Lögberg - 08.10.1914, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 8. OKTÓBER 1914
7
Mesta styrjöld heimsins
Meöal margra frægra manna,
sem skrifað hafa og talaö um
ófriðinn, er Roseberry lávaröur einn
er um eitt skeiö var ráöaneytis for-
seti á Englandi. Ræða hans, er
hann hélt á Skotlandi, snemma í
mánuöinum sem leið, fer hér á
eftir.
“Vér erum hér saman komnir á
hátíðlegri stund í sögu þessa lands
— miklu merkilegri heldur en
yfir þetta land hefir liöiö nokkru
sinni áöur, en þó er ekki nema
mánuður rúmur, síöan að friður
var yfir öllum löndum. Mánuöinn
sem leið hefir herlið vort orðið að
berjast fyrir lífi sínu gegn miklu
ofurefli. Tvisvar er búið að aug-
lýsa nöfn þeirra mörgu, sem lífið
hafa mist, og verður það líklega
gert oftar. Floti vor hefir verið
í bardaga. Öll Evrópa er í upp-
námi, einsog jarðskjálfti hafi yfir
hana gengið, og dunar undan
fótataki stórra hera. Hvilík
breyting á svo skömmum tima og
Evernig er hún til komin?
Neisti í púðiurhaug.
Það mun ekki verða uppskátt fyr
en eftir á, sem gerðist að tjalda-
baki, áður en ófriðurinn skall yfir.
Vér vitum um fáeina atburði, sem
•öllum eru augljósir, að Austurriki
sagði Servíu stríð á hendur, að
Rússar lýstu þvi, að þeir yrðu að
liðsinna Servíu, að Þýzkaland kvað
opp úr, að það þyrfti að hjálpa
Austurríki, en Frakkar sögðust
skyldir til að hjálpa Rússum. í
rauninni sló hér rtiður neista í það
mikla púðurbirgi, scm þjóðimar
hafa verið að reisa í síðasta manns-
•aldur — þann ógurlega púðurhaug,
sem Evrópu þjóðir hafa verið að
bera saman með mikilli kostgæfni
og erfiði sem var illa varið. Þeg-
ar hver hleður saman hertýgjum
og vígvélum á móti öðrum, og
heitir til þess öllu afli um langan
tíma, þá kemur loks að því, ann-
aðhvort að vopnin vegast af sjálfu
sér eða að þjóðirnar segja: “Vér
getum ekki lengur risið undir þess-
ari byrði og þessari óvissu, það er
betra að binda enda á þetta og taka
saman strax í stað.
Afstaöa vor.
Hvemig komumst vér í stríðið?
Af bréfum, símskeytum og við-
ræðum, sem á milli fóm fyrir
strjðið, munuð þér geta sannfærst
um, að stjórn vor, og þá vitanlega
hennar framsögumaður og fimi
fulltrúi, Sir Edward Grey, reyndi
til þess, bæði fimlega, rösklega og
með óþreytandi áhuga, að brjóta
uppá leiðum til þess að friður
héldist. Eg álít, að hann hafi stað-
ið illa að vígi, af því að tíminn
var of stuttur og verið var að
safna liði, meðan á tilraunUnum
stóð, og þegar búið er að koma
saman stórum her, er nálega með
engu móti hægt að komast hjá
ófriði. En hvað sem því líður,
þá miðaði vor hlutdeild í málinu að
því, að halda friði.
1 annan stað höfðum vér þess að
gæta, að láta ekki sóma vorn og
drengskap. Vér höfðum gert þann
samning, er Frakkar og konungs-
ríkið Prússland einnig undirskrif-
uðtx, að ábyrgjast það, að Belgíu
skyldi ekkert grand gert. Vér
komumst að þeirri niðurstöðu,
hvort sem hún var rétt eða röng,
viturleg eða óviturleg, en eg álít
hana bæði rétta og viturlega, að
svo lengi sem nokkur þróttur fylgdi
Bretlandi, þá væri því enginn ann-
ar kostur en að halda heit sín við
Belgíu, og að vér værum ráðnir í
að standa við gefin loforð, ef
Þýzkaland hefði fastráðið að rjúfa
sín heit.
