Lögberg - 02.05.1918, Síða 3

\
Dœtur Oakburns
lávarðar.
Eftir MRS. HENRY WOOD.
ANNAR KAFLI.
Hann varð sýnilega í vandræðum, tilfinning-
arlaus eins og hann var næstum orðinn fyrir öllu
jarðnesku.
Mér datt það ekki í hug, Jana, þegar eg samdi
erfðaskrá mína; eg hugsaði ekki —” Rödd hans
misti afl sitt, og Jana gat ekki heyrt til hans. í
herberginu ar algerð kyrð, að eins við og við
heyrðist grátekki lafði Jönu.
“pað er orðið dimt”, sagði hann aftur seinna;
“komdu hingað nær mér Jana. Sérðu skipið?
pað liggur við atkeri meðan það bíður. Lít þú á
það, Jana, hve skrautlegt það er. Skeyttu ekki um
það, þó hér sé dimt. Bakkamir ru grænir og blóm-
in yndisleg og skýin með rósalit. Og þama, þaraa
er skipstjórinn! parna er hann! ó, Jana, legðu
aftur augun, þú getur ekki þolað að sjá alla hans
fegurð og dýrð. Hann bendir mér! Hann bendir
mér að koma!” endurtók jarlinn með mjög óvana-
legri rödd, ástríkri og sigri hrósandi, svo Jönu
var ómögulegt að setja það, sem hann sagði, í sam-
band við jarðneska ímyndun. “Eg sagði þér, að
hann mundi ekki neita að taka á móti gömlum
heiðarlegum sjómanni. Hann á að stýra skipinu
til guðs — beint inn í hina himnesku, blessuðu
höfn. Já, já, eg kem; skeyttu ekkert um myrkrið
við verðum bráðum þar sem bjart er”.
Hann sagði ekki meira, en lá kyr. Kl. ellefu
byrjaði útfallið, og með því yfirgaf andinn jarlinn
af Oakbum.
Ein af hjúkrunarstúlkunum yfirgaf herberg-
ið, til þess að láta heimilisfólkið vita um viðburð-
inn, og á sama augnabliki kom lafði Laura Carlton.
sem menn höfðu vænst með kvíða miklum. pað
hafði viljað þannig til, að þegar símskeytið kom í
hús ofursta Mardens, hafði hún og fjölskyldan
verið nýfarin til að skoða gamlar byggingarústir,
sem tafði hana við það allan daginn. Henni var
fengið símritið þegar hún kom heim aftur k).
fimm síðdegis, og þá brá hún undir eins við til að
fara.
Laura var að eðlisfari mjög fljótfær, og undir
eins og dymar voru opnaðar fyrir henni, hljóp hún
upp stigann og ætlaði af handahófi að finna svefn-
herbergi föður síns. í ganginum á öðru gólfi, rétt
íyrir utan svefnherbergi greifainnunnar, mætti
hún hjúkrunarstúlkunni, sem var núkomin út úr
herberginu uppi. “Hvernig líður jarlinum?”
spurði hún.
Stúlkan starði á hana, hún hefir líklega ekki
vitað að vænst var eftir annari dóttur. Hún svar-
aði því ekki strax, og Laura stappaði fætinum nið-
ur óþolinmóð.
“Eg spyr, hvernig lávarði Oakburn líði.
pekkið þér mig ekki ? Eg er lafði Laura Carlton”.
“Jarlinn er dáinn, lafði”, svaraði konan lágt.
“Hann er alveg nýlega skilin við”.
“Dáinn!” hrópaði Laura svo hátt að heyrðist
um alt húsið. “Faðir minn dáinn! ó, Jana, er
það satt?” kveinaði hún, þegar hún sá Jönu, sem
stóð uppi á loftskörinni. “Jana, Jana! er pabbi
dáinn ?”
Hjúkrunarstúlkan kom út úr herbergi lafði
Oakburn, náföl í andliti og afarsúr á svip, biðjandi
um kyrð og varkámi. Laura gekk upp stigann og
Jana leiddi hana inn í herbergið, þar sem faðir
þeirra lá dáinn, en ekki kaldur enn þá.
