Lögberg - 20.02.1913, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 20. FEBRÚAR 1913.
7
Furðulega einfaldar
de laval skilvinda ber af öllum öðrum,
ekkí aöeins í því hve vandlega hún skilur, hve hreinleg hún er,
hve létt hún rennur og hve endingargóö
heldur líka vegna þess, hve einföld hún er.
ÞAÐ ÞARF E N G A N SÉRFRÆÐING
til þess aö hreinsa, taka sundur og saman
% eöa gera viö De Laval skilvindu eins
'W^og hún er nú, né nein sérstök áhöld.
HELDÚR EKKI ERU í HENNI
neinir partar, sem oft þurfi aö laga
til þess aö hún renni vel og notist
vel til allra daglegra verka.
ÞAÐ ER EKKEKT í VÉL-
inni, er ekki veröi tekið sund-
ur, tekiö burtu og sett inn
aftur af hverjum og einurn
sem kann að halda á skrúf-
De Laval vélín eins og Hún er öll. tek- járni. í rauuinni þarf ekkert
'a'lj! urngerðinm. Takið ehir hvað ihald til þess. aö renna De
Laval sknvindu, nema járn
með egg og klofa,rer fylgir ókeypis hverri vél, Komið til
Qæsta De Laval umboösmanns og sjáiö sjálfir hversu einfald-
lega hún er samansett.
Klofajárn fylgir hverri De Laval vél, og er það eina tól sem
þarf til þess að setja saman, taka sundrr cg nota De Laval
vél. hina einföldustu, sem nokkurn tíma hefir verið smíðuð-
De Laval Dairy
128 James St., WINNIPEG
SUPPLY CO„ Ltd
173 WlLUAM ST., MONTREAL
Alþýð
uvisur.
■Tæri herra ritstj. Lögbergs.
bað he,fir dregist lengur cn
'kyldi aö biðja þig a8 leiörétta j
>rentviUu í ljóSabréfi föSur rníns'
beitins, setn prentað var í Lögb. '
'9- des. síöastl. Þar stendur í n.|
v,su “okkar gaman áSur brást!
vklrei munum framar sjást", en j
ctns og rítnið sýnir á þaö aö vera
Mdrei framar munurn sjást”.
betta vil eg biðja þig aö leiðrétta
u;esta blaöi.
Eg get ekki stilt mig um aö’j
‘ænda á það, að mér finst þaö I
!jarri öllutn sauni aö prenta í i
■ -ogbergi ljóömæli sctn löngu áöur
•>afa veriö jirentuö og auk þess
v<v úr lagi færö eins og síöasta
Gigberg ber
steypt sainan
cftir Sigurð heitinn Breiöfjörö,
'Utn flestar eöa allar hafa áöur
/<;riö prentaðar. sin vísan úr
■^verri tók og allar slitnar úr réttu
>a.inliengi; t. d. úr Núma rímum:
Dagsins runnu djásnin góö” úr
bmámunum Siguröar hinum fyrrj,
Kaupm,h. útgáfa: “Noröurloga
9°s>n há", og hinar að mig minn-
ir úr siöari Smámunum Siguröar,
Wðeyjar útgáfunni. Svo kemur
æilræöavisa úr Hallgrimskveri ef
' ™an rétt: “Auðtrúa þú aldrei
'crt”. en seinni vísunni sleft; “Tak
pitt æ í tima ráð
með sér aö þar er
í eitiu haug vísuin
hlvjum ornað vindi gýs.
Ileims um gjár þó gangi hvar
glaöur á brár og kinnamar
hjartans sára svellur mar
svanur tárast valgautar.
Hyggju skála liéftir pín
hé’r svo tál og mæöa dvín
yndi ljálar æ hvar skín
andleg sálar veran þín.
Máls af leiti þrátt hjá þjóö
þvi hvar veit aö sál er fróö
að eg beiti ástar glóö
ofners sveita fremur slóö.
