Lögberg - 03.07.1913, Síða 3

HÖGBERG, FIMTUDAGINN
3. Júlí 1913.

Ýmislegt úr lífinu í R.vík o.s.frv.
fFramh. frá 2. síöu.J
fyrir fjóra, en enginn má gefa mér
í staupinu”. Þaö er vist, aö marg-
an fírskildinginn fékk liann þann
dag, en hvort hann hefir alveg
sloppiö viö staupin læt eg ósagt.
Ýmsa fleiri náunga mætti nefna,
en af því stutt er frá liðiö kynni
þaö að særa núlifandi ættingja, og
er því eigi fariö frekara hér út í
þá sálma.
Leikir iinga fólksins.
Úr því eg ér kominn svona
langt, ætla eg aö fara nokkrum
orðum um drengjalífiö eöa útilífiö
þá, því þaö er nú gjörbreytt frá
því sem þá var. Þá var ekkert
“Bíó?’, enginn Sáluhjálparher, eða
þær ýmsu skemtanir, sem nú eru
aðalskemtun unglinga og yfir
höfuö bæjarmanna. Þjá var bara
Tjörnin. Varla var hún lögð, fyr
en hún var orðin full af krökkum.
Reykjavík hefir nú sexfalt fleiri
íbúa en þá, en þó var miklu meira
líf og fjör á Tjörninni en nú síö-
ustu árin, og þó eru hér ung—
menna og ungmeyjafélög, sem hata
íþróttir fyrir æösta takmark. í1
góöu veðri, einkum ef tunglsljós
var, mátti heita aö allur bærinn
væri úti á Tjöm; strákarnir í
húfuleik, sem var fólginn i því, aðí
þeir fljótustu af skautamönnunum
reyndu aö ná í sem flestar húfur
af kolli hinna, og þeir eltandi þá
til að ná húfunum aftur. Yngis-
fólkiö dró sig saman og leiddust
tvö og tvö. Þaö hélt sig helzt við
vesturlandið, undir Tjarnarbrekk-
unni, því þar bar mestan skugga á.
Smábrennur vora altíðar á Tjörn-
inni. Stundum voru þær gabb eitt,
því þegar menn, sem allstaðar frá
þyrptust að, voru rétt komnir aö,
þá slöktu þeir sem fyrir brenn-
unni voru og hurfu í burtu, til
þess aö byrja á nýjan leik annars
staöar. Stundum voru hringsleöa-
skemtanir ('CarasselJ. Fyrir þeim
stóð maöur, sem var nokkurs kon-
ar skemtanafrömuður Reykjavík-
ur, Sverrir steinhöggvari Runólfs-
son. Hann var altaf kallaður af
strákunum Sverrir rex. Líklega
hefir þaö nafn fundið upp ein-
hver drengur, sem bæði hefir veriö
farinn að nasa ofan í grammatík og
Noregskonungasögur. Sverrir var
?á, sem endurlífgaöi glímur í
Reykjavík, lét halda kappglimur,
fyrst vestur á Hlíöarhúsasandi og
síðan á Melunum. Hann vildi
láta stækka hólmann i Tjörninni,
og koma þar upp veitingahúsi meö
söng og hljóðfæraslætti. Þjessi
góöa hugmynd er enn ekki komin
i framkvæmd'; en á þeim dögum
var ekki hugsandi til að fram-
kvæma neitt þessu likt, vegna pen-
ingaleysis.
Væru dfengir ekki á skautum,
sem oft var ómögulegt vegna
snjóa, sem lagði á Tjörnina, —
því ekki voru haföir neinir til-
burðir með að moka hann í burtu
— höfðu þeir aðra leiki á vetram,
og voru það einkum tveir, sem eg
vil lýsa: að “skifta liði” og
“þönglabardagi”.
