Lögberg - 09.11.1916, Qupperneq 4

4
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 9. NOVEMBER 1916
Gefið út hvern Fimtudag af The Col-
umbia Preis, Ltd.,Cor. William Ave. &
Sherbrook Str., Winnipeg, Mam.
TALSIMI: CARRY 2156
SIG. JUL. JÓHANNESSON, Editor
|. J. VOFNI, Business Manauer
Utanáskrift til blaðtins:
THE 00LUM8IA PRES*. ttd., Box 3172, Winnipog, IRao-
Utanáskrift ritstjórans:
EDITOR LOCBERC, Box 3172 Winnipsg,
VERÐ BLAÐSINS: $2.00 um árið.
Óhlutdrœgur dómur.
“The Book of Knowledge” heitir safn mikið
af fræði- og vísindabókum, gefið út bæði í Lund-
únum á Englandi og New York í Bandaríkjunur.
Bókin er í 20 stórum bindum. Ritstjórar hennar
eru Arthur Mee, heimsfrægur rithöfundur í
Lundúnaborg og Holland Thompson Ph. D. í New
York, sömuleiðis heimsfrægur maður.
Einn kaflinn í XIX. heftinu er um Canada.
par er þessi eftirtektaverða grein á bls 6049:
“Um heila öld hafði Canada reynt að hæna til
sín innflytjendur til þess að ræk.ta hið auðuga
land. prátt fyrir þessar tilraunir staðnæmdust
innflytjendumir í Bandaríkjunum og fóru ekki lil
Canada. Meira að segja Canada tapaði ekki ein-
ungis þeim sem á leiðinni voru á þennan hátt,
heldur flutti fjöldi fólks þaðan til Bandaríkj anna.
Árið 1896 var tekin upp ný stefna og áhrifa-
mikið starf var hafið til þess að leiða athygli um-
heimsins að landinu yfir höfuð og Norðvestur
landinu sérstaklega
Stjómin í Canada byrjaði þá að auglýsa í
Evrópu og Bandaríkjunum. Allar mögulegar að-
ferðir voru til þess hafðar að draga athygli manna
að tækifærum í Canada fyrir innflytjendur.
Innflytjenda umboð voru stofnuð í brezk'i
eyjunum, í mörgum öðrum löndum Evrópu og í
Bandaríkjunum. Mest var að þessu unnið á Bret-
l .ndi. Var þúsundum dala varið fyrir þetta mál
þar til fyrirlestra, þar sem lýst var hinni miklu
auðsuppsprettu Canada.
pessir fyrirl°strar voru prentaðir og jendir
með pósti til allra landbúnaðar vinnumanna í
brezku ej'junum.
Ágæftir uppdrættir af Canada voru gefmr
hverjum einasta skóla á Englandi, írlandi og
Skotlandi.
Verðlauna peningum var heitið í 500 skólum
fyrir beztu ritgerðir um Canada. Sýndar vom
myndir og prentaðar af ýmsum búnaðarathöfnum
í Canada og því útbýtt út um alt.
Sérstaklega gerðir vagnar fullir af canadisk-
um jarðargróða voru fengnir í hendur fróðum
og fæmm mönnum og þeir látnir ferðast með þá
til upplýsinga um löndin fram og aftur.
Auglýsingar vom birtar um canadiskan búnað
í blöðum sem bændafólkið las mest.
í Bandaríkjunum voru stofnaðar innflutninga-
stöðvar í ýmsum helztu borgum. púsundir bækl-
inga um búnað og jarðargróða vora sendir til
manna, sem talið var mögulegt að flytja vildu til
Canada.
Auglýsingar voru birtar í þúsundir amerískra
blaða. Verðlaun voru veitt fyrir það að fá inn-
flytjendur.
Ekkert land í heimi hefir unnið eins ötullega
og reglulega að því að fá góða innflytjendur
Síðan innflutningur frá Bandaríkjunum til
Canada hófst árið 1898 hefir hann aukist ár frá
ári (þetta var skrifað 1911). Árið sem endaði í
marz 1910 var nálega 50% af öllum innflytjend-
um til Canada frá Bandaríkjunum. Fólkið
streymdi frá öllum ríkjum til hinna frjóu hveiti-
slétta. Meðal auðæfi sem hver innflytjandi,
maður kona og bam flutti þangað vom rúmir
eitt þúsund og eitt hundrað dollara ($1,100).
