Lögberg - 14.12.1911, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 14. DESEMBER 1911.
7-
Konan gullsmiðsins.
sýna Mínu hann, fanst henni sem
hún sæi skugga standa vift hlið Rud-
olphs, og hún rak upp hljóö afj um er eilíflega tapaöur.”
liggja á bökkum Rín-fljótins a
Þýzkalandi, bjó eitt sinn maöur aö
nafni Max Rudolph. Hann var ung-
tir að aldri, og stundaöi gullsmiöi og
gimsteinaverzlun. Þaö lék orð aj ejns verjg ímyndun ein, en henni
því í þorpinu, aö hann ætti mikið af j sýndist vissulega aö skugginn væri
gimsteinum, og aö honum þætti frá-j |)ar> 0g hún var farin að trúa sög-
manns hennar. Hún þorði auðvitað j laus og vinalaus. — Grasið greri stöfum. “Mína, engillinn minn, sem|
ekki hafa orð á þessu, til þess j grænt á leiði Mínu, og á það var eg olli dauða! Ó, talaðu máli mínu
að styggja ekki Rudolph. Eitt sinn, j settur minnisvarði úr hvítum mar- í himninum!” Svo hné hann ör-
í einu af gömlu þorpunum, sem þggar hann kom með stein til að| mara, og voru á hann grafin þessi magna til jarðar. Það birti alt í
orö: “Mína, hin ástkæra kona Max einu kring um hann. Og ljósið,
Rudolphs. — Gimsteinn, sem
munalega vænt um þá.
Max Rudolph var mjög laglegur þag ag Rudolph stæði í sambandi
maður og þýður i viðmóti. UngUj v;g höfuöpaurann sjálfan.
stúlkurnar í þorpinu geröu sér því Um þessar mundir gekk saga
oft erindi til að heimsækja hann; manna 4 meðal um afarstóran rauð-
fóru með armbönd eða brjóstnálar j an gjmstein, sem ætti ekki sinn líka
til að biðja liann að gera við, og, um víða veröld. Menn sögðu, að
hon- er tindraði sem gimsteinar ótelj-
j andi, skein bjart og skært Mitt í
skelfingu. Þetta hefir ef til vill að Max Rudolph var nú aleinn í hinu þessum ljósbjarma sá hann konuna
tómlega og snauða húsi sínu. Hann sína, sem nú hafði fengið engils
sökti sér þvi í sorgum sínum niður i! ásjónu. Hún brosti svo yndislega
að safna að sér gimsteinum, með til hans, og rétti út báðar hendurn-
meiri ákefð en nokkru sinni áður. j ar. Hann langaði til að kalla til
Hvað hann gerði af þeim öllum hennar, og biðja hana enn einu
vissu menn ekki, því menn höfðu sinni að fyrirgefa sér; — en þrótt-
unum, sem gengu manna á milli um
annað því um líkt. Aðal erindið var
auðvitað að eins það, að fá tækifæri
til að sjá og tala við Max Rudolph,
sem þeim öllum leizt undur vel á.
En alt kom fyrir ekki. Ástúðlegustu
bros þeirra höfðu ekki nein áhrif á
Rudolph. Það varð síðast að al-
manna rómi, að Max Rudolph ætl-
aði sér ekki að festa ráð sitt, en lifði
að eins fyrir gimsteinana. Þetta
féll ungu stúlkunum í þorpinu mjög
enginn nema kóngurinn gæti eignast
aðra eins gersemi. Rudolph fékk ó-
mótstæðilega ágirnd á steininum, og
hann strengdi þess heit, að hann
skyldi eignast hann, livað sem það
kostaði.
Menn staðhæfðu nú, að hann væri
genginn af goflunum, — allar eigur
hans hrykkju ekki til að kaupa stein-
inn. En hvað um það, hann keypti
steininn. Hvar hann hefði fengið
þungt. Þær höfðu lifað svo lengijalla peningana til þess að borga
í voninni; en nú varð þessi von j steininn með, það var mönnum ráð-
þeirra alveg að hverfa, því það var
fullreynt, að þessi ungi, ríki maður
var einráðinn í því að festa ekki
ráð sitt.
