Lögberg - 11.09.1913, Blaðsíða 1

Pegar nota þarf
LUMBER
Þá REYNIÐ
THE EMPIRE SASH & DOOR CO., LTD.
WINNIPEG, MAN.
Furu Hurdir, Furu Finish
Vér höfum birgðirnar
THE EMPIRE SASH & DOOR CO., LTD.
WINNIPEG, MAN.
26. ARGANGUR
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 11. SEPTEMBER 1913
NÚMER 37
EIMSKIPA-FÉLAGIÐ.
Lögbergi er sent svo hljóðandi símskeyti frá Reykja-
vík 3. Sept.:—
“ Sameinaða félagið símar ráðherra, að ef
eimskipafélagið verði styrkt, taki það aftur til-
hoð sitt um strandferðir. Þjóðargremja.’’
Ér þetta fyrsta mótspyrnan af liálfu hins sameinaða
gegn íslenka eimskipafélaginu.
Landsjóður að tæmast.
Svo gifurleg er eyðsla stjórnar-
innar í Ottawa, a5 taka veröur lán
til aS standast útgjöldin; þó aS
tekjurnar séu stórum meiri en
nokkru sinni áöur í sögu þessa
lands, þá hrökkva þær ekki fyrir
útgjöldunum. Tekjurnar aukast,
en útgjöldin vaxa miklu örara og
meir en tekju aukanum nemur. Af
landsreikningunum hina fimm,
fyrstu mánuSi f járlagaarsins þykj-
ast menn geta gizkaS á, hvers
vegna fjármála ráðherrann stóð
svo lengi við í Englandi i sumar.
Hann varö aö taka til láns fyrir
landið — meö hvaöa kjörum má
geta sér til, einsog nú er erfitt aö
fá lán. Skuldir landsins jukust
um 3 miljónir og 680 þúsundir i
síðastliðnum Ágústmánuöi. í fyrra
minkuðu þær á sama tima um
rúmar 3 miljónir.
Öll útgjöld í þá fimm mánuði,
sem liðnir eru af fjárhagsárinu
fþað byrjar hér í landi 1. MarzJ
námu nálægt 60 miljónum dala.
Það er 15 miljónum og nálægt
600 þúsundum meira en útgjöldin
námu hina sömu fimm mánuði
árið sem leið. í þeim gífurlega
útgjalda auka teljast 8 miljónir,
sem aðallega hafa farið til C. N. R.
félagsins, sem afborgun af þeim
17 miljónum, sem því félagi voru
lagðar úr vasa þjóðarinnar, á sið-
asta þingi.
Tekjurnar í þessa fimm mánuði
voru hátt upp i fimrn miljónir meiri
en á sama tímabili í fyrra. Þþr
af hafa tollar á innfluttum varn-
ingi vaxið um meir en hálfa aðra
miljón, og tekjur af pósti og sölu-
leyfum um eina miljón til samans.
En til marks um það, hvernig
fjármálum landsins er stjórnað.
má geta þess, að tekjur landsins i
síðastliðnum mánuði voru yfir 14
miljónir, útgjöldin 18 miljónir, og
er það 6/ miljón framyfir út-
gjöldin í fyrra. Það er engin furða
þó að fólk hristi höfuðið yfir slíku
ráðlagi, og það í öðru eins árferði
og nú gengur yfir löndin.
Enn á flakk.
Hon. George Foster, að nafninu
til verzlunar mála ráðherra, segist
fara af stað aftur bráðlega í ferða-
lag til Englands. Hann kom aft-
ur til Ottawa þann 26. Ágúst eftir
rétta misseris burtuveru, alveg
jafn tómhentur einsog þegar hann
fór, nema að hann hafði margar
afsakanir fram að bera útaf því
að ekkert varð úr erindi hans.
Hann hefir enga samninga gert við
neina stjórn í nokkru landi. Sem
vörubjóð lands vors hefir honum
tekist eins illa og hægt var að
hugsa sér. Ekki er gott að vita
hverjum er eftirsjá í því að hann
fer á flakk á ný, Mr. Borden
og hans félögum léttir í hvert sinn
sem hinn aldraði og harðvítugi
orðaberserkur fer að heiman og
þeirri stjórnardeild sem hann á að
stýra, virðist ekkert gera til né frá
hvort hann er utanlands eða innan.
Kosningabreilur og
vottorð.
