Lögberg - 30.01.1913, Blaðsíða 6

KIM . t .

«.J. JAInlAIv iLii'J
TVÖ SÍMRIT.
fÞýtt úr £nsku af J. S.)
Skól! frú Greemvoods fyr.r ungar stúlkur var
mjög tízkutrúr og gó&ur. I>að éina sem möguLgt
var að finna að honum var það, að ungu stúltamum
var mjög gjamt til að safnast saman vi’ð gluggana,
sem snéru að götunni, og horfa á einhvern t*Lek nn
mann eða tiltekna menn, sent gengu fram hjá. Meðal
þeirra ungir manna, sem voru vanir að ganga um
götuna þar, var Fenwi'ck Hudson. Einn daginn gerð-
ist hann svo djarfur að taka ofan fy.ir þessum hóp
af ungum og fallegum stúlkum, sem stóðu fyrir nn-
an gluggana, en þá vildi svo til að ein kvenpersónan,
sem kendi þar sá þetta. hún dró blæjuna undir eins
fyr r .gluggann og skipaði svo fyrir, að eng n af náms-
meyjunum mætti horfa út um gluggana sem snéru
að götunni það sem eftir væri af námstímanum
þetta ár.
Þrátt fyrir þetta komust þær að því að þessi út-
læga hetja var sonur Hudson konsúls, erfingi að tals-
verðum auðæfum og vildarmaður félagslifs ns. E!la,
ein af þónustustúlkunum, var sú seúi fræddi J>ær um
|>etta, og sagði þe m enn fremur, að Hinrik bróðir
sinn, sem væri ökumaður, hefði oft flutt hann i vagni
sínum til helztu samkvæmanna sem ættu sér stað
Þessar upplýsingar komu Hazel Derigo 11 að hujjsa
meira um þenna unga mann, sem hafði lyft hattinum
svo aðdáanlega fallega og sem þeirn hafði verið bann-
að að Iita á. Hazel var næg lega hlýðin til að forðast
að lita út um gluggann, en hún skrifaði föður sínum
skorinort bréf og l»ð hann að koma heim, taka s:g
úr skólanum og leyía sér að njóta skemtana. Hún
var orðin fullvax-n stúlka og hefði lært alt, sem
kent var i skólanum.
Sem svar sendi liann henni ágætlega íagran,
Ijósrauðan sparifatnað, og bað hana að vera þolin-
móða fáeina mánuði enn þá. þá yrði hann. búinn að
'úka af viðskiftum, sem snertu sóma hans, og gæti
komið og annast mn hana. Hazel beit á jaxl og varð
litiö út um gluggann á herbergi s'nu, á saina augna-
blik' leit Fenwick upp í gluggann og augu þeirra
mættust. Af tilviljun hafði hann verið á gangi á
strætinu. En Jætta hugarsamband í gegnum augun
endurtókst á hverjum degi um langan tíma. Einn
daginn, þegar Fenvvick gekk þar, fram hjá, eins og
vant var, leit hann til hennar svo alvarlegu og kviða-
aKveðm stefna. He.tmeyja Fenwcks æ.iaði að vera efni þvi sem, áhrærir líf eða dauða, en — b ðjið mg
i.já ríkisfoisetanum, og þá voru aliar I.kur 11 að na.i.i ekxi um nakvæmari upplý^ ngar. ’
yrði þar lika.
%rtazel Úerigo ætlaði að fara 11 ríkisfor. etans, og,
“Góða barnið m tt, mér Jjykir þaö lct:. — Þarna
er Fenwick! Eg skal kalla á liann”, og um leió gaf
ef eng.n önnar ráð dugðu, að biðja hann að h.ndra hún honum bendingu með blævængnum sinum og gekk
einvig.ð. Hún var rjóð í ki.inu.n og aug n i ndru-u
þegar hún gekk að raimagnsbjö.Lnm og hr.ngd.
á EIlu.
Ella kom undir e ns og hne gði s g, t-1 að hlýóa
eftirlæt.sgoði sínu, ungfrú Derigo.
“Ella”.
“Já, ungfrú.”
“Eg verð snöggvast a-ð koma í veizlu rikisforset-
ans í kveld. V Itu fylgja mér?"’
