Lögberg - 21.05.1914, Blaðsíða 7

LÖGBERG. FIMTUDAGINN 21. MAÍ 1914
7
Barnabálkur.
Reyndu þetta.
Hinu sinni þegar Jón litli varS
aS vera inni vegna þess að rigning
var úti, fann hann bók sem pabbi
hans átti. Hann blaðaSi í henni
lengi, og fann hann þar þessa
mynd, sem hér er sýnd. Hann
fór að skoSa myndina nákvæmlega;
og af því Jón var skynsamur
drengur og duglegur aS læra, )>ó
hann væri ekki nema 8 ára gamall,
þá kunni hann aS lesa, og hann fór
aS lesa þaS sem sagt var um mynd-
ina. Hann fann þaS þá út aS
þetta var gáta. Einhver maSur
austur í Asíu liafSi fundiS upp
þessa gátu handa dreng sem hann
átti, til þess að gefa honum eitt-
hvaS til aS hugs'a um.
Og gátan var svona:
Þú átt aS skifta þessari mynd í
sundur í fjóra parta meS tveimur
beinum línum, og setja svo part-
ana saman aftur, þannig að þeir
myndi réttan ferhyrning.
Jón hugsaSi og hugsaSi. En hann
gat þaS ekki. Svo fór hann til
pabba síns og baS hann aS sýna
sér hvernig ætti aS fara aS þessu.
Pabbi hans horfSi svolitla stund á
myndina og hló aS Jóni litla fyrir
þaS hvaS hann væri mikill klaufi
aS geta þetta ekki. Hann sagSi aS
það væri ósköp hægt. “Eg ætla þá
aS reyna aftur” sagSi Jón litli.
"“ÞaS líkar mér” sagSi pabbi hans;
“maSur á aldrei aS hætta við þaS.
sem maSur ætlar sér aS gjöra, ef
þaS er mögulegt, og ef þaS er ekki
eitthvaS ljótt. Þegar þú ert búinn
aS finna út hvernig á aS fara aS
þessu ,þá skal eg gefa þér bókina”.
Jón litli settist viS borSiS, hafði
fyrir framan sig opna bókina með
myndinni; tók pappírsblaS og rit-
blý og reyndi aftur. Honum gekk
nokkuS seint: hann reyndi þaS hvaS
eftir annað og þaS mistókst, en
hann var iðinn við kolann; hann
vissi að þetta hlaut aS vera hægt,
fyrst pabhi hans sagSi þaS, og hann
vissi að hann fengi fallegu bókina
ef hann gæti það, því pabbi hans
sveik hann aldrei um neitt, sem
hann lofaSi honurn.
Loksins kotu Jón litli hlaupan li
til pabba síns og var l^eldur en ekki
kátur: “Eg er búinn aS því,
pabbi!” sagSi hann. “Fæ eg nú
hókina?” Og Jón litli hafði gjört
þaS alveg rétt og fékk bókina.
ReyniS þið aS gjöra þetta þang-
aS til næsta Lögberg kemur út, þá
vérSur sýnt hvernig þaS á að vera.
Gamanleikur.
Stundum ef margt fólk komiS
saman, en engum dettur í hug neitt
skemtilegt. Þá er þaS gaman aS
geta komið með eitthvaS sem hleg-
iS er aS og eitthvaS þykir variS í.
Til dæmis skal nefna þetta.
Fyrst.
Þú segir fólkinu frá því að þú
getir látið glas fult af vatni á
borSiS, látiS hatt ofan á þaS og
drukkiS svo vatniS úr glasinu, án
Þess aS þú takir af því hattinn.
Þetta þykir öllum ótrúlegt og eru
forvitnir að sjá hvernig það sé
gjört. Ef þig langar til aS vita
hvernig þú ferS aS því, þá er þaS
svona. Þú lætur glas fult af vatni
á borSiS, færð léSan hatt hjá ein-
hverjum og lætur hann ofan yfir
glasiS. Á meSan þú ert að þessu
heldur þú áfram aS tala og útmála
hvaS þaS sé merkilegur galdur sem
þú ætlir aS gjöra, og þú segir fólk-
inu aS enginn megi snerta hattinn.
