Lögberg - 21.11.1912, Síða 4

LÖGBERG. FIMTUDAGINf 21. NÓVEMBER 1912.

LÖGBERG
Gefið át hvernfimtudag af The
COLUMBIA PRKSS LlMlTBD
Corner William Ave. &
Sherbroo^e Street
W INNIPKö, — MaNITOFA.
STEFÁN BJÖRNSSON,
EDITOR
A. BLÖNDAL,
BUSINESS MANAGER
Hveitirækt.
alveg o
| ar stjórn;
[11 : gefið úl
UTANÁSKRIFT TIL BLAÐSINS : jll>! [ |,æ
TheColumbia Press.Ltd. | kv.
P. O. Box 3084, Winnipeg, Man.
UTANÁSKRIFT RITSTJÓRANS:
EDITOR LÖGBERG.
P. O. Box- 3084, Winnipeg,
Manitoba.
TALSÍMI; OARKY 2156
• Verð blaðsins $2.00 um árið.
Sambandsþkngið.
Eftir nokkra daga verSur sett
sambandsþingið í Ottawa. og er
ekki ólíklegt aö eitthvaö gerist
Bæöi fyr og sföar hefir margt
og mikið verið rætt um hveitirækt
| hér í Ameriku, og hefir mönnum
j ekki altaf komiö saman um kostn-
j aðinn, sem væri í sambandi viö þá
I atvinnugrein, enda mun hann vera | aö fara að' hér eins og áður
j nokkuð mismunandi.
Útai þvi mætti benda á skýrsl-
| ur um liveitirækt, sem landbúnað-
rnardeild Bandaríkja hefir
út. Stjórnardeildin telur
>ær samdar með svo mikilli ná-
kvæmni og vandvirkni, sem mögu-
j legt hafi verið, og sé bygt á upp-
lýs ngum eitthvað fimm þúsund
bænda suður í ríkjum, sem gert
I hafa grein fyrir því, hvað þá hafi
j ko-stað hveitiræktin.
Ský-rslurnar bera það með sér,
| að meðallags-kostnaður við hveiti-
I rækt í Bandaríkjum er 65 cent á
j hvert bushel. I Carolina-ríkinu er
j hann hæstur. Þar er hann 95
j cent. Lægstur aftur' -á mcýti í
Maine-ríkinu, að eins 44 cent.
j Söluverð á hveitinu er nokkuð |
mismunandi eftir ástæðum og eft-
irspurn.
Meðaí-söluverð á hveiti er tal-
ö 96 cení á bushel, og meðalágóði
þar sögulegt. Menn muna það, j 33 cenb eða hér um bil belmingur
að þegar fyrsta þing Borden- | l>ess> senl f'ramleiöslu kositnaðin-
stjórnarinnar var sett, þá var ekki 1,111 ne'lllir-
tueð einu orði minst á annaö eins
Þess er getið i skýrslunum, að
stórmál í hásætisræðunni eins og
árið i9CK> hafi meða! verðmæti
hervarnarmálið er, skiljantega af hveitiuppskeru , af ekru hverri í
þeirri sök að stjórnin liafði ekk- M,andaríkjunum verið $16,48, en
ert um það að segja. og vildi því 1 rælctimar kostuaður $11.04;
ekkert í þvi gera. Eigi a'ð siður , 11111111 l,vl $5>44 af hverri
sáu stjórnarandstæðingar um það
sem betur fór, að málið fékk ekki
að liggja i þagnargildi.
Nú ætlar Borden stjórnin ekki
að þegja um hervarnarmálið eins
og t fyrra. Hún hefir þegar aug-
lýst stefnu sina í málinu. Vritan-
arð-
ekru.