“í veizlu ríkisforsetans! Blessaðar verið þér,
ungfrú.”
“Já. — þú ferð með mér i vagni og btður í dyr-
unum. Eg skal reyna að vera fljó:, Ella, Þú verð-
ur samferða' ei* það ekki?” sagði hún með sannfær-
ingarkrafti.
“Jú, ungfrú, eg skal fara með yður, en hvaö ætl.
frú Greenwood segi?”
“Eg ætla ekki að spyrja hana ne:ns. Hún þarf
ekkert að vita um J>etta. Við iörum úr skólam m klr
9 um dyr vinnufólksins og áður en hún er io vsrð-
um við komnar aftur að lík ndum.”
“Eg vil gjaman gera yður þennan greiða, ung-
frú, en ef þetta kemst upp, veið eg rekin.”
“Þú þarft ekki að kvrða þvi, eg skal sjá um þ g.
Það getur skeð að þessi ferð min hindri dauða ei s
eða tveggja manna. Eg mundi segja frú Green-
wood frá Jæssu ef það þyrfti ekki að fara leynt. Og
þér, Ella, skal eg ekki gleyma, að endurgjalda gre.ða
þ nn”, hún þrýsti hendi Ellu um leið og hún sagði
þetta og tár komu fram í augun.
“Ó, J>ér megið treysta mér, ungírú, eg skal hjálpa
yður. ) Kl. 9 bíð eg fyrir utan aftara hliðið, og eg
tek lykilinn með mér svo við verðum ekki lokað-
ar úti.”
“Ó, þú ert engill, Ella,” sagði Hazel um leið og
hún þerraði augun. “Nú líður mér betur. Farðu nú
og gleymdu engu.” Hazel kvaðst ekk; geta neytt
dagverðar sökum höfuðverks. Kl. 8 læsti hún dyr-
á móti honum. Þegar ]>au mættust sagð hún;
“Glugga-kunt ngi ,J> nn frá frú Greenwood er
héma, vinur minn. Hún er komin 11 að tala v ð þ g
um mjög alvarlegt málefn'.”
“Ilvar—hvar er hún ?”
“A legubekknum þama Kak við ungrrú B n’<.
Ungfrú Bank flutt sig. Sérðu hana ekk' núna?”
Fenwick laut niður til að sjá betur kinkað kolli:
“Já, það er hún.” Gagnstætt öllum kurte s s eglum
rudd hann sér braut í gegnum kven 'y k nguna og
rétti Hazel hendi sina. Hún ætlaði að iéita honum
hendi sína, en kipti henni að sér aftar um leiö < g
hún roðnað : “Máske ungfrú Thornton v.lji kyrna
okkur hvert öðm.”
“Ó, auðvitað, en — það er að scgja — eg man
ekki glögt nafn yðar.”
“Der'go—Hazel Derigo”.
“Derigo!” Endurtók F.nwick eins og i draumi.
Hazel le t á hann le ftrandi augum. Svipur ha s
var alt í einu o ðinn svo harður og kaldur. “Derigo
liðsforingi er faðir qi nn", s gð hún.
“Ungfrú Derigo! nei, nei, ekk það!” og Fenw ck
hné niður á legubekkinn við hlið hennar og br-ytti
sv’p aftur og aftur.
“Jú, — og viljið þér segja mér hvort fregnin
um einvígiS er sönn?”
“Já, hún er sönn, því er ver, oí sönn”, svaraði
hann alvarlega. “Eg fékk kveðjubréf frá föður min-
um í dag, í J>ví skyni að eitthvað kynni að koma
fyrir.”
“Það má til að koma i veg fyrir einvigið”, sagði
hún. “Eg má ekk láta það eiga sér stað. Faðir tninn
er sú eina lifandi vera sem eg á í heminum.” /
“Ungfrú E>erigo”, sagði Fenwick um le ð og hann
lagði hendi sína ofan á hennar, án þess hún virtst
taka eftir J>ví.
“Þaö verður að h ndra þetta”, sagði hún. Hugs-
anir hennar snérust að eins um einvígið. Kringum
l/ECGJA GIPS.
Hið bezta kostar yður ekki
meir en þdð iéiega eða
svÍKiia.
i-iöjið kaupmami yðar um
..Empire”, inerkiO yiðar,
Ceiwent 'veegja og fimsh
plastei — sciu er bezta
veggja gips sem til er.
