Lögberg


Lögberg - 29.02.1912, Qupperneq 4

Lögberg - 29.02.1912, Qupperneq 4
4- LÖGBERG, FIMTUDAGINN 29 FEBRÚAR 1912. iM LÖGBERG Gefið út hvern fimtudag af The CoLt'MBlA PRESS LlMITED Corner VVTlliam Ave. & SnerbrooVe Street Winnipeg, — Ma^jtofa. STEFÁN BJÖRNSSON, EUITOR J. A. BLÖNDAL, BUSINESS MANAGER UTANÁSKRIFT TIL'BLAÐSINS The Columbia Press.Ltd. P. O. Box 3084, Winnipeg, Man. UTANÁSKRIET RITSTJÓRANS: EDITOR LÖGBERG, P. O. Box 3084, Winnipeg. Manitoba. TALSÍMI: GARRY 2156 VerÖ hlaðsins $2.00 um árið. iii; l i Óvæntur heiður. j hennar. Meiri hlntinn sló hendi sinni y£ir kirkjuna og • vildi ekki leppa henni. Neyddist minni hlut- j>að var (jvæntur og óvanalegtir jjjj ,nn 1>V' 111 a^ höföa ,na' þa8. sem lieiður, sem Scottstjórninni i Sas- ' nú er nýfallinn dótnur í. katchevvan vektist t siðastliSinni Hér í sumar fór fyrst fram dóm- viku. er herra Tlaultain og con- ur í máli þessu. Þá. var hinum I servatívu þingmenuirnir greiddu Samsöngur próf. Svb, Sveinbjarnssan’s. stefndu dæmd kirkjueignin. Sá atkvæði meö þvi. að stefna stjórn-j dómur var bygður á því, að þeir arinnar í járnl rautamálum, við- séu meiri hluti safnaðarins, en úr vikjandi flutningsgjaldi, hefði: gikh hafi verið numin ein grein verið ákrjósanleg og óaðfinnanleg. I ÚTi. grj safnaðarlaganna. A Alkunnugt er það, að bœndur i jveirri grein hafði minni hlutinn Saskatchewan iiafa verið neyddirj bygt kröfu sína um eignarhald á lil að greiöa gifurlega hátt flutn- kirkjunni. en grein sú mælir svo ingsgjald með járnbrautum í sínu ’ fyrir. aðef söfnuðurinn klofni, þá íy!ki Herra Haultain og con- i skuli sá hlutinn halda eignum, sem 1 scrvativar hafa kent það stjórn- haldið hafi fast við lögin. Enn- inni og hafa þær ásakanir þeirra íremur hafði dómarinn látið í ljós, j klingt við i mörg undanfarin ár. aö meiri hlutinn hefði vikið frá Fylkisstjórnin hefir gengiö i á- trúarstefnu þeirri. sem í upphafi byrgð fyrir fé. sem notað hefir hefði ráðið í Þingvallasöfnuði. verið til að leggja aukabrautir út „ , ,, „ , , - • í um fvlkið. Haultain og fylgis- En svo var hattað þessum domi,! - . , , , „ , , \ menn hans hafa haldið þvi fram, að hann var bvgður a rongum for- , , „ , „ að þessi abyrgö heimilaði fvlkis- sendum, þvi aö það var lyðumi 1 / * , , „ , „ , . . i stiormnm full umrað a flutnmgs- iljóst, að n. gr. safnaðarlaga Þmg- / , , „ ,8 ,, , , I gialdi með íarnbrautum 1 fylkinu, vallasafnaðar hafði aldrei venð ^ ^ f n ! úr gildi numin. Málið var því tekið fyrir Lögberg leyfir sér að hvetja nýju og fóru miklar og tslendinga til að sækja samsöng vitnaleiðslur fram í því suður bann, er son heldur ! og þess vegna ætti fylkisstjórnin i sök á því, að flutningsgjald liefði j ekki verið fært niður. Hún hefði langar.^ ag sjá um þaðj söggu þeir. Þessu hefir Scott stjórnarfor- hann próf. Svb- Sveinbjörns- Grand Forks á siðastliðnu hausti. magur niótn-iælt, og hefir hann ír 7. Marz næstkomandi -sn varS ekki hjá því komist að j halcliS þvi fram, að fylkisstjórnin í Fyrstu lút. kirkju. Það ættu all- (byggja á II\gn safna8arla?anna' i Saskatchewan hefði ekkert vald . . , , , Hnigu vitnaleiðslumar þ\í aðal- þess_ heldur væri það vald í ir aS gera’ 5Cm m°gU CRa g ,n! Tega að því að sýna trúarskoðana- höndum járnbrautamála