Frá því árið 1907 til 1910 fluttu til Canada
meira en hálf miljón manna með rúma hálfa
biljón ($500,000,000) í gulli og áhöldum.
Bændumir í Vesturhluta Bandaríkjanna seldu
lönd sín fyrir afarhátt verð og fengu eins gott
land í Canada fyrir svo að segja ekki neitt.
Canadamenn fögnuðu Bandaríkja innflytjend-
um, því þeir sömdu sig umsvifalaust að siðum
h'nna og urðu góðir canadiskir borgarar.-------
-----Ekkert land hefir valið innflytjendur sína
með meiri varúð og engu landi hefir hepnast ei is
vel að fá góða innflytjendur og Canada.”
petta er ekki löng grein, en hún er lærdómsrík.
par er ekki nein pólitík að verki til þess að halla
máli, heldur alveg óhlutdrægt skýrt frá.
Menn minnast þess hvenær Laurierstjómin
kom til valda. pað var 1896. Og það er eftir-
tektavert að þessa áreiðanlega óháða bók ber
sannleikanum vitni í því að einmitt þá—1896—
hafi skift þannig um í Canada að fólkið fór að
streyma þangað inn í stað þess að fælast landið,
og það er skýrt tekið fram að það hafi verið fyrir
hinn frábæra dugnað og atorku liberal stjómar-
innar.
Canada á Sir VVilfrid Laurier óútreiknanleg}
mikið að þakka í þessu eina atriði fyrir utan alt
annað sem hann hefir unnið þjóð og landi til
framfara.
Hér er það ekki pólitískt fylgi sem ber stjóm
Lauriers þann vitnisburð að hann hafi leyst gátu
sem enginn hafi getað ráðið á undan honum.
pað er ekki pólítískt fylgi sem lýsir því héc
yfir að aldrei hafi nokkur stjóm rekið eins öflugt
innflutningastarf né orðið eins mikið ágengt í
nokkru landi og Laurierstjórnin.
petta em yfirlýsingar heimsfrægra, óháðra,
viðurkendra vísindamanna, sem enginn getur
hrundið. pað eru söguleg sannindi kend uppvax-
andi fólki í öllum enskumælandi löndum heimsins.
Óþolandi.
Blaðið ,‘Grain Growers Guide” flytur nýlega
grein, þar sem sýnt er fram á hið óþolandi rang-
læti sem bóndinn — og yfir höfuð alþýðan — í
Canada verður að þola af hendi stjórnar og
auðvalds.
Hinn svonefndi verndartollur á verkfæmm
og öðm sem alþýðan þarf til lífsframfærslu er
svo hár að hann svínbeygir bak þess sem gjalda á.
“Grain Grower3 Guide” reiknar það út og
sýnir ómótmælanlega í tölum að hvert meðal heim-
ili úti á landi verður að borga að meðaltali á ári
milli $200.00 og $250.00 í verkfæra toll, og af því
fara að eins $50.00 í ríkisfjárhirzluna, hitt fer alt
til hinna vemduðu auðvalda.
í Vesturfylkjunum eða sléttufylkjunum eru
hér um bil 200,000 bændur, verður því þessi tollur
á þeim um $40,000,000 til $50,000,000 á hverju ári,
en löglegur tollur er ekki nema $10,000,000, sem
er sá partur tollsins sem fer í ríkisfjárhirzluna;
hitt sem er $30,000,000 er með öllu ólöglegur toll-
ur, þar sem hann er fé tekið úr vasa hinna fátæku
framleiðenda og látið í vasa hinna auðugu iðju-
leysingja.
Er það ekki óþolandi að þannig skuli þrjátíu
miljónum á hverju ári verið sama sem rænt frá
bændum sléttufylkjanna. petta er hverjum
bónda innan handar að reikna út, þegar hann gæt-
ir að því hvaða verð hann er látinn borga og
hversu mikið af því er tollur.