Lífs á slóöum skál Jiau skil
skíra J>jóö 5 svara byl
þinn svo bróðir lieita vil.
horfinn móöi þrátt eg J>yl
Gæðum haldinn gleðinnar
gegnum taldar J>rautimar
leiöist valdi lukkunnar
Ijósa baldur dalneyöar.
í.án ótrauöa geös um grund
gleöju hauöurs dreka þund
kífi nauða létti lund
í lifi, datiöa, vöku og blund.
upp á víst, mig minnir aö það hafi
fráleitt verið lengur en eitt ár.
Einhvern tíma um jólaleytiö hefi
eg heyrt, að þeim hafi borið eitt-
hvað lítils háttar á milli útaf skip-
inu, sem hét Ýsungur; báðir höfðu
J>eir verið ölkendir. l»á hafi
Eggert heitinn sagt að Gisli mundi
aldrei í sjóinn fara af sínuni út-
veg ; en svo bœtti liann við og seg-
•T “Mundu mig um það G sli
minn, að fara ékki út í Ýsung eft-
ir aö eg er dauður”. Hvort að
Gísli hefir lofað J>ví cða ekki, veit
eg ekki upp á víst, en mjög líklegt
cr það, því hann hefir eflaust
]>ekt, að Eggert Fjelsteð var vel
revndur og forspár um margt.
Síðan flutti Gisli ftt á' Kvija-
ú’Tggju og var þar formaður. En
Eggert dó litlu síðar; Þá keyptu
þeir. Jón Thorsteinsson í Kross-
nesi og Þorbjörn borgari Helga-
son i Grundarfirði, Ýsung, og réðu
vanan formann á Kvíabryggju,
Pál Brekkmann að nafni, til að
fara með skipið. En hann var
ekki vanur við hákarlaverða for
mensku, ]>ess vegna l>áðu þeir
Gísla Gunnarsson að fara með
Páli fyrstu leguna, en Gísli hafði
verið ófáanlegur til J>ess- Hann
var þá lika ráðinn formaður á
Elliöa Þorleifs i BjarnarhÖfn, sent
Þorl. ætlaði aö færa út á Kvíja-
hrvggju til Gisla, við fyrsta tæki-
færi. En altaf dróst J>aö. Heyrt.
Tiefi eg að þeir hafi getað íengið j
Gisla hálfkendan til að lofa því, j
að hann skyldi fara meö Páli j
fyrstu leguna ef Elliöi yrði ekkij
kominn úteftir. En nauöugurj
sagðist hann fara; en þó fór hann, j
og til skipsins hefir aldrei spurzt |
stðan. Þessir voru á skipinu sem j
eg Jxikti: Gisli Gunnarsison for- j
maöur skipsins, Páll P.rekkmann j
formaður og Andrés í Gröf í Eyr-! .
arsveit, formaður á Bryggjunni,
Jón frá Mýrum og Öli stjúpsonur
haná, 17—18 vetra, Jórt Magnús-
son frá Gröf, bræðrungnr við mig,
Bjarni Eiriksson, systursonur Páls
faktors Hjaltalíns í Stykkishó’.mi
og Sigfús Jónsson frá Ilálsi í
Eyrarsveit, gáfumaður og skáld.
Meðal bænda þeirra, er hann var
hjá í Borgarhreppi, þá vetur sem
hann var þar kennari, man eg að
hann talaði sérstaklega meö virð-
ingu um Kristófer á Stóra-Fjalli,
Guðmiuid í Stanganholti, Guðmund
í Ferjukoti og svo hinn mikla
gáfumann og mikilmenni Halldór
í Litlu-Gröf. Halldór sagði mér
löngu seinna, að einu sinni sem
oftar hafi Guðmundur komið til
sín að Gröf; það var eftir hátta-
tíma og Halldór ekki heima; muni
Guðmundi hafa þ>ótt koman eitt-
hvað i daufara lagi, og gjörði hann
þá vísu þessa;
Þú varst áður guðleg gjöf,
glöð og skemti-sögul;
nú ertu orðin nás að Gröf
nauðadimm og J>ögul.
