Lögberg - 23.10.1913, Qupperneq 7

LÖGBEKGr, FIMTUDAGINN 23. Október 1913.
7
Alþýðuvísur.
Seinni vísan til Þ. Þorsteinsson-
ar í siðasta blaði, hefir aflagast.
Rétt er hún svona:
Þökk fyrir þína Neií
þeir þýða klaka úr r'
og ef til vill úr ÖöL-„
])eir orka að kveikja i>íu_
R. J. D.
Eg sendi Lögbergi nokkrar al-
])ýðu vísur, er fullkomlega jafnast
á við margt af þeim, sem blaðið
hefir áður flutt. — Mér þætti
vænt um ef einhver gæti frætt
mig um höfund að þessari visu:
Við skulum halda heimleiðis
hlés um kalda mýri
og draga upp faldinn dúfutrés
i drottins valdi á Álftanes.
Eessari vísu hefir verið snúið á
marga vegu:
Austan kaldinn á hann blés
upp skal faldinn draga trés
þó velti alda vargi hlés
við sku.lum halda á Siglunes.
Hér eru tvær stökur. eftir Jón
Jónsson, ungan Húnvetning. Hann
flutti snemma til Ameríku og dó
ungur. Síðari vísuna mun hann
hafa orkt við fóstbróður sinn:
Geisla frá sér sendir sól
sett á bláum himinvegi.
á þau strá er fönnin fól
fyr á háum vetrar degi.
Við ]>ig skilja verð nú hér
vitur hyija grérinn funa,
])ví nú vilja meina mér s
mótgangs kyljur, lijá þér una.
Hér eru nokkrar vísur eftir
lijörn Ólafsson, móðurbróður
Skafta Brynjólfssonar:
Út eg trað um aftan stund
ei það skaða segi.
kom eg að er klæða hrund
klappaði naðarmegi.
Hitafossa sendir sá
■sem að hnossið vildi,
])áði kossa kæra hjá .
kvera blossa hildi.
Svifti kala sverðagrér
sú gat falið trega,
vafði halinn hún að sér
neitt og alúðlega.
Þessi sálar hræring hrein
lireint át máluð sást þar,
jjneistaði af hálum hvarma stein
hita bálið ástar.
Þessar vísur nmn hann hafa
sent stúlku er var honum ótrú.
Svo bætir hann við:
Nafn sitt rita ei nennir þér
njótur þvita jára,
kantu vita hvar eg er
kjafta, sit og pára.
«
Skáld og hagyrðingar hafa not-
að kenningarnöfn sér til hjálpar
fyr á tímum, það óprýðir vísur
þeirra.
R. J. Davidson. .
Athugasemdir
við nokkrar alþýðuvísur í Lögbergi
26. árg., nr. 39., 25. Sept. 1913.
1. Vísuna:
“Varaðu þig og vertu ei hvinn,
voðaleg er kranibiiðin;
Axlar Björn var afi þinn,
• elskulegi Bensi minn”,
'hefi eg heyrt þannig:
“Varastu að verða hvinn,
varasöm er krambúðin:
Axlar Björn' var afi þinn,
elskulegi Bensi minn.
1 Lögbergi er vísa þessi sögð ort af
Jóni Jónssyni í Stóradal í Húnavatns-
sýslu.
Vísu ])essa lærði eg 1864 í Borgar-
firði, af menta og fræðikonu mikilli.
Kvað hún séra Búa Jónsson á Prest-
bakka í Strandasýslu fd. 1848J vera
höfund vísunnar, og hefði hann kveð-
ið hana við pilt nokkurn, Benedikt að
nafni, sem var hjá honum til náms;
ætlaði piltur þessi að gerast verzlun-
armaður við verzlun föður síns, sem
var kaupmaður og sem kona þessi
nafngreindi.
Hið sama og hér greinir um höf-
und og tildrög vísunnar, sagði mér
haustið 1906 Hallgrímur Erlendsson
(i. 21. Ág. 1827, d. 16. Sept. 1909J, þá
til heimilis í Big Grass bygð, Man.,
en fyrr um bóndi að Meðalheimi í
Húnavatnssýslu, einkar fróður mað-
ur og minnugur og vandlátur í frá-
sögn sinni.
Hvenær skyldi sá Jón Jónsson í
■Stóradal, sem vísan er eignuð, hafa
verið uppi ?
