Lögberg - 27.03.1913, Blaðsíða 7

ódýrastar og
jatntramt beztar
Hver skynsamur maður vill kelzt
t>að sem BEZT er í hverju sem er;
en í mörgum tilfellum hafa þeir
ekki ráð á að eignast það bezta, og
verða því að gera sér annað lakara
að góðu.
En að því er rjóma skilvindur
snertir, er sú bezta
til allrar hamingju
ódýr ust líka, og
það er áriðandi að
hver s k i 1 v i n du
kaupandi viti þetta
Ennfremur rfður
meira á að eignast
b e z t u skilvind-
una. heldur en i
nokkru öðru atriði,
með því að þar af
leiðir sparnað eða eyðslu tvisvar á
dagá hverjum degi árið um kring
um mörg ár.
Það er satt, að DE LAVAL skil-
vinda kostar lítið eitt meir í byrjun-
inni heldur en sumar lakari vindur,
en það ersem ekkert að meta ámóts
við það, að þaer sp.ara verðið sitt á
hverju eina^ta ári um fram aðrar
skilvindur en endast að meðaltali í
20 ár. þar sem aðrar endast aðeins í
2 ár að meðaOali.
Og ef nokkur setur fyrir sig byrj-
unar kostnaðinn, þá gaeti sá hinn
sami þess. að DE LAVAL vél má
kaupa með svo vægum skilmá’um,
að húní sannleika borgar verðiðsitt
með því sem hún sparar á afborgun-
ar tímanum.
Þetta er merkilegHnál fyrir hvern
sem á skilvindu þarf að halda. Hver
umboðsmaður fyrir De Laval mun
fúsLga sýna og sanna þetta hverjum
sem kaupa vill.
Ef þú þekkir enganDe Laval um-
boðsmann þá skrifaðu beint til ein-
hverrar skrifstofu vorrar, sem að
neðan er nefnd.
DE LAVAL DAIRY SUPPLY CO. Ltd.
WINNIPEC. VI\NCOUVER. MONTREAL.
PETERBORO
Alþýðuvísur.
Samtíningur cftir nokkra hagyr'ðinga
í Eyjafirði.
Nokkru áður en AmeríkuferSir byrj-
uöu frá íslandi, þá voru allmiklar um-
ræður og ráðagerðir að flytja til Braz-
ilíu í Eyjafjarðarsýslu og sjálfsagt
víðar um land- Það mun hafa verið í
kring um eða litlu eftir 1870.
Þá bjó i Hvassafplli í Eyjafirði
Sveinn Jónsson, vel greindur og lipiir
hagyrðingur 'eins og margir í þeirri
ætt. Ari Jónsson í sömu tveit gerði
þessa vísu um Svein:
Gamli Sveinn. það grunar mig,
geði hreyfir friu,
ef hann leggur undir sig
alla Braziliu.
Sveinn svaraði:
Ef Ari færi fleins í ríg
°g fylgd mér veitti hlýja,
cflaust legðist undir mig
álfan Brazilía.
Sveinn mun hafa verið mjög fljótur
að sjá hina spaugilegu hlið á hverju
sem var- Um það leyti sem sjö manna
nefndir voru skipaðar til þess að
stjórna hverjum hrepp, þá gerir hann
þessa vísu:
Enginn skyldi orða klúr
út í þvílíkt slaðra,
sjö eru húfur silki úr
settar hver á aðra.
Kveðið í hláku um vor í heyleysi:
Hafi menn ei hrellingar,
J)ótt heyin séu á þrotum,
eg kem með hláku kerlingar,
kann ske hún verði’ að notuni.
Kerlingar hlákur kölluöu menn í
spaugi þýður, sem ekki gerðu mikið
gagn.
Um fósturdótur sína kvað Sveinn:
Hafnar Jtjósti hringalin,
hefir brjóst glaðsinna,
gerir ljóst að gamni sín
Guðbjörg fósturdóttir mín.
