Lögberg - 17.10.1912, Blaðsíða 3

LOGBERG, FIMTUDAGINN 17. OKTÓBER 1912.
3-
Á skemtiferð til íslands
Eftir A. S. Bardal.
(Framh. frá 1. blsJ
sá karl. Loks . heimsóttum vitS
Sig^irg'eir Jónsson L'renda. og
var prýSilega vel tekiö. Hann
kennir söng og lék fyrir okkur
nokkur lög. Viiö- fórum aö sjá
[SnaSarverkstæöiti. ÞaS er meö
beztu framförum landsmp Eg
er viss um aö selja mætti þá dúka.
-em þar eru ofnir, bæði í Canada
og annarstaöar.
Gróðarstöðina skoðuðurrl við
sömuleiðis; hún er undir umsjón
Jakobs Lindals, og er 12 ára göm-
ul. fallegur vísir til annars meira,
sem stendur, og verður eitt hið
fegursta ber til ræktunar og gróð-
urs landsins, ef ekki kemur hnekk-
ir fyrir. Þaðan hafa verið seld-
ar 2500 plöntur af ýmsum teg-
undum út uni alt Xorðurland.
Annað enn merkilegra en trjá- og
runnaplöntur sá eg þar, en það er
grasræktin. Þær tilraunir sem þar
eru geröar i þá átt ættu aö verða
hin bezta undirstaða til framfara
landsins en það er grasræktin
einmitt umfram alt annað. Eg
viklí benda vestur-íslendingum á,
að það mundi reynast hentugar
og vel þokkaðar vingjafir, að
senda heim dálítið af grasfræi,
helzt smára og timothy, og ráð-
leggja þeim sem sent er, að sá því
saman. Smárinn kemur upp
sama áriö og honum er sáð, en
timothy-ið næsta ár. Þegar ti-
mothy-ið hættir að vaxa þá tekur
taðan við, en taðan mun vera eitt
hið bezta gras, sem nokkurt land
á. \rér Vestmenn, gætum orðið
íslendingum að góðu liðj með því
að senda þeim fræ ýmsra jurta á-
samt greinilegum ráðleggingum
um meðferð þeirra. Eg sá á ein-
staka stað blóm af frækorni er
þannig var heim komið, frá vinum
í Canada og þau voru elsktið sem
vinagjöf.
Mér fannst svo mikiö til um
gróðrarstöðina á Akureyri að eg
gat varla sofnað um kveldið. Eg
vona að hún vaxi og blómgist og
breiðist út um landið, þangað til
það er orðið alt grasi gfttið og
skógi skrýtt. — Eg má til að geta
um það, sem mest af öllu er þessu
til fyrirstöðu, en það er eyðilegg-
ing áburðarins. Hann er hafður
til eldsneytis í stað kola. Ef á-
burðurinn væri notaður eingtingu
til að rækta landið, þá mundi af-
raksturinn af þeim blettum meir
en borga fyrir kol í hans stað.
Þau eru þess utan stórum þægi-
legra eldsneyti og ef þau væru
brúku^ mætti halda húsunum heit-
um með einum ofnj í stað 3ja til 6
einsog nú gerist, og cg sa sjálfur
í sumum húsum.