nefndar við komið. jeðli safnaðarbrotanna. Vitnaleiðsl 1 fyrsta lagi vegna þess, að ítar- urnar áttu að sýna, hvort safnað 1 Síðastliðna viku var lögð fram leg reynd er fengin á því, að arbrotið hefði verið fastheldnara á[yj-tun ; þ[ng[nu [ Saskatchewan. samkonTur hans hafa v«riö Ung- og kenningar satnatiarins, |, |)ei„; %fc!l,n var M tefci6 áhrifamestu söngsamkomur, sem íslendingar liafa að þessu forstöðu hér í bæ. j ar nýju guðfræðinnar. Þetta í öðnj lagi vegna þess, að þær deilumál Þingvallasafnaðar var eru íslenzkustu söngsamkomurn- ar, sem hér hafa verið haldnar um sambandsstjórnarinnar. við lög og kenningar ?afnaðarins. | f þejrri álylotun var Hvort það höfðu \erið þeir, semj fram mega[ annars, að ákvæði um fvlgdu trúarstefnu kirkjufélagsins, j tlutningsgjaldataxta járnbrauta þar vei eða hinit, sem aðhyltust kenning-; j fylki heyr}5i undir jámbrauta- ar nýju guðfræðinnar. Þetta málanefndina Þegar þ^; á. deilumál Þingvallasafnaðar var lyktlm kom ti] umræðu sneru því orðin barátta, í víðtækari merk- j Haultain og sveitungar hans al. ingu, milli nýju guðfræði-stefn- gerlega vis blaðinu> og greiddu unnar meðal landa vorra vestra síðan atkvæði með ályktaninni. að Scott- langan tuna. Það er rammislenzkt og. tráarstefnu kirkjufélagsins. Úr-; yTefi j)vi játuöu j)ejr bragðið hjá próf. Sveinbjörnsson, f]it þessa deilumáis Þingvallasafn- stjórnjn hefsj enga heimild til ag svo íslenzkt. að jafnvel enskustu aðar hlaut því, eins og það lá nú ráða neinu um f}u,tningSgjald járn Islendingamir hér i bæ hafa orðíð fyrir, að verða prófsteinn á snortnir af. hvað þá aðrir. hann veitt pLOSMJÚKUR RJÓMI Auðugasta vandlat sia og smekk- bezta fólk í heimínum ,/iotar máltíða vagoa hins voiduga Canadian Pacific K K. á brauium þess hafa á milli og því er það, að Tubular rjómi er fram- reid lur og engan annan er stjórn fé- lagsins ánægð með Hann er þeim dyrari og Mr, .Tohn VlcFadyen's rjómabú í l*arkbeg Sask- þar sem Tubnlar er æðst í búri. hefir hagnaðinn af þeim gróða. Hið mikla New York Central R. R. fœr 'I’ubular rjóma fyrir máltíða vagna sína frá Geo. H. Sweet. East Aurora, N. Y. og bæði járebrautarfélagið og Mr Svveet græða a hinum flosmikla rjóraa Tubular skilvindunnar. The SHARPLES Ttibular r jómaskil vindur gefa incstan arð hinum kænustu búrnönnum. Tubular skilur vel og geiur góðanrjóma, en diskastilvind ur skilja eftir og setja í hann málm og diska keim. Hetír tvöíalt meira ski magn, end ist lengurog er liðugrí. Efeigif >h tfples þá erI skiivindan eigij Tubular og þá fáið þér ekki hagn- ®ð. >krifið eftirj verðlista nr. 343 THE SHARPLES SEPARATOa CO. Toronto, On1- Winnipeg, Man. The OOVIINION 64NK SKLKIkK I TIIH li> Alls konar bankastörf af hendi leyst. Sp;t r i sj iVðsde i I d i 11. Tekið við innlogum, frá $1.00 að upphie’ og þar yfir Hæstu vextir borgnðir tvisvai sinmum á ári. Viðstóftum bæuda og «aud arra sveitamanna sérstakur gaumur gefim. iinédeg innleggog úttek'ir afgreiddar. ÓsW að eítir bréfaviðskiítum. Gr.-dddur höfuðstóll $ 4.700.000 og óskiftur gróði S 5.700,00(1 Allareignir ..........