Lögberg - 15.01.1914, Blaðsíða 4

Lögberg - 15.01.1914, Blaðsíða 4
« LOGBERG, FIMTUDAGINN 15. JANÚAR 1914. LÖGBERG Gefiö 'ít hvern fimtndag af The COLUMBIA PHKSS LlMITKD Corner William Ave. & Snerbrooke Street WlNNIPKG, — MaNITOFA. STEFÁN BJÖRNSSON, EDITOR J. .v. BLÖNDAL, BUSINESS MANAGER utanáskrift til bladsins : TheColumbia Press.Ltd. P. O. Box 3172, Winnipeg, Man. UTANÁSKRIPT RITSTJÓRANS' 1ED1TOR LÖGBERG, P. O. Box 3172, Winnipeg. Manitoba. TALSÍMI: GARKY 2156 Verð blaðsins $2.00 um árið. mennirnir væri nú unduntekn- I ingarlaust hlyntir skólaskyldu. Mr. T. H. Joiinson kvaðst ekki geta leitt hjá sér þessi um- mæli Mr. Steels. Hannkvaðsig Ifurða á því, að þingmaðurinn I skyidi lialda þ\'í fram, að allir I þeir er nú sæti á Manitobaþingi J v’a'ri lilyntir skólaskvldu. Ræðumaður kvaðst hafa átt | sæti í þessu þingi sex eða sjö ár, og vissi ekki betur, en að ihinir liáttv. þingmenn stjórnar- I megin liefðu ávait greitt at- kva'Öi gegn skólaskyldu. Óþarfi ; væri samt sem áður að leggja i mikið upp úr ummælum hins i luittv. Cypress-þingmanns. Að | vísu gæti verið, að hann ætti nefndin víst þózt hafa gert skyldu sína þar sem hún hefði látið í ljósi, skoðun sína á mái- inu við stjórnina. Svo hefði ínentamálaráðgjafinn, líklega til að draga liulu yfir málið, látið gera mikið úr því, hvað skólarými í Winnipeg væri á- fátt. Þó \Tæri í fáum borgum jafn-örlátlega séð fyrir skólum eins og í Winnipeg. “Heyr! Heyr!” var kallað af þingbekkjum stjórnarsinna. “Já, það er rétt af ykkur að kalla heyr heyr!’ mælti ræðu- maður, “en iiverjum er að þakka! Engum öðrum eu Win- nipegbúum sjálfum THE DOMINION BANK Btr EDMOND B. OSI.EK, M. P„ I-re* W. D. MATTHKWS ,Vlc«-Pn» C. A. BOGEKT, General Manager. InnlHirgaður höl'uðstóU............85,400,000.00 Varasjóðnr og ósklftur sjóður. . . . $7,100,000.00 pJKR GETIÐ BYRJAD REIKMNG MEi) $1.00 í>að er ekki nauðsynlegt fyrir þig að biða þangað til þú eign- ast inikla peninga til þess að hafa sparisjóös peninga hjá þessuin banka. Reikning má byrja með $i.oo eða meira. Renta reiknuð tvisvar á ári. NOTKE DA.ME BBANCH: C. M. DENISON, Manager. SELKIKK BRANCH: .1. GBISDALE, Manaxer. mentamálaráðgjafinn hefði fengið að lialda lienni ókruf- inni til mergjar, og ekki þætti Þeir hafalsér ófíklegt að mentamálaráð- aldrei feit fjárveitingu tii skóla g.jafanum liefði sjálfum verið von á ráðgjafa sessi; það væriiumbóta. ' Þeir hafa lagt ríku- viltar sjónir í málinu. Vreik Mr. lalkunnugt, að þegar stjórnin legau skerf til skólamálefna, og Johnson þeirri spuming bein- !sta>ði orðlaus uppi, og vildi enginn maður, sem nokkur slík línis að mentamálaráðgjafan- ieyða tíma í þýðingarlausa |ábj'rgð livíldi á, ætti að styðja um, en þar var steinhijóð við. Billiarde ekki ámœlisverður. | mælgi, þá sendi liún Mr. Steel! þá stefnu, er hamlaði nauðsyn- jaf stað til að skrafa af þing-jiegri löggjöf til að gera börn + ♦ + t + + + + s- + + ♦ -♦ j. 4- + + + I t NORTHERN CROWN BANK AÐALSKRlFSTOrA í WINNIPEG Höfuðstóll (löggiltur) . . . $6,000,000 Höfuðstóll (greiddur) . . . $2,860,000 STJÖRN'ENDUR: Formaður...............Slr. D. H. McMILLAX, K.CVM.G. Vara-íormaður.................Capt. WM. ROBIN'SON' Sir I). C. CAMERON', K.C.M.G., J.H.ASHDOWN, H.T.CHAMPION W. J. CHRISTIE, A. McTAVISH CANIPBELL, JOHN' STOVEL Allskonar bankostörf afgreidtl. — Vér bjTjum relknlngu við eln- stakUnjpt eða félög og sanngjarnir skllmálar veittlr.