Lögberg - 20.02.1913, Blaðsíða 2

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 20. FEBRÚAR 1913.
Dr. Herbert M. Rosenberg, d. o., d:e., m.t.
I/æknar með lianda úlagning og ralnagni.
«1» MAIN STttKET, tt(X>M 9-10. TEUBI'llONB íiAIUtY 2476
Sérstaklega stundað að lækna langvinn velkhidi með áþveiOng.
SAiGA ttKiNVKIKINI>A FRAÆBINSAR (Osteopathy)
i>ó a8 margar ðlíkar aðferSir hafi verl'ð notaöar, Þ4 er Hiram Still,
Lnknir frá KirkviIIe, Missourl, upphafsmaður þeirrar Cræðigreinar, er
haan nefnlr Osteopathy (Beinveiklndi), rneð þvl að hann hélt að öll
vciklndi kæml af sjdkdömi í beinuiw. Nú á dögum állta þeir heiatu.
som þessa frarfii stunda, að vöðvar, sinar og taugar eigl Mka að takast
aaefi í reikninglnn. J>essi fræði hafa tekið störmikium framförum þau
S6 Ar. sem þau hafa uppi verið. —■
Osteopathy er meöalalausar lækningar, er leitast vlð að lagfæra
Ýwti** parta llkamans og lítta (>á vinna I samræml og sameining, og
heitir til þess vlsindalegrl aðferð.
ttækningar með rafmagni eru með þeim hættit að veita rafmagni
A sfúkdóma með vlsindaiegri aðferð.
En tll þess að not verði að rafmagni til lsekninga, verður að rann-
saJka það og læra meðferð þess. Sú læknlnga aðferð hefir tekið stór-
ottikium framförum sfðustu 20 árin. Margir læknar, bæði mefiala-
lækjtnr og mefialalausir, nota rafmagn til lækninga. Eg er útlærður I
ofaituefndum lækninga aðferðum, og tekst vel að lækna þessa kvilla:
AJtekonar maga kvilla, Indlgestlon, Constlpatlon, Catarrh of the Stom-
aofa, Kidney Troubles, Rheumatism, Paralysis, Lumbago, Sciatlea, Neu-
raigta, Nervousness, Neurasthenla, Impotence, Blood Dlsorders, Cat-
arrtt Headaches, Astha_ Catarrhai Deafness, Diabetes, Chronic Piles
<not bleedlng), Erimmission og marga aðra. Marga húðsjúkdóma, svo
sem Hczema, Pimples, Ringworm, Barbers’ Itch. o. s. frv. Marga kven
ajúkdóma, svo og hárvöxt á andliti, og tek þau burt til fulls.
Skrlftsofutími: 10 árd. tii 1 síðd.; 2 slðd. til 5 sllðd.: 6 síðd. ttl 8.30.
Sveitafólk getur leitað til min með sérstökum fyrirvara, bæði í
borg og sveitum.
—Eesið auglýslng Dr. Rosenberg I almanakinu islenzka.
allar
Uppeldi.
Gott uppeldi barna er lífsspurs-
mál mannkynsins. I>aS er þá líka
lifsspursmál hverrar einstakrar
jþjóöar; Jiaö vita og játa
helztu þjóöir heimsins nú
I um.
Ilvaö er uppeldi?
Alt uppeldi er kensla.
En hvaS er gott uppeldi? HVaö
| á helzt að kenna börnunum, svo
!aö þau verði aö góðum og nýtum
manneskjum? Spurningin um gott
tippeldi er ævagömul, en lmn hef-
ir veriö leyst á ýmsan hátt á
jýmsum tifnum.
| I>aS var taliö gott uppeldi 'hér
iá landi í fornöld, að venja unga
| menn viö vopnaburð og allskonar
! likamsíþróttir, og kenna þettn
! sögur og ljóð um afrek forfcöra
I sinna. Á seinni öldum þótti mestu
I varöa aö venja unglinga við öll
jheimilisverk og kenna þeim bænir
]og sáltna. Bókvit ]>ótti litils viröi.
;“Þaö verður ekki látið í askana",
i sögðu langafar okkar og langömm-
—----------- , , _____ ! ur.
1 gegnir. Þessi undraveröa ylsupp- j Xu á döSum cr 1>ókvitifi haft t
úprctta hefir kolivarpað mörgumí meslunl mctum- Nú f >ftö við'
gömlum kenningutn; þar á meöal jkvæC,ÍS’ a® ‘^ent er mattur ■ Þess
(Knndt fltttt á samkotnu 17. des. 1910
til ágóða fyrir uppeldissjóð Thor-
valdseus fétagsins.ý
Kftir Guðm. Björnsson landUckni.