$70,ooo,cx)o íanieignar s'kfrteini (lettec of credits) se»li sem eru greiðauleg um alla«n heim. 1. GRISDALE, bankastjóri. NORTHEKN CROWN BANK AÐALSKRtJFSTOr A í W1NNIPEG Höftíðstóll (löggUtur) . . . $6,000,000 Hiifuöstóll (grehddur) . . . $2,200,000 STJÓRNENDUR Formaður ----- s;r £), j-{ McMillan, K. C. M. G. Vara-formaður - -.................Capt. Wm. Kobinsoci Jas, H. Ashdown H T. Champion Frederick Nation Hon.D.C. Cameron W. C. I-eistikow Hon. R P. Koblin Allskonar oankastörf afgreidd.—Vérbyrjum reikuinga við viustakiinga eða félög og sanngjarnir skilmálar veittir. — Avísanir seldar til hvaðastaðar sem er á Islandi.—Sérstakur gaumur gefinn ^parisjóðs innlögum, sem hægt er að byrja með einum dollar. Reniur lagðar við á hverjum 6 mánuðum. T. E. THORSTEINSON, Ráösmaöur. |Corner William Ave. og Nena St. Winnipeg. Man. s-ýnishorn þess, að hrottaskapurinn j er hér ekki útdauður, en brýst j frarn tilefnislitið þegar færi gefst. En á undirtektunum undir þess- j ar illdeilur, sem nýnefndar voru, j má samt sjá það. að almennÍTiigs- j j álitið hjá oss er að lagast. Fyr meir mundu fæstir hér vestra hafa farið að gera sér rellu út úr öðrum ems ádeilum. Þær voru j ]>á eins og daglegt brauð þegar j menn óðu hér skamntaelginn und- J antekningarlítið með sem rosta- | fetignustum ofsa. En nú eru því að þjóð vor er i ýmsum grein- j menn farnir að finna, að þetta er um alllangt á veg komin í margs-: ekki eins og það á að vera. Á það konar menníng, einkum andlegri; I benda ummæli ritstjóra Heims- en annaðhvort er það að þetta ein- j kringlu tvimælalaust.- er hann lok- kenni víkingslundarinnar, hrotta- iar blaði sínu fyrir frainhaldi ill- skapurinn, er svo ríkt hjá henni,; deilanna, og lætur þess við getið, að hún á afarerfitt með að losa sig að það geri hann sökum þess, að við það, eða hún hefir ekki getað! nú só þolgæði lesendannia nóg látið sér skiljast, svo sem vera bar, j l»ðið með þesáum skömnmm. hve mikill siðmenningarskortur ■ Hafi fjölda margir þeirra skrifað hrottaskapurinn er. : blaðinu og óskað þess, að rnann- Hann kenmr fram í mörgum j skemdastraumurinn yr5i stöðvTað- Hon. G. P. Graham kosinn. myndum, svo að oflangt yrði að telja þær allar í þetta sinn. Hér vérður að eins látið nægja, aö minnast á eina tegund hans. i>að er; hrottaskapur í rithætti. ur. Gott er slíkt að heyra. Það er ánægjuleg og holl brevting al- mennings álitsins hjá oss. Hún fer í rétta átt og er vonandi, að hún hái sér sem hezt niðri hjá Fyrsta aukakosning í Canada hefur gengið liberölum i vil- George P. Graham, fyrrum sam- göngumála ráðgjafi, var kosinn í Renfrew á fimtudaginn, þrátt fyr- ir megnustu mótstöðu Ottaæa stjórnar. Borden sendi marga fylgismenn sína af þingi, og einn eða tvo ráðgjafa að auki, til þess aö vinna á móti kosningu hans, þar á meðal sjálfan hákarlinn, gamla Foster. Kvaddi hann alla gó’ða menn til pess, að gefa ekki stjóirn- inni þann kinnhest, að taka fyrsta tækifæri til þess að senda óvin hennar á þing, og það þann, er henni mundi verða einna þjmgstur i skauti. F.kkert tjáði; kjósendur sátu við sinn keip og Ikusu Mr. CÁaham imeð 300 atkVæiðla mleiri hluta. Kosningarbaráttan var sú harðasta, er menn vita til í þessu landi, og var úrslitunum tekið með fögnuði af liberöhtm hvervetna. Ósigur stjórnarinnar Langt er frá því, að í þeim efn- Vestur-íslendingum. 