Lögberg - 29.02.1912, Blaðsíða 4

4-
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 29 FEBRÚAR 1912.
iM
LÖGBERG
Gefið út hvern fimtudag af The
CoLt'MBlA PRESS LlMITED
Corner VVTlliam Ave. &
SnerbrooVe Street
Winnipeg, — Ma^jtofa.
STEFÁN BJÖRNSSON,
EUITOR
J. A. BLÖNDAL,
BUSINESS MANAGER
UTANÁSKRIFT TIL'BLAÐSINS
The Columbia Press.Ltd.
P. O. Box 3084, Winnipeg, Man.
UTANÁSKRIET RITSTJÓRANS:
EDITOR LÖGBERG,
P. O. Box 3084, Winnipeg.
Manitoba.
TALSÍMI: GARRY 2156
VerÖ hlaðsins $2.00 um árið.
iii;
l
i
Óvæntur heiður.
j hennar. Meiri hlntinn sló hendi
sinni y£ir kirkjuna og • vildi ekki
leppa henni. Neyddist minni hlut- j>að var (jvæntur og óvanalegtir
jjjj ,nn 1>V' 111 a^ höföa ,na' þa8. sem lieiður, sem Scottstjórninni i Sas-
' nú er nýfallinn dótnur í. katchevvan vektist t siðastliSinni
Hér í sumar fór fyrst fram dóm- viku. er herra Tlaultain og con-
ur í máli þessu. Þá. var hinum I servatívu þingmenuirnir greiddu
Samsöngur
próf. Svb, Sveinbjarnssan’s.
stefndu dæmd kirkjueignin. Sá atkvæði meö þvi. að stefna stjórn-j
dómur var bygður á því, að þeir arinnar í járnl rautamálum, við-
séu meiri hluti safnaðarins, en úr vikjandi flutningsgjaldi, hefði:
gikh hafi verið numin ein grein verið ákrjósanleg og óaðfinnanleg. I
ÚTi. grj safnaðarlaganna. A Alkunnugt er það, að bœndur i
jveirri grein hafði minni hlutinn Saskatchewan iiafa verið neyddirj
bygt kröfu sína um eignarhald á lil að greiöa gifurlega hátt flutn-
kirkjunni. en grein sú mælir svo ingsgjald með járnbrautum í sínu ’
fyrir. aðef söfnuðurinn klofni, þá íy!ki Herra Haultain og con-
i skuli sá hlutinn halda eignum, sem 1 scrvativar hafa kent það stjórn-
haldið hafi fast við lögin. Enn- inni og hafa þær ásakanir þeirra
íremur hafði dómarinn látið í ljós, j klingt við i mörg undanfarin ár.
aö meiri hlutinn hefði vikið frá Fylkisstjórnin hefir gengiö i á-
trúarstefnu þeirri. sem í upphafi byrgð fyrir fé. sem notað hefir
hefði ráðið í Þingvallasöfnuði. verið til að leggja aukabrautir út
„ , ,, „ , , - • í um fvlkið. Haultain og fylgis-
En svo var hattað þessum domi,! - . ,
, , „ , , \ menn hans hafa haldið þvi fram,
að hann var bvgður a rongum for-
, , „ , „ að þessi abyrgö heimilaði fvlkis-
sendum, þvi aö það var lyðumi 1 / * , , „
, „ , . . i stiormnm full umrað a flutnmgs-
iljóst, að n. gr. safnaðarlaga Þmg- / , , „ ,8
,, , , I gialdi með íarnbrautum 1 fylkinu,
vallasafnaðar hafði aldrei venð ^ ^ f n
! úr gildi numin.
Málið var því tekið fyrir
Lögberg leyfir sér að hvetja nýju og fóru miklar og
tslendinga til að sækja samsöng vitnaleiðslur fram í því suður
bann, er
son heldur
! og þess vegna ætti fylkisstjórnin
i sök á því, að flutningsgjald liefði
j ekki verið fært niður. Hún hefði
langar.^ ag sjá um þaðj söggu þeir.
Þessu hefir
Scott stjórnarfor-
hann
próf. Svb- Sveinbjörns- Grand Forks á siðastliðnu hausti. magur niótn-iælt, og hefir hann
ír 7. Marz næstkomandi -sn varS ekki hjá því komist að j halcliS þvi fram, að fylkisstjórnin
í Fyrstu lút. kirkju.
