eða dó 1821. — Þá grófum við þau ttpp. Bertram greifi
h>r í bragði. En er eg hugfeiddi, að hanti hafði nú °í eS’- -n tra hv' mttn eg ekki segja. hvað af þeim
'liefir nokkur séð F.irík Hamilton?’
UR VANTAR :
t jgegn um Klettafjöllin til Kyrrahafsstrandar. Þar! F Q,
spurði egjVoru og Símon Fraser og Davíð Thompson og ffeiri j
ss,að virða deilumál þeirra nokkttrs. frægir landkönnunarmenn, og þóttj mér mikils vert í -----------—
er nú í tiunda sinnið sem þú spyrð aðjnnl alla. Mér fanst miklu meira ti.l ttm þessa nienn Til að iæra rakaraiðn
þessu,.” svaraði frændi minn , Jack MacKenzie, og
a ser þau skjöl. sem hann mat svo mikils. og virztj£arg' Þvi afi Þafí er ekki séð f>TÍr endann a Þvi enn
höfðu gersamlega gengin úr greipum hans fyrir lít- c. .. ■ , „ , „ , ,
. . , . Ka tinu mun koma, að þtð munuð heyra þessara
illi stundti, og að eg, Etienne Gérardi hafði orðið tiljskjaja getig 0g þa mtmug þjg fá að sjá, að þessi
þess að ná þeim, þá þótti mér sem hann ætti að meta núkli maður getur Tátið Evrópu leika á reiði skjálfi,
það nokkurs við mig. Það sama kann að hafa kom-
ið honum í hug, þvt að þegar við beygðum af þjóð-
brautinni og riðum i skóginn, þá tók hann til að ræða
um þá hluti, sem eg vildi helzt hafa int hann eftir.
jafnvel ]>ó hann hafi legið í gröf sinni. Þbgar
hvesti á mig augun. “i tiunda sinni, hvorki oftar eða
j sjaldnar,” Hann hnyklaði brýrnar ytir ónæðinu,
eins og hann var vanur að gera, þegar eg var dálitill
drenghnokki. sat á kné hans er hann sagði veiði-
mannasögur og greip fram i fyrir honum með spurn-
ingtim. sem ekkert komu málinu við.
“Þvættingur! Þér getið ekki búist við Eiri.ki
“Hvað
og segjd börnum vkkar eða bamabörnum, að þið
j hafið hevrt söguna af þess manns vörum. sem þá
var einn á lífi allra þeirra manna sem tóku þátt t
skjölin snertir, þá hefi eg þegar sagt yð . þessum atburi5um> — mannsins. .sem freistað var af
:intr vitið hvar þau verða geytnd'. Þjonn:-------__________ _______________
.. ... . , P Abeins
og það. sem eg hafði heyrt tim svaðilfarir þeirra en tvo mánuöi verið aö læra. Og
þenna unga, gáfulega mann. með fellinga-hálsknýti, kaup borgað meö vertö er aö
sem tók upp undir eýrtt og konungfegt sæmdarmerki' læra. Laun frá $12 til $18 um
dagur kemur, skuluð þið hugsa til Etienne Gérards Hami,t°n hÍngaS nÚ’” Sagði Adderi-V ofursti dró
marskálkinum Rerthier, sem reið hinn geysta elt-
ur, að þér einir vitið hvar þau
minn hinn serkne»ki bar 'hófluna 1 dúfnahústð, ingajeik a Parísar-brautinni, sem keisarinn faðmafa
annað vett hann ekk. En raðtð, hvemtg flytja skyld., ^ ^ ^ ^ honum um sk<^nn hjá Fon.
tainebleau. Laufin eru að springa út og fuglarnir
skjölin, gerði eg á mánudaginn. Þrír vissu það með
mér. tveir karlmenn og ein kona. Henni mundi eg
trúa fyrir lífi minu. Hvor karlmanna það var, sem
brást mér, kann eg ekki að segja nú, en ég ætla að
eg muni ekki ganga þess duldur lengi.”