Svo skríður þú undir borSiS og
þykist drekka vatnið úr glasinu í
gegn um borðið. Þessu trúir nátt-
úrlega enginn, en þegar þú kemur
undan borSinu aftur. þá segir þú
einhverjum að taka hattinn ofan
af glasinu til þess aS sjá hvort þetta
sé ekki satt. Undir eins og hatt-
urinn er tekinn ofan af glasinu,
tekur þú glasiS og drekkur vatnið,
og segir svo fólkinu aS þú hafir
gjört þaS setn þú lofaSir; þú lof-
aðir aS drekka úr glasinu án þess
aS þú tækir ofan af því hattinn.
ÞaS var einhver annar sem tók
hann, en J>ú gjörSir þaS ekki.
Annað.
Taktu tvö cent upp úr vasa þin-
um og biddu svo einhvern sem við-
staddur er aS lána þér þriSja cent-
ið. Þegar ]>ú færð þaS þá hefirSu
þrjú cent í lófanum. Þú skalt láta
eitt centiS á borðiS ettfr annaS og
telja og segja“ eitt, tvö. þrjú og
það eru fjögur cent”.
“Nei, þaS eru bara þrjú cent”
segir sá sem lánaði þér centin.
“Eitt, tvö, þrjú. og þaS eru
fjögur cent” segir þú aftur og lítur
á fólkiS, eins og þú sért alveg hissa
á þvi að þaS sjái ekki að centin séu
fjögur.
Sá sem lánaði þér centin segir
aftur að centin séu ekki nema þrjú,
þá segir þú fljótt:
“Jæja, má eg eiga þetta cent, ef
eg hefi taliS rangt?”
Nærri því altaf segir hann já,
án þess aS hugsa sig um.
“Jæja, þá á eg centið, eg taldi
rangt” segir þú. Þá tekur sá sem
lánaði centiS eftir því aS hann hefir
verið gabbaður og allir skelli-
hlægja.
Það er vissara aS æfa þetta vel
áSur en þaS er reynt þegar fólk er
komiS, svo að þú fibist ekki og
ekki sjáist á þér aS þú ert aS leika.
Um aS gera að vera alvarlegur.
Þriðja.
Þá er einn litill leikur, sem fólki
þykir bæSi skritiun og skemtileg-
ur. Þú segir því að þú getir fund-
iS ákveðið cent í hatti innanum
önnur cent, án þess aS sjá þaS.
Fyrst færðu hatt léðan hjá ein-
hverjum; svo færðu lánuS þrjú
cent og lætur þau í hattinn. Þar
næst breiSirSu vasaklút ofan yfir
centin og talar við fólkiS dálitla
stund til þess aS vera viss um að
centin verði alveg köld, ('þau hafa
verið volg úr höndunum á fólkinu)
SiSan biSur þú einhverrv af fólk-
inu aS taka eitt centiS, marka þaS
og láta það aftur í hattinn og
breiða vasaklútinn ofan á. Nú
kemur aðalgaldurinn. Þú ferð meS
hendina ofan í hattinn undir vasa-
klútinn og kemur meS rétta centið,
en fólkið verSur alveg hissa.
Ef ])ú skilur ekki hvernig þú
getur þetta, þá er bezt aS skýra
þaS fyrir þér. ÞaS er svona:
Þegar veriS var aS marka centiS,
hélt einhver af fólkinu á því í
hendinni svolitla stund. og þess
vegna varð þaS volgt af hitanum
á hendinni á honum. Þegar þú
svo þreifar á eentunum í hattinum,
finnur þú að eitt centiS er ekki al-
veg eins kalt og hin; þú veiztl aS
það er centiS sem markaS var og
kemur meS þaS, en allir hinir, sem
ekki skilja þetta. halda að það sé
stórmerkilegur galdur.
Til þess aS vera enn þá vissari
með að þekkja centið, er það gott
að láta alla handleika þaS, segja
þeim aS þaS sé vissara, svo þeim
beri öllum saman og þeir sjái aS
ekki geti veriS brögS i tafli; ef
margir handleika centiS, verður
það enn þá hlýrra, og því enn þá
auðveldara fyrir þig aS finna þaS.
