Lögberg - 01.08.1912, Blaðsíða 6

LÖGBERG, FIMTUDAGINN x. AGÚST 1912
María
“Nú ætlar mér ekki aS standa á sama,” sagöi eg
við fööur minn, “ef eg heföi haft hugboS um aS allur
þessi skari af fólki heföi þyrpst hingaö, þá heföi eg
ekki lagt út í þessa skotsamkepni.” 1
“Hm!” sagSi faöir minn,” 'eg held aö; annaö og
ftieira en skotsamkepni ráSi þessu. Eg ímynda mér
a& einmitt og á þessum afvikna staS hafi veriö ráSin
almenn samkoma af Búunum, til þess að yfirvöldin
skuli síöur taka eftir því. *
Og þaS kom í ljós aö faðir minn hafðj fariS
nærri um þetta. Aður en viö komum þarna aö höfðu
' " „ 7 “7 7 .. m I Búarnir verið búnir að koma sér saman um þaS, að
Svo haföi viliaS' til aö fyrir nokkrum manuöum • * . c. .f , , y ,’
_ ,J 3 , . * , hnsta-duft nylendunnar af fotum ser og leita ser að
hafði ungur Englendingur — haæruverSugur herra1 J ö
Vavasseur Smyth — komiö til Kap-nýlendunoar með
EFTIR
H. RIDER HAGGARD
stjórnarembættismanni nokkrum, frænda sinum. Mað-
ur þessi haföi fariö um hjá okkur i veiSileiðangri, og
gat eg gefið honum ýmsar leiðbeiningar viövíkjandi
veiSunum, sem honum hafSi komið vel. MeSal ann-
ara vopna, hafði hann haft meBferðis mjög fallegan
hlaupmjóan riffil, eftir því, sem geröist i þá daga, var
á honum hvell-pípa, er hvellhettur skyldi setja á og
varúSargikkur, en þaö var þá alveg ný uppfundning.
Sá, er smíðaS hafði riffil þenna, hét J. Pundey í
Lundúnum, og hafði hann kostaS æriö fé, því aS hann
var mjög haglega gerSur. Þegar hinn háæruvérö-
ugi herra V. Smyth kvaddi okkur og hélt heim til
Englands — eg hefi eldrei heyrt neitt af honum síS-
an — þá var hann svo væxm, af því aö hann var örláf
ur og drenglyndur ungur maöur, aö gefa mér þenna
riffil,* og á eg, hann enn.
nýju heimkynni norSur í óbygSum.
Innan shamms komum við til þeirra, og. tók eg
skjótt eftié þvi, að þeir voru mjög órólegir og eins
og annars hugar. Pétur Retief sá þegar þeir faöir
minn of Hans, sem eg haföi með mér til aft hlaöa,
hjálpuðu mér út úr vagninum og var sem Retief
furSaöi á aS sjá okkur. En loks áttaSi hann sig og
kallaSi mjög vingjamlega : 1
“Nei, er ungi Englendingurinn ekki kominn
jsarna, til aö þreyta skotfimi viö andstæöing sinn.
HeyrSu Marais vinur minn; hættu nú aö tala um
tjón þaö, sem þú hefir beöiö,” — þetta sagSi hann í
viövörunarrómi — “og heilsaSu upp á unga manninn.”
SíSan kom Marais á móti mér og María meí j •
honum, rjóö og brosandi, en eldri og fullorSinslegri
en mér hafði sýnst hún áöur; hún hafði nú látið ung-
meyjar-aldurinn aö baki sér og stóS anclspænis erfiS-
leikum fulloröinsáranna. Fast á eftir henni kom
Hann var enn þá skrautlegar bú-
Hernan Pereira.
Riffillinn var mer get'inn rumum sex manu inn heldur en hann átti aö sér og hélt á nýjum mjög
áöur en hér er komið sogunm og a þvt ttmadth haföi: fal]egum ^ gem . yar varúfiargikkur> en JQf hla^
eg oft reynt hann, skotið meS honum sto ' ta ra og j viöur sýndist múr hann mundi vera til að skjta meS
trönur. Reyndist mér hann agætt verkfæn, sem bar 1
nákvæmlega rétt í ioö til 200 yards færi; en þegar eg
reiS af staö í ofboðs flýtinum til Maraisfontein hafði
eg ekki haft hann með mér, af því hann var bæSi ein-
hleyptur og hlaupmjór til aö hlaða hann með renni-
lóöum. En er eg skoraði á Pereira hafði eg fast-
ráöið aö brúka þessa byssu og enga aöra, og
Pereira. “Þær þfirfa engu minna skot en rostungar.”