Tómas Jónsson frá Krossanesi mun
nú vera á sextugsaldri, mjög laglega
hagoröur maSttr- Hann lofaði mér oft
að heyra margt, sem hann hafði ort,
þegar við sáumst, en því miöur lærði
«g að eins J>essar þrjár vísur:
Heyjar J>eyinn engjum á,
ei er meyjum styggur,
sleginn, dreginn dengir ljá,
deygju feginn þiggur.
Af hleypidóma hilmirum
hefir sóma þegið,
kafs í rómu kaföldum
klifrar Tómas greyið-
Fleinaþráinn firðar sjá
í ferðastjái ólinu,
húfu gráa hefir á
hjarna blágrýtinu.
^isan önnur i röðinni er svoleiðis
homin, að dóttir hans átti að ferm
cn skorti nokkra daga til þess að ve
^jórtán ára J)egar fermingardagur
Var ákveðinn, svo prestur neitaði
^rnia hana.
Sigurður Mikaelsson, sonarsonur
Arna á Skútuni, dó fyrir liðugum tutt-
^gu áruni á sveitarbæ í Hörgárdal;
það er rétt að eins að eg man eftir
honunt. Hann var talsvert einkenni-
egur maöur, mun hafa verið mjögl
Hulur og freniur þunglyndur, en vel
gj'eindur eins og rnargir í þeirri ætt.
Hann var ætíð hcldur fátækur og þar-
'Hleiðandi, eins og oft vildi veröa,
Hundum fremur fátæklega til fara.
í,veitungi hans gerði vísu, sem honum
’Uun hafa sániað, og svaraði hann
þannig:
Enginn kjcjri J)ar til ])ig
aö þrengja að hörðu skapi,
eg þeinki að jörðin J)iggi mig
])ó hattbörðin slapi-
Þessi vísa er einkennilega íslenzk, og
sýnir meðal annars hversu litil móðg-
un oft grefur um sig og að “mörg er
ill sú undin aumu brjósti veitt.”
Sveinn Jóhannsson, bóndi í Flögu í
Hörgárdal, mun vera um fimtugt. í>að
liggur talsvert mikið eftir hanti og J)ó
hefir aldrei neitt komið á prent. Það
skal tekið fram, að Sveinn Jóhannsson
er sá eini\J)ar sem cg hefi úr talsverðu
að velja. Eg er þess fullviss, að bæði
Sveinn Jónsson frá Hvassafelli og
Tómas Jónsson gerðu margt betur en
|)að, sem hér er sýnt- Sveinn Jóhanns-
son hefir samið gátur, kvæði og tæki-
færisvísur. Það mundi taka of mikið
rúm að setja heil kvæði og verð eg því
að taka það á víð og dreif. Þetta er
upphaf að kvæði:
Lækkuð er sumarsól svalan við
jökulstól,
nátturan drúpir f dvala,
blómin í hlíSum há hníga með föla
brá,
fljótt undir fannblæju svala.
Sléttubánda visa:
Gamanleikur enginn er
oft sinn móðinn temja,
framann eykur höldum hér
höguð ljóðin semja.
Eg ætla að setja þessa vísu hér og
byrja á henni eins og mér finst eg siá
að snúa megi henni við:
Móðinn temja oft sinn er
enginn leikur gaman,
ljóðin semja högum hér
höldum eykur framann.
4
Temja móðinn oft sinn er
enginn gaman leikur,
ljóðin semja högum hér
höldum framann eykur.
Ljóðin semja högum hév
höldum eykur framann,
móðinn temja oft sinn er
enginn leikur gaman
í hláku:
Hverfa birgðir burtu snæs,
bifast gyrðing landa,
nú að viröum Vestri blæs
voða stirðum anda.
Hestavísur:
A J)ingum blakka bráöfjörgur
ber óskakka fætur,
bringar makka hnarrreistur
hringjurakkinn inætur.
Lýsa skal eg listum hans :
Létt á balann stigur,
undir hal um íeiðir lands
líkt og valur flýgur.
