Lögberg - 15.01.1914, Síða 4

«
LOGBERG, FIMTUDAGINN 15. JANÚAR 1914.

LÖGBERG
Gefiö 'ít hvern fimtndag af The
COLUMBIA PHKSS LlMITKD
Corner William Ave. &
Snerbrooke Street
WlNNIPKG, — MaNITOFA.
STEFÁN BJÖRNSSON,
EDITOR
J. .v. BLÖNDAL,
BUSINESS MANAGER
utanáskrift til bladsins :
TheColumbia Press.Ltd.
P. O. Box 3172, Winnipeg, Man.
UTANÁSKRIPT RITSTJÓRANS'
1ED1TOR LÖGBERG,
P. O. Box 3172, Winnipeg.
Manitoba.
TALSÍMI: GARKY 2156
Verð blaðsins $2.00 um árið.
mennirnir væri nú unduntekn-
I ingarlaust hlyntir skólaskyldu.
Mr. T. H. Joiinson kvaðst
ekki geta leitt hjá sér þessi um-
mæli Mr. Steels. Hannkvaðsig
Ifurða á því, að þingmaðurinn
I skyidi lialda þ\'í fram, að allir
I þeir er nú sæti á Manitobaþingi
J v’a'ri lilyntir skólaskvldu.
Ræðumaður kvaðst hafa átt
| sæti í þessu þingi sex eða sjö
ár, og vissi ekki betur, en að
ihinir liáttv. þingmenn stjórnar-
I megin liefðu ávait greitt at-
kva'Öi gegn skólaskyldu. Óþarfi
; væri samt sem áður að leggja
i mikið upp úr ummælum hins
i luittv. Cypress-þingmanns. Að
| vísu gæti verið, að hann ætti
nefndin víst þózt hafa gert
skyldu sína þar sem hún hefði
látið í ljósi, skoðun sína á mái-
inu við stjórnina. Svo hefði
ínentamálaráðgjafinn, líklega
til að draga liulu yfir málið,
látið gera mikið úr því, hvað
skólarými í Winnipeg væri á-
fátt. Þó \Tæri í fáum borgum
jafn-örlátlega séð fyrir skólum
eins og í Winnipeg.
“Heyr! Heyr!” var kallað
af þingbekkjum stjórnarsinna.
“Já, það er rétt af ykkur að
kalla heyr heyr!’ mælti ræðu-
maður, “en iiverjum er að
þakka! Engum öðrum eu Win-
nipegbúum sjálfum

THE DOMINION BANK
Btr EDMOND B. OSI.EK, M. P„ I-re* W. D. MATTHKWS ,Vlc«-Pn»
C. A. BOGEKT, General Manager.
InnlHirgaður höl'uðstóU............85,400,000.00
Varasjóðnr og ósklftur sjóður. . . . $7,100,000.00
pJKR GETIÐ BYRJAD REIKMNG MEi) $1.00
í>að er ekki nauðsynlegt fyrir þig að biða þangað til þú eign-
ast inikla peninga til þess að hafa sparisjóös peninga hjá
þessuin banka. Reikning má byrja með $i.oo eða meira.
Renta reiknuð tvisvar á ári.
NOTKE DA.ME BBANCH: C. M. DENISON, Manager.
SELKIKK BRANCH: .1. GBISDALE, Manaxer.
mentamálaráðgjafinn hefði
fengið að lialda lienni ókruf-
inni til mergjar, og ekki þætti
Þeir hafalsér ófíklegt að mentamálaráð-
aldrei feit fjárveitingu tii skóla g.jafanum liefði sjálfum verið
von á ráðgjafa sessi; það væriiumbóta. ' Þeir hafa lagt ríku- viltar sjónir í málinu. Vreik Mr.
lalkunnugt, að þegar stjórnin legau skerf til skólamálefna, og Johnson þeirri spuming bein-
!sta>ði orðlaus uppi, og vildi enginn maður, sem nokkur slík línis að mentamálaráðgjafan-
ieyða tíma í þýðingarlausa |ábj'rgð livíldi á, ætti að styðja um, en þar var steinhijóð við.
Billiarde ekki ámœlisverður.
| mælgi, þá sendi liún Mr. Steel! þá stefnu, er hamlaði nauðsyn-
jaf stað til að skrafa af þing-jiegri löggjöf til að gera börn
+
♦
+
t
+
+
+
+
s-
+
+
♦
-♦
j.