Eg hefi lofað að tala um upp
eldi bama, en eg er hræddur utn.
að það sannist á mér í kveld, að
eg er Norðlendingur, og fari líkt
og segir í ævagamalli vísu
iteiddu þig upp á Norðlendingtnti; j
(>að er ekki valt;
hann lofar öilu fögru
og svikur svo alt.
öllutn útreikningum um endingar-
gæði sólarhitans og jarðhitans. j
Nú eygir enginn endalok jarðlífs
Því verður ekki neitað, að hver
cr sjálfum sér næstur; sjálfselsk-
an er réttmæt. En hún er engill,
sem getur breyzt i djöful. Ef
á tím- sjálfselskan er svo rík, að maður
■hiklaust lætur alt sitja á hakanum
fyrir cigin 'hagsmunum, þá er hún
löstur og, meir aö segja, einn hinn
hrettulegasti þjóðfélagslöstur.
Þessi löstur er afaralgengur nú
á dögum, þrátt fyrir mentunina.
Það er engtt likara, en að tautnlaus
sjálfselska einstaklinganna muni
verða banamein margra núlifandi
þjóða.
Síngimin er gamall löstur. Frá
upphafi kristninnar hafa imentaðar
þjóðir kallað það guðdómlega
kentiingu, að hver maður eigi að
elska náungann eins og sjálfan sig,
en Jtíer hafa ekki lifað eftir kenn-
ingunni. Nú eru menn að vona,
aö þjóðræði og jafnaðartnenska
muni stöðva yfirgang sjálfselsk-
unnar. — Það eru fánýtar vonir.
Sjálfselskan hefir aldrei verið
hættulegri en nú, *á þessum þjóð-
ræðistímum. Nú’bregður hún sér
allajafna í liki ættjarðarástar, svx>
að það er orðið afarerfitt aö vara
sig á henni. Ilún er orðin likust
IEigið þér nokkrar eignir í
CAMROSE, - ALBERTA?
Að eiga eignir í einhverjum bænum vestanlands nú á dögum, er eini vísi veg-
urinn til að græða. Aðrir h fa gert það, hví ekki þú? Margir sem nú eiga svo
miljónum skiftir, voru álíka fyrir fám árum eins og þú ert nú, vissu„ ekki hvort
þeir ættu að leggja fé í fasteignir eða ekki. Þeir keyptu fasteignir og eru sjálts
síns herrar nú, fyrir bragðið. Þetta er þitt tækifœri svo láttu það ekki fara hjá..
vegna ltafa menn allan hugann á
ví, aö kenna unglinguntim að lesa i skessunum. sem hrugöu sér í
tns.
sn
p>g skrifa og reikna, og veita jteim
sem mcstan og margvíslegastan
tróöleik; alstaðar eru skólar reist-
drotningar líki og voru fagurmál-
ar i fjölmenni, en mannætur i
laumi. Hún cr orðin flagð undir
ovist er að vita,
hvar óvinir sitja
á fleti fyrir.
ir, og enginn þykir lengur maður fögru skinni.
rneð mönnum, ef hann er ekki
1 skólagenginn. Hér á landi fjölg-
i ar skólunum með ári hverju, og
hötum alls cnga vissu íyrir | ait þykir nú undir þvi komið, að
aö rnannkynið muni lifa tneð- troða sem mestum fróðleik í ung-
\iö
því,
an líft er á jöröinni.
I'egar grafið er fyrir
Það er auðvelt að sanna þetta j
með dæmum, fornurn og nýjum. j
En eg vil ekki haga mér ver en j
tóan, þiö vitið, að hún bítur aldrei j
nærri greninu.
Camrose, Alta, hefir tekifi felkna framförum árifi
sem leiS. Fyrir þrem Srum var Camrose þorp meS
fáelnum húsum, en er nú borg meS sjö járnbrautum
og fjórar til eru & lelSinni. Umhverfis Camrose er
eitt auSugasta akuryrkjuland í Canada. í dag eru I
Camrose meir en tuttugu heildsöluhús og verksmiSj-
ur. þaS sannar, aS bærinn-verSur stórmikil verzlun-
ar miSstöS Alberta fylkis.
Vér eigum tvennar fasteignir I Camrose — College
Iloights og McMillan Place, og eru báSar þess virSl
aS þær séu athugaSar til kaupa og gróSa. Vér erum
sannfærSir um. aS ef þú kauplr í öSru hvoru þessara
svæða, þá munir þú græCa á þvL
petta félag hefir alt af grætt fyrir viSskiftamenn
sina, og því höfum vér þaS álit fyrir forsjálni og á-
reiðanleik, sem vér höfum. þáS er atvinnna vor, aS
sýna öilum hvernig þeir eiga aS græSa, og græSa
sjálfir á því um leiS. I>aS verSur aS grípa tækifærin,
ef nokkuð á aC verSa ágengt. þetta er þitt tækifæri
—notiS þaS nú.
