Lögberg - 16.07.1914, Blaðsíða 4

4
LÖGBERG, EIMTUDAGINN 16. JÚLI 1914.
LÖGBERG
GeflS út hvern fimtudag af
The Coltimbia Press, Ltd.
Cor. William Ave &
Sherbrooke Street.
Winnipeg. - - Manitoba.
SIG. JCL. JÓHANNKSSON
Editor
J. J. VOPXI.
Business Manager
Utanáskrift til blaðsins:
The COLUMBIA PBESS, Ltd.
P.O. Box 3172 Winnipeg, Man.
Utanáskrift ritstjórans:
EDITOR LÖGBERG,
P.O. Box 3172, Winnipeg,
Manitoba.
TALSÍMI: GARIIY 2136
Verð blaðsins : $2.00 uin árið
þegar Margrét Benediktson byrj-
aði kvenréttindahreyfinguna hér
vestra, en hann hefir vaxið furðu
fljótt og vexti hans verður ekki
linekt héðan af. Það er aðeins um
kosningu landa vors Th. H. John-
sons.
Það var þegar á vitund allra fyr-
ir útnefninguna, að alt mögulegt
yrði gert, til þess að fá Johnson
stutta stund, sem konur þurfa .að , sigraður. Roblin lagði sig í ítrustu
bíða eftir atkvæðisfrelsi; á það j fratnkróka með það og beitti til
bendir alt ótvíræðlega. En um það þess ósæmilegum brögðum. Byrj-
er að gera að þær flýti fyrir á all- ' uði hann á»því að nema í brott
an mögulegan og sómasamlegan, kjördæmi hans og búa svo um
liátt. Þær hafa byrjað vel, og það hnútana, að sóknin yrði honum
bregst ekki að þær halda áfram. j sem al’ra erfiðust. Þar á meðal
Þegar virkilega tekst að vekja var það gert af ásettu ráði að
einhvern flokk til meðvitundar' sniða jiað kjörrlæmi, sem hann
um það, að hann hafi verið beitt- : varð að bjóða sig fram í þannig.
ur rangindum, þá hristir hann j að i þvi væru nálega eins margir
venjulega af sér svefnmókið og j kjósendur og í báðum hinum kjör-
lætur kné fylgja kviði í viðskift- j dæmunum til samans; hefir Rob-
um sínum við harðstjórana. Þann-1 hn auðsjáanlega grunað að Islend-
ig hefir það verið í sögu annara j ingar myndu fylgja Johnson. og
þjóða og þannig verður það í j þess vegna var um að gera að
sögu Manitoba.
THE DOMINION BANK
81r KIIMUN'D B. Otjl.KR, M. P., Pre« W. D. MATTIIBWS .VlM-Prw.
C. A. BOGERT. General Manager.
A FERB YDAR UMHVERFIS HNÖTTINN
skuluð þér hafa ferSapeninga I ferðamannaávísunum, útgefnum
af Dominion Bank. Á sjó eða lahdi, I hverri viSkomuhöfn, á öll-
Um útúrkrókum getiS þér fengiS fé út á ávisanir meS ákvæSis-
verSi. pér þurfiS enga vixilborgun aS groiSa. Ekkl þurfiS þér
heldur aS fá neinn til aS segja til ySar. Ekki getiS þér tapaS
neinu vegna þess aS enginn getur skift þessum ávísunum nema
þér sjálíur. Ef þær tapast eSa verSur stolið, þá, getur hvorki
finnandi né þjófur fengið þeim skift. — pessar ávlsanir eru meir
en handhægar — þær eru beinllnis bráSnauSsynlegar á ferðum.
NOTKE DAME IIIIAMH: C. M. DKN1SON, Manager.
'KI.KIKK BKANCII: J. GBISDA1.E, Manager.
+
♦
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
M
tyður að rétti og mentun hvers
I einstaklings. Þið eruð með öðr-
jum orðum báðir tveir sannir frels- j sá maður hafði gert mjög mikið
vikli láta blað sitt mæla með, af
þvi ritstjórinn, sem aðrir, vissi að
NORTHERN CROWN BANK
AÐALSKKIFSTOrA í WINNIPEG
Höfuðstóll (löggiltur) . . . $6,000,000
Höfuðstóll (greiddur) . . . $2,860,000
STJÓRNENDUR:
Formaður..............Slr. D. H. McMILLAN, K.C.M.G.
ara-foimaður ....... Capt. WM. ROBINSON
I Sir D. C. CAMERON, K.C.M.G., J.H.ASHDOWN, H.T.CHAMPION
+ W. J. CHRISTIE, A. McTAVISH CAMPBELL, JOHN STOVEL
+
Ý AUskonar bankastorf afgreidd. — Vér byrjum reikninga við ein-
4. staklinga eða fclög og sanngjarnir skJlmálar vcittir.—Ávísanlr seldar
+ til Iivaða staðar seni er á fslandi.—Sérstakur gaumur gefinn spari-
J sjóðs innlöguin, sem byrja má með einum dollar. Rentur lagðar
+ við á hverjum sex mánuðum.