Það ættu all- (byggja á II\gn safna8arla?anna' i Saskatchewan hefði ekkert vald
. . , , , Hnigu vitnaleiðslumar þ\í aðal- þess_ heldur væri það vald í
ir aS gera’ 5Cm m°gU CRa g ,n! Tega að því að sýna trúarskoðana- höndum járnbrautamála nefndar
við komið. jeðli safnaðarbrotanna. Vitnaleiðsl
1 fyrsta lagi vegna þess, að ítar- urnar áttu að sýna, hvort safnað 1 Síðastliðna viku var lögð fram
leg reynd er fengin á því, að arbrotið hefði verið fastheldnara á[yj-tun ; þ[ng[nu [ Saskatchewan.
samkonTur hans hafa v«riö Ung- og kenningar satnatiarins, |, |)ei„; %fc!l,n var M tefci6
áhrifamestu söngsamkomur, sem
íslendingar liafa að þessu
forstöðu hér í bæ. j ar nýju guðfræðinnar. Þetta
í öðnj lagi vegna þess, að þær deilumál Þingvallasafnaðar var
eru íslenzkustu söngsamkomurn-
ar, sem hér hafa verið haldnar um
sambandsstjórnarinnar.
við lög og kenningar ?afnaðarins. | f þejrri álylotun var
Hvort það höfðu \erið þeir, semj fram mega[ annars, að ákvæði um
fvlgdu trúarstefnu kirkjufélagsins, j tlutningsgjaldataxta járnbrauta þar
vei eða hinit, sem aðhyltust kenning-; j fylki heyr}5i undir jámbrauta-
ar nýju guðfræðinnar. Þetta málanefndina Þegar þ^; á.
deilumál Þingvallasafnaðar var lyktlm kom ti]
umræðu sneru
því orðin barátta, í víðtækari merk- j Haultain og sveitungar hans al.
ingu, milli nýju guðfræði-stefn- gerlega vis blaðinu> og greiddu
unnar meðal landa vorra vestra
síðan atkvæði með
ályktaninni.
að Scott-
langan tuna. Það er rammislenzkt og. tráarstefnu kirkjufélagsins. Úr-; yTefi j)vi játuöu j)ejr
bragðið hjá próf. Sveinbjörnsson, f]it þessa deilumáis Þingvallasafn- stjórnjn hefsj enga heimild til ag
svo íslenzkt. að jafnvel enskustu aðar hlaut því, eins og það lá nú ráða neinu um f}u,tningSgjald járn
Islendingamir hér i bæ hafa orðíð fyrir, að verða prófsteinn á
snortnir af. hvað þá aðrir.
hann veitt
pLOSMJÚKUR RJÓMI
Auðugasta vandlat sia og smekk-
bezta fólk í heimínum ,/iotar máltíða
vagoa hins voiduga Canadian Pacific
K K. á brauium þess hafa á milli og
því er það, að Tubular rjómi er fram-
reid lur og engan annan er stjórn fé-
lagsins ánægð með
Hann er þeim dyrari og Mr, .Tohn
VlcFadyen's rjómabú í l*arkbeg Sask-
þar sem Tubnlar er æðst í búri. hefir
hagnaðinn af þeim gróða.
Hið mikla New York Central R. R.
fœr 'I’ubular rjóma fyrir máltíða vagna
sína frá Geo. H. Sweet. East Aurora,
N. Y. og bæði járebrautarfélagið og Mr
Svveet græða a hinum flosmikla rjóraa
Tubular skilvindunnar.
The SHARPLES
Ttibular r jómaskil vindur
gefa incstan arð
hinum kænustu búrnönnum.
Tubular skilur vel og geiur
góðanrjóma, en diskastilvind
ur skilja eftir
og setja í hann
málm og diska
keim. Hetír
tvöíalt meira
ski magn, end
ist lengurog er
liðugrí. Efeigif
>h tfples þá erI
skiivindan eigij
Tubular og þá
fáið þér ekki hagn-
®ð. >krifið eftirj
verðlista nr. 343
THE SHARPLES SEPARATOa CO.
Toronto, On1- Winnipeg, Man.
The OOVIINION 64NK
SKLKIkK I TIIH li>
Alls konar bankastörf af hendi leyst.
Sp;t r i sj iVðsde i I d i 11.
Tekið við innlogum, frá $1.00 að upphie’
og þar yfir Hæstu vextir borgnðir tvisvai
sinmum á ári. Viðstóftum bæuda og «aud
arra sveitamanna sérstakur gaumur gefim.
iinédeg innleggog úttek'ir afgreiddar. ÓsW
að eítir bréfaviðskiítum.
Gr.-dddur höfuðstóll $ 4.700.000
og óskiftur gróði S 5.700,00(1
Allareignir ..........$70,ooo,cx)o
íanieignar s'kfrteini (lettec of credits) se»li
sem eru greiðauleg um alla«n heim.