Er það allgóður arður, éiginlega
ágætur arður af landi, sem er ó-
dýrt til þess að gera, t. a. m. svo
sem tíu til fimtán dollara ekran,
og jafnvel þó hærra sé. En þar
sem akurvrkjuland er komið í af-
arverð er öðru máli að gegna.
i>að mundi t. a. m. ekki vera
lega er það engin fastákveðin
stefna. heldur tiltal um það, að j hygg'llegt af bónda, sem lalld ætti,
bera hervarnarmálið undir at-
l^væði landsbúa, áðtir en nokkur
fost .ákvörðun sé í þvi tekin af
stjórnarinnar hendi. Herra Borden
er búinn að fara svo oft i gegnum
sjálfan -sig í þessu máli, að hann
■ er nú auðsjáanlega orðinn þreytt-
u;\ og vill nú um fram alt hal la
sig við "stöðina i staö"; það er
að segja gera ekkert í málinu og
láta alt sitja við |>að sarna.. Síð-
asta yfirlýsing um að bera rnálið
undir þjóðar atkvæði miðar auð-
'jáanlega að því. og hún hpfir
þann mikla kost, að með þvi rnóti ;
má enn draga úrslitin á langinn.
Ileyrst hefir að "þjcðvegafrum-
varpið", svo nefnda, skuli,. á ný
lagt fyrir þingið. Eruntvarpi því
var vísað frá i fvrra í efri deild,
eftir langar ntnræður. Drógu efri
de:l(!armenn etjgar dulur á það,
öhlungis í samræmi við vfirlý.-ing
stjómarandstæð:nga i neðri deild.
að |>etta þjóðvegafrumvarp væri
kænlegt bragð, til að gera sam-
bain’sstjórninn i sem hægast að
beita (iheiðarleguin áhrifum og
purkunarlausu flokksfylgi i fram-
kvæmti þjóðvegamála, ef frum-
varpið yrði að lögutn. Frumvarp-
ið væri eins og snið ð til þess að
Bordenstjórnin gæti fitað gæ'inga
sína á vegalxiitafénu.
Liberalar fóru frant á. að þjóð-
vegafé skyldi skift milli fylkjanna
hlutfallslega eftir fólksfjölda
þeirra, og verSur varla með rök-
um mótmælt að krafa sú e" sann-
gjörn. Stjórnin sá og ekki a tn-
að íært en að fallast á hana, en
neitaði áð' taka það fram í frum-
varpinu, og kom þá enn betur í
Ijós tilgangur stjórnarinnar, sá
sefn sé, að nota þjóðvegaféð sein
leitu fyrir skammsýna kjósendur
í kosninguin. |Þann leik hafa og;
afturhaldsmenn lengi leikið, að ;
múta kjósendum með þeírra eigin I
fé. Þó' að Bordenstjórnen haft.i
; er væri hundrað dollara virði hver
ekra, að rækta þar þann jarðar-
I ávöxt, er gæfi honum í arð ekki
nteir en fimm til sex af hundraði
af því fé, sem í landinu lægi, og
mega svo jafnvel búast við enn
minni arði, ef tíð væri óhagstæð.
Að þvi er og sveigt i skýrslunni,
að það borgi sig ekki að yrkja
bveiti á mjög dýrum bújörðum,
Íjó að ef til vill ekki allir hafi gert
sér grein fyrir þvi.
Bandarikjantenn
vera farn'r að sjá
hveitiræktin er að færast úr eystri
ríkjunum, þar sem hújarðir eru
orðnar svo afar dýrar, vestur í
riki þar sem landrýmið er meira
og jarðirnar ódýrari.
feimið, en ef það þorir það
ekki, þá hýður það honum kanns e
intt í stofu; og ef húsbóndinn er
ekki heima, þá talar enginn við
hann" o. s. frv.
Eg er nú fæddur og upp alinn
á íslandi, en hefi þói aldrei orðið
var við að menn töluðu saman í
briðju persónu. Maður verður
°g
hirða ekki um hvað hann skrifar,
en gá heldur að hvað hann meinar.