—Ávísanir seidar til Iivaða staðar sem er á íslandl.—Sérstakur gaumur gefinn spari- sjóðs innlögum, sem byrja má með einnm dollar. Rentur lagðar við á hverjum sex mánuðum. X. E. ThORSTElNSOIS, KáOsmaður. Cor. William Ave. og Sherbrooke St. Winnipeg, Man. + + + + + + ♦ + ♦ + ♦ + + + 4~ + ♦ + ♦ + + + + + ♦ + + + ♦ + +++++++++++++++++++++++++++-♦++++++++ +-C+4+++++++•♦!♦ andi ímyndaði sér. Ef svo! öðrum kjósanda dytti í hug að j Imlda því fram að lögin tákn-j uðu einmitt það, sem Mr. Cold-jar héldust eins og áður, og að jurinn sá sér ekki fært að verða við áskorun bindiudismanna- Undanfœrslur en engin svör. Sbekknum. Hin síðasta ræða aðnjótandi skólamentunar.” jhans væri sönnun áðurgreinds j álits manmi, því að ekkert afj í því, sem hann liefði sagt þar, j j snerti nokkra vitund frum- í well liefði áður sagt að þaujekki væri hægt að komast af án táknuðu, þá gerði hann sér lítið þeirra. fvrir og teldi þau tákna enn Fyrir þessum skoðunum sín- annað. Mr. Johnson sagði að um taldi liann ýms rök, sem fyrir sitt leyti liefði hann aldr-: flestir munu eiga bágt með að 1 ei haft kynni af neinum lög- j samrima, því að þau rekast gjafa, sem líkur væri Mr. Cold-! Iiranalega livert á annað, sem| Mentamálaráðgjafinn valdið vonbrigðum. Mr. Johnson kvað þetta vafa-lwell. Ræðumaður sagði menta-jekki er mót von, þar sem sami atriði yrði þá að standa svo J málaráðgjafinn minti sig á maðurinn fer að verja tvær benda baunatrúða ntan við circus, er aðjait af væru vissir að leika á á- jbúið, en kvaðst vilja mentamálaráðgjafanum á gagnstæðar skoðanir. Skal iiér á eftir greina örfá Um mentamál fyikisins hefir f ir i)in£inu. orðið tíðræddast á þessu þingi enn sem komið er. Það er skóla- 'kyldan sem sókst er og varist Mr. Jolinson kvaðst vera vel ef liann liefði gert sér það ó-jhorfendur og hafa baun sína jatriði úr því langa máli, er varpið um mentamál, er lægijkunnur pólitískum æfiferii Mr. mak, að lítaá aðsókn að alþýðu-j undir þeim hattinum, sem sízt liann tiiiaði til bindindismanna Mr. Coldwell þegir. j Coldwells. Þegar liann iiefði I skólunum í Winnipeg árið 1910, j ætlaði. komist á þing, liefði liugboðjþá hefði liann getað koinist aði jýmsra verið það, að hann raun um, að daglega hefðuj aminstri málaleitan j Ræðumaður kvaðst annars myndi að minsta kosti að ein- skólana sótt 04 prct., eða rétt Þá greip Mr. Howden fram í jog mæiti: “ Það er fallega sagt, iaf yður, aunað eins og þetta, og; ..........................