Lögberg - 25.10.1917, Blaðsíða 4

Lögberg - 25.10.1917, Blaðsíða 4
4 LÖGBERG, FIMTUDAGINN 25. OKTÓBER 1917 Söíberg Gefið út Kvern Fimtudag af The Col- umbia Press, Ltd.,Cor. William Ave. & Sherbrook Str., Winnipeg, Man. TALSIMI: CARRY 2156 SIG. JUL. JÓHANNESSON, Editor I. J. VOPNI, Business Manuuer Utanáskrift til blaðsins: TI(E COLUMBIA PRESS, Ltd., Box 3172, Winnipeg. H|an. Utanáskrift ritstjórans: EDITOR LOCBERC, Box 3172 Winnipeg, R(an. VERÐ BLAÐSINS: »2.00 um árið. Góð bending. Vinur “Lögbergs” hefir skrifað oss og gefið oss ýmsar góðar og velþegnar bendingar viðvíkj- andi blaðinu “Sólskin”. Hann er á því eins og flestir aðrir að Sólskin sé nýtt spor í þá áttina að leggja grundvöllinn að þjóðrækni og ættjarðarást og halda við tungu vorri. Bréfritarinn er hámentaður maður og góður rithöfundur og eru því ber.dingar hans alls ekki út í bláinn. pað er sama að hugsa sér að halda við íslenzku þjóðerni hér í landi án þess að byrja á bömunum og það væri að hugsa sér að halda við kirkjulegum félagsskap án sunnudagaskóla eða bindindisfélagi án bamadeildar. íslendingar hafa vanrækt það hér vestra að hi^sa um æskulýðinn þegar þeir byrjuðu þjóðem- isstarfsemi sína, og þess vegna er nú heill hópur ungra manna og kvenna kominn út úr íslenzku þjóðemi, og verður það mjög erfitt verk að leiða þá inn í það aftur, svo að nokkru haldi komi. Við erum að reyna að kenna íslenzka tungu hér vestra, bæði í kirkjum og í Goodtemplara fé- laginu, en þeir sem fyrir því standa eru í stökustu vandræðum vegna bókaskorts. Enginn hefir hér tekið sér fram með að semja og gefa út íslenzkar bamabækur, sem hentugar væru fyrir vestur- íslenzk böm við kenslu í tungu vorri og til þess að vekja lestrarfýsn unglinganna á móðurmáli voru. Hieima á íslandi var sama máli að gegna þang- að til “Æskan” var stofnuð árið 1897. pangað til hafði það aldrei þekst og bklega engum komið til hugar að gefa út bama- eða unglinga-blað á fslandi petta hepnaðist svo vel að síðan hafa þar stöð- ugt verið gefin út tvö unglinga-blöð og nú upp á síðkastið þrjú, öll fjöllesin og öll mikið keypt. Eftir það var fyrst farið að hugsa um að gefa út bækur við barna hæfi á íslandi og er nú komið allmikið safn slíkra bóka; em þær flestar vandað- ar og vel til þeirra valið og hefir þar verið fylt skarð í bókmentum íslendinga, sem lengi hafði staðið autt. En hér hjá oss er skarðið autt enn þá, nema að því litla leyti sem Sólskin hefir komið til sög- unnar. Sá sem bendingamar skrifar og um var getið finnur það að Sólskini að það flytji of lítið af stuttum, barnasögum, sem ritaðar séu.á “bama- máli”. petta er réttmæt aðfinsla eða bending, og skal hún rækilega tekin til athugunar með þakk- læti til bréfritarans. Sjálfur sendi hann Sólskini stutta sögu um leið og hann gaf bendinguna. En að því er snertir bækur fyrir böm og unglinga mætti ætla að það sama gæti dugað oss hér sem þeir hafa heima. En það er ekki rétt. Eins og fyr hefir verið bent á í Lögbergi verða bamabækur að vera sniðnar eftir þjóðlífi, stað- háttum og fleiru og hvorttveggja er mjög ólíkt hér því sem það er á íslandi. pess vegna verða bamabækur, sem fyrirtaksvel reynast heima ófull- komnar hér og bamabækur frá oss, sem hér væm hentugar myndu alls ekki nægja heima. Til þess að bæta úr þessu verður bráðlega byrjað að gefa út bamabækulr á íslenzku hér vestra, hafa ýmsir góðir menn heitið þar sam- tökum og samvinnu, og er það þannig trygt að fyrirtækið geti hepnast- Byrjað verður á reglulegu unglinga bókasafni handa eldri bömum og yngri; verður það kölluð “Sólskins útgáfan” og