Lögberg - 29.07.1915, Blaðsíða 3

Lögberg - 29.07.1915, Blaðsíða 3
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 29. JÚLl 1915. Hvert sendið þér hveitið? Það má einu gilda hverjum þér hafið selt á liðna tímanum og hvað sem yður kann að vera boðið þá SELJIÐ ÞESSA ÁRS UPPSKERU ^GGGfe sem cr elzta bændafélag og félag sem hefir gert yð- ur mögulegt að fá bezta verð fyrir bveitið, Skrifið eftir flutningskostnaðar skrá eða öðrcm upplýsingum um hveitisölu. Bezti bindaratvinni, byggingaviöur og giröingar og önnur landbúnaöar áhöld, vélar vagnar o.s.frv. The /raYn ^rowers 6. Rrnnchesat L’ Winnipe^ -Manitoba Brnnchcs at REOINA.SASK. CALGARY.ALTA niKT WILLIAM.ONT. Aýcr . NEWWLSTMINSTER British Columl ia Hneyksli í stjórnardeild Rogers. Vinna á stjórnarverki í Toronto hefir verið stöövuö og fjórtán stjórnar eftirlitsmenn reknir úr vistinni, vegna hneyxlanlegs fjár- dráttar og svika, sem búiö var aö kæra fyrir löngu, þó ekki væri því gaumur gefinn. Petta vekur al- ment mikla eftirtékt og þykir ekki eiga af Dominion stjórninni aö ganga, aö hneyxli og ósvinna sé samfara þeim verkum sem fé er lagt til úr landssjóöi, meö ráði hennar. Þetta hneyxli i Toronto þykir stappa nærri, ef ekki taka upp úr hergagna kaupa hneyxlinu og öllum öörum, sem upp hafa komiö, siðan hin conservativa stjórn tók völd. Fyrir tæpum hálium manuði fór Hon. R. Rogers um Toronto — ef til vill á leið til aðalstarfs síns, i sambandi við Manitoba hneyxliö — og var látiö í veðri vaka, aö hann kæmi til að líta eftir hafnar- virkjum, sem þar voru i smíöum fyrir Dominion stjórnina. A þeim tímapunkti vissi ráðgjafinn þaö mikið vel, afe svik voru þar i tafli, sem mundu jafnast á við þinghús’hneyxlið i Manitoba og hergagna-hneyxlið i Ottawa, en lét þaö þó í veöri vaka, að “á- nægjulega vel gengi þaö verk.” Þegar conservativa stjórnin komst að völdum fyrir tæpum fjórum árum, þá hófu flokltsmenn hennar í Toronto ákafar kröfur um aö þar væru brúkaðir miklir peningar til opinberra verka. Margt höfðu þeir á prjónunum, þar á meðal ráöagerð vun umbæt- ur á hafnarvirkjum til margra miljóna. Hér um bil fyrir tveim árum síöan, var fyrsti partur verksins boöinn út, og varö það félag hlut-1 skarpast, sem1 heitir Canadian J Stewart Go., og var það angi afj Amerisku bygginga félagi. Meö j tilboði þeirra fylgdi bréf, aö sögn, \ er sagöi svo, aö stjórnin mætti ekki j framvísa meöfylgjandi byggingar ávísun félagsins til borgunar. j Þetta mun hafa vakiö umtal, en, ekki er greint hvað gert var i þvi: efni, nema að félagsins tilboði var sint. Hversu afarstórt þetta vérk var, má ráða af því, að eitt atriði í samningnum var, að félagið átti að taka úr hafnar botninum 20 miljónir cubic yards, en borgun fyrir það er 4 miljónir dala, ef gert er ráö fyrir aö borgað sé 20 cent á cubic yardiö. Aðrar upp- hæðir, til að smíða skipabása, voru álíka tröllslega miklar. A f þessu var verkið f^ngið í hendur mörg- um verkafélögum, með undirboði, meö samþykki og vilja stjómar- innar, rétt á sama tíma, sem hún1 hrópaöi sem ‘hæst umi það, að slíkt hefði átt sér staö, þegar Naaional Trancontinental brautin var bygö. I Þegar verkið var lítið eitt á veg komið, tóku þeir, sem; undirboðin gerðu, að springa á þeim, og var því kent um, að þeir hefðu boð- izt til að gera verkið fyrir of lágt verð. Sumir þeirra leituðu í vand- ræöum