Nákvæmari upplýsingar um Camrose verSa veittar
méS ánægju. Vort fallega kver, sem heitir: “Cam-
rose, bærinn sem fæddist heppinn”, geta ailir fengiS
meS þvl að bi'Sja um þaS. SkrifiS strax
"<V
O,

Canada West Townsite Co.
Límited
Sjötta gólfj Somerset Buildmg,
WINNIPEG, - MAN.

o

••
%
%
Q*. A?,
^ ?0>
ss*

Mentun er niáttur. En ef svo jslendingar komu þau
Gætum að litlu ; fef) ag mentunln lýtur ekki að yf
húsum
viðið. Nú þykir líka sú þjóðin ; þjóðveldunum í Vesturheimi sunn- jrstjórn sannrar ' þjóðrækni
til þessa ■
lands að mestu snauö, en með elju, ‘
Þið hafið lika búist viö, að eg.
læknirinn, mundi snúa öllu máli
tnínu að líkamsuppeldi barna.
En þar kemttr pretturinn: Eg ætla
ekki að tala um Iíkamsuppeldið;
það gerði eg annarstaSar ekki alls
fyrir löngu; í |ietta sinn ætla eg
að snúa mér að hihu amllega upp-
eldi.
Memt eru ekki alls kostar ásáttir
um það, hversu djúpbek séu áhrif
upf>eldisins á manneskjumar. Sam-
ir hafa haldiö að nianneskjurnar
, ■ — - »--- — ----------|mest, sem laezta hefir alþýöument-1anverðum. Þau eru sjálfstæð ríkrjmannkærleika, ef nún gengur í du£naiú °£ spameytn: tokst þeira^
hér i miöliænum, ma jainan sjá'unina, og þar erum við hcldur en —ckki vantar það —og mentunin 1 ijjómjstii taumlausrar siálfspKkn l,e8ar ai5 homast í talsverð efni,
jimirg lög, hvert oían a oðru, sand \ ckki hreyknir. Höfuðstaðurinn J eykst þar óðum, eins og hér og j sítigirni þá
krökur af ungu1
veitum, sem hefir
|og möl og leir, og í þeim öllum okkar skríður
j ýmsar lcifar dýra og jurta. Elztu í fólki oían úr ;
hér vetursetu til
’ 1
sjálfselvku
.verður máttur ekki síst eftir að bömin komust á!
lögin liggja vitanlega neö-t. Nú
hafa menn víða í jöröinni fundiö
þess konar sallalög, sv<> mörg og
jnkk til samans, að nemur þús-
undum feta. Þar em neðstu lög-
iu æva-æva-gömttl. Þe-si l >g eru
þá eins og blöð í bók; þau segja
sögu alls |>e-s, sem lifað liefir á
jörðunni.
1 fylgsnum jaröarinnar. langt
niður, hafa fundist bifar af mikl-
að
sem
“ganga

Við eigum að menta börnin. En
í j um illdeilum. Þeii keppa , m i atnanttm, eða dauðateygjum.
’. og enginn þykír lengur vel völdin og segja það koma af ætt-:
upp alinn í l>ændabygðunum, ef jarðarást; en i raun réttri berjastj
hann hefir ekki fariö til Reykja-j þeir um arðinn af þjóðarbúinu, j
víkur, “til að fullkomna sig”, eða beir leggjast til skiftis á auð lands-
þá til annara landa. jins. og steypa þjóð sinni í óbotn-
bað er gamalt orðtak hér álandi skuldir. Grtkkland er líka
landi, aö heimskt sé heimaaliö á heljarþröminni, og Portúgal, af
barn. Það hefir jafnan þótt frami j því að forkólfar þessara þjóöa, t jollni aj5 koma þeim
iö komast úr yfir pollinn. í forn-
irækni og ættjarðarást.
í að gera þeim ljós, að
cr updirrót alls góðs í lafidinu; en
singtrntr orsök alls hins versta. Viö
gætu sem
, „____ _________ r__ _ skilning
kotnast úr yfir pollinn. í forn- j rnentuðustu mémtirnir, hafa neytt; um ag mentun er máttur. en
öld ftSru allir höfðingjasynir útinráttar mentunarinnar til þess, að j ’ ja handa :/irn scm hejta ll1a
>.:m og mattugtinr dyrunr, sem núj til að leita sér fjár og frægöar. Álginna lýðinn og féfletta hanrt. : tjj gdgs, en hha td jjjs
ægur af i eynularárunum varö fátt um utan- \ Rússneska þjóðiti er því nær lrung-! ]>,•„•„j’tl j)Urfa að skilja, að ment-
um allar þjóðir: Þær uxu
döfnuöu meðan ættjarðarást
ríkari err sjálfselskan. Svo
»8
var
var
rininriu allar verða eins, ef þær í . 11 ' A
fengjtt öldungis satna uppeldi. jjurtum og (lýrum l efir snrátt ogjfarir; þaö voru embættismennirn- j ttrmoría áf líkum ástæöum. Ogj
Hu það na-r eirgri átt j-tnait gengið fyrir ætternisstapann jt- cinir, setrr ]>á fórtt, og svo þjóf- viða er jxrttur brotinfr. Þetta cr
Við vitum. að öllunt kippir íj°5 ‘>nnur konnð 1,1 1 þcirra stað. j ar og bóíar, sem vorrt sendir ájalvarlegt og iskyggilegt.