4-
+
+
+
I
t
NORTHERN CROWN BANK
AÐALSKRlFSTOrA í WINNIPEG
Höfuðstóll (löggiltur) . . . $6,000,000
Höfuðstóll (greiddur) . . . $2,860,000
STJÖRN'ENDUR:
Formaður...............Slr. D. H. McMILLAX, K.CVM.G.
Vara-íormaður.................Capt. WM. ROBIN'SON'
Sir I). C. CAMERON', K.C.M.G., J.H.ASHDOWN, H.T.CHAMPION
W. J. CHRISTIE, A. McTAVISH CANIPBELL, JOHN' STOVEL
Allskonar bankostörf afgreidtl. — Vér bjTjum relknlngu við eln-
stakUnjpt eða félög og sanngjarnir skllmálar veittlr.—Ávísanir seidar
til Iivaða staðar sem er á íslandl.—Sérstakur gaumur gefinn spari-
sjóðs innlögum, sem byrja má með einnm dollar. Rentur lagðar
við á hverjum sex mánuðum.
X. E. ThORSTElNSOIS, KáOsmaður.
Cor. William Ave. og Sherbrooke St. Winnipeg, Man.
+
+
+
+
+
+
♦
+
♦
+
♦
+
+
+
4~
+
♦
+
♦
+
+
+
+
+
♦
+
+
+
♦
+ +++++++++++++++++++++++++++-♦++++++++ +-C+4+++++++•♦!♦
andi ímyndaði sér. Ef svo!
öðrum kjósanda dytti í hug að j
Imlda því fram að lögin tákn-j
uðu einmitt það, sem Mr. Cold-jar héldust eins og áður, og að jurinn sá sér ekki fært að verða
við áskorun bindiudismanna-
Undanfœrslur en engin
svör.
Sbekknum. Hin síðasta ræða aðnjótandi skólamentunar.”
jhans væri sönnun áðurgreinds j
álits manmi, því að ekkert afj
í því, sem hann liefði sagt þar, j
j snerti nokkra vitund frum- í
well liefði áður sagt að þaujekki væri hægt að komast af án
táknuðu, þá gerði hann sér lítið þeirra.
fvrir og teldi þau tákna enn Fyrir þessum skoðunum sín-
annað. Mr. Johnson sagði að um taldi liann ýms rök, sem
fyrir sitt leyti liefði hann aldr-: flestir munu eiga bágt með að 1
ei haft kynni af neinum lög- j samrima, því að þau rekast
gjafa, sem líkur væri Mr. Cold-! Iiranalega livert á annað, sem|
Mentamálaráðgjafinn valdið
vonbrigðum.
Mr. Johnson kvað þetta vafa-lwell. Ræðumaður sagði menta-jekki er mót von, þar sem sami
atriði yrði þá að standa svo J málaráðgjafinn minti sig á maðurinn fer að verja tvær
benda baunatrúða ntan við circus, er
aðjait af væru vissir að leika á á-
jbúið, en kvaðst vilja
mentamálaráðgjafanum á
gagnstæðar skoðanir.
Skal iiér á eftir greina örfá
Um mentamál fyikisins hefir f ir i)in£inu.
orðið tíðræddast á þessu þingi
enn sem komið er. Það er skóla-
'kyldan sem sókst er og varist
Mr. Jolinson kvaðst vera vel ef liann liefði gert sér það ó-jhorfendur og hafa baun sína jatriði úr því langa máli, er
varpið um mentamál, er lægijkunnur pólitískum æfiferii Mr. mak, að lítaá aðsókn að alþýðu-j undir þeim hattinum, sem sízt liann tiiiaði til bindindismanna
Mr. Coldwell þegir.
j Coldwells. Þegar liann iiefði I skólunum í Winnipeg árið 1910, j ætlaði.
