Lögberg - 03.07.1913, Blaðsíða 1

Pegar nota þarf
LUMBER
Þá REYNIÐ
THE EMPIRE SASH & DOOR CO., LTD.
WINNIPEG, MAN.
Furu Hurdir, Furu Finisii
Vér höfum birgðirnar
THE EMPIRE SASH & DOOR CO., LTD.
WINNIPEG, MAN.
26. ARGANGUR
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 3. JÚLÍ 1913
NÚMER 27
Ofsahitar valda mann-
dauða og þrautum
um alia álfuna
Fjóra daga vikunnar sem leið
og á sunnudaginn, gengu miklir
hitar* nálega um alt fastaland
Ameríku. Þá dagana dóu þrjátíu
og sjö persónur af hita syðra,
margir eru sagöir hafa gengiö af
vitinu, og fjöldi manna mikiS eftir
sig. t bæunum St. Paul og Minne-
apolis urðu fimtán dauSveikir af
hita á laugardaginn, en einn gekk
af vitinu.
Hitakast þetta náSi frá Kletta-
fjöllum til austur strandar og frá
Mexico flóa noröur eftir öllu landi,
eins langt norður og til hefir
spurzt, og á öllu þessu svæöi hefir
hitinn valdið miklum óþægindum
og jafnvel kvölum. f fáum borg-
um á þessu svæöi hélzt hitinn fyrir
neöan go stig, sumstaöar var hann
miklu meiri; til dæmis var hann
ioo gr. í borginni Bismarck í N.
Dak., og jafnvel enn hærri á sum-
um stööum. Af öllum stööum,
sem fréttir hafa komið frá, var
manndauðinn mestur i borginni
Cleveland; þar dóu 13 af 'hita, í
Chicago dóu 9, í Hammond, Ind.,
4, í Mil’waukee 2, í Cincinnati 3 og
annarstaöar færri, en mjög margir
uröu fárveikir af hitanum á þess-
um stööum.
Úr Chicago flýöu mörg hundruö
þúsund manns til ýmsra staða viö
vötnin, en góögjöröa fölög gáfu
fátæklingum er í “blockum” búa,
ís svo hundruðum tonna skifti, til
aö lina þrautir þeirra. í Cincinn-
ati lögöu vagnakarar niöur vinnu,
þeir sem isvögnum aka, en fólk
stóö í stórum fylkingum frammi
fyrir íshúsunum, aö reyna að' ná
í ísmola, þartil allur ís var upp-
genginn, og sendi þá bæjarstjórn
til næstu borga aö útvega fólkinu
ís ókeypis. — Á einum staö skekt-
ust járnbrautarteinar á stokkum,
og er hitabeyskjurini um kent,
hrukku vagnar þar útaf, fullir af
fólki og meiddust um 40 manss.
Þaö var í Indiana ríki.
I Canada hefir veöriö veriö
víöast hvar ákjósanlegt, hiti mikill
aö vísu, en stórar skúrir meö
köflum, sem bezt mátti henta jarö-
argróða. I borgum hefir þótt í
heitara lagi. Hér í Winnipeg
varö hitinn um 91 stig. Skruggur
voru miklar aðfaranótt laugar-
dagsins, svo aö ekki hafa aðrar
eins komiö á þessu ári; en um
kveldið undir sólarlag þann dag
var hitinn um 80 stig í skuggan-
um. Sama dag í fyrra komst
hann upp í 97 stig, en þá var heið-
viöri og þurt um, og því var hitinn
síður tilfinnanlegur. Tjón varö
ekkert af þrumunum í Winnipeg,
en í grendinni sló lofteldi niður í
hús á þrem stöðum, eyddust húsin,
en manntjón varö ekkert. Nálega
hver blettur í fylkinu hefir haft
gott af þessu hita- og rigninga
kasti, og segja allar fréttir sama,
að uppskerunni sé borgið.
Eftir aö þetta er skrifað, hafa
hitarnir valdiö miklu imanrifjóni,
umfram þaö sem að ofan segir frá,
og þrautum. í Chicago teljast hin-
ir dauöu alls um 40 og 160 hafa
vanmegnast þár af hita, og að
sama skapi hefir hitatjóniö verið
í ýmsum borgum um miðbik
Bandaríkjanna.
Frá Bretlandi.