kynið að einlrverju leyti: Iíkjast l'-"l fugíakynið g|af upp■ öndina hér j |;r■imarhólm. en l>eir þóttu líka j Sagan sannar eitt og Jrið sanra I
stimir fremur í föðurætt, en aðrir 1 'Undsstrendur a oldtnm sem j hefðarmenn, þegar þeir komu
sækja meir til móðurinnar; þar að !ci' . 1>aiS var getrfuglinn. Þaðjhcim aftur “úr siglingunni". Nú
auki er eitthvað nýtt uþphaf jjer 1,VI aI,s ekkl óhugsandi. að þessi j ú dögum er annarhver maðrtr
hvcrri mannc-kjii. Sumir eru ætt-j vcn'Sl 1°.r,:'íí niannkynsins, aö : ••Mgldur”, þeirra sem orð fer af. um Forngrikki framarr af og Róm-
arlaukar, aðrir ættlerar. ^knj^yrkmgui hlaup, 1 það ,.g Þrö megrð nu ekk. skrlja orð verja j t.pphafj Rónraríkis Svo
Það er |>ví óhætl að fullvrða, aðlj^i t . T'r f íyj'. f-*!’ n,,n a 1>a le,ð’ aíS e? et,sl ura nauS‘ var og um lslendinga t blómatrð
ctrgar tvær manneskiur séu alvegí- ”^U ° nai ,l 1(>‘' 1 'M1 °8 nytsetrri skólanna og a'L ,þjóðveldisins. Og þetta sannast á
eins gerðar á sál og Ííkama. Kostirj’ ■' , , , . 1>ess n,ikla lærd6ras‘ Siöur en svo-j
manna og lestir fara cftir þess.r I ' .hve.rju 'dtl" ]>H ,lfsv‘n fToðleiksfysnm er e;laust em hur I
tyennu, upplaginu — því sem nreð- j ,na”ns,as • hále.tasta eðl.shvot manneskjunn-1
1 x? ’ »im \ cimr auftvita* a uni- 'ii* Iíúti cr uri'Urrot allia fríirn."
vkapað er — og tiprældimi. r, , ..... , . _ ■ • 1,11,1 UI1UUMJI au,a irdU1
.... v , , . ; '88jn þenta lynt kyninu. Þes-jfara. \ (>xtur og viögangur mann-
pj>e ( u ræ* iii j>, inc ttu l’y’|> egna má hiklaúst scgja, að upp- ‘ kvirsins cr henni að þakka. Ljós
;tð feer jatnau tostn lrkt. Et viö,ej(jj hamanna cr lifsspursmál vísindanna vermir og lifgar anda
kaemum bomum okkar 1 fostur (
, .. , .. , , , 1 niaiiuKjiisnjs. mannsms, cins og h.-minsolm verm-
h,a verstu vtlhmonnrm. þa mundu j X i8 manuc-kjur gc u.n ckki; ir ,,, ljfgar Ijkanra hans.
l>au veroa trvlt siflaus eins oir: tii ncm . rí' ' i • c i *i* i i
; . ry. * * rl i raK,° <cu " «i' nLtn.i orbtutt upp ílun cr bvi ofurskiljanlec; bessi
þctr. xc'8‘u 1 est vl ' l;< ''<ð. Reyndar hef cg séð hér á • alLi.criar trú nú á dögum, að gott
manna born að nytu.n manneskj- j|am|j Ættartö!or aJla Idö til Adanrs, j U|)peldi sé alt hiö satna og mikill
en eir bvkist mega íullyrða,
mriu er máttug til góðs, en að
nrestur cr [xj kærleikurinn og
sjál fsafneitunin.
Nú ganga þcir meö skólabækur
utrdir hendinni og harla lágir í
lofti, þeir menn, sem ráða munu
lögurn og lofunr á landi hér eftir
trokkra áratugi. Við erum að ala
þá ltjrj>.
Sannarlega er framtíðarfarsæld
þjóðarinnar mest undir því konrin,
að þessir og allir aðrír nngir tnenn
°8
þær lrafa
me<
ckki
aú 1
vcnð
SJ
t/knar í
að þar
ttm, ef þau fá gott m>j>e!di.