Eigum vér að segja yð-
ur nokkuð um ,,Einpire“
Plaster Board— sem eldur
vinnur ekki á
Emungis búið ul hja
fflumtijbu Uypbum Cu.Ltc/,
Wmoippg. Manitoba
SKR1FI*> FFTIR HÆKLINGl VOKUM YÐ-
- UR MÚN ÞYKJA HANN ÞES’' \ ERÐUH•
fáaamafinatafcdgtaaBaii smm *
unum, dró niður í lampanum og fór að klæða s'g i þau var hlátivd og samtal. Nýir gestir komu svo
nýja, ljósrairða sparikjólinn, þegar hún var bú n að
klæða sig leit hún í speg linn og óskaði sér að pabbi
væri kominn til að sjá hve vel kjóllinn klæddi hana.
En hún skalf Jægar hún hugsaði um orsökna til J>ess
að hún lmfði klæðst honum. J>etta kv-ld. “Ungfrú
Derigo”, var hvíslað i gegnum skráargatið.
“jlá, Ella.”
“Nú er klukkan 9, og það er enginn 1 gangmum
fullu augnaráði, að Hazel varð hnugg n og hugsandi,! n(; hti fyrir.”
Hvað gengur á? Elvað hefir komið fyrir? hugsaði 1 “þökk fyr'r, hlauptu út, eftir 2 jekúndur verð
lúvn, en sagði svo við sjálfa s'g: “Það er mér óv'ð-i^g hyá j)ér » C)g Hazel f6r j yfirhöfn, lét lítiö döktjlegt að senda menn? Getið þér ekki farið?’
komandi, J>að snertir rnig á engan hátt. En sömu sjal um höfuðið og hraðaði sér svo til Ellu sem beið i Fenwick leit á hana og sagði:
spurn’ngamar komu samt aftur og aftur. Hér um , fyrir utan aftara hhð;g. “Ungfríi Derigo, faðir minn er sá sem skorað
bil stundu síðar kom Paulina Herald inn til hennar.
án Jvess að berja á dyr.
“Hazel Derigo”, kallaði hún, “veiztu hvað morg-
unblaðið segir? Ein stofuJ>ernan lánaði okkur það.”
“Hvernig ætt' eg að vita það?” sagði hún þreytu-
lega. ‘Mér kemur aldrei til hugar að lita á blöð. útum liðnum kom. Ella aftur. Jafnharðan vjyu þærlhans. Þetta má ekki eiga sér stað.”
Þu J>ekkir benw ck Iludson, sem oft gengur hér j honinar mn í vagn Hinr.iks og áleiðis til “Hvita ! Það var e n’s og Fenwick heföi inist málið. Feg
“Nei, hvað þér eruð fljótar, ungirú”, hvíslaði
; Ella. “I£g skal hlaupa á undan yfir að vagnabyrg-
i inu, eg bað Hinrik að bíða þar, og hann efn r það
sem hann lofar.”
Ilazel gekk í lvægðum sinum og að J>rem min-|er sá sem til einvígsins bauð”, sagði hún. Eg fer til
til eg kem aftur frá ritsímastöðinn', er það ekki?”
1 “Nei, eg verð að fara strax.”
Þau föinuðu bæði.
“Við sjáumst á morgun”, sagði hann, þrý-ti
hendur hennar og J>aut í burt. Hazel konst he lu
og höldnu heim til frú Greenwood, og engan grun-
aði að hún heföi farið úr hús'nu.
Það er sorglegt þegar tveim samlöndum ber eitt-
ímritað eitthvað, sem hindrar hvaö á m lli, en enn }>á sorglegra þegar misklíðin er
!af þvi tagi að hún leiðir til einvíg's.
Smá atvik eru ]>reytandi. Þáð er nóg að segja
— að þess r óvinir mættust við strendur Italiu.
Fyrir framan þá lá Miðjarðarhafið, bak við þá skóg-
urinn með J>ettvöxnum runnum. Einvígis vottarn r
töluðu lágt saman og athuguðu vopn n. Dimmleit r
maður, sá sem skoraði hinn á hólm, gekk fram og
aftur með hraða, eins og honum Liddist biðin. Sá
sem skorað var, á, var hár maður ljóshærður. Hann
var rólegri.