Það var svo ráð fyrir gert, að
við færum á stað klukkan ellefu
þann 8. júlí, en ekki lögðum við
upp fyr en kl. 4. Sigurjón póstur
fylgdi okkur á leið, Hann var um
eitt skeið í Canada, hitti þá á vondu
árin 1888 til 93, vann mest á járn-
braut og hafði fátt gott um að
segja. Ekki gat eg láð honum
það, því að af öllum þeim mörgu
atvinnum sem eg hef reynt vest-
anhafs, vildi eg sízt stunda þá
vinnu. Sigurjón er skemtilegur
maðtir og greiðvikinn. í förinni
voru ennfremur Jónas sonur
Bjarna sem var í Þórólfstungu,
greindur og vel hagmæltur maður,
og Stefán Ásmundsson frá Aðal-
bóli í Austurárdal. Við riður til
öxnadal og gistum að |Þverá, og
ríðan daginn eftir um Öxnadals-
lieiöi til Skagafjarðar; drukkum
kaffi á Silfrastööum og fórum yf-
ir Héraðsvötn á svifferju svo kall-
aðri hjá ökrum. Ferjan er kassi
ferstrendur, er tekur 6 hesta;
vinda er í kassanum, og liggur um
hana stálvír, en endar hans éru
festir sitt livoru megin fljótsins;
seinn þótti mér sá flotbrúsi í ferð-
um, og ekki náði hann landi vest-
anmegin; var pallur lagður út af
borðstokknum og reið fólkið eftir
honum út af örkinnf út í vatnið
og í land. Það var gott hjá öðru
verra, en ekki eins gott og vera
mætti.' Við héldum til Víðimýr-
ar um kveldið og vöktum þar upp,
en Jónas og Stefán héldu áfram.
Daginn eftir fórum við um Vatns-
skarð til Húnavatnssýslu og kom-
um að Æsustöðum í Laugadal og
drukkum þar kaffi- Þar sáum
við flökkukarl, sem hét Jóhannes
og kallaður dúllari. Hann dúdaði
fyrir okkur með mikilli list, og er
það spáný aðferð til að vinna sér
inn peninga á Islandi. Sigríður
Bergman slóst nú í ferö með okk-
ur og héldum við ofan Blöndudal-
inn að ferjustað; þar urðum við
að sundleggja hestana og fara
sjálf yfir á byttukorni; svo lögð-
um við á hestana rennandi uppúr
ánni og héldum að Orrastöðum á
Asum; Þar býr Björn Eysteins-
son mágur minn; var okkur vel
tekið og vorum þar um nóttina í
bezta yfirlæti. Tveir synir hans
búa í Grímstungum, en tveir eru
með honum, Sigurgeir og Ey-
steinn. Þeir feðgar riðu með
j okkur daginn eftir að Giljá en um jafngamlir, ólumst upp í ná-
j skildu við okkur við Húnavað. j grenni og lékum okkur saman
Snéru þeir heim aftur en við 1 einsog lömb. — Þar kvóddum við
jhéldum til Þingeyra. Á Giljá býr j hjónin frá Undirfelli og systkinin
j ekkja, dóttir Sigurðar í Vík á ! frá Grímstungum og héldum að
jVatnsnesi; þar sá eg Gest nafna; • Lækjamlti. Margrét húsfreyja
I hann var hress; hann var roskinn j tók okkur eins og hún ætti hvert
unaður á Þingeyrum, þegar eg var j bein i okkur. Þaðan er skamt að
j barn, og mjög góður við mig; hon- j lijargi; þar var gaman að koma
og sja blessuð l'tl.i börnin; við
‘urðum bka fegin að hvíla okkur,
j enda var þar alt tii reiðu að taka
á móti okkur og gjöra okkur lif-
ið sem þægilegast. Við flýttum
uiií má eg ekki gleyma.
Á Þingeyrum risu upp margar
1 endurminningar í huga mér, frá
baipnsárunum. Eg fór strax út í
j kirkjugarð að leita uppi leiði As-
j geirs og Guðlaugar, sem áttu einu ! okkur að leggjast í rúmið og breiða
j sinni jörðina, en þar fanst hvergi jyfir okkur dúnsængumar, og sofn-
þeirra nafn. Það þótti mér und- uðum vært.
arlegt, því að eg vissi til að Ás- Næsti dagur var sunnudagur.