Blaðið “Vancouver Sun” flytur grein nýlega
um sama efni og kemst þannig að orði að Canada
sé í klóm og kjafti á svo voldugum, mörgum og
miskunnarlausum auðfélögum að hin alræmdu
einokunarfélög Bandaríkjanna sáröfundi þau af,
því lögin séu þar miklu áhrifameiri en hér.
Blaðið segir að eins lengi og Ottawa stjóminni
sé stjómað af því voða valdi sem njóti þessarar
ránsvemdar, sé engin von þess að verð á lífsnauð-
synjum lækki.
Blaðið “Tribune” í Winnipeg segir á laugar-
daginn og færir óhrekjandi sannanir fyrir að blöð-
in í Calgary, Regina, Brandon, London, Hamilton,
Montreal, Toronto, Kingston, Halifax, St. John og
Quebec hafi krafist tafarlausra og verulegra
breytinga í þessu máli; krafist þess að hinni glæp-
samlegu tollabyrði yrði létt af bændum og verka-
lýð. Blaðið segir eins og satt er að engin stofnun
og ekkert afl sé eins fjandsamlegt allri sannri
þjóðheill eins og sú stjóm sem láti annað eins og
þetta viðgangast.
Að stjóm landsins, sem til þess er kjörin að
vemda rétt alþýðunnar skuli svo að segja ganga í
félag við óvin hennar til þe3s að ræna hana þeim
arði sem henni ber með réttu af erfiði sínu það
er óþolandi.
Undarleg fyrirmæli.
Sambandsstjómin hefir mælt svo fyrir að hér
eftir megi enginn senda matvæli herteknum
mönnum á pýzkalandi; rauðakross félagið sjái um
það en enginn annar.
pykir þetta einkennilegt bann og fara blöðin
um það hörðum orðum. Blaðið “Toronto Star”
segir meðal annars:
“Fólkið í Canada vill trúa því að hermáladeild-
in í Canada viti hvað bezt á við. pað getur vel
verið nauðsynlegt að banna eiginkonum, mæðmm
og syntrum að sanda mat til hertekinna ástvina
þeirra á pýzkalandi.
En það er eitt sem á brestur; fólkið í Canada
og ástvinir hermannanna eiga heimtingu á því að
vita ástæðuna fyrir þessu banni, þeir eiga heimt-
ing á fullri skýringu málsins.
Og ef rauða kross félagið á hér eftir að ann-
ast um hertekna menn héðan, þá verða aðstand-
endur þeirra héðan að fá fyrir því fulla tryggingu
að það verði samvizkusamlegar gert, en orð leikur
á að það félag hafi hegðað sér í sambandi við
stríðið.
pað er ekki lítil ábyrgð sem því fylgir að banna
eiginkonum, systrum og mæðmm að senda ástvin-
um sínum það sem þeir þarfnast eða rétta þeim
hjálparhönd. pað er ábyrgðarhluti í tvennum
skilningi.
f fyrsta lagi er það varhugavert að svifta pilt-
ana þeirri gleði og sælu, sem það hefir í för með
sér að fá sendingar frá vinunum heima, og í öðm
lagi er það ef til vill enn þá meiri ábyrgðarhluti
að svifta mæðumar þeirri ánægju og sælu sem
það veitir þeim að senda drengjunum sínum það
sem þeir þarfnast.
Eitt atriði í þessu sambandi hlýtur að vera
ritvilla í yfirlýsingunni: pað er það að matar-
bögglar megi alls ekki sendast óbreyttum liðs-
mönnum sem séu fangar hjá óvinaþjóðum, en að
leyfilegt sé að senda þess konar böggla til yfir-
manna, sem herteknir séu.
petta hlýtur að vera misskýring; slíkt gæti
ekki viðgengist í Canada. Að gera þannig upp á
milli óbreyttra liðsmanna og yfirmanna væri
glæpur sem enga afsökun gæti haft.
petta mál snertir aðeins tilfinningar mæðra
og annara ástvina sérstaklega og almenna rétt-
lætis- og jafnaðar kröfur yfirleitt; það kemur
ekkert við stöðu né virðingum í hemum.