gefið út í litlum heftum í bandi. Sérstaklega verður reynt að vanda til þessa f.vrirtækis og það eitt valíð sem bæði leiði bömin og unglingana til lestrarfýsnar á móðurmáli voru og verði til þess að byggja upp siðferði þeirra. Myndir verða í bókunum, bæði margar og vandað- ar, því fátt er það sem fremur laðar böm til lest- urs og gerir þeim bækumar skemtilegri en fallegar myndir. pegar þetta fyrirtæki kemst á laggimar, rr þess vænst að stigið hafi verið það spor máli vom og þjóðemi til veradar sem síðar hljóti að si'na ávöxt. Traust. Að vera sá maður, sem traust verði borið tii er það sem flestir keppast eftir og mikils er vert. Til eru þeir menn, sem ekki vilja vamm sitt vita í viðskiftum; alt sem þeir lofa þannig stend- ur eins og stafur á bók og allir geta reitt sig á þá. petta er stór kostur. En sá er gallinn á að sumir þeirra manna, sem strangheiðarlegastir em í þeim efnum, eru einmitt menn sem ekki er hægt að treysta í öðm, sem ef til vill er enn þá meira virði. AUir þeir sem eitthvað kveður að hljóta að taka einhvem þátt í opinbemm málum; bæði stjómmálum og félagsmálum og það að geta þar treyst mönnum er meira virði en margur sýnist gera sér grein fyrir. Sá sem ekki á til í eigu sinni neitt það mál er hann virkilega fylgir af einlægri sannfæringu og er reiðubúinn að berjast fyrir á móti hvaða ofurefli sem er að ræða, hann verð- skuldar ekki traust að því leyti. , i þessu landi úir og grúir af mönnum, sem taldir eru trúverðugir, en ekki má fremur reiða sig á en sinustrá, þegar um það er að ræða að steyta hnefann framan í stóra menn og halda máli sínu til streytu. Hér í landi er ógrynni manna sem telja það heillavænlegt að hlusta og horfa út undan sér á það sem aðrir segja og hafast að, án þess að vera sjálfir ákveðnir; án þess að láta skoð- un sína í ljósi. pessir menn vega það og vigta í huga sér hvort hagkvæmara verði að fylgja þessum flokkn- um eða hinum, þessum leiðtoganum eða hinum, þessu málinu eða hinu," þessari stefnunni eða hinni, án þess að spyrja samvizku sína hvað sé rangt og hvað sé rétt. pessir menn verðskulda ekki traust hversu reiðilegir sem þeir kunna að vera í við- skiftum og hversu sléttir sem þeir eru í daglegri framkomu við aðra menn. Til eru þeir einnig, og það margir, sem láta ávalt þannig að báðir partar eða báðar hliðar telja þá sín megin; þeir vilja ekki vera eins og hinir að taka engan þátt í málum; þeir halda að það sé ómensku merki; en þeir vilja við engan óvingast og þeir vilja vera reiðubúnir til þess að geta sagt það hvorum flokknum sem ofan á verður að þeir hafi æfinlega fylgt honum og verið á móti hinum. pessir menn fara svo langt sumir að þeir gera gys að hvomm flokknum fyrir sig þegar þeir tala við fylgjendur hans og hafa því hálft traust beggja en grunsemd beggja. pessir menn eru fyrirlitlegir heyglar, sem enginn á að virða og enginn má treysta. peir eiga að iitilokast úr öllum trúnaðarfélagsskap allra ein- lægra og ærlegra manna. Sá einn verðskuldar traust sem hefir myndað sér fasta skoðun, tekið sér ákveðna stefnu og fylg- ir henni fram hvar sem er, hvenær sem er og við hvern sem er. Aldrei hefir verið meiri þörf á að brýna fyirr mönnum einlægni, kjark og djörfung en einmitt nú. pessir tímar eru til þess að reyna trúverðug- leik manna; fúnu stauramir bresta og lyppast nið- ur í hrúgu, hinir standast sveigjuna, höggin og barsmíðamar bg úr þeim verður bygð sú framtíð- arhöll, sem glæsilegust hefir þekst í þessu landi. pessir tímar eru til þess hentugir að velja bygginga-timbur í þjóðskála Canadaríkis; fausk- arnir verða brendir