-------- ..v, ....... — <ii your, annao ems og ji mn at stjornaruðum og and- iiafa sérstaklega ætiað að snúa I liverju ofurlitlu leyti verða mn- að segja 1 prct. betri aðsókn | |)ag sem vi^ var a stæðingum. f rjálslyndi flokk- jmajj • Sjnu ti 1 mentamálaráð- j bótamaður í stjórn fvlkisins. hefði verið að þeim það árið af yður. ” íirinn á þingi, stjórnarandstæð-j jrjafans 0g Spyrja liann að á-' Þegar Mr. Coldwell hefði verið jheldur en 1911. Ennfremur ingar, halda því fram með ó- kveðinni yggjandi rökum, að nauðsyn beri til að ráðstafanir séu gerð- ar til þess með nýjum lögum, breytingununi spummgu: Varitekinn í stjórnina, þá liefði hefði aðsóknin 1909 verið 66'A \ >að tilgangur stjórnarinnar,” iskólaskyida verið, eins og enn spurði Mr. Johnson, “meðjeitt lielzta mál á dagskrá. Með þegar liinn mikilsvirti Mr. Bii >ví og að Mr. Coldwéll liefði liard iietði setið við stýrið Mr. Johnson liélt áfram og la-1 iprct. á móts við 63 prct. 1911,sa?ði;, “Það er svo að sjá, sem þeir seu ;ið rakna við, svo að það er víst lientugt færi fyrir mig að bera upp spurning mína , w mentamá <ið börn á skolagöngu-aldri sæki jlöggjöfinui, að gera lagalegar jopinberlega lýst yfir því, og Ræðumaður kvað það annars , ráðstafanir til að framfyigja jmeð verulegum eldmóði, fáum vera fjarri sér, að vilja kasta jvikum áður en hann var tekinn j þungum steini á Mr. Billiarde, alþýðuskólana. Reynslan hafi sýnt það, að iiin svo nefndu göturáps-lög(truancy act) dugi jskólaskvidu hér í fyiki ?” engan veginn því til trygging- <la<>'l)laði og svaraði engu. Mr. Coldwell var að lesa í í ráðaneytið, að liaun væri |því að ómögulegt væri að búast ar, að böm sæki skóla, svo sem vera a>tti. Það er heldur ekki að undra, }>ar sem hvergi er tekið fram í nefndum lögum, að -if . -< -x • c- !>ao se neitt brot, þo að börn , X' i • ii*i-i 1 sa'ki ekki skoJa. i .. ... ., isonru Stjornm og stjornarflokkur-1 -x ■ ” ... _ . „ iraðgji jskólaskyldu hlyntur, hefðijvið neinum verulegum árangrij “Eg bíð svars frá háttvirt- Imönnum varla verið það láandi af göturápslögunum. Akúrum um ráðgjafanum,’ sagði Mr. jþó að vonast væri eftir, að ein- isínum kvaðst ræðumaður ein- Johnson, en það koin fvrir ekki. Ihverjar mentamala-umbætur jgöngu beina tii stjórnarinnar, i ný. Vill Mr. Howden nú svara purningu minni.” En ráðgjaf- iim þagði við; ]>á inælti Mr. .Jolmson: “Þeim er að renna í brjóst aftur.” (Niðurl. næst.) lit af þeirra. Svo sem rök fyrir því, að j hann væri andvígur því, að ið bii ist iv*nve^inSast°fuin væri lokað, isagði liann meðal annars þetta: “Hefi eg ekkiheimild til að iiafa skoðnn á þessu máli fyrir mig ?' Munduð þér vilja biðja mig þess, sein eg teldijiand? vera rangt að veita ? Er liér1 nokkur sá maður, er skora vildi á stjórnmálamann, að gera það, sem liann nefndarinnar. En svo segir liann rétt á eftir við hina sömu nefnd: “ Ilg hefi trú á ‘local option’. Eg hefi ferðast svo hundruð- um mílna skiftir, til að greiða atkvæði með ‘local option’, og það niundi eg enn gera. Eg hefi trú á tilraunum hinna ýmsu félaga, er efla vilja bindindi með ‘local op- tion’; þeir menn eru slíkir, að þeir hljóta að ávinna sér aðdáun, ekki að eins liér í fylki, heldur og um gervalla Canada.” Finst mönnum ekki undar- legt samræmið í þessum stað- hæfingum stjórnarformanns- ins, þar sem hann í öðru