Ef prússneska herstjómin neitaði að höndla
sendingar til óbreyttra liðsmanna, en leyfði þær
til herforingja, þá væri öðm máli að gegna; en
undir brezku flaggi hlýtur það að vera rangt að
móður sem á son sem óbreyttan hermann í varð-
haldi sé bannað að líkna honum, en systur hennar
sem svo vill til að á son sem þar er fangi og em-
bætti hefir haft sé heimilt að leggja honum lið.
Slík óheyrð rangindi gætu ekki liðist hér í landi,
þar sem jafnmikill frelsis- og jafnréttisandi á
heima.
pýtt úr “Free Press”.
Bæjarstjórnar kosningarnar,
Nú er ekki nema mánuður þangað til þær fara
fram.
Aldrei hefir riðið eins mikið á því að bæjar
málum væri samvizkusamlega og ráðvandlega
st jórnað og nú. Aldrei hefir það verið meiri þörf
en nú að bæjarstjómin sé skipuð sönnum fulltrú-
um fólksins, en ekki einokunartólum eða ónytj-
j’igum.
Robson dómari flutti ræðu fyrir alllöngutn
tíma, þar sem hann bar núverandi bæjarstjórn
á brýn þá mestu óstjórn sem hægt er að hugsa
sér og jafnvel óráðvendni í stórum stíl.
Robson er valinkunnur heiðursmaður sem allir
hljóta að trúa, enda hefir ekki eitt einasta orð
komið úr neinni átt sem hrundið hafi ákærum
} ans.
Waugh bæjarstjóri lýsti því yfir fyrir sína
hönd og samstjómenda sinna að kærum Robsons
yrði bráðlega svarað og það sannað að þær væru
á engum rökum bygðar.
En svarið hefir dregist; það er ókomið enn, og
hlýtur því áburður Robsons að vera viðurkend-
ur af bæjarstjóminni sjálfri.
Kærumar voru þess efnis að ef þær hefðu
verið lognar, þá var sjálfsagt fyrir bæjarstjórn-
ina að höfða mál gegn Robson og hrinda af sér
því alvarlega ámæli sem hún hafði orðið fyrir.
En þögnin gefur mörgum grun, ef ekki vissu, um
það að kwrandinn hafi haft rétt að mæla.
pað er skylda kjósendanna að hreinsa bæjar-
hreiðrið rækilega og kjósa nýja menn, sem betur
reynist, og verði sannari fulltrúar alþýðunnar og
framkvæmdasamari stjómendur.
f þessari hreinsun eiga íslendingar að tak.i
öflugan þátt, ef þeir vilja ekki verða sér til va -
virðu í ár, eins og þeir hafa orðið um nokkur ár
að undanfömu að því er afskifti þeirra — eða
réttara sagt afskiftaleysi — af bæjarmálum
snertir.
íslendingar hafa í þrjú ár hvað eftir annað
átt kost á að koma eigin fulltrúa í bæjarstjóm,
en vanrækt þá skyldu í öll skiftin og mega bera
djúpan kinnroða fyrir.
Lögberg skorar á dugandi og færa íslendinga
að gefa sig fram til bæjarráðskosninga í ár, að
minsta kosti í því kjördæminu sem vér erum fjöl-
mennastir í og jafnframt skorar það á alla íslenzka
kjósendur í því sama kjördæmi að gæta skyldu
sinnar og sjá um að hvert einasta íslenzkt at-
kvæði falli með þeirra eigin manni þegar til
kemur.
pað er auðvelt að koma að íslendingi í bæjar-
ráðið og það hefði meira að segja verið auðvelt
að koma Áma Eggertssyni í yfirstjómarráð bæj-
arins í íyrra ef Landinn hefði verið bæði samein-
aður og ekki dregið sig í hlé með störf og áhrif.
