Lögberg - 12.10.1911, Blaðsíða 6

6.
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 12. OKTÓBER 1911
1
Lávarðarnir í norðrinu.
eftir
C. LAUT.
Þaí5 var orSiíS áliöið dags, þegar við fórum
fram hjá. Sólarbjarmanna lagði yfir þverar St.
Charles, svo að stirndi á dökkgráa steinveggina í
kitkjum og klaustrum, en allir gluggarnir mót vestri
j elda á fljótsbakkanum öðrum, fram undan okkur, ogj ‘ Finst þér ekki, að hann yera fullnærri heim-
j voru þar félagar okkar, sem biðu eftir okkur. Þeimj kynnum sínum. skógunum, til þess að vera ánægð-
: var þegar skift niður á bátana og ráðstafað svo-, að jur?’’ spurði eg. “Hvar er kynflokkur hans?’’
þeir héldu áfram róðrinum á nóttunni. Svarta myrk- “Það er ekki kynflokkur hans, sem hann þráir,” I
ur var því nær komið þegar fundum okkar bar sam- svaraði skinnakauþmaðurinn.
an, en þegar leiðsögumaðurinn kallaði á niennina “Og hvað er það þá ’’ spurði eg,
hvem á fætur öðrum með nafný þá aðgætti eg hvern, “Það er konan hans, sem hann er hugsjúkur yfir
j um sig þessara gulmórauðu manna, er þeir skipuðu að vera skilinn frá.’ ’svaraði skinnakaupmaðurinn og
j sér, hver á sinn stað í bátunúm; og svo liðlega gerðu tók út úr sér pípuna.
þeir það< eins og Indiána er siður, að bátarnir högg- “Þvættingur!’ sagði eg og hló. “Það er ekki ó-
uðust varla nokkra a itund. Á bátinn til min kom líklegt, eða hittr þó heldur, að Indiáni sé hugsjúkúr
lágur og gildur máður,- sein hét Litli-Karl. Hann eða taki sér nærri, að vera ekki samvistum við kerl-
var góðmannlegur, ■ síbrosandi og virtist vera ingu sina, einhverja spikfeita leiðindanorn! Þvi er
mesta karlmenni, þó að hann væri ekki hár í lofti. mér ómögulcgt að trúa.’’
Félagi hans er með honum kom hét Svarti-Kufl. “Mér er sama hvort þú gerir það eða ekki,’’:
Hann var hár vexti, herðamikill, alvarlegur og fá- svaraði skinnakaupmaðurinn, “það er satt samt.

VEGGJA GIPS.
GISP ,,BOARl)“ kemur
í staö „LATII,“ og er
eldtrygt.
| THOS. H. JOHNSON og |
Í HJÁLMAR A. BERGMAN, I
«h . r
jlj lslenzkir lógfræðincrar, ®
Skrifstofa:—Room 811 McArtbur m
Building, Portage Avenue
ÁRitun: P. O. Box 1856. f
31 Telefónar: 4503 og 4504. Winnipeg %
urðu fagurrauðir eins og í eldglóð sæi og allir turnar,
smair og storir, glitruöu ems og skira gu ; svo aö! taJa.'övir. Fimm eða sex fleiri menn bættust við þar l Kona lians er dóttir Sioux-höfðingja. Hún lagöi af
ekki var að undra þó að þessi ruddalegi ræðaraflokk-: ag auki á niinn bát. en eg gat ekki héyrt nöfn þeirra, stað langt norður í land með kynblendingum nokkr-
ur legöi upp árar og hefði bæn fyrir munni sér um 1 hávaöanum, sem var. Ei.nn þessara manna var hár utn og veiðimönnum í fyrra mánuði og síðan hefir
farsællega ferð, mænandi augum á turn Xotre Ðame vexti, fallega limaður og mjúkur í öllum hreyfingum; maður þessi verið eins og utan við sig.”
kirkjunnar. Og eg vissi naumast af sjálfur fyr en ^iT11 voru hvöss og kænskuleg, og tindrandi eins og, “Hvað heitir hann?” spurði eg um leið og sá er
, . ... - r’ „ . • , ■ högogrmsaugu. Þessi ræðari settist að baki mér og við mig hafði talað var í þann vetrinn að hverfa bak
eg liaföi tekið ofan, og sarna gerðu'þeir frændt minn . , ,. 6 1 ”
s ö , varð pegar hljoður, rett eins og hann svæfi. við tjaldið.