Hon. Robert Rogers gaf það í
skyn í ræðu sinni í Moose Jaw, að:
Dominion stjórnin mundi hafa
strangar gætur á kjörskrám í næstu
kosningum. Ef það er svo að skilja
að sambandsstjórnin ætli að taka
að sér að semja þær, undir forustu
hetjunnar frá Macdonald, þá mun
mörgum þykja sem skörin færist
upp í bekkinn. Þeir sem Mr.
Rogers kljáðist við og varð að lúta
i lægra haldi fyrir i seinustu fylk-
iskosningum í Saskatchewan, hafa
margsinnis lýst það hrakleg ósann-
indi, sem hann ber á þá eftirá.
Eigi að síður heldur hann þeim
áburði á lofti við hvert tækifæri,
þeim, að brezkir menn hafi verið
sviftir atkvæðis rétti, en útlending-
um ólöglega gefinn hann. Þetta
segir hann i hverri ræðu, ekki einu
sinni, heldur eins oft og hann með
nokkru móti kemur því að, að út-
lendingum hafi verið mokað á
kjörskrárnar, útlendingum, vel að
merkja, en brezkum pegnum bægt
frá að kjósa, brezkum þegnum,
hugsið þið ykkur. Öllum er auð-j,
seð til hvers leikurinn er gerður, að °
nu blaðið að koma a loft lysingu
Hveitislætti lokið.
Viða um vesturland er hveiti-
ætti lokið og þresking byrjuð.
að er jafnvel sagt, að fyrsta
veitisendingin af sléttunum sé
>min áleiðis austur eftir vötnum,
r er það með fyrsta móti. Yfirleitt
iá segja, að uppskera hafi tekist
;1, og telja margir að horfur séu
enlegri nú, en verið hafi um
ðustu 25 ár. Þ|ó mun það vera
úsjafnt eins og vant er aö1 vera.
■eir sem mikið eiga undir því,
vernig uppskeran tekst, svo sem
aðkýfingarnir austanlands, nudda
iman höndunum af ánægju og
;gja að peninga vandræðunum sé
>kið. Bændur muni borga kaup-
lönnum skuldir sínar og gera stór
aup, kaupmenn muni borga bönk-
num og panta í mesta lagi frá
eildsölu húsunum, en bankarnir
íuni verða ríflegri í lánum við þá
;m til þeirra leita og með þessu
íóti muni koma nýtt fjör í verzl-
nina. Þannig virðast allir mæna
bóndann og hans afrek um þess-
r mundir.
Bruni í Bandaríkjum.
Þar sem heitir Hot Springs í
ArkansíT' brunnu meir en 30
‘blokkir’ öðru megin einnar aðal
verzlunargötu borgarinnar á föstu-
daginn. Mikill vindur var og varð
því eldliði torsótt að vinna bug á
brunanum, og áður en hann varð
kæfður var skaðinn yfir 12 miljón-
ir dala.
Eldurinn kviknaði í svertingja-
býli, og kviknaði fljótt í hverju
húsi af öðru. ekki sízt vegna þess
að þurkar höfðu gengið að undan-
förnu og hver spíta skrælþur.
Eftir fimtán mínútur var eldurinn
orðinn svo magnaður að eldliðið
fékk ekki við ráðið og var símað
til næstu bæja eftir hjálp, en
þaðan komu eldliðar með hrað-
lestum. Þrívegis snérist vindurinn
á áttum og með honum stefna'
brunans og tvívegis voru stærstu
byggingar borgarinnar í voða.
Loks tókst eldliðum að sprengja
með dynamite alt í kringum hann
og við það dó hann út. Bruna-
svæðið var þá orðið ein míla á
lengd og tiu ‘blokkir’ á vídd. Á
því svæði voru verksmiðjur, hótel,
opinberar byggingar og togur ibúð-
arhús, sem ekki sér örmul eftir af
nema svartar veggja rústir. Um
2000 manns urðu húsnæðislaus og
liggur sá hópur í tjöldum eða und-
ir beru lofti á viðávangi fyrir utan
borgina, með það litla af húsmun-
um sem bjargað varð, í kringum
sig. Herlið gætir brunarústanna.
— Bræðurnir Mecum, hinir
irfú og sniðugu glæpamenn er
rgsinnis hafa leikið á gæzlu-
nn sína í Kingston fangelsi og
íars staðar, hafa hvað eftir ann-
sagaö sundur járngrindur í
fum sínum. Nú er verið að
ja stálveggi utanum grindurn-
af hinu harðasta stáli, svo mik-
þykir við þurfa, til þess að
da þeim innan dyra.