“Já, þær eru skotharöar, svaraSi Retief í efunar-
rómi. “Eg hefi þó aldrei séS fugl fljúga burtu eftir
að unzu þungri kúlu hefir veriö skotiðl í gegnum
liann.
, “Og hún dettur niður dauö einhverstaöar.”
svaraöi Pereira og barði púöriö niSur í byssu sína.
AS fjórum mín-tum liSnum var Pereira búinn aS
skjóta þeim tveimur skotum, sem hann átti eftir og
haföi skotiS á tvær ungar gæsir, sem flugu lágt fratn
hjá. Hann feldi báS&r, þó sú seinni hefSi ekki drep-
ist alveS heldur baslaö vængbrotin í hátt gras sem óx
skamt frá.
Nú tóku áhorfendumir að klappa lofi I lófa og
Pereira hneigöi sig mjög kurteislega
“Þú verður aö skjóta mjög vel herra Allan,”
sagði Retief viS mig, “ef þú átt aö gera betur en þetta.
Þó eg dæmi ógildan annan fuglinn sem Hernan feldi
í einu skoti, sem eg held aS eg verði aö gera, þá hefir
hann samt skotiö sex í fimm skotum og verður varla
betur gert.”
“Já, svaraSi eg, “en eg ætla að biðjja ykkur aö
safna þessum fuglum saman, sem hann hefir skotið,
eg vil ekki láta bringla þeim saman viS mína, ef eg
skyldi veröa svo heppinn að fella einhverja.”
Hann kinkaöi kolli og nokkrir Kaffar voru send-
ir til aS tína saman fuglana. Eg sá aö sumar gæs-
imar voru enn með lífsmarki, svo þær varö að snúa
úr hálsliSunum til aö drepa þær til fulls. Meðan
veriS var a þvi, kallaði eg á Retief og bað hann að
skoöa púSriS og kúlurnar, sem eg ætlaði aö brúka.
“Til hvers er það?” spUrSi hann hálf hissa.
“Púður verður ekki annaö en púður og kúlur ekki
annaS en kúlur.”
“Getur verið, en þó ætla eg að biðja þig, frændi,
aðj láta þetta eftir mér.
Siöan tók Hans sex kúlur eftir skipun minni og
fékk Retief með þeim ummælum aðl hann skilaSi
þeim þegar þeirra þyrfti við.
“Þær hljóta aS vera æöi mikiS minni en Hern-

“Svo aö þú ert þá orSinn heilbrigöur aftur,”
sagSi hann vingjarnlega, en þó var málrómurinn ekki
einlæglegur. Mér fanst eins og aS hann heföi lang-
að til alt annars: “Jæja, þú ert þá kominn hingaö,
Allan félagi, og skalt fá aS sjá, að eg er viöbúinn „ *• r, „ f u ,,, ,
,, . . efu e? a* renna kúlu í gegnum hausinn á þér.f óEg þori aö ff’ f/®1 uRet,ef fv,aS brukar >3?«° °S
hefði ekki átt hana þa byst eg ekk. v.S aö eg hefðf segja ag hann li<ca gert þa8 ef hann hor. hlaupviSar. byssu, af þv. að hann er sterkan.
gefið mig í þessa skotsamkepni. , , . r 1 aðý. Og hérna þér aö segja, hélt hann áfram, er , 7 Ja’ SVaraðl eg T, le,'S °? Hans rendJ PÚSrmu
Svo haföi nú viljað til aö herra Smyth hafS. gef- hryssan sama sem min> þyi ag hefi æft mi ve] er > byssuna og sett. forhlaö; aS framan; s.öan tok
iS niér miklar skotfæra byrgSir meö rifflinum, bæö. það ekki saft Maria? um það aasvoqds ?þag,’€ru j hann ema kuluna ur hendl Retiefs rendl henni ofan
kúlur og hvellhettur, ásamt mjóg góðu innfluttu gammarnir> hérna j krin bezt borið vitni » ,1 hlaup.ð, sett. hvellhettu a og fékk mer byssuna.