Gáta:
Eg fór frá éldsneyti að auðhumlu
rúmi- Eg kom að jarðaræö dimmri,
einnig að inni óhreininda, gekk eg þar
næst að geldneyta hrósi, bar mig svo
að borgarmálsverði. Eg kom að vopni
jarðarniöja í veröld svo hræsvelgs
veik eg að anda, þar eg hitti mann að
máli. Blóðrefill hét bendir skíða, á-
leiðis fór eg að urðar hleöslu, þaðan
að foldar fööurs sölum, fór eg svo að
filaöldu frónseggspori. Hitti eg þar
húsráðanda. Hann nefndist ás og
hauðurs epli hugartima; bauð hann
mér í bæ að aö ganga, og á lok lét mig
sitja, ])ar var mér bleyta í mannsefni
borin, hennar eg neytti með haffæru
skipi
Mér er ]>að fyllilega ljóst að fæst af
þessu hefir mikið skáldlegt gildi, en
það sýnir hagmælsku og í flestum til-
feHum sérkennilegan hugsunarhátt.
jafnframt er það takandi til greina,
hvað höfundana snertir, að eg lærði
|)etta af tilviljun ])egar eg var innan
við og um fermingu. Svo það er full-
komin átæða til þess að ímynda sér, að
höfundarnir hafi getaö gert og gert
mikiö betur.
Aðalstcinn Kristjánsson.
Siguröur Bergþórsson, frændi minn,
frá Langafossi á Mýrum, fór eitt
sihn gangandi úr Keflavík inn í Leiru
og mætti manni á leiðinni. Myrkur var
komið, og stansaði Sigurður ekki,
J)egar hann mælti manninum. Sá var
norðlenzkur; hann kvað :
•
Sá er æði síöla á ferð,
sízt við drengi masar.
Engin gæði á þér berð,
—einhvem tíma rasar.
Það varð líka, því að Sigurður
drukknaði árið eftir- Hann sneri sér
við og svaraði þegar:
Þú, sem myndar mærðar klið,
mig ókendan viður,
Gaktu á nálum, firtur frið,
fáðu sálar kafaldið.
H. Valdason.
Herra ritstjóri Lögbergs!
Af þvt mér hefir ætíð þótt leiðin-
legt er eg hefi heyrt vísur mjög afbak-
aðar, þá get eg ekki stilt mig um að
gera athugasemd við eina vísu, sem
stendur í Lögb. 27. Febr. þ.á. og eign-
uð er Páli Vídalín. Eg set því hér
grein úr árbók Espólíns, er hljóðar um
tildrög visu þessarar. “Sumarið 1726
fékk Jón Pálsson Vídalín veitingu fyr-
ir Vaölasýslu; hann reið um haustiö
með Steini biskup norður til Munka-
|)verá og auglýsti bréf sitt að Gmnd í
Eyjafirði; síðan reið hann ti! Möðru-
valla, og ætlaði þaðan vestur til Hóla;
voru með honum Jón, son Þorláks
prests í Miklagarði, Grímssojiar, Sig-
urðssonar sýslumannns, Hrólfssonar,
ungur maður, vel tvítugur, og mann-
vænlegur, og annar sveinn einn, er
i skóla gekk ungur, Þorlákur Lande-
rnann, son Torfa sýslumanns Hans-
sonar Landemannsn. Þeir riðu hinn
12. dag Októbermánaöar frá Möðry-
völlum til Myrkár; þar kvað Jón vísu
Jiessa, er þó er eignuð Páli lögmanni
föður hans:
Ó! hvað timinn er að sjá
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 27. MARZ 1913.
undarlega skaptur!
hvað mun dagurinn heita sá,
er hingaö kem eg aftur?
Þeir riöu um aftaninn saman á Hjalta
dalshe'iði, var veður dimrnt *g skugga-
legt og gerði mikið frost og fjúk um
nóttina; var þeirra leitað eftir hrið-
ina, og fundust hestar þeirra með
beizlum, en líkamir þeirra fundust ei
J)ó lcitað væri oftar.”