og Kirtkur. S«ðan fel u ræðararnir a tur a arar. . ^ fj8 ,bátarnir lögöu Sömu óskiljanlegu Lidíána-samstöfurnar komu
Latarntr dre.fðu ur ser. \ ið rerum fynr Demants- , . fnum f]ota út . mj8ja ánaS E v|fsi mi inJn ; ,á ný, sern eg hafði heyrt Indiánann hafa yfir skommu
höfða, og langur skuggtnn af háum hofðanuin fell ábrtíiUtj, hálfskorðáður milli farangurs-stranga. áfiur- ,Ef tók llá aftur að horfa á skrípaleikana utj
á fljótið frant undan okkur. Hið breiða Ivawrnec-. sogaði að mér lireina loftið.. þrungið skógarilminum! vlS skógtnn. Kinn maðunnn virtist nokkuð fra-;
fljót virtist liggja í óteljandi bugðum tnilli purpura- Og féll i tnók. Tíægur vatnsniðurinn og beljandi hltlum' Hann var að lata Tndíánana fylkja
litra höfðanna; i sólskini var þaö eins og fagur speg- straumþunginn, sem eg hafði hgyrt um dagimr kvað ser 1 halarofu l,l ai5 hyrja aS st,ga. (lans’ ÞaS var
,11 milli sku-^asæ’la skómvaxinna bakkanna en áienn viS 5 eyrum minum °g þytur náttvindarins ^ etnhvers konar ydhmannsleg fonngja-ttgn
,11 milli sku^gasæ.la skogivaxmna bakkanna. en a, skógilin var Iíkastur jJungu öldúfalli að fjarlægriíburðum hans' oldunSIS ohk hoggormslegum hreyf-
nottum , tunglsljosi var það eins og sæi , bra6lCl strönd. Eg var milli svefns og vöku <>g fanst eins ingum Indiananna- Alt 1 einu sneri hann vanganum
nóttin aölpg sedrusvrðirnir, aspirnar og klettarnir væru að, við eldfbirtunni og sa eg l)á' að hann haf8i málað
Það er'skegg a sig' ^31111 yar ekki Indiáni. t sömu svipan 1
útsýnið. er í ljós komu nýir skógar, nýjar hæðir oglekki þægilegt hvilurúm þar sem maður verður aðl fékk eg þá eitt l)eirra óhugsuðu hugboða- er ganga á
nýir vatnastrengir. Sumstaðar breikkaði fljótið og b'ggja hálfskorðaður; og einmitt vegna þess. hve illa: nndan eða af £ægfara •hugarhnenngum Var
' E x f . * , fór um mig hefir mig sjálfsagt dreymt illa Hvaö l)etta kann*ke. hraðboðinn. sem Hudsonsfloa felags-
varð að stoðuvatm, sumstaðar fell það rnjott 1 Strið- . . J f . ? , • höfðn sent á „ndnn sér mr Ibafði tafist eins OP
T , . T ettir annað fanst mer, að Indíánmn á bak við mitr 0 sent a unaan ser og natoi tatist eins og
um strengjum; loks komum vtð t,l Lachtna — La ;Væri or8jnn aS höggormi og vefðist í mörgum bugð- v,ð vegna ],1veðursins? Þess, grunsemd var naum-
Cbine, er hugrakkur lartdkönnunarmaður nokkur, .La um um brjóstið á mér. Eg hrökk upp ‘og ætlaði ab! ast voknuð hlá mér ')egar Itldianarnir. tóku . tif 'að
- . - ... • • • , • • • .. • , , . * ® ' 1 ■ i\ /v i n 1 •, rt*o „ 1 \ rt 1 -1-111 n rr«i „ P r\„ rt* n /\ t\\ lnt , 11 /\ , Ai-rn
,,Empire“ tegundirnar af ,,Wood-
fiber“ og ,,Hardwall“ gipsi eru notaðar
í vönduö hús.
silfur. Dagtirinn varð að kveldi, og
morgni. og á hverri stund sólarhringsins breyttist jireyta æðislegt kapphlaup á árbökkunum. Það er
Eigum vér aö senda yður bæklinga
um húsagips?
| l)r. B. J. BRANDSON |
f/ts Office: Cor. Sherbrooke & William
Telephone garrySííO ir
^ Office-Tímar: 2 3 og 7— $ e. h. Jr
Heimjli; 620 McDermot Ave*
Telephonk ÖARRY OSl
I
Winnipeg, Man.
Einungis búið til hjál
Manitoba Gypsum Co.Ltd.
Wírwipeg, Manitoba ■
SKRIFIS) KKTIR BÆKLINGI VORUM YÐ-
—UR MÚN ÞYKJA HANN ÞESS ,VERt>UR._'
Dr. O. BJORNðON
Office: Cor, Sherbrooke & William
l'liI.IiMIOMj GARRV fttíW
Office- tímar: 2—3 og 7—8 e. h
Heímiii: 806 VlCTOR STREET
Tei-.kphonhi garry ti;:i
Winnipeg, Man.