1 er 1>V* tilfinnanlegri, sein Mr. Gra- um sé alt j góðti lagi austur á Is- Um þessar deilur farast Heims- 'iam er talinn hklegastui til að landi; það sý'na bezt málaferlin kringlu meðal annars jxmnig orð: tak'a v>t' forustu flokksins á þingi, miklu. sem þar liafa staðið á síð- í heild sinni hefir deila þessi i l)C>al a® l1'1 kemur að Sii Wil- astliðnum árum. Aldrei hafa þau fra upphafi ekki varpað neinum 'e>Sul kana niöiu. veiið jafmmikil, og aldrei jafn- ljóma á félagslíf landa vorra hér _ mikil fjárútlátin fyrir ærnmeið- vestra. — — Þvert á móti hefir LEIld tCftlð 1 lÖff. • r • . 1 , • /-I ai L *-» ..n — Y — t r 1 • , 1 1 ■ / v. ingar i rithætti. deilan varpað sktigga á litla þjóð- j fasit- lagi En þó að þeir eigi skútur skyld- lífsbrotið þar.” f\ UtahJ. Italir hafa tekið Tripolis í lög ar heima á íslandi fyrir ósvifinn Kn hefði ekki verið hægast aðvið sig, á pappírnium að minsta rithátt, þá er síður en svo að Vest- koma í veg fvrir það. með því að kosti. Nýlega var bori.ð fram laga ur-lslendingar geti verið þeim sneiða hjá að birta, þær greinir ; frumvarp á þingi þeirrá, er lýsti heldni þessara tveggja trúarstefna heyrði undir áðurgreinda nefnd. i nndanþegnir. Þeir hafa steytt sem skugganum hlutu að varpa? því, að Tripolis væri ítalskt land við hinn upprunalega evangeliska yteð hessari atkvæða n eiðslu lvstu t Uldung-is á sama skerinu. Sennilega munn flestir sammálalfrá þeirri stundu og skyldi svo lúterska grnndvöll. E„ þa5 v.r 4j C,.nservativar s Sastatchewan c*í „ ^ ina v,ö samsongva, aIlra vitand, ad á þe.m gntndvell,; syrt og rdnilcga yfir þvi, a8 ^ mila| , (,ag, ' El, það því ver við. sem rithæfileik- arnir eru minni. og skapstillingin ótamari. Ef mönntim lendir hefir I þriðja fúslega aöstoö ....... —- - «» ...... ““ " e- *»...... l skyrt og greinilega ylir pvi bæði hér í l>æ og út utn sveitir. sem var kirkjufélagið stofnað og Þiivg- j þeir hafa ranglega og tilefnislaust haldnir hafa verið til arðs fvrir vallasöfnuður myndaður. Verið að ám.æla Scottstjórninni og 4Óra en hann. Hefir aðsókn að p>áðir málsaðilar leiddu vitni kenna henni um, hvað flutnings- —Sífíit-Hallur. Þarfleg löggjöf. samsöngvum orbiö margfalt málstað sinum til stvrkingar. svo gjaldið væri hátt með járnbrautum i að menn sém gera ra® fyrir. Meðal fylkisins. annara gerðu presitar kirkjufélags-j Þess má og geta, að í áðuntaldri ins þar grein trúarskoðana sinna 1 ályktun var Scottstjórnarinnar hlý Arðurinn af þessuin síðasta sam- saman þeim meiri einmitt vegna þess hafa átt von á að hevra hann þar. ínspar gre fyrir rétti. Slíkt hið sama gerðu j lega m'nst fvrir tilraunir þær. sem söng rennur til próf. Sveinbjorn- lærSjr og. lelkir a{ hálfu nýju guð.; hún liefði gert til að fá flutnings- son’s sjálfs, og ættu menn þvi eigi fræðinganna. Tveir þeirra voriijgjaldið lækkað. Járnbrautamála- síður að sækja vel í þetta sinn og nýbakaðir prestaskólakandídatar \ ncfndin er nú í þann veginn láta prófessorinn njóta fúsleiks | ffá Reykjavík. Þeir höfðu um j a» Lra að rannsaka flutningsgjöld , , . -v liríð þjóúað söfnuðum liér vestra.! járnbrautanna í Saskatchewan. og bans að hialpa oðrum. um leið og 11 . 