_____________ G. J.
Akra N. Dak., 7. Marz 1913. *
Heiöraða prentfélag Lögbergs!
Þó eg sé^ekki enn kaupandi Lög-
bergs, hefir mér veittst sú ánægja að
!esa ]>að i vetur, og alþýðuvisurnar,
sem eru ])ar í hverju blaöi; allir þeir,
sem unna ljóðagerð, hljóta að kann-
ast við, að flestar ef ekki allar eru
fjölbreyttar og smekkbætir fyrir les-
endur; eg sendi þér lítinn skerf frá
mér, sem er bragur um hjón ein á Is-
landi sem giftu sig þegar eg var
heima', en sumum J>ótti þau gæta spar-
semi þegar þau voru að taka í veizl-
una; hann hljóðar svona:
Minn skal óður einum frá
örva bjóði segja,
sem að rjóða reflagná
í rekkju góða vildi fá.
Traustur bjó sig til ferðar
týrinn fleina, eg segi,
hraustur skjóma hirðir snar,
heim kvað dró til veizlunnar.
Heim með ])aö á hesti ók
svo hér um má ei þrátta—
af hrisingrjónum traustur tók
tvisvar lóðin átta.
“Vandað blátt mér vaðmál sel,
í vesti þarna á drenginn,
eg skal greiða verðið vel,
vita má það enginn.
f ferna sokka ull jeg á;
einhver tætir hana,
í hjáverkunum hef jeg þá
hnoörun eftir vana.”
Vántar fyrri part; seinni partur er
svona:
ef þú kvenstaf einn vilt mér
ofur nettan selja.
Kantaðan jeg kýs hann J)ó
kostum bið að vanda,
fangamerki J og Á
á honum láttu standa.
Um sama leyti og eg lærði þessar
vísur var á ferö um Bárðardal Símon
Dalaskáld; hann orti mikiö um það
sem fyrir augu og eyru bar og sér-
staklega um kvenfólk. Þá var heima-
sæta í Víðirkeri Veronika Þorkels-
dóttir, gáfuð stúlka; hún varð seinna
kona Sveins Kristjánssonar, er þá var
búandi á Bjarnarstööum og nú er
vestur i Wynyard, og þar dó kona
haus Veronika í fyrra; hún orti um
Símon:
Sjafnar blossa sveiptur straum,
Símon hossar fljóðum,
í bragfossa undurglauin
og ástarkossa glóðum-
Símon svaraði:
Sjafnarblossa sólin hlý,
sætast hnoss af fljóðum,
þér skal eg hossa einnig í
ástarkossa glóðum.
\JARKKT j^OTEI.I
vi8 sölutorgið og City Hall |
S1.00 til $1.50 á dag
Eigandi: P. O’CONNELL. i
639; Notre Ðame Phone G. 5180
REX
Custom Tailors
Og FATAHREINSARAR
Vér höfuxn nýlega fengið
ljómandi úrval af vor og
sumar fata eínum á
$18 til $40
Ef þú vilt vera vel búinn, þá
komdu til okkar.
Karlmannaföt hreinsuö og
saumuö upp og gert vi8
þau. Kvenfatna8 sér-
stakur gaumur gefinn,
REX CUST0M TAIL0RS
Cor. Notre Dame and Sherbrooke St.
Phone: Oarry 5180
Nœst Steen’s Dry Goods Store
gleymd.