j geir sálugi lét sækja tvo steina \'ið vöknuðum við það, að Sig ir-
I fram á Melrakkadal árið 1873 °§ ?e'r btli, 5 ára og Ósi (^Jóhannesý
j lét Sverri steinhöggvara, sem þá j 4 ára gamall, voru að læðast í
var að byggja Þingeyra kirkju, i kringum okkur til að sjá. hvort \ið
höggva háða steinana, annan fyr- ; værum ekki vöknuð. \’ið flýtt m
ir sig, hinn fyrir konu sína. Eg ! okkur á fætur til að borða og kom-
spurði mig fyrir á bænum, en þar ast á stað til Melstaðarkirkju. Við
vissi enginn neitt. Mig minlnti jrið rm mö g til Virkjunnar, en þeg-
að steinninn hefði verið í hominu j ar þar kom var hún svo full, að
sunnan við kirkjugrunninn, en þar við urðum að standa úti undir
var nú aðeins ferkantaður arfa- glugga, rétt hjá prédikunarstóln-
blettur á stærð við Eiða steinana, | um. og heyrðum, hvert orð, sem
svo aö auðséð var, að þar liefði 1 fram fór inni. Þennan sunnudag
eitthvað. legið. í kirkjunm sakn- j var verið að setja nýjan prest, séra
aði eg • post' h myndanna, sem Jóhann Brietti, í e nbættið, og
áður stóðu milli pdáranna á loft-jgjörði það prófasturinn, séra
álfdán. Sú athöfn fór vel fram.
röðinni; eg spurði eftir þeim og
var sagt, að Hermann búfræðing-
ur hefði tekið þær og selt á fom-
gripasafnið í Reykjavík. En ósatt
reyndist það og gæzlumenn safns-
ins vita ekkert hvar þær eru nið-
ur kornnar.
Sér Jóhann hélt mjög fagra. ræðu,
bað söfnuðinn að styrkja sig til aö
koma þar upp og viðhalda kristi-
legum áhuga og liferni, svo þar
gæti orðið sönn Krists kirkja og
sannur kristinn söfnuður. Guö
Það bezta fjárkyn sem eg hefi séð
til að blanda með fjárkynið á ís-
landi, er Soutli Devons; það er
hvítt á lagðinn, kolótt í framan,
þéttvaxið, þungt og bringubreitt
og með harðgerðasta fé, sem eg
1 efi þekt utanlands. — Kúakynið
þarf sizt að bæta á íslandi, því að
þar eru góðar kýr, nerna ef þeir
færu að ala upp uxa til dráttar, þá
væri líklega betra að stækka það.
Eg sá einn stóran bola á Islandi.
( g mun eg minnast á það síðar.
Fg reið til Bjargs til náttverðar
og siðan á stað aftur að hjálpa
bræðrunum frá Ósi með legstein-
inn fram að Núpi. Steinninn var
i þrennu lagi, fluttu þeir hann á
þrem kerrum, og höfðu einn liest
fyrir hverri. Við vorum alla nótt-
ina á ferðinni, enda er leiðin sein-
far'n og torsótt með þungan drátt, j
er hvergi er lagður vegur, heldur í
aðeins reiðgötur. Við komum að j
Núpi um dagmála bi!, tókum hest-
ana frá vögnunum fyrir utan tún,
því að það er svo bratt, að liest-
um varð ekki við komið, og tók-
um kerrurnar ofan i kirkjugarð
með handafli. og skildum þar við
ste'ninn. Hjónin á Núpi tóku
mér ágætlega vel, þau Hjörtur
Idndal og Pálina; við höfðum þar
morgunverð og fórum heim aftur
um daginn.
KILÐONAN
N*ö er afrftðiS aS flytja sýning-
argarS Winnipegborgar til Kii-
donan, sem er viSurkent aS vera
meS fegurstu stöSum borgartnn-
ar, og þarf ekki aS leiöa getum
aS því, hvaSa áhrif þaS hefir á
uppgang og verShæklcun lands
þar I grendinni.
A komanda sumri verSur þar
meira um lðíasölu en á nokkr-
um öSrum staS i Winnipeg.
þar verSur meira bygt, en á
nokkrum öSrum staS I Winni-
peg.