púðri. Af því a«) eg hafði nóg af skotfærunum let -<Já< Hernand frændi þú hefir æft þi- en bað • NÚ komu §'æsirnar 1 stórum hópum, því aö nú
eg ekki undir höfuð leggjast að fara að æfa mig. Eg hefir Allan, jika gertj’; sagði Maria F ! var sá tími konunn að þær flugu sem þéttast. Sá
settist á stól í djúpu gili skamt frá. trúboðsstööinni Þegar hér var koniið höfðu aUir Búarnir safn !varmunurinn aðeins,a5þær flugu nú bæði hærra og
og tók aS hlemma á hamradúfur og tistildúfur sem ast saman umhverfis okkur> tóku að $ýna 4 sér J haröara en þær fyrstu, annaöhvort vegna þess aS
flugu þar fram hjá allhátt í lofti uppi. | augljós merki þess aö þeir létu sig samkepnina 1 sau’ aS sumar Þeirra sem aður höfSu flogið fram hjá
mik-ln sHfta einc fAiw __________ hœkkutJu flug.8, þegar Kaffarmr voru aö trna sam-
an skotnu gæsirnar, eða aö því var um aS kenna aS
fuglarnir höfðu á einhvern annan hátt fundið aö
hætta var á ferðum.
“Þú hefir óhag af þessu Allan,” sagði Retief.
ÞiS hefðuS átt að skjóta sitt skotið hvor.”
“Getur vel veriö,” svaraöi eg, “en úr því 'veröur
nú ekki bætt.”
SíSan stóð eg upp af stólnum meS riffilinn í
het^dinni. Eg þurfti ekki lengi að bíöa, því að nú
kom stór gæsahópur, sem flaug hér um bil fimtíu
faöma hátt frá jöröu. Eg miSaði á fyrsta fuglinn
hér um bil fjórum föömum fyrir framan hann til aS
ætla fyrir flughraðanum og hleypti af. Á næsta
i augabragöi heyrði eg þyt kúlunnar en hún haföi að-
að þár sem eg sat þarna á stólnum í gilinu, gat eg | Eg'seUÍst'niSur á''hægindastól, sem eg hafSi l.aft ’ ínS,hÍtt ÍUghnrt 1 nefiS’ °g brot Úr Þvi íél1 fil JarSar-
eftir stutta æfingu skotið æöimargar hinna hraöfleygu ; með mér> þvi að var enn of veikpr'í fetinum til; FugImr\ sJialfur riðaSl ofurhtlS a fluginu’ rettl sl&
hamradúfna, ’er þær svifu fram hjá mér, og eg man þess að stanJa - hann< Qg ,r beigj Inmn ! f'Ban aftUr 0g flaUg afram 1 farar broddl emS og
að mer hepnaSist það . ekki með höglaskotum heldur : skamms mæltist Retief til þess eftir ósk Pereira, að | aÖUr‘,n , „ , , .
meö kuluskoíi, sem morgum kann að þykja otrulegt. eg skyldj lofa sér að skjóta f t þy} að hann gj Baas, baas, hropaö. Hans um le.S og hann greip
Eg hélt þannig æfingunum áfram í nokkra daga, órólegur við biðina. Eg svaraði hiklaust. að það ; ^
a hverJu kv®** fann egt aö mer hafö. fanS nókk- | væri sjálfsagtj þó að| eg vissi> að hann, hafði ó$kað I bes
Af Þvi aS eg var kom.nn a þenna aldur er mer miklu skifta> eins og eðlilegt var fólki, sem vant var
óhætt aö segja, án þess að þaS verS. tal.S raup, a» að fara með byssu, og taldi skotfimi til guð5egra
mér haðf venð| gefran æð.m.k.ll fekotfimi-hæfleiki. iþrótta. En þeir fengu ekki að vera þar ]en • af þyi
Býst eg við að það sé að þakka, einhverju undarlegu að Kaffarnir sögðu aö gæsirnar mundu fara aö fljúga
sambandi dómgreindar, hvassrar sjónar og góðs hand- fraftn hj4 eftir svo sem há]fa klukkustund Ahorf_
styrks. Eg þori rauplaust aö fullyrða, aS þegar eg ; endUm var öllum skipaö aS setjast undir einkenni-
var upp á mitt bezta þá komst eg aklre, í kynm v.S ; legan k|ett j gilinu; þar gátu fuglarnir ekki séð þá
mann, sem hepnaöist betur skot a l.fandi skepnum ; og áttu að hafa hljbtt um sig En yið pereira 0„
heldur en mér. Eg skal ekkert segja um aö_ skjota 1: Retief> dómarinnj staðnæmdumst hér um bil fámtíu
merkispjold, því aö eg iSkað. þaö lit.S. Þo undar- [ skref frá 4ðurnefndum kletti> HleðslumaSurinn
legt megi yiröast. þá held eg aS þo að mig skort, ; minn var hjá mér> en enginn yar hjá perei ,j
þá æfingu i þessan íþrott, sem mer hefir siðan hlotn- ; hann kyað sér mundu verða það aðeins til óþæginda
ast, þá hafi mér á æsku árum ver.S jafn-synt um | að hafa hleðslumann við hliðina 4 sér. við re d_
hana eins og á seinnj árumf, og m,klu synna auðv.taS ! um samt að skýla okkur bak yið mnna ^ þ&f u
heldur en mér er nu. Eg syncli þetta þa strax, þvi syo að fuglarnir sæu 0kkur ekki.