Eins og mörgum varð á þeim
tímum, gat hann haft það til, að
vera níðskældinn nokkifð; slíkt var
þá metið vel af flestum, er ekki
uröu fyrir því sjálfir. Um matm
einn, er honum var í nöp við, orkti
hann jæssa vísu:
Art við loðir öfundar,
úthvcrf skoðun manndygðar,
hulinn voðum hræsninnar,
hlýðir boðum lýginnar.
Um satna mann orti ihann þetta.
Þcir áttu i dálítilli kvæðadeilu:
Tlrossataðs-köggull hættu nú j
að hreykja þér svo, því eplið j
græna
hygg eg þig muni heiðri ræna, ,
og ef þið Iiittist, undan snú,
og áðit’ elcki nær en úti’ í haug.
vfir Jær mun þar hvíla friöur.
en varastu J>á að verða að drattg, j
svo verðir ]>ú ekki kveöinn j
niðttr.
jy^ARKET JJOTEL
Viö sölatorgiö og City Hall
$1.99 til $1.50 á dag
Eigandú P. O’CONNELL.
Hann byrjaði
smátt
eins og margir aðrir, en
eftir tvö ár hafði hann
svo mikið að gera, að
hann varð að fá sér hest
og vagn til að komast
milli verkstöðva til eft-
irlits. Eftir 4 ár varð
hann að fá sér bifreið til
þess. Enginn hefir gert
betur og hitt sig sjálfan
fyrir en
G.LSTEPHENSON
‘ The Plumber,_j
Talaími Garry 2154
842 Sherbrook St., W'peg.
ALLAN LINE
Konungleg Postgufu.skip
VETRAR-FERDIR
Frá St. John og Halifax Frá Portland
til til
Liverpool og Glasgow Giasgow
FARGJOLD
A PYHSTA í’ARRÝMX....$80.80 og hji(.
A ÖBRU PARRÝMI.........$47.50
A PRIÐJA FARRÝffl.....SS1.2".
Fargjald frá Islandi
(Envigration rate)
Fyrir 12 ára og eldri....... $56.1«
“ 5 til 12 ára.......... 28.05
“ 2 til 5 ára........... 18.95
“ 1 til 2 ára........... 13-55
“ börn á L ári............ 2.70
Allar frekari upplýsingar um gufuskipaferSirnar, far-
bréf og fargjöld gefur umboðsmaður vor H. S. BARDAL
homi Sherbrooke og Elgin, Winnipeg, sem annast um far-
gjalda sendingar til íslcmds fyrir^þá sem til hans leita.
W. R. ALLAN
364 Main St., Wlnnipos. Aðaluuiboösnutður Testaulaads.
Þrjá af mönnunum man eg ekkL, T, T TT T .
æð greina, en 11 voru þeir á skip- hann ^nas -T' Hunford
inu. Blessuð sé minning þeirra. ar „ „
Þennan san.a morgun og (M Tr Huöíuuudl x f
fór i þessa síðustu legu. þá hefi'einn af .&afu5uStV mentuöustu
eg heyrt aö Þorleifur' í Bjamar- ^Munionnum. sknfan goöur og
'nofn nafi kallað pilta til að
sutnum af J>ess konar visuan er
hann svo magnaður, að hann gef- j
ur sjálfum Bólu-Hjálmari lítið j
eftir. En }>ess konar skáldskap er j
ekki vcrt að halda á lofti.
Einn maður er hér x Aiuetíku,
sem eg gæti haldið að kynni eðaj
hefði skrifað hjá sér eitthvað af j
skáldskap Gubmundar. Þaö erj
A yngri1
arum sinum var hann vel kunn-
Guömundur var
varanleg til eilifðar.
Leiði þau svo lukkan góð
að liði ekkert hrygðar stríð
og eyði [xúrra öllum imóö
íðil gæfan fyr og síð.
Þá endar loksins æfistand
undir drottins hlífðar rrjund,
veröi farsæl lífs á land
lundur gulls.og silki hrund
Fel eg bezta lieinia val
og bólu tnóins dýra sól
er vel minn gladdi sinnu sal
í sólar jöfurs náöar skjól.