Það er til tyrkneskur málsháttur,
sem segir. að “enginn maður slepp-
ur við örlög sin”, og svo fór í þetta
sinn. Einn góðan veðurdag tók
Max Rudolph sér ferð á hendur út í
sveit, sér til skemtunar og heilsubót-
ar. Hann gisti kveld eitt í dálitlu
veitingahúsi meðfriam veginum
gáta. Sumir sögðu, að þeir hefðu
séð svartan, ófrýnilegan mann sitja
ekki séð til hans þegar hann um há-
nótt laumaðist út að gröf Mínu sinn-
ar til að grafa gimsteinana sína þar
Þessu hélt hann uppi mörg ár, þar
til moldin á brjóstum Mínu var þétt-
sett steinum og perlum.
ur hans var algerlega horfinn.
Næsta morgun fundu menn Max
Rudolph örendan á leiði konunnar
sinnar.
Lengi, lengi var leitað í húsi Rud-
Brennivín er &ott fVrlr heilsuna
Drurimvm l5 , tekið í hófi.
Við höfum allskona víntegundir með mjög sann-
gjörnu verði. Ekki borga meir en þiö þurfið fyr- w
ir Ákavíti, Svenskt Purich og Svenskt Brennivín. f"
Kaupið af okkur og sannfærist.
THE CITY LIQUOR STORE
308-310 NOTRE DAME AVE.
"Rétt við hliðina á Liberal salnum.|
" IPHONE garry~~2286
Hann lifði mjög sparlega, ogjojphs eftir fjársjóðunum, sem menn
haföi eins lítinn eld og hann mögu-j ímyndngu sér ag hann hefgj faliC
lega komst af með. Föt hans voru
álíka og betlaradruslur, Aílt., sem
fémætt var í húsinu og jafnvel hús-
þar. Engum datt í hug að leita á
hinum rétta stað. Og engan hefir
gögnin, seldi hann, og fyrir alla þá dreymt um það, sem sögudísin hef
peninga keypti hann gimsteina, er
allir fóru sömu leið.
Um síðir þrengdi svo að honum,
að hann varð að selja húsið sitt,
með því skilyrði þó, að hann fengi
að búa meðan hann lifði í litla her-
berginu, sem vissi út að ánni, og
ir tilkynt oss, að Max Rudolph hafði
offrað öllum auðæfunum konunni,
Fáein atriði um Saskatchewan.
Hvergi'í heimi bjóðast bændum betri tækifæri en í Saskatchewan.
Saskatchewan nær yfir nokkurn hluta hinnar miklu öldóttu sléttu í
ÍNorðvestur-Canada, sem er frjósamasti hveiti-jarðvegur í heimi.
Mikill hluti þessa undur frjósama landrýmis, bíður enn ónumið eftir
’því, að menn taki þar ókeypis heimilisréttaríönd. Þaö er 760 mílur á
lengd og 300 mílna breitt.
sem hann hafði búið banaráð. Nei, i Ekki minna en 50,000,000 ekra af þessu landi, geta til jafnaðar gefið
c* ... . , ., . af sér 20 bushel hveitis af ekrunni, og mikill hluti þess er hveiti No. I
enginn vissi, að moldin a brjostum Uorthern . “ ^
aíþakin dýrindis gim-!
Mínu var
steinum.
inni hjá Rudolph kveld eitt, og var sem pallurinn var úti fyrir, er Mína
sá að telja fram gullpeninga; þeir! lians hafði setið á forðum, þegar
heyrðu beinlínis hringlið í pening-; hann kom til að sýna henni stóra
unum. Og nú urðu menn algerlega rauða steininum, sem valdið hafði
sannfærðir um, að Rudolph hefði honum svo mikillar sorgar.
selt sig fjandanum. Þessi svarti * Þarna sat hann tímum saman —
púki gæti engin'n annar verið. dag og nótt. Vondur sjúkdómur
Rudolph skifti sér ekkert um hvað j hafði nú fallið yfir hann, sem hann
menn sögðu; nú var steinninn orð- vissi að mundi lehða sig til dauða.
inn eign hans og hann réði sér ekki Hann leitaði sér þó aldrei læknis-
Mary Kyle.