1 c ..... . u ... ... . Ágætir lögmenfi voru bæði til! mur> Scotts.tjornin gera alt sitt til menn færa sei 1 n\t þa agh6*11 S(-)knar og varnar en domur var að fá gjald það lækkað svo mikið skemtun, sem hann heftr aö bjoða. ekk; uppkveðinn fyr en nu nýskeð. ser)1 mögulegt er. í fjórða lagi verður þetta síð- jrr sá dómur birtur í íslenzkri f>at> er ánægjulegt að stjómar- asti samsöngurinn, sem próf. Svb. þýðing á öðrum stað hér i blað-1 andstæðingar í Saskatchewan hafa Sveinbjörnsson heldur hér í Winni-■ inu og munu margir lesa hann j viðurkent að þeir haf, sýnt Scott- , með athygli. stjorninm rangsleitm í flutnmgs- í)c°r oír hví siðasta tsckiiscn að ta - i • i i 'u 1 i v ús » gjalcla malinu, og þau skoðana- að heyra hstamanninn. . ,, ,, skifti þeirra er fylkissitjormnm o- kirkiueipn T>mevcillasatnaðar. Na Margt fleira mætti-telja. en vér vitum að það er óþarft. Winni- peg Islenílingar kunna svo vel að npphaflegu trúarstefnu þess safn- meta is’énzka snikl, að þeir telja aðar, en meiri hlutinn vikið frá sér ljúft og skylt og sjálfsagt að henni. vera um aldur og ævi. Því frum- i varpi var tekiö með svo miklum fögnuði, að forseti öklunga deildar ! s'tóð upp á stóli sínum . og kyrjaði j upp þakkarsálm og tóku allir þing ------ deildarmenn undir* það. en lýður- Þárflegar mega þær ráðstafanir inn linti ekki fagnaðarláttim úti í Saskat-1 fyrir. Þó að Tyrkir sétt illa við- er að gera til þess a« bnnir dl mótstööu. þá þytkir þó bændujn verði hægt um hönd, a«isem ítalir gæsina áSur en | ritdeilum, þá mun það mega til heita, sem fylkisstjórnin ' undantekninga telja, að ' menn; chcwan er að haldi sér við deiluefnið fyrsta, og hver færi fram málsvarnir sínar, , , , , ’ ~' huu fpfst. Þeir eiga enn langt i gildum gögnttm studdar. 'omas íja joni at la? s emf um. land. að leggja undir sig landið og Nei, ógilgirnin er of mikil íil en bæSra en a«ur að ná i gott út- hafa eklri enn lokið viðbúnaði þess. Víkingslundin er enn ekki sæSl- Hvorttveggja þessi rá«- sínum til þess aS leggja á sand- orðin svo tamin, að það megi lán- stöfun hlýtur að verða til mikilla auðnina til þess að taka þá dreifðu ast. I stað þess að andstæðing- j n'/ tja og munu bændur eflaust Sró15urbletti- Þar sem landslýður- arnir haldi sér við deiluefnið; vjr8a þær að maklegleikum ,nn helzt við. Eigi að síður þykir gripa þeir til hrottaskaparins, — r.n- . ■ • o , , mega ganga að þvi visu, að þeir að svala sér hver á öðrum með . ; kisstjormn 1 . ask. hefir sam- nái tokum á þvi með tímanum, ef persónulegunT fúkyrðum. Hver IÍS um bæðl Þessi atrlðl’ sem el<ki konta óvænt óhöpp- fyrir. hnijtan er látin ríða af annari. SájLvr vorn nefnd, og er í báðum Annars er sú saga nin síðasta af þykist mestur maðurinn. sem; tramkvæmd laganna seld í hwid- öernaði þeirra ítölsku, að þeir hærra fóngjald, en Bellfélagið heimtaði og eigi nú von á að íá leiguna margfaldaða eftir fyrsta Apríl n. k. Fónarnir fást samt fyrir fjórðung verðs. Þessi sönn- un er svo óræk og skarpviturleg, að hún hlýtur að móta sig inn í sálardjúp allra ‘‘hugsandi manna”. Hún er jaínauðskilin eins og ef sagt væri, að þegar Heimskringla hafði 500 kaupendur, þá hafi hún kostað $2.00 hver árgangur. En svo fjölgi kaupendur þangað til {æir séu orðnir 2,000, og þá hafi htin fengist fyrir fjórðung verðs. Það lilýtur að liggja í augum uppi, jafnvel þó að hver árgangur sé enn $2.00 og talsíma- gjaldið hjá Roblinstjórninni sé $50 eins