Ýmsir smáleikar líkir þessu geta
verið mjög skemtilegir.
Leiðréttingar
til Röijnv. Péturssonar.
Kæri herra:—
Enn kemur þú fram á ritvöllinn
meS rangfærslur og ósannhtdi, sem
eg finn mér skylt aS leiðrétta.
Þú heldur því tram aS eg sé
kóminn út frá aðal inálefninu. Sé
svo að eg hafi vikiS frá því, er þaS
þér aS kenna — þú hefir neytt mig
til þess. Því til þess aS geta slett
sorpi á liberala, ferð þú alveg út
fyrir málefniS, og seilist til þeirra
gegn um Dominion og Ontario
stjórnmál, sem auðvitaS eiga ekk-
ert skilt við Taylor's kosninguna.
En þú ert að reyna aS hvítþvo
stjórnina með því aS liberalar séu
engu betri; en þegar það tekst
ekki, vilt þú klína allri skömminni
á kjósendur; hvaS sem það kostar
— en það getur þú aldrei. — Allir
heilvita menn sjá ]>að og skilja, aS
stjórnin er sek. og að byrðin
hvílir á henni. —
Þú segist hafa talið kosninga
sakirnar, sem eg hafi veriS aS
vandlæta um, ekki vel til fundnar,
og ])ví til sönnunar fært til þessar
ástæSur:
“í fyrsta lagi. væri þaS ekki
stjórn landsins um aS saka ef
styrktarmenn hennar hefSu í ein-
hverju yfirstígiS markið í því aS
safna henni fylgis. —
í öSru lagi væri tvær hliðar á
öllum kosning^prettum. Ekki yrðu
þeir menn fengnir til að fallast á
ráS þeirra. sem þá pretti vildu í
frammi hafa, er væri i öllum grein-
um heiSarlegir sjálfir. —
í þriðja lagi. bentum vér á, aS
báSir málspartar í þessum um-
getnu kosningum, hefðu notað alt
sem ]>eir hefSu getað, til ]>ess aS
koma ár sinni fyrir borS.-----
AtriSum þessum þremur, er
vér þöfum nú bent á, og vér til-
færðum i fyrsta svari voru, hefir
Árni ekki reynt aS hrynda. Ekki
getur liann heldur hrundiS þeim.”
Ekki virðist mér þaS rétt, aS
þú hafir bent á þessi þrjú atriði í
fyrsta svari þínu. En í öðru svari
þinu reyndir þú aS frikenna
stjómina, og sakfella kjósendur
meS svofeldum orSum: “Er þaS
kjósendum meira aS kenna, en
þeim sem sækja, að mútur og á-
fengi er nokkru sinni notaS,--”
Þessu mótmælti eg í svari
mír.u, og sýndi fram á aS þaS væri
stjórnin eSa stjórnarle ðtogamir
sjálfir, sem væru oftast driffjaðr-
imar í hinum svivirðilegu kosn-
inga vélum, og því væri rangt að
kasta skuldinni á herðar kjósend-
anna. ÞaS er því ósanríindi, aS
eg hafi ekki reynt aS hrynda “at-
riSum þessum þremur”—“og geti
ekki heldur hrundið þeim. Þú getur
lesiS svör mín til aS sannfærast
ttm þaS. — En þér til eftirlætis
skulum vér nú enn á ný taka til
íhugunar þessi þrjú atriði Nefni-
lega, fyrst: “Stjórnin ber ekki á-
byrgð á gjörðum manna, sem yfir-
stiga rétt takmörk. Hún ber að-
eins ábyrgS á sínum eigin skipun-
um”. Jú. hún ber ábyrgð á gjörS-
um atkvæSasmala sinna, sér í lagi
ef þeir yfirstíga rett takmörk.
Hún skipar, og hún sendir hina
ósvífnu menn út í kosninga bar-
dagann; og virSist ekki setja þeim
annað takmark. en þaS aS sigra;
og hún leggur þeim upp í hendurn-
ar efni og áhöld, sem þeir hagnýta,
til þess að ná sem flestum atkvæS-
um, samkvæmt skipun stjómarinn-
ar.