ALLAN LINE
Konungleg Póstgufuskip
VETRAR-FERDIR
Frá St. John og Halifax Frá Portland
til til
Liverpool og Glasgow Glasgow
FARGJOLD
A FYRSTA FARRÝMI........$80.00 og upp
A ömtU FAIiRÝMI.............$47.5C
A ÞRIÐJA FAKRÝMI............$31.25
Fargjald frá Islandi
(Emigration rate)
Fyrir 12 ára og eldri............ $56. i@
“ 5 til 12 ára................ 28.05
“ 2 til 5 ára................. 18,95
“ 1 til 2 ára................. 13-55
“ börn á 1. ári................. 2.70
Allir frekari upplýsingar um gufuskipaferðirnar, far-
bréf og fargjöld gefur umboðsmaður vor H. S. BARDAL
Korni Sherbrooke og Elgin, Winnipeg, sem annast um far-
gjalda sendingar til íslands fyrir þá sem til hans leita.
W. R. ALLAN
304 Main St., Winnipeg. Aðaiumboðsmaður vestanlands.
Af rúsínum tók rekkur pund,
rausn með, allir frétti,
ofan í milli á hófa hund
hann það líka setti.
Um það skrafar öldin klók,
örfalundur fíni
átta pela einnig tók
af ensku brennivíni.
Mjaðar pela og messuvíns
mörgum gekk í haginn,
skíð fyrir rita og skorðuf líns
skínkti á brúðkaupsdaginn.
Mörgum fer af manni lof,
margur held eg jeti,
fjórtán marka fékk hann krof
af feitu hangiketi.
Búa lét til brauðið þá
bauga lundur hraði,
elskuverða auöargná
ekkert svo vantaði.
Þar við sátu þrettán manns,
}>ankakátir vóru,
runnar plátu rétt til sanns
ríröu ei hátign brúðgumans.
Þá var mengi þeigi hljótt,
])á var lengi gleði,
þá var drengjum þánkarótf,
—þetta gengur fram á nótt.
Magnús Johnson,
frá Steinbach, Man., nú Akra N. D.
Það hefir bæði verið fróðlegt og
skemtilegt að Iesa það sem ritað hefir
verið um málrúnir í Lögbergi.
Þá er eg var drengur á íslandi
lærði eg málrúnavísur af manni, sem
Jón hét Þorvaldsson; þá vísu, sem eg
set hér fyr, kallaöi Jón “einfalda”
málrúnavísu, en hina síöari “tvöfafda”
þ. e.: síöari vísan er hálfu erfiðari
viöfangs en sú fyrri. Þar er stöfun-
um ruglaö og alt gert sem erviðast
fyrir þann sem ráða skal.
Vísurnar eru svona:
Hann sem þuldi hróðrar kver,
lieitir Kuldi og Andaver ;
heimtuð skuld sú ei til er
ekki duldi eg nafnið ])ér.
En sú sem kveðið var fyrir: •
Heiðurs kæra heitir sú,
hruflur tvær og svellin þrjú,
eik sem grær við álfabú,
essið slær hið þreiska hjú.
Mér þætti vænt um að þeir, sem eru
færir í málrúnum, vildu reyna sig á
vísum þessum og setja svörin í Lög-
berg.
YSar meö vinsemd og virðingu,
S. J. A.
Þegar eg var 10 ára gamall lærði eg
nokkrar vísur er maður gerði, sem var
á ferð og kom á bæ þar hann var beð-
inn að útvega sumargjafir; hver mað-
urinn var man eg ekki, og líka er eg
búinn að gleyma sumum vísunum, en
set hér þær sem eg man, í. þeirri von
að einhver kunni þær allar og bæti við
þeini sem á vanta:
Seint á Góu svo til bar,
eg sat á beizla naði,
mig að einu býli bar,
bóndinn stóð á hlaöi.
Heilsáði jeg horskum rekk,
hann tók kveðju minni
mig afsíðis með svo gekk
að mauraskemmu sinni.
Upp tók flösku og í mig trað
unz jeg setti dropa,
honum rétti, hann þá kvað:
“Hafðu annan sopa”!
“Ekki meira ofan í mig”
andsvör mót jeg lagði.
“Bónar vil jeg biðja þig”,
bóndinn aftur sagði.
“Fyrir sumars fyrsta dag,
forklæði mér seldu,
í það litinn ört með slag
einn hinn bezta veldu.