Mjög margar fluguffegnir sjást
um stjórnina á Englandi, og fátt
eitt henni í vil. Óvinir hennar
heima fyrir hafa gengiö fast fram,
til aö kasta rýrö á hana, einkum
með því, að bendla suma ráðgjaf-
ana við óleyfilegt gróðabrall. Varð
fyrir því áhlaupi einkanlega kansl-
arinn Lloyd-George, sem con-
servativar — höfðingjar og auö-
menn — hata allra mest, af þvi
aö hann hefir hverjum manni
fremur dregið völd og auöi úr
höndum þeirra, til þess að bæta hin
erfiðu kjör þeirra, sem vinna baki
brotnu. Rannsóknin í því fjár-
dráttar máli er til lykta leidd og
upphafsmaður rógsins dæmdur’ í
háa sekt, en þó er talið, að nokk-
urn hnekki 'hafi álit stjórnarinnar
beöiö meðal almennings útaf ályg-
unum, meö því að ekkert var spar-
aö til að halda þeim á lofti. Þ^ng-
nefnd rannsakaöi og málið, og á
þingi var þaö rætt, en þar varö
niðurstaðan hin sama og fyrir
dómstólunum, aö ekkert saknæmt
fanst i fari ráögjafanna, og allra
sízt kanslarans. — Aukakosningar
til þings hafa veitt stjórninni
þunglegar en áöur, af þeirri sök,
sem greind var, aö almenningur
haföi grun um að ekki væri alt
með feldu í fari stjórnarinnar.
Hina síðustu aukakosningu vann
þó stjórnin, og er það von hennar,
að nú muni betur veita, er róg-
urinn er kveðinn niöur.
Óróa lcvenna heldur enn áfram,
en með vægara móti en áður, eftir
að hin nýju lög stjórnarinnar um
hegningu viö slíkum afbrotum,
gengu í gildi. Eftir þaö hafa þær,
sem mestan þátt áttu í uppþotum
og skemdarverkum, sumar flúiö
land, en sumar haft sig hægari en
áður. —■ Þeim sem fréttir senda
af Englandi út í “nýlendurnar” —
en flestar þær fréttir eru sprottn-
ar frá mótstöðumönnum hinnar
liberölu stjórnar — verður jafnan
tíörætt um það, aö' formaöur
stjórnarinnar, Mr. Asquith muni
bráölega segja af sér. Svo mæla
börn sem vilja, því að Mr Asquith
er maöur spakur aö viti, forsjáll,
mikill fyrir sér og harðfengur af
á hann er leitað, og í flesta staði
vei til foringja fallinn. Þ|ví vilja
conservativar gjarnan kjósa hann
úr liði óvina sinna. En aðrar
fregnir herma, aö engin líkindi
séu til að hann láti af forstöðu,
heldur muni hann halda sinu erfiöa
og ábyrgöar mikla embætti, meö-
’an þjóöin fylgir honum jafn ein-
dregið aö málum einsog aö' undan-
förnu.
Sá bóndann drukna.
’ Þarsem .heitir Caseville í Wis-
consin, voru þrjár stúlkur aö
skemta sér á smábát úti á Missis-
sippi fljóti. Bátnum hvolfdi af
einhverri orsök og fóru stúlkurnar
í ána, og hljóðuðu vitanlega á
hjálp. Maður var staddur á ár-
;t bakkanum meö konu sinni; hann
var læknir og hét Kinney og sá
og heyröi hvað fram fór; hann
lagðist þegar til sunds aö bjarga
þeim. En þegar hann kom að
stúlkunum, gripu þær allar til
hans og héldu sér. dauöahaldi,
mátti hann engum sundtökum' við
koma og drógu þær hann niður
og fórst hann þar í augsýn konu
sinnar og þau öll saman.
Tólf sveiuar druknuðu.
í Lawrence borg í Massachusetts
ríki fóru um 40 ungir sveinar frá
8 til 15 ára að aldri til baðhúsa við
Merrimae fljót. Löng trébrú lá
yfir straumál í fljótinu, bygð' á
stólpum, til baðstöðvanna, og biðu
drengirnir á henni, þartil opnuð
væru baðhúsin. Meöan á því stóð,
hófu þeir leiki á brúnni, stökk og
annað gaman, sem drengjum er
títt. Alt í einu sviku stólparnir
undir brúnni, hrundi 'hún í ána og
þarmeð flestir sveinarnir; þeir
hurfu þegar sjónum þeirra sem á
landi voru, en eftir drykklanga
stund skaut þeim upp aftur og
tóku þá þeir, er sundfærir voru
aö leita lands. Milli tíu og tuttugu
náðu að bjarga sér; fimm náðust
rænulausir, og af þeim tókst að
lífga tvo. Hugðu þeir sem nær-
staddir voru að þá hefðu allir
náöst; en þá kallaði átta ára gam-
all drengur á félaga sinn, kvaðst
ekki sjá hann, taldi víst að hann
væri druknaður. Sendi þá lög-
reglulið eftir bátum og ífærum og
var leitað að liki hans í ánni; áður
en þeirri leit lauk fundust tólf lík
í fljótinu.
Sigur í Saskatchewan.
, Aukakosning fór fram á laugar-
daginn, þarsem heitir Hanley,
Bask., mjög harðlega sótt og varin.
