Lögberg - 11.12.1913, Síða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN u. Desember 1913.
T
HVER SEM KYNNIST ÞESSU TÆKIFÆRl, CRllUk ArtU-
ANN Á LOFIT.
KINLOCH PLAwE
v« NL.OCH í^LACt- er urmttisl.tust sú bezta
fASteign sem nu er til boða í Winnip«-g, borg-
inni se n mun hafa míljón íbúa eftir næstu
tíu árin. Kinlo-h Place munu allir hyggnir
menn, se n peninga hafa, kjósa sér. Afhverju?
At því að Ki.iloch Place er við Main >*t., 132
fet breitt, og verður asfaltað og tví ett teinum
áður langt um ilðu , svo að þar verður bezta
bifreiðar braut og ágætlega hentugar vagnaf rð 1. — Kinloch Place liggur vel við Strathcona Park, hinum fegursta trjá-
setta skemtigarði Winnipeg borgar. einnig nálægt hinu nýja Sýningarsvæði er
borgin hefir keypt fyrir meira en miljón dala. Kinloch P1 ce er f st v ð þann
•tað og er því ákjósanle4ur staður til búUaðar. Byggingalóðir í Kinloch
P1 ice eru þurrar og liggja hátt, ódýrari en á ika eignir nálægt Winn p g og
seldarmeð vægari kjörum. Orvalslóðir kosta S1 75.00, $10 í peningum o
$5 á m&nuði. Finnið oss viðvíkjandi tilboðum vc rum til sölumann .
SCOTT HlLL & CO., 22 Ca .ad* Life Bldg., W.pepr, Fób |W. 66fc
Sendid midann i dag
SCOTT HILL & CO.. Winn.seir
An þess ok sé f no kurn máta skuldbundinn, þá
sendið niér aver með myndom o* uppdrátt af Kin-
loch Plsce.
Nafn ...
Heimili.
hann gengiö frá Hólum, fram a8
fjallabaki til Noröurárdals, og kól
á þe:rri leiö. Mælt er að í litlum
virðingum væri hann með Halldóri |iied8ur þá hvað hann hygði vun
menn sina; hann svaraði: “Eigi
veit eg það víst, en það hygg eg að
Jón Austmann sé kominn til and-
skotans!” spuröi Ragnheiður hann
þá ei um það meir; en það sagöi
Jón sér heföi þótt undarlega við
bregða. að hann sæi þá bræður
Halldórssonu, Bjarna og Einar,
sitja í herbergi því er djáknastúka
var kallað, og víst mundi þeir ei
lieilir heirn koma, en ei gat 'hann
þess' við Ragnheiði.
Pétur stúdent Pétursson prests
frá Tjörn á Vatnsnesi bjó nú á
Sjávarborg og hafði fengiS Elínar
Vidalín á Stað, og vitum vér ei
hvað til bar, því ærið vel var Jón
prestur að sér, á þeim dögum, og
Halklór eigi kallaður óspektarmað-
ur, og heldur góðlátur við snauða
menn, en prestur þá félítill; nema
fátækt hans hafi ollað, er eigi var
all ótítt. f>að var kvöS á klaustrinu
að gefa prestinum máltíð eina í
•hvert skifti er hann saung messu,
og var Jóni presti jafnan borinn
grautur eða spónamatur. Bjami
sonur jieirra Halldórs og Ragn-
heiðar var ]>á nær tvitugu, og kom-
inn í skóla á Hólum; hann var ær-
ið kátur og hafði oft niikið um sig.! Grimólfsdóttur prests frá Glaumbæ
Þáttur frá Jóni Þorsteinssyni á
Hryggjum.
Eftir Gísla Konráðssott.
Niðurlag.
Eftir Sandharðindin, sem hóf-
ust vorið 1765, liðu ekki mörg ár
áður fjársýkin hófst, og var þá að
lyktum boðið að skera fyrir sýkina.
Hafði þá fengið Hegranesþing
Vigfús Scheving Hansson Klaust-
urhaldara, bróöir Davíðs Schevings
sýsJumanns i ILoga vestur; bjó
hnnn á Viðivöllúm í Blönduhlíö.
Var .nú vandlega eftir gengið að
engi sauSkind væri óskorin; var
ein rnissir skoriS milli Blöndu i
Húnaþingi og Jökulsár í Skaga-
firði, — en þó varð það, aö enga
sauSk'nd skar Helgi bóndi i Þver-
árdal á fremra Laxárdal, Jónsson,
barSabónda á Mörk, átti hann þó
fé margt, og Jón á Hryggjum; en
jafnan stóSu þeir hjá fé veturinn
og sumariS og gættu vandlega að
aldrei skyldi sauöar vant ella búi-
sauður koma saman viS fé þeirra.