AUGLYSiNG.
Ef þér þurfiö að senda peninga til ís-
iands, Uandarlkjanna eöa til einbvetca
staöa innan Canada þá csúö Dominion Ex-
press Cc-npis mloney Orders, útiendaf
^v.sanir eöa póstsendingar.
LÁG IÐGJÖLD.
Aðal skrifsofa
212-214 Baunatyne Ave.
Bulnian Block
Skrifstofur vfðsvegar um bongioa, < g
öllum borgum og þorpum víösvegar um
nadiö meðfaam Can. Pac. Járnbrautn
SEYMOUR HOUSF
MAflKET SQUARE
WINNIPE6
Eitt af beztu veitingahúsum bæj-
arins. Máltföir seldar á 35 oents
hver. — $1.50 á dag fyrir fæði ag
gott herbergi. Billiard-stofa qg
sérlega vönduö vínföng og vindl-
ar.—Ókeypis keyrsla til og frá á
járnbrautarstöövar.
fohn CBairdj eigo ndi.
MARKET
$1-1.50
á dag.
P. O’Connell
eigandi.
HOTEL
Ung og yndisleg stúlka var
látin fyrir fögnuði. Hann flýtti sér heim
standa honum fyrir beina. Hann
varð mjög hugfanginn af þessari
undurfögru stúlku, og hann sagði
með sjálfum sér; “Já, hún er reglu-
legur gimsteinn; augu hennar eru
björt sem demantar, varir hennar
sem rúbínar og tenriur hennar líkj-
ast dýrustu perlum. Það er vissulega
mikið til þess vinnandi, að geta eign-
ast þennan gimstein.” Hann sat
lengi eftir að hann var búinn að
horða og var að velta þessu
sér. Mynd stúlkunnar liafði
sig fasta á hjarta honum.
F.n því skvldi hann annars vera
til Mínu sinnar, til þess að hún
gæti tekið þátt í fögnuði hans.
Hann kysti hana og þrýsti hen 11 að
brjósti sér mjög innilega, þegar
hann heilsaði henni. Mína sat úti j um að hann ekki gæti dáið rólegur.
ráða. Ðauðinn var honum velkom-
inn gestur. Hann óskaði að eins,
að fá eitthvert teikn um það áður
en hann dæi, að Mína hefði fyrir-
gefiö honum. Annars fanst hon-
Hár hans varð snjóhvítt ^f hærum.
Og þó hann í raun og veru væri
ekki garnall maður, þá leit hann út
fyrir að vera há-aldraður. Sorg og
á litlum palli, sem vissi út að anni
og beið eftir manni sinum.
“Haltu nú út hendinni,'' sagðí
hann, og hann lagði um leið hinn
nýfengna fjársjóð i lófa henni. “Ó, j hugarangur höfðu gert hann gaml-
sjáðu, hvað þessi steinn er fallegur. an, og svo var hann sífelt kvalinn
fyr;r! Og þú — þú ert sjálf hið mestaj af ótta yfir því, að svarti skugginn
læst gersemi, sem eg á í eigu minni.j mundi koma aftur þegar minst
Engin kona í víðri veröld er jafn-1 varði. Hann var orðinn bláfátæk-
fögur og þú.” ur, — svo snauður, að hann gat ekki
Mína varð frá sér numin af undr- keypt hiinn minsta igjimstein til að
að hugsa um þessa stulku; þott huni , . „ 1 - -
v , , , , » . „ un oe fognuði, og 1 staðinn fyrir að að grafa 1 leiði Minu sinnar; það
hun þo auðvitað , f í y
v horfa a steinmn, þa leit hun framan þotti honum sarast.
í mann sinn. Henni varð um leið Gömul strádýna lá í einu horninu
litið um öxl honum, og sá hún þá
væri fögur, þá var
að eins fátæk vinnukona. Og hann
fór svo af stað þetta skiftið, að
hann lét sér að eins nægja að horfa
á hana og dázt að fegurð hennar.