Ingibjörg Hallson.
og er helzt að
JJa ais f>eUa sé eignað Jóni Vídalin.
leilræði Tosa úr Núma rímum
eru svo látin reka lestina af þess-
ani fáránlega' sdmtíningi. Að
,Jarga, iag,egutn tækifæris ljóöum
^ ? dre* ,lafa veriö prentuö, en
2 OÍ5um a?i gleymast, fjnst mér
tóni Tr á^aðof Samt'min^ur <*
« uct aA otan, er að Kví sr
mer virðist • . 0 PV1 er
smekkleysa heklim"11— ’1ræíi!e^
gaenvar't Clnnikr rangláft
-íignvart hofundutn Jjóðanna
Poplar Park 3,. jan. ^
Gestur Jóhannsson.
m.fnriSSar VÍSUr orti NikuHs Guð1-
'ndsson, alþektur hagyrðingur ' í
vatnssyslu, til Siguröar Hall imi °S tolklf> 1
°nar. setn áður hefir verið, aÖ hann
læirget,fi 5 a!^uvísum Lögtórgs;
£t I°n,.f>8lr.kunningjar, endá
K vti , ettit }>eirri kynninsru
í"?. '? '“f® Siguröi, aC ha,m
1 a sinum yngri árum verið
jog aðlaðandi og skemtilegt ung-
menm; vel greindur, skamtijeguri
tðræðum og góður vinur vina
'tnnaj
Húna
^órssonar
um
Leiðrétting við leiðrcttingu og við~
auko:
Eg er hálfhræddur um að Mr.
G. Eggertsson misminni að Bjöm
i Rifi hafi ekki verið formaður á
Elliða Þorleifs í Bjarnaríiöfn.
þegar hann hleypti á Barðaströnd.
Það er efunar laust aðj liann var
á Elliöa J>á, en ekki neinu ö'ðru
kipi. Og J>ví til sönnunar skal
eg tilgreina dálitla sögu urn Þór-
leif í Bjarnarhöfn. Hann var einn
af J>eim mönriutn sem gæddur var
>eirri gáfu, a'ð sjá í gegnum holt
og hæöir (clair voyancej. Þegar
fréttist inn í Bjarnarhöfn að
Björn úr Rifi vantaði, }>á var hann
talinn af. Fregnin um þaö fekk
mikið á Þorleif; um kveldið í
rökkrinu fþað hefir víst verið
einum eða tveimur dögum eftir aö
Björn hleyptij —lagðist Þorleif-
ur aftur á bak upp í rútn, meö
hattinn eöa hettuna ofan á andlit-
fólkið í baðstofunni heyrir
að hann er altaf að segja við
sjálfan sig: “Skal ]>á Elliði minn
kunningjar, endá VCra farirm?’ Svo l,cSir hann
Mér óhála lénist lið
löngun sálar viðbundið
hragar tnála að mynda klið
uiarar hála reynir við.
Ó tnér fyllist óskirnar
að þín snillin vegferðar
gæði hyllist himneskrar
hæða stillis forsjónar.
Eld í máli því oft þinn
þanki hálar viðfeldinn
<xr frí af táli trygöaukinn
tilþrif sálar stórvaxinn.
Hvggju fjæðir mitt á mig,
m júkast ræðu straumfallið,
hjarta bræðir helfrosið
hugvits gæða blíðviðrið.
Þetta fornum antfar ís
°ft við spomar fleinatvs
riiitt á }>omað hyggju hrís
reikningsmaður, las og skrifaði
dönsku prýðilega, og var mörgum
skólagengnutn betur aö sér i mc>ð-
urmáli sinu. Þetta var maður fyr-
ir Jónas meö allri hans óviöráð-
anlegtt fróðleikslöngun. Kotið,
J>ar sem hann ólst upp, var fyrir
framan alla mannabygð, og þar
var engin menningarskima. í
l>eirri dimmu gat Jonas ekki lifað,
en dró sig hverja stund }>angað,
sem helzt var ljós að fá, og fengu
■ tnenn, eins og Guðmundur á Hóli
Mér ]>ykir vænt um að íinna !<>g Guðmundur Pálsson að vita af
hinn hlýja hug herra Lárusar | því. Ekki var skrokknum heldur
fara meö Elliða út á Kvíjabryggju.