VEGGJA GIPS.
Hið bezta kostar yður ekki
meir en það lélega eða
svikna.
Biöjið kaupmann yöar um
,,Empire“ merkiö viðar,
Cement veggja og finish
plaster — sem er bezta
veggja gips sem til er.
Eigum vér að segja yð-
ur nokkuð um ,,Empire“
Plaster Board— sem eldur
vinnur ekki á.
Einungis búið til hjá
Manitoba Gypsum Co.Ltd.
IWinnipeg, Manitoba
SKRIFIÐ F.FTIR BÆKLINGI VORUM YÐ-
—UR MÚN ÞYKJA HANN ÞESS VERÐUR__
hátt í lofti uppi. Siöan mælti eg bænarorð fyrir
munni, greip um byssugikkinn og hleypti af.
Fálkinn, sem neðar var féll til jarSar; og eftir
svo sem augnablik tók hinn aö falla líka og hentist
steindauSur ofan á lífvana maka sinn!
Nú ráku allir upp hátt fagnaSaróp, jafnvel Bú-
arnir líka, sem ekki var ant um aS sjá Englending
skara fram úr. Aldrei höföu þeir séð eins fallegt
skot; og sannast aö; segja hafði eg ékki séð þaS
heldur. 1
“Heyrðu Retief,” sagöi eg, “sagöi eg það ekki
fyrirfram, að eg ætlaði aS reyna aö fella báða
fálkana ?”
“Jú„ það gerðír þú. Allemachte! Jú, vist
gerðirSu það; en heyrSu Allan Quatermain eg held
að handstyrkur þinn og sjónar næmleikur sé meir en
mannlegur.”
“Þú skalb spyrja fööur minn um þaö,” svaraði
eg> vpti öxlum. settist niöur i stólinn minn og þerði
svitann af enninu á mér.
Búarnir komu hlaupandi til mín og María á
undan þeim eins og svala, en á eftir henni þrömm-
uöru holdugu hollenzku konurnar, slógu hring um
okkur og- hver hrópaði í kapp viö aðra meö miklum
gjallanda. Eg hlustaði / naumast á hvaö þær sögöu
því aS eg var að horfast í augu viö Maríu, fyr an eg
heyröi Pereira hrópa hárri röddu;
“Já, já, þetta var ljómandi fallegt s'kot, Retief
frændi, en eigi aö síður krefst eg þess, aSl mér verði
dæmt veöféS, með því aö eg feldi sex gæsir en hann
ekki nema fimm.”
“Hans,” sagSI eg, “komdu hingaö meö gæsirnar
áfram í „okkra daga,! ‘fóS' SZjZZjTl E5 i ■*»<■"» •* fór 18 hla6a- mi<ía5ir »f°framariega'. ™“r; £» 'Zflagtor
og fjalladúfur, 1 um’ sem' Pereira hafði skotiS. “Nú ætla eg aö biöija
Eg kinkaSi kolli, til aö fá tíma til að soga í mig! , sa&Si eS við Retief, að skoöa skotsárin á þess-
sir stóru vatnafuglar fljúga ekki eins hart eins
'uS: fram í þessari afarerfiSu íþrótt. Á hverjum de|i I þess fýrir'þT sök, “að ^“héltTríýrsto"^^
komst eg betur ogf betur að raun um það hvað asva ‘‘fnrl1<.tn~w.;rnúr>> 1^x11,u^ _ n* > —0 .....— -----» — — — —* A ,,„6 . , , .