Tvent er okkar æfisttrf: að
hafa fyrir maimuu ofan i okkui Sýsíumannaæfinnar
og fyrir Irömunrtnr. J>arnaupþeld- j kcnni margra
T,‘" sv<> mikið kuntrum viö í ætt-j
mannkvnsins. að viö vitr.m,!
ið veldur geysitnikilli fyrirhöfn.
i*að cr hálfraunalegt; því aft
manneskjurnar lit’a svo stutt, að
svo má heita rtm ujypeldiö, að ckki
sé tjal(!aft nema til einna' nætur.
•jr
artilu
að ýinsar
(.áiö út.
grertrar
\ ið vitnm
:erd<'tmtr eða “goð tnentun , og
>að <311 natiðsynin, að "menta böm-
n vel”.
Hn eg gct þó ckki hætt viö svo
(úift. Efaserndirnar eru eftir.
i>eim verft eg aö lýsa. Þaft má
ættarinnar hafa;vera, að margir þekki Jrær ekki,
en mér hafa þær valriið niikhnn
að
“Stutt er æ.tp, én
<>•» lifsins hrattt e:
listin
i s
l°ng
innleika
rauðu
menni' nir i \ esturheitni eru nú aö ! áhyggjum.
Hvcr er
þrong .
Kftir nokkra
óll datið. En
aratugi v.röum vtð
þ.að er luiggimin. aö
«>11 af kolli. Kyniö
••inn cevi. Og þekk-
|>á lifa líörttin eftir; þítu eru okkar
annað líf c: lif af okkar lifi. Og
þetta gengtir k,
iifir, | ó hver
ingin gengtir mann iranr af manni.
‘Mentunin cr dýrmetasti ættargriir-
tir mannkynsins. ] íér er þvt eigi
trnnið fvrir gig. '>ó við leitcm um
alla viða veröld. íiiriittin^við IiVe~gi
ddri mamt. skju cn rútnlega ico
ára.
En !ne"su gamalt er matinkytiið?
Álrnanak fvrir árið 1011 segir,
að nú séu liftin frá sköpun verald-
:tr 587X ár. Kn vísindamenu
hyggja, að aldur mannkynsins
muni orðinn niiklú Jtærri, en þar
jveslast uj>p, og sama er að segja
uni blámanna kvnift í Suðurálfu
heimsins.
J'irðit! er cin, og hn ittótt eins
< g hnykill, okkar góða gatnla, jörð.
en |>að er m irgbýli á henni. Hver
bjóft cr sem ein fjölskylda. og
bvr út aí fyrir sig. Smrar þjóðir
hafa stórbú, og nrargt manns í
hcimili. t. d. Engletrdingar og
Þjófverjar. en sumar hafa fátt
fólk og lítiö um -ig, og til eru
smáþjóðir, sem hokrá í hjáleigum;
sumir segja, að ein hjáleigan 'heiti
í sland.
Það er — eins og gerist i sveit-
um talsverður náhúakritur mi'li
þjóðanna. stundum lika illindi og
áflog, og enda tnannUráp. Allir
imina viðttreign Rússa og Japana
nú fyrir skemstu
Ihtskapur ]>jóðanna gengur mis-
jafnlega. En þaft segir mann-
J|öpunum nú á dögttm. En þegar
bjóðræknin kólnar og sjálfselskan jl eri að elska þjóð sína og fóstur-
|fer að ráða rnestu um þjóðarhegð-j jörð franr yfir eigin hagsmuni.
I un manna, þá er glötunin vís, l Ef það lánast, þá ntun þjóðinni
hversu mikil sem mentunin er! vegna wcl, og landið haldast í ætt-
orðin. rínni.
Forngrikkir urðu mesta menta- ~ ***
þjóö heimsins á sinni tið. Þeir j Dánartregn.
áttu skáld og listamenn og vísinda-, -___
menn, sem allur heimur dáist aö Tuttugasta og fjóröa dag síöastl-
enn í dag. Þá var ættjaröarást desembermánaðar, andaöist að
læirra svo rik, aö liver sá trúnað- j ]l? mili sinu vií) Mar>. Hill póst-
| armaöur þjóðarinnar var geröur; hús j Alftavatnsbygð, frumlrerjinn
jútlægur, sem uppvís varð að þv., ; (6n j6nadabsson Lindal, af
; aö bafa látið bagsuni þjoöarinnar j krabt>anreini í maganum, eftir lang-
ivrkja fyrir etginrírag smum. Þá J varandi þjáningar.
j vörðust þeir arasum Rersa meSj Jón sá]> var kominn tótt á sjö-
irabærri hugpryör ; þa tdl Leom- j lin(,a t ára. Hann var fædd
| das 1 Iyaugaskarör og Milziades a
Maraþonsýöllum. En svo fór um
síöir, að þjóöin sjúltist. Þjóörækn- j
in kólnaði þrátt fyrir mentunina.