Belgía stendur nú í björtu báli
og er löðrandi í blóði, en bygðin
er eydd; eitt af þeim stórveldum,
sem sór að ábyrgjast hana, er
orsök að þessu. Hversu lengi
mun’di hin brezka þjóð liafa þolað
^ð horfa á slíkt fyrir dyrum sín-
úm?. Þá hefðum vér vissulega
farið á stað og orðið of seinir og
séð sárlega eftir því, að hafa hik-
að í upphafi.
Stærsta stríð heimpins.
Þetta er stórkostlegasta styrjöld,
sem heimurmn hefir séð — langt
nmfram allar aðrar styrjaldir sem
veröldin hefir horft uppá. Orust-
an við Eeipzig ('1813), þarsem
Rússar, Prússar og Austurríkis-
menn börðust gegn Napoleon og
komu honum á kné, var kölluð
þjóðorusta. en ekki börðust þjóðir
þar; í þeirri orustu börðust stórir
herir. En í þessum ófriði leiða
þjóðirnar saman hesta sina. Hver
vopnfær maður á fastalandi
Evrópu hefir á þessari stundu
gripið til vopna. Með öllum stór-
veldunum, utan Italíu, er hvar
vopnfær maður hertýgjaður. En
svo stendur ekki á fyrir oss. Vér
höfum aldrei lögleitt herþjónustu
skyldu; vér höfum aldrei heimtað
Það, að hver maður skyldi bera
vopn fyrir ættjÖTð sina, þegar
nauðsyn krefur.
Góður málstaður.
Eitt er algerlega víst í öllu þessu
efni — þeir sem fara og berjast,
munu berjast fyrir góðum málstað.
Vér erum að berjast fyrir sjálf-
stæði Belgíu gegn stórveldi sem
ábyrgðist það og hefir eyðilagt það.
Vér erum að berjast fyrir sjálf-
stæði Frakklands, vinveittrar sam-
bandsþjóðar, og vér erum að berj-
ast fyrir því að alþjóðalög og sam-
þyktir í Evrópu haldist, en þær
rjúfast og verða að engu ef óvinir
vorir sigrast.
Þegar utanríkisráðherra Þýzka-
lands var spurður, hvort hann ætl-
aði sér að ganga á hlut Belgíu og
rjúfa gerða samninga, þá svaraði
hann: “Þið farið ekki í stríð út-
af því — farið ekki að berjast út
af pappirsmiða”. Stórveldi sem
gengur þannig á gefnar trygðir er
líklegt að fá rauðan belg fyrir grá-
an. Kanslari hins þýzka rikis, er
hann varði aðgerðir stjórnarinnar
á þingi, sagði svo frá: “Vér viss-
um vel, að vér gerðum rangt að
ganga á hlut Belgíu, en vér vorum
tilneyddir • að gera rangt”. Sú
þjóðj sem byrjar stórmikinn ófrið
með þvi að lýsa því, að hún standi
á röngu, og að hún sé neydd til
þess að gera rangt, er líkleg til þess
að verða hart úti, ef guð horfir á
frá himni sínum.
Þarnæst berjumst vér ekki ein-
göngu fyrir Belgíu, Frakklandi og
helgi alþjóða laga, heldur berjumst
vér fyrir oss sjálfa. Vér berj-
umst ekki til landa, ekki til að
auka einni ekru við lönd vor, né til
að ná neinum' hagsmunum, lieldur
aðeins til að tryggja frelsi vort
gegn kúgun, sem væri óbærileg.
Eg veit að hernaður hefir stað-
ið á vorum dögum, er lokið hefir
með því að eitt eða tvö fylki hafa
skift um yfirdrotna. Þessum, sem
nú stendur, mun ekki ljúka með
því. Vér vitum að ófriði hefir
lokið með því, að skaðabætur hafa
verið greiddar, en þessum sem nú
stendur, mun ekki ljúka á þá leið.
Ef vér erum sigraðir.