Annað: “Um hlið þess sem fyr-
ir kaupi stendur, og hliS þess er
sjálfan sig selur”. — Jafnvel þó
viS séum báðir á sama máli um
það: aS sá sem sjálfan sig selur—
eSa atkvæði sitt—sé auSvirðilegur.
og máske manndóms minni, en sá
sem kaupir, þá bætir þaS ekki mál-
staS kaupanda; miklu fremur
verður sök hans stærri og áb)rrgS
hans þyngri. Hann færir sér í
hag og notar ósjáltstæSi og vesal-
mensku, þeirra sem Iáta ginna sig
og kaupa, meS brennivíni og tóbaki.
ViS þá kosningu, sem hér er um
aS ræða, var stjórnin kaupandinti.
ÞaS var hún, sem sendi þá nlenn,
sem aSallega fluttu víniS um kjör-
dæmið og veittu kjósendum þaS
takmarkalaust. Kjósendur hefðu
varla fariS til, aS kaupa vínið fyrir
sína eigin peninga og drekka, þótt
kosríing Taylors stæði td. Þér er
því alveg óhætt að trúa því, aS þaS
var stjórninni aS kenna, aS brenni-
vín og mútur var um hönd haft,
Taylor til styrktar; og að hún beri
alla ábyrgðina á gjörSum sendi-
sveina sinna.
ÞriSja: “BáSir flokkar kjós-
enda notuðu sömu aSferðirnar ..
— Hefir þvi sá sem itndir varS,
engan rétt til þess aS kvarta und-
an aðferðinni hjá hinum”. — Eg
tók það skýrt fram strax í fyrra
svari mínu. aS eg væri öháður og
tilheyrSi ekki liberal flokknum; og
því ekki rétt að segja. aS þeir
kvarti. ýli og væli. ]>ótt eg ritaði
um svtvirðingarnar í sabmandi viS
nefnda kosningu. — Eg var,—og
er—ekki að halda uppi vörn fyrir
liberala. Þeir eiga enga vægð skil-
iS fremur en andstæðingar þeirra,
þegar þeir viðhafa óheiðarleg
kosninga meSul. F.n viS þessa
kosningu er sök þetrra lítil í sam-
anburSi við sök stjórnarinnar.
Þeir lögðu til sína eigin peninga,
en stjórnin tekur $93.000 úr fylkis-
sjóði Taylor til styrktar; og meS-
an þú gefur engar ttpplýsingar um
]>að. hver borgaði alt brennivinið,
verS eg aS áhta aS eitthvaS af
þessum þúsundum hafi gengiS til
þess. — Þú ættir líka aS vera vand-
ari aS virðingu þinni en svo. aS
vera að afsaka stjórnina eSa flokk-
inn, meS því að liberalar hafi gert
hiS sama og sétt engu betri. Eins
og nokkur maSur eða flokkur verði
betri fyrir það, þótt til séu menn
og flokkar, sem séu alt eins vond-
ir. MeSan velsæmis og rættlætis
markiö er ekki sett hærra en þaS,
af leiSandi mönnum, er ekki von
á miklum umbótum í framfara
áttina til dygða og ráSvendni. —
Þá höfttnt vér nú ihugað þessi
þrjú atriöi, og komist aS þeirri
niSurstöðu: að þaö er stjórnin sem
stendttr bak við og er máttarstólp-
inn undir kosningabrellum at-
kvæöasmala sinna — og ber því
alla ábyrgöina af gjörðum þeirra.