En J>egar hann var kominn með
þá til skips, þá stanzar hann og
segir: “Það er ekki til neins,
Gísli er farinn í legu, og kemur
aldrei aftur, við skulum fara
heim”.
/. J. Daníelsson.
Eg sting ekki niður penna nema
á ufánaðar fresti og..........
Mér gleymdis að biðja gömlu
konuna ^ð íyrirgefa dráttinn á
svarinu og svo gleymdi eg líka að
sotja eina málrúna visu inn í það
samband:
Vessa sárið, vogur reið,
vindsals-skjár, og klaki,
pallur gljár utn skötu skeið
skýjatár, og mikil nevð. —
Þetta er mitt nafn á ruglingi.
Ráðningar.
J var svo taint J>eitn vana að
I'rá Guðm. Pálssyni.
Alt í einu segir
sé lof, nú sé eg
dálitla stund.
hann: “Ó, guöi
hvar Elliði minn er. Hann stendur
heill og óbrotinn upp á landi, með
grjótsígi í sér á bæði borð. Það
er sandfjara fyrir aftan 'hann,
kirkja skamt fyrír utan hann og
önnur töluvert fyrir innan”. Nú
l>egir hann svolitla stund þangað
til hann segir: “Þarna eru þá
mennirnir, sitt á hverjum bæ”.
Alla sá lxann þá nema tvo, sem
voru farnir í Tungumúla. En
skírt hefir hann séð. Þar hagar
eins til og Þorleifur sá, Haga-
kirkja er fyrir utan foss, en
B r játislæk jarkirk j a fyrir innan.
Þessa sögu vita margir og mun
hún vera sönn.
Gísli Gunnatson var einn hinn
rægasti sjómaður, sem verið hefir
a ,>re'ðafirði, að fornu og nýju.
Hann var fjórði maður’ frá Þor-
móöi . skáldi í Gvendareyjum.
Etnu sinni var hann formaður fyr-
ir hakarlaskipi sem Eggert Fjel-
steð, dóttursonur Magnúsar sýslu-
manns Ketilssonar, átti, og þá var
hann á Hallbjarnareyri hjá E"g-
ert; en hvaö lengi man eg ekki
Guðimundssonar til Guðmundar
hcitins Páissonar, því mér er ltka
ittnilega hlýtt til hans frá minum
yngri árum. Hann var einn minn
fyrsti kennari, Jx> ekki væri það
um langan tíma, og allir, sem
kyntust honum á þann hátt, munu
minnast hans með virðing og kær-
leika. ]>etta, aö eg sá hans minst
í Lögbergi, kom mér til J>ess að
fara að hugsa um hann á ný, og
bera liann saman við ýmsa af hin-
tmi mörgu, er eg hefi kynst siðan.
I samaniburði við aðra sé eg }>að
bezt, hve glæsilegur gáfumaður
Guðmtmdur hefir verið, og alls
yfir ágætlega gefinn maður, bæði
andlega og líkanilega. En auðnan
var ekki aö J>vi skapi Mannkost-
ir og gáfur voru afbragð, en ör-
lögin að ýmsu leyti hörð. Því
var Jvað einu sinni, er hann reiö
um Mælifellsárland í Skagafirði,
en J>ar er hann upp ídinn, að hann
kvað }>essa vtsu:
Nú er mér öll sú gleði gleymd,
er glttmdi við þennan berjatanga,
þá naan eg barn með rnörnum
ganga,
og vissi’ ei að mæða mér var
geymd.
En hver þekkir J>að eymda djúp,
í sem eg hefi náð að hrapa, ,
síðan bamslundar helgum hjúp
hjarta initt nauðugt varð að
tapa.