Svo lauk að fylgismaður Scott
stjórnarinnar, skozkur maður að
nafni Malcolm, vann sigur meö-
400 atkvæða meiri hluta. Vegir
voru blautir og því var kosningin
yer sótt en í fyrra, en eigi að síður
fengu liberalar fjórum atkvæðum
,fleira nú en þá, en conservativar
53 atkvæðum færra. Árið 1912
fengu liberalar meiri hlpta í 25
kjörstööum af 35, en í þetta sinn
höfðu þeir meiri hlut atkvæða í
27 af 35 kjörstöðum.
Öfriður á ný á Balkan-
skaga.
Búígarar stökkva Serbum undan sér
og þröngva að Grikkjum.
Þár er nú komið, sem margir
sögðu fyrir, að til bardaga er kom-
ið með hinum fornu bandamönn-
um á Balkanskaga. Seinustu frétt-
ir hermdu, að hinir æðstu' land-
stjórnarmenn bandaþjóðanna
mundu koma til Pétursborgar og
semja þar mál sín með atbeina
Rússakeisara, og þótti þá vænlega
horfa að friður mundi haldast.
En rétt í því að þetta þótti full-
ráðið, snérist veður í lofti. Á
mánudaginn hófust vopna við-
skifti á öllu því svæði, þarsem
Búlgarar náðu til Serba og
Grikkja, en fylkingar þeirra náðu
yfir 40 mílna svæði. Hvorir um
sig kenna mótstöðumönnum sínum
um upptök ófriðarins, en þaö mun
sannast vera, að hvorir um sig
vilja hina ofan ríða, með því aö
úlfúð og tortrygni þeirra á meðal
hefir staðið um margar aldir, þó
að þeir hyrfu að einu ráði, meðan
þeir voru að hafa Tyrkjann undir.
Þaö' er sumra sögn, aö Búlgarar
hafi tekið líklega á öllum samning-
um, meðan þeir voru að draga lið
sitt saman, en réðu þegar á mðt-
stöðumenn sína, er þeir voru til
þess búnir. Grikkir fóru á hæli
undan þeim fyrst, og náðu Búlgar-
ar af þeim allstóru landi og nokkr-
um borgum, en ein herdeild þeirra
er sögð hættulega stödd, með því
að hún á við mikinn liðsmun að
etja. — Við Serba áttu þeir harö-
an hildarleik á mánudags morgun-
inn fyrir sólar upprás; 36 þúsundir
Búlgara réðust þá á þann stað
sem nefnist ■ Gulvghell, og tóku
hann með áhlaupi við mikið mann-
fall. Þar náðu saman fvlkingar
Grikkja og Serba, og virðist að
svo stöddu, sem Búlgörum muni
takast að stía þeim sundur.
Fréttabréf frá North Island, B.C.
Eftirfarandi fréttabréf er oss leyft
að birta:
....“Þessi eyja, sem við erum nú á,
er norður af Graham Island; hér er
sagt mest yfir sumarið af “Spring
Salmon”; það er dýrasti laxinn. Hing-
að fluttum við2. Maí, en 20. þessa
mánaðar var ekki meiri fiskur kominn
en það, að við höfðum næga soðn-
ingu. Þá gerðu fiskimenn verkfall,
vildu fá 5C. fyrir pundið í stað 3>L
Við vildum ekki að til verkfalls kæmi,
landarnir, en vi,ð urðum að fylgjast
með, hvort við vildum eða ekki. Við
erum líklega sem næst 12.—15. partur
af fiskimönnum hér. Nú kvað kominn
töluverður fiskur úti fyrir, en enginn
má fiska nema sér til matar. Hvorug-
ur mótparturinn hefir slakað til. Þá
27 daga, sem við erum búnir að vera
hér, hafa tveir verið þurrir, en samt
flesta daga hægt að vinna. Bréf
mitt, sem þú settir i blaðið veit eg að
verður illa þokkað hjá landsölumönn-
um, sem hafa land að selja á Graham
Island. og engin von aö okkur Jóni
Benediktssyni beri saman; fyrst skoð-
aöi hatin ekki nema fáar ekrur og svo
er sagt, að hann hafi tekið að sér að
vinna fyrir félagið, sem seldi íslend-
ingunum landið, svo hann litur á eyna
meö landsölumanns augum, en eg með
“farmara” augum, en það á ekkert
skylt hvað við annað Hversu margir
flytja til baka, er alt undir fiskiveið-
inni í sumar komið; enginn efi að hér
er fiskisælt með réttum útbúnaöi, en
hann kostar peninga, því það verða
að vera gasolín eða gufubátar. Eg
sendi þér línu seinna.
Ben. Guðmundsson.
c-o. Canadian Eish and Cold Storage
Co., Prince Rupert, B. C.”
Athugascmd.—Litlu síðan en þetta
var ritað fréttist það, að verkfallinu
er lokið, en þá var fiskilaust er reynt
var.