(•
c*
(•
•>
i.
•j
c*
<•
%
\t c.
Salle, hafði nefnt svoí spaugi, því að hann hugði, fara að hrista hann af mér. Þegar eg opnaði aug-
að han.n mundi komast til Kína eftir þessari viðtæku L]n sá eg að ábreiðan var komin ofan af mér og
vatnaleið. skammbyssu-beltið spent af mér. Eg hallaði- mér út
af aftur, og var rétt að siga í brjóstið á mér þegar
syngja lágan, þreytulegan söng, sem lét illa í eyruni,
Að leika á bófann og silfrinu ná.”
“Hvað hefirðu hugsað þér að gera?” spurði eg|i
og var líkastur röddujn skógarins. En indverska j hikandi, þvi að eg þóttist vita. að skinnakaupcnaður-
buntiban var .barin, fyrst hægt og siðan smátt og!inn væri albúinn þess a6 taka ómjúkt á Louis!
smátt hraðara og um leið tóku Indíánarnir að “Ertu hi-æddur eða hvað? Það fer fljótt af þér,
við
I Lachine skildi frændi minn, Jack MacKenzie, eg. farfn glögt a8 mannshendi var með hægð stungið stíga nijög rugltngslegan hringdans, sem eg.átti bágtLg ætla aS leika á hann, þenna veiðimann og njósn-
okkur. \ ar }x> auðséð a honum, að hann tók iun „„dir ábreiðuna hjá mér og að handfanginu áimeð að , fylgja með al]gunum ?n V]S að sjá hann ara Hudsonsflóa félagsins á Norð-Vestmanna visu.
dfangi
að hugurinn var dagagrðinum, sem eg bar við belti mitt, var spent
aS af-mér. Eg sló fast til þessarar handar, hitti ekki j Sem
þó
það nærri sér að hverfa aftur, pv
fús til að leggja í mannraunir óbygðanna, ^ - • ----- -------, ... —
hann væri ófær til* þess fyrir elli sakir. Þarna kvaddi en hruflfði mig að eins a 'lagagrðsskaftinu. Nú
Eirikur mig og með handabandi, hljóður og þung-
búinn, til að ráðast i flokk Hudsonsflóa
undir forustu Colin Robertsons.
vökmröu i huga minum endurminningar um snáka. Kom(itl niöur að sandeyrinni milli fljótsins og skóg-
vöfðu sig í mörgunt hlykkjum utan um nakinn; ar>ins eftir svo sem eina klukkustund, og þá skal eg
tammngaman.ni. j geta sagt ]^er einhverjár fréttir”; að svo mæltu rauk
1 Dr. W. J. MacTAVISH I
Office 724J Yargent Ave. ^
|í Telephone Aherbr. 940.
f í 10-12 f. m. I
| Office tfmar - 3-5 e. m.
I ( t-9 e. m.
*
I — Heimili 467 Toronto Street — ffi
WINNIPKG j]|
| telkphone Sherbr. 432 .
egypskum höggorma-
glaðvaknaður og sneri mér reiðulega að Indí- 1 ,uinban er barin enn harðara. Raddimar, sem voru hann firam h-já mér með eitthvað í fangimi, en eg gat
1. Hann var nákvæmlega i sömu stellingum fyrst láSar> híekka> ver®a skrækróma, æstar og æðis-: ekki sáti hvað það var vegna þess hvað dimt var..
og hin hæga ganga verður að hlaupi;
var eg
ánanum. Hann var nákvæmlega í sömu stellingu
ielagsins, eins og ]3egar eg fór að sofa. Maðurinn svaf ekki,, , ,
en hallaði sér aftur á bak kæruleysislega, rétt eins og| verðllr hraða hlauplð að floknum
legar,
stig-dans,
svo j
sem
Höfuðið
var
ekki verður skýrður á vora tungu, ensmér fanst svip-
Nú var það í fyrsta sinni, að eg fékk samvizku-.
bit af atferli mínu, eftir að eg gerðist skinnakaup-
aðastur ormskriði um laufahrúgu! Hávaði, hring-1 maður> og var m«' Það næg refsing fyrir að£e,rðir'
snúni.ngur og brettur dansendanna varð óstjórnlegra.! ,n,nar l)etta Lg þekt, felaga minn nógu vel
',g þekti ■ f élag:
hafði með hinum
nogu.
alkunna
að #gera eitthvað, |
J. G. SNŒDAL
TANNLŒKNIR.
ENDERTON BUILDNG,
Portage Ave., Cor. Hargraue St.
Suite 313. Tals. main 5302.