sínum til alþektra con- servativa smala i Albany klúbbn- um í Toronto, og upp frá því varð það algengt, að samningsrofar buöu verkasamninga til sölu í öll- helztu borgum austanlands. Nú vildi svo til, að hafnarnefnd i Toronto hafði hönd i bagga með nokkru af þessum stórvirkjum, og leið ekki á löngu þartil hún mót- mælti því, hvemig verkiö væri unnið, yfirleitt, og sömuleiðis sér- staklega hve lélegt efni væri lagt til í sumt af verkinu. Cousens hét sá verkfræðingur sem hafnar- nefndin hafði fyrir sig og lenti j honum saman við verkfræðing fé-: lagsins. Power að nafni, en fyrsta afleiðingin af þeirra*viðureign var það, að aðalverkfræðingur stjórn- arinnar, er Sing hét, sagði sig frá hlutdeild og eftirliti. Annar kom i hans stað og var nú reynt af megni, aö fá Cousens til að lita á málið með sömu gleraugum og hinir, af stjórnardeild opinberra verka, en það tókst ekki. Hinn nýi verkfræöingur deildarinnar kvaö verkið vfera vel unnið, en uppdrættirnir væru illa geröir. Þegar vora fór, sýndi sig að Cousens hafði ekki aö ástæðulausu hreyft mótmælum, því að þá tóku innviðir básanna að fara á flot og rak þá á land um alla fjömna. Cousens hélt því enn fram, af hálfu hafnarnefndar, að bæði verk og efni væri óforsvaranlegt, en stjórnarinnar verkfræöingur að verkið væri vél unniö og ekkert væri að, nema aö áætlun og upp- drættir væru illa gerðir. Loks kom þar, aö stjómin var þvinguð til þess, snemma i júni, aö láta undan kröfu Mr. Cousens um að setja nefnd til aö rannsaka og kanna verkið. í þeirri nefnd voru Shewen, verkfræðingur úr New Brunswick. Miller, contract- ari frá Ingersoll og verkfræðingur stjórnarinnar, Sweeney aö nafni, sem nefndur var oftar en einu sinni x sambandi við þinghús mál- ið í Manitoba. Þegar nefndin tók til starfa, kom það í ljós og sannaðist, sem áður hafði verið haldið fram, að ekki var vel aö1 unnið; . Meðal annars lcom það fram, að sögn, að steinsteypu veggur sá, sem átti að vera milli bjálkagrindar og bakka, var ekki vel gerður. Hann var úr steinsteyptum “plönkum”, er áttu að falla saman niðri í vatninu, einsog vel plægð borð, en ekki féllu þeir betur en svo, að mold og möl skolaðist út um stórar glufur á milli þeirra; í gegnum þær hrundi fyllingin, sem helt hafði verið í bilið rnilli veggsins og bakkans, einsog vatn úr tunnu, sem hiarga stafi vantar í. Aðrir ágall- ar, álíka stórkostkgir, fundust á bjálkaverkinu, á 6000 feta bili, sem kannað var af köfunarmönn- um. Skýrsla um rannsóknina vakti óróa meðal contractara, sem stjórninni fylgdu 0g var reynt að láta rannsóknamefndina taka sönsum. Borgarstjórinn Church fór til Ottawa,.en Mr. Rogers var þá í Winnipeg og varð för hans til ónýtis. Rannsóknin hélt áfram og nefndarmenn fóru til Ottawa að henni yfirstaðinni. Þar til settir menn reyndu að sannfæra stjórn- ina og hennar trúu þjóna um það, að félagiö bæri ekki ábyrgðina og héldu því fram, að alt efnið væri keypt af stjómarinnát fylgismönn- um. Skýrsla nefndarinnar er fram komin, en ekki opinbemð. Áður en hann tók skýrsluna til endan- legs úrskurðar, fór Mr. Rogers til Toronto, til þess að athuga, 'hvað gera rnætti, til að komast hjá opin- beru hneyxli, er áreiðanlega mundi af henni hljótast. Hann kvað svo að orði, að “verkiö gengi ánægju- lega vel”. Þegar hann kom aftur, var leitaö á hann að fresta að- gérðum. Hið snna ér að