eða þeim kastað í hauga fyrir- litningarinnar; þar verða þeir mosavaxnir um aldur og æfi og þeirra ekki minst framar. ófúnu viðimir verða skildir frá og úr þeim bygt; í þeim skóla á Canada þjóðin frámvegis að vaxa og blómgast. ' Og þeir sem ótrúir em málefnum og hugsjón- um geta heldur ekki verið trúir mönnum. — peir eiga það ekki til, sá eiginleiki er ekki í eðli þeirra að vera nokkrum eða nokkm trúir. Vér þekkjum menn, sem þykjast vera vinir vorir og allra vorra mála; eru já bræður vorir og mæla stórum orðum þegar um það er að ræða að berjast og láta ekki hlut sinn. En þegar þeir hafa snúið við oss bakinu og eru staddir hjá andstæð- ingum vorum hafa þeir skift um skoðun, skift um hugsun, skift um stefnu. pá tala þeir sömu orðin við hina, sem þeir töluðu við oss; þá bannfæra þeir málefni vor — og jafnvel oss sjálfa — eins og þeir höfðu bannfært hina hliðina þegar þeir voru með oss. peim er skoðun og sannfæring eins og hver önnur flík, sem hægt sé að smeygja sér í og fara úr þegar á þarf að halda. peir fara í þær flíkur réttar eða öfugar eftir því sem á stendur og hent- ugt þykir í þann svipinn. pessir menn — þótt þeir þykist vinir vorir — njóta ekki og verðskulda ekki traust vort né ann- ara. .peir eru líkir flaðrandi hundi, sem sleikir jafnt hendur allra, dinglar jaft rófunni framan í alla; vill gelta að öllum ef þeir eru nógu langt í burtu til þess að heyra það ekki og gelta fyrir alla sem hann er hjá og hann heldur að sé þægð í því. pessum mönnum þykir ekki vænt um neitt málefni; þeir hanga í félagi þessa máls eða hins rétt fyrir 'siðasakir eða af hagsmunalegum ástæð- um en þeir elska ekkert mál; þá tekur það ekki sárt þó þeim málum sé hallmælt, sem þeir þykjast vilja styðja og þeir taka jafnvel undir þegar ein- hverjir sem þeir vilja koma sér í mjúkinn hjá gera gys að málum þeim er þeir þykjast unna. Sama er með þá sem þeir telja vini sína. Vér þekkjum aðra menn sem eru í raun og vem andstæðingar vorir; menn sem fara ekki í neinar felur með það að þeir hafi aðra skoðun en vér; menn sem geta horft djarft og óhikað framan í oss og sagt oss að þeir séu á algerlega annari skoðun og að þeir álíti að vor skoðun sé röng og jafnvel skaðleg. peir vinna á móti oss og mál- efnum vorum af alefli; þeir gera það bæði leynt og ljóst og fela ekki skoðanir sínar. peir beita jafn- vel öllum brögðum sem lög leyfa og ef til vill hnsfarétti gegn oss til þess að koma fram sínum málum, en þeir gera það opinberlega og djarflega. Vér virðum þessa menn; þeir verðskulda traust vort og þeir em venjulega menn sem hafa skapað sér skoðun og fylgja henni fram hvað sem það kostar; hver sem á móti mælir og hvemig sem á stendur. peir eiga málefni sem eru þeim heilög og þeir eru reiðubúnir að verja og leggja mikið í sölumar fyrir. peim þykir vænt um málefni sín ekki síður en vini sína. pá kennir til í orðsins réttu merk- ingu ef rangindum eða háði er beitt gegn málum þeirra. peir hvessa mótmæii sín og brýna rödd- ina ef lítið er gert úr vinum þeirra. peir em fs- Iendingar; þeir “hata þegar þeir hata og halda trygð fram í deyð”. fslendingar eiga heila hópa af þessum mönn- um; bæði þeim fyr töldu og hinum síðari. Hvor- um flokknum heyrir þú til? Árni Eggertsson. Á öðmm stað í blaðinu birtist bréf frá Árna Eggertssyni, fulltrúa stjórnarinnar á íslandi hér í Vesturheimi. Bréfið skýrir sig sjálft eins langt og það nær. Margir fslendingar hér hafa borið miklar , áhyggjur út af því að lokað mundi verða öllum sundum fyrir flutningum til ættjarðar vorrar og óttast vistaskort þar og ef til vill alvarlegt