rifflinum mínum, hvað gera þyrfti fyrir f:lu^hraöa ; iætrra 00-\iæa-ara \ stað uess u.l ’ ** jU®a ^ið. Því næst tók eg við byssunni af honum, um Ug Um’ S1^an s °|sa1.10 a gæsunum tveimur,
fuglanna, fjarlægöinni of. samböndum vindar og ! SulíSte* haröara of hí fn titrandi af ákafa’ Þvf aS ef eS misti n*sta skot, þá! Pere!ra, fcldl 1 e,nu ,skotl' % heM aS ÞaS komi
birtu. Þessa dajana hrestist eg líka svo vel, að eg | aS beTm Þe Íta revn Z var a,,Ss>nt taP mér fil handa- j ‘ T a hans hafl hlot,f aS kl<>fna sundur-
varð hér um bil albata og gat gengið um með litiS : eru fuo-la séSastar «00- varastar um siV ’p^h * \ arla haföi e<j fyryi tekið við byssunni en gæs . vet,e 01 °g Sv0 a 1 a a fug ana nvern á eftir
prik til að styöjast við. varar vi5 hættu.‘' g g’ Þ‘ F VC " |kom fijúgandi, hún flaug ein sér og svo hart eins og | S1ÖUStU frá sér
Loks rann hinn langþháöi fimtudágur upp; eg vi« vnmm Ki'mir w ... r.. „ sjalfur fjandinn hetöi rekið a eftir henn., eins og; 0 1 g g 1 '
fór seint á fætur, og skaut ekkert þann daginn, og ók | un stundar sagði Hans • ' & Um * 10f ! ^etief kon.st að orði. í j.etta skifti ætlaði eg sama j Herra Pereira, hvernig dirfist þú að gera okk-
af stað um hádegiö í kap-kerru með tveimur hestum j “SjáiS þiS! Þarna k c ‘r !” bÍ1 °g áðU‘ fyrir fluKhraSanum, vegna þess aö| hún : ur ollunl ^komm frammi fyrir þessum Englendingi?
fyrir til Goote-Kloof eöa Stóragils. Yfih þetta j t því að hann var að eg gargiö í ^ Har5ara’ °g af’
mikla gil flugu yill.gæsir fra tjomum s.num a ha- <-honk honk>” ^ að ekkert Sn| ö ^ ;
lendinu, þar sem þær fengu æti til annara tjarna. sem | sterkra vængja j
lægra lágu i nokkurra mílna fjarlægS og þaöian býst j Réft á eftir sá eg þ4 fyrstu koma það var hvass_
eg v,S bemt n.Sur tvl strandar, þv, aö þaSan munu væhgjaður steggur> m forin i flokksi ogj'
K-vit- Vin+'i offnr n mAromano ! . .. . - > ' ok
Dr. R. L. HUK5T,
Member of the Royal College of Surgeoni
Eng., útskrifat5ur af Royal Collegeof Phys-
icians, London. Sérfræöingur í brjóst-
tauga- og kven-sjúkómum, Skrifstofa:
305 Kennedy Bldg., Portage Ave. (á móti
Eatons). Tals, M. 814. Tími til viðtals,
10-12, 3-5, 7-9.
$ THOS. H. JOHNSON og x
i HJÁLMAR A. BERGMAN, |
fslenzkir lögfræSingar, 2
« Skrwstiofa:— Room 811 McArtkur ^
Building, Portage Avenue ^
J áritun: P. O. Box 1656. «
Telefónar: 4503 og 4504. Winnipeg
Dr. B. J. BRANDSON \
Office: Cor. Sherbrooke & William
Telei'bone garry 3Sto
OvficbfTímar: 2—3 og 7—8 e. h.
Heimii-i: 620 McDermot Avb.
Telepbone garry aei
Winnipeg, Man. §
1 Dr. O. BJ0RN80N £
g! Office: Cor, Sherbrooke & William
(• rKLKPBONE: GARRY 32» £
;• Office-tímar: 2—3 og 7—8 e. h. (.
| 5
•) HeImili: 806 ViCtor Striet %
Cé, ItoEPBONE: GARRY T03
Winnipeg, Man. %
Dr. W. J. MacTAVISH
Office 724J ó'argent Ave.
Telephone óherbr. 940.
Qffice tfmar
10-12 f. m.
3-5 e. m.
7-9 e. m.
— Heimili 467 Toronto Street _
WINNIPEG
Stelephone Sherbr. 432.
J. G. SNŒDAL
TANNLŒKNIR.
ENDERTON BUILDNG,
Portage Ave„ Cor. Hargrave St.
Suite 313. Tals. main 5302.
1---------------------
Ör. Raymond Brown,
4
4
4
4
4
Sérfræöingur í augna-eyra-oef- og
háls-sjúkdómum.
326 Sonierset Bldg.
Talsftni 7282
Cor. Dooald & Portag* Ave.