komast í hámæli, hið sama og verkfræð- ingurinn Cousens hafði staðfast- lega haldið fram. Nú er svo sagt, að þeir Gowtly og Clark, meðlimir hafnamefndar í Toronto, hafi óttast að undirróð- ur ‘hlutaðeiganda rnundi hafa til- ætlaðar verkanir, fóru því til Ottawa og hótuðu aö segja af sér, nema ráðgjafinn gerði þegar ráð- stafanir til að bæta úr skák. Við það var verkum hætt, verkfræð- ingar og eftirlitsmenn stjómar- innar, fjórtán að tölu, látnir fara og nú situr stjómin og íhugar hvaö ger^ skuli. Að svo stöddu er ómögulegt að reikna út, hversu mörgum miljón- um landið hefir tapaö við hneyxli þetta. Sumir sem vit hafa 'a, halda þvi fram, að ekki"Verði hjá því komizt, að rífa alt niður, sem gert hefir verið og byrja á því að! nýju. Ef svo skyldi vera, þá verður kostnaöurinn líklega tvö- faldur á viö það, sem um var sam- ið við Stewart félagið. Hvort sem upphæðin er ein miljón eða firnm miljónir, þá segist það al- drei skuli borga hana. Hafnar- nefndin tjáðist leggja til, að taka samninginn af félaginu og fá hann öðrum í hendur. I vandræðum sínum hefir stjómin falið enn nýrri nefnd að yfirfara alt verkið frá byrjun og gera áætlun um, hve mikiö muni kosta að gera það upp 4. nýtt. En hérmeð er upp komið hneyxli í Ottawa, sem gefur öðr- um nýlegum ekkert eftir. Liðsatnaöur. Lögeggjan eggjuðu nokkrir helztu borgarar almennitig, á fundi sem haldinn var á miðviku- dagskveldið, að ganga undir nauö- syn rikisins, sýna ættját'öar ást og brezkan karlmaimshug, ef til lið- safnaðar þyrfti að korna, umfram það sem íram hefir farið. Fund- urinn vet li3.1ciinn i stscrstn. S3.m~ komusal borgarinnar, en svo margt fólk sótti þangaö, að hvergi nærri koxnst fyrir, var þá annar salur opnaöur á næstu grösum, en þar fór á sömu leið, svo margt safnaðist þangað, að ekki komst inn. Ræðumenn, meðal þeirra borgarstjórinn Waugh og iylkis- stjórinn Cameron, brýndu þaö fyrir áheyrendum, hver nauösyn lægi við og sýndu hvemíg hin brezka þjóð hefði jafnan snþizt viö ! háskanum, þegar hann bai að. Fundarmenn tóku orðmn þeirra með miklum íögnuði, svo aö sjald- an eða aldrei hefir hér verið hald- ið mót, er svo ákaft og einhuga fylgi hefir hlotið. Hon. Ed. Brown stjórnaði aðalfundinum. “Hvernig éxgum ver að svara þeim manni, sem hefir drepið börn og konur á Englandi, sent kafbáta til að myrða vamarlaust fólk, sem engan hlut átti í stríð- inu og brotið öll boðorð og sum sem aldrei voru upp hugsuð. Það er að oss komið nú. Vér erum staddir á þcim vegainótum nú, er vér verðum úr þvi að skera, hvoit vér eigum aö berjast meöan nokk- ur stendur uppi, eða beygja kné vor fyrir harðsíjóranum.” Svo mælti borgarstjórinn á fund'inum. “Eg vil sjá unga menn í Can- ada hópast að herfánum ríkisins, því þaö ættu þeir að gera, þeir mega vita það að þeir sem heima gitja og eru hraustir heilsu, verða fyrirlitnir af kvenþjóð vorri. Þetta mælti Sir Hugh John Mac- donald. “Þið mæður, sem haldið sonum ykkar frá að fara, ættuð að ööl- ast gneista ættjarðarásar. Nú kallar Belgia, nú kalla þéir brezku menn sem þegar eru á vígvöll kornnir og ‘hin heilaga erfð frels- is og frjálsræðis er forfeður vorir hafa oss eftir skilið^ Verið til, verið til, ef þjó#in á að haldast, þá veriö reiðubúnir.” Þetta er úr | ræðu fylkisstjórans. “Nú er komið að hátiðlegustu stund i æfi þjóðarinnar og andi forfeðra vorra vakir