— En það var á manntalsþingi um
voriS, aS Vigfús sýslumaSur spurði
þingmenn að því, hvaö vandlega
skor'S heföi? Jón var einn á
þingi, og talaði sýslumaður til viö
Jón, aS skoriö mundi hann hafa
sem aörir? Jón svarar : “Óskorin
var kona mín og börn, þá eg fór
heiman í morgun !” SvaraSi sýslu-
maöur því engu, en bauð Jóni
hreppstjóra á Bessastöðum að rann-
saka urn skurö Jóns. Litlu síðar
er sagt, aö hann riði til Hiryggja
við n*rm nokkra, sá Jón för þeir.ra
og fór á móti þeim með járnkall
mikinn 1 hendi, og spyr þá erinda.
Jón’hreppstjóri lét fátt yfir þeim,
og þóttist sjá aö Jón á Hryggjum
mundi til alls búinn, kendi og skap-
ferli hans og karlmensku. brá
honum á einmæli. Vissu menn ó-
gjörla hvaö þeir töluSu, riSu siSan
til Hryggja og þáSu beinlteika af
Jóni; en aö engu var minst á
skurömn. Kom Jón hreppstjóri
því svo kænlega fvrir viS sýslu-
inann, aö ekkert var sýslaS um
slikt. En það sagði Jón á Hryggj-
um, aö eigi mundi hann þolað liafa
aögjörðarlaust, að sjá fé sitt sikor-
iS.
Jón fór á hausti einu sjóveg yfir
i Hofsós úr Sauðárkróki og nokkr-
ir menn meS honum, lentu seint um
kveld og lágu undir skipi sínu tim
nóttina, varö þeim kalt, af því aö
frost nokkurt var; þá var Höývisk
kaupmaður. — Jóni var kalt, og
tók hann tjömkagga fullan niður
viS saltborS, og bar fyrir búðardyr,
svo kaupmaður fékk eigi opnað
búöina; — baS kaupmaðtir Jón að
hera hann braut aftur og hét hon-
um brennivini; gjörSi Jón þaS, og
gaf Höyvisk honum á átta potta
kút og lét hann njóta aS því orku
sinnar.
ÞaS var eitt sinn aS Jón lá til
grasa í SuSurfjöllum, að hann fann
hest rauSan og lét lýsa honum meö
þeim hætti, aS eigandi segði hversu
af homim væri rakaS, og kom sá
enginn, er þvi lýsti. Þá varS það
aS Þorvaldur Kláus Halldórsson
biskups, sendi eftir hestinumi tvo
menn; kallaöi sig 'hann mist hafa
hcstinn á s.uSurlteiS á fjöllum, en
lýsiti honum þó enn eigi. — Ekkii
slefti Jón heldur hesthium, en rit-
aði bréf Kláusi, heldur harSorSaS ;
kallaði þaö eigi næðal þjófnað, að
eigna sér gripi þá, er maöur fengi
eigi lýst. Kom svo að hann 'hélt
hestinum, því enginn fékk lýst því
að hann væri fjörtekinn á tagl sem
’ótemja.
Jón ráðamaöur á Reynistað, kall-
aður Austmann, var skapharSur
og óvæginn, bætti hann Iitið um
fyrir sumum kotungum og Klaust-
ur landsetum. LagSi hann þaS eitt
sinn til, aö Jóni væri byggt út frá
Hryggjum; kallaSi vangoldna land-
skuld hansi. Er sagt aS Jón á 1 (
Hryggjum svaraði því fáu en byöi' viö þekjuna og stundum sem huö
honum i krók. Er þá mælt aö Jón væri dregin um bæinn meS dynkj-
Austmann byði Jóni á Hryggjum um og ólátum; og þó^ bún fengi
aö glíma; en fyrir þvi aö Ragn bœlt kúna niður, sleit hún upp jafn-
heiöur kona Halldórs var viS, fórst ] óöum. — Þó kom Jón heim heill
þaö fyrir, með innilegum bænar- j aö morgni, og sagöi þá konu sirni
staö hennar, því ilt hugöi hún aö víst nuundi Jón Austmann dauö-
mundi af leiða, ef þeir vrð ættust. j ur. Var þaS og slíöan oft, að hæl-
Var Jón á Hrvggjum þó jafnan I «m heyrSist bariS viS þekjuna áSur
spaklyndur kallaöur, nema hann Jón fór út; létti þá jafnan. — ÞaS
væri mjög ertur — en ærin var siö- | var þáeina nótt að Jón dreymdi aS
an óvild meö þeim nöfnum. sveinninn E:nar Ha’ldórsson Vída-
lin kvæði fyrir sér vísu þessa;
meiri líkindum, ef rétt er frá sagt.