“Eg st’ng upp á því, að við bíðum ekki eftir
j>óstinum”, sagði hann loks. Herforingjann furðaði
á að heyra J>etta.
“Eg er ekki að bíða jwstsins, eg bíð eftir simrit’,
en eg er orðinn svo óþolinmóður að fá þessum við-
Dr.R. L. HUR5T.
Member of Royal Coll. of Surgeons,
Eng., útskrifaður af RoyaJ CoIIege of
Physicians, London. Sérfræðingur i
brjóst- tauga og kven-sjúkdómum. —
Skrifst. 305 Kennedy Bldg, Portage
Ave. fá móti Eaton’sJ. Tals. M. 814
Tínii til viðtals, 10-12, 3-5. 7-9.
THOS. H. JOHNSON og
HJÁLMAR A. BERGMAN,
fslenzkir l»>gfræ8ÍBgar,
Sksifstoka:— Room 8n McArthur
BuildiPE, Hortage Aveaue
Áritun: P. O. Box 1650.
Telefónar: 4503 og 4504. W innipeg
X ÓLAFUR LÁRUSSON
• og
BJÖRN PÁLSSON
YFIRDÓMSLÖGMENN
Annast lö f æðisstörf á Islandi fyrir
Ves ur-Isl ndinga. Útvega jarðir og
nús. Spyrjið Lögberg um ckkur.
Reykjavik, - lceland
P. O. Box A 41
ör. B. J BRANDSON
Office: Cor. sherbrooke & Wjlliam
TEI.E1-1MKVE GARRV KSO
Office-Tímar: 2 3 og 7 8 e. h.
Heimili: 620 McDbrmot Ave.
Tei.ephone garry 331
Winnipea, Man.
ungfrú Thornton varð að taka á móti þe m. Fenwick
horfði í áttina til hennar, án J>ess þó að sjá hana.-
“Mér hefir sárnað þetta mjög mikið”, sagði
hann.
“Get ð J>ér ekki
]>að?” sagði Hazel.
“Eg hefi símritað.”
“Og svarið?”
“Ekkert.”
Hazel stundi og horfði á hann. .“Er ekki mögu
var á, en ekki sá sem bauð t 1 einvígsins. Hann
dregur sig aldrei i hléj.”
Ilazel stóð uj>j> og var svipurinn mj<>g einbeittur.
Allur kviði og taugaveiklun var horfin. “Faðir minn
Dr. O. BtlORlS&ON
Office: Cor. Sherbrooke & W ijliam
rRLBPHONKlGARRV 32«
Office tímar: 2—3 og 7—t e. b.
Heimui: 81 O Alverstone St
Teeephgnki garry roa
Wiiinipeu, Man.
ur'ð hennar, kjarkur og staðfesta gerðu hann agndofa.
Fólkið var farið að veita ]>eim athygli og tala um ;
}>au.
“Ungfrú Derigo”, hvíslaði hánn, “fólkið er far'ð
að taka eftir okkur. Við verðum að vera forsjál ef
við ætlum aö hafa þetta leyndarmál út af fyrir
okkur, er J>að ekki ?” , ., , . ,
,, 1 1 „ ...... u 1 iit- !l>]onn, og um leið og hann stokk af biki þaut hain
Undarlegum sv p bra fyrir 1 augum Hazel. Eg '/ . & v
A ... . . ... . ■ — . . I A,1 PV/V /N/V l*.’.* 4 . lv 1 I *VN 4 , - . . r I *W ^ Ivamn
skiftum aflokð, að eg v.il ekki biða lengur”, og svo
benti liann einvigisvotti sinum. Á sama augnabliki
kom ma’ður riðandi á harða stökki. Það var svartur
fram hjá. Hann er heitbundinn Madeline Thomton.” jhússins
“Hver er hún?” spurð! Hazel fljótlega og reyndi Þegar þær voru komnar þangað sem }>ær ætluðu
að sýnast róleg. (0g stlgU nigur ur vagninum, fór Hazel að skjálfa svo
“Hvað gengur að þér? Þú ert orðin svo fol. En |hán varS a-S sti«ja sg við Ellu til þess aö falla ekki
það eru fleiri fregnir. j öngvit. “Ó, ungfrú, eruð þér hræddar? Þá er
Eg er ekkert föl, en t’lýttu þér. betra að snúa aftur. Eigum við e’cki að gera J>að?”