þar hækka lðSir meira i
verSi en á nokkrum OSrum ijtað
I Winnipeg.
MeS því aS vér höfSum tæki-
færi á aS kaupa land í Kildonan
í stðrkaupum,- ftSur en nokkur
vissa var um flutning sýningar-
garSsins, þá sjáum vér oss fært
aS selja þar ágætar lðSir, djúpar
og breiBar á upphækkuSu stræti,
fyrir aðeins^S dali fetið.
Margir hinna stærri fasteigna
sala í Winnipeg eru nú aS selja
lðSir í kringum oss fyrir 10 dali
fetið og upp. — Vér erum safin-
færSir um aS þetta sem vér bj<yS-
um eru gðð kaup, og vonumst
vér aS þér sjáiS oss og sannfær-
ist um gildi 16Sa vorra I
KILDONAN
Þingeyra kirkja var í mikilli niN blessi hans góða tilgang og fram-
umíðslu, en tveir menn voru að tíð í hans fjórum söfnuðum
verki að gera við hana og vonandi Eftir messu heilsuðum við mörg-
verður litið eftir henni, og að hún nm góðum, gömliún kunningjum.
verði brúkuð sem guðs hús, en Þar hitti kona mín frændfólk sitt;
ekki sem þvotta og þurkunarhús, | tvö af börnum Guðmundar Sig-
eins og sumstaðar tíðkast á Is- mundssonar á ÞVerá, Sigurbjöm
landi. Eg fór fram að Leysingja-1 og Helgu; hún átti heima á Litla-
stöðnm, að hitta Guðjón Jónsson,' Ósi og þangað fórum við. Eg fór
j Aágeirssonar, og spyrja hann um ! út á Hvamrnstanga að vitja um
| - teinana; hann var þá ekki heima , stein sem eg hafði keýpt í Aber-
I en kom á eftir mér daginn’ eftir j deen á Skotlandi, til að setja yfir
| og sagði mér að steinamir hefðujleiði móður minnar. Eg fékk tvo
| verið lánaðir yfir tvo merka menn, menn til að flytja hann á bát inn
I og var annar þeirra Skaptason 1 í ós og tókst það vel. Hvamms-
jlæktiir. Mér þótti vænt um að sjá tangi er smár kaupstaður með
Guðjón og frétta það að honum og tve'm eða þrem búðum. Bjarni
hans fólki liöi bærilega. Hann
hafði verið að slá með Deering’s
(single horsej hláttuvél og sagðist
slá um 50 hesta á dag. Ilann borg-
aði 210 kr. fyrir vélina í Noregi.
Eg tók mynd af Guðjóni á hestbaki
og sendi honum hana seinna. Við
fórum að Sveinsstöðum um kvelcÞ
Bjarnhéðinsson er þar mestur
kaupmaður; hann vildi alt fyrir
mig gjöra. en sagðist ekkert geta
gert fyrir mig, af því að eg þáði
hvorki vín né vindla. Eigi að
siður virti eg hans góða vilja.
Eftir ]>að reið eg fram að Ósi og
fékk þá Arnbjarnarsyni til að
ið og vorum þar um nóttina. Þar ! koma steininum fram að Núpi, og
| sáum við Kristján Jónsson frá siðan að Litla-Ósi að sækja konuna
Breiðabólstað og sy.stur Mrs. log drekka súkkulaði. Þar hitti eg
Melsted í Winnipeg var okkur þar | gainla Ebenezer og kvað hann
samnátta. Við tókum margar | tvær visur á þessa leið :
myndir um morguninn og lögðum j
svo fram í Vatnsdalinn þann 12.
júlí. Var þá dátt vebur. Við j
komum að Undirfelli til Jóns |
Hannessonar frá Haukagili; kona j
hans er dóttir Bjarna frá jÞór- j
Arinbjörn með baugagná
og bindindishug mikinn
Ameríku er nú frá
aftur hingað vikinn.
ormstungu, og var í Chicago í 8
ár. ,\ Undirfelli er myndarlegur
búskapur. Þar var nóg uni kaffi.