T. E. rtlURsiElNSOW, Ráösinaður.
♦ Cor. 'Wiiliam Ave. og Sherbrooke St. Winnipeg, Man.
+ io
+ Va
t
t
t
t
t
+
+
+
t
t
t
+
+
+
+
+
+
!
4 i
Það er þýðingarlaust að telja
reyna að eyðileggja áhrif þeirra I °? m"inir-, °g.„hvaJ æW!
kja þau. með því að hafal {kkur ^ aö beraa milhv Eg seffl
, : 1 ______:i.:__ I þetta ekki ut 1 blamn, þvi
eða veil
ekki við að
Kosningarnar.
Þótt aðalkosningadagurinn sé
um garð gengínn, þá er langt frá
því að enn sé útséð um hvemig
þær fara. Að sönnu eru líkindi til
þess að stjómin hangi við völd
með örlitlum meirihluta þing-
manna; en hún er svo lömuð, að
henni verður gjörsamlega ómögu-
legt að koma fram samskonar
rangsleitni, sem hún hefir verið
sek um að undanfömu. Hún hef-
ir ekki nema 2—3 í meiri hluta á
þingi, og þar sem hún hefir það á
meðvitundinni að meiri hluti þjóð-
arinnar hefir við almennar, opin-
berar kosningar sagt: “Burt með
Roblinstjórnina!’’ Þá hlýtur það
að lama afl hennar að miklum mun.
Þótt hún að nafninu til sitji við
völd, þá em Framsóknarmenn á
þingi fulltrúar fólksins, en aftur-
haldsmenn ekki. Hinir síðartöldu
fengu mikinn minni hluta atkvæða
.við kosningamar, þótt þannig hitt-
ist á að fleiri af þeim kæmust að.
Það er því á vitund allra, að
hvenær sem eitthvert mál er felt
eða samþykt með flokksfylgi aft-
urhaldsmanna á þingi, þá er það á
móti vilja þjóðarinnar í heild sinni.
Það er margt eftirtektavert við
þessar kosningar. Þær em fyrst
og fremst stórkostlegur siðferðis-
’egur sigur. Þar var ekki einung-
is flokks barátta, sem hér var háð.
heldur var orustan nuklu þýðingar-
meiri; átti sér miklu dýpri rætur.
Það var barátta milli brennivíns
valds og bindindismanna; milli lýð-
valds og hnefaréttar.
Allir siðbótamenn og öll sið-
hótafélög tóku eindregið saman
höndum á móti stjórninni. Prest-
arnir eiga miklar þakkir fyrir
framgöngu sína og sömuleiðis Mrs.
McClung. Hún ferðaðist eins og
hetja um fvlk:ð fram og aftur og
flutti hverja ræðuna á fætur ann-
ari með eldlegu fjöri og ómót-
stæðilegum sannfæringarkrafti.
Það er óhætt að fullyrða, a« ný
alda hefir risið á hinum pólitíska
sæ þessa fylkis, þar sem um hrifn-
ing kvenna er að ræða. Þær hafa
til skamms tíma Iátið sig það Iitlu
varða hvemig veltist í þeim mál-
um, en nú er eins og þær liafi
vaknað af draumi.
Það er e:tt eftirtektaverðasta
atriðið í sögu allra þjóða, að þeg-
ar hörmungarnar og óstjómin hefir
keyrt úr hófi, þá hafa risið upp
með þeim nýjir spámenn og bjarg-.
að þeim. Sú hefir einnig raunin
orðið hér í Manitoba. Að því leyti
er árið 1914 merkisár í sögu þjóð-
arinnar og verður altaf. Því er
viðbragðið, hversu margar konur
hafi sótt fundi á undan þessum
kosningum. Þær em vanar að
sitja heima, eins og eðlilegt er.
þar sem þeim er synjað um hlut-
töku i stjórn landsins og með of-
beldi bægt frá aíkvæðum. Nú hef-
ir Framsóknarflokkurinn tekið mál
þeirra á stefnuskrá sína og þurfti
þess ekki lengi að bíða að þær létu
til sin taka. Þær fjölmentu rá!ega
á hvern einasta pólitískan fund.
sem haldinn var fyrir kosningarn-
ar. og veittu ágæta athygli.
Á einum fundinum 1 Nýja Is-
landi—Geysi— tóku þær sig sam-
an og létu i ljósi vanþóknun sína
einhuga, með því að ganga allar af'
fundi þegar ósæmilega var koinið
fram af hálfu Afturhaldsmanna.'
Á Irgibjörg Magnússon á Hnaus-
um lof skilið fyrir forustu sína í
því efni.