Að skifta liði var venjulega gert
á dimmum kveldum. Tveir for-
ingjar skiftu drengjunum milli sín,
og átti svo annar flokkurinn aö
fela sig, — til þess hafði hann
nokkurt svigrúm — en þegar í
fylgsnið var komið, átti aö gefa
það til kynna með háu hrópi. Var
það gert þannig, að einn varö eftir
úti á götu og rak upp afarhátt óp,
og skauzt aö því búnu inn í fylgsn-
iö. Oft skifti flokkurinn um stað,
og var þá farið yfir girðingar og
skúra, og altaf lostið upp miklum
ópum, því þaö var skylda að gefa
til kynna hvar flokkurinn héldi
sig, hérambil. Þegar leitarflokk-
urinn nálgaðist fylgsniö, liéldu all-
ir niöri í sér andanum, og vei
þeim, sem þá varö það á að stynja
eða hósta, svo flokkurinn yrði
fundinn. Ef einn úr flokknum
fanst, var allur flokkurinn fund-
inn, og þá átti hinn að fela sig, og
svo gekk þaö koll af kolli; en í
fyrstu var kastað hlutkesti um,
hvor fyrst skyldi fela sig. Væru
margir flokkar í einu í slíkum leik,
þá kvað allur miðbærinn við af ó-
hljóðum, því þar var leikurinn
eðlilega háður, og þar var ótal
skúrar og skúmaskot, einkum íuilli
Hafnarstrætis og Austurstrætis.
Þjá voru engin ljósker til að lýsa
upp bæinn; þau komu nokkrum
árum síðar, um 1876, og voru
fyrstu kveldin brotin unnvörpum.
«
Þönglastríð.
Útsynningar voru þá engu ótíð-
ari en nú, og þeim fylgdi brim
mikiö, sem flutti mikiö af þangi
og þönglum upp í fjörurna, miklu
meira, að því er mér virðist, en
nú á dögum. Drengir voru þá
vanir að safna þönglunum, lemja
angana utan af hausnum, og fara
svo í þönglabardaga. Hann var
fólginn í því, að annar drengurinn
lagði sinn þöngul á stein, svo að
hann lá undir honum rétt fyrir
framan höfuðið; hinn drengurinn
sló á hann meö sinurn þöngulhaus,
og svona gekk það á víxl,. þangað
til annarhvor þöngullinn brast í
sundur; þá var tekinn nýr. Oft
varö mikill ágreiningur út úr þess-
um leik, einkum út af því, aö
þönglinum væri haldið á lxuldu, þ.
e. laust við steininn, því þá var
erfiðara aö lemja hann í sundur.
Votu þá oft leiddir dómendur að,
til þess að skera úr málinu, og oft
urðu áflog út úr því. Það þótti
ágætt ráð að eldbera þöngulinn, til
aö heröa hann, og var enginn sá
drengur talinn maður með mönn-
unx, sem eigi bæri í handarkrika
sínum þykkan, eldborinn þöngul
og byði hinum meö miklum rem-
bingi að leggja til bardaga. Þéir
sem áttu sterkustu og seigustu
bardagavopnin vora mjög öfund-
aðir. Og það var almenn sorg (og
á hina hliðina gleöiý þegar einhver
slíkur kappi hneig í valinn við
nxikinn orðstir.
—Skírnir.
Smalareiðin,
fThe StampedeJ í Winnipeg.
Sú snxalareið fer fram dagana frá
9. Agúst til 16. Agúst. Þaö er hin
stórkostlegasta samkepni, er fimustu
og reiðkænustu rnenn úr öllum heim-
inum fá að taka þátt í, enda eru verö-
launin í peningum, þau stærstu, sem
nokkurn tíma hafa veriö boðin kúa-
smölum, smalastúlkum, reipurum og
reiðföntunx. „The Stampede” er alls
ekki sýning í neinn máta, og í alla
staöi ó.lík “Wild West” sýningum og
sirktxsum, sem feröast unx landið. Slík-
ar eru á borö við þær árlegu sýningar
frá landnánxs öld þessarar álfu, sem
haldnar eru oft í Cheyenne, Wyoming
og öðru hvoru í E1 Paso, Texas, Den-
ver, Colorado og öönxm höfuðbólum
stórhjaröa landsins.
“Snxalareiöin var ráöin og sett í
framkvæmd áriö sem leið, sem hinn
stórkostlegasti viöburðr þeirrar teg-
undar, er nokkru sinni hefir gerst í
víðri veröld. Hún var haldin í Cal-
gary, og þótti alveg óviðjafnanleg.
