Lögberg - 11.11.1915, Qupperneq 2

Þegar viö lesum goðsagnir
fomaldartrúarbragSanna undrumst
við oft yfir hinum bamalegu hug-
myndum um heiminn og lífið, sem
birtist í þeim. Við berum þessar
hugmyndir saman við það sem við
vitum að er sannleikur, og við
þann samanburð sýnast þær mjog
heimskulegar og fjarri sanni. En
samt hafa margar goðsagnir mjög
fögur og háleit sannindi að geyma.
Sannindin eru vitaskuld ekki falin
í því, sem sagnritarar segja frá,
heldur í hugmyndunum, sem
mennimir óafvitandi hafa ofið inn
í þær, um leið og þeir mynduðu
þær; og þær hugmyndir eru vaxn-
ar upp úr lífsreynslunni, þær eru
tnyndir þess, sem hefir borið við
aftur og aftur í mannheimi, þó að
sagnirnar segi frá, að það hafi
gerst meðal guðanna.
Ein hin fegursta og ahritamesta
goðsögn sem nokkurn staðar er að
finna, er sagan af dauða Baldurs
í norrænu goðafræðinni. Baldur
var beztur og fegurstur allra Ása,
og í bústað hans máfti ekkert
óhreint vera. Goðin höfðu mikið
dálæti á Baldri; en út af því öf-
undaði hinn illi og slævitri Loki
hann, og voru þeir goðunum mikið
áhyggjuefni. Óðinn ror ril JNifl-
heims og fékk að vita af völvu
einni, að Hel ætti von á Baldri.
Þá tók Frigg eiða af öllum hlut-
um í jörðu og á um að þeir skyldu
aldrei vinna Baldri mein. Aðeins
einn hlutur varð eftir, sem hún tók
ekki eið af, en það var viðartein-
ungur ungur, sem mistilteinn hét,
og óx skamt frá Valhöll. Loki
komst að því hjá henni að mistil
teinninn hafði ekki svarið að vinna
ekki Baldri mein. Svo þegar
goðin léku sér að því að skjóta
ýmsum hlutum á Baldur til að
sýna, að honum stafaði ekki hætta
af neinu, fékk Lokj Höður, bróð-
ur Baldurs, sem var blindur, mist-
ilteininn, og skaut hann honum
samkvæmt tilvísan Ivoka. Mistil-
teinninn flaug í gegnum Baldur og
lét hann þar lif sitt. Goðin vild'u
fyrir hvern mun fá Baldur aftur,
og sendu til Heljar og báðu hana
að skila honum aftur. Lofaði hún
að gera það, ef allir hlutir grétu
Baldur úr Helju. Og alt vildi
gráta Baldúr úr Helju, nema Loki
einn. Hann bjóst í tröllkonulíki,
og kvaðst mundu gráta Baldur
“þurrum tárum.” Varð hann þá
ekki aftur heimtur. En undir
áhrifum Loka fór hið illa vaxandi
meðal goðanna, unz að lokum að
til skarar hlaut að skrifta 1 mnnl
miklu og síðustu baráttu milli hins
illa og hins góða.
Efnið í sögu þessari er stríðið
milli góðs og ills í heiminum.
Baldur er ímjmd þess góða, en
Loki er ímynd þess illa. Loki var
upprunalega ekki einn af Ásum ;
liann var jötna ættar. En goftun-
um vildi það óhapp til að þau tóku
hann, “vömm allra goða ok
manna” í sinn hóp. Hygmyndm
er sú,, að Jiar sem það illa er, þar
sem það kemst inn, spillir ]>að öllu,
og hið göfuga og fagra getur ekki
verið með því og haldist hreint.
I^oki hafði mikil áhrif meðal goð-
anna, vegna kænsku sirinar, og
beitti þeim öllum til ills. Það að
hann varð valdur aft aauoa 15ald-
urs var í samræmi við alla'fram-
komu hans; en það var stærsta ill-
virkið, sem hann vann. “Ok hef-
ir þat mest óhapp verit unnit með
goðum ok mönnum,” segir í Eiddu.