Vér eigum nóg af hæfum mönnum í þessa
stöðu og mætti þar á meðal nefna þá sem hér
segir:
Áma Eggertssyn, porstein Borgfjörð, Amgrím
Johnson, Paul Clemens, Ásmund Jóhannsson, J.
J. Bíldfell, Stephan D. B. Stephanson, auk
margra fleiri sem vel væru starfinu vaxnir, en
tæpast hefðu tíma að sinna því.
Vill nú enginn þessara manna leggja fram
starf sitt bænum til þarfa og gefa kost á sér til
bæjarstjómar?
pað er mjög líklegt að hver fær íslendingur
sem byði sig fram yrði viss með kosningu. Og
þótt svo kynni að fara að það yrði ekki, þá er
það engin vanvirða að falla. pað væri aðeins
blettur á fólkinu sjálfu.
pað er vonandi að einhver þessara manna eða
einhver annar fær og hæfur Landi verði kominn
út í hríðina þegar næsta blað kemur út. Skal
honum þá veitt ömgt fylgi, hvaða pólitískum eða
trúarlegum flokki sem hann tilheyrir; það kemur
málinu ekkert við; aðeins að maðurinn sé fær til
starfsins og samvizkusamur.
Fyrirmyndar ritháttur.
Oft er því við brugðið hversu gróf íslenzku
blöðin séu í rithætti, en sannleikurinn er sá að
þau eru himinhrein í því tilliti, þegar þau eru
borin saman við ensku blöðin.
Að undanfömu hefir “Telegram” verið að
reyna að telja* fólki trú um að 3 aðeins af kvið-
dómendum í ráðherramálunum hafi verið með því
að dæma þá seka, en 9 hafi viljað sýkna þá.
Sannleikurinn er þó sá að 9 voru með sekt en að-
eins 3 með sýknun; voru því höfð gagnger enda-
skifti á sannleikanum í þessu blaði. f vikunni
sem leið hafði bæði “Free Press” og “Tribune”
fundið að þessu, en þá reiddist “Telegram” og
flutti grein með fyrirsögninni: “Helvítis lýgi”,
og öll var greinin rituð í sama anda og með líku
orðfæri og fyrirsögnin sjálf.
Slíkur ritháttur þekkist ekki meðal íslendinga;
þeir eru siðfágaðri menn í blaðamensku en svo,
þótt ýmislegt megi þar að þeim finna.
Næsta dag flutti “Free Press” ritstjómargrein
einnig með fyrirsögninni “Helvítis lýgi” og sýndi
þá með undirskrift kviðdómsmanna sjálfra hverj-
ir voru móti sekt og hverjir með.
Hér fylgir vottorð kviðdómaranna:
“Sem dómendur í máli gegn Sir Rodmond
Roblin, George R. Coldwell og James H. Howden
fyrir samsæri er rannsakað var sumarið 1916,
óskum vér að gera kunnugt hvemig afstaða kvið-
dómsins var viðvíkjandi sýknun eða sekt hínna
ákærðu. Vér vottum það því hér með að 9 fundu
hina kærðu seka og voru þeir þessir:
Daniel Dicks, C. H. Stonehouse, A. E. Chumm,
J. H. Stevens, Thos. Morrison, John Mayse, H. G.
Palmer, A. Blair, L. Warnette, og þessir þrír voru
með sýknun: Perce Webb, S. Pomeroy og J.
Chisholm.

THE DOMINION BANK
STOFNSETTUR 1871
UppborRaður höfuðstóll og varasjóður $13,000,000
AUar elgnir ... 87,000,000
Bankastörf öll fljótt og samvizkusamlega af hendi leyst. Dg
áherzla lögð á að gera skiftavinum sem þægiiegust viðskiftin.
Sparisjóðsdeild,
Vextir borgaðir eða þeim bætt við innstæður frá $1.00 eða meira.
tvisvar á ári—30. Júnl og 31. Desember. 384
Notre Dame Branch—W. M. HAMII/TON, Manager.
Selkirk Branch—M. 8. BCRGER, Manager.
ánægður að borða „pie“
PURITi/ FLOUR
> More Bread and Better Bread
Manitobastjórnin og Alþýðumáladeildin
Greinarkafli eftir atarfsmann alþýðumáladeildarinnar.