Heima kl. io—i og 3—6,
Eg staöhæfi að þú haíir skotið með höglumi, eða
Hún hentist niöur, eins og steinn og datt skamt húlum> sem voru hlutaðar í fernt og annað hvort
límdar saman eða brendar með þræöi.
fe
tf
I
&
ít
*
*
þær hafa komið aftur á morgnana.
Þegar viÖ faðir minn komum til Stóragils klukk-
an fjögur um daginn brá okkur heldur en ekki í brún
við að sjá mikinn flokk Búa saman safnaðan þar, og
voru í hópnum ekki allfáar ungar stúlkur, sem komið
höföu ríðandi eða í! kerrum1.
flaug svo lágt, aö hann rétt með naumindum dró yfir
klettsnefiö og flaug^svo sem á fimtíu faðma færi viö
okkur og því næsta auðvelt að hitta hann. Pereira
skaut og steggurinn féll fremur hægt til jaröar, en
Retief sagði: 3'
Einn fenginn okkar megin.
frá mér og höfuðið skotiö af henni.
“Baas, baas,” hvíslaSi Hans, “ennþá of framar-
ga. MiöaSu á augaö, þá hitturöu skrokkinn.”
Eg kinkaði kolli i annað sinn, og stundi af fögn-
uöi. Enn var ]>ó ekki útséð um samkepnina. Litlu
síöar kom mikill gæsaflokkur fljúganái og innan um
stokkandir og blgsandir. Eg miöaði á fyrsta fugl-
inn sem hægra megin flaug. svo að ekki væri hægt
að segja aö eg veldi úr”', Hann féll til jaröar skot-!
og kom niöur góðan spöl fyrir aftan hann.
MiSaSirSu á þessa gæs en ekki hina fremstu?”
andi.
*) Þessi einhleypti riffilEmeð hvellpípu, sem
Allan- Quatermain lýsir, og svo \hða er getiS í æfisögu
hans á yngri árum, hefir verið sendur mér. Það
geröi herra Curtis og nú er eg skrifa þetta hefi eg
riffilinn hjá mér. ^Hann var smíöaSur áriö 1835 af J.
Purdey aö 314^2 Oxford stræti Lundúnum, og gerð- j SpUrði Retief.
ur af frábærum hagleik. Hann vóg með hlaðstokk- | ‘ .<NÚ náttórlega 4 þessa » svaraði
inum sem nú er týndur, aöeins 5 pd. 3J4 únzur.
Hlaupiö er áttstrent og gert fyrir hnöttótta kúlu.
Hlaupvíddin er ]/2 þuml. að þvðrmáli. VarúSargikk-
ur er og á rifflinum.
Á rifflinum éru og tvö lengdarshots Psigti, ætl-
uð fyrir 150 og 200 yards skotmál, fyrir utan föstu
gtin, sem ætluð eru á 100 yards skotmáli.
Á byssuna er grafin mynd af hirti og hind; ligg-
hjörturinn en hfndin stendur.
Miðað viS þessa tegund og þann tíma sem byss-
ti er gerð á, er hún ægætlega gerö og einkar hand-
! egt verkfæri.. Skeftis endinn er búinn horni, og
I.volft úi* sf/eftinu til stuöpings vanga skotmannsins.
Eg man ekki hvaS skotfrek byssan var, en eg get
ímyndaö mér, að hún hafi þurft til 3 drögmur af
púSri. Þó að þetta skotvopn sé nú fallið úr tízku er
hægt að giska á aS Allan Quatermain hefir getaö
beitt þvi ágætlega, í þvi skotmáli sem því var ætlað,
og sú trú var ekki ástæðulaus, sem hann haföi á riffl-
inum, er hann þreytti skotraunina í Groote-KIoof, né
heldur viS hina óttalegu eldraun, er hann ékaut gammi-
ana á hálsi Dráp-fjallsins, og lif förunautanna var
Pereira hló5 aí.ur, og „m leig og ha„„ spenti „pp I T j Se*"“m l>riíS,i5' Þi ,a“ ef a5 kiark,,r var
nfíilinn, komu þrjár g»,ir fljúgandi; J«r ftogu ^i8a ‘ ™'% ’ 'g VEr alv<« hæ,tUr a6
eins og sú fyrsta, og þar yfir sem viS stóðum og ««•. - n .. 1
andahópur á eftir þeim. Pereira skaut og mér til
undrunar féll önnur gæsin i röSinrii, en ekki sú fyrsta
hann hlægj-
mundi fanrað skrökva til annars eins?