harðæri. öllum þessum mönnum hlýtur það að vera sérstakt gleðiefni hversu vel íslenzka fulltrúanum hefir tekist að leysa «tarf sitt af hendi og ráða hinar vandasömu gátur. Lögberg hefir frá því fyrsta látið sér ant um þetta mál og stungið upp á ýmsú því viðvíkjandi, er það oss því sannarleg ánægja í hversu gott horf það hefir komist. Ámi Eggertsson er frábærlega duglegur mað- ur og þurfti aldrei að ganga að þyí gruflandi að hann mundi fá því öllu til vegar komið, sem nokk- ur einn maður gæti af hendi leyst, enda er það komið á daginn. íslendingar verða, eftir þessu að dæma, ekki í neinum vistavandræðum hér eftir, að minsta kosti ekki nema því að eins oð Norðurlönd dragist inn í ófriðinn, sem vonandi er að verði aldrei, þótt ýmislegt geti orðið til þess, því miður. íslendingar heima voru sannarlega hepnir og hygnir í vali fulltrúa síns. Hefðu þeir haft ein- hvem að heiman einungis, þá er mjög líklegt að honum hefðu gengið samningamir miður; og liggia þar til margar orsakir. Fyrst og fremst hefði hann ekki verið eins kunnugur öllum hög- um og háttum hér og Eggertsson er og þar af leiðandi getað orðið fyrir því óhappi að velja ein- hverjar ófærar leiðir í fyrstu, sem tafið hefðu fyrir framkvæmdum. í öðru Iagi var það heppilegt að hafa mann sem tllheyrði þeirri þjóð og því landi sem er í stríði bandamanna megin, og nú með Bandaríkj- unum. Gat hann bent á það hversu mikill hluti íslenzku þjóðarinnar tæki þátt í stríðinu og sýnt fram á hversu ósanngjamt það væri ef bræður þeirra heima væru sveltir. petta hefði ekki verið eins greinilega tekið til greina af manni að heiman, hversu vel sem hann hefði flutt mál sitt og hversu mikill áhrifamaður sem hann kynni að vera að öðm leyti. Vér samgleðjumst bræðrum vorum heima, yfir þessum samningum og vér samgleðjumst landa vorum Áma Eggertssyni yfir þeim dugnaði sem hann hefir sýnt og þeim árangri sem verk hans hefir haft. THE DOMINION BANK SIR EDMUND B. OsLER, M.P, President W. D. MATTHEWS. Vice-President Hagsýni hjálpar til að vinna stríðið Byrjið sparisjóðs reikning og bætið við hann reglulega Notre l)ame Branch—\Y. M. HAMIIjTON, Managcr. Sclkirk Branch—F. J. MANNING, Manager. NORTHERN CROWN BANK Höfuðstóil löggiltur $6,000,000 Höfuðstóll greiddur $1,431,200 Varasjóðu........ $ 848,554 (ormaður ...................... • Capt. WM. ROBINSON Vlce-President - JAS. H. ASHDOWN Sir D. C. CAMERON, K.C.M.G. W. R. BAWI.F E. F. HUTCHINGS, A. McTAVTSH CAMPBELL, JOHN STOVEL Allskonar bankastörf afgreldd. Vér byrjum relknlnga vlð elnstakllnga eða félög og sanngjarnir skilmálar veittlr. Avlsanlr seldar tll hvaða staðar sem er á tslandl. Sérstakur gaumur gefinn sparlrlóðslnnlögum, sem byrja má með 1 dollar. Rentur lagðar vlð á hverjum 6 mánuðum. T* E. THORSTEIN9SON, Ráðsmaður Co William Ave. og Skerbrooke St., - Winnipeg, Man. r?éSl rééVíf 4S1 \irf#\ir?svirré'ii^éirMrwM Næstu kosningar. Bæjarstjórnarkosningar fara bráðlega fram í Winnipeg. par verða eins og vant er kosnir yfir- ráðsmenn, bæjarstjómarmenn og skólaráðsmenn. íslendingar hafa tvo menn í bæjarstjóm; annar þeirra, J. J. Vopni, verður áfram annað ár án kosninga, en hinn, Ámi Eggertsson, sækir að líkindum ekki um endurkosningu vegna stöðu þeirrar sem hann skipar og verður að gefa sig all- an við. Hvort íslendingar hugsa sér að koma að nokkr- um manni í þetta skifti vitum vér ekki, þótt oss findist það vel til falli<5 að þeir ættu mann sem full- trúa fyrir þann hluta bæjarins, þar sem þeir eru fjölmennastir; þeim væri auðvelt að koma þar að manni ef þeir væru samhuga og samtaka. Samt sem