— ÞaS var á jólum aS Jón kom til
kirkju að ReynistaS, spmrði Ragn-
Glettist liann oft viö Jón prest og
hló að honum. Var það þá eitt
s nh að Bjarni skvetti oft úr spæni
prests. er hann mataðist, bæöi of-
an á hann og um matborS S. en
prestur áður oröinn skjálfhentur.
Reiddist prestur glensi því l’jarna,
og mælti þaö oftar en einu siuni,
með áhyggjusvip miklum: “Þú
skalt ekki fá graut Bjarni! Þú
skalt deyja úr htingri Bjarni! og
mun ei alllangt eftir aö bíSa!” —
Halldór Vídalín varö var viö við-
ureign ]>eirra Bjarna og reiddist
]iresti; varð þeim mjög að oröum,
svo til riskinga kom; bar þá ])rest-
ur lægri hluta, er hann var bæöi
gamall og haltur, en Halldór yngri
og haföi verið glíminn; sleit hann
bár af presti, því liærður hafSi
hann verið rnanna bezt, áöur Ragn-
heiSur skildi þá; er sagt hún kall-
aSi til Jón á Hryggjum að taka
mann sinn og koma honum frá. —
Jón greip Halldór og bar stem barn
væri i fangi sér. hversu sem hann
braust um, og á loft upp í sængur-
lierbergi. — Ástriöur Þorláksdóttir
bét griðkona ein á StaS. er frá
þessu hefir sagt, er síðar bjó ekkja
aö JaSri 1 Glaumliæjarhjáleigu
einni. hún tók hár þaö, er slitnaö
haföi af presti og fékk honum ])að;
prestur bað hana fá Bjarna, mætti
liann liafa þaS í þarfaband, og
bœtti við ineirti af liári sínu, og'
sagði ÁstríSur hann tekið viö ltafa
og fleiri frá þesstt sagt, er þá voru
á StaS.
Nú varö það þessu næst aS Stað-
armenn urðu úti á Kjöl: Jón
Austmann, Bjarni og Einar Hall-
dórssyni, SigurSur frá Daufá og
Jón DaSason aö austan. Var það
þá öndverðan vetur fyrir jólaföstu,
að Jón á Hryggjum stóS aö fé sínu,
er venja hans var til. — Jón hafði
þá mista SigríSi, fyrri konu sina,
en átti ])á er GuSbjörg hét Einars-
dóttir og nieö henni margt barna er
þá voru allung; var hún ein heima
meS ]>au. — Kafald var á um dag-
inn, en herti þó meir á með kvel'l-
i.nu; en þó Jón ætti forustu sauS
góðan, gat liann með engti móti
komið honúm á undan, og sagði
svo síöan, sem jafnan sýndist sér
að maður nokkur bandaði móti
fénu. og gekk svo nótt alla, hverstt
atallega sem Jón gekk aS þvi aS
koma heim fénu. Kona hans var
heima og leiddist mjög eftir manni
sínum og hrældist urn hann. Kú
áttu þau eina, var hún undir palli
í baðstofu; sleit hún þá upp meS
öskri miklu. HugSist GuSbjörg þá
að kveikja og fór fram til eldhúsi-
dyra, sýndist henni þá Jón bóndi
sinn standa fannbarinn i bæjardyr-
um, varö feg’n og mælti: “Guði
sé lof þú ert kominn !” en þá hvarf
maður sá út! en er hún vildi
kveikja, gat hún komist meS ljós
inn í miögatiginn, sloknaöi það þá,
en bömin æptu mjög, en kýrin
öskraöi. Freistaöi hún þá enn aS
kveikja og þóttist þá enn sjá mann
snæugan i dyrunum; hræddist hún
liann ])á, var þá enn dauSur eldur-
inn. — SagSi hún eftir þaS, aS
aldrei lifSi hún jafn hræSilega nótt
og oft heyröist henni hælum bariö
maður sá kæmi úr fjöllum er H n-
rikur héti til GvendarstaSa og vildi
hann eiga Sigríði, og skæri hann
nautið, en eigi var hæfa þess; en
Jón kvað um þetta kvæö' nokkurt,
er kallaS var “Bolabragur”. Reidd-
ist MálmfriSur því mest, aS ein-
hversstaðar stóð í 'honum:
Stukku á hann stelpur tvær,
stráks meö lundu voru þær.