í “Smalareiðinni” verða hinir frækn-
ustu kúasnxalar, smalastúlkur, reiö-
kænir riddarar, reiparar, vaqueros,
hjarðmenn úr Norður- og Suður-
Ameriku, ekki að eins reiðsveinar af
hjarðarbúum, heldur einnig þeir sem
slyngastir eru aö fanga gripi meö
reipum og mestu hestamenn frá öllum
pörtum álfunar, frækin fylking yfir
300 keppinauta, er hver er öllum öör-
um snjallari í sínu nágrenni. Til
þess aö reyna þrek og fræknleik þess-
ara garpa, bæöi kvenna og karla, þá
hafa verið fengnir stórmargir villi-
hestar, ótamdir “bronchos”, villinaut
frá Texas og Mexico og úr öllum
pörtum Bandaríkja og Canada og þeg-
ar Smalareiðin byrjar, mun þar hefj-
ast hið óðasta og ákafasta kapp, hver
sterkastur sé, fimastur. þolnastur,
kjarkmestur, og mun slíka sjón hvergi
annars staðar geta aö líta um víöa
veröld. Þar veröa gefnir verðlauna-
peningar úr gulli, kappa belti og
margir aörir góðir gripir, og $20,000
dalir í peningum verða veittir þeim
sem skara fram úr, en slík verðlaun
hafa aldrei fyr gefin verið við slík
tækifæri. Það er enginn vafi á því,
að þessir peningar verði út borgaöir.
Öll upphæðin er komin í hendur Dom-
inion Bank of Canada, ásamt skrá yf-
ir þær þrautir er vinna skal til að fá
verðlaunin, eftir dómi þar til kvaddra
manna, og verður ekki þaðan tekin
nema eftir þeirra fyrirmælunx.
Smalareiðin í Calgary í fyrra var
hinn stórkostlegasti viðburöur, sem
gerst hefir í þeirri vestrænu borg. Til
hennar sóttu yfir 60,000 gestir frá
Canada og Vesturrikjunum og langt
að sunnan, og sérstökum Pullman lest-
uni og einkavögnum var ekið þangað
frá Chicago, New York og Montreal.
Vegna þess að þangað sækja verald-
arinnar fræknustu skörungar i sínum
listum, er augljóst, að slíkir leikar
veröa ekki haldnir nema viö og við.
Snxalareiðin verður ekki haldin oft-
ar en einu sinni á ári, og að eins ein
Snxalareiö er til í víðri veröld. Winni-
peg hefir veriö að undirbúa hana í
marga nxánuði. Leikskála afarstóran
er verið að reisa á Sýningarvelli, og
þegar sá skáli er fullgerður, munu
bekkir ná hringinn í kring um skeiö-
völlinn, sem er hálf míla á íengd.
Innan í þeim hring verður vírgirðing
tíu feta há alt um kring. en í miðjunni
verður leikvangur tíu rasta víður, og
þar verða háðar orustur og hólmgöng-
ur milli manna og dýra. Winnipeg
væntir að skemta fleiri gestum en
nokkurn tíma hefir áöur fyrir komiö.
þá gestkvæmu borg. Enda segir Louis
W. Hill, forseti stjórnarnefndar Great
Northern R’y, sonur gamla Jim’s:
“Smalareiðin í Winnipeg verður það
stórkostlegasta, sem fyrir kemur á
fastalandi Ameríku áriö 1913 og verð-
ur sú mesta auglýsing, sem Vestur-
landið hefir nokkurn tíma fengið.”
“Smalareiðin” á stjórn og styrk að
þakka framkvæmd og ættjarðarást
nokkurra gripahöfðingja í Canada.
Þeirra á meðal xná nefna James Ryan,
Sr., og W. H. Fares, hinir stærstu
hrossa kaupmenn Canada og hinn síö-
arnefndi hluthafi í hinu mikla ketsölu-
félagi Gordon, Ironside and Fares; A.
P. Day frá Medicine Hat, einn hinn
auðugasti borgari í þeirri borg og
einn helzti gripabóndi í Alberta, og
síöast en ekki sizt má telja Guy Wea-
dick, aðalstjórnanda fyrir “The Stam-
pede”. Þessir gripakóngar vita það,
að hiö forna Vesturland, er þeir áður
þektu, þegar Vesturlandið var villi-
rnörk og almenningur, er nú að hveria.