Eg vona aö ])ú sjáir, aö þaö er ó-
sanngjarnt aö fríkenna hana, og
koma allri skuldinni á kjósendur
— þeir eru ntinna sekir. — ÞaS er
þvt stjórnin, sem helzt þarf aS
“hantra” á, fyrir ]>etta. og ýmis-
legt fleira — og vikja frá völdum
við næstu kosningar. —
Viðvíkjandi þeim sakargiftum,
sem herra Thos. H. Johnson lagöi
fram á þingi, sem eg hefi tilfært,
er ])aö aö segja: að þær eru aS
engtt leyti búnar til af mér;egtil-
færði þær alveg oröréttar, eins og
þær voru birtar í Lögbergi í is-
lenzkri þýðingu. En aS þær hafi
viS gild rök aS styðjast ræS eg af
því, aS Roblin þoröi ekki aS leggja
þær fyrir hina konunglegu rann-
sóknarnefnd, þótt Thos. H. John-
son krefðist þess. —
Þá er kringlan sem þú sendir
mér. Hún ber þaS meS sér, aS
|)ú hefir misskiliö, þegar eg til-
færði “nafngiftir” þlnar og lík-
ingar — sem þú nú endurtekur í
þessari kringlu þinni, og segir:
“Þetta þýðir Árni svo; sem vér
höfurn kallað liberala villinaut og
villiasna”. — þaS sem eg álit upp>-
nefni eSa nafngiftir er: aS þú
Vio skiftum á rjótna skilvindum
okkar fyrir MAGNET.
Þessi setning er sögö svo oft vi6
okkur að við álítum það rétt að láta hana
koma út á prent, og segja hvernig á því
stendur að allur fjöldi bændanna í Vest-
urlandinu hefir tekið það ráð að lofa hin-
um skilvindunum að hvíla sig og fá sér
MAGNET í staðinn.
Þeir hafa gjört það af sömu ástœð-
um, bóndt góður, eins og þú mundir
þurfa til þess að láta ónýtan vinnumann
fara í burt og fá þér annan sem þú vissir
að ky.nni að vinna og gjörði þaff án þess
aff eyffa tímanum til ónýtis.
Það hefir borgað sig
fyrir þá að gera þetta.
Þessvegna hefir MAGNET skilvind-
an ekki verið búin til einungis til þess að geta selt hana ódýrt
heldur aðallega til þess að geta selt fullkomna vél. þá beztu
sem mannleg hugsun getur uppfundið, með stuðningi full-
komnustu reynzlu.
Þaf5 borgar sig fyrir þig að kaupa hana nú án þess að hugsa um verðið, og
hún er svo ódýr að hver einasti bóndi á hægt með að kaupa hana ef hann hefir
kýrá annað borð, og eitthvað handa skilvindunni að vinna.
Hún er búin til af Canadamönnum, sem ,,þér hafð jafnan hjá yður“ eins Og
þá fátæku, Þetta þýðir það að hvað lítið sem kann að skemmast í vélinni, þá er
hægt að fá það lagað hvenær sem er. það verður gert í næsta sölustað við þig.
Við skulum sanna hvert einasta lofsorð sem við segjupa|um MAGNET skil-
vinduna. Sanna það heima hjá yður á okkar eigin kostnað.
The Petrie Manufacturing Co., Limited
Aðal skrifstofa og verkstæði: Hamilton, Canada
Vancouver. Calgary. Regina. Winnipeg. Hamilton. Montreal. St. Jolin
kallar liberala ræningjaher og
ræningja. En þessi orS þin:
“setjist niður meö gráti og gnístr-
an tanna, ýlfri og óhljóðum, eins
og bygðin væt'i villimörk, þar sem
engir hefðust við. nema villinaut
og villiasnar, refar og ránfuglar,
úlfar og uröarkettir,” álít eg sam-
likirtgar — þótt ófagrar séu. — Og
þaS sanna ]>essi ntSurlagsorS t
svari mínu til þín: “Er hann þó
ekki fagur þessi ritháttur þinn?
Smekkvísi þín undraverö. andagift
þín makalaus, og likingar þínar
dásamlegar. —
Þér viröist aS eg Ieggi mig fram,
um aS ná til þín, jafnvel þótt þú
vitir ekki til að þú hafir veriö mér
meinsemdar maSur. Þú hefir ekki
verið það aö öðrtt leyti en því, aö
þú tókst á ntér ósanngjörnum tök-
um; sem höfundi ritgjörðarinnar
“Manitoba Pólitík”. Sú ritgjörð
snerti þig ekkert. ÞaS var langt
frá að eg revndi þar nokkuö aS
ná til þín. Þú byrjaöir því ]>essa
deilu, með því aS brigsla mér um.
aS eg “viti ekki, eða skilji ekki.