1. GRISDALE,
bankastjóri.
NORTHEKN CROWN BANK
AÐALSKRtJFSTOr A í W1NNIPEG
Höftíðstóll (löggUtur) . . . $6,000,000
Hiifuöstóll (grehddur) . . . $2,200,000
STJÓRNENDUR
Formaður ----- s;r £), j-{ McMillan, K. C. M. G.
Vara-formaður - -.................Capt. Wm. Kobinsoci
Jas, H. Ashdown H T. Champion Frederick Nation
Hon.D.C. Cameron W. C. I-eistikow Hon. R P. Koblin
Allskonar oankastörf afgreidd.—Vérbyrjum reikuinga við viustakiinga
eða félög og sanngjarnir skilmálar veittir. — Avísanir seldar til hvaðastaðar
sem er á Islandi.—Sérstakur gaumur gefinn ^parisjóðs innlögum, sem hægt
er að byrja með einum dollar. Reniur lagðar við á hverjum 6 mánuðum.
T. E. THORSTEINSON, Ráösmaöur.
|Corner William Ave. og Nena St. Winnipeg. Man.
s-ýnishorn þess, að hrottaskapurinn
j er hér ekki útdauður, en brýst
j frarn tilefnislitið þegar færi
gefst.
En á undirtektunum undir þess-
j ar illdeilur, sem nýnefndar voru, j
má samt sjá það. að almennÍTiigs- j
j álitið hjá oss er að lagast. Fyr
meir mundu fæstir hér vestra
hafa farið að gera sér rellu út úr
öðrum ems ádeilum. Þær voru
j ]>á eins og daglegt brauð þegar
j menn óðu hér skamntaelginn und-
J antekningarlítið með sem rosta-
| fetignustum ofsa. En nú eru
því að þjóð vor er i ýmsum grein- j menn farnir að finna, að þetta er
um alllangt á veg komin í margs-: ekki eins og það á að vera. Á það
konar menníng, einkum andlegri; I benda ummæli ritstjóra Heims-
en annaðhvort er það að þetta ein- j kringlu tvimælalaust.- er hann lok-
kenni víkingslundarinnar, hrotta- iar blaði sínu fyrir frainhaldi ill-
skapurinn, er svo ríkt hjá henni,; deilanna, og lætur þess við getið,
að hún á afarerfitt með að losa sig að það geri hann sökum þess, að
við það, eða hún hefir ekki getað! nú só þolgæði lesendannia nóg
látið sér skiljast, svo sem vera bar, j l»ðið með þesáum skömnmm.
hve mikill siðmenningarskortur ■ Hafi fjölda margir þeirra skrifað
hrottaskapurinn er. : blaðinu og óskað þess, að rnann-
Hann kenmr fram í mörgum j skemdastraumurinn yr5i stöðvTað-
Hon. G. P. Graham
kosinn.
myndum, svo að oflangt yrði að
telja þær allar í þetta sinn.
Hér vérður að eins látið nægja,
aö minnast á eina tegund hans.
i>að er; hrottaskapur í rithætti.
ur. Gott er slíkt að heyra. Það
er ánægjuleg og holl brevting al-
mennings álitsins hjá oss. Hún
fer í rétta átt og er vonandi, að
hún hái sér sem hezt niðri hjá
Fyrsta aukakosning í Canada
hefur gengið liberölum i vil-
George P. Graham, fyrrum sam-
göngumála ráðgjafi, var kosinn í
Renfrew á fimtudaginn, þrátt fyr-
ir megnustu mótstöðu Ottaæa
stjórnar. Borden sendi marga
fylgismenn sína af þingi, og einn
eða tvo ráðgjafa að auki, til þess
aö vinna á móti kosningu hans, þar
á meðal sjálfan hákarlinn, gamla
Foster. Kvaddi hann alla gó’ða
menn til pess, að gefa ekki stjóirn-
inni þann kinnhest, að taka fyrsta
tækifæri til þess að senda óvin
hennar á þing, og það þann, er
henni mundi verða einna þjmgstur
i skauti. F.kkert tjáði; kjósendur
sátu við sinn keip og Ikusu Mr.