Næst þegar hann var á ferðinni
kvaddi hann hana með því, að kasta
til hennar kossi með hendinni. En
í Jiriðja sinni sem liann fór þar um,
á herbergi hans; það var rúmið
hvar svarti maðurinn stóð aftan við hans. Annað var þar ekki inni, að
undanteknum hrörlegum legubekk,
sem stóð í öðru homi; það var eina
sætið lians.
Kvöld eitt haíði hann ekkert til
að nærast á nema ofurlítinn svarta-
Rudolph. Við það varð hún yfir-
komin af hræðslu, fórnaði höndum
og rak upp skelfingaróp. Um leið
kastaðist steinninn, sem legið hafði
j i lófa hennar og hún nú gleymdi í
kysti hann hana á munninn og sagðij fátinu gem , hana kom. fram á gólf-j brauðsmola. Þegar hann hafði lok-
henni að hann elskaði hana og bað
hana að veröa konuna sina. Hún
játti því auðvitað þegar í stað.
Hann tók hana þá með sér heim
til sín þegar í stað og giftist henni,
og klæddi hana í silki og purpura.
Ástin hafði nú algert vald á sál
Upphlaup í Lissabon.
Upphlaup varö í Lissabon í
■vikubyrjun af kynlegri orsök.
Tveir kínverskir kvenmenn komu
til borgarinnar settust aö á gisti-
húsi og létust kunna augnalækn-
ingar Til þeirra streynuii múg-
ur og margmenni, svo aö umferö
teptist á strætinu fyrir framan
gistihúsiö. Lögreglan vildi ekki
láta svo búiö standa. og bannaöi
stúlkunum aö ,,practisera“ en af
því reiddist múguritin. Loks
skjrst landstjórnin í leikinn og
lét færa þær kínversku á brott úr
bænum. Út úr því uröu funda-
höld meö æstum ræöuhöldum og
þarnæst upphlaup. er sefa varö
meö vopnuöu herliöi. Fengu
margir sár og meiösl í þeim vlö-
skiftum.
ið, valt eftir þvi og hvarf út afj ið brauðskorpunni staulaðist hann á
pallslirúninni ofan i ána, sem leið á-j fætur, gekk út á pallinn og settist
fram í allri sinni undra kyrð þarj þar. Þarna sat hann lengi og ein-
rétt fyrir neðan. Rudolph hljóp tiljblíndi á skarðið í riðinu, sem brotn-
og ætlaði að ná í steininn; en erj aöi forðum þegar mína féll á það,
hann sá að hann varð of seinn, jog sem enn þá var með sömu um-
fyltist hann heiftar-æði, óð að merkjum. Vatnsniðurinn suðaði í
hins unga manns. Mína var honumj yjjnu meg nppreiddan hnefann og eyrum hans og vakti í brjósti hans
alt í öllu. Jafnvel gimsteinarr.ir hrápagj: j endurminningar um það. sem komið
hans, sem hann áður hafði lifað ættsmáa afhrakið þitt, elda- hafði fyrir þarna á pallinum. Tár
fyrir, urðu nú að víkja. Konan var j)Uska- hænda-istélpa, mjaltakerling, j streymdi ótt og títt niður eftir hin-
dýrasti og helgasti gimsteinn hans. j óhræsi,— hvað eg gat verið heimsk- um fölvu kinnum hans. Hvert ein-
Ekki var hægt að hugsa sér ánægð- ur ag jmyn(ja mér, að þínar klunna-
ari og sælli ung hjón en þau, þegarj fjngur gætu halcliö á gimsteini!
þau gengu undir hinum stórvöxnuj Hvag eg gat verjg heimskur að
eikartrjám í skóginum og skemtu sér; ganga ag eiga dónalega stelpu og
við að horfa á fegurð náttúrunnar, jjá ertj sem varst fædd að eins til
sem tók á sig svo undarlegan blæ í; þess ag eta svartabrauð og ganga
tunglsljósinu, eða er þau sátu ái berfætt !” — Og svo sló hann hanaj nætti,
vetrarkvöldum við arninn og horfðu meg hnefanum framan á brjóstið j fvrir.