— Mánu'ðinn sem leið kom á
d í Prince Rupert nálægt hálfr-
miljónar dala virði af fiski.
xinn sem þaðan var sendur nam
i8,oco pundum, en af lúðu að-
s ein miljón pd.
Uppistand í Japan.
f þeirri orrahríð sem stóð
Nanking í Kitia, þegar herlið
stjórnarinnar náði borginni úr
hendi uppreisnarmanna, voru
nokkrir Japanar drepnir, að því er
virtist með ásettu ráði. Þ|egar það
spurðist til Japan heimtuðu blöðin
að stjórnin skærist í leikinn og
sverta mótstöðumennina og um
leið að spila á þjóðernislega
strengi. Þ’a'ð er einn þátturinn í
hinni skamrhsýnu og skaðvænu list,
sem foringjar afturhaldsins eru
nú að leika: að æsa upp þjóðernis-
lega hleypidóma og nota þá sér i
hag. Það er skemst á að minnast,
hvernig þeir höguðu sér við síð-
ustu kosningar. Þá höfðu þeir
þessar fortölur við enska menn:
Ætlið þið að láta Laurier stjórna
ykkur, franskan mann, katólskan
mann, manninrt sem helzt vill rífa
Canada undan Bretlandi, ykkar
eigin ættar og fósturlandi og koma
því undir Bandarikin! En við
franska menn sungu þeir í öðrum
tón og sögðu sem svo: Laurier
vill byggja herskip fyrir Canada,
knýja sonu ykkar til herþjónustu
á þeim og leggja þau til liðs við
Bretann. Viljið þið liða honum að
senda blessaða drengina ykkar í
fjarlæg lönd til að úthella blóbi
sinu fyrir enskinn! Með þessu
móti urðu þeir sigursælir í síðustu
kosningum, þó skömm sé frá að
segja.
Til styrktar hinum áðurnefnda
áburði um kjörskráa fölsun í Sask-
atchewan, les Mr. Rogers upp vott-
orð, sem hann segir vera eiðsvar-
ið. Ja, hver mundl eKKi trúa þvi,
sem veit hvað gerðist eftir kosn-
ingu Coderre’s ráðgjafa í Richilieu
kjördmæi í fyrra haust. Yfir þeirri
kosningu var kært á þingi og eið-
svarin vottorð framlögð, þeirra
manna er játuðu sig hafa stolið
atkvæðum og beitt glæpsamlegum
kosningabrellum i þágu Coderr s.
Stjórnin tók sér langan frest til
andsvara, en að því búnu var
dómsmála ráðherrann Doherty lát-
Hversu lengi?
Landslög mæla svo fyrir, að
skipun kjördæma skuli breytt sem
fyrst eftir að manntal hefir farið
fram, til þess að þau fylki, þarsem
fólkstala hefir aukist, nái jafnrétti
við hin, sem staðið hafa í stað, eða
fólkinu hefir fækkað i. Tvö ár
eru liðin og tvö þing hafa verið
háð frá því siðasta manntal
var tekið hér í landi. en ekki
vita menn til, að stjórnin í
Ottawa hafi gert neina gang-
skör að þvi að hlýða þess-
um laga fyrirmælum. Fólkinu
fjölgar örara í Sléttufvlkjunum, en
annars staðar í landi voru, og þau
áttu, samkvæmt síðasta manntali,
heimting á að fá miklu fleiri full-
trúa á þingi en áður. Þjeim rétti
þeirra til aukinnar hluttöku og
áhrifa á stjórn landsins, er haldið
fyrir þeim enn. Hon. Bob var
sagnafár utn það í ræðum sínum
í sumar, hve lengi þeim rétti yrði
haldið fyrir þeim.
Hryðjuverk Búlgara.