j og hið gamla íslenzka • eitur,
j brennivínið. Þar mætti okkur1
j Lárus systursonur minn frá Grims-
tungum. Eg skoðaði leiði Helgu j
sálugu sy.stur minnar, sem var vel
uppgert. Knginn steinn var kom-
inn á það, en eg vona að Björn
mágur komi þar upp steini; því
hann hefir látið byggja svo stórt
jyf'r leiðið að þar er nóg rúm fyr-
Guð, hjón, trúar studd við staf
styrk af kærleiks bandi
leiði yfir Atlants haf
aftur að heunálandi.
\’ið keyptum pontu og spæni
tvó af gamla Ebba og héldum heim
um kveldið.
Norðmenn og Isiend-
ingar-
Tryggvi cand. theol. Þórhallsson
\ ébiskups Bjarnarsonar) hefir í
j sumar sótt ‘‘fulltrúafund hins
j kristilega stúdentasambands Norð-
: urlanda”, er að þessu sinni var
| haldinn í Noregi. Skýrir hann frá
fundi þessum i 17. og 18. bl.
Kirkjublaðsins. Talar hann þar á
einum stað um Norðmenn og Is-
j lendinga á þessa leið:
“Eg má til að segja nokkur orð
um þaér ágætu viðtökur, sem eg
j fekk í Noregi, beint af þvi að eg
[ var íslendingur. Einn aðalfor-
i stöðumaður fundarins, Kr. Martin
Eckhoff prestur, sá er boðið geröi
um að fá íslending á fundinn, tók
mig alveg í sonarstað. Aldrei sá-
j umst yið svo á fundinum að hann
j þyrfti ekki að spyrja mig, tvernig
mér liði, og svort mig vantaði
ekki eitthvað, og svo lagði hann
mér ráð um alt. Og mikið feiki-
lega ber hann það fyrir brjósti, að
eitthvað líkt starf yrði hafið hér
heima. Hann er einn af forgöngu1-
mönnum notirænu kri tílegu stú-
dentanna frá því, er þeir hófust.
Eg fann það enn betur á síðari
j fundinum. því að þar vortr nálega
j eingöngu Norðmenn, hvað þeir
j muna vel frændsemina og vildui
láta mig finna til vinarþelsins.
Mér festist sérstaklega í minni, að
eg komst á tal við smið einn í bæn-
j um. Þurfti að láta gera við ferða-
j tösku mina. Hann komst allur á
j loft, þegar að hann vissi að eg var
tslendingur. Eg var alveg hissa
The Union Loan
úlnvestmentCo.
221 McDermot Ave. Tals. G. 3154
A.lir sem vinna á skrifstofum
vorum eru Islendingar.
REAL ESTATE, LOAN AND
RENTAL j\GENTSS
OLL
SÖGUNAR
MYLNU
TÆKI
Nú er tími til
kominn, að panta
sögunar áhöld til
að saga við til
vetrarins.
THE HEOB EUREKA PORTABLB SAW MILL
Mountt'd # on wheels, for saw-
.g hmsil. / 80 in x 26ft. and un-
uei ThisUb-i xnill isaseasil^'inov-
ed asa porta-
ble thresher.
.W|jG* |Í J
.
THE STUART MACHINERY
COMPANY LIMITED.
764 Main St_
Wtnnipeg, Man.
hvað hann vissi mikið um okkur,
bæði að fomu og nýju, og hvað
liann bar okkur fyrir brjósti, sem
sína eigin landa. Hann þurfti að
spyrja um svo margt og spurði
svo kunnuglega. Mér fanst eg
finna þar hjá honum, alþýðumann-
inum, hvert hugarþel norska þjóð-
in ber til okkar. Við fáumVram-
skakka rnynd af Norðmönnum er
við dæmttm þá eftir sjómönnum,
sem hingað koma á síldiarveiðar.