Mér hefir aldrei getað skilist það. hversvegna; hann hefði gleymt því, að eg væri til
'keppinautar okkar sendu þenna flota til Athabasca"' keyrt aftur á hnakka og hann mændi stálhvössum. ----- —............-- - - -*>-......T V- ; : 'ininar hetta
leiðina urn Lachine i staðinn fyrir Hudsonsflóa leið-! djarflegum augunum upp til stjarnanna. snumngur og brettur dansendanna varð ostjornlegra,
ina. sem þó var um tvö þúsund mílum styttri. Við «Veri« eetur að bað hafi ekki veríð bú illiWi °L ' ? ]Um hnngnum' sem dansendurn,r mynduíu,: skinnakauomanna ráðist
V „xn/ !.......... * ... \r tTO , verm getur' an pað hatl ekkl venís pu llhleg] stóð hvíti maðurinn, með málaöa skeggið hlæjandi, llvatlell< sKinnakaupmanna raðist , \..ll.«.„\., j
,\or<M\ estmenn urðum að lata Montreal vera aðal- |)rjotunnn þ,nn.” sagði eg við sjálfan mig, “en högg- nr(>pan<li og veifandi til handleggjunum fram og|sem ekkl var rettlatt- Eg varö ett:r 1 tiald,nu °gtók í c *
koimo' ormar hafa vígtennur; þess vegna ætla eg að hafajaftur eins oe vitfirrintrur. Oe eitri leið á löneu áðurl aö Jafna saman í huganum svtksem, Louis og þeirr, ^ Wr* Kðymond Brown, I
•stöð okkar, því að þaðan gátum við að eins
vórum okkar til sjávar. En Hudsonsflóa félagsmennj
höfðu. aðal hækistöð sína við Hudsonsflóa. Þó að
þeir með þrælslegri lítilmensku hefðu tekið upp þær
vegna
gát á þér eftirleiðis, kunningi.”
Eg svaf ekki meira ])á nóttina.
•jaftur eins og vitfirringur. Og eigi leið á löngu áðurj . , . ..
dansendurnir hæ’ttu dansinum og gáfu sig taumlaus- rc Smgl,’_Sem Vlð niundumj.lata, llat11^ sæta.^og jafn- ^ sérfraeðingur I augna-eyra-nef- og
Daginn eftirtlega á vald 'hinum viltu fýsnum síns vilta eðlis í hinni framt hagsmunum okkar af því og óhagræðinu, semj
I 11rtrrtrt<'tl/\r\ -frvlo rt-i X , \ i.,., -1. I , . X» I\ — Y V :
mundi bíða. er aö
háls-sjákdómura.
aðferðir, er höfðu orðið okkur svo stórum hagvæn- 'puiðl eg þenna naunga að heit, og svarað, hann mer viltu nattun, Og t«r varð svo taumlaus og dyrsleg f d ánægjue nfaS rifja upp Kag ‘ gist á 1 326 Somerset Bldg.
legar. þá gat eg ekki skilið í því. hvers vegna þeir.með ,an&ri. bulu md.anskra ortSa. svo að eg var engu Uaðværð. að annað ems hef, _eg áhlre, seð. -Estu i s.mflcvTÍnni* nilli seLs íiánnT oe fltótfs Mé * « Talsimi 7262
fón, að slta óþægindum okkar líka. Auðveldast froðan eftir en aður' Eg sagðl honum reiStdega' að skripalætm i þessum bornum skoganns akof. ostjom- J T £ rét S aðP-erðií < »°- D^aId & Portage Av«*>
var ,ð vísu að arla sér birkibáta og góðra ræðara hann yrðl heðan af að he,ta Tom Jones meðan hann leg og nærr, þvi grimmdeg. lrkt og leikur olmra ulf.a. 1emur td ,.g að reyna ^að rcttketa aðgeröir ^
sem næst Quebec. en með góðri fyrirhyggju var aúð- væri á minum hat; hann svaraði engu. en gaut tiligerðu mig nærri því höggdofa. Leiddur af megnri
iö að útvega hvorttveggja tvö þúsund mílum fxr mm auíEnum dldega- - forvitm, sem margan skmnakaupmatto hefir teigt a
okkar.
York Factory við Hudsonsílóa. Það sem eg hefi .
korrtist næst er það. að þeim, hafi gengið það helzt v,lr ',ottur .',ia eg^
til að læra ven^unaraðferö Norð-Yestmanna með því ræna ,c agmu'
að ráða til sin menn, sem verið höfðu i þjónustu
þeirra. CoHn Robertson foringi þessa leiðangurs
hafði meöal annars verið Norð-Vestmaður; og” allir
þeir inenn, er hatin hafði yfir að segja að „ndan-
teknum Eiríki Hamilton, voru liðhlauparar, “tveggja
handa járn,” að því er okkur sýndist. En eg ætla
tnín augnnmn illilega.