Látið yður ekki annað til hugar
koma, en að nú verði barist til
þrautar. Ef oss verður komið á
kné nú, þá eigum vér aldrei við-
reisnar von. Eg ætla ekki að biðja
yður að hugsa það eitt augnablik,
að þér verðið undir, en ef þér
viljið ekki verða sigraðir, þá verð-
ur hver maður, sem er fær til land-
vamar, að ganga á hólminn.
Gerum okkur nú i hug, að oss
verði komið á kné. Ekki býzt eg
þó við að land vort yrði lagt við
annað riki, svo sem skatt'and. Það
er óhugsanlegt, að horfa upp á út-
lenda einkennisbúninga, útlenda
löggæzlumenn, útlend lög, útlenda
skattheimtumenn í landi voni. En
annað er liklegt, til að koma fyrir,
ef vér værum sigraðir, — að vér
yrðum að smáveldi, lifðum á góð-
vild og náð þess sem væri oss
meiri, herlið vort takmarkað. flot-
anum skorður settar, ríki voru skift
upp á milli þeirra sem yfir oss
gengju. Vér yrðum svo lágt settir,
að vér getum ekki gert oss það í
hug. !
Ef sú læging biði vor, að verða
smáríki, álíka sett og eg nú lýsti,
þá mundi eg fyrir nntt leyti af
öllu hjarta heldur taka þann kost-
inn, að öll þjóð vor, einsog hún er,
færi í útlegð eða fengi bana, og
skildi landið autt eftir handa betra
og þróttugra kyni.
Vér skulum sigrast.
Xér mttnum sigri ná vegna þess
að þjóð og veldi slíkt sem okkar
er, verður ekki að velli lagt með
öðmm eins hernaði og þessi er.
Vér munum ná sigri vegna þess
að þjóð vor er sammála og sam-
taka betur en nokkru sinni fyr.
Vér munum sigrast vegna þess að
lönd vor fyrir handan höf keppast
hvert við annað að veita oss lið,
með fé, vistum og herliði.
Umfram alt er sú ástæða til þess
að vér munum sigrast, að vér höf-
um hreinan, háleitan og góðan mál-
stað, og vér getum skotið máli voru
með auðmjúku, en að minni hyggju
fullkomnu trausti, til hans, sem
“líknar striðanda lýði”.
Stríðshundar
Flest blöð um víða veröld eru full
af stríðsfréttum um þessar mundir.
Þar er sagt frá borgarbrennum,
mannfalli, vöruflutninigum, hrossa-
kaupum líknarstarfsemi. liðsafla og
ótal öðrum atriðum. En þar er
sjaldan eða aldrei getið um hunda.
Þeir vinna þó hlutvek sitt þar engu
síður en menn og hestar og vélar.
í flestum löndurn Norðurálfunnar
er hundum kent að njósna, flytja
boð og leita að særðum mönnum á
vígvöllunum og hjálpa þeim.
Þýzkaland, Frakkland, Rússland,
Austurriki og ítalía hafa öll sína
stríðshunda. En líkast til hafa þeir
orðið Prússum fyrst að liði. Þeir
hundar einir, sem eru námfúsir og
sterkir og geta iþolað illa meðferð,
eru notaðir til þessara starfa.
Fyrst er þessum hundum kent að
flytja bréf og skotfæri til þeirra,
sem fremstir standa í fylkingum.
Fjallaloft.
Um jörð og hjörð er heiður friðarbjarini.
Hér hallast bygðin örugg fjalls að barmi,
og býlin hvíla sæl og sumarheit
í sólgljá undir léttum jökulhvarmi.
Hér má sjá íslenzkt yfirbragð á sveit,
við eyðisvæðin há og mikilleit.
Til þeirra er sem eðlið þjóðar víki
frá ósaversins dauða, lygna síki. •
Svo fljótt manns hugur vex frá þaki og vegg
i víðáttunnar hljóða, stolta ríki.
Hjá einum lífteig lofts af tindsins egg
er lágsléttunnar andi bragðlaus dregg.