Mrs. McClung, sem er hámentuð
og fluggáfuð kona, stórskáld og
frægur rithöfundur, hefir tekið
sér það fyrir hendur að berjast
fyrir réttindum systra sinna.
Hún er frábærlega mælsk, og Iik-
nst því á ræðupalli sem dafía
Jóhannsdóttir var á Islandi, þegar
hún var að berjast fyrir kvenrétt-
indamálum þar.
Hann var ekki stór vísirinn.
rangt gagnvart Gimlibúum í þá! annað en eigin hag fyrir augum,' Steingrímur veriö á þessum stöðv-
o undan farandi embættisstoðu sinni. verða kosningar með þessu móti, ^ um.
, . . - : (■ , . .... , ... 1 þetta ekki út í bláinn, því eg er Enda hefðu Gimlibúar ekki fengið °S a meðan liafa betri öflin í þjóð-j Enginn maður veit nema að
upp oll þau brogð, sem beitt var; fjoldann 1 kjordæmir.u svo mikinn. 1 , , v , ö , , ... , f:i, ------!
K‘1 . . ... I 1„ _ ..• . . , ykkur baðum personulega kunnug- þann bæjarstjora, sem þar er nu. leiagmu
af halfu • Afturhaldsflokksins, til að peirra gætti sem minst. Auk, - . , 6 ... , , r J ... ■ ' ,, > KiAKina
, v. • , v. „or ,lrr, k/,;x ! ur fyrir lengri trma, og ætti þvi að ef þeir hefðu ekki notið ahuga ogs pjoðina,
þess að vmna kosnmgarnar með; Þess var pannig um nnutana buið. J ° ° . ._... , , -x . , . , :
röngu móti. Það er flestum, að í því kjördæmi væru flestöll vera, fær um aö dæI"a, slikt, | eindrægs fylg.s fra Heimsknnglu; rustum,
kunnugt og efast enginn um. Þar' brennviínshús bæjarins. og átti samkvæmt mmm Þekkmgu> og j ntstjoranum.
sem kjördæmin voru svikin á viss-I það að verða Johnson f=”i I langar m.g t.l að yfirvega vopna- Sama kom upp
ser
Sama kom uþp í nýafstöðnum pólitiskra flugumanna . glatast og hann freistast ef til vili
fylkiskosningum; séra R. P. sagði bessi cru ummœli Roblinsmál-stundum til að hugsa að það sé lít-
báðir 'sjálfur: “Við íslendingar ættum ' ffagnsins í
síðasta tölublaði.
Þessi ummæli fela í sér meiri
j vera fær um að dæma um
áttí I samkvæmt minni þekkingu,
að falli. I lan&ar mio lil aö yf’rvega vopna-
an hátt í þeim eina tilgangi, eftir Erda kom það fram við atkvæða-1 hurð y kkar me® fáum línum
því sem bezt varð séð, að hægra talninguna, að þar sem hótelin ' M®r finst að þ.ð hafið , . . , . . _, „
væri fyrir afturhaldsflokkinn að , vom, þar var styrkur stjómarinn- drýgt dálítíð glapparskot í undan- ; ab ieggjast a eitt og koma ih. H. UKsnillimm stiórnar
koma vie ósæmilegum aSferSum. I >r. Eftir .» þetta ai, haf»i verií' UaM vi«ureig„ ykkar, þó ekki hvar og hvermg sem »„”>„■>■■> »■„ 'Thafti 11
Þar sem e„„ fremur voru tekin 1 aShafst. voru haidnir margir f„„d-' avo stór, a5 ekki «.i a5 vera erf- «» stondum , pol.t.k þv, ha„„ : ‘
,„pp nfnmH vi» kos„i„garegl„r. til ir „g miklar rA5«ger5ir „m þa5. >» fyrir ykkur ,í laga slíkt, þar f.Johnso„) Uef.r ver,5 þ,„5 vorr,; fl„^r kom,6 a5 tartas, m„„d^ „
þess a6 svifta kjósendur þeim hvem velja skyldi til þess a5 «„> Þi5 en,5 bá5ir sam.ir gó6ir, <■ slor he,5„rs „g soma. og: allan ; 1>™' h"h“»”"' v: '
rétti, «6 mega velja hverja tvo af s,kja móti Johnson. Er sagt «5 | <»e„SÍr „g nógam. gó6„m hæfileik- l>„„„ he,6„r sem v,5 „aum , »0„- j LP" ™ ™ „í"
fjórum sem í bo6i voru í kjördaem- farió hafi verflf fram á þa6 VÍ5 «m btoir. MI T," . í “* Í ,5 TZ '
Glappaskotijr ert, fyrst þar sem'held"r a# „■« >■>„". «„ »« um >'of„5P1>„.„„„<„ ■ valdafylkmg-
þú byrjar í bardaga þinum fyrir Lryra hann 1 nokkru Því sem mö&u'
liberala að uppnefna, og með því e^í er a Sera-
reynir að svívirða kirkju okkar bara.að vlð ættum ritstÍóra
Únítara hér í borg. Það gast þú | æfinle&a okkar pohtisku b’.öð
þó skilið að átti illa við. Auðvitað I sem vlS mættum treysta °S