hvað í því felst aS vera óháður og
sjálfstæöur, en telji það eitt og hið
sama, og vera fylgjandi liberal
flokksins — sjálfboöi í ræningja-
hernum”. — Svo virðist sem þú i
afglapa lestri þínum, teljir mig af-
glapa. — “Afglapa-frægöir fíflsku
og framhle\rpni”. Þessa sneiö hef-
ir þú ætlaS mér, því það er eg, sem
þú ert hér að svara og níða. ÞaS
er því að eins sjálfsvörn. hafi eg
lagt mig fram um aS ná til þín,
og taka þig reglulegtttn glimtttök-
um. ÞaS reyndum viS drengirnir
á íslandi á æskuárum minum.
|>egar við gengum til glímu. aö ná
svo góSum tökum sem mögulegt
var. hver á öSrum, meöan glíman
stóð yfir; en þegar henni var lok-
iS, vorum við ætið jafngóöir vinir
eftir sem áður; og hið sama vona
eg að verði með okkttr — að
minsta kosti ber eg enga þekkju
til þín. Eg viröi þaS líka, hve gott
hefir verið aS ná haldgóSum tök-
um á þér. —
Þinn einlægur.
Árni Sveinsson.
EéimreiSin XX. ár, 2 hefti er.
er nýkomin. Innihald:
Ólafur Friðriksson—Sumarauki.
borv. Thoroddsen—Melatíglar og
þúfur.
Valtýr Guðmundsson — Silki úr
þangi.
Anna Thorlaeius — Reykjavíkur-
förin.
Ólafur Thorlacíus — tierklaveikin
og baráttan gegn henni.
Pcter Hognestad—Lög Moses og
Hammúratis (þýtt H. P.).
Valdimar Erlendsson — Smávegis
frá sviði læknisfræðinnar.
Gunnar Gunnarsson— Stóri-Jón
( saga).
Valtýr Guðmundsson — Hvemig
Jónas orti á dönsku.
Ritdómar.
fslensk liringsjá.
Ritið er fróölegt og fjölbrevtt aS
vanda.
Lyftivél rann ofan af flatvagni
á C. N. R. brautinni nálægt Van-
couver á laugardaginn. þegar lest-
in var aS fara yfir Fraser ána.
Var þaS 50 feta fall. Einn maSur
beið bana og annar meiddist hættu-
lega.
ÆFIMINNINCJ
Hinn 6. marz síSastliðinn lézt
ekkjan Margrét Magnúsdóttir af
hjartabilun, eftir nærri fimm mán-
aða þunga legu, 76 ára og rúmlega
7 mánaða gömuh Hún andaöist
hjá tengdasyni stnum Arna S.
Josephson og Sigríöi dóttur sinni
að heimili þeirra í íslenzku bygð-
inni, nálægt Minneota Minn. JarS-
arför hennar fór fram þann 9.
sama mánaðar. Var hún jarð-
sungin af forseta kirkjufélagsins
séra Birni B. Jónssynt.
Margrét sál. var fædd 20. Júlí
1838 aS IvraunastöSum nálægt
GrenjaðarstaS í Þingeyjarsýslu á
íslandi. Foreldrar Ttennar voru
Magnús Jónsson og GuSrún Jóns-
dóttir, bæöi ættuS úr EyjafirSi.
Hún ólst þar upp hjá foreldrum
sínum þar til hún giftist, 19 ára
aS aldri, Jónasi Ólafssyni, ættuð-
um af Austurlandi; þá til heimil-
is á GrenjaSarstaö. Þau bjuggu
mestallan samverutíma sinn aS
BergstöSum i SkrúSahverfi, þar í
sýslunni; og höfðu þau þar aS
stríða viS flesta þá erfiöleika, sem
fátæktinni eru samfara. Þau
e:gnuSust 7 böm saman, og var
hið yngsta eigi fætt. er dauöinn
svifti eiginmanni hennar, á bezta
aldri, burtu frá bamahópnum, og
aSeins hálfunnu lífsstarfi, eftir 16
ára sambúS. veturinn 1873. Um
sama leyti andaðist og móðir ltenn-
ar, sem hjá þeim var til heimilis,
og voru þannig tvö lík flutt frá
heimili hennar í einu til grafar;
en hún stóS ein og allslaus eftir,
meS unga barnahópinn sinn; hiS
elsta aðeins nýfermt. Eigi var þó
raunabikar hennar að fu'.lu tæmd-
ur. ])ví um hattstið sama ár, misti
hún næstelztu dóttur sína. mjög
efnilega stúlku, fermda þá um
voriö áSur. Fáj^' ekkjur hafa víst
haft viS erfiöart kjör að búa, en
Margrét sál. um þær mundir, eSa
lagt meira á sig. en hún gerði, til
þess aö sjá sér og sínum farborSa
og vera sem allra minst upp á aðra
komin. Ein vann hún alt sem
gjörast þurfti á heimilinu úti og
inni þann vetur. með hjálp hinna
ungu barna sinna. En um voriS
tók hún ráSsmann, sem hjá henni
var í fjögur ár. Efttr þaS réðist
til hennar maöur sá, er seinna gift-
ist elztu dóttur hennar.