Hið illa ryður sér til rúms, verftur
sterkara og sterkara. Afleiðingin
verður sú, að það vinnur bug á
hinu góða og heldur áfram að
magnast, þar til ekki verður leng-
ur við yfirráð þess unað, þá verð-
ur [>að að brjótast á bak aftur.
Það að Loki er látinn verða
valdur að dauða Baldurs og því
að hann næst ekki aftur úr Helju,
virðist í fljótu bragði benda á trú
á sigur hins illa yfir hinu góða.
En Jæss konar trú er eðlilega ekki
til 1 trúarbrögðum jafn hraustra
og þróttmikilla manna og hinar
fornu norrænu víkingaþjóðir voru.
Sigur Loka er enginn úrslitasigur.
í síðustu baráttunni, sem lýst er í
frásögninni um ragnarök, vinna
Æsir og með þeim allir góðir
menn sigur á Loka, hrýmþursun-
unum og öllu illþýði, sem berst
með þeim. Hugmyndin um vax-
andi og yfirgnæfandi áhrif hins
illa er þvi ekki skoðun á tilgangi
tilverunnar, heldur blátt áfram
lýsing þess, hvernig fari, J>egar
hinu illa vex kraftur. Og auð-
vitað er það lífsreynslan, sem ligg-
ur til grundvallar fyrir hugmynd-
inni. Ilt og gott stríðir hvað á
móti öðru, það er hvort öðru and-
stætt, og á milli þess hlýtur ávalt
að vera barátta. Náttúrlega er
það ekki í lífsreynslunni, að alt
hið góöa búi í sumum mönnum,
en alt hið illa í öðrum. En þegar
þessi barátta milli ills og góðs er
hafin í átrúnaðinum upp yfir það
mannlega, þá eðlilega verður skift-
goðið verður ímynd þess góða, en
' hitt ímynd þess illa. Eoosugnm
er ekki lýsing þess sem gerist i
I mannheimi, eins og það ber við
dagsdaglega; hún er kenning, sið-
ferðisleg viðvörun, sem miðar til
þess að setja mönnunum fyrir
sjónir í sem sterkustum dráttum
: mismun góðs og ílls.
Það er enginn barnaskapur,
' engin heimska í þessu, heldur
j djúp speki. Að eins pegar heims-
sköpunarsagan, og fjölda margar
l aðrar, um athafnir gooanna eru
teknar og skoðaðar í ljós.i nútiðar
þekkingar, kemur í ljós, hversu
j barnalegar goðsagnirnar eru, eða
réttara sagt, hversu langt skilning-
Txr þeirra manna, sem mynduðu
sér Jxer og trúðu þeim, hefir staft-
ið að baki skilningi nútíðarmanns-
ins á Jæim hlutum, sem sitelt tiala
j knúð menn til að hugsa og leita
| úrlausna. En það ætti ekki að
j skyggja á lífssannindin, sem sagn-
irnar geyma í sér, eða skáldskap-
inn, sem oft og ematt er stórield-
I ur og fagur.
Enska skáldið og bókmentatræft-
ingurinn nafnkendi, Mathew Ar-
nold, orti langt kvæði um dauða
j Baldurs, sem er eitt með beztu
I kvæðum hans. Viðureign Loka
og goðanna er lýst i kvæðinu sem
baráttu milli góðra og illra krafta;
og forlagakenningin, sem er svo
rík í Ásatrúnni, kemur líka ákveð-
ið í ljós. Óðinn er látinn segja,
þegar Baldur er dauður, að dauði
hans sé örlagadómur, sem hvorki
guðir né menn geti umflúið. Og
Loki á vísar hefndir fyrir illverk-
ið, en ekki fyr en hinni ákveðni
j timi, tími, örlaganna er kominn.