siðmenna; nokkru leyti um árangurinn af
svo að hún rísi svo úr þeim .frækomum, sem hann hefir
að hún geti hmndið af, leitast við að sá til góðs. Hann
martröð skrílhöfðingja og' veit með vissu að sumt' af því
; inu. Þar sem gefin voru út föls- j B. L. Baldwinson að hann gæfi
J uð borgarabréf og menn skrásett- J kost á sér, en hann verið of æru-
ir, sem annaðhvort voru ekki til Jlcær til þess að láta leiða sig í þær
| eða áttu ekki atkvæði. Þar sem J gönur. Roblin hótaði því að fara
útbýtt var offjár til vegagerða;! sjálfur í glimuna ef enginn, þyrði
J þingmannsefni stjómarinnar látin | annar; en þó var auðheyrt að hon-
hafa yfir því ótakmarkað vald og um stóð stuggur af þvi, enda hefði
útbvha því til gæðinga sinna og i hann farið litla frægðarför. Loks-
annara manna kveldið fyrir kosn- 'ns kom Robert Rogers og fékk því
, ingarnar. Þar sem alt þetta er að- ; td vegar komið að lögmaður
J eins örlitið sýnishorn af öllum J hrennivínsfélaganna og lögmaður
l þeim klækjum, sem í frammi voru stjórnarinnar J. A. Andrews, lét
hafðir, þá er það hátalandi lof um J tilleiðast, þrátt fyrir margítrekaðar
J Manitoba þjóðina yfir höfuð, að neitanir. Var hann talinn lang-
mikill meiri hluti hennar skuli sterkasti maðurinn, og það sérstak-
; þrátt fyrir þetta hafa lýst van- lega fyrir þá sök, að hann á marga
vini meðal íslendinga, og átti þann-
ig að revna að vinna á Johnson.
Þá var ein tilraun gerð enn til þess
að vinna kosninguna i Winnipeg.
og helzt á móti Johnson; var það
trausti og vanþóknun á' stjórnirni
j með löglegum atkvæðum.
Eitt er sérstaklega eftirtekta vert
t og það er þetta. Þar sem katólsk-
j an er ráðandi og Galiziumenn í
meiri hluta, þar var stjóminni J meíS þvi að gefa út fölsuð borgara-
1 haldið við. | bréf í því skyni að ná fölsuðum
Það voru Galla atkvæðin sem[ atkvæðum. Embættismaður stjóm-
kusu Roblinstjóraina í ð^ýja Is-! arinnar gekst fyrir útgáfu þessara
landi, og sökum þess hve fjöl- 1 fölsuðu borgarabréfa og hefir það
' mennir þeir eru, máttu þeir sin þar verið staðfest með eiði. Þegar til-
mikils.
lit er tekið til allra þessara bragða:
trúa
hafa Únítarár hér haldið flokk
furðu vel í pólitík, flestir fylgt
stefnu conservativa, og aldrei
fengiö opinberlega né persónulega
vanvirðu fyrir það, enda hafa þeir
gert það með hreinskilni og djörf-
ung. En í þessum nýafstöðnu
kosningum hafa þeir breitt til, ekki
fundist stjóm Manitoba hafa gert
eins rétt og þeir hefðu óskað.
Hafa sfm fyr látið hreinski’.ni og
djörfung ráða, en ekki blint f’okks-
fylgi. Er þvi óhætt að segja, að
nú hafi 2/s af öllum atkvæðisbær-
um Úniturum í Mið-Winnipeg
fylgt Th. H. Johnson að málum
með atkvæðum sínum, og sumir
unnið sem þeir gátu, til að afla
honum fylgis. Og hlýtur þú nú
að sjá, hversu illa átti við af þér,
að kasta svívirðingarskeytum að
þessum mönnum.
Þá er næst ritstjóri Heims-
svona, að þeir tækju drengskap og
unni, og allir vita. Það er gleði-
legt þegar menn taka sér fram.
Skrilhöfðingi. er nafnið, sem
ritstjórinn velur húsbóndanum —
eða hvað? Skríll em þá eftir því
undirtyllurnar. Hvorttveggja er
manngildi hvers eins, um leið 0g satt °S hvörttveggjti er réttnefm
heiður þjóðar sinnar, fram yfir
blint flokksfylgi; þá yrði pólitíkin
hreinni.
Nú daginn eftir kosningarnar
kemur Heimskringla með áfram-
haldandi skammir, og það fanst
mér að hún hefði ekki átt að gera.
Fyrst fær hún sér til að gamal-
menniö E. Olson hafi orðið að
gefa eið til þess að geta greitt at-
Þetta er sannasta lýsingin a
Roblin og hans nótum, og hún
kemur úr hörðustu áttinni — frá
ritstjóra “Kringlu”.