2. Erindið:
“Þegar Halldóra bekkinn braut”.
Þegar eg var að alast upp í Borgar-
firði (um 1860J, heyrði eg frótt og
gamalt fólk fullyrða það, að erindi
þetta væri kveðið af Gísla Ólafssyni,
sem bjó í Sveinatungu í Norðurárdal
í Hvanunssókn á síðara hluta 18. aldar
og nokkuð fram á 19. öld, og að prest-
ur sá er svaraði hefði verið séra Jón
Oddsson Hjaltalín (á. 1835J, faðir
þeirra læknanna Odds Hjaltalíns og
Jóns Hjaltalíns landlæknis. Jón þessi
Hjaltalín var prestur í Hvammi í
Norðurárdal 1783-1786.
Það virðist og geta bent til ])ess
að erindi ])essi séu þaðan upp runnin,
að einn af sóknarbæjum Hvamms í
Norðurárdal heitir Krókur. Krókur
var kirkjujörð frá Hvammi og liggur
i Norðurárdal ofanverðum, sunnan
Norðurár.
Gísli Ólafsson i Sveintungu var
góður hagyrðingur, fræðimaður og
vel að sér gjör á marga lund, en þótti
keskinn í kveðskap sínum. Ekki er
efi á þvi, að séra Jón Hjaltalin var
vel fær til þess að hafa ort erindið,
sem honum ,er eignað ; eins og kunn-
ugt er, kvað hann auk annars Tíða-
visur, sem eru prentaðar, og Hug-
vekjusálma, sem einnig eru prentaðir.
Um 1817 var prestur að Hofi á
Skagaströnd Árni Illugason (á. 1825J,
faðir þeirra Jóns þjóðsagnahöfundar
og séra Þórðar á Mosfelli í Mosfells-
sveit.
3. Vísan:
“Alda rjúka gjörði grá”,
er úr Grettisrímum, kveðnum af Kol-
beini Grímssyni á Dagverðará í
Breiðuvik undir Jökli. Rímur þessar
hefir Kolbeinn endað 29. Nóv. 1658;
eru þær í handriti, sem 1883 var i
eigu Sighvatar Grímssonar fræði-
manns á Höfða í Dýrafirði. Um
vísu þessa og handritið, sem hún er í,
heíir Sighvatur ritað í Tímarit Bók-
mentafélagsins, IV. árg., bls .251-254.
Kallar hann ritgqrð þessa: “Athuga-
semd ujn eitt atriði í ritgerð B. Grön-
dals “um fornan kveðskap ísleridinga
og Norðmanna.” fTímarit Bókm.fél.
III. árg. 1882J. í ritgerð sinni hafði
meistari Benedikt Gröndal (á. 1907J
tilfært vísuna “Alda rjúka gjörði
grá” og sýnt fram á, að hana má
kveöa á sextán vegu; fortekur þo
ekki að kveða megi hana á enn fleiri
vegu. Um höfund vísunnar var Bene-
dikt Gröndal ókunnugt en getur þess,
að i æsku sinni hafi hann heyrt vís-
una eignaða Hallgrími Péturssyni.
Eins og vísan sjálf bendir til, þá
er bún um það, er þeir Skeggi
Gamlason fluttu lík þeirra bræðra,
Grettis og Illitga, úr Drangey. fSbr.
Grettissaga, Rvík 1900, bls. 225J.
Wild Oak P.O., Man., 6. Okt. 1913.
Halldór Daníelsson.
Norðurfarabrag
vill sá fróði mann, hr. Daniel Gríms-
son í Elfros kalla “Kaupamannsbrag”,
segir hann ortan af manni, er Jón
hét á Álftanesi, er hann ætlar verið
hafa Eiríksson. Sá Jón kvað brag-
inn er hann fór í kaupamensku norður
í land. ■ Daníel sendir nokkrar vísur í
viðbót við þær, sem áður voru komn-
ar í blaðinu. Þessi er kveðin, er þeir
lögðu á Kaldadal:
Tókum hrossin tíu og þrjú
sem trússum á skal halda,
frímóðugir fórum nú
að feta dalinn kalda.
Öll var lestin orðin treg
undir böggum ])ungu
rákum svo um ruddan veg
rétt að Kalmanstungu.