Úr bœnum
Mr. og Mrs. Jóhann Briem frá Ice-
landic River komu hingað til borgar í
vikunni á leið heim til sín af kirkju-
þingi.
Það er ætlast til aö séra H. J. Leó
prédiki á tveim stöðum í Álftavatns-
bygð á sunnudaginn kemur. Viðvikj-
andi stöðum og tíma eru bygðarmenn
beðnir að leita upplýsinga hjá safnað-
arnefnd Lundar safnaðar.
Erá Saskatoon barst svolátandi
giftingarfrétt nýskeð: “Þann‘22. Júní
þ.á. voru þau Miss Joan Johnson frá
Isafold P.O., Man., og Alfred James
Kerby, Saskatoon, gefin saman í
hjónaband af Rev. H. S. Broadbent,
Saskatoon. Heimili þeirra veröur í
Saskatoon.
Guðsþjónustur heldur séra H. Sig-
mar sd. 6. þ.m. á þessum stöðum: 1.
I Wynyrad kl. 12 á hádegi; 2. I Kan-
dahar kl. 3 e. h..
í “Ferða-föggum” í “Lögb.” 26.
Júní, II. kafla, 3. línu, síðasta erindi:
Sinni þjóð “er” ætterni menn eldast,
les: Sinni þjóð og ætterni menn eld-
ast. S. G. S.
Takið eftir auglýsingu frá herra
rafmagnsfræðing P. Johnson á Willi-
am ave. Hann hefir sjálfur fundið
upp nýja stó og hefir hún gefist á-
gætlega að þeirra raun, sem hana hafa
brúkað. Stóin er svo ódýr að hver
sem er getur aflað sér hennar, og svo
eldiviðardrjúg, að það kostar ekki
meira en 1-17. part úr centi að hita á
katlinum með stó þessari, eða yf cent
á klukkustund.
Þann 28. f. m. andaðist hjá Jóni
svni sínum í Tacoma, Wash., öldung-
urinn Jón Jónsson, á tíræðisaldri.
Jarðarförin fór fram 30. s.m. Mörg
börn hans eru á lífi hér í Ameríku,
þar á meðal Páll Johnson, rafmagns-
fræðingur á William ave. hér í bæ.
Hinn látni var mjög merkur maður og
verðúr hans nánara getið síðar hér í
blaðinu.
I. O. O. F. Manchester Unity
fór skemtiför til Portage la Prairie,
komu sumir frá Brandon, sumir
frá Winnipeg og varð þar mikill
mannfjöldi. Menn skemtu sér lengi
dags í skemtigarði bæjarins. Meðal
annara leikja reyndu þeir aflraun á
kaðli og reyndist íslenzka stúkan
“Geysir” allra bezt; Gillies Jóhannes-
son var á endanum en A. S. Bardal var
dómari og eggjaði fast landa sina.
Mr. Thomas Johnson jr. fór til
Baldur á fimtudaginn, til dvalar með
fólki sinu í sumarfríinu. Hann verð-
ur í burtu frá skrifstofu nafna síns og
írænda í hálfan mánuð.
Hva^anœfa.
—Maður var tekinn í Vancouver
nýlega, er hafði á sér mörg þúsund
dala virði af hringum, úrum, og gull-
stássi. Náunginn hafði farið hús úr
húsi um einn part borgarinnar og
stolið öllum verðmætum munum, sem
hann náði í, ef hann fann engan
heima. Ef einhver va; Jyrir í húsun-
um, þá lézt hann þurfa að lesa á
ljósmæla.
—í New York hefir stjórnin látið
taka fastar tvær mæðgur fyrir að nota
póstinn til sviksamlegs fjárdráttar.
Þær auglýtu i blöðunum eftir bónda-
efnum; ef einhver svaraði skrifuðu
þær þeim sama og báðu hann um pen-
inga til að kornast á fujid hans;
og svo marga biðla höfðu þær
í takiriu, að þær græddu 200 dali
á viku með þessu móti. Sýnir það sig
enn, að margur vill “verða hjón.”
—Þann 18. Júní hljóp sjór á land á
Florida strönd og fylgdi brim mikið
og gekk yfir margar eyjar, þar sem
fiskimenn höfðu verbúðir. Mörg
hundruð manna fórust í því flóði.
—Drotningin Victoria á Spáni eign-
aðist son nýlega. Það er sjötta barn-
ið hennar á sex árum.
Leikhúsm.
Þá níu daga, sem Winnipeg sýning-
in stendur yfir, frá því á mánudag 7.