orði telur það spor aftur á bak að loka hótelum, en í hinu orðinu starfsemi vínbannsmanna að- dáunarverða um gervalt þctta vera rangt?” liygði Rangar lífsskoðanir. í stjórnarmálgagninu í Bandaríkjablaði nokkru er ennjstóð nýskeð ritgerð sú er hér I remur svo hljóðandi framliald j fer á eftir í íslenzkri þýðing. Þó að hún sé rituð frá sjónar- stein-1 leiddu af honum. En í staðjþví að lnin væri að leitast við f>á bar ræðumaður upp þess að tilkoma Mr. Coldwelis í að telja almanningi trá um, að spurningu fyrir öðrumjráðaneytið yrði til ]>ess, aðjiögin liefðu ýmislegt annað í Undarlegt samrœmi. ganga (>r liann færðist undan að svara sneri þingmaður Vestur-Win- nipeg sér að ráðgjafa opin-i snerti, lietði reyuslan orðið su, |á, að ef liann hefði gætt að að- i>erra verka Hon.Dr.Montague.1 að mentamálaráðgjafinn hefðiIsókninni að skólunmn 1908, þá 1 jog spurði lmnn hinnar sömu jvirst þokast niður á við, a liinn reyndist liún að Jiafa verið 65.8 inn liefir livað eftir annað liald- ið ]>ví fram, að iöggjöf sín um mentamál unglinga sé sú full- komnasta og hezta sem tii sé í Canada, og jafnvel ]>ó víðar væri leitað. Sanit sem áður lief- ir hún þó fundið ástæðn til að korna fram íneð breytingar á þessum Iögum. En svo eru jnrr i'. breytingar orðaðar, að mjögj leikur á tveim tungum mn, j iivað á þeim sé að g'ræða, enda 1 er orðalagið ]>annig, að stæðingar stjórnarinnar á ])ingi liafa orðið að iæiðast úrskvr- frumvai-pi þessu. að gera ifanum, Mr. Bernier. Enjgreiða fyrir . nýjum umbótum, sér fólgið, en þar væri að finna Ekki væri og' >enda Mr. Coldweli og að 'stjórnin setti markiðj liærra að því er mentamálin, úr.vegi að ! sama ■ lians grundvöll, er stallbræður í ráðanevtinu stóðu á. pret., og væri þaf enn ný sönn- un þess, að aðsókn að skólunum spurningar eins og hina. “Hinn háttvirti þingnmður veit gerla hvert efm lagabrevt- Ii<r'ðumaðui l\v,ið sei v iiðast ] hefði lirakað ettir það. inganna er, tague. “ Þetta er ekkert svar,’ sagði j \iVMT~iði l)r Mnn engu líkara, en að Mr. Coldwell „ . . . , svai.ioi in. aiou- ” ’ . Ueimsirœgir löggiafar. ilietði lent í emhvermm dular- ’ J jjjuj Ræðumaðui jMf. Johnson. “Eg er að spyrja að því, iivort það sé tilætlanin ent í emnverjum fullum undirstraumi, sem væri íað draga lmnn niður í pólitísk- stilt sig um að minnast j an dauða. Þetta ólán kvaðst nokkra heimsfræga löggjafa iliann vorkenna honum, en þar j sambandi við sagðist ekki geta ÖO mentamálalög ingar á því. Má þá nærri geta, j; hve auðskildar hreytingnar eru almenningi. aðsókn til alþýðuskólanna lög- skyldaða. ’ “Hinn háttv. þingmaður lief ímætti hann sjálfum sér um j fylkis vors. Löggjöf Meda ogi kenna. Ráðgjafinn liefði attjPersa liefði orðið heimsfræg. góðra kosta völ. Hann liefði vegna þess að lienni mátti ekki jgerir sér miklar vonir Þannig spurði lierra T. H. irfrmnva r >ið fvriimsér ” svjir Viinræ*<t að ta“ra s‘-“r 1K' 1' n.vt* °8 hreyta; þá væri og speki laga j rangur af samtali sí rP' S<. " S"' yrði því að bera afleiðingarnar jSalómons eigi síður þjóðkunn, j st jórimrfonimnninn lát