Nú vantar nokkrar vsur um ferðina
þaðan og norður. Eftir að komið var
upp úr á nokkurri þar sem höf. varð
votur og lá úti “undir moldarbakka”,
scgir svo:
Vaknaði jeg og var í keng,
vosbúð þó ntig hrelli,
eg reiö ])á í einum fleng
alt að Mælifelli.
Frúna þar jeg fundið gat,
fólk sat undir borðum,
kaffi bæði og ket að mat
eg kaus með þakkar orðum.
Síðan kemur hann til Einars og fékk
góðar viðtökur, “ábrystur og rjóma”
og annað góðgæti.
Gerðist eg í geðinu rór,
gekk í sollinn drengja,
þegar jeg á fætur fór
fékk eg ljá að dengja.
Fer nú út á tún að slá :
I átta tíma upp eg lít
ei var hent að slíma
eggin var þá eins og krít,
eg má til að brýna.
Var það nokkur vanvirðing,
eg vann með geði fríu,
öll mín slæja alt um kring
var átta álnir og tíu.
Nú kemur húsbóndinn til hans, held-
ur ófrýnn:
skal þér ekkert gjalda;
víktu burtu vondur þræll,
eg vil þig ekki halda.
Fór hann síðan burt sína leið við
það kaup, sem áður segir:
Holta fór eg heiðina,
herma skal þér sögu,
lagði suður leiðina
líka endir bögu.
Mr. Grímsson segir Jón þennan 1
Eiríksson hafa gert vísuna:
Allir erum við Adams börn
í orðum bæði og gjörðum.
Heimurinn kallar hann “Hunda-
Björn”
hringjarann í Görðum.
Enn fremur segir liann að séra
Stefán Thorarensen á Kálfatjörn hafi
gert erindið:
“Hlægilegt er þá heimskur dóni”,
þegar hann var í skóla, en sá er hann
átti orðastað við og svaraði með er-
indinu:
“Skeð getur það að skólasmoginn”
hafi heitið Guðmundur og átt heima
í Reykjavík.
Frá íslandi.
Reykjavík 3. Okt.
Eldeyarfararnir komu aftur í
gærkveld seint. Höfðu þeir harða
útivist við eyna, en gekk þó að öllu
slysalaust. Veiddu rúm 400 af
súluungum.
Eitrað er nú, þessa og næstu
viktt, úti í Effersey fyrir rottur.
Talið að ekki sé óhætt fyrir böm
(og skepnur að konta þangað nú
meðan á pví stendur.
Nu eru hestar ódýrir hér sökum
heyskorts af óþurkunum í sumar.
Sem dæmi má geta þess, að nýlega
var góður reiðhestur seldttr hér í
borginni fyrir 20 pd. af confect
('brjóstsykrij.
Skerjafjarðarbryggjunni miðar
lítið áfrarn. Á vinnu við hana var
byrjað í Júlí og hafa unnið venjtt-
lega 5—8 menn þar síðan, þó var
eitt sinn algjört hlé um 3 vtkur og
heldur hefir staðið á efni til vinn-
unnar. Sent stendur vinna þar 6
menn, en búist við að vinna hætti
þar algjörlega mjög bráðlega.
—Vísir.
Reykjavík 1. .Okt.
Stofnfundur Eimskipafélags ís-
lands er ákveðinn nú. Hann á að
fara frarn i Reykjavík laugardag
17. Janúar 1914. Fyrir hann
verður lagt lagafrttmvarp og gerð-
ar allar nauðsytilegar ráðstafanir
til þess að byrja félagsstörf.
Gift voru 27. Sept. Séra Jakob
Lárusson og ym. Sigríður Kjárt-
ansdóttir.
Grandagarðurinn er nú korninn
langt á veg — eftir hér um bil j/j
lciðarinnar út i Örfirisey og garð-
urinn kominn yfir dýpsta kaflann
— upp á .Grandahausinn, svo að
fljótt vinst það sem eftír er.
Búist við, að þeim garðinum verði
lokið úr því kemur frarn í næsta
mánttð. Verður því næst byrjað á
hinum tveim görðunum. i útsuður
frá Örfirisev og landnorður á
Battariinu — líklega jafnsnemma
báðum. Gríðarbjörgum hefir
verið ekið úr Öskjtthlíð út í
Grandagarðinn — alt a* 10,000
punda steinum.
Námsfólk drífur nú að ár öll-
um áttum landsins — og stórfjölg-
ar fólki í borginni daglega.