Enginn vita um það má,
hvað efst er mér i sinni,
i sumargjöf það ætlast á
eiginkonu minni.
m Veit jeg að hún veröur glöð,
viður tarna, hróið,
líka þyrfti mörk af mjöð,
svo magnaðist yndi gróið.”
1 því bili út kom drós,
með eina skjólu í hendi,
eg hélt hún vildi fara í fjós,
en fljótt hún til mín vendi.
Mig rninnir að vísan eftir Illuga
Einarsson, þar s.em hann bindur nafn
sitt, sé svona:
Ylur laugar e( mitt nafn,
eftir réttu spjalli,
Illan huga ýta sveit,
einatt þó að kalli.
Einu sinni komu upp nokkrar
kesknis vísur í Þingeyjarsýslu; þær
þær vóru kallaöar Finna vísur af því
j>ær voru um mann er Friðfinnur hét.
Það var sín vísa eftir hvern höfund;
einn sem hafði gert eina, kom til Sig-
urbjörns skálds er þá bjó á Fótaskinni
og spurði liann, hvort hann ætlaði ekki
að gera eina vísu um Finn eins og
hinir. Þá svaraði Sigurbjörn :
Að Finna safnast kvæði klúr,
kroppa, jafnir svínum,
mannorðhrafnar augun úr,
eðlis nafna sínum.
D. Valdimarsson,
- Otto P. O., Man.
Herra ritsjóri Lögbergs!
Eg. las í þínu hciðraða blaði, að
herra Sigurður Magnússon ætlar sér
ekki að gefa blaðinu neitt eftir Eyjólf
Thorgeirsson í Króki í Garði suður.
Eg ætla samt aö senda þér eittt ljóða-
bréf, em eg kann eftir hann, en það
gerði hann fyrir mann, sem stúlka
sveik:
Sorgar neyð ]>ó særi mig
sár, og þrýsti tregi,
herrans leiði höndin þig
hér á lífsins vegi.
Manstu’ ei bjarta hringsól hlý!
hegÖan lýst í framan?
fylgsnum hjartans instu í
ástir bundum saman-
í þínuin faðini var mér vært,
við þá hegðan rara,
það hefir mína álu sært
að svona skyldi fara.
Mínu er hrollur hjarta í
hrings af freyju ráðum,
hefir ollað þó samt því
það eg deyi bráðum.
Það fer vel ef því fæ náð,
þegar svona á stendur
eg mig fei og alt mitt réð
alfööurs í hendur.
Þeim sem tældi þig frá mér
og þessu öllu veldur,
ófarsældar ekki hér
óska vil eg heldur.
En oft má sjá að unaðs ró
öll til baka víkur,
en þeim máske eitthvað þó
amar fyr en lýkur.
Meöan heima hér eg á
harma >eýmast sárin,
því ei gleyma þér jeg má,—
þögul slreyma tárin.
Þetta kvæði er eftir Brand sál.
ögmundsson, sem dó á Kópsvatni í
Árnessýslu 1879; hann orti það um
sjálfan sig. Kvæðið er á þessa leiö:
Jurtin mín fögur úr fjallanna hlíð,
fölnuö þú liggur um hásumar tíð,
rifin úr blóma frá rótum þú varst
rétt meöan fegursta kransinn þú
barst.
Eins er nú horfið mitt æskunnar blóm,
andvarpa hlýt jeg með syrgjandi róm,
horfið er fjörið, eg hrært get mig ei,
helfjötrum bundinn þá minst varir
dey-
Það leiöir af þessu aö leikvöllur hér
lífsins og dauðans vor bústaður er,
hvort öðru stríðir svo harðlega á mót,
hryggir og gleður með umskifti fljót.
Annan veg háttað er eöli hjá mér,
eymdanna tilfinning bitur mig sk«r.
Eg get ekki veitt mér hið góða’ er
eg vil,
get þó ei annað en langað þar til.