Norðmenn hugsa meir um okkur
íslendinga, og vilja okkur betur
en nokkur önnur þjóð t heiml.” —
Þannig farast hinum unga guð-
fræðingi orð, og koma þau heim
við revnslu annara um þetta efni.
Myndarleg gföf. jÞrjár dætur
Þprðar bónda Jónssonar á Lauga-
ltóli vjð ísafjörð gáfu föður sin-
ttm rakstravél fyrir skömmu, Vél-
in kom ekki fyrr en seint á slætti,
en reyndist vel það sem hún var
notuð. — Rakstrarvélum verður
ekki beitt nema á óþýfðri jörð.
ΠTREYJA og BUXUR
Vér höfum stórmikið af gráum, brúnum, bláum og köflóttum
fatnaði. Enginn vandi að velja þér. Prísarnir eru sanngjarnir
--------$11, $12, $14, $16, $25-----------
Venjið yður á að koma til
WHITE & MANAHAN
500 Main Street,
Ptlbiisverzlun I Kenora
WINNIPEG
LEZTI VERZLUNARSKÓLINN
BUSINESS
COLLEGE
•t
t
4
4
f
4
Cor, Portage Ave. og Edmonton
Winmpeg, Man. *
XAMSGREISAR: Bókhald, hraðrit-
un, vélritun, réttrit-
un, lögfræði, enska,
bréfaskrift.
Koniið hvenær sem er. Skrifið ídag eftir stórri bók um skólann.
Aritun: Success Business College. Winnipeg, Man.
DAGSKÓLI
KVELDSKÓLI
Haustnámsskeiðið
nú byrjað
▼
:
4
♦
•f
4
♦
•4
.1
44+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+-*
•4
-44+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+4+444+4+4+4+4+4+>+*
Daginn eftir fór eg á hesta-
markað með Karli bróður minum;;
j þar sá eg marga sem eg kannaðist
j við. Asgeir Jónsson (Ásgeirsson-
, , , r : ! ar> frá Þingeyrum) var þar að
r hann lika, begar hann feuur íj, „ .,® J r ,,,
, v tt i _ kaupa með oðrum; hann er hkur
valmn. Við komum að Hauka-
... . .v , •■ v sinum í þvi, að hafa gott vit a
gdi og btðum eftir kaffi hja Guð- , - . . & ,
ö, TT iiestum. Þeir keyptu engan hest
rumi ekkju Hannesar saluga, og .. 0 ,
,, ,. , v % , ° I undir 48 þuml. a herðakamb, og
forurn siöan yfir ana aö Gnms- , , „ v , ,. TT’ ■
, . mældu það meö bandi. Hæðm
tungum. Þar bua systursymr i , . 1 „ , , ., „.„ , .
. v i. , J ! syndist vera aðalskilyrðið sem þeir
mimr, l>orstemn og Larus og svst- , v
ö • 1 settu upp; þeir keyptu þrevetur
tryppi og alt að 8 vetra og gáfu
fyrir 8o kr. upp í 125.; það hefði
þótt gott verð fyrir 25 árum.
Bændur voru ekkert áfram um að
selja, því aö þeir áttu von á öðr-
um liestakaupmönnum næsta laug-
ardag, sveitungum sínum að fornu,
en það voru þrír synir Böðvars
frá Reykjum. Karl seldi þar tvö
tryppi, heldur smá, fyrir 80 og go
kr. Eg sá það, að þessíf markað-
ir lijálpa landsmönnum' að þvi
leyti, að þeir fá þar tækifæri til að
losa sig við það lélegasta úr hesta-
kyninu, og ætti að vera hægra að
bæta það fyrir bragðið.. Hesta-
sýming var haldið í Húnaþingi í
sumar og er vonandi að því verði
haldið áfram, því að það er bezta
ráðið til að bæta hestakynið.