Minningar gjöf.
Atburður skeði vfö guðsþjónustu
; Selkirk-safnaðar síðastl. sunnudag
Það voru Gallarnir, sem gáfu
stjórninni meiri hlutann í Rock-
frjálsir að atkvæði sínu eins og sérstaklega er það gleðiefni
aðrir, en fvrir þvi eru sumstaðar j tvennum skilningi; það var sið-
Hkur og annarsstaðar sannanir. J bótaflokkurinn, sem þessi maður
að þeir hafa verið auðsveipari j fylgdi, það voru því siðbótamálin
stjóminni í því atriði en góðu hófi sem unnu sigur. I öðra lagi var
gengdi. Þetta er það vægasta
sem um þá verður sagt.
kvæði. Þá eg heyrði það, þótti j
I mér slíkt óviðeigandi og jafnvel sem vert er aö &eta- Eftir Pred>k-
! rangt gagnvart heiðvirða, en blinda J un afhjúpaði séra Rúnólfur Mar-
| gama’.menninu okkar E. O. En teinsson frá Winnipeg fagran
! hvern var að ásaka ? Pál Clemens skíraarfont úr hvítum marmara og
| segja flestir. Nei, það er ekki afhenti söfnuðinum sem gjöf frá
! rétt, það er löggjöfina sjálfa, þvíjMr Ólafi A. Eggertssyni í Winni-
það er ?kýrt tekið fram í lögum pegi er þar var viðstaddur, til
að allir blindir sem greiði atkvæði niinningar um konu hans Jóhönnu
við þingmanna kosningar, verði að ({. Straumfjörð), sem dó í síðast-
leg’8'Ja ei® áður en þeim sé leyft iignum marzmánuði. Á fontinn er
að greiða atkvæði, og hver sem letrað, á barmi' skírnarskálarinnar:
“Nema þér snúið yður og verðið
eins og börnin, komist þér alls ekki
inn í riki himnanna, Mt. 18 :3.”
og á fótstallinn : “Minning Jóhönnu
Straumfjörð Eggertson.”
Séra Rúnólfur Marteinsson gat
. , . þess að hin látna kona, sem á
smm . kosnmgum. þá þeir álitu að þennan hátt væri minst> hefgi ver.
Þar næst svarar ntstjon Logb.. j eg vildi greiSa atkvæði á móti J i8 ajin upp , Selkirk, dýrmætar
en Serir t»að eins væfplega eins ogj þeim, og sa sem þvi helzt sýndist æsku endurminningar hefðu því
maðurinn Islendingur. er þetta því! var við að búast- undir Þá*! raða' var samverkabróðir minn í
hið mesta gleðiefni þjóð vorri. ! verand> knngumstæðum. En fer, kirkjumalum og þekti mig vel, en
Það var katólski presturinn úr tillit tekið til þess að attk almenpra
ÍWinnipeg, sem bjargaði þessum J svika og ranginda af hálfu stjórn-> kr| lu Reií5ist hann mjög. sem fyjeir löeum hann fvl„ir æSsta
' tveimur sætum fynr Roblin. armnar, lagði hun sig serstaklega •» K , úast Skrifar har á' f ’ 3 tJ f æðsta
; . • i ■ Zx • u 1 ” at5 buast- Þkritar par a rettl og þann mann g-etur engmn
! framkroka t’I þess að yinna bug móti> en fer langt of langt j skömm- ásakað fyrir slíkt.
,! einum serstokum manm, þa virð- J unum ger ritstjóra Lögbergs Rn svo man es lanet að ene
wood, Elmwood og Emerson. Ekki ist það ganga kraftaverki næst a« j persónu!egllm brígslum og gengur' ' S S
svo aö skilja aö þeir séu ekki j sa maöur skylai na kosningu, og
um datt í hug aö fá sér til, þá fé-
þar berserksgahg; átti slíkt mjögj lags og trúbræður mínir heimtuðu
illa við af jafn lærðum og gáfuð-|ag af mer væri tekinn eiður einu
um manni, sem hann er.
Isiendingar aftur á móti mega Th. H. Johnson hefir í þessari ’ h« Þar me8 ósannindi, sem eg má astæða hans fynr þessu var su, að
vera stoltir af framkomu sinni í • kosningu unnið oss þann heiður.!td meö að &era athugasemd við. | hann vissu um sjalfan sig að hann
þessum kosningum. Stórmikill sem Iengi mun í m'rinum hafður.
meiri hluti þeirra fylgdi Johnson í, Það var ekki einungis hér í Mani
Þar sem ritstjóri Lögbergs gef- I var að vinna meinsæri; en eg
ur í skyn, að séra l£. P. hafi sýnt þyktist ekki til að gera það líka.