Maður var sendur frá stórblaði
einu í London að skoða og skrifa
um þau hryðjuverk, sem framin
við. Hún skildi eftir bréf til vin-
konu sinnar og sagði henni að bróð-
ir hennar ætlaði aö aflífa sjálfan
sig með því að taka inn eitpr, og
vildi hún ekki lifa hann, kvaðst
vera að reyna að telja honum hug-
livarf og vona í lengstu lög að það
tækist, en undir eins og hann tæki
inn eitrið, mundi hún geri hið
sama. Bréfið var alt blettað af
tárum. Systkini þessi voru komin
yfir fimtugt, alþekt og vel metin
og stórauðug.
um hansj, og á hverju þarf þá að
standa ? K.
inn flytja þingvörn í málinu, og manna'
voru ærið stórorð. Um það leyti
var veginn sá rtiaður, sem mestu
réð um utanríkis mál Japans
stjórnar, og ætla menn að stúdent-
ar hafi drepið hann fyrir þá sök,
að honum hafi verið að kenna að-
gerðarleysi ' stjórnarínnar. Síðan
voru haldnir fundir undir beru
lofti í höfuðborginni Tokio og
lyktaði með því að 15.000 manns
gerðu aðsúg að setri utanríkisráð-
herrans, en ferfgu ekki áheyrn, en
er múgurinn veittist að íbúðarhúsi
hans, voru þar fyrir þykkar fylk-
ingar lögregluliðs, svo að hvergi
varð komist að því. Það veldur
miklu um óspektimar að lýðurinn
fiafi gengið slælega að málum við
Bandaríkin, útaf löggjöf Californiu
gegn innflytjendum frá Japan.
þarmeð eiðsvarin vottorð hinna
sömu manna, að þeir hefðu alls
ekki framið það, er þeir höfðu áð-
ur svarið á sjálfa sig. 1 leikmanna
augum voru þessir náungar glæpa-
menn, sannir að sök, er svarið
höfðu á sjálfa sig hegningarverð
1 lagabrot, og stjómin skyldug til,
eftir guðs og manna lögum, að láta
taka þá höndum og prófa mál
þeirra. Hún gerði samt enga gang-
skör að því. Alt annað skeði.
Eftir lítinn tíma sóm þessir menn
annan eið, þvert ofan í hinn fyrri
og virtust þá hafa bætt meinsæri
ofan á alt hitt. Eigi að síður eru
þau eiðföstu vottorð borin fram
til að hrekja þau er þeir^ áður
höfðu gefið, og þ^ð af sjálfum
dómsmála ráðherranuin.
hans á því sem hann sá og heyrði,
og er hroðaleg i mesta: máta. í
fyrsta þorpinu sem hann kom að
voru 1500 íbúar áður en stríðið
kom, en nú stóðu aðeins tvö hús
eftir óbrotin eða órifin, en 1000 af
bæjarbúum voru drepnir, bæði
griskir og tyrkneskir. Kvenfólk
var svívirt og sumt drepið, og ekki
var þar annað eftir en börn og
konur.
í þvi héraði sem kallast Kotcha
hafði hið sama átt sér stað. Hver-
vetna var að sjá eydd þorp, og í
þeim öllum höfðu hin sömu
hryðjuverk verið framin, rán og
brennur, konur svívirtar, en karl-
fólkið drepið, sem ekki bjargaðist
á flótta. 1 bænum bamoana voru
lík 800' tyrkneskra manna í einum
brunni, öll hræðilega limlest. Margt
fleira segir maðtir þessi af skemd-
arverkum og grimd Búlgara, er
komið hafi niður á báðum jafnt,
tyrknesku og grísku fólki. Franska
skáldið Pierre Loti, sem og ferð-
aðist um vettvang hefir sömu sögu
að segja, að Búlgarar eyddu land,
niddust á konum, drápu karlfólk-
ið og létu það deyja úr hungri, er
þeir tóku höndum. Stjórn Rússa
sendi menn til að rannsaka sönn-
ur á þessum sögum og segja þeir,
að þegar Búlgarar tóku Adrianopel
þá rændu þeir efnaheimili tyrk-
neskra og grískra manna og Gyð-
inga og rændu bókasafnið i hofi
S^lims soldáns. Þar tóku þeir
höndum 20,000 tyrkneskra her-
manna, en helmingur af þeim föng-
um dó úr hungri og kulda, með því
að Búlgarar neituðu þeim um alt
sem þeir þurftu til lífs viðurhalds
að sögn þessara rússnesku sendi-
Séra Sigurður Stefánsson alþingis-
maður veiktist fyr.ir skömmu af garna-
kvefi og lagðist á sjúkrahúsið í Landa-
koti, ekki þungt haldinn, ' og batnar
vonandi fljótt.