j Enginn efi er á þvi, ao mo hættu-
j mikla líf víkingaþjóðanna, þar
; sem mannslifið gat ávalt endað
svo fljótt og ófyrirsjáanlega, hefir
glætt örlagatrúna. örlögm voru
eins konar allsherjar lögmál, sem
j alt líf var undirgefið. Enginn gat
j reist rönd við þeim, og J>ess vegna
tjáði ekki annað en beygja s'g
I fyrir þeim og taka hverju, sem að
höndum bar með ró og karlmensku.
j En á bak við örlagatrúna var samt
j vonin um betri og bjartari tílve.u,
þegar stríðinu milh hins góða og
j hins illa væri lokið. Þessi von var
j nauðsynleg til þess að lífsskoðun-
j in yrði ekki of bölsýnisfull. Menn
gátu ekki imyndað sér, enda var
j það gagnstætt öllum þeirra lits-
háttum, að þessi heimur yrði
nokkurn tima friðar og alsælu bú-
J staður; og af því spratt trúin á
j allsherjar eyðileggingu, og skopun
! nýrrar jarðar, þar sem að allir ill-
j ir kraftar yrðu að lokum yfirbug-
aðir.
Sagan um dauða Baldurs er fag-
: ur skáldskapur. En hún hefir
i lika að geyma djúpa speki, sem
sýnir mikla athugun á lífinu og
! hinum ráðandi öflum þess.- Nátt-
j úrlega er alt bundið og miðað við
iífskjörin, sem menn þektu og áttu
við að búa. En að svo miklu leyti
j sem hún lýsir þeim hvötum og eig-
inleikum manneðlisins, sem }>eir
j Baldur og Loki eru personugerv-
j ingar af, má segja, að hún hafi i
j eilíf sannindi að geyma.
Önnur merkileg og eftirtektar-
j verð goðsögn, sem verið hefir j
yrkisefni margra skálda, er til!
okkar komin úr goðafræði Fom- j
Grikkja, sagan af Prómeþefs.
j Prómeþefs, sem var guða ættar, j
j náði eldinum frá Seifi, sem var
æstur guðanna, og gaf mönnunum
hann. Af þessu reiddist Seifur
svo að hann sendi hið iila i heim- i
j inn. Þetta er sagan í sinni upp-
runalegu mynd. En eitt af höf-
! uðskáldum Grikkja á fjórðu öld
J fyrir Krists fæðingu ritaði sorg-
arleik um afdrif Prómeþefs. Lætur
hann*reiði Seifs bitna á honurn
fyrir það að hann stal elrinum og
færði hann mönnunum. Refsaði I
Seifur honum með J>ví að binda
hann við klett; en gammur einn !
var látinn slíta úr honum lifrina. |
Þessar kvalir átti hann að Jxda um '
aldur og æfi. í J>essum búningi'
er sagan Iýsing liinnar endalausu
baráttu milli harðstjómar og
frelsisþrár, sem var svo stórt at-
riði í Iífi Forn-Grikkja sjálfra og
allra þjóða, sem ]>oIað hafa ein-
veldiskúgun og brotið hana af sér.
Prómeþefs veit af því að hann
hefir unnið mannkyninu ómetan-
legt gagn. Iíann einn hefir djörf-
ung til þess að rísa upp á móti
: vilja hins æðsta valds í heiminum.
j Þegar aðrar verur biðja Próme-
j ]>efs vægðar hjá Seifi, Jx>ra þær
j ekki annað en viðurkenna, aft
| hann hafi gert rangt í því að ó-
hlýðnast boði Sei?s; þær eru
hræddar við valdið. En Próme-
þefs óttast það ekki. Hann er
ímynd uppreisnarmannsins, sem
heldur fram sínum rétti, hvaða
hættu sem það stofnar honum í.
Hann hefir í hótunum við Seif,
spáir því að vald hans muni ein-
hvem tíma verða brotið á bak aft-
ur og hann sjálfur leystur frá
kvölunum. Spádómurinn fær I
MK
SITT UR HVERRI ATT.