Við héldum áfram viðdvalarlaust.
Og róðurinn glapstigu, reis 'eg á fætur og gekk inn í þröng þessara
raumr,
ifidanna
Er læknirinn vanur að: reyna að verja til
setn hann gerir á glæpatnanni í þarfir vís
verja það
Heima kl. io—i og 3—6.
*
fe

’eða fómarpresturinn að
aö j
að vera svo sanngjarn að játa, að hvorugt félagið gat skýjabakkatin, og síðan á krossa þar á árbakkanum.
lagt sig meir fram en það gerði, „m að ginna burt scm bám vitni um órlög nokkurra vatnaferðamanna.
frá hinu gamla veiðitnenn, og reyna þannig að kom- “Þó að þið viljið halda áfrarn, þá vil eg það ekki.
ast yfir launungarmál hins. Eftir ráðleggingttm Sjáið þið ekki, að það er mesti lífsbáski?”
frænda mins leitaðist eg við að afla méf allra þeirra j j)essn skall á feikna ITlikill bvlur seill kubhaði
upplýsinga, sem eg gat. Ef Hudsonsflóa félagið; sundur stórar eikur rétt eins 0£T. ' viðarhöggsmaður
hefði vitaö um það alt. býst eg við. að eg hefði verið kvistar sundur uppkveikjuvið. Bátunum var þá
katlaður njósnarmaður. _ Sjfilfur taldi eg alla þá'strax lagt aí5 landi, og tjargaður segldúkur breiddur
njósnara, sem leituðust við að komast yfir leyndar-j ofan á farangur okkar
mal okkar. Illuthafar i Norðvestræna félagimt áttu áður en té>kst að reka niður tjaldhæla'na, dundí á helli
að kotna saman á allsherjar fund við Fort William. skur og gerí5i .0kkur alla holdvota. Um sólseturs-
við Superirvatn. Og eg komst að því, að Robertson levti» hafði stonnurinn snúið sér til suöausturs og
var umhugað um að koma flota sttuun fram hjá höf-. vi« hugguðum okkur við það, að þetta veður mundi
uð hólstað okkar v,ð Fort Wilham, áður en sá fund- verða Hudsonsflóa félagsmönnum engu síður til taf-
, t J, II. CARSON,
eins og títt var hjá Norðvest-; háværu skuggalegu náttúrubarna. í því kom maður Andaha rinttm el slept a eyðimojrkina Nægi-, Manufactfirer of
Þegar kom að afren.sli Nipissangue- nokknr þjótandi út úr skógintun ðg Trljóp beint í ee^ er Reta ^ess. að 1>egar kom niöur á sand- ARTIFICIAL LIMBÖ, ORTIIO-
^Nippising^ vatns, leit út fyrir' að töf yröi sakir ill-.fangiö á mér. I>a<5 var sá mefö málaöa skeggið, sem c>inia* sa^ f-vouis Laplante þar og^utan um liann heil-! PEDICf APPLIANCES, Trusses*.
mig hafði grunað að væt'i njósnari Hudsonsflóa-: mikið tómum VÍnflöskum; lijá lo um sat félagi Phone 3425
félagsmanna. Eg va,- skjótur til úrræða og brá fæti;,ninn' sJrinnakaupmaðurin», var að reyna að fa; 54 Kinu St. WININlPEa
fyrir liann, svo að hann féll ændilangur til jarðar. fv<>uis tif að diehl<a rneira. En í hvert skifti, sem;________________'
Kirtan féll framan í hann, af því að hann lá upp í; hot,ls helti/ sig ur fudu vmglasi. steypti skinnakaup-; *
loft. Það var I.ouis Laplante, svikarinn og bragða-;maðurinn ur slnu &lasi ytir öxlina á sér, og var ó-;
refurinn. Hann hreytti úr
viðris. Forstöðumenn fararinnar vildu halda áfram,
en þrumuskýin þéttust og -vindurinn óx; leiðsögu-
maðurinn reiddist og stýrði alt i éinu bát sínum um-
yrðalitið upp á sandeyri við árbakkann.
“Fari það b
hrópaði liann, og henti fyrst á
ur yrði. og ætlaði að leggja af stað þenna sarna dag.
Sömuleiðis heyrði eg. að þeir hefðu sent hraöboða á
utulan okkur til foringja Hudsonsflóa félagsins í
Fort Douglas, til að láta liann vita um kormi flota
jieirra.