—Hér stígur landið hátt sem borg af hæðum
með hjallaþrepin ábreidd grænum klæðum
og gljúfur sker úr hömrum handarrið;
þar hlær við fljót af grjótsins þúsund æðum,
sem brýzt með laxastökk og strengjanið
fram stigans rimai;, út um fjarlæg hlið.
En annað flóð berst hér af lengri leiðum;
það líður fram af öræfanna breiðum,
það brynnir öllu og strýkst um strá og grein,
sem stara loftþyrst móti bláunt heiðum.
Þar örninn siglir hart þess heiðu unn,
en hreinninn leikur niðri, við þess grunn. —
-----Að lifa sér, að vera alls sá eini,
er ódauðlegi viljinn mikli, hreini.
Eg veit hvað er að fagna í fjallsins geim
ög finn hér leggja ílm af hverjunt steini.
Sú dýpsta sjón hún sýnist alÖrei tveim. —
Eg sakna ekki neins um víðan heim. .
Mér þykir hér sent skugginn sjálfur skíni
og skifti urðin svip í tíbrár líni.
Hér lógar djásnadýrð unt stegg og hæng,
sem dreypa á sig lofts og strauma víni,
En klettsbrún hnyklast efst hjá ungans sæng.
sem á að bera landsihs hæsta væng.
Sem öfug hylling hvelfast fljótsins álar;
þar himininn í vatnslitum sig málar.
Hér speglast mér í köldum hantrahyl
sú hæð, sem geyrnir andrúm minnar sálar.
Hér finn eg himins elda breiða yl
um öll þau djúp, sem hjarta mitt á til.
Eg man þig heiðasveit þó dagar dvíni
og deyi öll þín blóm í hvítu líni.
Þinn andi hefir svalað rninni sál;
eg sé þig enn og drekk af þínu víni.
Ó fjallakyrð, sent á ei mannlegt mál,
ó máttarveig af himnadjúpsins skál.
EfNAR BENEDIKTSSON.
—Itigólfur.
Seinna er þeim kent að leita að særð-
um mönnum. Þegar þeir finna særð-
an mann, gelta þeir af öllum mætti
til þess að vekja athygli líknarliðs-
Lns. Ef svo stendur á, að enginn get-
ur komið samstundis til hjálpar, þá
taka þeir húu hermannsins eða rífa
stykki úr fötum hans og hlaupa með
það til líknarliðsins. Þegar þeir ná
i það, vísa þeir því Ieið til mannsins
sem særður er.
Þessir hundar þokkja líka óvin-
ina. Þegar þeir sjá þá, gelta þeir
i ákafa. Þeim er kent það á þann
hátt, að menn eru látnir fara t út-
lendan einkennisbúning. Þegar hund-
arnir sjá þá, gelta þeir. Á meðan
hundarnir eru ekki fullnuma, eru
þeir eldri látnir fylgja þeim, svo að
þeir yngri megi læra af hyggindum
hinna.
Stríðshundar flytja hermönn-
um skotfæri jafnótt og þau eyðast,
meðan á áhlaupum stendur. Þegar
áhlaup er gert, verður kennari hund-
anna að halda sig hjá skotfæra-
vögnunum, er hann grunar að skot-
færi séu þrotin hjá hermönnunum,
þá sendir hann hundana á stað. Ber
hver hundur 150 skothylki í þar til
gerðri tösku á bakinu. Hlaupa þeir
eins og fætur toga með þessa dýr-
mætu byrði til hermannanna. Þeg-
ar taskan er tæmd, hlaupa þeir
jafnharðan aftur til baka til að sækja
nýja byrði. A þessu gengur meðan
áitlaupið stendur yfir, eða þangað til
morðvopn óvinanna leggja þá að
velli; kemur það oft fyrir.
Ef þessir hundar særast, en kom-
ast þó lífs af, er mjög erfitt að fá
þá til að fara aftur um þær slóðir,
þar sem þeir hafa særst. — Svo
skynsamir eru þeir, að einungis her-
menn úr þeim flokki, sem hver
hundur heyrir til, fær að taka skot-
færin úr töskunni. Þegar áhlaupi
linnir, eru hundarnir sendir út á
vígvöllinn til að leita aS hinum
særðu. í rússneska hernum er
htVidunum því nær eingöngu kent
að hjálpa líknarliðinu. Hafa St.