komist á þing, liefði liugboðjþá hefði liann getað koinist aði
jýmsra verið það, að hann raun um, að daglega hefðuj
aminstri málaleitan j
Ræðumaður kvaðst annars myndi að minsta kosti að ein- skólana sótt 04 prct., eða rétt
Þá greip Mr. Howden fram í
jog mæiti: “ Það er fallega sagt,
iaf yður, aunað eins og þetta, og;
..........................-------- ..v, ....... — <ii your, annao ems og ji
mn at stjornaruðum og and- iiafa sérstaklega ætiað að snúa I liverju ofurlitlu leyti verða mn- að segja 1 prct. betri aðsókn | |)ag sem vi^ var a
stæðingum. f rjálslyndi flokk- jmajj • Sjnu ti 1 mentamálaráð- j bótamaður í stjórn fvlkisins. hefði verið að þeim það árið af yður. ”
íirinn á þingi, stjórnarandstæð-j jrjafans 0g Spyrja liann að á-' Þegar Mr. Coldwell hefði verið jheldur en 1911. Ennfremur
ingar, halda því fram með ó- kveðinni
yggjandi rökum, að nauðsyn
beri til að ráðstafanir séu gerð-
ar til þess með nýjum lögum, breytingununi
spummgu:
Varitekinn í stjórnina, þá liefði hefði aðsóknin 1909 verið 66'A \
>að tilgangur stjórnarinnar,” iskólaskyida verið, eins og enn
spurði Mr. Johnson, “meðjeitt lielzta mál á dagskrá. Með þegar liinn mikilsvirti Mr. Bii
>ví og að Mr. Coldwéll liefði liard iietði setið við stýrið
Mr. Johnson liélt áfram og
la-1
iprct. á móts við 63 prct. 1911,sa?ði;, “Það er svo að sjá, sem
þeir seu ;ið rakna við, svo að
það er víst lientugt færi fyrir
mig að bera upp spurning mína
, w mentamá
<ið börn á skolagöngu-aldri sæki jlöggjöfinui, að gera lagalegar jopinberlega lýst yfir því, og Ræðumaður kvað það annars ,
ráðstafanir til að framfyigja jmeð verulegum eldmóði, fáum vera fjarri sér, að vilja kasta
jvikum áður en hann var tekinn j þungum steini á Mr. Billiarde,
alþýðuskólana. Reynslan hafi
sýnt það, að iiin svo nefndu
göturáps-lög(truancy act) dugi
jskólaskvidu hér í fyiki ?”
engan veginn því til trygging- <la<>'l)laði og svaraði engu.
Mr. Coldwell var að lesa í í ráðaneytið, að liaun væri |því að ómögulegt væri að búast
ar, að böm sæki skóla, svo sem
vera a>tti. Það er heldur ekki
að undra, }>ar sem hvergi er
tekið fram í nefndum lögum, að -if . -< -x • c-
!>ao se neitt brot, þo að börn , X'
i • ii*i-i 1
sa'ki ekki skoJa. i ..
... ., isonru
Stjornm og stjornarflokkur-1 -x ■
” ... _ . „ iraðgji
jskólaskyldu hlyntur, hefðijvið neinum verulegum árangrij
“Eg bíð svars frá háttvirt- Imönnum varla verið það láandi af göturápslögunum. Akúrum
um ráðgjafanum,’ sagði Mr. jþó að vonast væri eftir, að ein- isínum kvaðst ræðumaður ein-
Johnson, en það koin fvrir ekki. Ihverjar mentamala-umbætur jgöngu beina tii stjórnarinnar,
i ný. Vill Mr. Howden nú svara
purningu minni.” En ráðgjaf-
iim þagði við; ]>á inælti Mr.
.Jolmson: “Þeim er að renna
í brjóst aftur.”
(Niðurl. næst.)
lit af
þeirra.
Svo sem rök fyrir því, að j
hann væri andvígur því, að
ið bii ist iv*nve^inSast°fuin væri lokað,
isagði liann meðal annars
þetta:
“Hefi eg ekkiheimild til að
iiafa skoðnn á þessu máli
fyrir mig ?' Munduð þér vilja
biðja mig þess, sein eg teldijiand?
vera rangt að veita ? Er liér1
nokkur sá maður, er skora
vildi á stjórnmálamann, að
gera það, sem liann
nefndarinnar. En svo segir
liann rétt á eftir við hina sömu
nefnd:
“ Ilg hefi trú á ‘local option’.
Eg hefi ferðast svo hundruð-
um mílna skiftir, til að greiða
atkvæði með ‘local option’,
og það niundi eg enn gera.
Eg hefi trú á tilraunum
hinna ýmsu félaga, er efla
vilja bindindi með ‘local op-
tion’; þeir menn eru slíkir,
að þeir hljóta að ávinna sér
aðdáun, ekki að eins liér í
fylki, heldur og um gervalla
Canada.”