þögul í eldinn. sem logaði svo bjartj svo mjkjg hogg, að hún kastaðist til Áin var óvenjumikil þetta kveld.1
og fjörugt og gaf frá sér svo nota- og féll þvert yfir grindurnar, sem Smábylgjur skvettust af og til uppj
legan yl. , v0ru í kringum pallinn. Handriðjð, á gólfið þar sem hann sat. Þær
General Booth
sá er stofnaöi og stjórnar sálu-
hjálparhernum er nýkominn heim
úr feröalagi um Danmörk, en,
þangaö fer hann mjög oft, og
segist hafa fengiö þar þá hug-
mynd, er hann kallar merkilegri
en aliar aörar nú á tímum. Tjá-
ist hann munu taka hana upp og
framkvæn a í stórum stfl. Booth
á stórar jaröir víöa um England.
Þeim ætlar hann aö skifta upp í
5 ekru býli, byggja á þeim íbúö-
1 ar og peningshús og leggja til alla
áhöfn. Á býlin ætlar hann aö
setja vinnulausa verkmeun, láta
þá hafa þau afgjaldslaust í 2 ár,
en heiinta síöan litla afborgun og
Saskatchewan er fremst allra fylkja í Canada um hveitiuppskeru, og
stendur aðeins einu ríki að baki 1 NortJur-Ameríku.
Á ellefu árum, 1898—1910, greru í Saskatchewan 400,000,000 bushel
hveitis.
Þúsundir landnema streyma þangað árlega frá Austur-Canada, Stór-
bretalandi, Bandaríkjunum og Evrópu, er gangast fyrir hinu ódýra, auð-
yrkta og afar-frjóva landi.
Árið 1910 voru þar numin 27,195 heimilisréttarlönd, 8,834 “pre-emp-
tions”, 653 heimilisréttarlönd keypt, og 971 Suður Afríku sjálfboða
heimilisréttarlönd, en árið 1900 voru numin 2,653 heimilisréttarlönd.
Allar kornhlöður fylkisins taka meir en 26,000,000 bushel. Helmingur
allra komhlaðna i sléttufylkjunum er í Saskatchewan.
Hveiti-afurðirnar nema ekki nema rúmum helmingi allra tekna, sem
bændur hafa i Saskatchewan. Árið 1910 voru allar bænda afurðir þar
metnar $92,330,190, og var hveitið eitt metið á $56,679,791.
Verðmætar kolanámur hafa fundist í suðurhluta fylkisins. Undir
kolalaginu hefir fundist verðmætur leir, sem hentugur er til tígulsteins-
gerðar og leír-rör. Þrjátíu kolanámur eru þar unnar og 208,902 tonn kola
voru unnin þar á árinu sem lauk 28. Febrúar 1910.
í Saskatchewan er talsímakerfi, sem stjórnin á og strafrækir. Þar
eru langvega símar samtals 1,772 mílur, 42 stöðvar og 5,000 síma-leigjend-
ur, 133 sveitasimar, samtals 3,226 mílur, sem 3,307 bændur nota.
Járnbrautir ná yfir 3,440 mílur í fylkinu og hafa aukist um 250 af
hundraði að mílnatali siðan 1901; þó virðist jámbrautalagning aðeins i
byrjun. Járnbrautafélögin C. P. R., C. N. R., G. T. P. og Great Northern
eru að lengja brautir sínar sem óðast, og flutningstæki verða bráðlega um
gervalt fylkið.
Sjö samlags rjómabú eni i fylkinu undir eftirliti stjórnarinnar, sem
styrkir þau með lánum gegn veði. Á sex mánuðum, er lauk 31. Október
1910, höfðu rjómabú þessi búiö til nálægt 562,000 pd. smjörs; framleiðslan
hafði vaxið um 119,596 pund eða nærri þriðjung. Hvert smjörbú hafði að
meðaltali 66,000 pund smjörs, eða 9,000 pd. meira en árið áður.
Bankamál Canada þykja einhver beztu í heimi. Nær 300 löggildir
bankar i Canada eiga útibú i fylkinu.