yfir oss og ihugar hvort vér séum menn til að feta í fótspor framliðinna kappa þjóðarinnar. Sir Robert Borden hefir sagt, að Canada muni verja sínum síðasta manni til striðsins og sínum síðasta eyri og eigum vér að ^ta þau orð ómerk veröá? Aldrei. Sá maður, sem gengur í svo merki- legt mál, fetar i fótspor hans sem sagði: “Meiri kærleika hefir enginn til að bera heldur en þenn- an, að hann leggi lífið i sölurnar fyrir vini sina.” Hon. Edward Brown. Margir aðrir héldu ræður á fundinum, þar á meðal herforingj- ar nokkrir, mjög hreystilegar. Brögð og lœvísi How- dens. Hvernig á stendur fyrir Fullerton. Nefnd Perdues hefir lokið rétt- arhöldum út af kærum eða sam- • _ særi Fullertons, og er vonast eftir vitnisburði 'hennar á hverjum deg'i. Mr. Pitblado, hinn snjalli verjandi, lauk við varnarræðu sina á mið- vikudaginn var, rakti sundur framkomna vitnisburði, með mik- illi rögg og gildum rökum, að því er virðist, og viðvíkjandi kærunni gegn Hon. T. C. Norris, lýsti hann þeirri skóðun sinni, að fyrir Mr. Norrís hefði veriö lögð kæn- lega gerð vél, er fyrverandi dóms- málaráðgjafi Howden hefði upp- hugsað og stjómað. Mr. Pitblado kvað rneira vera í efni en það, hvorn ætti að taka trúarlegan, ráðaneytis forsetann Norris eða Howden, en jafnveK þó ekki væri um annað að gera, þá væri Mr. Norris trúverðugri, held- ur en sá maður, sem þá furðulegu játningu hefði gefið sem Howden hefði látið út úr sér. Mr. Pitblado sýndi fram á, að þær 25 þúsundir, sem Chambers var fenginn til aði taka á móti, voru ekki ætlaðar til þess að fá Roblinstjórninni haldið í völdum, heldur brúkaðar af Howden til þess að reyna að fella blett á forsprakka liberala flokksins í fylkinu. Þann 26. apríl, þegar Howden náði að tala við Mr. Norris, þá vissi hinn fyr- nefndi, að Roblinstjómin var dauðadæmd og gat ekki haldizt í völdum, var því engin ástæða til fyrir hánn, að stunda peningagjaf-1 ir til að halda henni x völdunum. Hitt var það, sem hann hugsaði urn, að hafa þessar 25. þús. i vörzlum liberal manns, svo að hægt væri aö koma gmn á loft. Til þess voru þessir peningar ætl- aðir, og einskis annars. Þegar Chambers kom ekki peningunum út og vildi skila þeim, þá neitaði Newton að taka við þeim aftur, nema með Howdens leyfi og með hans ráði var þeim skotið undan á endanum. Howden hafði 'alls ekki í huga að fá kosnnga kærum slökt niður, heldur að fá átyllu til að festa róg og lygar við. Það var samsæri í pólitísku hagsmuna skyni. Howden var alveg kæmlaus um skyldur sinar við almenning, held- J ur aðeins um það sem hans flokk gat oröiið að liði, að einhverju leyti. Sá pólitiski bragöakarl er svo biræfinn að bera það fyrir dómi, að hann hafi verið að starfal að því, að fá kosningakærur niður feldar, með ærnum kostnaði, þeg- ar hann vissi, að Roblinstjórixin væri dauðadæmd. Hann vissi, að Roblin mundi bráðlega segja af sér, bar þó fyrir réttinum, að hann hafi verið að bjóða mútur, æfa- mikið fé, til þess að halda henni í völdum! Pitblado sýndi fram á, að upp- hæð þessi kom frá Kelly, og því hefði Ohambers verið smeikur er Kelly náði i hann og sagði honum hvernig í því lá. Enníremur gat hann um að málfærslumaðurinn Phippen hefði látið í ljósi við sækjanda fyrir hinni konungl. rannsóknannefnd, Mr. Wilson, að ef rannsóknin yrði látin ná til kosninga sjóðs, þá mundi liberölum verða það