nntiiiriin “ Þ.inil ... • ' .lolmson, þingmaður í Vestur- jaði Dr. Montague. “Hann er J. . j j slvsui sinni. \t': í. ' 1* ' i i „ ___ „íc I * » ‘ Margar nefndir fund fylkisstjórnarinnar umi þetta leyti til að flytja áhuga- m:il sín fyrir ráðgjöfunum. Ein slík nefnd átti nýskeð tal við stjórnarformann vorn, Sir R. I’. Rohlin. Sú nefnd var send at lialíu álmgasainra bindind- isinanna er keppa að afnámi vmveitingastofanna, og vildi h'ita (‘im á ný liðsinnis st.jórn- arfornmnnsins í ]>ví efni, ]>ó að j íítið lmfi þvílíkum nefndumj liingað til orðið ágengt umj flutning |h‘ss máls við Roblin-| st jórnina. Stjorjiarformaður tók nefnd-j inni vel að vísu, en livort húnj um á- sinu við tum vér a ræðu stjórnarformannsins til nefndarinnar: “Eg hefi um langt skeið gegnt ()j>inberum störfum í almennings þágu. í 37 ár hefi eg uniiið að þeiin málum, er eg hefi talið fylkinu til mestra nvtja. Eg hefi átt heima í bæjum, þar sem “loc- miði Bandaríkjamanns til þjóð- ar hans, er sitthvað það tekið þar fram, seni íhugunarvert er eigi síður fyrir Islendinga. Greinin er á þessa leið: Sérhver maður skyldi leggja stund á það, sem hann er bezt Winnipeg þá stjórna-rherrana | lögmaður og betur fær um að hvern eftir annan um það, í ít-! túlka. innihald þess heldur en arlegri ræðu um mentamál eg. leikmaðurinn. Frumvar týlkisins á fimtudaginn var, er auðskilið öllum, sem lesið livort hinar nýju lagabreyting-1 kunna enska tungu, og liinn ar um mentamál unglinga hér í háttv. þingmaður kann ensku.” fylki táknuðu ]>að, að stjórnin - Y • ,• . . . •’ hinii raðgjafmn msar fra sér enn. og mætti lengra telja. Xú virt- ósagt, en ekki þykir oss það lík- Ræðum. kvað ekkert sýna bet- ist ekki vafamál, að Mr. Cold-|Iegt. Sii ur í hvað miklum rökleiðslu- well sækti það fast og með frá- jnefndinni sem sé ]»á skoði • v ! skorti stjórin væri, heldur en er i bærum ötulleik, að fá sér skip- sína, að liann teldi afnám ví væri að gera ráðstafanir til að lögleiða skólaskyldu. Sumir ráðgjafarnir stein- I*á ])ögðu vrið spurningunni, aðrir George Lawrence sömu spurn- komu með undanfærslur, en ingar sem hina ráðgjafana, en enginn vildi, eða treystist til, að s« herra færðist undan að svara heint þó fast væri á þá s'ara eins og stallbra>ður lians, j skonið. Er sú frammistaða tlíl ráðlagði Mr. Johnson að stjórnarinnar ekki öfundar- lesa ræðu mentamálaráðgjaf- verð, og verður fráleitt til að »ns, þriðjudaginn næstan stjc Mr. Coldwell hefði neyðst tiljað á l>ekk með þessum og því- ]>ess að þyija upp tölur er sýna líkmn lieimsfrægum lögspek- ættu vaxandi aðsókn að skólum ingum liðinna alda. Ilonum í Winnipeg frá árinu 1911 til hefði og tekist það að nokkru 1913, og með því ætti að sanna leyti. Mentamálaráðgjafi vor, spurði Mr. Johnson Hon. jí?