og hjá Bellfélaginu og býsna skýrt loforð fengið hjá stjórninni um hækkun leigunnar með vorinu, og þykir nærri iþví áreiðanlegt, að Roblinstjórnin efni það loforð og kannske enn þá samvizkusam- legar en önnur loforð sín í tal- símamálinu. Eins og allir vita voru ekki efni- legar orðnaf horfur fylkisstjórru arinnar í talsímamálinu, en það sannaðist þar sem fyrri, “að þeg- ar neyðin er stærst, þá er hjálpin næst”. Þá uppvakti forsjónin Gimli-þingmanninn til að bera fram áðurgreinda afburða-sönnun og vörn fyrir roblinska ráðaneytið í talsímamálinu, sem stjómin get- ur nú lagst við eins og örugt líf- akkeri, og þarf ihvergi að hræðast. Ef Roblin kynni að sjá sóma sinn er hann “skvldugur” til að launa Gimliþingmanninum höfð- inglega þá ómetanlegu hjálp og aðstoð, sent iiann hefir nú int af hendi. Mætti varla minna vera eti að hann yrði settur einhverstaðar í námunda við ráðgjafasætin, því að það verður ekki hrakið. að Baldwínson has brains! Hvaðanæfa. Þár er minni hlutanum dæmd i kirkjueign Þingvallasatnaðar. Sáí dómiir er bygður á því, að minni hlutinn hafi haldið fast við hina væntur en réttmætur heiðtir. Hrottaskapur Þar er ba« 'Sencllu bersbiP t*1 Litlu Asíu, þar- | sem Tyrkir eiga lönd, og skutu á a star s- j varnarlausa borg, sem Baireuth sktiili að mestu falinn |ieitir. Hófu Bretar þegar móit- þyngstu höggin fær rétt, sem j ur sveitafélögunum. fastast fær kastað, sem fundið lagt til grundvallar getur flesta ‘snöjggu Wettina á rcksturinn mótstöðmanni sínum og sært hann ~ ruddalegast, ósvifnast og vægðar- folk,nu sJalfn, an tilhlutunar póli-; mæli og sendu þangað herskip á- minst. Þetta er sannkallaður tiskra stórfiska, en með fylgi og samt Frökkum. og lauk við það hrottaskapur i rithætti í al-ís-! aðstoð stjómarinnar, svo sem því alllatipimt. lenzkri útgáfu. og hefir hann ver- i verður við komið. “ ið svo magnaður meðal Vestur- f ....... GÍmlÍjjÍngmaðurÍnil Vér Islendingar erum afkom- endur fornu. norrænu víkinganna ldýða á hina ogleyntanlegu söngva Þessi dómsúrskurður er ekki. sy0 sem kunnugt er, og má enn í kvæðalög próf. Sveinbjöms- a?i e,ns sigur fyrir minni hluta dag sjá ættarmót þeirra á oss. safnaðar, að því er Lætur það á sér bera á ýmsan snertir, sem honurn hatt- en einlia £leSst kemur Þat5 ' fram í prof son’s 7. Marz og — að þeir húsið. fvlla fvr nefnds Dómsúrskurðurinn. íslenzk kirkjueignina hefir verið dæmd. meiru skiftir er það, í frumvarpinu um útsæðið er sveitarfélögunum veitt vald til að fslendinga, einkum hér fyrrum ,að 1 mesta vanvirða hefir verið að, og j y—vei« vam tn aojvann það þrekvirki ; fylkisþingitlu það mun sanni næst, að slíks mttni lana fe fl1 að kauPa og útbýta út- á þriðjudaginn var> sem ]engi mun eigi dæmi meðal annara þjóða, sæði meðal bændanna. Þar sem um sama leyti. Óhætt mun að full- i þess þarf við, er stjórnin fús að & Í.ÍÍá-l'!n,í ''“’íiÚ;™'1'?3' I ábí'giast lán. er sveitarfélög ,aka stjírni„ he“f5i sta8i5 vi8 m lofor5 Bændur geta því; sin J talsímamálinu. Meðal annars í minnum haft. Hann' sannaði öllum þingheimi það, að Roblin- ... .„ . e,n; 1 í þessu skyni. ekki venS leyfSar í . , ... 