Vití vorum nú staddir þar sem skógurinn var
einna þykkastur, og var þar nær koldimt af skógar-
liminu. Eg heyrði keisarann slá keyrinu við stíg-
vélið og taka í nefið þess á milli; því var hann jafn-
an vanur, þegar honum bjó mikið í skapi. Hann
þagði um stund og mælti síðan;
kvaka í mót vorinu, góðir drengir. Þið munuð finna
annað skemtilegra að stunda í sólskininu, heldur en
að sitja hér og hlýða á sögur gamals uppgjafa-dáta.
ÞÓ megið þið vel festa það í r’tnni'. sem eg segi
ykkur, því að oft munu skógar laufgast T>g fuglar
vori heilsa áður En Frakkland hlýtur slíkan drotnara
sem þann, er eg hafði þá sæmd að þjóna.
seiminn. Hann var lotinn í herðum, rjóður í kinnum,
sælkeralegur og búlduleitur. “Barnið hans er lik-
lega að taka tennur,” bætti hann við hæðilega og féll
það í góða jörð, þvi að klúbbmeðlimirnir höfðu oft
verið að stríða vini mínum á því, hvað honum þætti
vænt um son sinn frumgfetinn.
Eg þóttist sjá, að Adderly var meira um það að
hugsa. að komast hjá að halda áfram samtalinu við|
skinnakaupmennina, heldur en að tala við mig, svo
a# eg svaraði óskammfeidnum móðgunarorðum hans
með því að draga stól minn fast til þeirra McTavish,
Fribishers, McGillivrays og MacKenzies og hinna
annara fornu hetja í norðrinu og settist hjá þeim.
“Fyrirgefrð herrar mínir,” mælti eg,, “en mig
langar til að spyrja ykkur, hvað þið voruð að tala umi mátulegt Mr. MacKenzie.
við Adderly ofursta?” | Allir fóru ,að lilæja. en frændi minn kallaði
á brjóstinu, er gaf mér til kynna. að það var Selkirk
lávarðúr.
>Tér er það minnisstætt. að þegar búið var að
hera. burtu diskana og fötin af liorðinu, þá var eg
settur ttpp á það til að stíga sverð-dansinn. Mér
hefir Iíklega tekist dável, því að áhorfendurnir klöpp-
uðu akaflcga. en sjálfur man eg ekki eftir neinu
nema fingrasprettum, húfuveifi og ljósglampanum
alla vega frá mér og mig snarsvimaði. Því næst setti
frændi minn mig á kné sér, og hét mér því, að eg
skyldi fá að vera hjá sér þangað til veizlan væri' á
enda. ef eg væri góður, og því næst var meira vín
fram reitt.
“Þú ert búinn að fá tióg vín, strákhvolpur,”
sagði frændi minn og hafði skyndilega endaskifti á
vínglasinu, setn frammi fyrir mér stóð.
“Ertu jafnvarkár með víndrykkju sjálfs þín,
frændi ” spurði eg óhtndarlega.
“Ágætt!” hrópaði jarlinn. “Þetta var yður
vikuna ábyrgst.. Mikil eftir-
spurn eftir rökurum. Sendiö
eftir fallegum bæklingi. —
Moler Barber CoIIege
220 Pacific Ave., -;- Winnipeg
“Við vorum að tala um fornar skærur,” svaraði
frændi minn; “því verður ekki mótmælt. að okkar
til
skenkjarans og sagði: “Eitt toddíglas, Johnson. og
annað með óblöndtiðu heitu vatni.”
S. A. SIGURDSON
Tals. Sherbr, 2786
S. PAULSON
Tals.Garry 2443
Siiíurdson & Paulson
BYCCIJ<CAM|EJtN ,g F1\STEICN/\SALAN
Skrifstoía: Talsími M 4463
510 Mclntyre Block WÍDDÍpeg
I dag.
Léttiö heiinilisstörfin í dag, og
aukið þægindi meö þvf aö kaupa
HOTPOINT ELECTRIC IRON
GAS ST0VE DEPARTMENT
WÍBDÍpcg Electric Railway ComoaDy
322 Maio st Talslmi MaÍD 422
(