Finst mönnum ekki undar-
legt samræmið í þessum stað-
hæfingum stjórnarformanns-
ins, þar sem hann í öðru orði
telur það spor aftur á bak að
loka hótelum, en í hinu orðinu
starfsemi vínbannsmanna að-
dáunarverða um gervalt þctta
vera rangt?”
liygði
Rangar lífsskoðanir.
í stjórnarmálgagninu
í Bandaríkjablaði nokkru
er ennjstóð nýskeð ritgerð sú er hér
I remur svo hljóðandi framliald j fer á eftir í íslenzkri þýðing.
Þó að hún sé rituð frá sjónar-
stein-1 leiddu af honum. En í staðjþví að lnin væri að leitast við
f>á bar ræðumaður upp þess að tilkoma Mr. Coldwelis í að telja almanningi trá um, að
spurningu fyrir öðrumjráðaneytið yrði til ]>ess, aðjiögin liefðu ýmislegt annað í
Undarlegt samrœmi.
ganga
(>r liann færðist undan að svara
sneri þingmaður Vestur-Win-
nipeg sér að ráðgjafa opin-i snerti, lietði reyuslan orðið su, |á, að ef liann hefði gætt að að-
i>erra verka Hon.Dr.Montague.1 að mentamálaráðgjafinn hefðiIsókninni að skólunmn 1908, þá
1 jog spurði lmnn hinnar sömu jvirst þokast niður á við, a liinn reyndist liún að Jiafa verið 65.8
inn liefir livað eftir annað liald-
ið ]>ví fram, að iöggjöf sín um
mentamál unglinga sé sú full-
komnasta og hezta sem tii sé í
Canada, og jafnvel ]>ó víðar
væri leitað. Sanit sem áður lief-
ir hún þó fundið ástæðn til að
korna fram íneð breytingar á
þessum Iögum. En svo eru jnrr i'.
breytingar orðaðar, að mjögj
leikur á tveim tungum mn, j
iivað á þeim sé að g'ræða, enda 1
er orðalagið ]>annig, að
stæðingar stjórnarinnar á ])ingi
liafa orðið að iæiðast úrskvr- frumvai-pi þessu. að gera
ifanum, Mr. Bernier. Enjgreiða fyrir . nýjum umbótum, sér fólgið, en þar væri að finna
Ekki væri og'
>enda Mr. Coldweli
og að 'stjórnin setti markiðj
liærra að því er mentamálin, úr.vegi að
! sama
■ lians
grundvöll, er stallbræður
í ráðanevtinu stóðu á.
pret., og væri þaf enn ný sönn-
un þess, að aðsókn að skólunum
spurningar eins og hina.
“Hinn háttvirti þingnmður
veit gerla hvert efm lagabrevt- Ii<r'ðumaðui l\v,ið sei v iiðast ] hefði lirakað ettir það.
inganna er,
tague.
“ Þetta er ekkert svar,’ sagði j
\iVMT~iði l)r Mnn engu líkara, en að Mr. Coldwell „ . . . ,
svai.ioi in. aiou- ” ’ . Ueimsirœgir löggiafar.
ilietði lent í emhvermm dular- ’ J jjjuj
Ræðumaðui
jMf. Johnson. “Eg er að spyrja
að því, iivort það sé tilætlanin
ent í emnverjum
fullum undirstraumi, sem væri
íað draga lmnn niður í pólitísk- stilt sig um að minnast
j an dauða. Þetta ólán kvaðst nokkra heimsfræga löggjafa
iliann vorkenna honum, en þar j sambandi við
sagðist ekki geta
ÖO
mentamálalög
ingar á því. Má þá nærri geta, j;
hve auðskildar hreytingnar eru
almenningi.
aðsókn til alþýðuskólanna lög-
skyldaða. ’
“Hinn háttv. þingmaður lief
ímætti hann sjálfum sér um j fylkis vors. Löggjöf Meda ogi
kenna. Ráðgjafinn liefði attjPersa liefði orðið heimsfræg.
góðra kosta völ. Hann liefði vegna þess að lienni mátti ekki jgerir sér miklar vonir
Þannig spurði lierra T. H. irfrmnva
r >ið fvriimsér ” svjir Viinræ*<t að ta“ra s‘-“r 1K' 1' n.vt* °8 hreyta; þá væri og speki laga j rangur af samtali sí
rP' S<. " S"' yrði því að bera afleiðingarnar jSalómons eigi síður þjóðkunn, j st jórimrfonimnninn lát
nntiiiriin “ Þ.inil ... • '
.lolmson, þingmaður í Vestur- jaði Dr. Montague. “Hann er J. . j j slvsui sinni.