Héraðshátíð var haldin í Hjarðar-
dal í Önundarfirði 3 .þ.m. Var aðsókn
mikil en rigning og stormur spilti
gleðskapnum. Af íþróttum var þreytt
kapphlup um 100 stikur og varð fljót-
astur Daníel Benediktsson 12 2-5. sek.
— Vinnukona ein í New York, |
komin þangað frá Ungverjalandi AB austan segir sera Ólafur Ólafss-
fyrir ekki mjög löngu, sat fyrir j on V,si Þetta 4' É m" ~
lækni nokkrum ásamt vinstúlku I Alla v'kuna sem leig- var skínand>
sinni og skaut á liann með skam- só,skin og ^errÍT austur 1 Ran&árvalla
11 • • pi ' v* r . og Arnessyslum. Alhirtu bændur þa
byssu; læknirinn flyöi sem fætur Lf , 3 . . . ~ ^ F
v , v ... , , . ,,, tun sin og sumir eitthvað utan tuns.
toguðu og skaðaði ekki, en stulkurn- T , f . ..v ,
° . Landmenn fengu toður sinar íðgræn-
ar voru teknar. Su sem tilræðið v
... . ; !ar; það var þeim ometanlegt happ að
\ eitti a mnum segn að hun bíði [ jTessll sinni, að jörð var síðsprottin og
þess aldrei bætur, er hann skar Seint tekið til sláttar. Ofan til í Holt-
liana upp a spítala, gegn/ vilja um voru töður viða lítið hraktar, en
hennar. I lún reyndi að fá j því meira sem utar dró; mestur hrakn-
ingur á töðunni utan til í Árnessýslu,
þvi þar var fyrst tekið til sláttar. —
Annars tíðindalaust austur um sveitir.
Almenn heilbrigði og yfir höfuð vel-
líðan hjá fólki. — Á öllum vegpim
austur þar mætir maður nú um þessar
mundir einni tegund ferðamanna, sem
ekki var að venjast í fyrri daga. Það
eru “rjómapóstarnir”. Sumstaðar eru
karlar akandi á vögnum; en ekki eru
það “þeysireiðar”, sem þeir eru að
berast áfram á. En flestir eru póst-
arnir strákar eða stelpur, á 9. til 13.
ári; reiðir hver venjulega f jóra brúsa
undir sér og standa homin í ýmsar
áttir. Gaman er að sjá, er þessum
hópum slær saman við einhvern rjóma
skálann.— Eg kom á einn slíkan mark-
að eða þing afhendingu. Voru póst-
lögregluna til að skerast í leik-
inn, en ekki dugði það, síðan fór
hún þangað 9em ókeypis lagaráð
eru gefin fátækum, en fékk þar
enga áheyrn, og hugsaði sér þá að
gerast sjálf dómari í sök sinni.
Málið á að rannsakast.
— Dauður er i Kaupmannahöfn
S. C. Knudtson, sá er síðastur átti
svokallaðar “grósséra”-verzlanir í
Reykjavik og Hafnarfirði, sinna
ættmanna. Hann var einn af for-
stjórum þjóðbankans danska árið
1896 og seldi þá verzlanir sínar, er
forfeður hans höfðu rekið með
miklum ábata. Hann varð 69 ára
gamall.
lá sokkið á Mjóafirði, en björgun-
arskipið Geir náði því upp nýlega.
Um 1000 skippund af fiski voru í
því; hann var farinn að skemmast,
var þó seldur á uppboði þar á
Mjóafirði.
- Norskt gufuskip, er hét Eros, arnir Þar “af öllum kynkvlslnm °S
tungumálum”, Rangæingar, Eyrbekk-
ingar og Reykvíkingar. Við sum and-
litin kannaðist eg af Reykjavikurgöt-
unum. Þótti mér gaman að, því þau
voru flest eitt breitt skinandi bros, lík-
ust blessuðu veðrinu þessa dagana.