Sama er með fjár- og kúakynið,
og sýningar og verðlaun em bezta
ráðið tiH 'þess að bæta það,
þar sem annarstaðar. Jafn-
framt því verður að sækja
kynbætur til annara landa, sem
strax mundi verða gert, ef dálítíl
•r þeirra Vigdis, miklu búi.
Grþnstungur voru preStssetur
áður, en nú sér þess litlar menjar,
að þar hafi verið kirkja; þeir
bræður hafa blaðið upp kirkju-
garðinn og gert úr honum falleg-
an hól. [
Daginn eftir var gott veður; við
lögðum á stað um hádegi og fylgdu
systkinin okkur að Hólabaki.
V:'ð komum við á Undirfelli og
slógust hjónin þar í hópinn með’
okkur. Eg skrap|) heim að
llnjúki til að sjá Þorbjörgu Þor-
Beinsd'óttur, sem var eitt sinn
vinnukona hjá föður mínum, þeg-
ar hann bjó í Viðidalstungu. Hún
er nú gift kona á Hnjúki. Þar
voru komnir tveir stórir höfðingj-
ar úr Winnipeg, og voru að rísa úr
rekkju, þegar eg kom. |Það voru
þeir Jón Thorsteinsson og Sigfús
Anderson. Þeir höfðu stigiö á
land undir Jökli, og riöu norður
og austur eftir landi og legið úti
með köflum; eina nóttina lágu
>eir úti á seiöhjalli í Trékyllisvik
að aðra á Borgarvirki, en ekki sást j kepni kæmist inn hjá þjóðinni og
þaö á þeim; þeir voru kátir og ó- i hún sæi að það borgaði sig. Hugs-
bústaöir og fínt til fara, einsog
be!r vaeru að fara i heiiViboð til
húslióndans i Manitoba. Þeir áttu
'angan veg fyrir höndum, landleið-
’na til Vopnafjarðar. Við kvödd-
imst á ITnjúki og óskuðum hv- r-
ir öörum allra heilla að skilnaði.
A Hólabaki búa Jónas Björns-
on og gamall leikbróðir minn
Valdimar Hallgrímsson. Við er-
inarhátturinn í því tilliti sýnir sig
'iezf sem stendur í því, að bannað
?r með lögum að flytja inn lifandi
ikepnur til landsin^. Það væ-i
tanian að fara heim írieð franska
'iestakynið frá Canada [French
'atiadian PoniesJ; þeir hestar em
' til 7 þuml hærri en íslenzkir
estar og mjög kraftaDga vaxn'r
)g harðgerðir, flestir jarpir á lit.
+
4
+
4
+
i
i
t
+
4
+
4
+
4
+
4
+
4
+
4
+
i
+
t
4
+
I
+
i
t
t
i
i
4
+
4
+
+
4
+
4
+
t
i
i
t
i
i
t
i
t
t
t
i
i
t
Umboðsmenn Lögbergs:
Jón Jónssou, Svold, N. D. >- ,
J. S. Víum, Uphant, N. D.
Gillis Leifur, Pembina, N. D.
K. S. Askdal, Minneota, Minn.
Jón Pétursson, Gimli, Man.
Jón Ólafsson, Brú, Man.
Olgeir Frederickson, Glenboro, Man.
Jón Björnsson, Baldur, Man.
Ragnar Smith, 824 I3th St., Brandon, Man.
A. J. Skagfeld, Hove, Man.
D. Valdimarsson, Oak Point, Man.
S. Einarsson, Lttndar, Man.
Kr. Pétursson, Sightnes, Man.
Oliver Johnson, Winnipegosis, Man.
Jónas Leó, Selkirk, Man,
Sveinbjörn Loptson, Churchbridge, Sask.
Jón Ólafsson, Leslie, Sask.
Jónas Samson, Kristnes, Sask.
J. J. Sveinbjörnsson, Elfros, Sask.
G. J. Búdal, Mozart. Sask.
Paul Bjarnason, Wynyard, Sask.
S. S. Anderson, Candahar, Sask.
Chris Paulson, Tantallon, Sask.