Eg bafði natimast veitt þvi nokkra eftirtekt fyr og blossinn af báli okkar stóð langt upp á loftið og
en við voruni komnir á stað upp eftir Ottawa fljót- við röðuðum okkur utan ttm eldinn.
inu fram bjá öðnim, þriðj'a og fjórða staönum, sent tj„u:______________________ , ,- ,. T ,,,
, i •*£?«. -a it ' i ■„ Bjarmmn at- eldinum vakti athygli Indiananfia.
kendur er við St. Anne þvi að httn er verndarengill , ■ „ x -y -n> - 1 , «■•*
. „ 1 v 1 i , sem bJu??u vt® vatmð. Fra tjaldstoðum stnum við
vatnaterðatnanna og eru inargtr staðir við hana kcnd- .-• • . , . . • ,, T ,, ,
6 s f Aiptssangne vatn þvrptust nu til okkar Indianar. kyn-
an atre 1 hlentKngar og stríðhærðir hvítir rnenn —- úrkynjaðir
firam Ba: veibimenn senl a]lur siðmenningarbragur var horf-
inn af. höfðtt gengið áð eiga Indíanakonur og gengið
í bandalag við Indíána. Innan skanrms færðti hinir
ifurinn. Hann hreytti úr sér emhverjum ónotum j drukkinn eftir sem aður> en hinn SerSist æ druknari
og settist upp. Þá þekti hann niig. og skntfhieifnai í. Lorð-Vestmaðurinn gaf mér vís-:
“Hver skollinn!” tautaði han.n í hálfum hljóðum | bendingu. um að færa mig nær franska manninum-|
og var auðséð að 'hann var fokreiður. “Ert þú hér. j f6m s-nen að mer bak,nu’ og eg heyrðl að hann varj
Ah, ■ -, , v. , v v , , • , 1 drykkjurughnu að tauta nafn mitt:
(iillespte? spurði hann siðan og varð kæruleysisleg- y 1 °
ur eins og hann átti að sér. “Eg verð að biðja þig Rúfus — er — montari — mátulegt handa hofi-
afsökunar, eg .viltist á þér og einu trénu hérna.” um — Eiríkur er — montari líka — og — konan hans
“Ekki fer jiér aftur með ósvifnina.’ ’svaraði eg. engu — betri. Mátulegt — handa — þeim!”
. .. “En reyndu nú að komast á fætur,” bætti eg við eins Spurðu hann hvar hún sé ’ hvíslaði eg aðj
evnt \ai a leisa tjo , e.n k-llrteisjega eins og mer var mögulegt. og rétti hon- skinnakaupnianninum.
um höndina til að létta undir nieð honum; eg fann I Ivar er kona Eiríks? spurði félagi minn og|
j,á að kífinn á honum var brennheitur og handleggur- hauð Ixiuis nú á ný Lstaupsnu.
inn á honum titraði. Þá sá eg að Louis var drukk- "Sioux-kona kona Djöfulsins — Stóra djöf-j
inn og gaf nú einniitt færið á sér svo sem frændi ulsins. sem kallaður er. Er j)að ekki skrítið?—Þessij
trtinn hafði bent mér á að nota. vax-brúða er orðin — ambátt Indíána konunnar. j
Rúfus asni! Eg — Lug hann fullan ! Kom hon-j
iitn til að trúa.því, að bóluveiki væri kona Eiríks.
; \ð kona Eiríks væri bóluveikisjúklingur meina eg. J
Hann —- hræddur — eins og héri — hljóp heim —[
! kom aftur — og þá sagði eg bóluveiki komin í gröf-'
j ina. Skrítið — er ekki svo?” og síðan þagnáði hann 1
A. S. Bardal
843 SHERBROOKE ST,
selnr líkkistur og annas,
jm úi.arir. Allur útbún-
aður sá bezti. Ennfrem-
ur selur hann allskonar
minnisvarOa og legsteina
TaJs O- arp.y 2152
ar en okkur. Það var auðséð, að við urðum að hafa
þarna nattstað. Það er of hættulegt að fara fram
hja I’oint a la Choix á bátum. til þess áð nokkur
reyni jiað í svarta myrkri. Við tókum þvi að kveikja
eld. Það gekk lengi vel tregt, en loks hepnaðist það
tilgerðar- j
"Tra-la!' sagði hann með móðgandi
svip. “Trada, gamli þorskhaus! Vertu sæll, grey-
bjálfinn ! Au-revolr ræfill! Adicu, þöngulhaus !”
svo 'mæltu hneigði hanti sig afar afkáralega og
hvarf inn í hóp dansendanna.