CÁaham imeð 300 atkVæiðla mleiri
hluta. Kosningarbaráttan var
sú harðasta, er menn vita til í
þessu landi, og var úrslitunum
tekið með fögnuði af liberöhtm
hvervetna. Ósigur stjórnarinnar
Langt er frá því, að í þeim efn- Vestur-íslendingum. 1 er 1>V* tilfinnanlegri, sein Mr. Gra-
um sé alt j góðti lagi austur á Is- Um þessar deilur farast Heims- 'iam er talinn hklegastui til að
landi; það sý'na bezt málaferlin kringlu meðal annars jxmnig orð: tak'a v>t' forustu flokksins á þingi,
miklu. sem þar liafa staðið á síð- í heild sinni hefir deila þessi i l)C>al a® l1'1 kemur að Sii Wil-
astliðnum árum. Aldrei hafa þau fra upphafi ekki varpað neinum 'e>Sul kana niöiu.
veiið jafmmikil, og aldrei jafn- ljóma á félagslíf landa vorra hér _
mikil fjárútlátin fyrir ærnmeið- vestra. — — Þvert á móti hefir LEIld tCftlð 1 lÖff.
• r • . 1 , • /-I ai L *-» ..n — Y — t r 1 • , 1 1 ■ / v.
ingar i rithætti.
deilan varpað sktigga á litla þjóð- j
fasit-
lagi
En þó að þeir eigi skútur skyld- lífsbrotið þar.” f\ UtahJ. Italir hafa tekið Tripolis í lög
ar heima á íslandi fyrir ósvifinn Kn hefði ekki verið hægast aðvið sig, á pappírnium að minsta
rithátt, þá er síður en svo að Vest- koma í veg fvrir það. með því að kosti. Nýlega var bori.ð fram laga
ur-lslendingar geti verið þeim sneiða hjá að birta, þær greinir ; frumvarp á þingi þeirrá, er lýsti
heldni þessara tveggja trúarstefna heyrði undir áðurgreinda nefnd. i nndanþegnir. Þeir hafa steytt sem skugganum hlutu að varpa? því, að Tripolis væri ítalskt land
við hinn upprunalega evangeliska yteð hessari atkvæða n eiðslu lvstu t Uldung-is á sama skerinu. Sennilega munn flestir sammálalfrá þeirri stundu og skyldi svo
lúterska grnndvöll. E„ þa5 v.r 4j C,.nservativar s Sastatchewan c*í „ ^
ina v,ö samsongva, aIlra vitand, ad á þe.m gntndvell,; syrt og rdnilcga yfir þvi, a8 ^ mila| , (,ag, ' El,
það því ver við. sem rithæfileik-
arnir eru minni. og skapstillingin
ótamari.
Ef mönntim lendir
hefir
I þriðja
fúslega aöstoö ....... —- - «» ...... ““ " e- *»...... l skyrt og greinilega ylir pvi
bæði hér í l>æ og út utn sveitir. sem var kirkjufélagið stofnað og Þiivg- j þeir hafa ranglega og tilefnislaust
haldnir hafa verið til arðs fvrir vallasöfnuður myndaður. Verið að ám.æla Scottstjórninni og
4Óra en hann. Hefir aðsókn að p>áðir málsaðilar leiddu vitni kenna henni um, hvað flutnings-
—Sífíit-Hallur.
Þarfleg löggjöf.
samsöngvum orbiö margfalt málstað sinum til stvrkingar. svo gjaldið væri hátt með járnbrautum i
að menn sém gera ra® fyrir. Meðal fylkisins.
annara gerðu presitar kirkjufélags-j Þess má og geta, að í áðuntaldri
ins þar grein trúarskoðana sinna 1 ályktun var Scottstjórnarinnar hlý
Arðurinn af þessuin síðasta sam-
saman
þeim
meiri einmitt vegna þess
hafa átt von á að hevra hann þar.
ínspar gre
fyrir rétti. Slíkt hið sama gerðu j lega m'nst fvrir tilraunir þær. sem
söng rennur til próf. Sveinbjorn- lærSjr og. lelkir a{ hálfu nýju guð.; hún liefði gert til að fá flutnings-
son’s sjálfs, og ættu menn þvi eigi fræðinganna. Tveir þeirra voriijgjaldið lækkað. Járnbrautamála-
síður að sækja vel í þetta sinn og nýbakaðir prestaskólakandídatar \ ncfndin er nú í þann veginn
láta prófessorinn njóta fúsleiks | ffá Reykjavík. Þeir höfðu um j a» Lra að rannsaka flutningsgjöld
, , . -v liríð þjóúað söfnuðum liér vestra.! járnbrautanna í Saskatchewan. og
bans að hialpa oðrum. um leið og 11 . 1 c ..... . u ... ...