Winnipeg og meiri hluti þeirra var J toba, sem hiðið var með eftirvænt- ótrúleik og fláttskap við okkar ís-j I satna blaði ésiðustu Hkr.V er
síðást með Skúla og Eirari, þótt ing eftir úrslitunum í sambandi lenzka Únítara kirkjufélag, þar fer 1a Ser< s ammagrein ti ritstjóra
katólskir yrðu þar sterkari. Þetta við kosningu hans. Blöðín 5 ntstj. Lögbergs með alveg rangt Logbergs hun er ekki storskomm-j
er lslendingum heiður, sem vert Austur-Canada og Bandaríkjunum ^era E- lletir ætinlega, síðan ott’en eg e öi vonast e tir að ún j
er að minnast. j fluttu hverja greinina á fætur ann-l f> rSt hann kom að því félagi' sýnt I ek.r! ’ af þvi þa VOm k°Sn'
Auk þéss sem stjórnin situr við ari um kosningu hans sérstaklega. eindræ^>ni' djörfung og dugnað^’”ffar > 1r- . ...
völd, með svo nauða litlum meiri' Ber öllum beztu blöðum saman um 2aSnvart Þeim féHgsskap. Er vist j **o eg tah fra mmu eigm brjosti,
að flestum, ef ekki öllum, sem til 1 Þa seg-i eg um leið 1 nafm fjoldans.
hluta og í trássi við aimennings j |>að, að Manitobaþjóðin hafi þveg-
vilja, þá er þess að gæta, að Frani-
sóknarmanna bekkimir em þannig
skipaðir að mikils ma vænta það-
an. jWinnipeg þingmenmrnir —
með Th. H. Johnson i broddi fylk-
ið svo Iiendur sinar við þessar ÞekkJa’ ^lltin lanSTfærasti og bezti
kosningar, og sérstaklega Winni- leit*andi rnaður t nitarafélagrins
peg kjósendur, að áliti fylkisins se okkar. Það álit hefir R. P grætt
borgið. J af reynslu af honum, í öll þau ár.
r ’ , I sem hann hefir verið tilheyrandi
lohnson hefir yfir þusund at- , . , . . >
irgar, njóta svo mikils álits, að J kvæöi fram yfir gagnsækjanda sinn ' Þeim felaf!5k?P’. kv°rt heWur SCm
erfiður verður andróðurinn gegn j Gleði og fögnuður yfir kosningu ‘ preStUr eÖa nthofundur- ,ES.veit
þeim; þeir eru allir sannkölluð hans var meiri en dæmi eru til hér'að hann er SV° sannur hnitan’ a5
heljarmenni að viti og framkvæmd- j hjá oss.
um, og þess vegna ntega þeir] _______t,t_______
vera vissir að þeir hafa stuðningi
Winnipegbúa, þar sem þeir hafa'
rálega 8000 kjósendur framyfiri
þingmenn stjómarinnar. Ontario,
blöðin lýstu því yfir á Iaugardag-:
inn. að eins og nú horfði við mál-
um. væri algerlega ómögulegt að
Roblinstjórrin héngi við völd!
’engur en 6—10 mánuði. Kveða |
Þykir of langt farið.
Herra ritstjóri Lögbergs!
Dr. Sig. Júl. Jóhannesson.
Kæri vin!
Af því blöðin okkar íslenzku
hér, Lögberg og Heimskringla, eru
hann þolir hvorki af þér eða
nokkrum öðrum, að kastað sé að
óveröskulduðu hnútum að kirkju
okkar, án þess að honum sé þar að
mæta. Hann hefir verið kirkju
okkar það bezta ráð og dáð, sem
hún hefir nokkurntíma haft í öll-
um okkar andlegu og veraldlegu
vandamálum, og oft lagt á sig
mikið hennar vegna, án nokkurs
enduTgjalds. Og þar sem hann'
þau svo aö orði, að aldrei hafi1 f,ann gang;a nokkuð lanSl 1 j hætti prestskap og tók við ritstjóm
verið spiltari stjórn i Canada, en | skommunum, l)a langar mig að j a Heimskringlu, veit eg aö kirkju-
nú séu dagar hennar tald:r. Og!gera faeinar athugasemdlr' Ekkl 1 félag vort er í taþi að missa hann
þetta er spádómur og ummæli' K vefa l,ess að eg. se svo ga;! frá prestverkum. A sama tíma er
sJa j það unitara stefnu s^nkvæmt að
hugsa meira um andlega velferð
blaða, sem eindregið voru með
Whitney stjórninni í Ontario.
í stuttu máli eru kosningarnar
óhrelijandi vottur þess að Aftur-
haldsftokkurinn er á leiðinni til
grafar, en FramsóknarflokkHrinn
til vegs. hað dylst engum. A þvi
byggjast vonir allra sannra borg-
ara þessa fylkis, sem untia stjórn-
semi og siðfágun, en hata ofbeldi
og víðurstygð.
Thos. H. Johnson.