Þær reiðgötur, sem hjarðsveinar fóru
þá, eru nú lokaðar meö girðingum úr
gaddavír. Gufuplógurinn hefir pælt
upp beitilöndin og einxreiöimar þjóta
yfir sléttuna á gljáandi stálteinum, en
hinir litum skreyttu Rauðskinnar hafa
tekið sér bólfestu og lifa kyrrsetu lífi
á gjaldi og gulli fööurlegrar land-
stjórnar. Þessir menn hafa tekiö ást-
fóstri við Vesturlandið, þá langar að
svna hinni yngri og aðkomandi kyn-
slóð hvernig þá var um aö líta, meðan
þess er kostur. Þá langar til að sýna
það Vesturland, þar sem þeir fundu
gæfu sína og gengi. Hin forna gest-
risni Vesturlands kemur einnig mjög
ljóslega fram á þessari hátíð.
Þeir menn, sem eru nafnkendir um
alt hjarða land Ameríku, verða viö-
staddir þessa Smalareið. Margir
þeirra eru frægir í sögu hjarðalands-
ins fyrir háskalegar svaðilfarir fyrr á
dögum. Ferleg kvæði eru enn kveðin
um “Turkey Track”, Tony Day. Tur-
key Track er nú vel metinn borgari í
Suður Alberta og verður með á hátíð-
inni. Hann sagði svo sjálfur: “Eg
er kunnugur þeim öllum, og get ekki
annað en komið.”
Tvent er það sem laðar fólk til Win-
nipeg dagana 9. til 16. Ágúst: Smala-
reiðin og frægð Vesturlands. Sér-
stakar lestir koma alstaðar að. Þeir
sem íþróttum unna og háttsettir borg-
arar frá öllum pörtum veraldar verða
með. Fremstu menn í opinberum stöð-
um bæði í Bandaríkjum og Canada
koma í hópum. í fyrra var Smala-
reiðin i Calgary undir vernd Hans
konunglegu stórtignar, hertogans af
Connaught og þar var hann viðstadd-
ur. Hinunx tigna konungsbróður og
hans fríðu dóttur, prinsessunni Pat-
ricia, þótti mikið til þeirrar sjónar
lcorna. Það er liklega sá gripur, sem
ráðsmaðurinn, Weadick, heldur mest
upp á, og hinir konunglegu gestir gáfu
honum, en það voru ljósmyndir þeirra
tneð eigin handar áritun, ásamt end-
urminningunni um það, hve skemtileg
og merkileg þeim þótti Smalareiðin.
Járnbrautir, hótel og borgar í
Winnipeg yfirleitt búast til að skemta
og undirhalda 150,000 gesti “Smala-
reiðar vikun^”.
Sextiu þúsund áhorfendur geta
fengið sæti á einum og sama tíma
kringum leikvöllinn.
Frá íslandi.
Reykjavík, 3. Júní 1912.
Norðangarður hefir verið síðan á
föstudag og frost fle'star nætur. 1
Dölum gránaði á laugardaginn niður
í bygð. I Húsavík nyrðra var snjó-
koma í gær og tún hvít af snjó. I
Hrútafirði eru tún farin að grána
sakir kulda. Nú er veðrátta aftur far-
in að batna.
Skúli Thoroddsen, alþingismaður,
fer á morgun norður til Isafjarðar að
halda þingfundi.
Jónas Kristjánsson læknir kom á
Botníu á leið frá Vesturheimi. Hann
fór utan í haust og hefir síðan farið
víða um lönd, austan hafs og vestan,
til þess að kynna sér nýjustu aðferðir
hinna beztu meistara í læknislist, eink-
um skurðlækningum.
Ragnar Ásgeirsson fEyþórssonarJ
hefir stundað garðyrkjunám í þrjú ár
í Danmörku og konx nú heim hingað á
Botníu, fullnuma í þessu starfi. Hann
hefir stundað allskonar garðrækt, svo
sem trjárækt, blómrækt o.s.frv. Sest
hann nú að hér í Reykjavík og gefst
garðeigendunx og öðrum kostur á að
stoð hans og leiðbeiningum í öllu því,
er að garðrækt lýtur. Hann starfar i
gróðrarstöðinni fyrst um sinn og þar
geta menn hitt hann að máli.