Haustvinna í hœnsagörðum.
iTil þess að sem mestir peningar
hafist upp úr alifuglarækt, er ým-
islegt sem athuga þarf um þetta
leyti ársins.
Ef til vill er það algengasta yfir-
sjónin að ala yfir veturinn hænur
sem eru of gamlar. Hjá sumum
bændum eru hænur látnar lifa sem
eru þriggja til fjögra ára gamlar;
stundum jafnvel þangaö til þær
deyja úr elli. Hænur ættu aldrei
að vera settar á lengur en tvö ár,
nema í örfáum tilfellum. Snemma
aldir ungar, vel þroskaSir, verpa
oft góSum eggjum fyrsta veturinn,
sérstaklega ef þeir eru vel fóðraðir
og vel hefir verið séð um þá. Sömu-
leiðis verpa þeir vel fyrsta sumarið
þegar þeir eru ársgamlir. Sérstak-
lega verpa þeir vel að sumrinu ef
þeir hafa verpt mikið að vetrinum.
‘Þéssar hænur má svo setja á næsta
vetur og má gera ráð fyrir að þær
verpi allvel frá febrúar eða marz
þangað til í júlí. Sumar tegundir
verpa lengur en aðrar, en allar
hænur verpa miklu tíðar fyrri part
sumars en seinni part.
Þessar hænur er ekki erfitt að
fita nægilega til slátrunar. Séu
þær settar á til næsta vors, verpa
þær mjög sjaldan nógu miklu til
þess að borga vetrarfóðrið.
Annað glappaskot sem oft er
gert i hænsarækt er það að reyna að
hafa fuglana í loftillum, dimmum,
rökum kofum eða byggingum, þar
sem oft er þröngt um þau og þau
eru innan um aíls konar skepnur
af öðru tagi.
Hænsahús sem rétt er bygt er
bjart, loftgott, þurt, rúmgott og
súglaust. Prófessor Herner á
búnaðarskólanum í Manitoba segir:
“Það sem er að hænsahúsunum
hjá flestum bændum er það að þau
eru of dimm og of rök. Dimt og
loftlítið, rakt hænsahús' veldur tapi
og ber enga björg í bú. Þar sem
það er þannig hefst aldrei neitt
upp úr hænsarækt. Hænsunum
verður kalt, þau reita sig, óþrif
og alls konar veikindi koma í þau
og það að mörg af þeim deyja og
hin verpa illa er oft þvi að kenna
að illa hefir farið um þau og þau
hafa ekki haft nægilegt húsnæði.
Kuldinn stendur ekki varpi og
þroska fyrir þrifum eins mikið og
rakinn gerir.
Sú hugmynd að hænsahúsin verði
að vera 'heit til þess að hænsin hafi
góða heilsu og verpi að vetrinum
er svo að segja dauð, því þa* hef-
ir verið fullsannað að alifuglar
halda góðri heilsu í köldum húsum
og verpa einnig þó kalt sé.
,Ef sum hinna venjulegu hænsa-
húsa hjá bændum væru hygð upp
og löguð, gerð bjartari og loftbetri,
en minna um það hugsað aS hafa
þau heit, þá yrði vetrarvarpið
meira en það nú er.
Svo að segja hvert einasta
hænsahús úti um sveitir þyrftí um-
bóta á þann hátt að bæta í þaö
gluggum og blæjum og hlej-pa
þannig inn meira ljósi og meira
Íofti og gera húsið þannig þurara.
Hálmþak er ágætt í hænsahús.
Það er ómögulegt í þessari grein
að lýsa nákvæmlega hænsahúsí, en
bæklingur sem heitir “Hænsarækt
bænda i Manitoba” (prentaður á
Ensku) fæst ókeypis með því að
skrifa alifugladeildinni við Búnað-
arskólann í Manitoba , Winnipeg.