Júlí, munu Cohan og Harris sýna á
Walker leikhúsi Raymond Hichcock í
hinum fræga söngleik “The Red Wid-
ow”. Sá gamanleikur er fullur af
eftirhermum, og gefur góðum leikara
hið bezta f^eri til að koma fólki til að
hlægja. Þar segir frá því, að anier-
iskur auðmaður fcr í ferðalag til Ev-
rópu með konu sinni. Hún verður
kvenréttinda dís í London og verður
þar eftir, en hann kynnist fallegri
stúlku, sem kölluð er í leiknum “rauða
ekkjan”; eftir nokkurt.daður fær hún
hann til aö fara með sér til Rússlands
og kemst þangað á passa konu auð-
kýfingsins. Þegar þar kemur, veröur
það Ijóst, að stúlkan er níhilisti, til
Rússlands komin með það erindi, að
drepa keisarann. Verða þá líflegir
tilburðir með skjótum atvikum.
“PassersBy” eftir C. Haddon
Chambers verður þrjár nætur á Walk-
er frá því á laugardagskveld 17. Júli.
Það er skemiilegur og átakanlegur
leikur.
“Fine Feathers” heitir sá leikur, er
þar næst verður sýndur á Walker með
frægum leikurum.
Brúðkaup að Hove P.O.
Rausnarleg brúðkaupsveizla var hald-
in 20. þm. i húsi þeirra Mr. og Mrs.
Skagfeld, að Hove P.O., Man., í tilefni
af gifting hr. Vilbalds Freeman, sonar
herra A. M. Freeman póstmeistara að
Vestfold, Man., og ungfrú Eyjólflínu
Eyjólfsdóttur, stjúpdóttur hr. A. J.
Skagfeld.
Ungu hjónin giftust 16. þ.m. í húsi
herra S. Pálssonar i Winnipeg. Vígslu
athöfnina ■framkvæmdi Dr. Jón
Bjarnason.
Meöan ungu hjónin dvöldu í Winni-
peg höfðu aðstandendur þeirra tekið
ráö sín saman um það, að efna til
stórrar veizlu og fagna þar meö ungu
hjónunum þegar heim kæmu. Um 130
manns mun hafa verið boðið til hófs-
ins, en ýmsra orsaka vegna gátu ekki
komið nema um 80 manns.
Afar stórt tjald var reist á staðnum,
og voru borð sett eftir því endilöngu,
og gátu þar hæglega 40 manns setið
að snæðingi i einu.
Samsætið setti hr. A. M. Freeman,
tueð þvi að sunginn var sálmurinn
“Hve gott og fagurt og indælt er”.—
Þar næst talaði hr. Freeman nokkur
vel valin orð og bauð gestina hjartan-
lega velkomna. Að því búnu var gest-
um boðið til snæðings út í tjaldiÖ.
Glögt munu gestir hafa séð þegar
að borðuni kom, að forn og íslenzk
rausn og fíöfðingsskapur skipaði þar
hægra öndvegi, og virtist sumum helzt
líta út fyrir það, að þeir gömlu menn-
imir, Freeman og Skagfeld, hefðu
tekið sér til fyrirmyndar einhverja
af okkar forníslenzku stórhöfðingj-
um, sem aldrei þótti gestum sínum of
vel veitt við slík tækifæri, sem hér er
um að ræða, að hafa fornmenn til
fyrirmyndar í öllu því sem fagurt er
og göfugt, það ættu allir að gjöra, sem
vilja vera sannir íslendingar.
Þegar staðið var upp frá borðum
fóru allir> inn í hús og hófust þá
'breytilegar skemtanir. Fyrst var sung-
ið: “Hvað er svo glatt,” o. s. frv.
Næst talaði V. J. Guttormsson frá
Oak Point fyrir minni brúðhjónanna,
þá J. H. Johnson að Hove lipra og vel
hugsaða ræðu og þar næst flutti J.
Guðmundsson vel hugsað og frum-
kveðið kvæði, sem hér fer á eftir og
svo hljóðar:
Það var til forna og verður alla tíö
sér velja maka á lífsins huldu brautum
það reynist lán ,það reynist líka stríð,
því reynslan sýnir líf er blandað
þrautum.
En stríö og sigur haldast æ í hönd,
þá hetjan stendur brynjuð fram í
stafni,
^g þó að málin máske reynist vönd,
þá mun það sigrast alt í drottins nafni.
Þið stigið nú hið stærsta lífsins spor,
og styrkur guðs á ykkar vegu falli,
og ykkur skíni æsku blómlegt vor
unz æfin þver, þá gegna verður kalli.
Næst flutti herra Skagfeld glymj-
andi ræðu til unga fólksins, og gaf því
margar föðurlegar bendingar eins og
búast mátti við af honum. Síðastur
talaði Þorsteinn Þorkelsson verk-
stjóri frá Oak Point; var það tilþnfa
ræða, sem búast mátti við af honum,
því hann er fróður maður um marga
hluti
Að loknum ræðuhölduili var skemt
með hljóðfæraslætti og dans sem ent-
ist fram á dag. Á hljóðfærin léku þrír
ungir menn frá Markland P.O., herra
Hermann Johnon á fiðlu og herra
Þorsteinn Jakobsson á horn og herra
Carl Lindal á Orgel; tveir hinna fyr-
nefndu komu frá Winnipeg til að
skemta við þetta tækifæri.