áður er það ekki bráðnauðsynlegt, og hitt vel viðunandi að eiga einn úr vorum flokki í senn. Hitt er annað mál að fslendingar ættu að hafa eitthvað að segja um það hvernig mentamálum bæjarins er stjórnað. íslendingar munu aldrei hafa átt hér mann í skólaráði og er það einkenni- legt, eins miklir mentamenn og þeir þó eru. Oss finst sem þeir ættu nú að taka rögg á sig; útnefna eiohvem færan og samvizkusaman mann í skólaráðsstöðu og fylkja sér einhuga sem einn maður; með því móti er þeim gefið að kjósa hann. íslendingar eru orðir svo samþýddir hérlendu fólki að ekkert er unnið á móti þeim við þess kon- ar tækifæri á þjóðemisgrundvelli; eða mjög lítið. Vill nú ekki einhver mentamaður gefa sig fram til skólaráðsútnefningar í haust ? Tíminn er nægur enn, þótt ekki megi lengi dragast héð- an af. Mentamál þessa bæjar snferta íslendinga sann- arlega ekki síður en aðra og þau eru ekki að öllu leyli í góðu lagi; vér vitum til þess. par er þörf á ýmsum breytingum, sem dug- legur maður gæti komið til vegar ef hann legði sig fram. • Stjórnmálin. Stjómmálin í Canada eru nú sem stendur sá grautur sem ekki á sinn líka. Vér höfum stjóm sem ræður málum landsins til lykta, en hefir ekki verið kosin af fólkinu og er því auðvitað ekki full- t' úastjóm. Bordenstjórnin hefir aðhafst allar bugsanleg- ar syndir; um það kemur, flestum saman, bæði frjálslyndum mönnum, verkamönnum, óháðum mönnum og sanngjörnum afturhafdsmönnum. Bordenstjórnin var búin að fá vitneskju um að henni væri þýðingarlaust að koma fram fyrir íólkið í gömlu fötunum. Hún varð að dubba sig upp og þvo eða öllu heldur að bera duft á sig til þess að hylja óhreinleikann, því þvottur dugði ekki. Hún sá það að þetta mundi ekki nægja, og þe3S vegna tók hún til örþrifaráða. Hún þurfti á fé að halda meira en hún hafði komist yfir til þess að kaupa........... Hún kom því fram með C. N. R. samninginn fræga; þar voru um $60,000,000, og það má gera mikið með sextíu mil- jónum dala í þessari dýrtíð. En til þess að ekki yrði mjög mikill hávaði á mcðan verið var að þræla þessu í gegn um þingið/ voru borir fram önnur mál samtímis, sem auð- vitað blutu að verða til sundrungar og yfirgefa hitt. Hefði C.N.R. málið komið fyrir þing í því formi sem það kom, á venjulegum tímum, þá hefðu i. < rg öfl risið upp þjóðinni tii vamar; en stjómin treysti því að þessir neyðartímar væru hentugir til þess að taka þjóðina þrælatökum. Samt hélt stjómin að þetta mundi ekki nægja, þess vegna samdi hún hermannaatkvæðalögin sem eru einhver ósanngjömustu lög, sem upp að þeim tíma höfðu þekst, þar sem stjómin getur svo að segja farið með atkvæði hermannanna eins og henni sýnist. SÓNHÆTTIR XVI. Ofurhefndin. í kepni’ og hrifsing landa, fjörs og fjár hin framtakssama’ en blinda vélaöld síns metnað loksins hlaut in grimmu gjöld. — Sjálf græðgin hræðist flóð, er mynda tár. Hver eirpeningur dregur jafnvel dár að dauðastunum þínum mannleg völd, frá skothylkja og skrúístykkjanna fjöld, sem skifta verzlun fyrir blóðug sár. — Hvert hugvits kvint, er harmleiks vaxtað pund. Hver himins geisli snýst í vítisbál. Hér sérðu Iaunin samkepninni frá! Hver gullpeningur gildir nýja und. Hver gelðibikar fulla eiturskál, sem drekkast verður samþjóð! Súpum á! p. p. p. ,,Lexíurnar“ okkar líka. Eftlr Jcaxi Dwlght Franklin. pað lítur á mig, litla bamið mitt, sem “lexíumar” sínar enn ei kann, í ráðaleysi réttir spjaldið sitt og reikningsdæmum engar lausnir fann: “Hvað þetta dæmi’ er þungt! ó, pabbHninn, vilt þú ei hjálpa mér víð reikninginn ?” Og þannig kem eg, góði Guð, til þín, því gátur