Eg var ungur, 11 eða 121 ára,
þegar Guðimmdur dó; hann varð
úti á hálsi milli Blandudals og
Svartárdals. Þó eg ihafi )>á að
líkindum kunnað ýmsar vísur eft-
ir hann, er eg búinn aö gleyma
þeim flestutn, eða kem þeitn ekki
fvrir mig. Þannig var það með
vísuna: “Girnast allar elfur skjól”;
hún konn til mín einsog gamall en
gleymdur vinur, frá löngu liðnum
tíma. Eintt sinni kom Guömundur
heitinn að Svartá í Svartárdal, og
hafði maður nckkur, Jónas að
nafni, nýlega riðið þar út i ána og
druknað. Þá gerði Guðmundur
Jæssa vísu:
Veit eg þrátt að vatnið blátt
víkur hátt af grunni;
1 okkar máttur megnar smátt
móti náttúrunni.
hlíft við vinnu; en það sem fyrir
þann dugnað fekst, mun oftast
liafa viljað fara fyrir einhverja
tók. Svo var J>essí sífelda fróð-
leiksmola-söínun úr öllum áttum,
og einstakt lag á J>ví, að kotna öllti
saman i cina fasta heild útúrdúra-
laust og sérvizkulaust. Eg er að
minnast á þetta, af }>vi mér finst
Jónas gjöra oflíti? úr sjálfutn sér
aö J>essu og flestu leyti í landnáms-
tnanna J>ætti sínum í Ameríku.
Og svo dettur manni í 'hug gamla
sagan um }>að, hvað kuldarnir fara
með mörg góð’ fræ, sem annars
hefðu getað orðið úr vænir viðir.—
Af því eg er svo illa ritfær, vil
eg síður setja nafn mitt undir
J>ctta en kalla mig
Jökul Búason.
1. gátan: Eldspítan
2. — spilamaður
3- — fjalaköttur
4 ~ vog (reisla)
5. — roöhundurinn heyrir
aldrei.
Eg hefi mikla skerntun af al-
þýðuvisunum í blaðinu; þaö cveri
æskilegt ef }>ær værtt gefnar út
sérprentaðar, við mundum glöð
kaupa ]>ær fyrir satingjamt verð.
I 2. tölublaði Lögbergs skrifar
S. E. Þingeyingur upphaf á brúð-
kattpslcvæði, sem eg kann en vissi
ekki höfund að. Eg ætla að setja
]>að hér, ef einhver hefði gaman af
að lesa það;
Bara íðil ánægður
Ara eg í hófi var
raran niátti maður hvur
marinn súpa flöskunnar.
Tlæla niá því hófi vel
og hjala loflegt mærðar gal.
Sælti daga soddan tel
er svala mínum góma fal.
Hýrt var mengið hugraun firt
hjartað prýddi gleðinnar skart
sleírt var gamanyrði yrt
artugt mátti þykja margt.
Daugast kætin geðs uni gaung,
glingra staupin valla ring,
vangafríð hvur falda spaung
við fingur lék af vellysting.
Var þar unun valla rýr
var ókortur staupa iriar
var hvur annars vinur hýr
var ei skortur gleöinnar.
Er tnín hiartans óskin dýr
að Ara skjól og Stetnunnar
veri drottins vemdin blíð
Sigurjón Bcrgvinsson.
Gáta.
Reiö eg frá elds enda og Aur-
dyngju.
Aði eg hesti mínum að tenings-
auga.
Stóð eg við hliö' svanna og
■ munn manna,
fekk eg mér mat á fjallsskoru,
við hnífsströnd.
Ætlaði eg mér í Snæringsdal,
til hennar Grjótunnar minnar,
grcifans dóttur.
Raðning gátunnar.
frá Reykholti
að Asi
að Iðttinúla
á ‘ Hvassafelli
í Snóksdal
til Steinunnar
1 lannes dóttur.
skarstu,
þvi íitsjónin með iðju þinni á dag-
inn
alsnæktirnar fluttu inn í bæinn.
Heima varstu höfðingi að sækja
>ó hefðir störfin mörg að leysa og
rækja
I
>er
halda fínum
aö veita og skemta komu gestum
þínum.