. Ágætir lögmenfi voru bæði til! mur> Scotts.tjornin gera alt sitt til
menn færa sei 1 n\t þa agh6*11 S(-)knar og varnar en domur var að fá gjald það lækkað svo mikið
skemtun, sem hann heftr aö bjoða. ekk; uppkveðinn fyr en nu nýskeð. ser)1 mögulegt er.
í fjórða lagi verður þetta síð- jrr sá dómur birtur í íslenzkri f>at> er ánægjulegt að stjómar-
asti samsöngurinn, sem próf. Svb. þýðing á öðrum stað hér i blað-1 andstæðingar í Saskatchewan hafa
Sveinbjörnsson heldur hér í Winni-■ inu og munu margir lesa hann j viðurkent að þeir haf, sýnt Scott-
, með athygli. stjorninm rangsleitm í flutnmgs-
í)c°r oír hví siðasta tsckiiscn að ta - i • i i 'u 1 i v
ús » gjalcla malinu, og þau skoðana-
að heyra hstamanninn. . ,, ,, skifti þeirra er fylkissitjormnm o-
kirkiueipn T>mevcillasatnaðar. Na
Margt fleira mætti-telja. en vér
vitum að það er óþarft. Winni-
peg Islenílingar kunna svo vel að npphaflegu trúarstefnu þess safn-
meta is’énzka snikl, að þeir telja aðar, en meiri hlutinn vikið frá
sér ljúft og skylt og sjálfsagt að henni.
vera um aldur og ævi. Því frum-
i varpi var tekiö með svo miklum
fögnuði, að forseti öklunga deildar
! s'tóð upp á stóli sínum . og kyrjaði
j upp þakkarsálm og tóku allir þing
------ deildarmenn undir* það. en lýður-
Þárflegar mega þær ráðstafanir inn linti ekki fagnaðarláttim úti
í Saskat-1 fyrir. Þó að Tyrkir sétt illa við-
er að gera til þess a« bnnir dl mótstööu. þá þytkir þó
bændujn verði hægt um hönd, a«isem ítalir gæsina áSur en
| ritdeilum, þá mun það mega til heita, sem fylkisstjórnin
' undantekninga telja, að ' menn; chcwan er að
haldi sér við deiluefnið fyrsta, og
hver færi fram málsvarnir sínar, , , , , ’ ~' huu fpfst. Þeir eiga enn langt i
gildum gögnttm studdar. 'omas íja joni at la? s emf um. land. að leggja undir sig landið og
Nei, ógilgirnin er of mikil íil en bæSra en a«ur að ná i gott út- hafa eklri enn lokið viðbúnaði
þess. Víkingslundin er enn ekki sæSl- Hvorttveggja þessi rá«- sínum til þess aS leggja á sand-
orðin svo tamin, að það megi lán- stöfun hlýtur að verða til mikilla auðnina til þess að taka þá dreifðu
ast. I stað þess að andstæðing- j n'/ tja og munu bændur eflaust Sró15urbletti- Þar sem landslýður-
arnir haldi sér við deiluefnið; vjr8a þær að maklegleikum ,nn helzt við. Eigi að síður þykir
gripa þeir til hrottaskaparins, — r.n- . ■ • o , , mega ganga að þvi visu, að þeir
að svala sér hver á öðrum með . ; kisstjormn 1 . ask. hefir sam- nái tokum á þvi með tímanum, ef
persónulegunT fúkyrðum. Hver IÍS um bæðl Þessi atrlðl’ sem el<ki konta óvænt óhöpp- fyrir.
hnijtan er látin ríða af annari. SájLvr vorn nefnd, og er í báðum Annars er sú saga nin síðasta af
þykist mestur maðurinn. sem; tramkvæmd laganna seld í hwid- öernaði þeirra ítölsku, að þeir
hærra fóngjald, en Bellfélagið
heimtaði og eigi nú von á að íá
leiguna margfaldaða eftir fyrsta
Apríl n. k. Fónarnir fást samt
fyrir fjórðung verðs. Þessi sönn-
un er svo óræk og skarpviturleg,
að hún hlýtur að móta sig inn í
sálardjúp allra ‘‘hugsandi manna”.
Hún er jaínauðskilin eins og ef
sagt væri, að þegar Heimskringla
hafði 500 kaupendur, þá hafi
hún kostað $2.00 hver árgangur.
En svo fjölgi kaupendur þangað
til {æir séu orðnir 2,000, og þá
hafi htin fengist fyrir fjórðung
verðs. Það lilýtur að liggja í
augum uppi, jafnvel þó að hver
árgangur sé enn $2.00 og talsíma-
gjaldið hjá Roblinstjórninni sé $50
eins og hjá Bellfélaginu og býsna
skýrt loforð fengið hjá stjórninni
um hækkun leigunnar með vorinu,
og þykir nærri iþví áreiðanlegt, að
Roblinstjórnin efni það loforð
og kannske enn þá samvizkusam-
legar en önnur loforð sín í tal-
símamálinu.