Þegar sól var komin upp fóru allir
að fara heim, hver til sinna búverka.
Allir virtust glaðir og ánægðir og
þakklátir brúðhjónunum og aðstand-
endum þ_eirra fyrir höfðinglegar
veitingar og skemtilega nótt. Margar
einlægar heillaóskir frá vinum og
vandamönnum brúðhjónanna fylgja
þeim út á hina nýbyrjuðu framtíðar-
braut þeirrar.
Heimili ungu hjónanna verður fyrst
um sinn hjá foreldrum brúðgumans,
þeim Mr. og Mrs. A. M. Freeman,
V'estfold P.O., Man.
Einn af gcstum.
Samsæti haláin í Vancouver.
Þ riðjudagskveldið 13. Maí var þeim
hjónum, Mr. og Mrs. John Johnson
haldið heiðurs samsæti af íslenzka
söngfélaginu Heklu, sem Mr. J. J. hef-
ir stjórnað síðan það var stofnað.
Eg verö að vera fáorður um þetta
samsæti, þar eg var þar ekki viðstadd-
ur.
Söngfólkið kom þeim hjónum að ó-
vörum og varnarlausum og heimtaði
húsráð, sem var þegr í té látið, því
þar var við ofurefli að etja, enda
stendur hús þeirra hjóna ávalt opið
fyrir öllum.
Eftir að fólkið var búiö að koma sér
fyrir bað Mr. Skúli S. Bergmann um
hljóð; talaði hann nokkur hlýleg og
vel valin orð til Mr. J. Johnson sem
söngstjóra, og þakkaði honum fyrir
það sem hann hefir unnið fyrir söng-
flokkinn, sem nú er orðinn vel æföur
undir stjórn hans.
Eftir að Mr. Bergmann hafði lokið
máli sínu með hugkvæmum orðum til
þeirra heiðurs hjóna, afhenti hann
þeim gjöf frá söngflokknum: Mr. J.
Johnson 25 dali í peningum og Mrs.
Johnson kaffi-“set”.
Að því búnu talaði Mr. J. Johnson
og þakkaði söngflokknum fyrir þann
heiöur sem hann sýndi þeim, og fyrir
þá höfðinglegu gjöf, sem þeim væri
afhent
Þá talaði Mr. Bjarni Lyngholt mjög
hlýleg og hugkvæm orð til Mrs. J.
Johnson og þakkaði henni fyrir alla
þá aðstoð sem hún hefði veitt flokkn-
um. Aö endingu söng flokkurinn:
“Fósturlandsins Freyja”
Söngfélagið Hekla virðist vera það
eina íslenzka félag t þessari borg, sem
hefir átt því láni aö fagna, að að því
hefir verið unnið með alúð og áhuga,
og býst eg við, að söngstjórinn eigi
góðan þátt í því, enda er hann sannur
íslendingur og góður drengur
Samsæti þetta er heiður fyrir hjón-
in og sómi fyrir söngflokkinn
Mánudagskveldið 26. s.m. kom söng-
flokkurinn og nokkrir aðrir vinir og
kunningjar saman í húsi Mr og Mrs.
J. Johnson til að kveðja Mr. Skúla S.
Bergmann, sem lagði á stað alfarinn
til Winnipeg næsta morgun. Mr.
Bergmann kom þetta tiltæki á óvart,
vissi ekkert uni það fyr en kunningi
hans Kr. Pálsson hér í Vancouver, fór
með hann heim til Mr. J. Johnson og
var þar þá orðið fult hús af aðkomnu
fólki.
Húsráðandi bað þá Mr. B. Lyngholt
að segja nokkur orð, sem hann svo
gerði; hanri talaði nokkur hlý þakk-
lætis orð fyrir hönd söngfélagsins til
Mr. Bergmanns, og þakkaði honum
fyrir góða samvinnu með söngflokkn-
um, og þrátt fyrir það þó að sér
hefði stundum fundist Mr. Bergmann
cera þröskuldur í götu sinni í sam-
vinnunni, þá kvaðst hann ekki hafa
kynst betri dreng heldur er Mr. Berg-
mann.
Þá talaði Mr. Sigurður J. Stefáns-
son nokkur orð og þakkaði Mr. Berg-
mann fyrir góða viðkynningu í síð-
astliðin 8 ár, sem þeir hafa verið sam-
an hér á Ströndinni, og afhenti honum
gjöf frá nokkrum vinum hans: úrfesti
með “locket”, sem á var grafið: “Til
S. S. B. frá vinum hans.”
Mr. Skúli S. Bergmann tók þá til
máls og þakkaði fyrir þann heiður og
velvild, sem sér væri sýnd meö
þessu heiðurs samsæti, og þakkaði
söngflokknum fyrir samvinnu og all-
ar skemtistundirnar með því. Hann
þakkaði fyrir gjöfina og mintist
þeirra þriggja vina sinná sem gjöfin
var frá, með mjög svo hlýlegum og vel
völdum orðum.