“Vaknaðu, félagi I” hrópaöi eg um leið
SUM
VEGGJA-ALMANOK
eru mjðg falleg. En fallegri eru þau í
UMGJÓRÐ
Vér höfuni ódýrustu og beztu myndaran,.n>a
I bænum.
Winnipeg Picture Frame Factory
Vér sækjum og skilutn myndunum.
PhoneGarry 3260 - 843 sherbr. Str
Og Cg
ir i .Canada, <>g tiafni hennar stráð um
eins <g þlekhlettutn á skrift.ók skólápilts.
öllum þeim stöðura, sem kendir eru við þenna dýrð-
ling, hafa vafhatnenrt "einhvern tíma farið fram og
aftur. Sumstaðar rann áin fram hjá okkur eins og
olíuflóð eða glermóða og sýndist straumþunginn svo
''mikill, að hann gáraðist hvergi við bakkana En á
oðrum stöðum tnynduðust hringiður í ólgandi vatns-
strengjum og bcygðn ræðarar okkar sig þá ávalt
mjög áfram og sturnlu þungan undir róðritium. Af
því íór eg að geta ráðið þegar við vorutn að fara
móti jntngum straumi neðati við fossa eða hvitfyss-
andi vatnsstrengi. Þá leið sjaldan á löngu að lent
innfæddu sig hrott frá eldinum, svo að þeir yrðuj
hvítu mönnunum ekki til omunar.
aðhvort betlað sér eða stolið víni
Þeir höfðu ann-
hljóp inn i tjaldið okkar og vakti gamla veiðimann
jnn/ sem eg hafði átt tal við uin ræðarann minn.
A'aknaðu maðuri" sagði eg og hristi hann til.
“Hér er njósnari ITtidsonsflóa félagsmanrta!”
“Njósnari!” hafði hann eftir mér og svifti ofan
af sér elgsdýrsfeldinum. “Njósnari! Hver er það?”
“bað er Eouis Laplante frá Quelxc.”
“Ixduís Laplante?” endurtók skinnakaupmaður-
inn. “Franskur maður í þjónustu Hudsonsflóafé-
iagsins! Laplante, veiðimaður með þeim ! Sá ]x>rp- j konan ?”
_ og saup a glasinu sínu.
“Skrítnasta, sem eg hefr heyrt utan fanga
veggja,” svaraði Norð-Vestmaðurinn þurlega, en
Louis skildi ekkert við hvað hann átti.
“Spurðu hann hva,- hún sé,:’ hvíslaði eg, “fljótt!
Hárin er að sofna.’ T«ouis þunkaði sér Um munn-
inn á erminni og hallaði sér út af.
"Hæ! hó! vaknaðu!’ ’kallaði skinnakaupmaöur-
inn og hrEti hann og skók til harkalega. “Hvar er
S. A. SIGURDSON
Tals. Sherbr, 2786
S. PAULSON
Tals.Garry 2443
Siiiiirdson & Pnnlson
BYCCIflCAMEflN og H\STEICN/\SALAR
Skrifstofa:
510 Mclntyre Blocf
Talsími M 4463
Wlnnipeg
NYTT VERKFŒRI
frá skinnakaup- arij» Qg hann bannsöng Louis niður fyrir allar
, , , , SfiSS . hellur.
>g þreytand, og þa var nu fanð að langa í hressmgu »Hægan, hægan!” kallaði eg og greip
7 ostynlatan drykkjuveizluglaum að þeirra sið, sem; Hann æt]aBi a5 h,aupa aS Iv0uis meS barefli. “Hann ut af
jalfsagt var að bæð, dans og afibg fylgdu. er kominn , handalag við Iridíí
Eg lá flatur utan viö tjald okkar og virti fyrir vötnin.”
• ‘ “MAY-TAG” rafurmagns þvotta-
Sioux-konan er í Pays d’En Haut,” drafaði • íjáhöld eru óviðjafnanleg. eign._
, franska manninum. “Earið úr stígvélunum. Pays | taka margt ómakiö af húsmæðr-
ti nans.1 j En ITaut — moccasin — mýkri”, og siðan valt hann unum. Kynnið yður gæði þess.
. . í fasta Svefn-svo að ómögulegt var að vekjai
iua, sem búa hér viðjhann.
“Er
]>etta satt ?” spurði
Norð-Vestriiaðurinn.-í
‘Er
Verð er $65.00.