Það er niargt sem má til hróss
þér nefna,
cr mikið leidcli J>ig til góðra efna:
stiltur vel og stórmannlegur í ráð-
um,
stór búhöldur talinn varst , með
dáðum.
Skjólið fór og skjöldurinn er
brotinn
skjólstæðinga vömin bezta þrotin,
þá helgri moldtt hulinti veröur
nárinn
— livað er eftir? Auönin ber og
tárin!
Þú hefir lokiö }>vt aö líða og
deyja
og leystir J>aö af hendi fljótt að
segja
en svo ertu búinn sannleikann að
finna
og sjá uppfylling stærstu vona
þinna.
Konan þín setn kæra fylgd Jér
léði
krýpnr nú að þínum dánarbeði
og moldinni J>ær góðu berast mætur
aö blómið hennar fljótar tekur
rætur.
Ef sorgin þung vill særa þig úr
máta
svalaöu þér í einrúminu aö gráta,
það er líkn setn lánuð er í þrautum
og linar hami á tímans þyrnibmut-
um. 0. G.
Dominion Hotel
523 Main St. Winnipeg
Bjöm B. Halldórsson, eigandi
P. S. Anderson. veitingam.
Bifretð fyrir goati
Simi Maía 1131. Dagafasái $1.25
INDIAN CURIO CO.
WRITE’S CS Q MálN CT
ókej p(* sýning OUV Unlli Ol,
TTSttkKlaJ e*rlr ’Faxiéoritxiste *g to£-
abfcraa kaaptorui STytJa Inn ( land-
ífc stt>w*u njlmgsr avo sem Oaoboo,
BIl nýtnstn lelkffcog. dægraðvalir.
galdrabnddnr, vindla og vtndliuga,
gatdra ddspýtur. níförur o.a.frv.—
Hajtdvtena Indfana, leCur erlptr og
tnlujar am NorSvestur-
Uiadi®. SkrifitS eftlr veröskrd nr. 1
L um nýntArieea gripl. oöa nr. 3 T
um uppsetta dýuahausa.—Pfcatpðnt-
onam sérstaknr gaumur sefinn.
Þessi gáta ev i sýslutnanna æf-
um eiguuð Áma Gíslasyni, lög-
manns Þórðarsonar.
/. J. D.
Á. S. BÁRDÁL,
selui-
Granitc
Lcgsteina
af allskonar stærÖum. — Þeir,
sem ætla sér að kaupa LEG-
STEINA, geta því fengið þá
með mjög rýmilegu verði og
ættu að senda pantanir sem
fyrst til..........
A. S. BARDAL
Sherbrooke St.
Bardal Bloek - Winnnipeg
Bjarni Stefánsson.
Dáinn 7. jan. 1913
Nú er sagan þig að segja látinn!
Systkinin og konan hnípa grátin.
Það hefir margur hrygst af böli
minna
i ]>á hugsa eg til yfirhurða þinna.
! Gleðin hvarf meö góöu eftirlæti
j en gremjan bitur tekið hefir sæti,
j|>rumuskýið þeirra veldur drunga—
j j>að var, Bjami! rauna fa'.liö þunga.
Leiðin þín hún lá ei upp á Carið,
J>að liggur máske opið fyrir svariö:
aö feigum manni forðað enginm
getur,
hann fer ef dauðinn íhonutn tak-
mark setur.
Þú varst með öllu þá til hrautar
tóinn,
hún bjó þig vel út guðræknin og
trúin.
— Fjörráðanna fljótt af staðin
g'líma — k
J>ú fekkst þar lítinn umhugsunar-
tíma.
Fvrstu árin fátæktina barstu,
fjötra hennar af þér sundur
Frá Gimli.