Vínlmnniö vort.
Stúlkuvísa.
Sá tíði dans, frá klukkan 6 til 6,
Þig svara lætur nokkrum skyldu-tolli,
Því eftir J>ví sem fóta-fumið vex
Og fjölgar hringum, lækkar vit í kolli.
Morgunskln.
Þú kaisans og úrtomu upprofa-morgun
Á ótiðar viku ert fullkomin borgun.
Þin he.ðsól er hlý,
Þín haustjörð er ný,
Með hvann-græna vorlitinn sólskinið í.
Hver hnjúhur rís úr hríðar-bakkans korgun
Og horfir ljósbrýnn yfir ský.
Og regnið hefir tandur-hreina og tæra
Tjörnina mína gert,
og sólin hana morgun-skæra,
Og far-fuglar
í flokkum saman hvíla sig nú þar.
Um haustið og þokuna
Þeir þekkja ljóssins veg.
Og þeir eru ferðamenn út—
eins og eg.
3—10. ’15.
Manntjón.
Burði brast hann til að
Bera sína raun.
Yfir afrek bilað
Orpið sé eg ]>etta hraun!
Mér til rifja er runnið
Ráðalagið hans
Sém fargaði, ótilunnið,
- Efi s>ona góðvæns manns.
Þó harðla lítið hirði um
Hvað helzt eg fái að drekka og éta,
Er eg að leita úr lögunum
Um lífsregluna nýju að feta:
Eg má ei bralla um bjór né staup—
En brugga vín i sérhvert hylki,
Og hafa stöðug kúta-kaup
Við kunningjann í næsta fylki.
“f Babýlon víð vötnln ströng.”
Með burtu-löngun bandingjans
Og beiskju vegna strandsins,
Með ferðaþrá hins frjálsa manns
Til fyrirheitna landsins,
Með ferjulausa flóttavon,
í fljót um-girtri Babýlon
Tók biðin þeim að þröngva.
Er sprungna lúðra og lagða frá,
Og lestar trumbur skríllinn sá
Hann særði þá til söngva.
Þeir hlýddu, léku, reyndu róm.
Sú raustin vængi þandi
Svo nemur enn þann heima-hljóm
Við hjarta í hverju landi.
Þeir sungu: “Hveríu örðugt er
Þá óláns-götur kyn þitt fer,
Sem sporin þarflaust þyngja,
En þú hefir Ieið til sælu séð
En sam-nauðugur fargast með,
Og verður samt að syngja.”
28—3. 15.
Vísa úr Opinberuarbókinnl.
Góðra heilla höfnum frá,
Heldur þá um stýrið
Heimskringlunnar hripi á
Hróðugt afgrunnsdýrið.
Stcphan G. Stcphansson.
Seifi áhyggju. Ha^n vill fá að
ita með hvaða hætti sitt vald muni
líða undir lok, og lætur hóta
Prómejæfs meiri kvölum, ef bann
segi ekki frá því. En Prómeþefs
kýs heldur að þola alt ílt, sem
Seifur geti á sig lagt, en að beygja
sig í nokkru undir vilja hans. En
spádómurinn stenlur. Einhvem
tíma. missir harðstjórinn va d s tt,
og þá verður sá, sem var hneptur í
fjötra fyrir að vinna gott og göf-
ugt verk, sá sem ekki beygði vilja
sinn undir ofurvaldið, leystur.
Prómeþefs sagan í þessari mynd
er ekki eins hrein goðsögn og sag-
an af Baldri. Skáld er bú.ð að
fara með hana og að no' kru leyti
að umskapa hana. En ekki breyt-
ir það neitt gildi hennar; því allir
slíkar sagnir eru upprunalega verk
einhverra skálda, Jx> að trúin, s m
i þeim felst, hafi verið eign allra
jafnt. Hugmyndin, sem felst í
sögunni er þessi: eldurinn, þetta
mikla og nauðsynl-ga framfa a-
skilyrði mannkynsins, var í hönd-
um Jiess, sem ekki vildi gefa mönn-
unum hann. Hann var ein aldur
og enginn gat neytt hann til þess.