Paulina leit á Hazel og ásetti sér aö tala varlega. j ’’Nei, nei) j,að batnar. B ddu Hinrik að bíða þar
"Það lítur svo út sem faðir hans ætli að heyja ísem 0kkur veitir auövelt að finna hann.”
einvígi við föður þinn. Hazel beitti kjarki síntim og gekk djarílega upj> , bið afsökunar”, sagði hún, og settist aftur á legu- j’*' fhírigo og rétti: honum tvö símrit. Þú ert J>orp
Eg trúii þvi ekki J>eir J>ekkjast e nu sinni ekki. rjS;-g. Þegar hún kom í -dyraganginn, fé.<k hún El.it; bekkinn, “en segið mér hvort nokkurt gufuskij) fer, ari, J>ú sagð.r að1 J>að væri að e ns eitt”, sagði herfor-
En J>að rugl. ' skjólfatnað sinn, benti lienni hvar hú ætt' að bíða ogiá morgun. Eg gieti þá farið 11 New York i kveld?’. j inginn um leið og hann tók við þeim.
Paulina fleygði blaðinu til hennar. 'Lestu það í fylgdiSt svo með straumnum inn í móttökuherberg'.ð. Hann hristi höfuðið og sagði • “1 x • ~ .
t’á sjálf, fyrst ]>ú trúir mér ekk: ! Hazel leit á blað- Hundrað augu horfðu á Jæssa fallegu stúlku og menn 1 “Það er of seint að ná þeini á annan hátt en með J a< a a ' y j , en ra ur nn
^ : j brutu heilann um hver hún var. An þess að vita það. j símskeyf .” |1,elt hvildarlaust afram og Anton.o sagði mer að biða,
Það er sérstæð fregn að einvigi sé í vændum j hraSaöi Hazel sér með fólkinu, heyrði nafn sitt nefnt j Hazel'var náföl. “Og l>ér haldið-að símskeyti í l’erra minn, hann
milli I Itidson konsúls og Derigo liðsfor ngja rátt fann aS forsetinn þrýsti hendi sina inn lega.' geri ekkert gagn?” sagði hún. ' “Hver er húsbóndi J>inn, Anton'o eða eg? Ve'ztu
Hun leit upj>. j Svo hélt hún áfram til aðstoðarmeyjanna og stóö “Jú, en það eruj að eins ein lx>ö er við getumij)aö? líann var jjorpan sem sencjj þau boð að ein-
j frammi fyrir ungfrú Thomton, sem rétti henn: hendi jsent J>eim, sem eg-ve t að kæmu í veg fyrir einvígið.”
Dr. W. J. MacTAVISH
Office 724J ó'argen I Ave.
Telephone óherbr. 840.
I 10-H f. œ.
Office tfmar •< 3-8 e. m.
I 7*0 e. m.
— Heimili 487 Toronto Street —
WINNIPEG
telefhone Sherbr. 432.
J. G. SNŒDAL
TANNLŒKNIR.
ENDERTON BUILDNG,
Portage A»e., Cor. Hargrave 8t
Suite 313. Tals. main 5302.
“Er ekki Derigo-faðir þ'nn?” spurði Paulina.
“Jú”.
“Og Húdson taðir hans?”
“Jú”. eldingar ‘glitruðu í augum Hazels. “Þetta
er haft eftir útlendu blaði og þe'm skjátlast oft.”
A sama augnabliki var sem hjarta hennar yrði
að steini. Hún mun<Ii( eft’r bendingu föður síns er
Iitu að þvi er snerti sóma hans. “Jaeja, gerðu scm þú
vilt, trúðu því eða trúðu því ekki. En stúlkumar
niðr! segja, að ef þú yrðir ekki svo afarrík þegar
faðir þinn deyr, eða verðtir drep'nn í einv gí, þá
mundi frú Greenwcxxl ekki leyfa þér að vera hér
degi lengur hneykslisins vegna.”