\t': í. ' 1* ' i i „ ___ „íc I * » ‘
Margar nefndir
fund fylkisstjórnarinnar umi
þetta leyti til að flytja áhuga-
m:il sín fyrir ráðgjöfunum. Ein
slík nefnd átti nýskeð tal við
stjórnarformann vorn, Sir R.
I’. Rohlin. Sú nefnd var send
at lialíu álmgasainra bindind-
isinanna er keppa að afnámi
vmveitingastofanna, og vildi
h'ita (‘im á ný liðsinnis st.jórn-
arfornmnnsins í ]>ví efni, ]>ó að j
íítið lmfi þvílíkum nefndumj
liingað til orðið ágengt umj
flutning |h‘ss máls við Roblin-|
st jórnina.
Stjorjiarformaður tók nefnd-j
inni vel að vísu, en livort húnj
um á-
sinu við
tum vér
a ræðu stjórnarformannsins til
nefndarinnar:
“Eg hefi um langt skeið
gegnt ()j>inberum störfum í
almennings þágu. í 37 ár hefi
eg uniiið að þeiin málum, er
eg hefi talið fylkinu til
mestra nvtja. Eg hefi átt
heima í bæjum, þar sem “loc-
miði Bandaríkjamanns til þjóð-
ar hans, er sitthvað það tekið
þar fram, seni íhugunarvert er
eigi síður fyrir Islendinga.
Greinin er á þessa leið:
Sérhver maður skyldi leggja
stund á það, sem hann er bezt
Winnipeg þá stjórna-rherrana | lögmaður og betur fær um að
hvern eftir annan um það, í ít-! túlka. innihald þess heldur en
arlegri ræðu um mentamál eg. leikmaðurinn. Frumvar
týlkisins á fimtudaginn var, er auðskilið öllum, sem lesið
livort hinar nýju lagabreyting-1 kunna enska tungu, og liinn
ar um mentamál unglinga hér í háttv. þingmaður kann ensku.”
fylki táknuðu ]>að, að stjórnin - Y • ,• . . .
•’ hinii raðgjafmn msar fra
sér enn.
og mætti lengra telja. Xú virt- ósagt, en ekki þykir oss það lík-
Ræðum. kvað ekkert sýna bet- ist ekki vafamál, að Mr. Cold-|Iegt. Sii
ur í hvað miklum rökleiðslu- well sækti það fast og með frá- jnefndinni sem sé ]»á skoði
• v ! skorti stjórin væri, heldur en er i bærum ötulleik, að fá sér skip- sína, að liann teldi afnám ví
væri að gera ráðstafanir til að
lögleiða skólaskyldu.
Sumir ráðgjafarnir stein- I*á
])ögðu vrið spurningunni, aðrir George Lawrence sömu spurn-
komu með undanfærslur, en ingar sem hina ráðgjafana, en
enginn vildi, eða treystist til, að s« herra færðist undan að
svara heint þó fast væri á þá s'ara eins og stallbra>ður lians, j
skonið. Er sú frammistaða tlíl ráðlagði Mr. Johnson að
stjórnarinnar ekki öfundar- lesa ræðu mentamálaráðgjaf-
verð, og verður fráleitt til að »ns, þriðjudaginn næstan
stjc
Mr. Coldwell hefði neyðst tiljað á l>ekk með þessum og því-
]>ess að þyija upp tölur er sýna líkmn lieimsfrægum lögspek-
ættu vaxandi aðsókn að skólum ingum liðinna alda. Ilonum
í Winnipeg frá árinu 1911 til hefði og tekist það að nokkru
1913, og með því ætti að sanna leyti. Mentamálaráðgjafi vor,
spurði Mr. Johnson Hon. jí?óöan árangur að hinni flóknu, liinn núverandi, væri að verða
inargbrotnu og kostnaðarsömu ifrægur, og vafalaust hlyti sag-
eftirlitsráðstöfun viðvíkjandi j an að minnast hans sakir
svo nefndum göturáps-lögum. Jieirra óljósu laga, sem eftir
I Vregna þess að aðsókn hefði j hann lægju. Frægð hans væri