En þá kemur sá fram, sem hefir
djörfung til að rísa upp á móti því
sem honum finst óréttindi. Hann
nær eldinum óleyfilega. Verk ær-
ið færir blessun yfir he minn.
Hann segist hafa gert rétt, og tek-
ur við afleiðingunum. þótt illar
séu, fremur en að kannast við að
hafa gert rangt og þiðjast vægðar.
Hvað er þetta annað en lýsing á
viðureign þess manns, sem mann-
kyninu til góðs berst á móti kúgun
og ófrelsi, og J>ess sem notar vald-
ið til að halda því föstu, sem mið-
ar mönnunum til heilla og blessun-
ar. Prómeþefs er ímynd allra sem
berjast fyrir frelsi, Seifur er
imynd kúgunarvaldsins. Þetta er
aðal innihald sögunnar, Jxó að hú i
hafi upprunalega átt að sýna,
hvernig menn eignuð st eldinn,
og ef til vill, hvernig hið illa ko-n
í heiminn, sem hegning íyrir
óhlýðni við hið hæsta vald.
Goðsagnir eru skuggsjá mann-
lífsins. Að nokkru leyti eru öll
trúarbrögð það, þó að þau fyrst
og fremst séu leit mannsandans út
í hið óþekta og undirrót lífsins og
tdverunnar. En goðsagrnmar sem
sýna oss stærstu og dýpstu drætti
mannlífsins í fögrum og skáld-
legum búningi, eru fjársjóðir, sem
eru þess verðir að vera dregnir við
og við fram i dagsljósið, ef ekki
til annars, þá til þess að sýna okk-
ur að ávalt er lífið hið sama, þrátt
fyrir allar breytingar, og að sömu
hvatir ráða verkum manna öld
eftir öld, þó að trú og siðir taki
uargháttuðum breytingum. En
hversu oft sem Prómejæfs er
bun dnn rakna fjötrar hans; og
ávalt rís hinn góði As upp aftur,
þó að mistilteinninn verði honum
oft að tjóni. í því er framför
lífsins falin og þess sigur.
Gufimundur Arnason.
—Ur Mannlifsmyndum.
Minni Sigtryggs Jónassonar.
Áður var þér eymda stand
allan skorti forða.
Nú er þetta nægta land,
nóg er til að borða.
Alt sem girnir hafa í hand,
hraustir börfar korða,
andlegðina eins og sand,
engan skortir forða.
Þakkir séu þess til lands
er þannig gefur forða,
einnig þessa öldur manns
er vkkur sá farborða.
Biðjum vér að blessist hans
breitni kvölds og morgna,
lifi nafnið landnáms manns
lengi sem til foma.
Heiti dulið heiðurs manns
hef eg bauga þoma.
Sigtryggur er heitið hans
há vel æruboma.
/
N. Ottensen.
! með afli strauma þungu.
Þú heyrðir kall af huldri braut:
“Sjá hingað sporin liggja,
með norrænt táp og ]x>l í þraut
skal þessa ströndu byggja.”
Af sterkum vilja hófst þú hönd
með hug á nýjum brautum,
er færði líf á frjálsa strönd
í frumbýlinga þrautum.
Við fjögra tuga ára óð
með umbreytinga föllin,
var mark að lyfta þinni þjóð
og þennan prýða völlinn.
En nú er lága hreysið höll
og högum breytt til þrifa,
og greinar skreyta gróinn völl
}>ar glitra blóm sem lifa.
Já, víst er sælt þá húmar haust
að horfa’ á leið til baka,
því frumherjanna tökin traust
í trúrri minning vaka.
í harðri sókn, með liuga ljóns,
]>ú hvattir ávalt sporið.
Úr hjartarótum feðra Fróns
var festa, trygð og þorið.