Séra Arnór Þorláksson á Hesti í
Andakil hefir sagt af sér prestskap og
brauðinu lausu frá þessunx fardögum.
i
Óskar 'Halldórsson garðyrkjumaður
kom heim hingað í vor frá Danmörku
eftir hálfs þiðja árs garðyrkjunám
þar í landi. Hafði hann verið hjá
mönnum, er einna fremstir þykja i
garörækt, t. d. Carli Chr. Bartholdy,
er fjögur verðlaun hlaut á garðrækt-
arsýning fyrir Norðurlönd, er haldin
var í fyrra i Khöfn.
Óskar tók þegar á leigu hálfa átt-
undu dagsláttu lands til jarðræktar á
Reykjum og Reykjahvoli í Mosfells-
sveit. Hefir hann plægt land þetta í
vor og sáð jarðeplum í þrjár dag-
sláttur, en hitt ýmsum öðrum maturt-
um, svo sem blómkáli, hvitkáli, rauð-
káli og grænkáli. Hann hefir þar 30
vermireiti og er heitu hveravatni veitt
um þá alla. I þeim hefir hann einkum
gróðursett “agúrkur”, “tomater”, og
“melónur”, senx allar eru sjaldgæfar
hér á landi og ekki geta þrifist nema
í góðum gróðrarhúsum. — Hann hef-
ir góð áhöld til garðræktarinnar og
gengur því vel undan. — Er hér lag-
lega af stað farið, enda er Óskar full-
ur áhuga og dugnaðar og horfir ekki í
kostnað og fyrirhöfn. Má vænta hins
besta af framkvæmdum hans. Hann
liafði lokið búfræðisnámi við Hvann-
eyrarskóla áður hann fór utan. —Ing-
ólfur.
Reykjavík, 4. Júní 1913.
Þeir Forberg landsímatjóri og Geir
Zoega verkfræðingur komu síðastl.
láugardag úr 14 daga ferð austur í
Skaftfellssýslu. Forberg var að skoða
símaleiðina austur til Víkur. Staurar
til hennar koma nú bráðlega og verða
landsettir til og frá þar eystra; Geir
Zoega var að skoða brúarstæðið á
Hverfisfljóti; þar á brú að koma í
sumar, járnbrú 20 metra á lengd.
Yfir Jökulsá á Sólheimasandi á sím-
inn að liggja hér um bil þar sem brú-
arstæðið hefir verið mælt. Áin var
nú mjög vatnsmikil.
Þeir fóru ^ustur að Svínafelli í ör-
æfum, austur yfir Skeiðarársand.
Símastjóri lét mikið yfir, hve stórkost-
leg sjón það hefði verið, að horfa yf-
ir svæðið, þar sem hlaupið kom 1 vor.
Hlaupið hafði brotið úr jöklinum
stórt stykki rétt austan við skarðið
eftir hlaupið 1903. Eftir mælingum
þeirra höfðu 10 milj. kúbfkmetrar af
ís losnað úr jöklinum. Brúnin þarsem
jökullinn sprakk, er 120—150 mtr. á
hæð. Breiddin á stvkkinu, sem fram
sprakk, hefir verið nál. einum kílóm.
og lengdin, upp í jökulinn álíka.
Þar sem hlaupið fór fram, hafði
það grafið niður í sandinn djúpan
farveg; voru bakkarnir að þeim far-
vegi báðum megin nxargar mannhæðir
og brattir mjög. Víkkaði þessi far-
vegur eftir því sem frá dró jöklinum,
og lá þar jakahrönnin niður um allan
sand. Jakarnir voru á stærð við hús-
in hér í Reykjavík. Sumir þeir minstu
voru þegar sokknir í sand og hafði
rent yfir þá. Af því koma hinir hættu-
legu pyttir, þegar frá liður og jakarn-
ir bráðna í sandinum.