í mentaskólanum verða í vetur
nálega 140 nemendur og er það
mikil viðkoma. Sú nýbreytni er
tekin þar upp í dag að hafa enga
skólasetningarathöfn!
Háskólinn var og settur i dag.
Þar bæta-st 15—16 nemendur, en
30 útskrifuðust í vor. l£nn er þvi
aðdráttarafl Garðstyrksins á hött-
unum eftir islenzkum námsmönn-
um.
Ræðustóll rektors var vafinn ís-
lenzka fánanum. Rektor Lárus
Bjarnason mælti nokkurum hvatn-
ingar og brýningarorðum til stú-
denta og bauð hina nýju háskóla-
borgara sérstaklega velkomna.
Benti þeim á að muna báða liti
fánans — hvita litinn þ. e. pappír-
inn fnámiðj og bláa litinn þ. e.
heiðbláma náttúrunnar ('útivistj.
í verzlunarskólanum verða um
90 nemendur. Enn eru settir i dag
kvennaskólinn. barnaskólinn og
Iðnskólinn.
—Isafold.
Silfurbrúðkaup.
Þann 9. ]). m. gerðu nokkrir
vinir og kunningjar þeirra Mr. og
Mrs. Johann P. Bjarnason á
Arlington St. hér í borg, þeim ó-
vænta heimsókn, i tilefni af þvi,
aö þá höfðu þau líjón verið í
hjónabandi í 25 ár. Þar var glatt
á hjalla þá um kveldið. Fyrst
þegar gestirnir komu var sunginn
sálmurinn: “Hve gott og fagurt
og inndælt er” o. s. frv. Því næst
voru brúðhjónin sett við borð
ásamt gestunum og þar voru krás-
ir góðar. Þá afhenti herra Sigfús
Pálsson gjöf frá gestunum, sem
var skínandi silfurdiskur, áletraðs
ur nafni brúðhjónanna, ásamt
orðunum: “Til minnmgar um 25
ára giftingarafmæli þeirra frá
nokkrum vinum”. Og á diskinum
voru $50 i 25 centa peningutn.
Þá þakkaði brúðguminn þá gjöf
og þann vinarhug og áhuga, sem
þeir hinir sömu sýndu þeim hjón-
um. Svo kornu ræður, söngur og
hljóðfærasláttur langt fram á nótt.
Þar næst fóru allir heim, ánægðir
yfir þeirri skemtun, sem þeir hefðu
haft ásamt brúðhjónunum.
Viðstaddur.
Móðirin.
Hinumegin — fyrir handan ána
— beið gæfan með útbreiddan
faðminn, til að taka á móti öllum
er kæmust yfir og margir höfðu
reynt að komast yfir, en áin var
djúp og straumhörð og allir fór-
ust ])eir sem revndu að hitta gæf-
una. En áin skilaði likunum til
sama lands, og hvítar beinagrind-
ur lýstu afdrifum þeirra. En svo
var það eitt kveld, að þangað kom
móðir með barn. Máninn sló
fölum bjarma yfir hinar bleiku
beinagrindur og móðirin varð
gagntekin af kvíða og hræðslu.
Hún heyrði ótal raddir hvisla, og
allar sögðu þær: “Farðu ekki!
Straumsins mikla afl fellir þig. og
þú sogast niður í hyldýpið og
ferst!” En hinumegin var gæfan,
SASKATCHEWAN.
NOKKRAR
Tímabærar bendingar til
frumbýlinga.
Uppskerunni í ár er nú borgið og tími er kominn til
að baandur liugsi fyrir vetrinum. Það er almennt álitið,
| að vetrarmánuðirnir séu hvíldartími, er lítið eða ekkert
verði gert á. Þetta er fjarri öllu lagi. Vetrarmánuð-
irnfr eru sá tími, er bændur yfirleitt hafa na*gilegt tóm
til að sinna rækilega fóðrun og fitun fárra gripa og það
geta þeir án nokkurs auka kostnaðar, ]>ví að þeir hafa
það sem til þess þarf á sínum eigin löndum. A liverju
kornyrkju búi verður jafnan eftir óþreskt knippi og
margir strástakkar, og satt að segja ýmiskonar úrgang-
ur, sem fer til ónýtis ef vanaleg meðferð er höfð. Send-
ið vinnumanninn, eða* sem betra er, farið sjálfir og
safnið knippunum, færið lieim eins'mörg vagníilöss og
mögulegt er, frá úrgangslilið stakkanna,, sláið það liev,
sem þér liöfðuð ekki tíma til í sumar, 00: síðan, ef þér
lmfið enga skepnu til að gefa það, þá kaupið nokkrar.