En uni sjálfan sig kvað hann svo:
HræSst hefir hvem kari kálf
kæran mælti þetta sjálf.
Síst inun þora aS sjá mitt naut
það sendir hann á heljar braut.
kkjm Sveins auSga Þorlákssonar
Pétur var hinn s?ildlegasti maSur og -
vel styrkur og fríSur sýnum. Hann
átti griSung mikinn og mannýgan.
cr hann mátti eigi lóga, ])ví naut-
laust var i öllum Sauðarhreppi og
svo i StaSarhreppi, eftir Reykjar-
harðindin. Heldur var fátt með
þeim Jóni á Hryggjum og Pétri
stúdent, ])vi sagt er að Jón rífi
hrís í Borgarlandi i hálsum uppi,
leyfislaust. Þá er leið aö sumri,
batt Péttir griSttnginn við stórt tré
meS járnhtekkja festi utan til við
borgina er bærinn stendur á, þvi
e'.nn varð Pétur um liann að sýsla ;
þótti ])aö ei öSrum færilegt á Borg.
Jón á Hryggjiim kom meö kú
sína miövikudag fyrir sumar. Jón
bað Pétur aS ljá nautiS ; liann kvað
kálfinn fyrir utan Borgina, og vildi
’hann láta við hann skilja með sama
umbúnaði og á honum væri. Jón
levsti nautið, og er liann haföi nýzt
viS kúna. réöst hanri á Jón. Pétur
hræcldist um Jón og iagðist niöur
út á Borgina og vildi sjá bvernig
meS þeim Itola færi, og luigðist aö
veita Jóni lið aö lyktum, en hirða
eig; þótt hann fengi sig reyndan.
Jón fékst um hriö viS griöunginn.
og skopraSi hann viSa undan í
fyrstu. en svo kom aö hann vatt
bola niöur, og ]>ótti Pétri þaö ei
minni þrekrattn aS hann dró naut-
ið flatt eigi allskamt að trériu, og
batt ]>aS meS sama hætti og áSur.
En hvorki ])akkaði hann Pétri
nautslániS, tié galt bolatoll; heimti
Pétur hann ekki heldtir. Htefur
Pétur sjálftir frá þessu sagt, og aS
slíkt væri hraustlegast handtak, er
hann heíSL séð á æfi sinni, er Jón
sýndi þá. — Pétur varS prestur og
prófastur að Miklabæ i BlönduhliS,
bjó hann síðast á VíSivöllum, var
hann faSir þeirra Péturssona.
Gtsli hét niaSur og var Gunnars-
son, bjó hann á GvendarstöSum á
Yíöidal, eru þar tveir bæir nú bygð-
ir á Yíöidal, GvcndarstaSir og
Hrvggir, samdi þeim Jóni og Gísla
lítt; eitt s:nn reiddist hann Gísia og
sleit þá ný ólarreipi mitli handa sér,
og var þá gamall orðinn, en þótt
hann væri ramur aö afli og reidd-
ist illa, baröi hann þó ei á mönnum.
— Jón kvaS tim Gísla, því liagorð-
ur var hann:
■ v T ., ... 1 tnér ei liægt viSgerðar. er mér var
Margretar, S.gnður, Ing.bjorg ej kostur á aö fræðast um a]lar þær
sagnir, og þó veriö hefSi, var eg
aS engu fær um aS dæma hvað
sennilegast hefði veriS. —• Leitast
hefi eg viS aö tína alt baS í Annál-
En nú cte'ldi MálmfríSur eitt sinn
á Jón, og var afaræf. Tók Jón þá
ráö það, aö rista ofan úr henni,
aem kallað var, — var trúaö að
með þeim hætti mætti slæfa skap-
varga; átti aS rista meS beittum
hnífi ofan úr hálsmáli bakatil og
ofan fyrir pilshöldin, svo klæöin
félli ofan af þeim, — en svo all-
eina mátti snerta líkama þeirra
beran, að rauS rák mætti sjást eft-
ir hnifsbakkann, en ella var sök á
ef þær særðust íneira. og fyrir því
þurfti mikla handlægni til. Er
sagt, að mjög yrði MálmfríSur
hrædd, er hún stóð ber, og sæfðist
við þaS geöofsi hennar aS miklu.