Hann á auðsjáanlega við, að þeg-
ar maðUr komi á bæ, þá sé maður
fyrst þéraður (þ. e. önnur persóna
fíeirtöluj. Meiningin í þessum
orðum hans er í fám orðum sú, að
lægri stéttirnar þéri hinaú hærri
en allir í lægri stéttinni þúist. En
þetta er algerlega rangt. Allir
j>eir, sem lítið eöa ekkert þekkjast
nota orðið' ‘þér” í samtali, alveg
jafnt hvort jteir eru háir eða lágir,
|>ar til j>eir hafa komið sér saman
um að brevta því.
|T>að er einnig tnesta fjarstæðla
að jiessi algengi vani sé mkkurt
farg á mönnutn, eins og höf. seg:r.
Það er auðvitað jafn viðkunnan-
legt að segja þér, þegar það á við,
eins og ]>ú, l>egar menn hafa lært
hvort tveggja jafnt.
Ekki get eg neitað því að mér
f'nst þaö hálfgert ferg á mér að
verða að þúa alla hér og sýna með
þvi konum og körlum ósvífna ó-
kurteisi eftir venjum þjóðar minn-
| ar.
' Svona getur maður sagt að þetta
sé hjá hávaðanum af þjóðinni, cn
j>ói mun hitt þekkjast, sem höf.
getur tun, í afskektum sveitum, en
er nú alveg að hverfa. '
Ekki ætla eg mér að þrátta um
hvort heppilegra væri að allir þú-
uðust eða gamli vaninn héldist;
einungis geta J>ess að eg álít ekki
hyggilcgtir jafn stíórorðar og raka-
lausar fullyrðingar og þær, sem
hc>f. notar. ‘‘Eg ber stærstu fyr-
irlitning fyrir öllnm jiéringutn’’ o
s. frv.
Síðar í gre'narkafla j>essuin,
‘eg st höfundur hafa ætlað að fá
sér kaffi (1 Rvíký, en honum leist
þá ekki á blikttna.
"Eg fór á hvert kaffihúsið á
fætur öðru", segir höf., en þar
voru hæð'i karlmenn og kvenfólk
og á sumum af stöðunum að
drekka lika éáfengiý, og alstaðar
á Jjessum kaffihúsum vár svo dimt
af revk að eg gat ekki verið þekt-
ur fyrir að taka j>ar inn heiðarlegt
kvenfólk. Eg liefi íerðast nokk-
'ið viða um enska heiminn en
al'Lre' séð annað eins á meðal sið-
aðs fólks.”
THE DOMINION BANK
Str IiDMUXD B. OSI.IiIt, M.P., fors. W. I>. MATTHEWS, v.-fors.
C. A. BOGEIIT, aðal-ráðsmaður.
IIÖPUBSTÓLL $1,700,000. VARASJÓÐUR $5,700,000.
ALUAK EIGNIR $70,000,000.
Legglð fc á Sparlsjóð.
OlLútim Dominion bankans hafa sérstaka sparisjó'Ssdeild.
Rentur borgðar af $1.00 og þaSan af meiru.
Meö einum dal má byrja sparisjóSs viðskifti.
SELKIKK BK.
MirilK UAðlE KIÍVM II »■
J. Örisdnle
Manuger
HTÍ
Með j>ví að segja, að
RembiiiDur.
Af tilviljun rakst eg á íerða-
' sögu kafla eftir A. S. Bardal, í
44. tölubláði Lögbergs. Fyrri
! kaflinn er lagltga skrifuð lýsing
á J>ví er fyrir atigun bar á ferða-
Iagintt, en við síðari kaflann vildi
eg gera nokkrar athugasemdir til
1 |:sss að le’tast við að fyrirbyggja
; ]>að, að íslendingar, sem ókunnir
' eru siðum og háttum heima, fái
! rangt og óverðskuldað álit á því
i sem hér um ræðir. (Þennan stutta
tíma sem eg hefi verið hér, hefi eg
komist að |>ví að me r en nóg er
; um misskilning manna hér á hög-
; um og háttum heima, þó að elcki
i sé liann auk’nn með röngum lýs-
| rngtim i v’ðlesnum blöðfum.