Ef þið eigið naut eða kálf, nokkra grísi eða fáeinar
kindur, þá seljið ekki þær skepnur, heldur fóðrið ])ígr.
Fóðrið eins margar og þér hafið húsrúm og fóður fvrir,
og takið í aðra liönd peninga fyrir vinnu, sem þið
]>urftuð ekki að fara að heiman til að afkasta. Gætið
að prísunum í þessu fylki í Október mánuði-— nauta-
ket 5þSc. lifandi vigt, svín 8c. og sauðaket 5c. á fæti-—
er það ekki laglegur skildingur ‘! Dittið a.ð fjósunum.
búið ykkur undir að geta vatnað oft og tíðum og berið
vel undir skepnurnar, þá inunuð þér græða á þeim ali-
dýrum, sem ])ér liafið. Minnist þess líka að þessir prís-
ar munu haldast nokkuð lengi, og seljið ekki kálfa, gxísi
né lömb. Alið þessar skepnur upp og alið jiær vel. Þér
getið grætt á þeTm rctt eins vel og aðrir. Með gimbiTim.
ungum gyltum og kvígukálfum, má auka skejmu eignina.
en ef skepnunum fjölgar, þá eykst gróðinn. Þurfið þið
meiri peninga ? Ef svo er, þá lofið þið kálfakaupmönnum
að fara sína leið, þegar þeir koma í haust og reynið að
halda kálfunum í vetur. Só bóndi, sem selur ung-
viði eða margar skepnur l)er 75% af fóðri og uppeldis
lcostnaði, og fær 25% af ágóðanum-en sá sem kaup-
ir og fitar ungviði eða margar skepnur ber 25% af
fóðri og uppeldis kostnaði og fær 75% af ágóðanum.
Hugsið eftir þessu, piltar, ogminnist þess, að ef þið
fóðrið gripi til slátrunar í vetur, þá gætið þess veí, að
fá markaðsverð fyrir þá. Ef liægt er, þá seljið þá skorna
og brytjaða, í nágrenni við ykkur, því að þið megið rétt
eins vel fá allan ])ann gróða, sem bægt er atð hafa af
sölunni.
Ef ])ið ])urfið upplýsinga eða ráðlegginga við, þá
liikið ekki við að skrifa Department of Agricnlture,
Jtegina, SasJc.
ALLAN LINE
Konungleg Póstgufuskip
VETRAR-FERDIR
Frá St. John og Halifax Frá Portland
til til
Liverpool og Glasgow Glasgow
FARGJOLD
A FYltSTA FAHKÝMl..$80.00 og upp
A ÖÖKU FARRÍMI........$47.50
A pRIÐJA FARRÝMI......$31.25
Fargjald frá Islandi
(Emigration rate)
Fyrir 12 ára og eldri...... $56.1«
“ 5 til 12 ára.......... 28.05
“ 2 til 5 ára......... 18,95
“ 1 til 2 ára.......... 13-55
“ börn á 1. ári.......... 2.70
Allar frekari upplýsingar um gufuskipaferðirnar, far
bréf og fargjöld gefur umboðsmaður vor H. S. BARDAL
horni Sherbrooke og Elgin, Winnipeg, sem annast um far-
gjalda sendingar til Islands fyrir þá sem til hans leita.
W. R. ALLAN
364 Maln St., Winnipeg. Aðalumboðsnmður Tetitanlands.

adaHs.íoal
COMPANV
r VVINNIPEG
MÁNÍföBA ^ITT
og móðirin vafði barnið að brjósti
sér og lagði af stað.
Straumurinn l>eljaði kringum
hana og hún fann hvergi botn. en
hún þrýsti barninu fastar að sér
og alt gleymdist, straumurinn,
hyldýpið og hættan; nú var hún
á leiðinni til gæfunnar með barnið
sitt, og yfir kornst hún og gæfan
tók hana brosandi í faðm sinn.
25. Sept. 1913.
Hugrún.
Þorvaldur Johnson.