GAS ST0VE DEPARTMENT
Winnipcg Electric
322 Main st.
Railway Company
Talsími Main S22
yrði. Og fcdrið af l.átumim kipp korn gegnum jiétt nier 1]essar afkáralegu myndir hlaupanjjj og dans-j “Eg skal jafna um hann.” sagði skinnakaupmað-1 upp yfir clrukna manninum og sneri. sár aS mér.
skógarkjörr eða sleipa raka kletta. Bátana varð andi milli hálsins og dimmra skóganna. Sýndust urinn. “F.n hvemig geturðu vitað að hann sé njósn- hað satt, að þessari hvítu konu hafi verið rænt ”
. innigað hera upp fyrir fossana eða strengina, og mer l,ær 1)V1 hkhstar. sem þær væru af djoflum j ari ?” “Já, því miður. Það er dagsanna,”'ihvíslaði eg
þegar ýtt var aftur á flot tóku bátarnir nýjan og mik- skógarins. Og _er eg hlustaði þá á þyt skógarins og “Eg veit það rcyndar.ekki fyrir víst.” svaraði egj “Eg vildi helzt sparka honum inn í annan heim/’í
Louis, j
hafa bú-
. „ , , -g Iietl að nunsta kost, komist ihönd-
af þeim. Þár sem áð var, fengu ræðararnir vel í; a?i hugsa um hvað morg ar maður mund, þurta að .má sleppa honum aftur. um yfir skjöl, sem fara áttu til Hudsonsflóa félage-
staupin og fæði betra — kjöt og brauð — en venja hua Þ«tta óbrotna skógarlíf, til þess að allur; "Eigum við að handtaka hann?” spurði skinna- manua.» sagði' hann hróðugur. j
var til hjá öðrum skinnaaverzlunar-félögum. Hver j menningargljái máðist af, og maður gerði sér að j kaupmaðurinn. “Hvað eigum við að gera við hann?” spurði eg'
einasti maður í okkar hópi gerði sitt ítrasta til að góðu dvölina í eyðilegum skógunum. Litlu % síðar “Já, það hafði'c^ liugsað ifiér.’ ’svaraði eg. eins og út 5 i>láinn. «Ef hann hefir átt einihvem þátt
komast sem lengst á undan hinum djörfu keppinaut-l vaid5 e.í l>ess var að skuggalegi ræðarinn minn var i, “En það verður ekki auðgert.” í ráni konu Eiríks—” Haustkensla, mánudag 28. Ág. ’ll
um. sem eftir okkur komu. Hluthafar félags okkar þessum hópi hinum megin eldsins. Hann hafði ekkij “Hann er þó dauðadrukkinn.” “Hann hefir ekki átt ]>að.” greip skinnakaupmað-1----------—--------------J____'
áttu að konía saman í Fort William snemma i Júní. tekið þátt , svallinu með hinum ræðurunum, heldurj “Drukkinn! Er hann drukkinn?” spiH-ði félagi 1 urinn fram'í. “Það var Stóri djöfullínn sem gerði Bókhald, stæröfrætsi, enska, rétt-
Yið höfðum fastráðið að gera félagi okkar kunnugt 'at á liækjum, að austurlenzkum sið. og starði í e!d-jminn 0cr hló “ITann skal verða enn drukknari,” það. Lopis sagði það sjálfur.” : r‘tun, skrift, bréfaskriftir, hraS-
um koniu flota keppinauta okkar, og að öllu samtöldu tnn eins °R 1 leiðslu. svaraði hann og fór að ]>ukla fyrir sér eftir flöskum “Hvað eigum við þá að gera við hanu?” ntun. vélritun
í fairangri okkar. Siðan fór hann að raula ósköpj “Gera við hann?” endurtók Norð-Vestmaðurinn: DAGSKÓLI
l.ivt—j.1’ Eg fann aft-
Success Business
Colleqe
Horni Portage og Edmonton Stræta
WINNIPEG, MAN. /
áttum við ekki nema mánaðartíma, til að komastj “Hvað skyldi ganga að þessum náunga?” sagði
þvert yfir alt meginlandið. eg við . gamlan skinnakaupmann, sem var að draga
Um dagsetur fjórða dagsins eftir að við Iögðum J síðustu reykjardrögin úr pípu sinni.
af stað. eftir níu mílna þreytandi ferðalag fram hjá “Það er heimþrá í honum,” svaraði hann stutt-
Chaudiére fossum í Ottawafljóti, sáum við blika við lega.
lágt. líkast malandi ketti, nýbúnum að slátra mús.
“Veita skal Rauðskinnum vínið sem má,
Vín skulu beiningamennirnir fá, ,
Allir við lært höfum listitia þá
( með titrandi röddu. “Gera-við-hann ?’
j ur að hrollur fór um mig við tilhugsunina um það, [
hvað hann ætlaði að gera. þessi þöguli, ótilhliðrunar- j
sami maður.
KVÖLDSKÓLI.
Komið, ^skrifið eða símið, \íain
1664 eftir nánari upplýsíngura.
G. E. WIGGINS, Principal