Jón og SigríSur, fyrri kona han.si,
áttu 3 börn, er á fót komuzt, Sveinn
er síðan bjó að Veðramóti, og átti
Hcrdísi, dóttur SigurSar eldra Ól-
afssonar i Yatnshlíð, var þeirra
dóttir Margrét er Jón átti i Dæli.
prestsSon að sunnan, bróSir Ingi-
bjargar cr átti Helga dannebrogs- 1 ^
mann i Vogi á Mýrum; dætur Jóns 1' ‘
og
og Málmfríöur, en alsystur Sveins
voru Sessilja á Hryggjum og Guö-
rún á Skaröi, báðar barnlausar.
Siöan átti Jón GuSbjörgu Einars-
dóttur frá Mel viö Reyn’staS Hein-
rekssonar, var Einar sá fyrst lengi
luiskarl á Revnistaö, bjó síöan á
Mel og andaðist ]>ar. En börn
þeirra Jóns og Guðbjargar voru:
1. Guöbjörg. siöasta kona Jóns á
Steiná; 2. Svanbildur, móSir Sem-
ings Semingssonar, og SigríSar
dóttur Háfa-Bjarna Jónssonar frá
Steiná; 3. GuSfinna, hét GuSrún
dóttir hennar og Isleifs á Egg
‘Bjarnasonar frá Kálfárdal og 4.
GuSmundar i Áshi'ldarholti, blóö-
tökumanns og læginn til lækninga,
hraustmenni mikiS; átti hann
Steinvöru Guömundsdóttur, syst-
ur SigurSar hreppstjóra á HeiSi
og hans systkina. Voru þau
börn Guðmundar og Steinvarar:
Sigurður, GuSmundur, GuSrún. og
Þorsteinn. Átti og Guömundur son
og dóttur áSur hann fékk Stein-
varar; Guömund etdri' meö Hter-
dísi SigurSardóttur Brandsson-
ar og Sesselju meS Björgu Þórð-
ardóttur, Þorleifssonar frá Dæli.—
Jón Þorsteinsson frá Hryggjum
dó í Kálfárdal úr galtspýu, nokkru
eftir átjándu aldalok, er hann var
vetri betur en liálf áttræöur, og
ætla nienn að hann væri hinn gild-
asti tveggja maki aS afli.
27. Þorliks prófasts skálds Þór-
arinssonar
28. Fljótverja
29. Grímseyjar-Antoniusar
30. Þórhalls prests og hans syst-
kina
31. Jörgins eöa Jörundar danska.
Fonttáli Gísla.
Þess bið eg aS enginn vitnr mað-
ur misvirði, þótt eg ritaö hafi. sögu-
þætti þessa, beint af sögnum, er
mér hafa 9agöar verið (og aS
nokkru fundiS fyr:r mér skrifaöj,
af fróSum mönnum eða þá m;nn-
ugum, og hafi eigi aö vettugi haft,
margt er hégómlegt sýnist um f jöl-
kvngi, drauga og uppvakn nga, þá
er slik trú var á þeirn tímum al-
menn, er sögurnar eru frásagSar;
er fullsanna má af mörgum galdra-
málum, bæöi á alþingi og í héruS-
utn, auk sögusagna margra, er aö
vísn mega að niörgu ruglaðar vera,
og fáum eða nær engurn í lófa lag-
ið aö vita hiö sannasta, þegar ei
saman lær þe'm er frá segja, og
]>eir liafa numið af sér eldri mönn-
um.
Nokkrar sagnir þessar em og
ritaöar eftir þeim, er sjálfir þykj-
ast liafa varir orðiS kynja þessara,
og þá eg vissi þá óliúgfróða aö
ööru, ]>ótti mér ei hæfa aS rengia
])á, og mætti um þaö segja sem
Heródótus gamli ritar: “Svona
sögðu h:nir Egj'psku prestar mér'
frá!” — það er hinu kynjalega, sem 1
| hann haföi eftir þeim ritaö —
j Þar þykist eg og að vísu ganga, aS j
| margt muni hér ritaö í þáttunum,
] er sumir menn bafa heyrt nokkuö
frá sagj:. — en þar var
um eöur Árbókum er fundizt hefir
og Alþingisbókum, og mér var
kostur á, og jafnframt þaö í ættar-
tölum finst, og eg þóttist fyrir víst
vita að satt var. Bið eg alla landa
mína vel aö virða þessa v:Sleitni
mína, ]x) aö mörgu megi ófmlega
tekist hafa, og mig að mörgu skort
áhöld þau er hefSu þurft. Má og
vera að liinir fróSari menn fengi
betur umbætt siSar, og þessi tilraun
mín fyrir þá sök, ekki ónýt með
öllu.