Jarðarför Þorvalds éWalters J
Jónasar Johnson fór fram sunnu-
daginn þann 12. þ. m. frá heimili
lians í Omaha, Nebraska. Rever-
end Halvorsen. prestur danskra og
norskra lúterskra manna 1 Omaha
flutti húskveðjuna og talaði yfir
moldum i grafreitinum. Líkfylg.l-
in var mjög fjölmenn — pvt 'Þor-
valdur heitinn var hvers mann
hugljúfi; á það benti hið mikla
blómaskrúð, sem líkkistunni fylgdi
og sent hafði verið víðsvegar að.
Margt utanbæjar fólk kom til þess
að vera við jarðarförina. Meðal
þess voru: Sigurður Johnson,
bróðir Þórvaldar heitins og Olaf-
ur J. Olafson frá Chicago, P. M.
Clemens, frá Winnipeg; Mr. og
Mrs. P. P. Holm og Miss Henri-
etta Sigurdson frá Lincoln,
Nebraska; Mr. og Mrs. J. G.
Johnson frá Rugby, North Dakota.
Þbrvaldur heitinn var sonur
heiðurshjónanna Jónasar Jónsson-
ar éjohnsonsJ og Kristrúnar Jóns-
dóttur frá Elliðavatni. Þau hjón
eru öllum einungis að góðu kunn.
Var heimili ]>eirra u-m langan tíma
höfuðból íslendinga í Milwaukee
og Chicago. Virtist svo sem þau
teldu skyldu sína að taka á móti
ö-llum samlöndum sínum, hvort
lieldur sem þeir áttu heimili í bæn-
um eða voru þar gestkomandi.
Mætti margt segja um þá gest-
risni, en hér á það ekki við. Var
Þorvaldur hinn fimti af sonum
þeirra, sem látist hafa. Eina
dóttur eiga þau enn á lífi. Mrs. J.
Klauek, og eru þau til heimilis hjá
henni og rnanni hennar. Þor-
valdur var 27 ára gamall þegar
hann lézt. Hann var höfði hærri
en flestir menn, eins og faðir hans,
og þó beinn og herðabreiður.
Hann var bjartur á húð og hár.
Hann kvongaðist fyrir hálf-öðru
ári amerískri konu. Ekki varð
þeim barna auðið.
Þessi fögru vers orkti Guð-
mundur Bjarnason í Chicago, eftir
andlát Þorvaldar;
Oss finst það hart og finnum vel
hvað fast að hjarta er skorið,
er nákökl frost og níðdimm él ,
þau nísta æsku vorið.
Svo finst oss nú er foldin köld,
hún felur kistu þína,
að gleðisól um aðra öld
ei aftur muni skina.
En sorgin deyr í sigurhljóm,
er svífur þú að ströndum,
þars unir þú við engilróm
á ástarbjörtum löndum.
Öllum þeim, sem á einhvern hátt
sýndu hluttekning i sorg þeirra,
inna hinir syrgjandi alúðar þakkir
og óskir alls góðs.
Winnipeg 20. Okt.
P. M. Clemens.
Hugsið fyrir jólaf erðinni
LÁGT FARGJUD TIL BAKA
Farbréf seld á Kverjum degi. Nóv. 7. til Dec. 31.
af
CANADIAN NORTHERN RAILWAY
TIL HAFNA VIÐ ATLANTSHAF
í sarnbandi við farbréf til
Heimalandsins og Evrópu-landa
Pantið snemma farbréf, og tryggið yður góð pláss.
KomiS, fóni3 e3a skrifiS einhverjum umboðsmanni Can-
adian Northern; þeir munu fúslega gefa allar upplýsingar.
J. F. McGuire, G. S. Belyoa, R. Creelman,
City Ticket Ag’t, North End A’cy, Gen.Pass.Agt-
Port. & Main, 583 Main St„ Union Station
Winnipeg. Winnipeg. Winnipeg
Main 1066 og 2951. Phonés: M. 1989 og M. 6566-5567
Þakkarávarp.
Það hefir oft verið haft orð á
því, hvað Mikleyingar værti hjálp-
samir og fljótir til að hlaupa und-
ir bagga með þeim, er verða fyrir
efnalegu skipbroti eða heilsutapi,
eða á einn eða annan hátt eru ekki
sjálfbjarga fyrir stundar sakir,
enda þreifuðum við hjónin á því,
síðastliðið sumar, fullkomlega, að
sá orðrónuir er á rökum bygður.