skeiriu- hættara en hann vissi um. Þetta kallaði Mr. Pitblado að gefa und- ir fótinn. Wilson vildi þegar láta þetta koma fyrir hinaJ konungl. rannsóknarnefnd, en Phippens lagði á móti því, kvaðst hafa feng- ið sína vitneskju undir þagnar- skyldu. En Wilson fanst sem Phippen væri að hafa áhrif á málsmeðferð sína fyrir rannsókn- arnefndinni, með nokkru sem hann hefði íengið að vita hjá skjólslæð- ing sínum, Kelly. Þetta geröist 20. maí, sama daginn sem Phippen kom. l Næst komu hótanir Kellys við Mr. Norris, að koma upp einhverj- um afbrotum liberala. Þegar Mr. Hudson heyrði orðróm um þess- ar 25 þúsundir, þá afréð hann,^að rannsókn nefndarinnar skyldi halda áfrarn. Mr. Pitblado rakti nú þætti þessa lævísa samsæris. Einhver fór að kveikja orðróm, Howden eða hans samherjar, og merkilegt var það, að blöðin austanlands byrjuðu á að koma þeim á loft. Þeim var hleypt á loft, þegar Howden eöa þeir félagar þóttust vissir um, að peninga upphæðin væri búin að' vinna það sem henni var ætlað. Þetta var varnar að- ferð Howdens, gegn þeim opinber- unurn sem fram voru að koma fyrir mnsóknarnefndinni. Kelly kami að hafa ætlað að beita því fyrir sig líka. Þetta kom fram eftir að Horwood hafði sagt sögu sína, er bendlaði ráðgjafann við hneyxlið. Mr. Pitblado kvað sig hafa langað að fá upp') úr þeim 14, hvar þeir hefðu fengið vitneskju um þá hluti, sem þeir bygðu “kær- umar” á. Ef hann hefð'i getað sýnt, að þeir hefðu fengið hana hjá Howden, þá væra þeir, að sinni ætlun, ómerkir menn (dis- credited). “Þingmaðurinn Ray var í vitna- stúkunni”, sagði Mr. Pitblado, “og þingmaðurinn Foley og Haig í réttinum; eg innti Ray eftir því, hvórt honum sýndist það ekki sæmilegt vegna sjálfs sín og sinna meðkærenda, að segja nefndinni, hvaðan þeir hefðu vitneskju sína. Þeir sátu allir þegjandi og orða- lausir einsog fiskar. Af hverju? Eg þykist vita að það sé partur af ráðagerð og bruggi um pólitískan hagnað er þessi pólitíski bragöia- karl hefir stofnað til; James J. Howden er einn sá versti bragða- refur sem eg hefi heyrt getið um; hann fór til og reyndi aS útbúa bragð eða ráð sem flokkurinn gæti haft til að beita fyrir sig, þegar í raun ræki ,og reyna að vinna 'hin- um flokknum bölvun eða mein með einhverju móti, hvernig sem annað færi. Hér mælti dómsforsetinn Per- due: “Mér virðist einsog þér viljið sanna glæpsamleg samtök eða sam- særi til þess aö1 gera rangt, af allra þeirra hálfu, sem áttu þátt í kær- unum. “Eg held því fram að Howden eða Kelly eða báðir, séu aðalmenn- irnir og ef til vill fleiri með þeim.” Hér1 eftir varð umtal með dótn- urunum um það sem Howden hefði borið um samtal þelrra Norris. Kom J>eim ásamt, aö því er viröist, aö írásagan væri ótrú- | leg 'og ólíkleg og svo ótiltekin m’eð | það sem fram hefði fariö, aö ekki j væri unt að henda reiður á henni. J Dómsfoi'setinn kvað ■ svo aö orði: “Framburður Howdens er auðsjáanlega óákveðinn að orðum, af ásettu ráöi. Það eina sem unt er að henda reiður á i framburð- inum, viðVíkjandi samtali þeirra er það, að þeir töluðu&,t við.” “Og Howden passaði það, að hann gæti sannað, að þeir hefðu hitst. Hann fékk Newton og Chambers til að sanna það,” mælti Mr. Pitblado. Eftir það' tók málsverjandi til að sýna, eftir framkomnum gögn- xmi, hver trúverðugri væri, for- sætisráðherrann Norris, sem ekk- ert hafði að vinna og öllu að