En veit eg þá nema þitt eðli sé eins,
eða þú kunnir að finna til meins?
Jeg veit ekki nema þú vitir af þér,
—jeg veit eigi gerla hvað sjálfur jeg
er-
Hvað er jeer sjálfur? Og hvað er
mitt líf ?
Ilvaö er hess blómgun og fölnunar
kíf?
Svipstundar flug gegnum syndir og
eymd!
Sjónhverfing döpur og jafnóðutn
En jurtin mín fagra, þú öfundsverð
ert,
að ekkert þú finnur hvað við þig er
gert.
Þó blómknappi þínum sé banasár
veitt
blæðir þér aldrei og svíður ei neitt.
En jurtin mín fagra þó fölnuö sért nú,
fögur í annað sinn verða munt þú.
Að vormorgni eilfðar vakin af blund,
Visnun og dauði mun aðeins um stund.
Hér eru þrjár visur eftir Magnús
Sveinsson frá Ásólfsstöðum í Gnúp-
verja hreppi í Árnessýs]u, er hann
gerði þegar hann var ellefu ára gam-
all:
Liðinn er Þorri, jeg les um hann,
lukkulegur var hann,
koniin er aftur konan hans
með kaldan anda og svalan.
Afrifumaí ætla nú
allar mig að pína,
grimmileg er Góa sú,
sem grennir heilsu mína.
Þessi er eftir systir hans sjö ára
gamla:
Það er eina yndislegt
og allra meina bótin,
að í heimi hjá mér ert
hjarta greina rótin.
%
Einu sinni kom Guðrún Pálsdóttir á
hæ sem eg var til heimilis á; þá voru
menn að þrátta um Jónsbók og Péturs-
bók; þá kvað Guðrún um Pétursbók:
Orðin geymir engin klók,
öll eru þau meö strýtu-
það er ónýt blessuö bók —
berið hana’ út á spýtu!
En um Jónsbók kvað hún:
Mér er að hræsna mjög ótamt,
mörgum þó það sárni —
Hún ber af öllum bókum samt
sem bezta gull af jámi.
Virðingarfylát,
Mrs. Elín Eiríksson■
Ath.—Fjórar vísur eru feldar úr.
Þær eru afbakaöar og verða ekki
færðar til rétts máls nema með fyrir-
Ijöfn.—R.
• *
Það hefir misritast hjá mér í Leið-
réttingu og viðauka, að Hagakirkja
væri fyrir utan Foss; hún er fyrir inn-
an Foss, en Bæjarkirkja fyrir utan.
Viltu gera svo vel og leiörétta þetta
í Lögbergi þínu. Það var alt af
Kross í hausnum á mér (sem er bæjar-
nafn þar á ströndinnij í staöinn fyrir
Foss- Því sagði kerlingar tetur eitt
þar einu sinni (það átti að setja hana
sem niðursetning á bæ fyrir utan
þennan KrossJ: “Þangað fer jeg
ekki, því Hallgrímur minn Pétursson
segir með berum orðum:
“Enginn mun sá fyrir utan kross
eignast á himnum dýrðar hnoss.” Og
þar við sat. Kerling var kyr, þar Sem
hún var áður- J. J. D.
Bifukollu vísur, scndar af Bergvin
Guðmundssyni, Wpeg.
Hreystigarpa hafði jeg sið
hárs er kviðum ollu,
orustu snarpa átti jeg við
eina bifukollu.
Hún á svæði sýndist tryld,
sem þó varla skeður,
hlykkjótt bæði, há og gild
1 hvítan skalla meður.
Hana fella hugði í stað,
harðan ljáinn reiddi,
þó stóð kerla. af því að
eggin blá ei meiddi.
Aflið rama reyndi mund,
randa herti gjálfurj
eg hefi hamast um þá stund,
ei þó merkti sjálfur.
Högg aö riðu hastarleg
henni’ ónæði sendi,
þessa kviðu þreytti jeg
þar til niæði kendi.