Þótti þeim gaman að sjá einhvem úr
Reykjavík og þóttust eiga mig með
húð og hári, og var þeim það varla of
gott. Flestir þóttust strákarnir tals-
vert “forframaðir” og ekki uppnæm-
ir fyrir smámennum. Strákarnir voru
"— Stjóm Prússlands hefir keypt
eitt gram af radium til vísindalegra
Eftir að þjóðin hefir horft á
þetta fara fram, þá er hætt við,
að hún leggi ekki eins mikið og
vera ber, upp úr eiðfestum vott-
orðum, jafnvel í höndum eins af
ráðgjöfum þessarar stjórnar, sem Voru hlaðnir 350 vagnar með
— Tyrkir halda áfram að búa
um sig í Adrianopel og víðar þar i
grendinni. Búlgarar hafa sent
hershöfðingjann Savoff, þann er
stýrði herliði þeirra í striðinu við
Tyrki, til að semja við þá, er
Carnegie friðarnefnd hefir, sent til
a-ð grenslast eftir grimd og hryðju-
verkum í Balkanstríðinu, hafa
Serbar og Grikkir ýfst og vilja
henni engar upplýsingar gefa, með
því að rússneskur maður er for-
maður hennar, er þeir ætla vin-
veittan Búlgörum.
— 40.000 flutnings vagna og
1170 eimreiðir hefir C. P. R. á
reiðum höndum í vesturlandinu til
þess að flytja kom í haust. Þessa
— Fyrir Jaðri í Noregi er brim
mikið, sem kunnugt er og mikill
þaragarður fyrir ofan fjöruborð,
er berst þangað í stórbrimum. Nú
eru strandbúar farnir að gera sér
mat úr þaranum, brenna honum og
selja öskuna til Englands, í verk-
smiðjur er búa til jod. Hver kot-
bóndi á Jaðri, sem á fjöru. fær i
eftirtekju þetta 1300 til 1600 kr.
eftir sumarið, enda er bygð sú í
miklum uppgangi.
— í bænum Sulphur í Oklahoma
ríki, skrifaði ritstjóri nokkur á-
deilu á einn embættismann ríkisins
er hét Lindsay. Daginn eftir sat
ritstjórinn í vagni á götu og beið
manns; kom þá Lindsay að, tók
blaðið upp úr vasa sínum og heimt-
aði af ritstjóranum að hann léti
það uppí sig og kyngdi því. Þeg-
ar ritstjórinn neitaði því, tók hann
skambyssu úr vasa sínum og skaut
hann til bana. Bæjarbúar urðu svo
æstir út af þessu hryðjuverki að
lögreglan varð að bjarga vegand-
anum og koma honum fyrir í fang-
elsi í öðrum stað.
— Lögmanns kona i Medicine
Hat var sektuð um, 25 dali nýlega
fyrir illa meðferð á syni sínum,
fimm ára gömlum. Sveinninn
flýði að heiman og komst í járn-
brautarlest, en lestarstjórinn tók
hann að sér og kom máli hans á
loft. Barnið var víða blátt og með
kaunum eftir barsmíð.
Mannvirki á Siglufirði segir Norðri
að séu unnin allmikil í sumar. Meðal
annars hafa danskir menn bygt þar
mjög vandaða síldarverksmiðju.
Reykjavík, 9. Ágúst 1913.
300,000 kr. eða því sem næst nema
þau orðið nú, hluta-loforðin í eim-
skipafélagi íslands. Þykir oss meira
en líklegt, að um það er lýkur, verði
þau orðin það, sem sem þarf til að
kaupa tvö skip.
Reykjavík, 16. Ágúst 1913.
Það slys vildi til 29. Júlí að ung
stúlka, Anna Stefánsdóttir Austmann,
druknaði í Grímsá eystra. Var á leið
að Hallormsstað, en datt af hestinum
í ána og bar straumur hana svo óð-
fluga, að fylgdarmaðurinn fékk eigi
náð henni. Hún var dótturdóttir séra
Guttorms á Stöð í Stöðvarfirði.
Lausn frá embætti hefir Sigurður
læknir Sigurðsson í Dalasýslu fengið
frá 1. Sept að telja, í náð, með eftir-
launum, sakir heilsubrests.
Sýslumannsembættið í Eyjafjarðar-
sýslu og bæjarfógeta embættið á Ak-
ureyri er auglýst laust. Umsóknar-
frestur til 15. Nóv. næstk.
Héraðslæknis embættið í Dalasýslu
er og laust. Árslaun 1,500 kr. Um-
sóknarfrestur til 15. Nóv.—Isafold.
Or bœnurn.
nú- situr að völdum.