tapa, við slíka samninga, sem Howden hafði borið á hann eða hinum síð- arnefnda, sem engu gat tapað, þó hann bæri sjálfum sér óærlegan framgangsmáta, en það að vinna, að klína óþverra á pólitiskan mót- stöðumann. Loks tók dómsforsetinn Perdue fram í fyrir honum, kvað óþarfa fyrir hann að fjölyrða um það at- riði, hvorum þessara manna bæri að trúa til að segja rétt um það, sem í milli þeirra hefði farið. Ekki þyrfti 'hann heldur að fara lengra út í það, hvoft Mr. Norris hefði vitað um 25 þúsundimar eða ekki. Mr. Pitblado snéri sér því næst að þvi að sýna, að “kærurnar” sem Fullerton hefði borið upp, væru i lausu lofti bygðar, hefðu ekkert að hvíla á, helcISr virtust vera framsettar í því skyni að veiða vitnisburði um þær, og sam- {>ykti dómsforsetinn því. Alvar- legar kærur gegn opinberum starfsmönnum hefðu verið teknar aftur, þegar búið var að koma þeim á loft og -opinbera þær i ýmsurn pörtum landsins, en að því búnu teknar aftur — og það ‘gert að umtalsefni, ekki hvort þessir sömu menn hefðu gert rétt eða rangt, heldur hvort J>eir hefðu gert viturlega. Hann kvaðst vilja láta Mr. Fullerton sjá og kannast við, hvar 'hann væri staddur, eftir að hann hefði tekið upp á sig, und- ir þeirri ábyrgð sem stöðu hans er samfara, að flytja þæssar kærur. Hér mælti dómarinn Robson; á þá leið, að þegar maður kærði annan um óærlega samninga og svik, og hyrfi svo frá þvi í má.1- sókninni, þá er öllum kröfum hans og kærum vanalega vísað frá. “En Mr. Fullerton og Mr. Willi- ams virðast álíta þetta smáræSi. heir byrja með því að kæra opin- bera embættismenn um mútuþágu og þegar á herðir, snúa þeir við blaðinu og segja: Ö, já, þessi kæra um mútuþáguna hefði ekki átt að framberast, henni skulum við sleppa og tala um nokkuð, sem er alls annars eðlis, þess, hvort umtal Mr. Hudsons og Phippens hefði verið hæfilegt eða heppi- legt'.” Dómsforsetinn Perdue: — “Eg hika ekki við að segja, að það var alls ekki viðurkvæmilegur fram- gangsmáti, að breyta sakargiftun- um. Það var sama og að reyna að krækja i viss sönnunargögn með því að uppástanda að þau væru til staðar.” Mr. Pitblado: — "Vér getiun ekki lokað augunum fyrir þessu: Málafærslumaður, sem ber ábyrgð orða sinna, hefir flutt kæru og sakargift og Kýst því, að hann hefði sannanir fyrir henni. Óorði er slegið á mann x opinberri stöðu, um alt landið, og hverju sem fram vindur, þegar búið er að benda fingri tortryggninnar á einhvem embættismann almennings, með þeirri yfirlýsing, að sannanir séu fyrir hendi — þá er þeim sama manni mikið spell og óbætanilegt mein gert.” Hér mælti dómarinn Robson:— “Fyrst var maður ^akaður um nxútuþágu og nú er hénni alt í einu snúið upp t það, hvort hann liafi verið réttrar skoðúnar eða ekki.” Mr. Pitblado: — “Yður er nú ætlað að skera úr því, hvort mað- ur, sem breytti sannsýniléga og ráðvandlega, hafði rétt fyrir sér i skoðun sinni. Vár Mr. Hudson, ráðvandur, sannsýun og algerlega heiðarlegur í áliti og skoðun sinnt á samningnum?” Mr. Pitblado sýndi síðari fram á að svo var. Hudson var sækjandi í kærumáli sínu á stjómina, ekki opinber, heldur einka-sækjandi, og þegar nokkuð var á leið komð rannsókn- inni, var játning sakarinnar fram boðin, er hinn fyrv. fylkisráðherra átti að bera fram í heyranda liljóði. Játningin átti að sanna fullkomlega kæru Mr. Hudsons. Játningin átti að vera