óöan árangur að hinni flóknu, liinn núverandi, væri að verða inargbrotnu og kostnaðarsömu ifrægur, og vafalaust hlyti sag- eftirlitsráðstöfun viðvíkjandi j an að minnast hans sakir svo nefndum göturáps-lögum. Jieirra óljósu laga, sem eftir I Vregna þess að aðsókn hefði j hann lægju. Frægð hans væri jaukist á þessu tímabiii, hefði alveg einstakleg. því að liann Mr. Coldwell viljað fá þing-jvaui í því snjallastur að semja menn til að faltast á, að deildjlög sem þannig væri úr garði Rodmond kunngerði ðun ín- veitingahúsa. “spor aftur á, bak”, og “hið versta sein hugs-j ast gæti í þágu hófsémi og góðs lífernis.” En nærri því í sömu j andránni tók hann þó að mæla með vínbanni. Þó virtist það ■ gerla koma fram í svari hans, j að hann teldi ekki annað ger- legt, en að vínveitingastofurn- I .tion ’ ’ hefir verið - og I fallimi til að vinna, svo að haldi vovið — on eg hefi livoro-i ótt 1 r>vl PDoðfelagi, sem lmnn heima þar sem ekkert vín ;t tieilllfl *• Mentamálastefnan hefir verið selt, þar sem vín |«’tti öll að fara í þá átt, að gera hvern einstakling- sem liæfastan til að vinna það lífsstarf, sem liann er bezt fallinn til að leysa af liendi. Að korna manni á hans réttu liilju, ])að er sama sem að beina hlutaðeiganda inn á braut gæfunnar. Þetta er látlaus sannleikur, sem flestir viðurkenna í orði, en er lítils- virtur á borði. Ef farið er inn í æðri skóla í landi voru, og grenslast eftir ein- mun ■reyndin verða sú, að flestir hafa hug á að komast í embætti, að launakjör freista nemend- anna, og þeir þrá að komast í stöður, sein borg, ríki eða sam- bandsstjórn hefir liald á. En mundu þeir ekki verða tiltölu- lega fáir, sem kæra sig um að verða frábærir iðnaðarmenn ? Takmarkið er andleg störf í stað verklegar atvinnu. Slíkar skoðanir virðast í hel'ir ekki verið flutt inaniia a milli í tepottum, olíu-dunk- um og öðrum ílátum, er dylja mátti flutning þess með. Og drengir frá 10 til 12 ára drukku sig drukna, þar sein þetta leynibrugg var viðhaft. Eg hefi síðar átt heima á Jiessum sömu slóðum, eftir að búið var að koma þar á vín- veitingahúsum, og sá þá nldrei ungling drukkinn þar. Eg er Jieirrar skoðunar. að þegar vínsölubúðir komast á, þa i sem ekki eru vinveitinga- i.,.í ur * >• i • L.fnv l.'i „„G i < pvi, hvaða liísteínur lænsv stotur, þa geti menn keviit , ... , „ . , , , sér flösku af víni, farið ineð arnir hafl h«gfest ser, þa i liana í smiðju járnsmiðs, ell- egar skrifstofu járnbrauta- fel., eð:i kornhlöðu og drukkið þJir einn og með öðrum, og það held eg að sé alt annað en affarasælt. “tlr því eg lít mi þannig á, linst yður þá nokkur von til |>ess, að eg geti farið að biðja ])ingið að samþykkja lög í þá átt, sem þér farið fram á?” Þetta eru rökin fyrir {>ví, hvers vegna stjórnarformað- 11 auka fylgi liennai kjósenda á lienni. Rieða Mr. Johnsons var að vanda skýr, vel rökstudd og einarðleg, enda er hann fyrir löngu viðurkendur einhver at- kvæðamesti ræðumaður, sem liberalar eiga á Manitoba-þingi. Birtum vér hér á eftir megin- mál þessarar greinagóðu og snjöliu ræðu þinginanns Vest- ur- Winni j >egl )org< i r. Bvar til tíeorqe Steel. ð;i traust undan. Sagði lninn að ] )ar væri svar að finna við spurn- ing ræðumanns. I>á inælti M r. Johnson : ‘ ‘ Eg lít ])á svo á, sem hinir háttv. | herrar vilji ekki láta uppi, hvað þeir hafa haft í hyggju. Enl einmitt það hefi eg viljað