Þar sem þeir Forberg fóru yfir
sandinn var farvegurinn eftir hlaupið
nálega 2ýí kílóm. En það var ofar en
venjulega er farið. Niðri á sandinum
þar sem ætlast er til að símalínan
liggi austur, þegar þar að kemur, hef-
ir hlaupið tekið yfir 5 kílóm. Síma-
tjón af hlaupinu hefði þvi alls ekki
orðið gífurlegt, segir símastjóri, og
kallar hann þessi jökulhlaup enga telj-
anlega fyristöðu fyrir símalagningu
austur um sandana. Frá 1855 hafa
komið 8 hlaup, með 5 til 11 ára milli-
bili. Það eru þá liðug sjö ár að með-
altali milli hlaupa. Þetta hlaup nú er
miklu stærrra en venjulegt er, svo að
ætla má, að til jafnaðar eyðileggist af
þessum hlaupum símalína, sem svarar
y2 kílómeter á ári, og telur símastjóri
það ekki stórkostlegt; segir ýmsa staði
annars staðar á landinu verri viður-
eignar.
Venjulegast er það, að þegar hlaup
kemur í Skeiðará, austan í jöklinum,
kemur einnig hlaup í Súlu, sem er
smærri á vestan í jöklinum og fellur
í Núpsvötn. Nú kom þar ekkert hlaup.
Núpsvötn uxu ekkert. :n á miðjum
sandinum kom dálítið hlaup, nálægt
Háöjdu, þar sem nú er talað um að
reisa sæluhús handa vegfarendum um
sandinn.
Guðmundur Björnsson landlæknir
talaði í austurför sinni 1909 við menn
sem nákunnugir voru Skeiðarársandi,
og hefir eftir þeim það, sem hér fer á
eftir:
Þar sem jakarnir siga niður í sand-
inn verður dæld eftir, eins og trekt, og
kölluð “jökulhver.” Eru þeir sumir
stórir, eins og húsgrunnar að ummáli.
Hættan við umferð er ekki mest fyrst
eftir hlaupin, heldur þegar jakarnir
eru bráðnaðir og kviksendi komið.
Venjulega hleypur Skeiðará fyrst, en
Súla litlu siðar. Það hefir borið við,
að menn á austurleið hafa komið að
nýbyrjuðu hlaupi í Skeiðará, og þá
snúið við, riðið í spretti og rétt kom-
ist yfir Núpsvötnin áðu en þau hlupu.
Venjulega minkar vatnið í Skeiðará
á undan hlaupi og verður þá afarfúlt;
stundum hefir hún alveg þornað á
undan. Er það talinn órækur vottur
um, að hlaup sé i nánd, ef árnar minka
að mun og fýlu leggur af þeim.
Skeiðarárjökull hækkar stöðugt á
milli hlaupanna, en við hlaupin lækk-
ar öll jökulbungan að miklum mun.
Það er talið víst, að hlaupin stafi af
eldsumrotum, sem valdi því, að feikn-
in öll af ís bráðni á stuttum tíma og
svo sprengi vatnið jökulinn En þegar
jökulbungan fer að bifast, þá sígi
brúnin niður í árfarveginn, en af því
stíflist árnar.
Ekkjufrú Sigríður Ásgeirsson í
Kaupmannahöfn hefir gefið heilsu-
hælinu á Vífilsstöðum 1,000 krónur,
og skal veita vöxtunum af fé þessu til
stvrktar fátækum sjúkling á hælinu,
sem eigi er gefið með úr sveitarsjóði.
—Stórkaupmaður Dines Petersen og
kona hans í Kaupnxananhöfn, heita
hælinu 50 kr árlegum styrk
Jón Þorláksson landverkfræðingur
er nýkominn heim úr för til Noregs og
Danmerkur, er hann fór vegpia járn-
brautarmálsins Hann fór fyrst til
Noregs, til þess að kynna sér betur en
áður ýmislegt viðvíkjndi járnbraut-
unum þar Hann skoðaði járnbraut-
ina á Jaðri og fór með Björgvínar-
brautinni suður til Kristjaníu Þar
var þá svo mikil fönn á háfjöllum að
jafnt tók þakskegginu á húsunum á
stöðinni þar uppi Víðast hvar er bygt
yfir brautina þar á fjallinu, ef ekki er
um jarðgöng að fara Er fannkoma
þarna margfalt meiri en á nokkrum
stað hér á landi, sem koniið gæti til
nxála að leggja járnbraut um
Erá Noregi fór Jón svo til Kaup-
mannahafnar og var þar um hríð.