Þá rak að því, að forkólfar þjóð-
arinnar mátu meir mútugjafir og
1 * 1 gullsendingar Filippusar Make- _ ... t" u w
Isað mannkymð , . . - . T. i tvitugur að aldri. For hann þát
, ... , doniukonungs, en fortolur Demo-; . h . , . . , . , 1
ur ollum þess mrklu bagmdurn, , , , . . • , , etns og titt var he ma a Froni, þar
, -? . þenesar landa sins. hins þjoðrækn- y. 1
jsem þtð þekklð svo vel. Eg efast p 1-------
i iíka um það. að ihentunin ein fái
' frelsað mannkynið úr þeim kyn-
! spilHngarhæ tnm, sem yfir því
í vofa, <>g þær eru nú bæöi meiri og
; flciri, en nokkru sinni síðan -ögur
| hófust, '
Þaft er íljótsagt, hvernig eg
komst í þennan vafa.
. Hver þjóð á sér einhverja þá
nienn, sent fást við aft leita njrpi
nýjan fróðleik. Þá menn köllum
; viö vísindarnenn. En fyrir allan |
i [rorra irianna er mentunin ekki
; takmark lifsins, heldur hjálp í við-
j lögum, einskonar veganesti. sem
j ungum manneskjum er fengið, áð-
Við eigum og böm sín, aö þau
rjóöræknin fyrst oröiö sjálfstæð. Jóti he'tinnj
var mikill þrekmaður og vinnu-j
gefinn og verklaginn og því vel
liöinn hjá vinnuve tendum sínum í
þesstt landi og það svo, aö þeir
bændur er hann vann hjá, tóku
ckki aöra fram yfir hann. Hann
var stórlundaður maður, en þó
hógvær og gæfur í lund hversdags-
lega en dullyndur, en eigi að sið-
ur kátur og skemt nn og fróður
um margt, |xótt ekki léti hann mik-
iö yfir sér, og þvi átti liann all-
staöar vinsældum að fagna. En
þótt hann væri lundstór aö upp-
lagi, hafð' hann svo mikla still-
ingu og geðspekt til að Ircra, aö á
því bar sjaldan. Hanti var greind-
11 r í góðn meðallagi og oft fyndinn,
cn gat líka verið napuryrtur efj
1 >v í var aö skiíta. F?n glaölynd ð
mátti sín jaínan meira. Hatin varj
lilfinningamaður mikill og hinnj
hrjóstbezti og mátti lielzt ekkertj
auint vita. Koni ]>að bezt í Ijós j
er efnin fóru vaxandi, því þá létu
þau hjón mikið gott af sér lciöa,'
bæði lijáljuiðu fátækum löndum
og studdivöll góð og þarfleg fyrir-
tæki og félagsskap. Þjau studdu
og börrwrín he.ðaríega eftir aö þau
Pi/r £«<ólí l'flBlXt
>a ctnrn r
I lann er sá, að eg — og ýmsir
nu'r meiri — efast um almætti
mentunarinnar. Iig efast ttm, aö
nuntunin fái fre
trrg ara. Hann var
; tir i maímánuði (1&42) á Reykj-
: uni í M ðfirði í Húnaþingi á ís-
lanrii og ólst uj>j) á Búrfelli í sömu
j sveit hjá forcldrum sínum, Jóna-
j dab Grímssyni og Kristínu Jóns-
! dóttur, bar til hann var liðugt
Fór hann
asta manns og
uppi hefir verið.
mælskasta, sem 1
sem tnörg börn voru á heimili, út
loru að^eiga með sig sjálf liæði
meö ráðttm og dáð.
Jón sál. var sterkur trúmaðuri
og liélt íast og óbifandi við þau
fræði og þann kristindóm er hann
liafö. verið alinn og uppfræddurí
og sárnaði þaö mjög, hvaö alt of
margir landar hans væru lausir
fyrir í ]>eitn efnuni og gjamir tilj
nýunga. Hann vildi halda og
hélt dauöahaldi í þá kenningu!
' kristninnar cr liann var uppahnn í
jog hatði megnustu óbeit á ailri
i 1 vistir
nýbreytni i þá átt og i trúarefnum
. . (’valC11 fr °g ,ar ’jyfir höfuð. Hér er þv'r til moldar
Siðan lutti þeir erlendum þjóft- v,""umensku’ l,an8a> til hann hn jnn staðfastur trúmaöur,
unt yfir 2000 ár, og t.röt, brátt a8 jkvr?.nt ?t .e.fí,ri,f“M?1 1,.anra dyggtrr verkaþjónn, umhyggju-
fáfróðurn aumingjtrnr. Þeir vökn- nnih Cífu,konu smni ^SMorgii samur faöir og húsfaöil, trúfast.