fá sagt skýrum orðum, svo að j Mr. Billiarde’s hefði þó nokkrujgerð, að þegar afkastað, en luín hefði þó fyrir isýndist sitt hvað nm það þá að eins fáum vikum komist j Aður en Mr. Johnson fékk | undir vængi mentamálastjórn- jlokið við setninguna greij) 3. H. ardeildarinnar. Mr. Coldwell Howden ráðgjafi fram í og jhefði sagt, að skólaaðsókn 1911 ispurði: “Hvers vegna greidd- jtiilin í hundraðs broti. hefði1 uð ])ér þá atkvæði með lögnn- Þessi bökunar raun kjósendum sannfærir húsmæður verið 63 prct. Ræðumaður kvað |um?’ ^ sig nærri furða á því, að njentaJ Mr> Johnson: “Eg hefiekki fylkisbúar geti gert sér glögga | ,^!araðg;i{lf“m1 hefðl ««rst sn ! tilgreint nein sérstök lög. Hvað Joðhngur, að slepjni 1-1.. af 1 gengur að hinum háttvirta jgrein fyrir }>ví, ; varpið táknar. hvað frum | jirct. ])ess heiðurs, sem hann i liefði átt með réttu, því að i þingmannj? Getur það verið, að samvizkan sé að ónáða hefði hækkað úr 61 prct. 1911 >-JV iUrUit'JJLll^ IMIÍU? Illll ! 1AAAAAAA AACAACA 11 C« 1 V4IV y * A | ' nn n J 1 A1 O U ' ' . tv n n v ‘ttt* • upp I 67.6 prct. 1912, og þa upp og af8to»njfn,m, aS skolanefná Wmn.peg- . M « jjrfs, hann norgar N;est á undan Mr. Johnson hafði George Steel, þingmaður Cypress-k, jörda*mis talað um mentam stjórnarinnar því viðvíkjandi Kvartaði skólafæð liana miklu athugaverðari held- 3907 hefði nefndin sent full- ur en aðsókn að skólunum. En mn afskifti stjórnarmanna væri það að segja, að allir þing- Afstaða skólanefndar. hundraðshrotið liefði réttilega j }iann? Sú stjórn, sem ekki hef talið verið 63.1. Mr. ( oldwell jir .'t ag öðrum en orðlaus- Þá vék Mr. Johnson aftur að ræðu mentamálaráðgjafa og kvað hann hafa haldið því hefði ekki gagnrýnt hann mest undan j mentamálalöggjöf stjórnarinn í fylkinu, og sagði!ar- Þess væri lielði sagt, að hundraðsbi otið Um og samvizkubitnum ráðgjöf uin, er í meira lagi illa stödd.” En viðvíkjandi löggjöf Mr. prcl talið þetta augljósan vott þess, "t I ?...L|hve mentamálastjórnardeildin j þo a8 feeta, atl orSin .hrifsr(k R.TSum„S. puRiiy FLQUR lil ])ess að gjöra mjölið sem drýgst fyrir vðtir, þá förum vér að eius og sú sem bakar heima, mundi fara að í okkar sporum. Úr hværri sendiugu liveitis kemur tökum vér tíu pund. Vér og látnm baka brauð úr þeim. sem til vor mölum þau trúa-hóp á fund stjórnarinnar, ( og æskt þess að skólaskylda t‘inliverjir yrði lögleidd. Síðan hefði Coldwells kvað ræðumaður það mála sannast, að þegar mönn- um sýndist sitt hvað um hana *• x , ... v ;og færu að gagnrvna hana, þá brygði Mr. Coldvvell ]>egar við | vilst , • f - .. ó og segði gagnrýnanda að login })essari frasogn, ef,.?, % J * 9 1 ° ’ t taknuðu alt annað en gagnrvn- Vér komumst að raun um, að sum af þess- um sýnishornum eru drýgri til brauðgerðar lieldur en sum. Því liöldum vér því hveiti sem drýgst reynist, en seljum hitt. I>ér sparið peninga með því að nota mjöl sein ber ]>etta nafn. Líka fáið þér betra brauð með því móti. „Meira brauð og betra brauð“ og „betri sœtindabakstur líka“

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.