Þá sagði Mr. J. Johnson söngtsjóri
nokkur orö og þakkaði Mr. Berg-
mann fyrir þá hjálp, sem hann hefði
veitt sér sem söngstjóra, en sem söng-
fólkinu væri ekki kunnugt um.
Síðastur sagði Mr. Kr. Pálsson fá-
ein orð, en bæði var þá orðið fram-
orðið og æði mikið diska glamur, og
varð þess vegna fáorður. Hann þakk-
aði Mr. Bergmann fyrir alt það, sem
hann hefði unnið fyrir íslenzkan fé-
lagsskap hér á Kyrrahafsströndinni
og sérstaklega þó í Seattle, og sem
bindindismaður kvaðst liann >..ja sér-
staklega þakka honum fyrir það sem
hann hefði unnið fyrir bindindismálið
á meðal íslendinga, og gat þess, að
hann hefði fyrst kynst Mr. Bergmann
í stúkunni “ísland” í Seattle, og hefði
kunningsskapur þeirra haldist síðan.
Mr. Bergmann er góður söngmaður,
þegar tekið er tillit til þess að hann
hefir engrar mentunar notið í þeirri
grein; hann er gleðimaður mikill og
viljugur að skemta fólki með söng;
hann er góður íslendingur og hefir
unnið meira að íslenzkum félagsskap
en nokkur annar islenzkur piltur sem
eg hefi þekt hér, enda er hann talinn
vera tveggja manna maki í því; hann
var einn af stofnendum stúkunnar
“ísland” í Seattle og meðlimur hennar
þangað til hann kom hingað til Van-
couver fvrir tveim árum síðan; hann
var þar æðsti templar í marga árs-
fjórðunga og átti þó oft við áhuga-
mikla bræður og systur að keppa.
Ekki skal eg neita því að Mr. Berg-
niann hefir stundum gerst þröskuldur
í götu vissra manna, sem hann hefir
unnið með, og hafa það oftast verið
þeir menn, sem hafa viljað ráða meira
en góðu hófi hefir gegnt eða viljnð
hafa tögl og hagldir í félagsmálum.
En Mr. Bergmann hefir æfinlega haft
einurð og hreinlyndi til að segja:
hingað og ekki lengra, yinur, eg held í
spottann lika.
Við vorum ekki að kveðja neitt
stórskáld eða mikilmenni, en við vor-
um að kveðja góðan og félagslyndan
dreng, og þótt ekki væri mörg stór-
menni hér saman komin, þá var til-
gangurinn sá sami; og smámennin
geta stundtun gert skilnaðarstundir
eftirminnilegar og ánægjulegar; við
vonum, að það hafi tekist í þetta sinn.
Áður en fólkið fór heim var sezt að
kaffidrykkju með ýmsu öðru sælgæti
og ísrjóma. Klukkan að ganga eitt
um nóttina fór fólkið að fara heim,
eftir að hafa kvatt Mr. Bergmann og
óskað honum lukku og blessunar í
framtíðinni þar austur frá.
Svo bið eg vin minn Bergmann að
fyrirgefa það litla, sem eg hefi um
hann sagt, sem er af persónulegri
þekkingu en illa fram sett
Samkomur hafa verið haldnar hér
margar, sem flesta hafa verið skemti-
legar og uppbyggilegar, en allar frek-
ar illa sóttar.
Nokkrar íslenzkár persónur hafa
gengið í það heilaga hjónaband, en
flest hefir það gifst út úr okkar þjóð-
flokki, og er þess vegna alveg tapað;
mér er ekki vel kunnugt um nöfn
þeirra allra, og sleppi þar af leiðandi
að minnast þess.
Atvinna er hér með daufara móti,
sem stafar af peninga skorti, og útlit
þess vegna ekki sem bezt nú sem
stendur.
Þetta eru aðeins útúrdúrar frá sam-
sætinu.
Virðingafylst,
Kr. Pálsson.
Silfurbrúðkaup.
Á föstudagskveldið var komu vinir
og kunningjar Mr. og Mrs. Jónas Jó-
hannesson contractors saman i sunnu-
dagsskólasal Fyrstu lút. kirkju að
minnast tuttugu og fimm ára brúð-
kaupsdags þeirra. Var þar saman
komið um hundrað manns, því að
þau hjón eiga miklum vinsældum að
fagna hér í borg og víðar og það að
maklegleikum. Hafa þau verið sam-
hent um að styðja öll góð félagsmál
vor á meðal, og einkum hafa þau tek-
ið mikinn og ógleymanlegan þátt í
safnaðarmálum Islendinga hér í
Norðurbænum
Þegar gestir voru saman komnir í
veizlusalinn var sezt undir borð.