Ráddir hafa heyrst úr ýmsum
áttum, eins og J>eiim er kunnugt,
sem dagblöðin lesa, til þess að
hrósa og upphefja þá scm hafa
stuðlað aö því að áfengir drykkir
séu veittir; en margir munu þeir
þó vera, sem ekki sýnist þaö hrós-
vert Jjó íólkið með atkvæöagreiðslu
lýsi ]>ví yfir, að eyðilegging mann-
kynsins skuli halda áfratn utn ó-
ákveðiö tímabil enn; (annaö mál
er, ]>ó inaöur geti afsakað slíka
framkomu, með }>ví að álíta það
hugsunarleysi eða ósjálfstæði).
Fáum mun blandast htígur um,
að þaö sé meira viðeigandi, aö
geta J>ess setn gjört er til að út-
rýma því illa í heiminum. í þessu
sambandi vil eg leyfa mér að
nefna tvo nienn, sem J>ó J>eir til-
heyri sínum trúflokknum hvor,
hafa með bræðt'abandi, og bróður-
legri eindrægtii unnið aö einu hinu
stersta velferðarmáli mannfélags-
ins, — vínbannsmálinu. Því til
heilla fómuðu Jæir.sjálfum sér, og
samlieild safnaða sinna, og ttni leiö
stöðu sinni í því plássi.
1 Th. Björnsson, |
| Rakari 4*
j Nýtízku rakarastofa ásamt X
knattleik.. borðum
TH. BJÖRNSSON. Eigandi t
DOMIMON HOTEL. - W|NMI«E« T
I* ♦ 4' ♦ 4' ♦ T ♦ 'I' t
"Þið getið ekki tilheyrt sannkristn-
um söfnuði, nema J>iö breytið utm
lifnaðanháttu ykkar”. EJkkert
hirtu þeir um penirigapyngjur vín-
veitenda, sem vildu J>ó fegnir
hafa “hirm almáttuga dollar” sér
til styrktar og sinu máli til stuðn-
ings, einsog Jxir höfðu gert svo
oít áður, og dollaririn haföi aldrei
brugðist J>eim, í }>eirra f ram-
kvanndium, og jafnan verið ]>eim
sigursæll, hvort sem um réttLæti
eða rapglæti var að ræöa.
Þessir tveir tnenn, secn eg mint-
'SJ á, eru prestamir okkar á Gintli
°g ]>etta er rétt lýsing á fram-
kvæmd þeirra í vtnbanns bardag
anunt á Gitnli í Desember mánuði
1912, nema hvaö tilfæra liefði mátt
tnargt fleira í framkcanu J>eirra
. 1 aðdáunarvert, og mér um megn að
Endurgjaldslaust unnu þeir sem lýsa sem vcrðgut er. Ef til dæmis
bræður, meö sannleiksást, mann- eg væri eitt af tómarlömbum
kærlcik og drenglyndi, lausir við Bakkusar, nefnilega kona eða bam
eigjngirrii. sjálfselsku og mútur, drykkjutnanns, — hve óumraeöi-
)ratt fyrir alt hnútukast og ill/rði lega J>akklát væri eg þessum mönn-
ftá vinum Bakkusar. Margir hót- um fyrir 'hluttöku Jæirra í kjör-
uðu að segja sig úr söfnuði ef um tntnum og minna líka. Og
herjað yrði á Bakkus, þvi heldur grundvöllur til meðaumkvunar með
kusu J>eir að skilja við kirkju sína Jæssum líðandi og stríöandi ó-
en vinna á móti víninu, en tóku sjálfbjarga aumingjum, er ekkert
máske ekki eftir því í svipinn, aö annað en mannkærleiki og bróöur-
J>eir höfðu snúist við, og að þaö kærleiki, sem æfinlega er að finna
snéri út sem inn átti að snúa, og hjá sannkristnum mönnum. Hve
setn ekki atti að sjást, nefnilega— aðdáunarvert, en þó samboðið er
hvernig þeir voru innanbrjósts. að sjá og hevra og finna slika
Hvorugan þessara tveggja vina uppsprettu of mannkærleika, sem
okkar heyrði eg segja það, en mér hjá þessum mönnum. Þeir hafa
fanst eg sjá á svip þeirra að þeir sýnt trú sína af verkum síntim.
mundu segja til þessara manna: 1 Kona.