Flatey
á BreySafiröi, hinn 6. dag
Febr. mán. 1854.
G. Konráðsson.
Frá íslandi.
Jón prestur læknir Gtmnlaugsson
bjó á Holtsmúla og var mjög
hníginn að aldri, hafði hann verið
gildur maSur og vil styrkur, en þó
haltur siðan liann kól á fætur, er
Tiann var á ferð úr Hó’askóla, er Þó er sagt, aS löngu seinna dreymdi
I klettaskoru kreftir erum við báðir
en í tjöldum áður þar
allir vorurn félagar.
Gvendarstaða Gísli mjög
gjarn á lýgi og hrekki
ærulaus þci læri lög
lagfærist hann ekki.
Eti þaS voni orðtök Gísla: “Sláum
skons”, "athugum alla punktana”,
“gáum aS lögunum”, “hér er einn
punktur eftir”. — Gísli lézt vit-
niaSur og gambraSi. mikiö. — Um
SigurS son Gísla kvaö Jón þessa
stöku:
Þó ekki fái hann alt hjá mér
cigi stendur þar til von
húsgang tamið hefir sér
hann Siguröur Gislason.
SigurStir sá var síöan kallaSur
Tröll, og bjó lengi aS Tanníaga-
stöSum. — Gisli heimti Jón eitt
sinn á sáttafund, átti Eggert prest-
ur i Glaumbæ og Jón Oddson
hreppstjóri aö miöla málum meS
þe:nt, en ákærði Jón ])ó aS engu er
til kom, en sagði þó út á 'hlaöi er
fundi þeim var slitiS: “Nú get eg
ekki lengttr þagaö!” Varö úr þesstv
spéskapur einn. — Málmfríöur hét
kona ein, systir Siguröar Jónssonar
Bærifóts, er Daufár S’ggi var
kallaSur, — hún va r hinn mesti
svarri, fór hún bygSum aS Gvend-
arstöSum eftir Gísla.
AfálmfríSur átti griöung og
vildi slátra honum, en svo var henni
illa viö Tón, aS ekki fékk hún af
sér aö leita hans' um að skera naut-
S; tók hún þá ráö þaS aö drepa
siálf nautiö og. konm þeirri er Sig-
ríður hét, og síöan var kölluð
Hrenna Smga og siunir Tilbera-
Sú bók er þáttur þessi er tekinn
úr og aörir þættir Gísla, er
hér birtast, er i eigu Dr.
O. Stepbensens, svo sem áður
er getið; hún er meö eigin hendi
Gísla. meö fallegri stafagerö, ágæt-
lega vel læsileg, en á einuni eSa
tveim stöSum er skotiö inn blööum
með athuga greinum er litlu skifta,
þeirra Ólafs prófasts í Flatey og
Þorvaldar i Hrappsey. Titill bók-
arinnar er á þessa leið: “Nokkrir
Scigti Þættir ísl.endinga, hinna
seinni tíða. Fyrri. hluti”. Efnis-
Hér hefir i haust veriS sett á
stofn verksmiðja, sem vonandi er
að eigi sér langa og góSa framtíS,
og þaö er niðursuöuverksmiðja sú,
er Pétur Bjarnarson ‘hefir sett á
stofn vestur á Norðurstíg i gömlu
sláturhúsunum þar. — Eru þar
komnar í gang vélar, sem ganga j
fyrir mótorkrafti, svo sem dósavél-1
ar, sem búa til dósir, og söxunar-
vélar m. fl. Er hægt aB sjóSa nið-
ttr alt að 1,000 kílógrömmum af j
kjöti og fiski á dag. — Hef ir Pétur |
nú þegar 11 tnanns starfandi i I
verksmiSjunni og er búinn aS sjóöa |
niSur 4,000 kiló of kjöti (S,ooo
pd.J. Það sem látið er í dósirnar
er kjöt, kjötsnúöar, kæfa, sviS,
karbónaSe, buff, “beinlausir fugl-
ar” m. fl. og svo ímistegt úr fiski, |
einkum fiskibollur, þegar fisk er
aö fá, en auSvitaS er einkunt soðiS
niSttr kjötmeti um þennan tíma.