1 1 iiirasdottur, Guðmumlssonar,
egir, svo að skifti miljónum áraJ Kvnssa8a- a‘' l,cnn þjóöum búnastiv.r en ]>ær fara af stað aö vinna .... „ >.• r •«
bezt, sem bezt ala upj> börn stn j fyrir sér og leggja út á lífsleiðina, 1 l>a '-'8 Grikkir tengu við-
mann fram af manni. Fyrir gottjtil að leita að hamingju sinni.
barnattppeldi hefir margt þjóðar- Hvað er hamingja ?
jsmábýlið orðið aö stóru höfuðbóli.! Líklega það, setn flestir sækjast
jbyrir ilt bamauppeldi hefir margtjeftir. Nú veit eg ekki bc'ur, en
j stórbýlið drepist út af, cða flosn-jað allur ]>orri manna meöal ment-
jað upp og oröið að hætta búskapn- ■ aðra þjóða sækist cftir því um
lum- fram alt nú á dögum, að afla sér
Þá er að vita, hvað það á Jangt
eftir édifað
Magnús gamii sálarháski kotn
citt sinri að lívaintni í Vatns lal til
Björns sýslumanns Blöndals.
jlonum var iitið í sjægil, gamla
manninum; þeir voru ekki á
hverju hcimili i ]>á daga. “Ni't er
daitðinn konrinn i augun á Magn-
usi.” rrœelti karlinn. Þaö rættist.
Þegar mannkynið leit í þekk-
tngarspegil 19- aldarinnar, fansti Sumar hafa byrjað búskapinn á
því dauðinn vera kominn i augun á eyðiskikum. Þaö gerði íslenzka
sér. Vísindamönnum taldist svolþjóðin. Og landið er enn í sömu
til, að jörðin mundi krókna úríættinni, ætt frumbýlinginna, okk-
kulda, áður cn mjög langt ttm liði. j ar ætt. Eg veit að það er heit
En þá fanst kynjaefnið radíum, í ósk okkar allra, að fósturjörð okk-
jörðu og sólu; hver ögn af þvt í ar megi haHast 't ættinni meðan
cfni yljar svo, að mestu undmn ■ heimur stendur.
Við höfum sögur af ýmsum auöæía, græða fé, sem mest niá
rjóðum, hvernig þær risu á legg Til hvers þá?
- og liðu undir lok. | Til þess að þurfa sem minst að
lrafa íyrir ltfinu, og til þess að
geta gert æfistund sína að, gagns-
lausri gamanstund.
Það cr satt, að fæstir ná þessu
nrarki. Fáir eru auðugir, flestir
snauftir. En ástríðan er Iík hjá
ríllum, og brýzt út hvenær sem
færi býðst.
uðu á öldinni sem leið, eins og
margar aörar þjóöir, við bergmá!-
ið af byltingunum miklu á Frakk-
landi. Og allir vildu liðsinna þeirn ! um
vegna forfeðranna.
börii.
Þars fjöllin nræna á Máraþon
og Maraþon á æginn blá, jjónadab
þar gekk eg einn, þá greip mig|ur ‘ ()<r
’jur eiginmaður, ástríkur íaðir og
Magnusar saluga J'mboðs-1 sta6fastur vinut, Hann vildi ekki
:l Þrngeyrum, fyrtr hðug
Þau
bróöur
manns
40 árum síðan.
og Ing björg ergnuðust 5jvegna er minning hans geymd með
Tvö þeirra dou 1 æsktr, «n sönmt vinar{)eli
>rjú þeirra eru lier 1 Canada,
Jarðarför hans
jtrana sér fram cða láta mkið yf;r
,t<>n: sér, cn reynast ]>ví betur, og þess
eitrnuðust
í brjóstum ást-
menna og vina og blessuð af þeim.
éjolinj Lmdal kaupmaö-, íarKarfdr hane fór fram
bóndi að Lundar, Kristín
29.
von,
að Grikkland mundi viðreisn íá,
kvaö Byron, enska skáldiö fræga,
reisn, tirðu sjálfstætt ríki og htigð-
ust hafa himin liöndum tekiö. En
]>að 'hefir ekki ræzt. Þar er alt
enn í eymd og volæöi. Sama spill-
ingin og á dögutn Filippusar.
Ilelztu mcnn þjóðarinnar 'berjast
um völdin, hrifsa þau til sín á
víxl, stela svo úr vasa þjóðarinn-
ar hver í kapp við annan, og hafa
steypt henni í ótrotnandi skuldir.
Og alt er þetta gert í nafni sjálf-
stæðisins, undir yfirskyni ættjarð-
arástar.
Til þess eru vitin að varast þati.