1 nær því tilefnislaust 1 ngl^ utsæ®’ sitt hÍa sveitafélög- j hefSi hún veitt mönnum betri tal- legar burtreiSir á mannorS staklinga blöSum - Það sem miklu! ‘‘1 sumum litndareinkennum I margsinnis — eins og átt hafa sér uuunH er Þa« næsta hagkvæmt og j símastarfrækslu gegn minna verði þjóðar vorrar. j stað oft og tíðum á prenti meðal fæst það með allaðgengilegum ( ^ þingmanninum varð ekki skot- ann Lundareinkenni þau, sem ríkust: 'anda vorra vestanhafs. Ikjörum, ; skuld úr að íæra rök fyrir þvi. er n>, mikilvæg yfirlýsing um vonl j fari norrænu víkinp-anna Ekki væri hað ótrúlee't. að pr- f r_- • , • t 1>alS ?ertfl hann á þessa leið>. Her ^ I frumvarpinu um (trygging fyr- ; bæ voru Si000 mannSj sem not- I .... *./ . 'U' ' ' r ' jir tjóni af haglskemdum er get ráð i n«u talsíma Bellfélagsms. Nú fyrir því, að sveitafélögin annist \ tiota talsíma stjórnarinnar 20,000. Þessara lundareinkenna verður | befir svert síður vestur-íslenzkra um aS veita trygginguna. Frum-1 “Bendir Þa®. ,^ki á betri„starf' enn vart hjá þjóð vorri, og ekki, vikubla«a. varpið ætlast til a« sveitafélögin ,ræ sn ,vnr |°. •U*]g ^er s ’ se& 1 ^ 1 Og hvers VRWI. Rfcvlrfí Telegram a« þmgmaSunnn hafi Lundareinkenni þau, sem ríkust j 'anda vorra vestanhafs. vorn í fari norrænu víkinganna i Ekki væri þa« óitrúlegt, a« er- >að, að þetta safnaðarbrot. þeir er; voru óbilandi kjarkur, drengskap-' lendum þjóðum hnykti við, ef þær Fáum dómsmálum mun íslenzk gömlti trúars.tefnunni fylgja, hafi i ur og dugur, að ógleymdum óskap- j skildu allan þann skamma-austur, alþýða hér vestra hafa veitt jafn- haldið fast við hinar upprunalegu j legum hrottaskap. j illyrííi og hrottaskap, sem stundtim j mikla eftirtekt eins og kirkjumáli j'trúarkenningar Þingvallasafnaðar. l.ingvallasalnaSa, í Dakctt Rr N'ú er |,aé kunnugi. aí s.ira lrí.; hins siSaanefnda, in þa6 j Og hvers w skyldi ÖSrumigeri samband meö sér í því skyni'" ‘ haö «t a« undra vegna þess. .« arstetna hef.r raM hja þessnnv einkenni5 hlýtur a5 ver5a m|Pklu þió»„m bree8a í brím viö « sjá «_ „efnd manua sem þau kiósi sé “í' , , Súmm mál þetta tekur óbeinltnts til meg- minna hluta Þirtgvallasafna«ar tilfinnanle£rra nú en fvrrum slíkt? og neina manna, sem pau kjosi, se einkenmlegasta sorinun, sem enn . , . , , , t tutinnaniegra nu en iyrrum. , falinn starfreksturinn. I þeirri hefir veri« fær« fram fyrir or«- tnþorra landa vorra. vcst3.nh3.fs. eins og1 ráöiö hcfir í kirkjufel3g’- f fornöld vsr hrottsskspurinn z. 1—ia ÞaS reis út af trúmála-ágrein-j intt. Þess vegna er þessi sigurjsvo sem sjálf,sag«ur, af því a« ingi í Þingvallasöfnuði. Sá ágrein- minni hlutans í Þing\-allasöfnuði1 hann var eins sanngróinn tíð ingur var einn angi þeirrar sundr- um leið sigur kirkjufélagsins. 1 fíilinti stíirfrplfsliiirinti ^ e œti /merfn ,heIdrfi R0biinstjóruarinnar i lal- skapurmn þar mmna grrtSIand , * / 1 :J„ | símamilta, og er mesta furtia. ab hi.gum almenmngs, heldur en hjá | e,n”"e„Bum rábgjafanna skyldi koma ungar.^sem nýja guðfræðin hefir Hann er yfirlýsing þess, gefin af örðið valdandi meðal Islendinga óháðu vfirvaldi. a« kirkjufélagiíS j f>eir voru sannnefnd börn sinnar hér í álfu. Sakir. þessarar mis- standi nú eins og áSur á evangel- tíSar. klíSar klofnaöi Þingvallasöfnuö-; iskum lúterskum grundvelli. En : En nú er sú öld um garö geng- ur. VerSa þeir, sem aShyllast j jafnframt er úrskurötiinn yfirlýs-' in; víkinga-öldin er liöin og sí«- stefnu nýju guöfræðinnar í nieiri ing þess, að meiri hluti Þingvalla- menningar-öld runnin upp. arandanum. Svæsnustu hrotta-1 oss Islendingum, er þolum hann bil þeirrar nefndar geta menn , • .