Eins og allir vita voru ekki efni-
legar orðnaf horfur fylkisstjórru
arinnar í talsímamálinu, en það
sannaðist þar sem fyrri, “að þeg-
ar neyðin er stærst, þá er hjálpin
næst”. Þá uppvakti forsjónin
Gimli-þingmanninn til að bera
fram áðurgreinda afburða-sönnun
og vörn fyrir roblinska ráðaneytið
í talsímamálinu, sem stjómin get-
ur nú lagst við eins og örugt líf-
akkeri, og þarf ihvergi að hræðast.
Ef Roblin kynni að sjá sóma
sinn er hann “skvldugur” til að
launa Gimliþingmanninum höfð-
inglega þá ómetanlegu hjálp og
aðstoð, sent iiann hefir nú int af
hendi. Mætti varla minna vera eti
að hann yrði settur einhverstaðar
í námunda við ráðgjafasætin, því
að það verður ekki hrakið. að
Baldwínson has brains!
Hvaðanæfa.
Þár er minni hlutanum dæmd i
kirkjueign Þingvallasatnaðar. Sáí
dómiir er bygður á því, að minni
hlutinn hafi haldið fast við hina
væntur en réttmætur heiðtir.
Hrottaskapur
Þar er ba« 'Sencllu bersbiP t*1 Litlu Asíu, þar-
| sem Tyrkir eiga lönd, og skutu á
a star s- j varnarlausa borg, sem Baireuth
sktiili að mestu falinn |ieitir. Hófu Bretar þegar móit-
þyngstu höggin fær rétt, sem j ur sveitafélögunum.
fastast fær kastað, sem fundið lagt til grundvallar
getur flesta ‘snöjggu Wettina á rcksturinn
mótstöðmanni sínum og sært hann ~
ruddalegast, ósvifnast og vægðar- folk,nu sJalfn, an tilhlutunar póli-; mæli og sendu þangað herskip á-
minst. Þetta er sannkallaður tiskra stórfiska, en með fylgi og samt Frökkum. og lauk við það
hrottaskapur i rithætti í al-ís-! aðstoð stjómarinnar, svo sem því alllatipimt.
lenzkri útgáfu. og hefir hann ver- i verður við komið. “
ið svo magnaður meðal Vestur- f ....... GÍmlÍjjÍngmaðurÍnil
Vér Islendingar erum afkom-
endur fornu. norrænu víkinganna
ldýða á hina ogleyntanlegu söngva Þessi dómsúrskurður er ekki. sy0 sem kunnugt er, og má enn í
kvæðalög próf. Sveinbjöms- a?i e,ns sigur fyrir minni hluta dag sjá ættarmót þeirra á oss.
safnaðar, að því er Lætur það á sér bera á ýmsan
snertir, sem honurn hatt- en einlia £leSst kemur Þat5
' fram í
prof
son’s 7. Marz og — að þeir
húsið.
fvlla
fvr nefnds
Dómsúrskurðurinn.
íslenzk
kirkjueignina
hefir verið dæmd.
meiru skiftir er það,
í frumvarpinu um útsæðið er
sveitarfélögunum veitt vald til að
fslendinga, einkum hér fyrrum ,að 1
mesta vanvirða hefir verið að, og j y—vei« vam tn aojvann það þrekvirki ; fylkisþingitlu
það mun sanni næst, að slíks mttni lana fe fl1 að kauPa og útbýta út- á þriðjudaginn var> sem ]engi mun
eigi dæmi meðal annara þjóða, sæði meðal bændanna. Þar sem
um sama leyti. Óhætt mun að full- i þess þarf við, er stjórnin fús að
& Í.ÍÍá-l'!n,í ''“’íiÚ;™'1'?3' I ábí'giast lán. er sveitarfélög ,aka stjírni„ he“f5i sta8i5 vi8 m lofor5
Bændur geta því; sin J talsímamálinu. Meðal annars
í minnum haft. Hann' sannaði
öllum þingheimi það, að Roblin-
... .„ . e,n; 1 í þessu skyni.