— Stúlkubarn hálfs þriðja árs
hvarf heiman frá sér snður í
Minnesota og var þess leitað með
sporhundum og miklum mannsöfn-
uði í fjóra daga. Það fanst loks
í skógar rjóðri grasi vöxnu, 8
mílur frá heimilinu. Alt gras
hafði það etið í kringum sig, þar-
„ „ •* o - j ,• sem það la, alveg ofan 1 mold.
nota, og varð að greiða 87,500 dah „ ,L , r„. , , „ r
, 8 8 ' ^ Barmð hafði rænu þegar það fanst.
fynr.
hveiti á hverjum degi, til og frá
vestanlands.
Herbert
borg einn daginn og hélt snjalla
tölu fyrir fjölda manns í veizlu
er honum var haldin á mánudaginn
og er sú ræða að ágætum höfð. .
—• Systkini tvö, sem áttu heima
i Philadelphia tóku inn eitur og
dó systirin, en bróðir hennar rétti
Frá íslandi.
Reykjavik. 16. Ágúst 1913.
Myndi ekki landið búa svo vel eftir
40 ár, að það geti hjálpað til að prent-
myndagerð gæti komist hér á? Eink-
um þar sem hjálpin þarf ekki meiri
en að lána 6,000 kr., sem borgaðar eru
þó af 4% rentur, Því hefir verið
haldið fram, að land þetta væri ekki
byggilegt, ef það gæti ekki staðið
•straum af 4,000,000 kr. járnbraut, sem
liggur aðeins um þrjár sýslur þess.
Með dálítið ineiri sanngirni mætti
segja, að landið væri ekki byggilegt, ef
það gæti ekki lánað áðurnefnda smá-
upphæð með því einnig að fá rentur
í algerðum meirihluta á þessu þin§j;
en þó stelpurnar væru færri, þá voru
þær hvergi hræddar “hjörs í þrá.”
Eina stelpu á 10. ári, þreklega vaxin
og röskleg, spurði eg, hvort hún væri
ekki hrædd að ríða Rangá. “Hrædd
að ríða Rangá”, sagði hún með auð-
særri undrun yfir slikri spurningpi.
“Nei, það er engjnn almennilegur
maður hræddur að ríða Rangá.” Og
svo tindraði ánægjan og lífsgleðin út
út aitgunum á henni, um leið og hún
hoppaði á bak hestinum með rjóma-
brúsana, veifaði kring um sig hnapp-
eldunni og sló í hestinn. Það var auð-
séð, að- mörgum af strákunum fanst
meira en litið til um hana, er hún reið
úr hlaði. Mér er ekki grunlaust, að
sumir þeirrra hefðu í huganum meiri
virðingu fyrir Rangá. — Spá min er.
að Vísi þætti gaman að koma á þing
við einhvern rjómaskálann austur í
sveitunum.” — Vísir.
Reykjavík, 2. Ágúst 1913.
Dr. Justesen, danskur maður, sem
verið hefir læknir á eyjunni Java
nokkur undanfarin ár, hefir ferðast
hér um land í sumar fótgangandi með
syni sinum 11 ára að aldri. Hann hef-
ir farið víða um og meðal annars
tvisvar upp á Heklu. Lætur hann hið
bezta vfir förinni.
Á þessum stöðum höfum vér veitt
því eftirtekt, að verið væri að reisa
hús hér i bænum: Við Vesturgötu 46
er að koma upp stórt tNlyft timburhús
og eiga þeir það Kristinn og Bjarni
Péturssynir Við sömu götu nr. 25 er
reist steinhús og annað nokkru minna
á Stýrimannastíg. Við Tjarnargötu
lætur Gísli J. Ólafsson byggja sér
steinhús og við Hverfisgötu þeir
Brynjólfur Björnsson tannlæknir og
Sturla Jónsson kaupmaður og Friðrik
bróðir hans. Við Laugaveg byggja
þeir bræður einnig lítið steinhús áfast
við nr. 11, er þeir eiga, og við sömu
götu byggir Bogi Þórðarson frá
Lágafelli timburhús. Við Grettisgötu
reisir Guðm. Einarsson trésmiður veg-
legt steinhús og annað minna er verið
að koma upp þar. Loks eru tvö stein-
hús í smíðum við Njálsgötu. — Eins
og sjá má af þessu eru aðallega smíð-
uð steinhús nú, og er það gagnstætt
því, er áður hefir venja'.
Herra Teodor Árnason fiðluleik-
ari, sem kom hingað til bæjarins
nýlega, hefir ákvarðað að halda
“concert” í Goodtemplarasalnum,
fimtudagskveldið 18. þ. m.