Gætileg áætlun telur 425,000 ibúa í Saskatchewan. Bæir og þorp þjóta
upp meðfram jámbrautunum, og eru þar þegar fjórar borgir, 46 bæir og
150 sveitaþorp löggilt
Námsfólk i Saskatchewan var, árið 1909, 53,969, þar af í sveitaskólum,
þorps og bæjar skólum 53,089, en i æðri skólum og stofnunum 880; skóla-
deildir 1,918; stjórnartillög $315,596.10.
Ef vður ieikur hugur á að vita um framfara-skilyrði og framtíðar-
horfur Saskatchewan, þá leitið nánari skýringa, sem fá má í spánnýrri
handók, með fögrum myndum, og fæst ókeypis, ef um er beðið. Skrifið
tafarlaust til
Departmentof Agriculture, Regina, Sask.
á móti markaðnuns.
146 Princess St
WWMIPBO.
asta mannshjarta hefði hlotið að væga vexti á ári hverju, unz býl-
komasf við af þeirri sjón. Hann j ið er aö fullu borgaö. Þessi ráöa-
hefir eflaust ekki hrópað árangurs- ger{5 er sniöin eftir lögum um húS'
laust í himininn um fyrirgefningu,
því þegar klukkan í turninum, sem
var þar skamt frá, sló tólf utn mið-
há kom nokkuö undarlcgt
J inenn í landbúnaðar lagabálki
Dana.
Börn hindra ekki mæður frá að
sœkja kirkju.
I Ivansas City koinst prestur
einn aö raun hm, að margar kon-
korr.izt til kirkju
Allir játa
að hreinn bjór
sé heilnæmur
drykkur
Drewry’s
REDWOOD
LAGER
Er og hefir altaf
verið hreinn malt-
drykkur.
BIÐJIÐ UM HANN
E. L. DREWRY
Manufacturer, Winnipeg.

HeadOfficePh«nes|
Gardy 740 &741 í
■WINNIPEI
MAÓUTOlaA
A. S. BARDAL,
selui
Granite
Legsteina
alls kcnar stæröir.
Þcir sem ætla sér aö ka p
LEGSTEINA geta þvl fengiö þt
meö mjög rýmilegu veröi og ættu
aö senda pantanir jem fyv.5„ til
A. S. BARDAL
S43 Sherbrooke St.
Bardal Block
i.tarai
En þessar unaðsstundir breyttust sem oröiö var gamalt og fúið, þoldi j voru hvítar á að sjá í tunglsljósinu\ ekkj
brátt og fyrntust* . Eftir eitt ár; ekki þunga konunnar, svo það og litu út eins og vofur í augumj
var Rudouph aftur búinn að takai brotnaöi skarö í það og Míná hent-i Rudolphs. Hann rétti ósjálfrátt útjve8,la Pess tlö þær löföu í.ng-
ganila siöinn. Gimsteina-ástin var ist fit á ána og hvarf ofan í vatnið höndina til þess aö gripa í þessar; barna að gæta heitna, og aö þau
aftur farin aö ná valdi yfir ’honum. j á eftir steininum. hvitu verur, en hann greip þá baraj voru ekki ákjósanlegir áheyrend-
Hann stóö oft tímunum saman ál Viö þessa sjón rankaöi Rudolph í eitthvaö, sem bráðnaöi rnilli fingra, ur, ef þau komu í kirkjuna. Hann
verkstæði sínit og liorföi á meöan, viö sér, og hann leit ráöaleysislega hans. Seinast fann hann þó, a®;kvartaÖi um þetta við-konu sína,
verið var aö fága einhvern dýran;i kringum sig; sá hann þá hvar | eitthvað hart var eftir í lófanum
stein. Stundum var hann líka svo
vikum skifti aö heiman, aö leita aö
log-
Rudolph; “þetta eru þín verk.” j aði ljóstýra á kertisskari; þangað
Svo hljóp hann að pallsbrúninni og
flevgði sér í ána á eftir konu sinni
Henni hafði nú skotið upp aftur, og
Rudolph flýtti sér að ná i hana;
með því aö ltann var vel syndur
staulaðist hann til aö skoöa þetta
rauöa, haröa istykki.