Það mun vera dæmafátt, ef ekki
dæmalaust, að jafn almennur áhugi
allra komi í ljós, í sambandi við
kosningu nokkurs eins manns, og
nú átti sér stað í sambandi við
veiklaður að eg þoli ekki að
eða heyra að menn segi hiklaust
meiningu sina. Nei. það væri bet-
ur að sem flestir segðu með hrein-
skilni og djörfung sína meiningu,
þó jafnvel að það sem þeir segðu,
væri bæði dynjandi skammir og
ærumeiðandi, ef Jæir, sem skamm-
irnar eru um, hafa virkilega unn-
ið til þess. En það er annað, sem
mig langar til að athuga. Það eru
vopnin, sem þið eruð farnir að
nota, þú og ritstj. Heimskringlu.
séra Rögnvaldur Pétursson. Þau
eru óheiðarleg og óviðeigandi fyr-
ir ykkur. Þið eruð báðir drengir
góðir, viljið vel mannfélaginu, sem
þið lifið í, eruð báðir í anda frjáls-
lyndir, viljið sjá alt áfram, sem
auðgar og göfgar mannsandann.
viljið ávalt hjálpa öllu áfram, sem
almennings, en aðeins eins félags.
sem hann J>ó getur og gerir mikið
fvrir, i þeirri stöðu sem hann nú
er.
Og með því að fá annan eins
mann, sem R. P. er, að ritstjórn
annars okkar stærsta blaðs, er það
ekki einungis heiður fyrir blaðið
og hjálp Únitaramála, heldur og
sómi og gagn allra Islendinga
austan hafs og vestan, sem blöðin
lesa.
Eg man í síðustu bæjarkosning-
um á Gimli, þegar blöðin og flokk-
ar manna mynduðu þar pólitískan
flokkadrátt, til að koma að vissum
borgarstjóra, þá afsagði ritstjóri
Heimskringlu að mæla með þeim
manni, sem afturhaldsflokkurinn
að þið eruð báðir þeir menn, að þið
getið fylt blöðin ykkar með þvi
einu, sem er fræðandi og skemt-
andi; ættuð báðir að vera komnir
yfir það Ijóta og Iága. Og í inni-
Jóhanna Straumfjörð Eggertson
verið hnýttar við þessar stöðvar;
, . , . , , • 1en hi® dýrmætasta af öllu hefði
legn osk og von t.1 ykkar beggjaJverið það lj6g kristindómsins> sem
ritstjóranna, að þið fyllið aldrei
framar blöðin ykkar af neinu líku
J)vi, sem í undanfarandi tíð hefir
sést, sem skammir og bið eg J>ig
svo fyrirgefningar.
Með vinsemd.
G. J. Goodmundson.
Aths.:—Mér þótti ekki rétt að 1
synja þessari grein um rúm í blað-
inu.
Á því sem Lögberg hefir sagt,
bið eg engrar fyrirgefningar.
Blöðin liggja bæði til sýnis almenn-
ingi og sést þar hvor okkar blað-
stjóranna hefir haft betri málstað
frá upphafi. — Ritstj.
Vitnisburður Hkr.
prestur safnaðarins, séra Stein-
grímur, hefði tendrað og látið
ljóma svo skært i sál hinnar látnu.
gjöfin þessi væri því borin fram.
með þakklæti, til heiðurs presti
safnaðarins. Meðal annars sagði
hann;
Sálmaskáldið í Israel sagði;
“Min sál bíður drottins, meir en
næturverðirnir á morgnana sem
vænta morgunsins”. Þetta vers
minnir á þann "sannleika, að hver
kristinn prestur á að vera vörður
fyrir málefni drottins á þeim stað.
sem hann starfar. A fyrstu öld-
inni eftir Krist gaus fjallið
Vesúvíus á Italíu, eyddi þar tvær
borgir, Pompeii og Kerrulaneum
og fylti þær upp svo að ekki ból-
aði á þeim
. . ’ margar aldir. A síð-
Heimskringla frá 11. júlí, lýsir astliðinni öld var farið að grafa í
kosningunum Jiannig: þessum rústum, og fundust þá
“Einhver sú ofstækisfylsta og steingjörfingar manna þeirra er
dónalegasta kosningabarátta, semj )>ar höfðu búið. Margir þeirra
háð hefir verið hér í Manitoba, böfðu hlotið dauðann við störf sín.
sem sögur fara af, er nú um garð Meðal annara fanst þar hliðvörð-
gengin. Allskonar slúður og ó-,ur, sem þrátt fyrtr alt, að hann
sannsögli og ofurmæli voru i hefir hlotið að sjá skelfinguna.
frammi höfð næstu dagana á und-
an”.
“Hvenær, skyldi monnum lærast
að haga sér eins^ óg menn við
kosningar?
Iivenær skal sá tími koma aS al-
mannaviljinn fái að koma í ljós?
Verður þess sjálfsagt langt að bíða.