Hr. T. Árnason hefir stundað
fiðlunám í mörg ár hjá ágætum
kennurum, og síðastliðinn vetur í
Kaupmannahöfn hjá Próf. W.
Anderson ('konungl. musician) aðal
fiðlukennara við Matthison-Hansen
Conseratorium í Khöfn.
Þeir sem hafa mætur á hljóm-
leik, munu hafa ánægju af að
sækja þetta concert. Þjað er álit
þeirra sem hafa heyrt fiðluspil
þessa landa vors, að þar fari sam-
an. smekkvísi, skilningur og finv
leiki. - Miss Sigr. Frederikson
aðstoðar.
Prógram veröur auglýst í næsta
blaði.
Mishermi mun það vera í ævi-
ágripi Steingríms sál. Thorsteins-
sonar í síðasta blaöi, að hann hafi
dáið þann 20. f. m.; dánardagur-
inn er sagður vera sá 22. Sömu-
leiðis ber að leiðrétta það að kona
hans hin síðari hafi verið Jónsdótt-
ir; Eiríkur hét faðir hennar, eftir
því'sem kunnugur maður hefir
sagt oss frá. Dánarfregnin kom í
simskeyti til sonar hins látna, sem
'nú dvelur í Argylebygð hjá Árna
bónda Sveinssyni.
Samuel, póstmála
ráðherra Breta var á ferð hér i gj-ejdjaj- af henni.— Hversu stórmikla
þýðingu prentmyndirnar hafa fyrir
menningu landsins er ef til vill ekki
öllum ljóst, en varla mun finnast sá
hugsandi maður, sem ekki veit, að
þýðingin sú sé veruleg.—Svo vel vill
tfl, að nú er hér Islendingur, sem
kann stórvel til prentmyndagerðar
fþað er alþingi kunnugt af sýnishom-
Reykjavik, 16. Ágúst 1913.
Rikarður Jónsson listnemi sýnir á
lestrarsal alþingis ýms listaverk, er
hann hefir búið til. Er þar á meðal á-
gæt brjóstmynd af Stgr. Thorsteins-
son mótuð í gips og ýmsar andlits-
myndir dregnar með blýanti. Alt ber
það sem sýnt er á sér listamannsmót
og er vottsr um meira en í meðallagi
góða hæfileika.
Níu innflytjendur komu hér á
mánudagskveld eftir 18 daga ferð.
Lögðu af stað þann 20. September
og höfðu hagstæða ferS-. Þessi
eru nöfn þeirra: Ólafur Kjartans-
son, kennari frá Vík i Mýrdal,
cand. phil. Einar Stefánsson
ásamt konu sinni, frá Sauðárkrók,
og vinnumaður þeirra, Guðmundur
að nafni, Jónsson. Ennfremur
ungfrú Halldóra Guðmundsdóttir
frá Reykjavik, Þorbergur Jónsson
og Signý Jónsdóttir, bæði frá Seyð-
isfirði. *Ungfrú Guðrun Daníels-
dóttir frá Víðivöllum í Skagafirði
og ung stúlka frá Norðfirði, Ólöf
að nafni.
Einn af þessum hóp, herra Ólaf
Kjartansson, höfum vér séð. Hann
er gervilegur maður á bezta aldri,
hefir tekið próf á Kennaraskólan-
um i Reykjavík og haldið unglinga-
skóla í Vík í Mýrdal í tvö ár.
Ennfremur hefir hann leitað sér
mentunar og skólagöngu í Oxford
á Englandi um eins árs skeið.
Hann er hingað kominn helzt í þvi
skyni að framast og mentast, jafn-
framt því að vinna fyrir sér.
Keisaraskurð gerði Dr. Brand-
son fyrir skömmu, hinn þriðja
síðan hann settist að í Winnipeg,
og tókst í alla staði vel eins og
hinir fyrri. Bæði barni'ð og móð-
irín fMrs. Sigríður Thorsteinson,
fædd Olson) lifa og líður vel eftir
hætti.
Miss Sigríður Johnson er dval-
ið hefir undanfariö í Cavalier N.
D. og haft þar saumastörf í þrjú
ár, er nýlega flutt til Winnipeg og
ætlar að stunda hér kvennfatasaum
framvegis. Það fer orð af því,
hvað hún er góð saumakona. Hún
á heima í húsi P. Pálmasonar að
836 Burnell stræti.