Jjetta, sem hann sá?
trúa sínum eigin augum? Já,— víst
vav þaö rauður gimsteinn — einmitt
hepnaðist honum aö koma henni til j sami gimsteinninn, sem hann haföi
lands, og bera hana inn í húsið. lagt í lófa Mínu sinnar fyrir Iöngu
Hann sat yfir henni langa stund og| löngu síöan. og sem haföi valdið
beið meö órólegu geði eftir þvi að j lionum allrar sorgar hans, — áin
hún raknaöi viö aftur. Svo þegar I haföi skilað honum aftur.
hún loksins opnaði augun, flýtti1 Það var farið að líöa að aftureld-
svarti paurinn, sem Mína haföi orö-j Hann opnaði hendina,— og sá þar
iö hrædd við, stóð fast við hlið j rauðleitan hlut, sem glampaði eins
einhverjum (Jýrmætum steini, semlhans, og glotti illntannlega um tönn. j og kolaglóð í tunglsbirtunni.
hann hafði heyrt getið um. Varð! “Ó, þii svarti hundur!” hrópaði Inni herherginu við arninri
Mina þá æfinlega að vera ein heima
á meðan. Henni féll þetta mjög
þungt, og hún grét oft sárt og lengi
þegar hún var ein; en hún varaðist
að láta noklcuð á sér bera, þegar
maður hennar var heima. Og hún
flýtti sér að þerra tárin, er hún
heyrði hann koma; enda tók hann
aldrei neitt eftir því, þótt hún væri
fálát og sorgbitin. Hugu r hans var
nú allur við gimsteinana. Hann
keypti alla þá gimsteina, sem hann
fékk hönd á fest; en hvað hann
gerði við þá, vissi enginn, þvi eng-
an þeirra seldi hann aftur. Menn
sögðu, að hann væri orðinn viti
sínu fjær, og skolli sjálftir stæði oft
við hlið hans og hvíslaði í eyra
honum.
Alt .um það mátti þó stundum
sjá merki þess, að honum þætti enn
vænt um Mínu. Hann kom oft með
gimstein og lagði í lófa henni, og
skýrði fvrir henni hvernig hún ætti
að komast að því, hvers virði þeir
væri. Aumingja konan dáðist mjög
að þeim. En hún fékk með engu
móti skilið í því, hveroig þeir gæti
fengið þvilikt undravald yfir sál
en hún bar það upp við djákna-
nefn-d safnaðarins. Það varð ráð
þeirra, aö afþilia sérstakt her-
bergi í kirkjunni, útbjuggu þaö
meö vöggum og leikföngum og
skiftast nú á um aö passa krakk-
Hvað var ana á sunnudögum, meöan mæö
átti hann að
hann sér að grátbiðja hana um fyr-
irgiefningu; og það gíerði hújn af
öllu hjarta.
ingu.- Hann varð því að flýta sér
að koma steininum fyrir hjá hinum
gimsteinunum. Eins fljótt og veikir
Alt það, sem fyrir Minu hafði kraftar hans leyfðu gekk hann út í
komið þenna dag var meira en hin kirkjugarð. Og i því hann kraup
ur þeirra hlýöa messu

J. O’SuLlivaN
Presídent
STOFNSETTUR 1882
Er fremsti skóli Canada í símritun hraðritun
og starfsmála kenslu.
HLAUT FYRSTU VERÐLAUN Á HEIMS
SfNÍNG í ST. LOUIS FYRIR STARF OG
----------KENSLUAÐFERÐ---------------
Dag og kvöld skóli —Einstaklinga tilsögn
Meir en þúsund nemendur árlega— Góð
atvinna útveguð fudnumum og efnilfegum
nemendum. Gestir jafnan velkomnir.
Komið, skrifið eða talsímið: Main 45
eftir kensluskra og öllum skvringum.
VÉR KRNNUM KIN’NIG MKÐ BRÉPASKRIFTUM
Winnipeg Business College
Cor. Portage Vve. and Fort St., Winnipeg.Can
veiklaði líkamsþróttur hennar fékk
afborið; enda var hún nú fyrir
sérstakar ástæður venju fremur
lasburöa. Hún lá rúmföst nokkra
daga, °g dó svo í höndunum á Rud
niður að gröfinni hvarf tunglið i
vestrinu og skildi liann eftir í næt-
ur-húminu.