lífsins þungar reynast mér, og erfið líka eru dæmin mín og ónóg svörin — styrk eg bið frá þér. Sem barn eg “spjaldið” fæ þér, faðir minn, í fullu trausti að lagir reikninginn. Sig. Júl. Jóhannesson. En jafnvel þetta var hún hrædd um að ekki mundi nægja, og þá tók hún upp aðferð Diasar gaimla í Mexico, sem samdi sér- stök lög fyrir hverjar kosning- ar, til þess að halda sér við^ völd- in. pá voru samin hin svivirði- legustu lög sem þessi veröld hef-. ir þekt, kosningalögin svoköll- uðu. pau hafa verið skýrð hér áður. Og enn var stjómin hrædd, hélt að jafnvel þessi kverkatök mundu ekki nægja til þess að kyrkja þjóöarviljann, var því farið á bak við þjóðina þarinig að nokkrir menn voru fengnir til þess að yfirgefa frjálslynda flokkinn og ganga undir merki Bordens með því móti að þeir ,fengju feita stöðu. Og menn fundust hér og þar, sem þessa beitu gleyptu. Síðan kemur Bordenstjómin fram fyrir fólkið og biður að kjósa sig eftir að hún hefir neytt allra þessara bragða. Hún kallar sig nú samsteypustjóm, en er ekkert annað en Borden- stjóm með nokkrum utanaðkom- andi mönnum. Frjálslyndu mennirnir eru þar svo fáir að þeir gætu engu til leiðar komið. þó hægt væri að treysta þeim til góðs vilja. Og á sama tíma sem Borden er að villa þannig sjónir með samsteypu, fyllir hann efri deild- ina með eintómu afturhaldsrusli af versta tagi, til þess að vera viss um að ef einhver framfara spor verði stigin í neðri deildinni þá verði þau fylt af afturhalds- snjó þegar upp í þá efri kemur. Samsteypu-fundur. Samsteypuflokkurinn liaf'ði boðað til fundar hér í bænum á mánudag- inn og var sá fundur fjölsóttur mjög. Sir August Nanton stýrði honum og flutti ræðu i fundarbyrjun. Þá töluðu þeir hver á eftir öðrum: Crerar formaður kornkaupafélagsins, sem á að verða akuryrkjumálaráð- herra, ef samsteypustjórnn verður kosin, Meighen dómsmálastjóri ■ og Calder, sem á að verða innflutnings- ráðhferra samsteypustjórnarinnar. Crerar hefir varið æfi sinni til þess hingað til aö herjast fyrir afnámi^ tolla á korni og akuryrkjuverkfæruto, en nú segist hann hafa gengið í Bordenstjórnin.i án þess að gera það að skilyrðum að nokkur toMlækkun færi fram. ____________ Meighen sagöi að á móti þremur sem fallið heíðu frá Canada í stríð- inu upp á síðkastið. hefði Borden- stjórnin aðeins getað sent einn mann. Hún ætlaði nú að setia á' herskyldu og væri sjálfsagt að fylgja henni. Calder sagði að sjálfsagt væri að gleyma — ef ekki öllum, þá að minsta kosti flestum misgerðum Borden- stjórnarinnar; Borden væri einlægur maður sefn mætti treysta. í byrjun fundarins hafði verið út- býtt þúsundun: af háðriti um sam- steypustjórnina og voru menn að lesa það á meðan ræðurnar stóðu yfir. 70,000 málssóknir. Það hefir komið til orða að allir borgarar Canada, sem ekkert hafa brotið gegn lögum landsms, en samt verið sviftir borgararétti, nöfði skaða bótamál á mó Bcrdenstjórninni fyrir samningsrof. f! ■ . STúgöéi _crushep^ COFFef «73 ■ Red Rose I Coffee Hafið þér bragðað MULIÐ taífi Ef svo er þá hafið þér ekki orðið var við neina beiskju, það kemur til af því að hinar jöfnu, muldu kaffibaunir Red Rose kaffisins eru alveg lausar við hismi og ryk. pér fáið bragið af bezta, óblandaða kaffi aðeins. Red Rose kaffi er svo gott í sinni röð að það þarf ekki að setja egg í það til að hrei%sa það pað er eins einfalt að búa það til og vRed Rose te og kemur tært úr kaffi könnunni með þeimeinstaka ilm, sem leggur um alt herbergið og fyllir yður hjartanlegri löngun að drekka það. — pað er

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.