ekki venS leyfSar í . , ... 1
nær því tilefnislaust 1 ngl^ utsæ®’ sitt hÍa sveitafélög- j hefSi hún veitt mönnum betri tal-
legar burtreiSir á mannorS
staklinga
blöSum -
Það sem miklu! ‘‘1 sumum litndareinkennum I margsinnis — eins og átt hafa sér uuunH er Þa« næsta hagkvæmt og j símastarfrækslu gegn minna verði
þjóðar vorrar. j stað oft og tíðum á prenti meðal fæst það með allaðgengilegum ( ^ þingmanninum varð ekki skot-
ann Lundareinkenni þau, sem ríkust: 'anda vorra vestanhafs. Ikjörum, ; skuld úr að íæra rök fyrir þvi.
er n>, mikilvæg yfirlýsing um vonl j fari norrænu víkinp-anna Ekki væri hað ótrúlee't. að pr- f r_- • , • t 1>alS ?ertfl hann á þessa leið>. Her
^ I frumvarpinu um (trygging fyr- ; bæ voru Si000 mannSj sem not-
I .... *./ . 'U' ' ' r ' jir tjóni af haglskemdum er get ráð i n«u talsíma Bellfélagsms. Nú
fyrir því, að sveitafélögin annist \ tiota talsíma stjórnarinnar 20,000.
Þessara lundareinkenna verður | befir svert síður vestur-íslenzkra um aS veita trygginguna. Frum-1 “Bendir Þa®. ,^ki á betri„starf'
enn vart hjá þjóð vorri, og ekki, vikubla«a. varpið ætlast til a« sveitafélögin ,ræ sn ,vnr |°. •U*]g ^er s ’ se&
1 ^ 1 Og hvers VRWI. Rfcvlrfí Telegram a« þmgmaSunnn hafi
Lundareinkenni þau, sem ríkust j 'anda vorra vestanhafs.
vorn í fari norrænu víkinganna i Ekki væri þa« óitrúlegt, a« er-
>að, að þetta safnaðarbrot. þeir er; voru óbilandi kjarkur, drengskap-' lendum þjóðum hnykti við, ef þær
Fáum dómsmálum mun íslenzk gömlti trúars.tefnunni fylgja, hafi i ur og dugur, að ógleymdum óskap- j skildu allan þann skamma-austur,
alþýða hér vestra hafa veitt jafn- haldið fast við hinar upprunalegu j legum hrottaskap. j illyrííi og hrottaskap, sem stundtim j
mikla eftirtekt eins og kirkjumáli j'trúarkenningar Þingvallasafnaðar.
l.ingvallasalnaSa, í Dakctt Rr N'ú er |,aé kunnugi. aí s.ira lrí.; hins siSaanefnda, in þa6 j Og hvers w skyldi ÖSrumigeri samband meö sér í því skyni'" ‘
haö «t a« undra vegna þess. .« arstetna hef.r raM hja þessnnv einkenni5 hlýtur a5 ver5a m|Pklu þió»„m bree8a í brím viö « sjá «_ „efnd manua sem þau kiósi sé “í' , , Súmm
mál þetta tekur óbeinltnts til meg- minna hluta Þirtgvallasafna«ar tilfinnanle£rra nú en fvrrum slíkt? og neina manna, sem pau kjosi, se einkenmlegasta sorinun, sem enn
. , . , , , t tutinnaniegra nu en iyrrum. , falinn starfreksturinn. I þeirri hefir veri« fær« fram fyrir or«-
tnþorra landa vorra. vcst3.nh3.fs. eins og1 ráöiö hcfir í kirkjufel3g’- f fornöld vsr hrottsskspurinn z. 1—ia
ÞaS reis út af trúmála-ágrein-j intt. Þess vegna er þessi sigurjsvo sem sjálf,sag«ur, af því a«
ingi í Þingvallasöfnuði. Sá ágrein- minni hlutans í Þing\-allasöfnuði1 hann var eins sanngróinn tíð
ingur var einn angi þeirrar sundr- um leið sigur kirkjufélagsins.
1 fíilinti stíirfrplfsliiirinti
^ e œti /merfn ,heIdrfi R0biinstjóruarinnar i lal-
skapurmn þar mmna grrtSIand , * / 1 :J„ | símamilta, og er mesta furtia. ab
hi.gum almenmngs, heldur en hjá | e,n”"e„Bum rábgjafanna skyldi koma
ungar.^sem nýja guðfræðin hefir Hann er yfirlýsing þess, gefin af
örðið valdandi meðal Islendinga óháðu vfirvaldi. a« kirkjufélagiíS j f>eir voru sannnefnd börn sinnar
hér í álfu. Sakir. þessarar mis- standi nú eins og áSur á evangel- tíSar.