Símfrétt frá SiglufirSi 6. Nóv.:
I smáhýsi utarlega á Eyrinni
yfirlit fylgir og fonnáli, er hér fer ! hvr hafa bhið gömul híón. ásamt
á e'ftir;
3-
4-
,s.
6.
ALLAN LINE
KonunuleR Póstiiutuskip
VETRAR-FERDIR
Frá SL John og Halifax Frá Portland
til til
Liverpool og Glasgow. Glasgow
FARGJOLD
A FYIISTA FAKKÝMI IIW.IN) og upp
A Ö»RU PAKKÝMl M7.5C
A pKIIU.A FAKRÝMI U1.U
Fargjald frá Islandi
(Emigration rate)
Fynr 12 ára og eldri........ $56.1«
“ 5 til 12 ára.......... 28.05
“ 2 til 5 ára ........... 18.95
“ 1 til 2 ára .... 13-55
" börn á 1. ári............... 2 70
Allar frekari upplýsingar um gufuskipaferðirnar, far-
bréf og fargjöld gefur umboðsmaður vor, H. S. BARDAL,
borni Sherbrooke og Elgin, Winnipeg, sem annast um far-
gjalda sendingar til Islands fyrir þá sem til hans leita.
W. K. ALLAN
S64 Maln St., WinniprK. AaalumtM>ffHmafiur Teetanlanda
JVIENN dSKAST
til að lœra ð stýra og gera við gas
tra to.s og bifreiðar. Þeir srm eru
út ærðir hjá oss fá $3 til $9 á dag.
Ráðningar aðferð vor er svo fullkom-
in að vér getum útvrgað læri veinum
vorum góða atvinnu, þegar útlærðir
eru. Vér kennum líka Plumbing og
Ðricklaying o.fi. Vér kennum með
því að lát < mennina beita vélunum
pg líka með skriflegn tilsögn, Skri -
ið strax eftir skýrslu með myndum.
Omar School of Trades & Arts.
483 Main Str., Wlnnipes
Beint á. móti City Hall.

oj

I kulda, snjó, bleytu
Þúsundir manna hafa nú
hlýjan fótabúnað til að verj
aat kuldanum en þaS eru
LUMBERSOLE STÍGVÉLIN
Þú aettir aS ganga i hópinn strax
ALLAI
Stmrdlr
fyrir karla
konur og
unglinga.
AHirmed
»ama «erdi
FóSraS-
ir m e 8
þykk-
um ffók
a. Biðj-
iS um
báíbúS
unum.
ekki.
The SCOTTISH WHOLESALE
SPECIALTY CO.
263 TalbotAvt., Winnipog
306 Notre Deme Ave. 2 m/n. M Eatoa
e-"
\iS229
tivered Fræ
Skrifið oea ef þeir fá«t
menn kölluöu ei einleikiS; hafði hann vísu þessa, og þykir þaS aS Siggu, en sögSu þa'S öSrum, aö
9-
10.
11.
13-
T4-
T5-
16.
T7-
18.
T9-
20.
21.
22.
23-
24.
'>5.
26.
Hallgríms prs. skálds Péturs-
sonar
Bjarna skálda og Siggu skáldu
Kolbeins skálds Grímssonar
GuSmundar skálds Bergþórs-
sonar
Jóns Steinssonar biskups
Eyvindar Fjallaþjófs. Höllu,
Arnesar etc.
Halls skálds og Þóröar skálds
á Strjvtgi
Þorvaröar prests BárSarsonar
og Eiríks góSa
Hjálms bónda á Keldulandi
Stóru-Grafar Jóns og StaSar-
manna
Jóns l>orsteinssonar á Hryggj-
um
Arna prests Jónssonar frá
Hofi
Arna Grímssonar seka
Sléttunga og Bjama Fýritanna
Stephans prófasts í Presthól-
um
Rögnvaldar hins Ilalta
SigurSar Flótta
Þorvaldar gamla Magnússon-
ar skálds
Þorvaldar skálds Rögnvalds-
sonar
Þorvaldar skálds frá Húsavík
Einars Sæmundarsonar og
Jóns prests
L tra-Bjargar
Hellu Jóns og Jóns ’i Skógum
Illuga skottu
Mývetn'nea
Galdra-Geira
stúlku. Sváftt kvenmennirnir sam-
an uppi á lofti en bóndi svaf niSri.