Þú studdir oss með styrk og ráð
í striði liðna daga,
með þökk og virðing verður skráð
á vesturgrund þín saga.
Nú horfir knör að hinstu strönd
i hægu dagsins leiði,
Víð sjónum numin ljóma lönd
sem lágu fyr í eyði,
en greinar friðar breiða blöð
og blítt í runnum syngur.
Þitt haust á kærri heima stöð
sé hlýtt, vor þjóðmæringur.
M. Markússon.
Sigtryggur Jónasson.
K beiðum morgni leist þú land
í lofti disir sungu
v'ð öldu sollið eyja band
Nýja Island.
Bygðin ertu mesta,
hin bezta
og stærsta.
Bygðin ertu helzta
hin elzta
og kærsta.
fegurst áttu kvæði
og fræði
og hjjóma,
f u glasöngvabólið
um engi;
undir leika vogar
sem bogar
við strengi.
Raddir náttúrunnar
oss kunnar
og kærar
kveða ekki víðar
eins þíðar
og skærar.
Tungu vorrar griðland,
þú friðland
hins forna
fjársjóðs vors í bögu
og sögu
þess horfna.
Móðir þeirra svanna
og manna,
sem ganga
mentaveginn hraðast
og glaðast................
hinn stranga.
Talið er þig saki
af akri
að áttu
öðrum bygðum smærra,
en hærra
samt máttu
stefna, hvar sem fer þú,
langt ber þú
af bygðum
beztu móður líkust
og ríkust
að trygðum.
Rauna þinna þætti
hér ætti
að inna,
eldtendrandi þræði
í kvæði
hér finna.
— Birtir yfir lundi
og sundi
ef sortinn
sólar bogaskotum
og sprotum
er snortinn.
Rækt við þig það glæddi
og fræddi
um framför
feðra vorra, bræðra
og mæðra
á samför
fram til betri daga,
því saga
]>að sannar
sjálf, að ógreið leiðin
og neyðin
oss mannar.
Hug minn tengir trygðin
þér byrgðin
mín bjarta,
bezt hefirðu lýst mér,
mér þrýst þér
að hjarta.
Sá, sem víkur frá þér
en hjá þér
er hálfur,
heim til sín ei ratar
og glatar
sér sjálfur.
Gutt. J. Guttormsson.
Mikil uppskera.
James Thompson, tvær mílur
frá Pelly í Sask., fékk 8o mæla
að meðaltali af io ekra bletti, sem
hann hefir unnið sérstaklega vel.
Allmargir bændur þar í grend
höfðu fengið 6o mæla af ekrunni
af stórum stykkjum.
Einn maður skamt frá Pelly
fékk 130 mæla af höfrum af ekr-
unni.
Bóndi skamt frá Moose Jaw
fékk 56J/2 mæli af ekrunni af
heilum landsfjórðungi.
Bondmn 1 Vesturfylkjunum ef
á milli tveggja ræningja; annar
ræninginn neyðir hann til þess að
borga miljónir dollara í toll á ári
af verkfærum þeim, sem hann
verður að kaupa. Hinn ræninginn
neyðir hann til þess að borga tugi
miljóna í toll af því sem hann
framleiðir með þeim verkfærum
sem hann varð að kaupa með
þessum afarkostum. Og stjórnin
verndar báða ræningjana. Hversu
lengi ætlar bóndinn í vesturlandinu
að þola þetta?*
Skeyti frá Vilhjálmi
Stefánssyni
hafa borist Canada stjóminni dag-
sett 3. sept. Er hann þá staddur á
Kellett höfða á Banks eyju.
Kveðst Vilhjálmur nú geta haldið
áfram öruggur því hann hafi vist-
ir til tveggja ára og 100 hunda.
Hann kveðst munu halda áfram
rannsóknum sinum og ekki koma
aftur fyr en í fyrsta lagi að ári —
ef til vill segist hann verða miklu
lengur.