Þessi ásteytingarsteinn kom frá fátækustu stúlk-
unni í skólanum til hinnar rikustu, frá hinni ófriðustu
til hinnar fegurstu. Haturs og öfundar ne'sti log-
aði glaðlega. Hazel virtist ekki að> hafa tekið eftir
í sína mjög vingjamlega, en sá um lerð að Ifazel varð j “ó, segið mér hver J>au eru ?
jnáföl. “Þér eruð veik góða mín ; með hverjum kom- j sagði hún i bænarrómi.
Segið mér það'
uð ]>ér? J>ér þurfið hrent loft.”
“Eg er heilbrjgð og kom e n míns liðs. Eg kem
sökum árrðandi erindis,’ ’og um leið og húti sagði
J>etta reyndi hún’að líta vingjarnlega til ungfrú
Thornton.
“Aríðandi erindi”, sagöi ungfrú Thomton, og
datt i hug að þessi fagra meyja væri sinnisveik.
“Máske þér viljið tala við forsetann um etthvað
sérstakt ?”
“Nei—ekki ef eg get fengið að tlla við Fenwick
Hudíson. Kemur hann ekk' hingað i .kveld?”
Ungfrú Thornton horfði með enn meiri undrun
á Hazel, en sagði vingjarnlega:
“Af sérstakri ástæðu er hr. Hudson mjög hnugg-
“Setjum svo", sagði hann ofur liægt, svo hún
gæti betur metið orð lians. Setjum svo”, sagði hann
og horfði á mannfjöldann i salnum, “að við1 sendum
sitt símskeytið hvort okkar, J>ér 11 föður yðar og eg
til föður míns. Þér segðum foður yðar að J>ér vær-
uð he'tbundin mér, og eg — segði hið sama. Setjum j
svo að við gerð’um þetta; haldið J>ér að J>á yrði nokk- j
uð úr einvíginu?”
ungis eitt væri koni'ð, að mér finst. Nú, þetta er t'l
konsúlsins, fáön honum það strax”, sagði hann og fór
að Iesa sitt símrit.
“Mitt simr't er að heiman, frá syni mínum”,
sagði konsúllinn, sem fyrst rauf þögnina.”
“Já”.
“Hann vill giftast dóttur yðar.”
“Einmitt það.”
“Yður finst! það að líkum þý&ingarlaust og þér
Dr* Raymond Brown, I
SérfræöÍDgur í augna-eyra-nef- og ^
haJe-sjúkdómum.
326 SonierFet Bldg.
Talsími 7282
Cot. Donald & Fortag* Ave.
Heima kl. 10—i og 3—6,
>
I
I
I
»
Hazel færði sig frá honum: “En v:ð erum ekki j eruð sá sem skoruðuð mig á hólm.” Andlit herfor-
heitbund'n, og slík ósannindi vildi eg ekki segja, nei,
ekki þó að þúsund lif væru í veðí.”
“En við getum heitbundist áður en við senduxn
símskeytin”, sagð hann blíðlega. “Eg hefi oft hugs-
að um þetta siðan glugga-viðkynning okkar byrjaði
Jyessum .mciöandi orðum. Hún var að lesa I’tla grein :nn „n h_nn komn se'nna í kveld oe sækia , , , s y 1 ’
! • ... ,./.x „vr x . , . 6 iY ,nn- en nann 10101 aö Koma senna 1 og nu, þegar eg hefi fundið yður og talað við yður,
1 dalkimim um felagslifið. — Meðal þeirra sem ætla mig Ef j^r cruð einmana og þreyttar, þá setjist þér ® ^ um annað hue að ”
að aðstoða ríkisforsetann og konu hans við veiz:u-|á þennan Iegubekk. Eg skál gera y«ur aðvart undir 8 “Hvernv dirfist þér að seeia slí
haldð það kveld var ungfrú Blank, ungfrú James, eins 0„ hann kemur.” _ _,lX ^„wHinn
ungfrú Sara Hord og ungfní Madel ne Thornton.”
Síðasta nafnið hafði mest áhrif á Hazel. Hún
beit rauðu varirnar sínar með hvítu tönnunum og
föánaði aftur, en áttaði s g strax. “Farðu með bLð-
ið”, sagði hún, “líklega vilja fleiri sjá það”, og svo
nærri því hr nti hún Paulinu út úr dyrunum.