Bernhard’s hundarnir reynst bezt;
þeir eru sterkir og þolbetri en flest-
ir aðrir hundar. Er ábreiða bundin
á bak þeim með merki Rauða Kross-
ins. Undir kverkinni bera þeir dá-
lítinn poka. Eru 1 hortum sáraum-
búðir, brennivín og meðul. Þegar
þessir hundar finna einhvern, sem
ekki getur sjálfur búið um sár sín,
hlaupa þeir skemstu leið eftir hjálþ.
Þessir hundar eru ekki kallaðir
stríðhundar, því að þeir eru að eins
notaðir til þess að hjálpa þeim sem
særðir eru.
Þessum hundum er mjög hrósað
fyrir það, hve ótrúlega vel þeim
gengur að rekja spor manna, og það
er sagt áð þeir séu eins fljótir og
beztu læknar að finna, hvort særðir
menn eru lifandi eða ekki. Ef þeir
þefa af föllnum manni og halda svo
leiðar sinnar, má ganga að því vísu,
að það er ekki ómaksins vert að leita
að lífsmarki með honum. Þess
vegna halda þeir áfrarn til að leita
þeirra, sem hjálpar þurfa.
Þannig vinna þessi dyggu dýr dag
eftir dag og nótt eftir nótt. Þeir
eru vissulega sannir Samverjar í
styrjöldinni, sem nú geysar í Norð-
urálfunni. Því að öll þau ríki, sem
þar berast á banaspjótum, hafa
þessa hunda, og þeir verða áreiðan-
lega mörgum manni daglega til ltfs.
Vandaðar vörur.
Arlegar Jóla-
Ferðir
Kjósa
má um
leiðir
■ N
Fimm
mánaða
farbréf
NIÐURSETT FARGJOLD
TIL
AUSTUR HAFNA
í sambandi viö farmiða til
Gamla landsins
DAGLEGA—Nov. 1. til Ðes. 31.
Nákvaemar upplýsingar gefnar
þeim sem æskja þess af öllum Can-
adian Northern agentum eða
R. Cf^EEL^Ni Cen. Passenger Agent
WINNIPEC
Kvcðja Skaftfellinga
til
SIGURÐAR EGGERZ
ráðherra.
Göfgi vinur, — vegir skiljast,
víst skal sæmdar unna þér I
Þó er ekki þess að dyljast:
þin úr hópnum söknum vér, —
þín, sem eins og bezta bróður
breytir við hvern smælingjann,
hógvær, lipur, ljúfur, góður,
leiðir, gleður, styður hann.
Réttsýnn hugur, rögg og snilli
ríkulega’ er gefin þér, —
sátt og friðinn flokka milli
framar öllum barstu hér.
Viljinn þinn með dug og dáðum
drjúgum nýja framsókn ól, —
þér til sóma’ í sýslum báðum
saztu’ á þínum veldistól I
Svo mun enn þót sess þinn hækki
sóma þjóðin af þér fá,
þó að ábyrgð þyngist, stækki,
þínum breiðu herðum á.
Velferð þjóðar vættir góðar
varpað hafa þér á bak, —
ber til gæfu þér og þjóðar
þetta dýra Grettis-tak!
Vertu allra Islendinga
óskason í framtíð kær, —
sverð og skjöldur Skaftfellinga,
sköp þótt oss þig beri fjær! —
Kveðjum allir hugum hlýjum
héraðskæran sýslumann!
Krýni gæfan glöðum, nýjum
geislum íslandsráðherann.
Guðm. Gudmundsson.
—Vísir.
Innlendur iðnaður.
Framkvæmdarnefnd Iðnaðar-
mannafélagsins í Canada hefir sent
umburðar bréf til allra meðlima
sinna. Þetta bréf er fult af holl-
um og heilnæmum kenningum og
góðum ráðum. Þar er sýnt fram
á hvernig verksmiðju eigendur og
iðnaðarmenn þessa lands geta
hjálpað til að bera byrðina, sem ó-
friðurinn hefir kastað á herðar
landsmanna.