klíSar klofnaöi Þingvallasöfnuö-; iskum lúterskum grundvelli. En : En nú er sú öld um garö geng-
ur. VerSa þeir, sem aShyllast j jafnframt er úrskurötiinn yfirlýs-' in; víkinga-öldin er liöin og sí«-
stefnu nýju guöfræðinnar í nieiri ing þess, að meiri hluti Þingvalla- menningar-öld runnin upp.
arandanum. Svæsnustu hrotta-1 oss Islendingum, er þolum hann bil þeirrar nefndar geta menn , • .-, h ___ iafnm;, N
mennin og hin allra óbilgjömustu1 hetur og höfum lengi í ’— -■=-----------• > -
ems og
Á barnahæli í Brooklyn dóu
átta ungbörn af eitri þessa dagana,
og var rannsókn hafin til þess að
komast fyrir hver valdur var að
þeirri óhæfu. Það upplýsist, að
eldabtiska hafði keypt samskonar
eitur og í börnunum fanst, er þau
voru krufin, og segist hún hafa
brúkað það til að hreinsa kopar-
katla í eldhúsinu. Hún á sjálf
brjóstbarn á hælinu, og hafði' það
á brjósti. Ekki er enn sannað,
bvort hún hefur valdið bana bam-
anna viljandi eða óviljandi, e«a
hvort hún er notuð sem skállka-
skjól af öðrum.
—Mrs. Harriet Ott heitir kona
í Greene County í Pennsylvaniu.
Hún hefir gert það sér til gam-
ans, að spinna band og prjóna
sokka upp á afkomendur sína alt
fram að sinum tíræðasta afmælis-
degi, sem er um þessar mundir.
Sú gamla má halda á spöðunum, ef
hún gerir öllum úrlausn. Hún
átti ellefu börn, er upp komust, og
•8
Tekur öllu jfram
í tilbúning brauðtegunda
efni meðal Vestur-íslendinga, þó!, , ,
að lantrt só fri Þa kostl>
hluta. í minni hluta verða aftur1 safnaðar hafi hrokkið út af fyr-
menningin hefir veriö a«
Si«
smá
bola hrottaskapinn út svo a« nú
þeir, sem gomlu ihaldssomu itru- nefndum truargrundvelli asamt cr sú skoðun orðin ofan á hjá
málastefnunni fylgja, hinni sömu, me« hinum ööntm, sem gerst hafa, flestum mentaþjóöunum, a«
sem kirkjufélagiö hlítir. Þing- sporgöngumenn forkólfa ný-gu«- hrottaskapur sé ósvinna og au«-
vallasöfnuöttr átti sér kirkju og fræöinganna. . sætt takn menningarskorts.
gera bæði safnaðarbrotfn tilkall til 1 -----—----------- I Enginn sem til þekkir, mun neita
að langt sé frá, a« vel sé. Þáö:
er langt frá því a« menn for«ist!Þau
sem lög þessi heimila. —
hafa algerlega óbundnar
,, - hann snúiö sér sem try^ja Vllia Þa«, þeir hafa þó hlotiö aö hugsa um
voru t mestum havegum hafðir; | haldið. ^ að þeir bíði tjón af haglskemdum. þetta mál, og vitanlega blóölangað
, Jatat5 skal þa*. a« mikil breyt-; Sveitafélögin eru a« vísu sjálfraö ‘ til að sanna a« þeir hafi staöiB
íng er oröin til batnaöar í þessu í um það hvort þau vilja nota sér vi8 lofor« sín, og lækkaö fóngjald-
ið um helming e«a meira. En
þarna hefir Gimliþingimaöurinn
or^iö ölltim snjallari og eindengt
á alla óánægjuseggi svo órækri
sönnun þess a« stjórnin hafi lækk-
aS gjaldiB á fónumim, ekki a« eins
um helming, heldur látiö almenn-
ing fá þá fyrir “fjórðung verös”.
Þa« gerir vitanlega ekkert til, þó
a« menn borgi jafnhátt e«a,
ems og vera ber, a« lenda í per-
sónulegar skammir, ef í blaBa-
deilur kemur-
hcndur því viövíkjandi eftir sem á«-
ur oggeta farið eftir eigin geðþótta.
Hér er að eins um ráðstöfun að
Eitt spánýtt dæmi þess hefir j ræöa, sem Scottstjórnin gerir í því
mátt sjá hér í vetur i Heims-1 skyni a« rýmka um réttindi og
kringlu. Þa« eru skammirnar; vald alþýöunnar, ef fólkiö vill
þeirra Utahmianna. Þær eru glögt [ færa sér þa« í nyt.
pumiy,
iFLOURl