opinber og í heyranda hljóði gerð, hvað sem Mr. Williams hefir þar um sagt í sinni málsókn. Mr. Pitblado lýsti því, að sú játning hefði alls ekki átt að vera leynileg, heldur opin- Mörg sparnaðar og um leið mörg ó- pœginda stund geta menn umflúið með því að nota EDDY’S ELDSPÍTUR Það kviknar á þeim fljótt og vel ef rétt er að farið, hver spíta er eldspíta, og hver eldspíta- hefir *áreiðanlegt eld- kveikjuefni. t +• Flytjanleg, bárótt kornbúr j Að þau hafi verið notuð í 12 ár, J er bezta sönnun fyrir gæðum þeirra J Vér höfum reynzluna; þér þurfið í engar tilraunir að gera. 5 Skrifið eftir fullmn upplýsingum. Winnipeg Ceiling & Roofing Co., Ltd. + P.O Box 3006 L. Winnipeg, Man. + £*+++-f+^++-++*+*+-*+-++-'f-+*+*+++*+++-'fr+++-++-'f+++--f'+++*+.* ber, og berast fram fyrir hinni konungl. rannsóknarnefnd. Tveir dómarar kváðu það ljós- lega hafa komið fram, að játning- in átti að vera opinber, en ekki leynileg. Skjalið sem játningin átti að gerast í, var opinbert stjórnarskjal. — Mr. Pitblado rakti síðan hvem- ig alt benti á, bæði framkorrmir vitnisburðir og önnur atriði, að játning sakargiftar hefði átt að vera opinber. Hann tók þáð fram, sem nam burt allan efa, að sækj- andi stjórnarinnar, C. P. Wilson K.C. hefði tjáð nefndinni í heyr- anda hljóði, að eftir nokkra daga mxmdi hann geta lagt fram yfir- lýsing er stórlega mundi stytta störf hennar, en það var einmitt játning Roblins umi að sakargiftir' Hudsons væra réttar og á rökum bygðar. Nýja stjórnarskrá og nýjan fána hafa íslendingar fengið með kon- ungs staðfestingu. Hafa skáld fagnað fánanum með kvæðum og blöð stjórnarskránni, sem nýkom- in Isafold1 vottar. Svo er að sjá, sem ráðgjafi hafi orðið að vinda bráðan bug að fá þessu fram komið, “á fyrirvara-grundvelli”, og ekki getað komið því við, að bera *þau upp á aukaþingi, vegna þess, að leyndarmáK ríkisins var komið á loft, áður en til stóð. Á þá leið segir Isafold frá, og er að skilja, sem ella hefði þetta verið borið xindir aukaþing. — Að ööru leyti er það af stjórnmálunum að segja þar í landi, að mest virðist vera ritað um það, að leyndarmál ríkisins var látið uppskátt í blað- inu “Ingólfur”, og er að sjá af "Isafold”,, sem enginn vilji nú við því verki ganga. . I Jón J enson yfirdómari lézt 25. júní af heila- blóðfalli, hafði lengi verið heilsu- lítill, af brjóstveiki. Hann hafa verið 'hátt á sextugs aldri. Jón Jensson var maður fáorður og fastlyndur, tryggur þarsem hann tók þvi, naut trausts og álits, því að hann var vandaður og vel gef- inn maður. Hann var einkar við- feldinn þeim sem umgengust hann, stiltur og smágletlinn og jatnan til í að rökræða um hvaða efni, sem á góma bar. Hann var bróður- sonur Jóns Sigurðssonar, bar nafn hans, og var í fóstri hjá honum í nokkur ár. Frá íslandi. Reykjavik 17'. júní. Aðfaranótt föstudagsins 11. þ. m. fór vélbáturinn “Báran” á fiskveiðar frá Norðfirði. Veður var þá ekki mjög ilt en brátt tók að hvessa og sjór varð úfinn mjög. Báturinn kom ekki að landi, og þar eð ekkert frekar hefir til hans spurzt. mun hann áréiðanlega hafa farist með áhöfn allri. Báturinn v.ar eign Ingvars Páls- sonar oddvita. á honum voru alls 4 menn, þeir Bjarni Gíslason for- maður, sonur hans Magnús Gísli Bjamason, um 20 ára að aldri, Guðmundur Guðmundsson og Eggert Bjarnason. Allir áttu mennimir heima hér í bænum en stunduðu