“Grætur hún?” spurðu 6 af yngstu námsmeyj. n-
um, sem biðu fyrir utan dyrnar í þvi skyni að fá að
sjá Hazel.
“Grætur! Nei, ekki likt því”, svaraði Paulina.
“Eg v 1 ekki heyra eitt ilt orð um Hazel”, sag5i
ein af eldri námsmeyjunum. “Hún er sú bezta, feg-
ursta og viðfeldnasta af okkur öllum. Eg vildi að eg í stúlkunum í skólanum hjá frú Greenwood.”
°g
“Eg þakka”, sagði Hazel og sett st, en ungfrú
Thornton fór að rækja skyldur sínar. Svo fóru
menn að spyrja: “Hver er þessi fallega, unga stúlka
í ljósrauða kjólnum? Hún er of fögur til að fela
liana.” Ungfrú Thornton svaraði brosandj: “Þetta
er fyrsta kveldið sem hún er í samkvæmi, og hún v.ll
helzt mega sitja kyr og horfa á aðra.”
Þegar fólksstraumurinn inn í hús'ð hætti um
stund, svo ungfrú Thornton var ekki önnxim kaf'n,
snéri hún sér að Hazel óg sagði í viðf ldnum róm:
“Afsakið, en þegar þér spurðuð eftir Fenwick
Hudson, datt mér i hug að J>ér væruð ein af, ungu
kynni helminginn af því sem hún kann af tungrmál-
um og hljóðfæraslætt. Það skiftir litlu þó faðir
hennar heyji einvígi, þaðl er á sumum stöðum álitið
rétt. Vitið þið það ekk'?”
« Ungu stúlkurnar vissu ekkert um J>etta, en þær
yfirgáfu Paulina og fylgdust með Jæirra stúlkunni
sem tek'ð hafði að sér-að verja Hazel.
A meðan þetta fór fram, stóð Hazel innan vð
“Eg er það,” svaraði Hazel.
“Veit hún að J>ér eruð hér?”
slíkt við mig, þér,
sem eruð heitbundinn áður?
“Heitbundinn! Hvaða stúlku?” spurði Fenwick
og roðnaði.
Hazel varð hissa og sagði lágt, “imgfrú Thornton
var sagt í blaðinu.”
Viðftldið bros breiddist yfir andlit Fenwcks.
“Við erum systkinabörn ungfrú Thornton og eg,
fað'r minn er fjárhaldsmaður hennar og við höfum
oft verið saman, hún er fjórum árum eldri en eg.
í þetta skifti hefir blaðinu skjátlað.”
Þa'ð var e ns og steini væri létt af huga Hazel. langí ”
“Má eg halda áfram með uj>pástungu mína eða .
uppástungur mínar?” og næstum því ósýnilegt bros í Hafl nokkur *uldl bu,f5 1 svari konsutsms, þa
le;ð yfir andlit hans. “Þér eruð eríkad ttir föður bar hreinsk Inislega andlit:ð hans engan vott um sl’kt.
ingjans var eins og steingjörfungsandlit. “Mitt er
frál Hazel, hún er einkadótt'r mín og það eina sem
eg elska í heiminum.”
“Já”.
“Hún vill giftast syni yðar.”
“Einmitt J>að.” Og það var e’nkenn legur sv:p-
ur á andliti konsú’sins. “En við erum óv'nir, og tneir
en það, víð erum svarnir óvin'r.”
“Hverju á eg að svara henni?”
“Segið þér já, og svo skulum v'ð byrja”, sagði
konsúllinn, seni hafð’ komi^ eftir hvernig hann átti
að fara að hershöfðingjanum.
“Er það skoðun yðar?’’
“Eg vil síður að þér verðið fýrir vonbrigðum
viðvikjandii erívíginu, þegar við erum komnir svona
yðar og eg er e'nkasonur föður mrís, J>eir munu
Nei'", og jörpu augun hennar Hazel opnuðust ^hki eyðileggja gæfu okkar hugsunarlaust m»ð þ ssu
emvigi. V ljið þér skrifa yðar símrit?” sagð hann
og tók blað úr vasabókinni s'nni, “svo skal eg fa a
strax og senda það ásamt mínu símriti”, og hann miIls-
rétti henni blýant. Hazel horfði vandræ'cal?ga á
löngu glófana sína. “Eg sk 1”, sagð hann, “glófar
eru ávalt t’l baga. Eg skal skrifa fyrir yður. Hvað
eins og 11 varimar.