Er þaS mörgum kunnugt, og
enn í fersku minni, hvílíkan fram-
úrskarandi dugnaö og ráSdeild hún
sýndi í því aS annast uppeldi barna
sinna, og veröur þaS minning
hennar ætið til sóma. hve vel hún
leysti þaS af hendi. eins og þá
stóS á. Eigi aSeins kom hún börn-
um sínum vel til manns, eftir því
sem þá tíðkaðist, heldur einnig jók
hún hin litlu efni sín, með spar-
semi og reglusemi, svo aö hún á
þessum erfiðtt ekkjuárum sínum
varö fremttr veitandi en þurfandi.
Enda var henni það mjög skapfelt
aS láta gott af sér leiða, og veita
öðrum. Eftir aö börn hennar
voru vaxin, brá hún búi og fór
með yngstu dóttur sina til'tengda-
sonar síns, Indriða Jónatanssonar
og Jóninu dóttur stnnar; sem þá
vont farin aö búa á SkriSulandi,
þar í sveitinni. Hjá þeim dvöldu
þær mæögttr, þar til þatt hjónin
fluttu til Ameríku meS börn sín,
áriS 1892. Fjórum árum seinna
kvöddu þær mæögur einnig ætt-
land sitt og fluttu til Canada. til
Indriða og Jónínu. sem þá vom
búsett t Selkirk í Manitoba. Tóku
þau hjón viS þeim með opnttnt
örmttm, og voru þær mæðgur hjá
þeim þar, þangað til um veturinn
1901, aS Margrét sál. fluttist til
Minneota Minn., með SigriSi dótt-
ttr sinni, sem ]>á gekk að eiga mann
sinn Mr. Áma S. Josephson.. Er
hann ættaSur úr VopnafirSi og
bróSursonttr Jósephs Jósephsson-
ar frá HaukstöSum í þeirri sveit.
Hjá þeim dvaldist hún eftir það
til dauöadags, og má víst óhætt
fullyrSa, aS þau hjón spöntSu ekk-
ert þaö, sem gat veitt henni gleði
og ánægju. Naut hún þar aftan-
ALLAN LINE
Konungleg Póstgufuskip
Frá Montreal Frá Halifax
til til
Liverpool og Glasgow Glasgow
FARGJOLD
Á FYRSTA FARRÝMI.......$80.00 og upp
Á ÖÐRU FARRÝMI.........$-17.50 og upp
Á pRIF>JA FARRÝMI......$31.25 og upp
Fargjald frá fslandi
(Emigration rate)
Fyrir 12 ára og eldri.................... $56.1«
“ 5 til 12 ára....................... 28.05
“ 2 til 5 ára........................ 18,95
“ 1 til 2 ára........................ 13-55
“ börn á 1. ári....................... 2.70
Allar frekari upplýsingar um gufuskipaferðimar, far-
bréf og fargjöld gefur umboðsmaður vor, H. S. BABDAL,
horni Sherbrooke 0g Elgin, Winnipeg, sem annast um far-
gjalda sendingar til Islands fyrir þá sem til hana leita.