óáreittur við atkvæðagreiðsluna?
Meðan sækjendur hafa ekkert
sem var að koma, fékk ekki neina
skipun um að hverfa frá borgar-
hliðinu, sem honum hafði verið
trúað fyrir að gæta, og stóð þess
vegna við hliðið þangað til dauð-
inn kom og setti hann þar fastan.
til að vera ímynd trúmensku fyrir
komandi kynslóðir. . Slíkur vörð-
ur fyrir málefni Jesú Krists, sem
er málefni guðs ríkis, hefir séra
ill árangur af því, sem hann starf-
ar. En þó kemur stundum atvik
sem sýnir hve árangurinn er dýrð-
legur. Eitt slíkt atvik höfum vér
í huga í dag. Hin látna kona var
búin undir fermingu af presti þessa
safnaðar og hún hætti aldrei að
vera honum þakklát fyrir það trú-
arljós, sem hann tendraði i sál
hennar, og það Ijós logaði ávalt
skært. Það ljómaði með himneskri
birtu á dau^astundinni. Vottur
um þakklæti hennar er þessi skírn-
arskál, gefin af ekkjumanninum
vegua þess að hann er sannfærður
um að þetta er í mesta samræmi við
hennar eigin hugstin, gefin af
hreinum kærleika.
Séra Steingrímur þakkaði með
mjög hlýjum orðum fyrir hönd
safnaðarins fyrir gjöfina og enn-
fremur frá sjálfum sér fyrir }>ann
persónulega vitnisburð, sem í þessu
væri fólginn. Svo áminti hann
yngri og eldri um að láta þennan
font minna sig á hið heilaga sakra-
ment skírnarinnar og á staðfesting
skírnarsáttmálans í fermingunni.
Hið fyrsta barn sem átti að skíra
við þessa skímarskál var lítil
stúlka, dóttir hinnar látnu konu og
Ólafs Eggertssonar, en þvi miður
var veður þannig, að ómögulegt
reyndist að koma með það frá
Winnipeg og fórst þetta því fyrir.
Viðstaddur.
Kirkjuþingið.
Á mánudaginn byrjaði þingið
aftur að gegna sínum venjulegu
störfum. Vom þá tekin til um-
ræðu fræðslumálin. Bar af mörg-
um þingmönnum bent á þá brýnu
nauðsyn, sem til þess bæri, að ung-
lingar nytu frekari uppfræðslu í
islenzkri tungu og lúterskum krist-
indómi, en nú á sér stað. Var það
samhljóða álit allra, sem um þetta
mál töluðu, að heppilegt mundi aö
stofna stutt kenslutímabil í sem
flestum íslenzkum dygðum vestan-
hafs.. Lauk þeim umræðum með
því, að þingið hvetur sem allra
flesta af söfnuðum kirkjufélagsins,
til þess að koma slíkum námskeið-
um á hjá sér.
All mikið var talað um þá miklu
nauðsyn, sem nú væri á að fastir
trúboðsstarfsmenn væru fengnir
til allra helátu íslenzku bygðanna
vestanhafs. Skýrði forseti kirkju-
félagsins frá þvi í þessu sambandi.
að fáanlegir væru tveir prestvígðir
menn, heiman frá Islandi, til þessa
starfa, fyrir kirkjufélagsins hönd.
Samþykt var að verja 500 doll-
urum úr heiöingjatrúboðs sjóði, til
þess að greiða með hin venjulegu
ársgjöld ungfrú Sigrid Esbehrn.
Ungfrú Esbehrn hefir um undan-
farin ár verið heiðingjatrúboði
kirkjufélagsins, en nýtur nú hvíld-
ar eftir starf sitt.
Allmiklar umræður áttu sér stað
um rit þau og fræðslutæki, sem
kirkjufélagið hefir að undanfömu
gefið út, til þess að notuð séu í
sunnudagaskólum safnaðanna. Var
að lokum samþykt að lexíublöðin
skildu gefin út, 2 á ári, og Ljós-
geislar, með liku sniði og verið
hefir.
Á þriðjudaginn var svohljóðandi
J)ingsályktun borin fram og sam-
þykt: “Þingið skorar á alla lút-
erska safnaðarmeðlimi í Vestur-
heimi, að sporna á móti sölu og
neyzlu áfengra drykkja eftir föng-
um.”
Þá lá fyrir þinginu umleitun
General Council sambandsins til
kirkjufélagsins um það, að ganga
inn í samband sitt. Urðu talsverð-
ar umræður um ]>að mál. Með því
að engin tök virtust á því vera að
leiða það mál til happasælla lykta
að sinni, var því frestað til næsta
þings.
■Tvö hundruð dollara styrk
var samþykt að greiða úr heima-
trúboðssjóði kirkjufélagsins til
Gamalmennahælis stofnunar, og
300 dollara til safnaðanna á Kyrra-
hafsströndinni.