Það er Jxi fyrst við J>etta aö at-
| huga, að höfundur segir að þér-
! ingar slíti í sundur hiö eðlilega
samband, setn vera ætti á milli
j hærri og lægri stéttanna og geri
j j að að verkum að þær eigi miklu
I óhægara með aS'vinna saman en
i ella. ef j>ær væru bara ein stétt,
: e'ns og ]>að yrði ef ekki væri gerð-
j tir neinn mismunur.
Það er ekki gott að vita hvað
maðurinn tneinar með jiessari
j skoplegu röksemdafærslu. Fyrst
segir hantt að þéringar slíti i sttnd-
ur eðlilegt samband á milli hærri
{og lægri stéttanna. ert i síðari
ekki verið lengi við völd, hefir hún j hHta sömtt setningar segir hann,
sýnf sig reiðubúna að feta þar j að ]>að yrði ekki nema ein stétt til
(i suinutn
'ií stöðunum, sem hann kom ái
’tafi bæði karlmenn og kvenfólk
•eriö að drekka áfengi, þá segi"
hann ekki rétt frá. í fyrsta lagi
tí ]>vi. að ekki er til nema e.itt veit-
virðast sam. ‘ngahús i Reykjavík, setn veitir á-
j>etta, J>ví að fengi. og i öðru lagi af þvi aðt
kvenfólk drekkur ]>ar aldrei á-
fenga drykki nema ef nefna skyldi
1 ‘‘líkjur’’ með kaffi, sem þó er
frermtr sjaldgæft meðal kvenfólks.
Það, að alstaðar hafi verið svo
dimt af reyk á kaffihúsunúm, aö
hann liafi ekki getaö tekið þar inn
herðarlegt kvenfólk, og‘ að hann
hafi íerðast víða itm hinn enska
heim og hafi aldrei séð annað
eins meðal siðaðs fólks, er ekkert
annað en fáfræðís rembingur.
Það viðgengst e'nmitt alstaðar i
hinum siðaða heiini að reykt er og
drukkið á kaffihúsnm, því þau
ertt einmitt til þess að menn komi
þar saman, og geti reykt og drukk
:ð talað saman og hlustað á hljóm-
leika. Þvílíkir staðir munu vera
til alstaðar í hinum áðaða heimi
en hvergi í hinum ósiðaða. Það
er Jæss vegna mesti óþarfi fyrir
“Mr.” Bardal að ‘‘ferðast viða”
um hinn enska heim til að sjá slika
staði. Jíann J>arf ekki annað en
fara á stærsta og skrautlegasta
veit’ngahúsið i Winnipeg — og
líklega fleiri veitirigahús hér —
til J>ess að sjá kvenfólk og karl-
ntenn sitja inni í tóbaksreyk, hlusta
á hljéðfæraslátt, drekka og rabba
satnan.
Þetta lætnr kvenfólkið sér sæma
á dýrasta og skrautlegasta veit-
herra Rembings til að færa um-
mæli mín á verra veg, sé illa til
fundin, klaufaleg og öll gerð af
vilja en ekki mætti.
Ef höf. segir ]>að satt, að hann
sé uppalinn á íslandi, sem eg trúi
vel að sé, J>á kalla eg nann furðu
heitnskan, ef hann hefir ald ei
vitað fólk ávarpa í þriðju persónu.
iÞað vill svo til, að eg er uppal nn
á íslandi líka, og þá var það al-
gengt. Eg ferðaðist um land'ið í
sumar og heyrði það þá margoft.