Upp var brotiö orf og ljár,
innt er nú hið sanna,
hafði hlotiö svöðusár
systir tún-fíf!anna.
Vöntuðu dýru vopnin góð
vörn er drýgja skyldi,
á orustumýri einn jeg stóð,
ei þó flýja vildi.
LUMBER
S A S H , DOOR8, MOULDING,
CEMENT og I1ARDWALL PLA8TER
Alt sem til bygginga útheimtist.
National Supply Co.
Hoim McPhiIips oj* Notre l)anie Ave.
Talsímar: Garry 3556
“ 3558
WINNiPEG
The Birds Hill Sacnod:SfeTk
Búa til múrstein til prýði utan á hús.
Litaður eftir því sem hver vill hafa.
Skrifsiofa oj» verksmiðja á
horni Arlington og Elgin
WINNIPEG, - - . MANITOBA
D. D. Wood, Manager
Fón Garry 424 og 3842
Hver múrsteinn pressaður
Hann byrjaði
smátt
einfe og margir aðrir, «n
eftir tvö ár hafði hann
svo mikið að gera, að
hann varð að fá sér hest
og vagu til að komast
milli verkstöðva til eft-
irlits. Eftir 4 ár varð
hann að fá sér bifreið til
þess. Enginn hefir gert
betur og liitt sig sjálfan
fyrir en
G.L.STEPHENSON
“ The PL mber
Talsími Garry 2154
842 Sherbrook St., W’peg.
Sigur kenna þóttist þá,
þessu hrósa skyldi;
eg varð henni ofan á,
eins og kjósa vildi.
Burða knáir brjótar fleins
beins með serki ólúna,
vinna fáir annað eins
afreksverkið núna.
Dominion Hotel
523 MalnSt. WinnipeK
Björn B. Halldórsson, eigandi
P. S. Anderson, veitingam.
B freið fyrir gesti
Sfmi Main 1131. Dagsfæði $1.25

♦•f Ý4"» ♦ I ♦ t ♦ I » »♦ ♦♦■i., ♦ 4. »4
jTh. Björnsson, !
J Rakarl J
J Nýtízku rakaraetofa ásamt
J kna tt I e i k .borðum
ÍTH. BJÖRNSSON, Eigandi
DOMIMON HOTEL. - WIN81PBO
f . . ,
Ef þér viljið fá hár og skegg
vel klipt og rakað
þá komið til
WELUNGTON BflRBfR SHDP
Þewi rakatrarstofa hefir skift
um eigendur og hefir verið
endurbætt að miklum mun.
Vér vonum að þér lítið inn
til okkar,
H. A. POOLE, eigandi
691 Wellinfirton Ave.
Tvær skáldkonur á Norðurlandi .
hittust einhverju sinni, þá kvað önnur
vísu þessa:
Mörg er stundin mæðunnar,
mörguni blund af sníður;
mörg eru pundin misgjörðar,
mörg því undin svíður-
Þá svaraði hin:
Mörg er stundin meðlætis,
i mæðupundum sviptir,
alvöld mundin örlætis
út svo pundum' skiptir.
B. G.
Reykjavík, 25. Febr. 1913'
Mokafli hefir veriö í Vestmanneyj-
um nokka daga. Komu þar á land
60 þúsund fiska á þrem dögum og •
mun það óvenju mikið. — Góður afli
hefir og verið suður á Miðnesi.
Botnvörpuskipin íslenzku hafa afl-
að prýðis'vel undanfarna daga, mest ál
Selvogsgrunni. Nokkur þeirra hafaj
komiö til hafnar til að affermast og
sækja sér salt.
Goast Lumber
Yards Ltd.
185 Lombard St. Tals. M. 765
Sérst.kir Talsímar
fyrir hvert yard.'
LUMBER
YARDS:
1. St. Boniface . . M. 765
eftir sex og á helgidögum
2. M:PhilipSt. . . M.766
3. St. James . . . M. 767
Aðahkrifstofa . . . M 768
1