“Eg er hrædd um að }>etta get’ orð ð yður ój>ægi-
legt. Er J>etta ekki of mikil dirfska?”
Hazel roðnaði og augi’n sktitu eldirum
“Það gerir ekkert’”, flýtti ungfrú Thomton sér
dymar, hugsandi um hvemig hún ætti að koma í veg að segja, “eg á he ma í sömu gö u og frú Green- , „ . . ,
fyrir einvígið. Henn' kom í hug að senda föður s n-; wood og skamt frá. Hr. H.Hson og eT ski-lum sjá a egaðsegja - þerverðiðaðsegjaorðnPog hann
um símskeyti. En skeð gnt að þessi fregn væri a* Um a* þér komist heilu og höldnu he:m.” Þ>ð var brostl e nkenn le"a Sknf.ð þer það m ð yðar e g:n
eins tilbún ngur. Svo datt henni í hug að skrifa þa til að heimsækja ungfrú Thomton að Fenw'ck °r e? I3 ^J1" 3 ’ sa£®. . un’
Fenwick Hudson og biöja hann um að koma i v^g gekk svo oft frám hjá skólanum. H*zel sá-naC: þetta
fyrir þetta einvígi. Hún gekk aftur og fram um en sagði þó hre'nskiLislega um 'e:« og h*m leit á
gólfið. Hvað átt hún að gera? Hún vissi ekW á- ungfrú Thomton: “Eg þa-f enga fvlg’, e r er e-'n
ritun Fenwicks. Alt í einu myndaðist í huga hennar ; fær um að komast heim. Eg kom hingað við ,:kjandi
“Viljið J>ér gera mér þann greiða að líta á sím-
rit dóttur minnar?”
“Með ánægju, ef þé'r viljið lesa simrt sonar
'Þeir höfðu skifst á sendiskeytum. Meðan J>eir
lásu þau var alger þögn. Svo l:tu þe:r hvor á annan.
P,líða ske’n ún augum J>eirra og svipurinn var hýr.
Herforríginn rauf þögina:
“Það tjáir ekki að breyta á móti vilja bamanna.
Hazel býst við því að eg lát‘ að vilia sríum”, og svo
rétti hann konsúlnum hendi sína. Fenwick ve't ávalt
' l"t. það sem ha^n átti að sWrPa, og svo skrifað' hann 1 • . . „ , „ . .... . , ..
. . _ , , . sw . ... hvenre hann a að fara að mer’ og t-onsulbnn þrysti
sitt e g ð. Pegar hun var bu n að lesa s mritin oe .............
í samþykkja þau. sagði hann: “Þér verðið hér þangað . nniI^a hend,na sem honum var rett'
Nei — það verða að vera yðar eigin orð.‘
Hún las fyrir með eld'auðum k’nn m og n'*ur-
J, H, CARSON,
Manufacturer of
ARTIFlClAL LIMKS, ORTHO*
PEDIC APPI.I ANCES,Tt usmcs,
Phone Ö426
357 Notre Duiiie WINMPBn
A. S. Bardal
843 SHFRBROOKE ST.
selnr Ifkkistur og annast
jdi ði.arir. Allur útbún-
aOur sá bezti. Ennfrem-
nr selur hann allskonar
minnisvarflR og lettsteiaa
■■ <3» 2162
*. WQUW080W Tals. Sberbr, 2786
S. A. S1GURÐSS0N & C0.
BYCCIJICAtyEJiN og F^STflCNfJSAlAS
Skrifstofa. Talsfmi M 4463
jto Mclntyre Block Winnipeg

Aliss C. Thoraas
PlAbO Kennari
Senior Cer ificatc of Toronto
•Univert.ty
Talsími:
Heimili 618 Agne* St. Garrv 955
J. J. BILDFELL
FA8TEIQ-A8ALI
Rnnm r,20 Union tank - TEL. 26SS !
3elur hús og lóOir og annast
alt þar aölútandi Peningalán