Hún fleygði sér niður við hliðina á rúminu og
grét, sem frávita. Hvers vegna voru henni ekki
send boð fyr en þetta ? Hversvegna létu þau hann
deyja án þess hún fengi að sjá hann ? Jana reyndi
að hugga hana, þrátt fyrir sína kyrlátu, en miklu
dýpri sorg; hún hvíslaði að henni hve ánægður og
glaður hann hefði skilið við lífið, og hve ástríka
fyrirgefningu hann hefði skilið eftir handa henni,
en Laura snögti voðalega og vildi ekki huggast
láta.
peim varð báðum afarbilt við þá sýn, sem nú
bar fyrir augu þeirra. Hávaxin persóna, klædd í
ullardúksslopp og með náfölt andlit, kom gangandi
inn og stóð og starði á líkið. Laura hafði aldrei
séð hana fyr og þessi sýn kom henni til að þagna,
en Jana sá undir eins að þetta var lafði Oakboum.
Hjúkrunarstúlkan kom á eftir henni, nuggandi
höndum saman og kveinandi yfir því, að hún gat •
ekki hindrað þetta. Hróp Lauru í ganginum hafði
borist inn í herbergið, og lafði Oakbum fór á fæt-
ur til að koma hingað.
Sorgx>g sárar tilfinningar brutust um í huga
hennar; sorg yfir dauða mannsins síns, ásakanir
gegn þeim, sem höfðu haldið ásigkomulagi hans
lejmdu fyrir henni; en hún hafði mikið vald yfir
tilfinningum sínum og gat verið næstum því óeðli-
lega róleg. pegar hún sá Jönu, sneri hún sér að
henni.
“Var þetta rétt breytni, lafði Jana ?”
“Eg veit ekki nákvæmlega, hvað þér eigið
við”, svaraði Jana. “Eg er ókunnug í húsinu og
hefi hér ekkert vald. Hvort sem hér er breytt
illa eða vel, hefi eg enga ábyrgð á því. Eg hefði
frelsað Kf föður míns með mínu eigin lífi, ef mögu-
legt hefði verið að bjarga því”.
“pér hafið verið hér hjá honum?”
“Síðari hluta dagsins”.
“Og þó hafið þér ekki gert mér aðvart”, sagði
lafði Oakbum með skjálfandi rödd af geðshrær-
ingu. “pér hafið álitið það rétt að varna konunni
að koma til banabeðs manns síns?”
“Eg áleit það stórkostleg rangindi”, sagði
lafði Jana; “eg álít að ekkert geti réttlætt það,
nema hættan fyrir hennar eigin lífi. pað fyrsta
sem hvíslað var að mér um varkárni, þegar eg gekk
inn í þetba hús, var, að sannleikurinn um ásig-
komuiag föður míns mætti ekki berast til eyrna
yðar. Eg leyfði mér að koma með mótmæli; já,
það gerði eg, einu sinni fyrir James lækni ein-
6ömlum, seinna fyrir þeim öllum, og þeir sögðu að
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 2. MAí 1918
það væri nauðsynlegt, að þér vissuð ekkert um
þetta; ef yður væri sagður sannleikurinn, gæti það
haft afarslæmar afleiðingar fyrir yður. Eg skyldi
hafa sagt yður þetta undir eins og eg kom, hefði
eg þorað það”.
Lafði Oakburn sneri ásökunaraugum sínum
að hjúkrunarstúlkunni.
“pað var James læknir”, sagði stúlkan, “sem
gaf sínar ákveðnu og alvarlegu skipanir, og við
urðum að hlýða honum. Hann var hræddur við
annað eins og nú er skéð, og hver veit, lafði, nema
það orsaki dauða yðar”.
“Eg bið yður fyrirgefningar”, sagði greifá-
innan við Jönu. “Ó, lafði Jana, við skulum vera
vinur á þessu hátíðlega augnabliki”, sagði hún
biðjandi, um leið og ómótstæðilegur innblástur
hvatti hana til að tala. “Hann var faðir yðar —
maðurinn minn, og hann liggur dáinn fyrir fram-
an okkur; hann er kominn í þann heim, þar sem
ekkert strið á sér stað; fyrirgefið mér þau rang-
indi, sem þér hafið álitið að eg hafi gert yður, kuld-
ann, sem eg til allrar ógæfu er orsök í; látum oss
að minsta kosti vera vinur þessa stund, þó að
ókomni tíminn kunni að færa okkur kulda að
nýju”.