Það er gott og gagnlegt, að
koma upp skólum og kenna ung-
Iingum sem mestan þarflegan fróð-
leik. En það er ekki einhlítt.
kona Sveitis Jónssonar er fhittust
i sumar frá Lundar til Saskatoon
Sask., og Gróa er einnig er búsett
og g'ft enskttm rnanni vestur í
Saskatchewan. Níu systkini átti
fón heitinn en öll eru ]>au lát:n
nema einn bvóðir, Jósef Lindal
bóndi j Álfta’vatnsbygð. Eftir að
þau giftust, Jón heit'nn og Ingi-
björg, bjuggu þau á ýmsum jörö-
um í Víðidal í líúnaþingi i 11 ár;
en ekki vilcb þeim lánast búskap-
itrinn heima, fremur en mö'gum
öðrum. Þeim fór því, sem mörg-
ttm fleirttm, að þatt breyttu ráði
síntt og fluttust vestur um haf ár-
ið 1873. Þau erti því meS! fyrstu
frumherjtim er leituðu 11 þessa
vestlæga Tneginlands og hara því
dvalið hér nálægt 30 árum. Fyrst
8 ár í Dakota, en liðugt 21 ár í
desember frá heimili sonar hans
v'ð Lundar, að viðs.öddu ein-
hverju því mesta fjölmcnni cr hér
hefir átt sér staö í þessari bygö,
því yfir 20 sleðar fylgdu líkams-
leyfum hans til grafar. Sé.a Jón
Jónsson hélt líkræðu á undan út-
hafningu og talaði yfir grörínn.
Þau hjón J. Lindal yngri og kona
hans Soffía gjörðu útför hans
hina he'ðarlegustu, bæði með því
að veita rausnarlcga öl!u þe su
fólki og eins að því er snerti all-
an útbúnað annan.
Og þakka þau ásamt ekkjunni,
móöur sinni, öllum hjar'a’ríegr er
þátt tóku með þeim í sjúkdómslegu
lians og útför.
7.
Blað'ft “Norð’irland” er góðfús-
Iega beðið að taka upp þessa dán-
Island.
evkst
\íðai ; en mentuðustu menntrnir j mentunarinnar óstjórnlegur, verð- legg og gátu farið að hjálpa til að;
ganga 1 tvo staði og etga 1 stfeld-lllr aö krampateygjum í þjóðarlik- cfla hag heinril sins. Enda voru'
hjónin bæði hin duglegustu meöanj
viö eigum ttmfram alt aö innræta fPr °g kraftar cntust og samtaka,
þeim frá blautu barnsbeini þjóð- » þv* a® irúa svo í'haginn fyrir sg
Ó þú feðra foldin mín
földuð suntar skrauti
ennþá sárt eg sakna þín
svifinn af þínu skauti.
Júlí moigna skær þá skein
skrúðinn himins’ bjarti,
ó hvað varstu ítur hrein
Alfröðuls í sikarti.
Ný ttpjr runnin dagsins dýrð
clreifð um himin boga
sveipaði blæju skrauti skýrð
skóga fjöll og voga.
Glitruöu hálsar gyitum 'hjúp
og gróiö hltða faxið,
svo ’hvert þinna dala djúp
döggvuðum blómum vaxið.
Þegar ]>ú lyftir þíðri brá
í þagnar loftið hreina,
boguðu þinum brjóstum frá
bætur flestra meina.
Tvða dýri dreirintt þinn
dreiginn af fjöllum niður
skapaöi fljótum farveginn
og fossunum .vakti kliður.
í árdags kvrð er láð og lá
ljómaði lielgtmi roða
glöggvar eigi gefast má
guðlcga dýrð að skoða.
Tvofuðu allar lá og jörð
lífsins raddir lcunnar
fénaður bæði og fugla hjörð
í faðtni náttúrur.nar.
Eins á fjarðar breiðum beð
og blómgum jarðar högttm
sérhver hjarðar tegund téð
tignum varftar lögtrnt.
Ei nam blinda augað ský
eða lyndið gallar
láni og yndi léku í
lífsins myndir allar.
Ó, fyrir sýn þig alla tíð
ávalt krýni skrauti
og alvalds skíni blessun blíð
björt í ]>1nu skauti.
Loksins ein cr löngun hrein
leystan meinum hörðu,
]>ú mín seinast byrgir bein
t blómstur grcina jörðtt..
Minncota^búi.
I IM D SO R
smjer SALT
Er það ódyrasta sem
þér getið notað
ekki aðeins af þvf að það er hreín-
asta og bezta salt til að salta smjerið
Heldur líka af því, a& það er drýgra,
mikið drýgra helduren nokkuð ann
að salt, sem hægt er < ð fá.
Stóru smjerbúin munu segja yður
þetta—og sýna yður og sanna með
tilraunum. ,
Búnaðarskólarnir sýna þetta dag-
lega.
Hver hóndi og smjerbúamaður —
sem fá gott verð fyrir smjör sitt—
nota Windsor smjersalt.
Það er hreint gerir smje ið fall-
egt—verk^r fljótt—og er ódýrast
þegaröllu er á botninn hvolft. Reyn-
ið það f jálfir.
Álftavatnsbygð. Eins og flestir arfregn.