Hafði Dr. Jón Bjarnason orð fyrir
þeim sem komnir Voru og afhenti silf-
urbrúðhjónunum að gjöf frá gestun-
um mjög vandað silfur-“set”, og frá
börnum þeirra borðbúnað mjög fagr-
an. Silfur brúðhjónin þökkuðu bæði
þann heiður og það vináttuþel, er
samsætið og gjafirnar vottuðu. Var
því næSt sezt að snæðingi og voru
veitingar miklar og góðar fram reidd-
ar. Undir borðum fóru fram ræðu-
höld sem herra J. J. Bildfell stýrði.
Þessir héldu ræður: séra R. Marteins-
son, M. Paulson, séra F. Hallgríms-
son, W. H. Paulson og Dr. Jón
Bjarnason. Enn fremur flutti herra
Sigurður J. Jóhannesson silfurbrúð-
kaupskvæði; og söng það siðar herra
A. Albert undir nýju lagi er hr. Jón
Friðfinnsson hafði sett við það.
Kvæðið er birt annarsstaðar hér í
blaðinu. Miss S. Hinriksson söng og
sóló. Samkvæmið fór mjög vel fram
og var ekki lokið fyr en komið var
undir miðnætti.
Kvœði
til hjónanna
Jónasar og Rósu Jóhannesson,
21. Júní 1913.
Nær röðull hæst á himinbrautum
stígur,
óg húm ei skyggir feðra vorra grund
í Ægisfaðm þá aldrei sunna hnígur,
ei augu hennar lokast nokkra stund,
þar skuggavofur sjást þá ei á sveimi,
því svipdökk Njóla felst í undirheimi.
Þá bar svo til, nú fyrir f jórðung aldar>
er fögur sunna brosti hauðri mót.
að kærleiks taugar traustar mjög og
valdar,
þar tengdu saman hal og unga snót,
þær festar spunnu attðna, ást og vitið,
svo utan dauðinn neitt þær getur
slitið.
í herra síns og hamingjunnar nafni
svo hleyptu þau á tímans ólgusjó,
á traustri gnoð með trú og von í stafni
og táp og dug er í þeim sjálfum bjó,
þau hafa aldrei áföll mikil hlotið
né auðnufley á mæöuskerjum brotið.
Svo leiðst þau hafa lífs á förnum
brautum
í Ijúfri ást og sameinuðum hug,
ei hopað neitt í hættum eða þrautum,
því hvorugt skorti sálarþrek né dug,
að standa fast í stríði freistinganna,
með sterkri trú á alt hið göfga’ og
sanna.
Þau teljast jafnan sinnar stéttar sómi,
—hér saga þeirra Ijóst þess vitni
ber—
þvi almennings aö óvilhöllum dómi,
þau allra hylli getið hafa sér.
Oss þökk og heiður þeim er skylt að
gjalda
er þjóðarsóma vorum uppi halda.
Nú vér, sem hér með hjónum þessum
sitjum,
og heiðra þeirra silfurbrúðkaupsdag,
af öllu hjarta ósk og bæn þá flytjum
að ætið gæfan styðji þeirra hag;
þeim auðnist saman lifa vel og lengi,
i lífsins blíðu unaðsemda gengi.
Fyrir hönd gestanna
S. I. Jóhannesson.
Gefin saman í hjónaband í kirkju
Árdalssafnaðar þ. 26. f.m. voru þau
Sveinn Eyjólfsson og Þttríður Stein-
unn Guðmundsson. Séra Jóh. Bjarna-
son gifti. Brúðguminn er sonur Eyj-
ólfs sál. Einarssonar, sem bjó á Eyj-
ólfsstöðum t Geysisbygö og konu hans
Þórönnu Björnsdóttur, sem enn er á
lífi og þar býr. En brúöurin er dótt-
ir P. S. Guðmundssonar og konu hans
Guðrúnar Benjamínsdóttur, sem búa
rétt austan við Árborg. Á eftir hjóna-
vígslunni fóru fram rausnarlegar veit-
ingar í húsi þeirra Mr. og Mrs. Guö-
mundsson, svo og skemtanir, söngur,
ræðuhöld o.s.frv. Var samsætið alt
sérlega ánægjulegt í alla staði Ungu
hjónin verða fratnvegis til heimilis
hjá móður brúðgumans. Sveinn hef-
ir verið fyrirvinna hjá móður sinni
síðan faðir hans lézt. Hann er einn
hinna mjmdarlegpistu ungra manna
hér í bygðinni, bráöduglegur og karl-
menni svo mikið aö orð er á gert.
Kona hans er engu stður myndarleg,
fríð sýnum og góð kona sem hún líka
á ætt til.