Bréfið minnir meðlimi sína á
það, að hvað sem stjómin kunni
að panta hjá þeim í þarfir her-
manna vorra, þá beri þeim að
muna eftir því, að ekkert sé nógu
gott handa þeim, nema það bezta.
“F.f þér er ætlað að leggja til
skó handa hermönnum okkar, þá
mundu eftir því, að það þurfa að
vera vandaðir skór, því að fótsár
hermaður er ónýtur hermaður”
segir í bréfinu.
“Gleymdu því að þú getur haft
auka hagnað af því sem stjómin
pantar hjá þér. Mundu það, að
baráttan sem, Canadá stendur í er
barátta fyrir frelsi og velmegun
hvers einstaklings sem í landinu
dvelur, og þú getur á engan hátt
betur stutt vom málstað, en með
því, að sjá um, að stjómin fái fult
verðgildi penihga þeirra, sem hún
borgar þér.”
Bréfið áminnir meðlimi sína um
að hjálpa Canada til að standa
fjárhagslega á eigin fótum. “Vér
ættum að kaupa alt það óunnið efni
sem til iðnaðar þarf af mönnum,
sent búsettir eru i landinu. Ef Þáð
er ekki til í landinu, þá innan hins
brezka ríkis. Sá hagur sem vér
kunntim að geta haft af því, að
kaupa sumar vörur frá hlutlausum
löndum. er einskis virði i saman-
burði við það góðverk, sem þér
vinnið með því að veita Canada
búum eða brezkum þegnum at-
vinnu. Hver einstaklingur i Can-
ada ætti að vinna í sömu átt; hver
einstaklingur ætti fremur að kaupa
þær vömr, sem búnar eru til í
landinu, heldur en þær sem fluttar
eru inn frá öðrum löndum. Blöð
og tímarit minna menn stöðugt á
þessa skyldu og þeir ættu að vera
svo miklir ættjarðar vinir, að þeir
láti það ekki sem vind um eyrun
þjóta. Það sem ætlast er til af
verksmiðjueigendum er það, að þeir
gangi á undan öðnim með góðu
eftirdæmi.”
HVÖT
til
Goodtemplara og bindindisfélaga.
Starfið, bræður, standið þéttir
saman,
stórskot hefjið Bakkus þrælinn á,
hildarleikinn hefjið öflga^i, raman,
hann svo verði’ að hverfa virkjum
frá.
Það er sæld og sómi okkar, landa,
að siga fram, þótt aldan rísi hátt,
og vernda börn og bæi frá þeim
vanda,
að brimsog hennar mylji þau i
smátt.
J. H. Arnason.
íslenzk kol.
Skömmu eftir að alþingi hafði
kosið nefndina til þess að sjá
landsmönnum fyrir lífsnauðsynjum
meðan á ófriðnum stendur, sneri hr
Guðm. E. J. Guðmundsson sér til
nefndarinnar og fór þess á leit við
hana, að hún veitti sér 8,000 kr. lán
til þess að reka kolanámugröft
Dufansdal í Arnarfirði. Eru þar,
sem kurmugt mun vera, kol mikil í
jörðu og hefir verið gerð tilraun
með þau þar vestra og kváðu þau
hafa reynzt mjög vel.
Nefndin gaf umsækjanda þá það
svar, að hún myndi taka málið til
íhugunar við fyrsta tækifæri og síð-
ar tjá honum álit nefndarinnar um
málið. Svarið kvað enn þá eigi
vera komið.