í Júni i sumar, veiktist eg norð-
ur á vatni á þann hátt, að það
hrökk framan í mig bráðið blý og
skaðaði mig i fratnan. ekki mjög
mikið, en meiðslið hafðist illa við,
svo að eg var fluttur á spítalann
í Selkirk, ekki vel haldinn af
snerti af blýeitrun í andlitinu. Eg
varð að vera þar í 3 vikur. Kon-
an min kom þangað og stundaði
mig allan þann tíma, er eg lá þar,
með þeirri nærgætni og umhyggju,
sem kvenfólki er einu unt að láta
í té við þá sem veikir eru. Svo
]>egar eg fór að rétta við, þá
veiktist konan mín mjög hættu-
lega og varð að ganga undir upp-
skurð, er hepnaðist ágætlega.
Eftir 7 vikna legu var hún álitin
ferðafær, sem hún og var. Eins
og gefur að skilja. þá kostaði
þetta alt saman býsna mikið, en
við vorum ekki svo vel stödd
f járhagslega, að með töldu atvinnu
tapi mínu í sumar, að við gætum
borgað allan þann þostnað, er á
okkur féll, í fljótum hasti. Þá
sendi Kvenfélagið í Mikley okkur
15 dali að gjöf. Svo i tilefni af
því, sem hér að ofan er skrifað,
])á tóku sig saman nokkrir vinir
mínir og kunningjar og gengust
fvrir samskotum á eynni, okkur til
hjálpar, sem varð að upphæð 103
dalir i peningum.
Það er býsna mikil upphæð, þeg-
ar tekið er tillit til þess, hvað
fólkið er fátt hér, þá sýnir sig
sjálft, að margir hafa gefið vel.
Fyrir alla þessa hjálp, þökkum
við hjón af heilum hug og hjarta,
og biðjum hann, sem lítur eftir
])ví sem vel er gert, að liðsinna
öllu þessu fólki, þegar því liggur
mest á.
Hecla P. O., 16. Okt. 1913.
Mr. og Mrs. Th. Jones.
Eg sá i 41 tbl. Lögbergs, fáeinar
tækifæris vísur eftir mig, er kunn-
ingi minn, Mr. Paulson hafði sent
því. Eg hef aldrei ætlað mér að
ríða skáldahesti háhest í gegnum
fréttablöðin, því eg býst við að
syndamælir hortitta sKaklanna sé
orðinn fullur, þó eg bæti ekki í
'hann; en athugasemd þarf eg afc
gera við áðurnefnclar vísur, þær
hafa aflagast við stílsetninguna
flestar af þeim. í fjórðu visunni
á að vera boríía hindi beitum inn,
en ekki “boða”. Svo á að vera:
flesta stangar þessi þraut, en ekki
,‘stingur”. Og í næstu visu á að
vera svellur boði á súðunutn, en
ekki “síðunum”. og svo: brotmn
hrúga af ljáum. en ekki tvisvar
“grúi” í sömu ríman.
Þetta ætla eg að biðja þá sem
hafa lesið vísurnár að athuga. Og
í sambandi við bréfið úr Mikley,
sem kom út í sama blaði, er vert
að geta þess, að kvenfélagið í
Mikley heitir Úndina.
M. J. Da>ll.

Oi
á[C£AVU
jjotel
Viö sölutorgiö og City Hall
81.00 til 81.50 á dag
Eigandi: P. O’CONNELL.
— Ekki langt frá Fort William
sökk eimreið með tíu vögnum,
hlöðnum grjóti og möl, í jörð nið-
ur á C. P. R- brautinni. Menn
komust af. Á þessum stað hafði
verið djúpur skorningur og botn-
laust fen, þegar C. P. R. brautin
Jvar fyrst bvgð og höfðu lestir
1 sokkið þar áður, Fjögur hundruð
manns og fjórar járnbrautir ent
að fylla upp fenið.
Fluttur!
Vegna þess aö verkstæö-
iö sem eg hef haft aö
undanförnu er óröiö mér
ónóg, hef eg oröiö aö fá
mér stærra og betra pláss
sem er rétt fyrir noröan
William, á Sherbrooke.
Þetta vil eg biöja viö-
skiftamenn mína aö at-
huga.
G.L.STEPHENSON
‘ The Plimber ”
Talsími Garry 2154
885 Sherbrook St., W’peg.