sjóróðra um sttmdar sakir á Norðfirði. Þér vora giftir allir nema Magnús Gísli, og láta þeir eftir sig ekkjur og mörg börn — sum komung. Bjarni var frábærlega duglegur formaður óg dugnaðarmaður mikill í hvívetna. \ Sama daginn sem ‘Báran' fórst, voru margir aðrir bátar við veið- ar um þær slóðir. Sást það síð- ast til ‘Bárunnar’ að 'hxln var und- ir seglum og virðist það benda á að eitthvað hafi bilað í vélinni. Reykjavík, 12. Júní 1915. Þann 10. Júní brann um nótt til kaldra kola á ísafirði hús Magnúsar Arnórssonar daglaunamanns. Lm'kolnámana vestra segir Guðm. E. Guðmundsson, sem nýkominn er hingað frá Vestfjörðum, að hann hafi fundið hrein kol í Stálfjalli, sem er austanvert við Rauðasand. Ætlar hann að ráða hér verkafólk og halda síðan áfrani kolanámi. Nýlega er látin Guðrún Geirsdótt- r í Eyvík í Grímsnesi, kona Jóhann- esar Einarssonar bónda þar, mjög vel metin sómakona. Reykjavík, 19. Júní 1915. Guðm. Eggerz, sýslumaður og alþingismaður Sunnmýlinga, er hing- að kominn til þings—fyrstur utan- bæjarþingmanna. Ætlaði hann með Ceres norður og vestur um land, en gekk af skipinu á Seyðisfirði v'egna ísfregnanna, náði í frakneskan botn- vörpung, er flutti hann hingað. — Skamt fyrir utan Papey hitti botn- vörpunburinn brezkt herskip, er þar var á sveimi. \ ar botnvörpungurinn stöðvaður og kostaði nokkra reki- stefnu áður en leyfi fengist til að halda áfranx—aðallega vegna þess, að hina íslenzku farjxega vantaði vegahréf—töldu Jxess eigi þurfa milli íslenzkra ha/na, svo sem vönlegt var. Reykjavík, 23í Júní' 1915. ' í gxr 22. JúntJ voru liðin 25 ár síðan séra Jóhann Þorkelsson gerðist dómkirkjuprestur 'í Reykjavtk. Mun enginn dónxkirkjuprestur í Revkja- vik hafa setið jafnlengi í embætti og líklega enginn prestur á Jandi hér unnið jafnnxörg prestsverk. Sóknar- nefndin og Knud ^ímsen borgar- stjóri heimsóttu séra Jóhann á þessu fágæta afmæli hans og færðu honum að gjöf frá söfnuðinunx silftxrbikar með 1,000 kr. gulls í. \ ið synodus-setninguna á morgun rouri 4 hádegi verða þeir guðfræðakandí- datarnir Jósef Jónsson og Ásmund- ttr Guðmundsson vígðir til prests. Asmundur stígur í stólinn en séra Kjartan Helgason í Hruna lýsir vígslu. Jósef er settur prestur á Barði í Fljótum, en Ásntundur vígist aðstoðarprestur í Stykkishólmi. Þríliti fáninn, hinn nýi íslenzki þjóðfáni, var dregityt á sföttg á Isa- foldarprentsmiðju. er símskeytið harst frá ráðherra unt staðfesting hans. Á sunnudag var fáninn koqi- inn upp á Hótel ísland. Fyrsta skip- ið, er flaggaði með honum, var Faxaflóabátlurinn Ingólfur, er fór skemtiför til Akraness á sunnudag. En fyrsta millilandaskipið, sent notar hann, mun verða Gullfoss. — Því niiður er lítið um flaggdúk í bænunt nú, ^n al tsem til er, mun þegar vera uppselt. En bráðlega von nýrra birgða. Embættispróf í læknisfræði hafa nýlokið þessir: Þórhallur Jóhann- esson I. 172 stig; Helgi Skúlason, Odda, II. betrilllÚ stig;. Árni Gísla- son II lakari 81 ýj stig. Undanfarið hefir stjórn verkmanna félagsins Dagsbrún verið að leita samkomulags við vinnuveitendur al- n>ent unt hækkun kaupgjalds meðan dýrtíðin stendur. Hafa samningar þeir gengið greiðlega og varð endan- legt samkomulag í gærkvöldi um kauphækkun,. milli Dagsbrúnarstjórn- arinnar og fulltrúar vinnuveitenda.— Isafold. I

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.