jaukist á þessu tímabiii, hefði alveg einstakleg. því að liann
Mr. Coldwell viljað fá þing-jvaui í því snjallastur að semja
menn til að faltast á, að deildjlög sem þannig væri úr garði
Rodmond kunngerði
ðun
ín-
veitingahúsa. “spor aftur á,
bak”, og “hið versta sein hugs-j
ast gæti í þágu hófsémi og góðs
lífernis.” En nærri því í sömu j
andránni tók hann þó að mæla
með vínbanni. Þó virtist það ■
gerla koma fram í svari hans, j
að hann teldi ekki annað ger-
legt, en að vínveitingastofurn-
I .tion ’ ’ hefir verið - og I fallimi til að vinna, svo að haldi
vovið — on eg hefi livoro-i ótt 1 r>vl PDoðfelagi, sem lmnn
heima þar sem ekkert vín ;t tieilllfl *• Mentamálastefnan
hefir verið selt, þar sem vín |«’tti öll að fara í þá átt, að gera
hvern einstakling- sem liæfastan
til að vinna það lífsstarf, sem
liann er bezt fallinn til að leysa
af liendi. Að korna manni á
hans réttu liilju, ])að er sama
sem að beina hlutaðeiganda inn
á braut gæfunnar. Þetta er
látlaus sannleikur, sem flestir
viðurkenna í orði, en er lítils-
virtur á borði.
Ef farið er inn í æðri skóla í
landi voru, og grenslast eftir
ein-
mun
■reyndin verða sú, að flestir
hafa hug á að komast í embætti,
að launakjör freista nemend-
anna, og þeir þrá að komast í
stöður, sein borg, ríki eða sam-
bandsstjórn hefir liald á. En
mundu þeir ekki verða tiltölu-
lega fáir, sem kæra sig um að
verða frábærir iðnaðarmenn ?
Takmarkið er andleg störf í
stað verklegar atvinnu.
Slíkar skoðanir virðast í
hel'ir ekki verið flutt inaniia
a milli í tepottum, olíu-dunk-
um og öðrum ílátum, er dylja
mátti flutning þess með. Og
drengir frá 10 til 12 ára
drukku sig drukna, þar sein
þetta leynibrugg var viðhaft.
Eg hefi síðar átt heima á
Jiessum sömu slóðum, eftir að
búið var að koma þar á vín-
veitingahúsum, og sá þá
nldrei ungling drukkinn þar.
Eg er Jieirrar skoðunar. að
þegar vínsölubúðir komast á,
þa i sem ekki eru vinveitinga- i.,.í ur * >• i •
L.fnv l.'i „„G i < pvi, hvaða liísteínur lænsv
stotur, þa geti menn keviit , ... , „ . , , ,
sér flösku af víni, farið ineð arnir hafl h«gfest ser, þa i
liana í smiðju járnsmiðs, ell-
egar skrifstofu járnbrauta-
fel., eð:i kornhlöðu og drukkið
þJir einn og með öðrum, og
það held eg að sé alt annað
en affarasælt.
“tlr því eg lít mi þannig á,
linst yður þá nokkur von til
|>ess, að eg geti farið að biðja
])ingið að samþykkja lög í þá
átt, sem þér farið fram á?”
Þetta eru rökin fyrir {>ví,
hvers vegna stjórnarformað-
11
auka fylgi liennai
kjósenda á lienni.
Rieða Mr. Johnsons var að
vanda skýr, vel rökstudd og
einarðleg, enda er hann fyrir
löngu viðurkendur einhver at-
kvæðamesti ræðumaður, sem
liberalar eiga á Manitoba-þingi.
Birtum vér hér á eftir megin-
mál þessarar greinagóðu og
snjöliu ræðu þinginanns Vest-
ur- Winni j >egl )org< i r.
Bvar til tíeorqe Steel.
ð;i traust undan. Sagði lninn að ]
)ar
væri svar að finna við spurn-
ing ræðumanns.