-, h ___ iafnm;, N mennin og hin allra óbilgjömustu1 hetur og höfum lengi í ’— -■=-----------• > - ems og Á barnahæli í Brooklyn dóu átta ungbörn af eitri þessa dagana, og var rannsókn hafin til þess að komast fyrir hver valdur var að þeirri óhæfu. Það upplýsist, að eldabtiska hafði keypt samskonar eitur og í börnunum fanst, er þau voru krufin, og segist hún hafa brúkað það til að hreinsa kopar- katla í eldhúsinu. Hún á sjálf brjóstbarn á hælinu, og hafði' það á brjósti. Ekki er enn sannað, bvort hún hefur valdið bana bam- anna viljandi eða óviljandi, e«a hvort hún er notuð sem skállka- skjól af öðrum. —Mrs. Harriet Ott heitir kona í Greene County í Pennsylvaniu. Hún hefir gert það sér til gam- ans, að spinna band og prjóna sokka upp á afkomendur sína alt fram að sinum tíræðasta afmælis- degi, sem er um þessar mundir. Sú gamla má halda á spöðunum, ef hún gerir öllum úrlausn. Hún átti ellefu börn, er upp komust, og •8 Tekur öllu jfram í tilbúning brauðtegunda efni meðal Vestur-íslendinga, þó!, , , að lantrt só fri Þa kostl> hluta. í minni hluta verða aftur1 safnaðar hafi hrokkið út af fyr- menningin hefir veriö a« Si« smá bola hrottaskapinn út svo a« nú þeir, sem gomlu ihaldssomu itru- nefndum truargrundvelli asamt cr sú skoðun orðin ofan á hjá málastefnunni fylgja, hinni sömu, me« hinum ööntm, sem gerst hafa, flestum mentaþjóöunum, a« sem kirkjufélagiö hlítir. Þing- sporgöngumenn forkólfa ný-gu«- hrottaskapur sé ósvinna og au«- vallasöfnuöttr átti sér kirkju og fræöinganna. . sætt takn menningarskorts. gera bæði safnaðarbrotfn tilkall til 1 -----—----------- I Enginn sem til þekkir, mun neita að langt sé frá, a« vel sé. Þáö: er langt frá því a« menn for«ist!Þau sem lög þessi heimila. — hafa algerlega óbundnar ,, - hann snúiö sér sem try^ja Vllia Þa«, þeir hafa þó hlotiö aö hugsa um voru t mestum havegum hafðir; | haldið. ^ að þeir bíði tjón af haglskemdum. þetta mál, og vitanlega blóölangað , Jatat5 skal þa*. a« mikil breyt-; Sveitafélögin eru a« vísu sjálfraö ‘ til að sanna a« þeir hafi staöiB íng er oröin til batnaöar í þessu í um það hvort þau vilja nota sér vi8 lofor« sín, og lækkaö fóngjald- ið um helming e«a meira. En þarna hefir Gimliþingimaöurinn or^iö ölltim snjallari og eindengt á alla óánægjuseggi svo órækri sönnun þess a« stjórnin hafi lækk- aS gjaldiB á fónumim, ekki a« eins um helming, heldur látiö almenn- ing fá þá fyrir “fjórðung verös”. Þa« gerir vitanlega ekkert til, þó a« menn borgi jafnhátt e«a, ems og vera ber, a« lenda í per- sónulegar skammir, ef í blaBa- deilur kemur- hcndur því viövíkjandi eftir sem á«- ur oggeta farið eftir eigin geðþótta. Hér er að eins um ráðstöfun að Eitt spánýtt dæmi þess hefir j ræöa, sem Scottstjórnin gerir í því mátt sjá hér í vetur i Heims-1 skyni a« rýmka um réttindi og kringlu. Þa« eru skammirnar; vald alþýöunnar, ef fólkiö vill þeirra Utahmianna. Þær eru glögt [ færa sér þa« í nyt. pumiy, iFLOURl

x

Lögberg

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.