Það segir hann. að fé til járnbrautar-
lagningar hér austur yfir fjall sé nú
faanlegt, ef þeim sem það leggja
fram eða útvega, séu trygðir af því
vextir En lengra verður ekki farið i
þvi máli fyr en til þingsins kasta kem-
ur- —"Lögrétta mun bráðlega skýra
nánar frá horfum málsins.
Slys varð á ísafjarðardjúpi í gær,
mann tók út af vélarbáti, Ingimund
Jónsson að nafni, húsnxann frá Hnifs-
dal, og druknaði hann .
Þingmannaframboðs frestur var út-
runninn á Akureyri í gær, og bauð sig
franx Magnús kaupmaður Kristjáns-
son og Þorkell Þorkelsson kennari.
Báðir eru frambjóðendur Heima-
stjórnarmanna, en talið vist, að Magn-
ús verði kosinn. Kosningin fer fram
7. þ.m.
Grettisbæli í Öxarnúpi.
Grettisbæli er gegnt vlð sólu.
Guðar hún þar í alfögnuði,
þegar í vestri, ör til ásta,
erli slotar, geislamerluð;
hátt í urð við hengibratta,
hlaðið grjóti, er eigi rótast,
þó að láðið leiki á þræði,
logtim kynt að himinboga.
Hetju má þar handtök líta,
hátt við drang, sem ber í fangi
urðin brött, sem ofanjarðar
öll er sprangin í fleygaklungur.
Drekkur regn, þó digni bakkar,
A vorin
Hver og einn, sem þykir
gott að smakka glas af öli,
vill B o c k s.
OREWRYS
Bock Beer
bruggaður fyrir 6 mánuð-
um er nú til sölu.
Pantið snemma
því að birgðirnar
eru takmarkaðar
FURNITURE
u i' L * % > lJjfmcnts
OVERLAND
v,*,"s s Mt • ,*.hOtR
Nýjustu tæki
GERA OSS MÖGU-
LEGT AÐ FRAM-
LEIÐA PRENTUN
SEM GERIR VIÐ-
SKIFTAVINI VORA
ANÆGÐA
The Columbia Press,
Limited
Book. and Commeícial
Printers
Phone Garry 2156 P.O.Boxil72
WIN NIPEG
Eg hefi 320 ekrur af landi nálægt
Yarbo, Sask. ('á sect.J, sem seljast á
með góðum skilmálum; eign í eða um-
hverfis Winnipeg tekin í skiftum. Á
landinu eru um 90 ekrur plægðar og af
þeim 50 undir akri nú. Alt landið inn-
girt og á því um þúsund doll. virði af
húsum ásamt góðu vatnsbóli.
5. SIGURJÓNSSON,
689 Agnes Stræti, Winnipeg.
dalir, flói, mór og bali;
svellað ei, jxótt sýli hjalla,
sólbráð fær í þorraglæru.
Sjálft er bælið sýling valri
sett að baki drangsins staka.
Þar er einum, er þúsund herja,
þrautavígi í rómu týgjum.
Sér til ferða suður og norður,
sérhvern gest, er fer með nesti,
Öxfirðinga, er óska að saxa
ó-æling fyrir hrafn og tóu.
Þekja er lágreist þess er maka
þeygi sinn hefir átt í minnum,
afls og hygni og óðar lægni,
orðavals og svo að morði:
Álna tveggja er urðarlöggin,
op áð skríða úr klungurhíði.
Einsteinuixgar eru í rnæni,
álna þriggja að fornu máli.
Drangar þeir eru drjúgum þungir,
dílaberg af jarðarmergi,
flatagóðir og feldir betur
flestu grjóti, er veðrin móta.
Þúsund ár hafa þessir hlerar
— því sem næst — í veggi læstir,
mosafeldir um margar aldir,
mönnum tjáð af Grettis dáðum.
Sér í Garð, þegar sól er orðin
sxxmargeng yfir vötn og engi,
goðans bygð, er Gretti lagði
grenjastíg, til ráns og víga.
Þykkjuljóð um þenna bokka
þar hefir Braginn urðarlagi,
sollinn gremju í svölum helli,
sungið — inn í þögult klungur.