I>á inælti M r. Johnson : ‘ ‘ Eg
lít ])á svo á, sem hinir háttv. |
herrar vilji ekki láta uppi, hvað
þeir hafa haft í hyggju. Enl
einmitt það hefi eg viljað fá
sagt skýrum orðum, svo að j
Mr. Billiarde’s hefði þó nokkrujgerð, að þegar
afkastað, en luín hefði þó fyrir isýndist sitt hvað nm það þá
að eins fáum vikum komist j Aður en Mr. Johnson fékk |
undir vængi mentamálastjórn- jlokið við setninguna greij) 3. H.
ardeildarinnar. Mr. Coldwell Howden ráðgjafi fram í og
jhefði sagt, að skólaaðsókn 1911 ispurði: “Hvers vegna greidd-
jtiilin í hundraðs broti. hefði1 uð ])ér þá atkvæði með lögnn-
Þessi bökunar raun
kjósendum sannfærir húsmæður
verið 63 prct. Ræðumaður kvað |um?’
^ sig nærri furða á því, að njentaJ Mr> Johnson: “Eg hefiekki
fylkisbúar geti gert sér glögga | ,^!araðg;i{lf“m1 hefðl ««rst sn ! tilgreint nein sérstök lög. Hvað
Joðhngur, að slepjni 1-1.. af 1 gengur að hinum háttvirta
jgrein fyrir }>ví,
; varpið táknar.
hvað frum
| jirct. ])ess heiðurs, sem hann
i liefði átt með réttu, því að i
þingmannj? Getur það verið,
að samvizkan sé að ónáða
hefði hækkað úr 61 prct. 1911
>-JV iUrUit'JJLll^ IMIÍU? Illll ! 1AAAAAAA AACAACA 11 C« 1 V4IV y * A | ' nn n J 1 A1 O U '
' . tv n n v ‘ttt* • upp I 67.6 prct. 1912, og þa upp
og af8to»njfn,m, aS skolanefná Wmn.peg- . M « jjrfs, hann
norgar
N;est á undan Mr. Johnson
hafði George Steel, þingmaður
Cypress-k, jörda*mis talað um
mentam
stjórnarinnar því viðvíkjandi
Kvartaði
skólafæð
liana miklu athugaverðari held- 3907 hefði nefndin sent full-
ur en aðsókn að skólunum. En
mn afskifti stjórnarmanna væri
það að segja, að allir þing-
Afstaða skólanefndar. hundraðshrotið liefði réttilega j }iann? Sú stjórn, sem ekki hef
talið verið 63.1. Mr. ( oldwell jir .'t ag öðrum en orðlaus-
Þá vék Mr. Johnson aftur að
ræðu mentamálaráðgjafa og
kvað hann hafa haldið því
hefði ekki gagnrýnt
hann mest undan j mentamálalöggjöf stjórnarinn
í fylkinu, og sagði!ar- Þess væri
lielði sagt, að hundraðsbi otið Um og samvizkubitnum ráðgjöf
uin, er í meira lagi illa stödd.”
En viðvíkjandi löggjöf Mr.
prcl
talið þetta augljósan vott þess,
"t I ?...L|hve mentamálastjórnardeildin j
þo a8 feeta, atl orSin .hrifsr(k R.TSum„S.
puRiiy
FLQUR
lil ])ess að gjöra mjölið sem drýgst fyrir
vðtir, þá förum vér að eius og sú sem bakar
heima, mundi fara að í okkar sporum.
Úr hværri sendiugu liveitis
kemur tökum vér tíu pund. Vér
og látnm baka brauð úr þeim.
sem til vor
mölum þau
trúa-hóp á fund stjórnarinnar, (
og æskt þess að skólaskylda t‘inliverjir
yrði lögleidd. Síðan hefði
Coldwells kvað ræðumaður það
mála sannast, að þegar mönn-
um sýndist sitt hvað um hana
*• x , ... v ;og færu að gagnrvna hana, þá
brygði Mr. Coldvvell ]>egar við
| vilst
, • f - .. ó og segði gagnrýnanda að login
})essari frasogn, ef,.?, % J * 9
1 ° ’ t taknuðu alt annað en gagnrvn-
Vér komumst að raun um, að sum af þess-
um sýnishornum eru drýgri til brauðgerðar
lieldur en sum. Því liöldum vér því hveiti sem
drýgst reynist, en seljum hitt.
I>ér sparið peninga með því að nota mjöl
sein ber ]>etta nafn. Líka fáið þér betra brauð
með því móti.
„Meira brauð og betra brauð“ og
„betri sœtindabakstur líka“