Þessi nýkomni herra Rembingur
getur ekki hnekkt þvr, Það er al-
kunnugt og engurn manni með
fullu viti getur dottið í hug að
neita því. Kannast ekki allir v:ð
J>essar Spurningar: “Hvað heitir
maðurinn?” “Hvaðan kemur
'ann?” O ætlar hvert?” En ef
fólk’ð veit ekki með vissu, hvert
•'e.stiirinn ætlast til að hann sé
béraður eða ]>úaður, þá er oft
kýmdegt að heyra hvemig J>tö
smokkar sér hjá að nota ”aðra per-
scnu fleirtölu” — eða eintölu.
Þetta mun mörgttm kunnugt, ]>>
að hinn nýkomni skjaldberi þén-
'nganna hafi “af t'lv'ljun” ekki
“rekist á ]>að”. Ef t:I vill hefir
hann ekki gert víðre'st um landið,
’-annske aldrei hleypt heimdrag-
anum fyr en hann fór hingað, og
]>aö þykir mér HkLegast; annars
mundi hann vita það. sem allir
aðrir vita. að alþýðúmenn þérast
ekki, hvorki tii sjós né sveita. Áð-
itr fyrri var þaö ekki siður að ]>éra
ne’nn netna embættismenn; spjá-
trungar tcku svo þann ósið upp,
og reyndu til að láta meinlausan
almúga sýna sér sömu virðing og
höfðingjunum, en á allra síðustu
tímum er sú fordild tekin upp af
bverjum grep;> sem gengjr með
hvítt um hálsmn og sérstaklega ef
hann hefir rekið koliinn inn fyrir
skóladyr, eða spígsporað um götur
emhvers kaupstaðarins, að þéra
fólk npp i há-stert. Það tildur
nutn ekki ósjaldan vera helzta
mentun'n sem ýntsir sækja í kaup-
ósóma samdauna og enganveginn
fær um að dærna um hann.
Eg þykist vita, að höf. er kunn-
ugri en eg í Rvík, og skal eg alls
ekki rengja hann, ef hann skyldi
lýsa því hátíðlega yfir, að áfengir
drykkir séu þar e'kki seldir á öðr-
um stöðum en laga leyfi hafa þar
t'l. En hinu skal eg nú lýsa í
heyranda hljóði, að áfe"gi er selt
út um land á þeim stöðum, sem
ekkert leyfi hafa til þess; eg sá
þaö sjálfur viðgangast á sveitabæ-
um og heyrði sagt að það væri al-
gen?t. Það mun líka hafa við-
gengist mjög nærri Rvík, með a1lra
vitorði, ]>ó ekki hafi löglega sann-
ast.
A. S. Bardal.
N0RTHERN CROWN BANK
p AÐALSKRIFSTOr'A í WINNIPEG
Höfuðstóll (löggiltur) , , . $6,000,000
Höfuðstóíl (greiddur) , . . $2,666,983
STJÓRNENDUR:
Formaður •...............Sir D. H. McMillan, K. C. M. G.
Vara-for.ma8ur - -................Capt. Wm. Robinsoo
Jas, H. Ashdown H. T. Champion Frederick Nation
Hon.Ð.C- Cameron W, C. Leistikow Sir R P. Roblin, K.C.M.G,
Allskonar bankastdrf afgreidd.—Vér byrjura reikninga vi8 aiustaklinga
eða félögog sanngjarnir skilmálar veittir. — A vísanir seldar til hvaða staðaar
sem er á Islandi. — Sérstakur ganmur gefinn sparisjóðs innlögum, sem hægt
er að byrja með einum dollar. Reulur lagðar við á hverjum 6 mánuðum,
T. E. THORSTEINSON, Ráðsmaður.
Cor. Willim Ave. og Slierbrooke St. Winnipeg, Man.
>»
Frá Islandi.