W. R. ALLAN
384 Maln St„ Wlnnlpeg. Aðalumhoðsmaður TesUalandr.
Þegar þér þarfnist byggingaefnis eða eldiviðar
þá leitið til
D. D. WOOD & SONS,
-----------LIMITED---------------
Verzla með sand, mulin stein, kalkstein,
límstein, plastur, tægjuplastur, brenda
tígulsteina, brendar pípur, sandsteypu-
steina, rennustokka úr gipsi, jarðrennu-
steina, allskonar kol, eldivið og fleira.
Talsímar: Garry 2620 eða 3842
SKRiFSTOFA: (]or j(oss 0g Árlington Str.
FUHNITURE
II • L . • f 4 J * t :
OVERLAND
geisla æfikveldsins í ró og næði,
eftir hinn langa og oft erfiöu dag
lífsins. — I hinum siðasta sjúk-
dómi hennar önnuSust þau hana
meS ástrikri umhvggju og gjöröu
alt sem í þeirra valdi stóð, til þess
aS létta henni dauðastríöiS. Fimtn
böm hennar lifa hana. og 56
barnabörn, öll mannvænleg og lik-
leg til gagns og sóma fyrir mann-
félagiS. Nöfn barna 'hennar eru
]>essi: GuSrún, gift Stefáni GuS-
mundssyni, ættuöum úr Reykjadal
í Þingeyjarsýslu; búa þau á Fóta-
skinni í Aðalreykjadal. Jóhanna,
dáin 1873. Jónina, gift Indriðá
Jónatanssyni frát Skriðulandi í
SkriSuhverfi: nú til heimilis í
Edmonton. Alta. Margrét. gift
Skúla Skúlasyni frá Svold P. O.,
North Dak; dáin í Winnipeg sum-
ariö 1910. Ármann, kvæntur Ösk
Sigurðardóttur; nú til heimilis á
Winnipeg Beach, Man. SigriSur,
kona Árna S. Josephsons, sem hún
var 'hjá er hún andaöist. og Þór-
hildur, gift Jóni Gíslasvni frá
Selkirk; er heimili þeirra á Winni-
peg Beaeh.
Hún var trygg og föst í lund, trú
kirkju sinni og kristindómi, og
trúr v'nur vina sinna. Börnum
éínum var hún ástrík og utnhyggju-
söm móSir; enda elskuSu þau hana
j og virtu. Og mun ntinning henn-
ar ætíð lifa í hjörtum ])eirra meö
1 blessun og þakklæti. Hún var
greind og ltyggin kona, fríS sýnum
og glöS og viöfeldin t viSmóti.
Margrét sál. var ein af þessum
góðu gömlu íslenzku konum, sem
eru sómi stéttar sinnar, og marn-
1 félaginu til blessunar og uppbygg-
ingar. ÞaS ber eigi ætíS mikiö á
þeitn; og nöfn þeirra gleymast oft.
En starf þeirra og áhrif lifa lengi
í veröldinni, og ættfræSingar rekja
stundum ætt ýmsra sinna mestu og
beztu manna, einmitt til einhverr-
ar slikrar konu.
Margrét sál. hafði veriS ekkja i
hartnær 40 ár, er hún andaöist. og
eins og áður hefir verið getiS,
voru kjör hennar oft mjög erfið j
um æfina. En hún var gædd ótril-
andi kjarki og starfsþreki, og kom
henni vist aldrei til ’httgar aS leggja
árar í bát og gefast upp, þótt öldu-
rót væri á hafi ltfsins. Heldur
sigldi hún skipi sínu hughraust
gegn um brim og boða. í drottins
nafni, og í hans trausti, fullviss
ttm aS hann mundt rétta henni
hjálparhönd og eigi láta hana far-
ast, þótt öldur risu á bæði borS.
Litlu fyrir dauSa sinn baS hún
mig aS minnast andláts síns meS
fáum orðum, og bera fjarlægum
börnutn sínum, og systur og öðr-
um vinum sínum, hina hinztu
kveöju sína, með blessun og þakk-
læti fyrir liðnu árin. Og hefi eg
nú meS þessum línum. leitast viö
aS verða viS þessari síðustu ósk
hennar. þótt miður sé af hendi
leyst en vera skyldi.
Maria G. Arnason.
BlaSiS “NorSttrland” er vinsam-
legast beðiS aS gjöra svo vel og
taka upp þessa dánarfregn.