Kvöld eitt nýlega kemur bóndi
heim, voru konur þá sofnaSar.
Hann bar vosklæöi og lét þau upp
á loft, því þar var ylur í eldstó.
Um morguninn fór hann á fæt-
ur kl. 6y2. sókti þá föt sín og var
ekki var annars en kvenfólkiö
svæfi; heyröist eins og hrotur lít-
ilsháttar í hinni yngri.
Er bóndi hafði vertS ttm hríö
viö vinnu fann hann til höfuö-
verkjar og hélt heim og lagöi sig
upp. Honutn tók nú aS lengja
eftir aö stúlkurnar kæmu niSttr og
fór upp til þeirra. Var þá eldri
konan örend, en snörlaði í hinni og
lá hún í spýu mikilli.
Læknir var þegar sóttur. Yngri
stúlkan lifSi daglangt, en meðvit-
undarlaus. Undir andlátiS fóru aö
koma frani á henni hinir einkenni-
legti blárauöu blettir, er fyljga
eitrun af kolailti. Eldri konan var
krufin og staöfestist þar þessi
grunttr um dauSasökina.
Símfrétt frá Akureyri 6. Nóv.
Forstjóri Síldarverksm:Sjun-iar á
DagverSareyri Hans Hansen and-
aSist á Ríkisspítalanum í Kristjaníu
sömu nóttina og verksmiöjan brann
* DaP'verSarevri. Hann hafSi ver-
iö á Eyjafiröi á hverju sumri stö-
ustu 15 ár fyrir norskt sí'dar-
veiöafélag. Var kvæntur íslenzkrí
konu Sesselju Stefánsdóttur frá
KollugerSi hjá Akureyri og áttu
1 ]>au 5 börn saman.
Ágæt tíS hefir veriö hér nokkra
daga.
Enn hefir eitt slys viljað til viö
hafnargeröina. Þau hafa skeö tvö
áöur og nú bætist hiS þriBja viö —
og þaS á einu ári.
I Eskihlíö vortt menn nokkrir aS
vinnu siödegis í gær. Hlóöu þeir
Fluttur!
Vegna þess aö verkstæB-
iB sem eg hef haft aB
undanförnu er orBtB mér
ónóg, hef eg oröiB aB fá
mér stærra og betra pláss
sem er rétt fyrir norBan
WiUiam, á Sherbrooke.
Þetta vil eg biBja viB-
skiftamenn mína aB at-
huga.
G.LSTEPHENSON
' Ti« Pltaber "
Talsími Garry 2154
88S Sberbrook St., W’pef.
inni og braut hana. En tveir menn
stóSu á vagninum og reyndu þeir
aS stökkva af, er þeir sáu að fest-
arnar voru i ólagi. Annar þeirra
gat forðað sér undan, en hinn,
Einar Finnsson steinsmiSur, var
svo óheppinn aö lenda á höfuöiS á
járnbrautarteinana er hann stökk
niöur á jörSu. Meiddist hann
vagna með grjóti og höfSu Jægar i jníKiJs á andliti og var fluttur á
komiö tveim björgum fyrir á einn ; heimili sitt á Klapparstíg hér í
vagninn, er ]>riSja bjarginu átti þar
ofan á aö hlaöa. EitthvaS höföu
raskast festar þær, sem notaöar
höföu veriS til aö lyfta grjótinu og
tenti einn steinninn á vagnsröttd-
bænum. Hann er þjáSur nokkuS,
en þó er engin hætta fyrir lífi hans.
“MorgunblaSiS” átti tal við einn
sjónarvotta og skýrði hann svo frá
þessum leiöa atburSi.
VÍN TIL JÓLANNA SKULUÐ ÞÉR
KAUPA HJÁ
CITY LIQUOR STORE
peir era &rei8anlegustu kaupmenn
í Vesturlandlnu. Hver flaska alveg
eins og hún er sögð. Prisar alt af
sanngjaralr.
Gæðln era ábyrgst og greið vlð-
skifti. Sendingar afgrelddar í bifrelð
um allan bæ.
Fónið pantanir timanlega og forð-
ist öslna.
THE CITY LIQUOB STORE
308-310 NOTRE DAME &VE. Telophone: Carry 2286
“Vér hðfum til sölu það bezta, sem allar þjöSlr hafa tll
sölu af vínum og áfengi.