Þórður Édilonsson læknir og
frú hans, Helga Benediktsdóttir
Gröndals, komui bingað úr uíati-
landsför í fyrra kvöld og höfðu
veriö i þeirri ferð 4 mánuði. Fyrst
i Khöfn, og gekk læknirinn þar á
spítala um liríð. Fóru þau svo
til Þýzkalands og vortt í Berlín io
daga. iÞá til Svíþjóðar og voru
þar viku. Nú síðast voru þau
aftur í Khöfn.
1 ’ Berlín hittu þau Pétur Jións-
son söngvara. Hann er þar við
eitt af stærstu leikhúsum og hefir
kotnið þar fram Itvað eftir annað
I i li'tltr hlutverki, en býst nú vi'ð'
stærra hlutverki innan skamms.
Lattn Iians eru nú i byrjuninni
300 mrk. á mánuði. En kennarar
hatts láta mjög vel af söng hans.
| Ha'nn var eitt sinn fenginn til að
I syngja í grammófön 12 Isl. söng-
j lög og fékk fyrir 300 mrk. Kveðst
Þórður læknir búast við að Pétur
eigi góða framtið fyrir höndtim
]>ar syðra.
f Árósum hittu þau hjónin
Sveinbjörn Sveinbjörnsson kenn-
ara og er hann þar t miklu áliti ,
Hann er nú meðal aimars kennari
i frönsku og j
staðina. bæði karlar og konur. Sú ; -l___ 1
, . , ® , , i barna konungsins
sem er ovanur þetm hegoma, kann j en ^
]>ví ilía, ]>egar grafizt er eftir þvi, TwV -T'v , , • „T.
, ö , , , , .* Það segtr Þorður lækntr, að Tó-
hvoUt hann se svo hegomagjarn | ^ J
að bann vilji heldur láta þéra sig '
trúlega i spor fyrverandi aftur-
haldsstjórna. Kom það meðal
annars greinilega fram i attka
kosningunni í South Renfrew.
Akaf'nn í samhandsstjórninni
að hafa hið nýja þjóðvegafrurrt-
varp i gegn, lændir i söinu átt, en
liberalar munu ekki liggja á liði
sínu að berjast móti því að stjóm-
in fái að lögleiða það, að hún megi
brúka Iandsfé í mútur eftir vild
sinni.
í landinu ef allir þúuðust. Að
vísu notar hann ekki þessi orð, en
]>etta hlýtur þó að vera meiningin
með þessum orðum hans: “Ef
^það væri bara ein stétt, ein.s og
það yrði ef ekki væri gerður neinn
mismunur.”
T>á heldur höfundur áfram á
þessa leið: “Þegar að meður
kemur á bæ J>á talar fólkið við
hann i þriðju persónu þangað til
það hefir fundið út hve háttstand-
andi gesturinn er; nú ef það þorir
að þúa hann þá talar það við hann
ett þúa. ;Það er ve.' liklegt, að
]>eint sem vilja apa alla hluti eftir
h jfðingjunum sé það kært að láta
þéra sig. hinum lika, sem hafa al-
izt upp á hátorgi íslenzkrar siða-
prýði. í Reykjavik, og að Höf. er
einn i ]>eirra tölu, segir hann sj'álf-
tir til með ktirteis'legri hógværð:
“Ekki get eg neitað því að mér
finst ]>aö hálfgert farg á mér að
verða að |>úa alla hér og sýna með
því konum og körlum ósvífna ó-
kurteisi eftir venjttm þjóðar minn-
ar.”
Fvr má nú vera þéringa-sótt en
að hún þjái nokkurn mann til
svona!
Eg get varla verið að eyða fleiri
orðum að hinum barnalega útá-
setninga tilrauntim þéssa höf.
Aðeins vil eg herða á því, sem al-
kunnugt er, að þéringa-siðurinn er
ekki tíðkaður meðal alþýðunnar á
íslandi, heldur er hann “importér-
að góss”, upptekinn af “s’gtdumi”
embættismönnum og við haldið,
eiusog öðrum andhælis- og apa-
skap, af þeim sent vilja tolla
tízkunni og gera það hugsunar-
laust, þó ekkert sé nema tilgerðin.