Oss virðist boð kaupmannsins full-
komlega þess vert, að það sé athug-
að nánara. Það er sönnun fengin
1 fyrir því, að töluverð kol eru í jörðu
í Dufansdal. En hingað til hefir að
eins örlítið verið unnið af þeim, að
eins nægilegar kolabirgðir teknar af
bændum í grend við námuna. Mun
það aðallega stafa af því, að fáir eru
hér i landi svo efnum búnir, að þeir
geti lagt fram fé til fyrirtækis sem
| þessa Menn fróðir í þessum grein-
\ um kveða það vafalaust, að góð ofn-
j kol séu í jörðu, þegar dýpra er
grafið, þar sem sú kolategund, sem
ALLAN LINE
Konungleg Póstgufuskip
Frá Montreal Frá Halifaz
til til
Liverpool og Glasgow Glasgow
FARGJOLD
A FYRSTA FARRÝMI.......$80.00 og upp
Á ÖÐRU FARRÝMI.........$47.50 og upp
A pRIÐJA FARRÝMI.......$31.25 og upp
Fargjald frá fslandi
(Emigration rate)
Fyrir 12 ára og eldri......... $56. t«
“ 5 til 12 ára............. 28.05
“ 2 til 5 ára............... 18,95
“ 1 til 2 ára............... 13-55
“ börn á 1. ári............. 2.70
Allar frekari upplýsingar um gufugkipaferÖimar, far-
bréf 0g fargjöld gefur umbotSsmaíSur vor, H. S. BARDAL,
horni Sherbrooke og Elgiu, Winnipeg, sem annaat um far-
gjalda sendingar til Islands fyrir þá eem til hana leita.
W. R. ALLAN
$44 Matn 8t., Winnlpef. ACaJumboÖHmatSo- tmmiiUuuSl.
ST0FNSETT 1882
LÖGGILT 1914
D. D. W00D & S0NS,
------------LIMITED----------------
verzla með beztu tegund ,af
= K O L U M =
Antracite og Bituminous.
Flutt heim til yðar hvar sem er í bænum.
Vér æskjum verzlunar yðar,
SKRIFST0FA:
904 Ross Avenue
herni Arlington
TALSlMI:
Garry 2620
Private Exchange

Lófalestur
KARO
Hinn nýi lófalesari
EftirmaSur Crescentla og Iæri_
svetnn hins fræga Cheiro, frá
Regent St., London.
8 Stobart Block
290 Portage. F. Main 1921
ViSlátinn: 2 til 6 og 7 til 9
Gjald: $1.00 og $2.00
TALS. M. 4021 328 SMITH ST.
Maple Leaf Wine Co. Ltd.
Alskonar áfengir
drykkir og bjór.
SjéRSTAKT:
Portvín $1.35 galionlð.
“ 40c. potturinn
Brennivín $1.00 flaskan.
efst liggur í Dufansdal. hefir þó
reynst sæmilega vel. En bændur
hafa auðvitað látið sér nægja að
taka þau kol, sem efst liggja. Það
virðist hér sem gott tækifæri bjóð-
ist nú til að ganga úr skugga um
hvort virkilega séu góð> ofnkol í nám-
nnni í Dufansdal. Reyndist það vera
svo, væri þessum 8,000 kr. vel varið.
En þó svo væri, að eigi væri nægi-
legar kolbirgðir í námunni til þess
að rekstur hennar svaraði kostnaði,
■þá virðist upphæð sú eigi svo gíf-1
urleg, að landssjóði sé hún um megn. j
Enda er hér að eins talað um lán,
sem viðkomandi kaupmaður, og
menn þeir, sem bak við hann standa,
án efa eru færir um að greiða lands-
sjóði aftur.
Guðmundur kaupmaður hefir sýn-
ishorn af kolunum; hefir hann reynt
þau hér í Reykjavík og sú tilraun
borið ágætan árangur. — Morgun-
btaðið.
Dominion Hotel
MainSt. - Winnipeg
Björn B. Halldórsson,
eigandi.
Bifreið fyrir gesti
Sími Main 1131. - Dagsfæði $ 1.25
ft NECESSITIES
at LOWEST COSI
m Trjáviður, kol, hveiíimjöl, epli, stólper og
vírgirðingar og vélar til landvinnu
alt fyrir miklu minna verö heidur en þér keyptuð
með gamla laginu. IComisT í samband við
—hið mikla samvinnu féiag, erbændur hafa stofn-
að til hagsmuna baendum, Skrifið eftir upplýaingum
FURNITURE
OVfiRL * *!D