Með litlum hnífi er hann hafði,
gróf hann holu ofan í leiðið fast
olph, sem aldrei vék frá henni eitt hjá legsteininum, og stakk hendinni
auknablik. Barnið, sem hún hafði sem hann hélt á steininum í, svo
eignast á banasænginni fæddist and-
vana, og var það lagt við brjóst
móður sinnar í líkkistunni, eins og
hún hafði beðið um.
Rudolph var nú einn eftir, konu-
langt sem hann gat ofan í moldina.
Kraftar hans þverruðu nú óðum.
Hann fann að hin mikla stund var
i nánd.
“Mína, Mína!’ ’hljóöaði hann há-
Einkennilegt hóstameðal.
Eitt hiö allra kynlegasta meöal
viö hósta og kvefi brúkar sjó-
maðnr nokkur, aö nafni John
Macdonald, er kom til Boston
nýlega, og segir alveg óbrigðult. j
Hann haföi meö sér höggorm j
timm feta langan, þrílitan. Þegar J
Jón heldur aö hann sé aö fá kvef, j
þá vefur hann höggorminum um i
hálsinn á sér og kennir upp frá
því hvorki kvefs né hósta. Ekki
er þess getiö, aö aörir hafi tekið
þetta ráö eftir honum.
Gamli Rotschild deyr.
Nýlátinn er í París á gamals-
aldri barún Jakob Rotschild, einn
hinna nafntoguðu auökýfinga af
þeirri vellríku ætt.
^Allein Lnr|<3
KONUNGLEG PÓSTSKIP
trvkerntiferdir fil gamla landsins
Frá Montreal, St. John og Halifax beint til Liverpool, London
Glasgow og viökomustaða á NOröurlöndum, Finnlandi og Meg-
inlandinu.
Frá Halifax
Nóv 25.
Farbrét til sölu 10. Nóv. til 31. Des,
JuLA-FERÐlR:
Victoria (Turbine)................frá Montreal io. Nóv.
Corsicarj (Twin screw) ................ 17. Nóv.
Frá St Johns
Virginiar; (Turbine) ...................... Nóv. 24
Crantpian (Twin screw)..................... Des. 2.
Victoriaij (Turbiae)..................... Des. 8.
Corsican (Twin screw).................... Des. 14-
Ver8: Fyrsta farrúm $80.00 og þar yfir, á öðru farrúmi $50.00 og þar yfir
og á þriOja farrúmi $31.25 og jiar yfir.
Það er mtkil eftirspurn eftir skips-herbergjum, og bezt að panta sem fyrst
hjá næsta járnbrautarstjóra eða
W. R. AI.LAN
Ceneral North-Westem /\gent, WWNIPEC, MAJL
Des. 9.
IME DOMINION 6ANK
á horniou á Notre Dame ogNena St.
Greiddur höfuöstól’. $4,700,000
Varasjóðir $5,700,000
Eignir.... . $69,000,000
Sérstakur gaumur gefinn
SPARISJOÐSDEIIDINNI
Vextir af innlögum borgaöir tvisvar á ári
G. H. MATHEWSON,ráðsm.
/---------------------
JollRSÖIl & ('i)JT
Electrical
Contractors
Leggja ljósavír í íbúöar
stórhýsi og íbúöar hús.
Hafa dyrabjöllur og tai-
símatæki.
Rafurmagns - mótorum
og ö ö r u m vélum og
rafurmagns t æ k j u m
komiö fyrir,
761 William Ave.
Talsími Garry 735
Þegar þú færð kvef, þá kauptu
þér glas af Chamberlains hósta-
lyfi (Chamberlain’s Cough Reme-
dyj. Það bætir þig fljótt og vam-
ar því, að lungnabólgan grípi þig.
Þetta lyf inniheldur hvorki ópíum
né önnur svefnlyf og má óhætt
gefa þaö bömum sem fullorðnum.
A.llir selja það. »
t