Pereira hlóö aftur.' Þegar hann var búinn, komu
enn fleiri gæsir fljúgandi; nú voru þær sjö og flugu
í þríhyrnu, og ein á undan. Þessar flugu hærra, en
hinar, sem á undan höfðu komið. Hann skaut og
feldi ekki aS eins eina gæsina heldur tvær, þá sem
fremst flaug og aöra til sem aftar flaug hægra megin.
“Heyröu frændi,” hrópaöi Pereira, “sástu hvem-
ig þær báru saman þegar eg skaut Þetta var hepni
fyrir mig, en eg skal láta vera aö telja nema aðra
þeirra, ef herra Allan hefir á móti því.”
“Nei ekki sá eg þær bera samart, frændi,” sagöi
Retief, “en þær hafa þó hlotið að gera þaö, annars
hefSi sama kúlan ekki getaö smogið i gegnum þær
báöar. í
Viö Hans litum hvor framan í annan hlæjandi.
En viS þögðum samt ennþá.
. ... .,. . , _,T ... , , A . Ahorfendumir undir klettinum Iustu upp fagn-
komið unudir skotf.m, hans. Úrshtm . hvorttveggja , aðarklis og undruðust þó auðsjáanlega þessa skot_
sk.ft,S eru glegst. votturmn. j fhni. Enn hlóð Pereira. miSaði og misti £es. sem
Herra Purdev hef.r skýrt mér frá því, að kopar- flaug æöi hátt — á að giska þrjátíú og fimm faöma
hvellhettur hafi Forsyth ofursti reynt árið 1820 og; frá jöröu. Hann haföí þó komið skotum nærri
aö Purdey félagið hafi selt þær 1824 á 1 pd. sterl. og henni, því aö fjaðrir flugu úr brjósti gæsarinnar en
“Hann lýgur,” tautaði Hottintotinn, “hann miö-
aSi á þá gæsina, sem á undan var og drap þá næstu. heTdur'en eæsir^He^mans^’
“Hofum ekki hátt um þaö,” svaraöi eg, “Hver' g'
Til aS fara fljótt yfir sögu, þá feldi eg næstu
þrjá fuglana hvern eftir annan, hér um bil á sextíu
feta hæö eða jafnvel meir suma, og eg ímynda mér
helzt aö eg hefði getaö skotiS tylft i viöbót, án þess
aS missa skots okkurn tima, því aö nú skaut eg
betur en eg hafSi gert nokkurn tíma áður.
“Heyrðu Allan frændi,” sagöi Retief í hléinu,
sem varö milli fimta og sjötta skotsins, “hvernig
stendur á því að gæsírnar þinar detta alt öömvísi
SjáiS: JþiS.
Sjáiö þiS til!” bætti hann viö og benti á skotsárin á
fuglunum sem voru þrjú aö minsta kosti á einum
þeirra.
“Og hvað skyldi hafa veriö á móti því?” spuröi
Pereira kuldalega. “Það var um þaö samiö, að viS
skyldum skjóta kúlum, en hvergi bannað að þær
væru hlutaðar sundur. Sjálfsagt hefir herra Allan
notað sér þetta rétt eins og eg.”
“Néi,” svaraði eg, “þegar eg lofaöist til aöv
skjóta kúium, þá átti eg vitanlega viS heilar kúlur,
en ekki kúlur sem hlutaðar hefSui veriö sundtir og
settar sa.nan aftur, þannig aS þær klofnuSu sundur
þegar þær kæmu út úr byssuhlaupinu og dreifðu úr
sér eins og haglaskot. En mig langar ekki til að
fjölyrða um þetta. Þaö er algerlega á valdi herra
Retiefs hverjum hann dæmir veöféð.”
Nú hófst mikiö þras mílli Búanna. en þrátt fyrir
havaðann gat eg heyrt aö María hvíslaði aS mér:
“En hvað eg er ánægð Allan, því aö hvernig sem
dæmt veröur þá baírst þú hærri hlut og mér þykir
þaö góSs viti.“
“Eg get ekki séS aö þetta gæsadráp verði meö
réttu taliö; neitt örlagatákn, elskan mín,” svaraði eg.
“En hvað sem því líður, þá er táknið ekki gott, finst
mér, því að horfur eru á aö mikið þras rísi út
af þvi.”