O. Sigurðsson, Burnt Lake, Alta.
Sig Mýrdal, 2207 Fernwood Road, Victoria B. C.
Th. Simonarson, R. F. D. No. x. Blaine, Wash.
\ ér viljum vinsantlega mælast til þess að kaupendur
Lögbergs borgi það er þeir kunna að skulda blaðinu til ein-
hverra ofangreindra untboðsmanna blaðsins. Æskilegt
væri ef kaupendur vildu greiða skuldir sínar án þess að inn-
heimtumenn þyrffu að hafa mikið fyrir því.
Mjög margir kaupendur blaðsins hafa látið i ljósi ánægju
sína yfir blaðinu, og óhætt mun að fullyrða að aldrei hefir
Lögberg verið eins vinsælt og nú. Útgefendur nutnu ekk-
ert láta ógert til þess að sú vinsæld rnegi haldast, en ætlast
aftur til að kaupendur blaðsins láti þá njóta þess með því að
borga skilvíslega fyrir blaðið.
The Columbia Press, Linúted.
4
t
t
+
4
f
4
+
4
+
4
+
4
t
t
+
4
+
4
+
4
+
4
t
t
t
+
4
+
4
+
4
+
4
+
4
+
4
+
4
+
4
+
4
+
4
+
4
+
4
f
4
KARN eða MORRIS PIANO
eru búin lil af stærstu píanó-verksmiðju t Canada. — Félagið
er einnig eitt það stærsta píanó-félag í heiminum, og hefir
hlotið almennings hylli fyrir einstaka VANDVIRKNI og
GÆÐi á hverju piano sem frá verkstæðinu hefir farið.
Það eru engrn hljóðfæri sem hafa hreinni og fegri tóna
en KARN-MORRIS píanó, og endingin og prýðin eiga ekki
sinn líka í víðri veröld.
KARN-MORRIS PIANO & ORGAN COMPANY
337 Portage Ave., Winnipeg;
E. MEKKELL, Ká(tsmattur
4
+
4
+
4
+
4
t
t
+
4
+
4
t
+
4
t
4
+
4
+
4
+
4
+
4
+
+
4
+
4
+
4
+
4
+
4
+
4
+
4
+
♦
+
4
+
♦
+
4
+
4
+
4
+
4+4+4+4+ý+4+4+444+4+4+4+4+4+444+4+4+4+4+4+4+4+4+
Edinborg verzlun hefir selt hús-
eignir sínar á Akureyrj Age Ber-
lime stórkaupmanni í Khöfn fyrir
20 þús. kr., að sö^fn, segir
“Austri” frá 24. ágúst.
Kveldið 17. ágúst drukpaði i
| Hvalfirði Þorstrinn Jónsson kaupa-
j ntaður frá Hálsi í Kjós, sonur
i.Jóns bónda Þorstein-ssonar á
i Kalastc'ð im. Hafði siglt etnn á
bát vestur yfir fjörðinn seint um
kveldið, og er h liið, að báturinn
! hafi lent upp á sker við vestur-
ströndina, þvt þar fanst báturinn
; brotinn, en með seglum uppi,
j morguninn e’tir.
Þcgar þú færð vont kvef, þ(á
viltu fá þér það bezta meðal við
því, er lækni það tafarlaust. Heyrðu
nú hvað einn lyfsalinn segir: “Eg
hefi selt Chamberlain’s Cough Re-
ntedy í finitán ár,” segir hann Enos
Lollar í Saratoga, Ind., "og áltt það
bezt allra, sem nú eru á boðstólum.”
Selt t hverri búð.
K tt+++ttf1ft-|-+++t+T++++++X
Ef þú átt ungbörn, þi hefir þú
kannske tekið eftir því, að maga-
veiki er þeirra algengasta veiki. Við
því mun þér reynast Chamberlain’s
Stomach and Livera Tablets bezt af
ölltt. Eru bragðgóðar og mildar í
verkununt. Fást alstaðar.