Hörð eru kjör að eiga í urðxim
átján vetra myrkursetu,
afarmenni að eðli og kröfum,
urga bein í milli steina;
súrt í broti skáldi að skorta
skjól og vist í urðarbóli —
skáldi verst er á sér eldinn
inst í sál til nautnamála.
Fyrir beztu Braga listir,
brandaslátt í hverjum vanda,
vizkusvör, í elli og æsku,
afl, og sund uffl Ránar skafla,
sóttan eld um sæ á kvöldi,
sýndá trygð við móðurbygðir —
goldist hefir garpi og skáldi
grómlaust hrós meti. sögudómi.
Grettis vígi gott mér þótti;
gekk eg þangað hörslabrekkur,
elfi og tjörn, sem ísagólfi
undir lá í vetrarblundi.
Sólin þar við hetju hæli
hlúði strjúp á öxamúpi.
Níu aldir nú hafa eldað
náttmál rauð yfir skáldi dauðu.
Guðmundur Friðjónsson.
—Skímir.
VJ elar, Dœlur,
Katlai*
K oxr-t>x*o.c?'C>o.x*a.-áhöld
Þessi mynd sýnir
Milwaukee
steínsteypu
Vjel
Spyrjið eftir verði
THE STUART MACHINERY
COMPANY UMITED.
764 Main St., - - Winnipeg, Man
Eitraðar eldspítur eru að hverfa
Hættulcg efni eru ekki notuð á
EDDY’S Ses-qui hættulausu eld-
spítur, Gætið þess að kaupa alla
jafnan EDDY’S og engar aðrar,
sem taldar eru „rétt eins góðar“.
Það er ábyrgst, að þær séu hættu
Iausar í alla staði. Biðjið altaf
um EDDY’S nýju
Kaupmaður Q • (<
yðar hefir * , iJ0S"Cj 111
Þær Eldspítur
KARLMANNA BUXUR
Hentugar á vorin. Hver sem kaupir buxur hér,
Hentugar til daglegs brúks verður ánægður með kaupin.
Hentugar til vinnu Þær eru þokkalegar og end-
Hentugar til spari. ast vel, seldar sanngjarnlega.
Venjiö yður á að koma til
WHITE & MANAHAN
500 Main Street, - - WINNIPEG
dtibúsverzlun í Kenora
THOS, JACKSON & SON
BYOQINOAEFNI
ÁÐALSK RIFSTOFA og birgSaból 370 COLONY ST
TALS. Sherbr. 62 0£ 64 WINNIPEG, MAN.
GEYMSLUPLÁSS:
Vesturbœnum: horni Ellice og Wall St., Fón Sherb. 63
í Elmwood: horni Gordon og Levis, Fón, St. John 498
í Ft. Rouge: Pembina Highway og Scotland,
Vér seljum þessi efni íbyggingar:
Múrstein, cement, malað grjót,
(allar stærð.), eldtraustan múrstein,
og eldleir, Flue Lining, möl, Hard-
xvall Plaster, hár, Keene’s Cement,
hvítt og grátt kalk, hydrated kalk,
viðar og málm lath, gyps, Rnbble
stone, Sand, ræsapípur, weeping
drain Tile, Wood Fibre Plastur,
Einnig Mortar, rautt, gult, brúnt,
standard og double strengtb black.
Tuttugu menn
óskast strax.
Vér skulum borga þeim gott
kaup meðan þeir eru í Moler’s
Rakara skóla. Vér kennum rakara
iðn til fullnustu á tveim mánuðum
og útvegum lærisveinum beztu
stöður að afstöðnu námi með $15
til $35 kaupi um viku. Gríðarleg
eftirspurn eftir Moler rökurum
sem hafa Moler vottorð. Varið
ykkur á eftirhermum. Komið og
skoðið stærsta Rakara Skóla í
heimi og fáið fagurt kver ókeypis.
Gætið að nafninu Moler á homi
King og Pacific stræta, Winnipeg
eða 1709 Broad St. Regina.
J. J. Swanson & Co.
Verzla með fasteignir. Sjá um
leigu á húsum. Annast lán og
eldsábyrgðir o. fl.
1 ALBERT/y BIOCK. Portage & Carry
Phone Main 2597
FORT ROUGE
THEATRE Corydon
Hreyfimynda leikhús
Beztu myndir sýndar
J. JÓNASSON, eigandi.