Það mun vera rétt, að ekki sé
uema einn staður í Rv;ik, er hefir
Ieyfi til að selja áfenga drykki;
og segir höf. þessi sjálfur, að
kvenfólk drekki þar áfengan
drykk, sem hann nefnir. H->nn
um ]>að, hvort hanu hefir tíundað
svo vel, að alt sé þarmeð f3l:ð.
nn Sigurjónsson hafi nú fengið
nýtt leikrit tek<ð á Dagmarleikhús-
imi, en nafn á þvi veit hann ekki.
Fjalla-Eyvind á að fara að leika í
Kristjaniu og ef til vill í Þýzka-
iandi.
—Lögrélta.
Lögberg hefir frétt, að við nvaf-
staðnar kosningar í N.-Dakota, hafi J.
K. Ólafsson aö Garðar v-erið kosinn
County Commissioner. en Elis Thor-
waldson Public Administrator. Fleiri
landar ekki kosnir þar í embætti.
P0RTE & MARKLE
LIMITED
Dýrgripa kaupmenn
leyfa sér að tilkynna, að þeir hafa í sinni þjónustu
Mr. C. INGALDSON
er með ánægju afgreiðir þá, sem óska að afgera
kaup sín á íslenzku.
(9_

%
ALLAR JÓLAVÖRUR ERU NÚ
KOMNAR
Gestir œfinlega velkomnir, hvort sem þeir
kaupa eða kaupa ekki,
PORTE & MARKLE
LIMITED
Dýrgripasalar
Scmerset Bldg. Horni Portage og Donald
sffl
ingahúsinu i \\ innipeg rétt e ns og Hitt er nóg til að sanna mitt mál,
heitna i Reykjavík, en----“mikl-
ir menn erum við Hrólfur minn”.
A. M.
# # *
Við erum það miklir menn “við
Ilrólfur minn”, að við sjáum lik-
lega ekki livor annan. Iíann
stendur svo hátt á herðttm sinnar
sanitíðar, að hann lætur sér ekki
skiljast inælt mál, einsog það
gengur og gerist, en mér skilst
ekki að rembings-grein hans sé
attnað en tilraun til hártogunar,
og engativeginn fæ eg séð, að
stagl sent hann hnýtir aftan í
lattgar klausur úr ferðasögu minni,
sé til nokkurs annars en að reyna
að færa öMum sanninn um það, að
hann sé sjálfur snjallur og ritfær.
Eg ]>ykist hvorugt vita, enda hef
eg haft annað að gera um ævina
heldur en að stunda þær listir.
F.igi að síður þykist eg vita, að
engum manni með meðalgreind
blandist hugur um, að tilraun
að það er ekki tekið til þess, þó
þetta viðgangút. Og aldrei mun
honum, né nokkrum öðrum takast
að reka aftur þau ummæti mín,
að það er ekki talið siðuðu kven-
fólki samboðið í enskum lönd un,
að ganga á veitingahús og drekka
áfengi. Ef höf. hefir séð það fyr-
:r sér i Winnipeg, þá má hann
reiða sig á, að hann hefir þá ekki
verið staddur á “finasta hótelinn”,
heldur þeim lökustu, og að lakasti
partur kvenþjóðarinnar hefir kom-
ið þangað i vínkaupa erindum. En
að sá ósiður skuli viö gangas't með
stúlkum í Reykjavik og það þeim,
sem vænta mætti, að bezt væru
upp aldar, j>að hlýtur þeim að
svíða, sem er ekki slíkum ósiðum
vanur. Þessum manni, sem eg á
hér orðastað við, þýðir hreint
ekkert aö reyna að bera í hæti-
fláka fyrir þann ósið: til-aun hans
getur ekki orðið til annars en að
sýna lesendum, að hann er slíkum