Nobels verðlaun
fyrir framúrskarandi verk í lækn-
isfræði fyrir árið 1914 hafa verið
veitt Dr. Robert Baramy x Vinar-
borg í Austurríki. Er það fyrir
verk i lifeðlisfræði og eymasjúk-
dómsfræði.
Ábyrgst að peningum sé skilað aftur
P Y T H O N
Þriggja mínútna hornmeðal
SÍÐASTA UPPFYNDING
Horn geta verið ýmist hörð eða
lin, þótt þau í eðli sínu séu samskon-
ar og þurfi samskonar lækningu.
Þau orsakast af núningi eða þá
þrengslum. Skórnir hafa annað-
hvort verið of þröngir eða of víðir.
Eins og á öllum öðrum pörtum lík-
amans eru taugar í fótunum. Skór-
inn þrýstir á hornið, stöðvar blóð-
rásina og ertir firritates) taugarnar.
Þess vegna er það, að þegar þú sker
gat á skóinn þar sem hornið er, þá
linast verkurinn, sökum þess að þú
hefir tekið þrýstinginn í burtu af
taugunum.
Python horn meðal drepur taug-
ina i hornið sem þrautirnar eru í á
sama hátt og tannlæknirinn drepur
taugina í tönn, sem þig verkjar í.
Python horn meðal mýkir svo horn-
ið, að þú getur reitt það af fætinum
eftir þrjár mínútur með rótum og
öllu saman. Þetta er ekki eitt af
þeim meðulum, sem þarf að kvelja
sig á í 3—4 daga. Það er enginn ó-
geðslegur plástur. Það er engin
þörf á að halda fætinum niðri í
heitu vatni.
Python hom meðal veldur engum
sársauka í þeim hluta fótanna, sem
heilbrigðir eru.
REGLUR—Ber Python horn með-
alið á hornið og alt í kringum það.
Taktu bitlausan hníf og skerðu eða
skafðu hornið i burtu varlega. Taktu
eitt lag í einu, en hafðu hornið gegn-
v'ætt í Python meðali á meðan þú ert
að ná því burtu. Farðu eins að við
öll horn, hvort sem þau eru lin eða
hörð.
VERD: 25c., 5 fyrir $1.00. Sent
hvert sem er fyrir fyrirfram borgun.
Mundt^ eftir þvi, að ef þú ert ekki
ánægður, þegar þú hefir reynt Pyth-
on horn meðal, þá geturðu fengið
aftur peninga þína tafarlaust. Sér-
stakur gaumur gefinn öllum póstpönt
unum. Greið og fljót skil ábyrgst.
Winnipeg Introduce Co., P O. Bax
56, Winnipeg, Man. , Umboðsmenn
og seljendur teknir af félaginu fyrir
góð laun. Sendið nú umsókn tafar-
laust.
Canadian Northern Railway
Tilkynna tilbúna V
NYJA CANADISKA
BRAUT
MILLI
WINNIPEG 0G T0R0NT0
NÓVEMBER I. 1915
Winnipeg
Brandon
Regina
Saskatoon
Prince Albert
North Battleford
Calgary
Edmonton
Port Arthur
Toronto
Kingston
Ottawa
Montreal
Quebec
Eastern Provinces
Eastern States
FARÞEGA FLUTMNGUR
AUS1UR
Fer frá Win nipeg á Mánudögum,
Mivðikudögum og Laugardögum
Kl. 5,15 e. h.
Kemur til Toronto á Miðvikudögum
Föstudögum og Mánudögum
kl. 2.30 e, h.
VESTUR
Fer frá Toronto á Mánudögum
Miðvikudögum og Föstudögum
Kl, 10.45 e. h,
Kemur til Winnipeg á Miðvikudög-
um, Föstudögum og Sunnudögum
Kl. 5.45 e. h.
Rafurmagnslýstir vagnar. Öll nýtízku þægindi
Farseðlastofa, Main og Portage. Talsími M. 1066
Union stöðinni, Main 6c Broadway, M. 2826. Flutningadeild M 3099
✓
✓