Önnur yfirsjón sem oft er drýgð
er sú að reyna að ditta við gömul
og veik hænsi. Margir sjúkdóm-
ar i hænum eru næmir. Berklaveiki
er einn þeirra. Útferð frá sjúk-
um fuglum sýkir hina því í henni
eru bakteríur og þær komast í
fæðuna og hinar hænumar éta
bakteríurnar og sýkjast þannig.
Hænur sem verða horaðar og léttar
hafa niðurgang, og eru ef til vill
haltar á öðrum fæti, hafa hér um
bil áreiðanlega tæringu og geta
ekki læknast. Það borgar sig
venjttlega að slátra veikum hænum
og ætti þá að grafa þær tvö fet nið-
ur í jörðina.
'Þáð borgar sig aldrd að láta
hænsi verða lúsug. Það era þrjár
algengar tegundir af lúsum á
hænsum í Manitoba, það er höfuð-
lús á Iitlum hænsum, skrokklús á
öllum fuglum og litlar rauðlýs, sem
aðeins eru á hænsum að nóttunni
en skriða af þeim á morgnana inn
i riftir og smugur í húsinu. Á
þessum tima árs er það hin almenna
skrokiklús sem helzt þarf að ræða.
Duft úr sandi, ösku og kalki held-
ur hænsum venjulega lúsalausum.
Ef það samt sem áður dugar ekki
|>á þarf að láta á hænsin heilmikið
af einhverju áreiðanlegu Iúsadufti.
Til staðfestu eru hér nöfn vor
undirrituð ásamt áritan vorri:
A. Blair, 279 Ferry Road, St.
James.
H.G. Palmer, 324 Park View, St.
James.
J. H. Stevens, Dugald, Man.
D. E. Dicks, Teulon, Man.
A. E. Chumm, Argyle Stat. P.O.
C, H. Stonehouse, Balmoral, Man
Thos. Morrison, 368 Home St.,
Winnipeg.
John Moyse, 838 Wolseley, Man.
ósvífnin sem til þess þarf að
halda fram því sem “Telegram”
hefir sagt um þetta mál er alveg
óskiljanleg öllum þeim er nokkra
virðingu bera fyrir sannleikan-
um.
Konur greiða atkvwði á móti
herskyldu.
Sagt er að herskylda mundi hafa
orðið samþykt í Ástralíu ef konur
hefðu ekfki greitt atfcvæði, en afar-
mikill meirihluti þeirra var á móti.
Sömuleiðis er því haldið fratn að
írar hafi greitt atkvæði gegn her-
skyldu tillögunni.
Ert ÞO hneigðnr fyrir hljómfrsði ?
Ef svo er þá komdu og findu akkur
áður en þú kaupir annarsstaðar. Vtð
höfum mesta úrval allra fyrlr vest-
an Toronto af
Söngvum,
Kenslu-áhöldum,
Ijúðranótum,
Sálmum og Söngvum,
Hljóðfæraáhölrlum. o.sfrv.
Reynsla vor er til reiðu þér til hagn-
aðar. Vér öskum eftir fyrirspurn
þinni og þær kosta ekkert.
WKAY’S MUSIC STORE
247 Notre Dame Ave.
Plione Garry 688 Winnipeg
NORTHERN CROWN BANK
Höíuðstóll löggiltur $6,000,000 Höfuðatóll greiddur $1,431,200
Varasjóðu....... $ 715.600
Pormaður - -- -- -- - Slr D. li. McMIIjLAN, K.C.M.G.
Vara-formaður - Capt. WM. ROBINSON
Sir D. O. CAMERON, K.C.M.G., J. H. ASHDOWN.
E. F. HUTCHINGS, A. McTAVISH CAMPBEUI,, JOHN STOVEU
Allskonar bankastörf afgreidd. Vér byrjum reikninga við einstaklinga eða
félög og sanngjarnir skilmálar veittir. Avísanir seldar til Kvaða staðar scm er
á Islandi. Sértakur gaumur gefinn sparisjóðsinnlögum, sem byrja má með
einum dollar. Rentur lagðar við á hverjum sex mánuðum.
T. E. THORSTEIN9SON, Ráðsmaður
Cor. William Ave. og SherbrookelSt., - Winnipeg, Man.