í þeim svifum brá Retief upp hendinni
J, H, CARSON,
Manufacturer of
ARTIFICIAL LIMBS, ORTHO
FEDIC APPLIANCES, Trusse«
Phone 3425
357 Notre Dame WINNIPE<
A. S. Bardal
ð43 SHERBROOKE ST.
se'nr lfkkistur og annast
am úifarir. Allur útbún-
a8ur sá bezti. Ennfrem-
ur selur hann allskonar
minnisvarBa og legsteina
1. C3- 2152
15 sh. þúsyndið, þó aö ekki væri farið að brúka þær
alment fyr en nokkrum árum seinna.
— Útgefandi.
“Spurðu hann að því, en ekki mig,” svaraSi eg
og feldi á næsta augnabragöi fimtu gæsina. ÞjaS
var bezta skot mitt.
Allir áhorfendur lustu upp fagnaðar-ópi, og eg
sá Maríu veifa hvjtum vasaklút.
“Nú er samkepninni lokið,” sagöi dómarinn.
“Eitt orö áöur,” sagöi eg. “Mig langar til aS J h/AnaðE
skjóta eitt skot, þó aö aldrei verði talið i samkepn-: <<Tt'
inni, rétt til aö reyna, hvort eg^get felt tvo fugla íl Hafið þið hljótt um ykkur!
einu skoti, eins og herra Pereira.”
Hann játti beiðni minni meS því aö kinka kolli,
'rétti uj>p höndina til að fá áhorfendur tll að vera
kyrra og þagga niðri i Pereira, Sem ætlaSi að grípa
fram í. ,

þó aö fuglinn virtist kominn aö þvi aö falla, rétti
hann viö og flaug áfram og hvarf út í loftiö.
“Þær eru skotharBar þessar gæsir!” hrópaöi
MeSan á samkepninni stóð hafSi eg tékið eftir
tveimur fálkum, á stærð við brezka hauka, sem voru
aö hnyta hringa uppi í loftinu yfir gilinu, þar, sem
þeir áttu víst hreiöur og Iétu hvergi hræðast af skot-
hríöinni. ÞaS gat og maklega veriö, aö þeir væru
aö hlakkai yfir gæsunum, sem feldar höföu verir.
Eg tók riffilnn í hönd mér og beið Iengi þangaö til
loks niér bauöst færi: eg sá aö'kvenfálkinn varíþann
veg aö renna sér fram hjá maka sínum og myndU
veröa hér um þil firnm faömar á milli þeirra;
mifiaöi, og mældi í huganum fiarlægö og hringsveifl-
ur fuglanna, og var sá neöri hér um bil fimtíu faöma
Eg hefi felt úr-
skurS i þessu máli: ÞaS var hvergi tekiö fram í
samningi þeim er ritaöur var um þessa skotsam-
kepni, aS ekki skyldi brúka sundurhlutaöar kúlur og
]>essvegna veriSur að telja alla fugla Hernans Pereira.
En það stendur heldur hvergi í samningnum, aö telja
skuli nokkurn fugl, sem skotinn er af tilviljun einni,
og þessvegná verður aö draga einn fugl frá þeim)’
sem Pereira skaut. og hafa skotmennirnir þá felt
jafnmarga fugla hvor um sig. AnnaS hvort er sam-
kepninni þá lokiö, meS því gæsirnar eru hættar að
fljúga hér fram hjá í.dag, eöá skotmennimir veröa
að reyna sig í annaS skifti.”
“Ef nokkur vafi er á,” sagöi Pereira sem fann
aö flestir voru á móti honum, “þá er bezt aö Englend-
ingurinn fái peningana. Eg þori að| segja að hann
]>arf þeirra með, því aS synir trúboöspresta eru
sjaldan mjög efnaöir.”
8. A. 8IOUWP8ON Xals- Sherbrj 27g6
S. A. SIGURÐSSON & C0.
BYCCIflCAMEflN og F^STEICN^SAtAD
Skrifstofa: Talsími M 44É3
510 Mclntyre Block. Winnipeg
Njótið heimilis þæginda
Eignist rafmagns vél sem
þvær og vindur þvott. Kost-
aSeins eitt cent um tfmann,
meöan hún starfar og gerir
þvottadaginn aö frídegi. Sjá-
ið hvernig húu vinnur.
GAS ST0VE DEPARTMENT
Winnipcg Electric Raílway Co,
322 Main St. - Phone Ma<In 25»
A. S. BAHDAL,
selur
Granitc
Legsteina
alls kcnar stæröir.
Þcir sem ætla sér aö kaup-'
LEGSTEINA geta því fengiö þi
meö mjög rýmilegu veröi og aettu
aö senda pantanir <sem fytsí til
A. S. BARDAL
843 Shertirooke St.
Bardal Bloek