Jana Chesney lagði hendi sína í hönd stjúpu
sinnar. “pað var ekki mér að kenna, að þér voruð
ekki hjá honum; ef eg hefði mátt ráða, þá skylduð '
þér hafa verið hjá honum. Hann fól mér á hendur
að flytja yður sína kærústu kveðju, og að segja
yður að sig hefði langað til að sjá yður, en að
læknarnir hafi ekki viljað leyfa það. Dauðastund
hans var friðsamleg og ánægð, full af vonum um
betri heim; að litlum tíma liðnum, sagði hann
skuluð þið öll mæta mér þar”.
Lafði Oakburn, sem enn þá hélt hendi Jönú
í sinni, lagði höfuð sitt á koddann við hliðina á
höfði hins framliðna, en á sama augnabliki heyrðu
þær kveljandi grátekka bak við sig. Lucy, sem
einnig hafði vaknað við hávaðann í Laum, hafði
læðst inn í náttkjólnum sínum.
“pú hélzt þessu líka leyndu fyrir mér, Lucy”,
sagði lafði Oakbum með sorgmæddum, ásakandi
róm. “Og eg treysti þér þó”.
“pví var haldið leyndu fyrir henni”, sagði
hjúkrunarstúlkan. “Við vorum hrædd við að láta
barnið vita það, lafði, af því hún hefði sagt yður
frá því”.
“Ó, Jana”, sagði litJa. stúlkan snöktandi,
“hversvegna hefir ást þín yfirgefið okkur? pú
vissir, að hann lá fyrir dauðanum, og þú sagðir
mér það ekki, þú hefðir ekki þurft að öfunda mig
af einum kossi frá honum í síðasta skifti”.
“Eg hefi ekki lengur neitt vald í þessu húsi,
Lucy”, svaraði Jana, “og eg get að eins gert það,
sem mér er skipað. Eg er að eins getsur hér”.
Rödd hennar, sem lét í ljósi þjáningu, sorg og
meðvitund um ranglæti, kom þeim á óvart, og
það þó þær væru sjálfar mjög sorgmæddar.
Laura hafði knéfallið í skugganum, síðan
lafði Oakburn kom inn; hún hafði ekki ávarpað
hana og Lucy hafði ekki séð hana. Jana sneri sér
nú að henni.
“Hann skildi þér eftir fyrirgefningu sína,
Laura, algerða og innilega fyrirgefningu og bless-
un sína”, sagði hún um leið ag tárin runnu niður
kinnar hennar. “Hann skildi einnig eftir fyrir-
gefningu sína til hr. Carlton og óskaði honum alls
góðs. ó, ef eg vissi ekki að faðir minn hefði hlotið
frið og gæfu í himnaríki, þá væri þessi reynsla
stæi’rí en svo, að eg gæti borið hana”.
Síðustu orðin virtust töluð í ósegjanlegri sál-
arangist. petta var í sannleika mjög bitur og
þung reynsla fyrir þær allar, en ef til vill lang-
þyngst fyrir Jönu.
Pó varð hún, þrátt fyrir sorg sína, neydd til
að sleppa megninu af óvild sinni til lafði Oakbum.
nú var ekki tími til þess að ala vondar tilfinning-
ar, og Jana gat ekki lokað augum sínum fyrir
þeirri sannreynd, að lafði Oakbum hefði verið góð
húsmóðir á sínu nýja heimili. Ef Jana að eins
hefði getað fyrirgefið giftinguna, þá var fram-
koma greifainnunnar með allar hennar nýju
skyldur sannarlega aðdáunarverð, og þegar hún
grét beisklega þessa nótt við hliðina á Jönu og
aftur og aftur endurtók orðin um sorg sína, um
samvizkubitið yfir kuldanum, sem hún hefði ollað
á milli jarlsins og Jönu, og sína auðmjúku bæn
um, að lafði Jana að minsta kosti vildi ekki líta á
hana sem óvin sinn, þá bráðnaði ísinn utan af
hjarta Jönu ósjálfrátt, og án þess að hún vissi af
því, fór henni að geðjast betur að greifainnunni,
heldur en að henni hefði nokkru sinni geðjast að
ungfrú Lethwait.
“Hafi skoanir mínar verið rangar, hafi eg
verið harðari og þrákelknari en mér bar að vera,
hafí það orsakað mínum elskaða föður sorgar, þá
þá bið eg guð að fyrirgefa mér það”, tautaði hún.
“Já, lafði Oakbum, við skulum framvegis vera
vinur, góðar vinur, vona eg; aldrei hér eftir ó-
vinur”.
Lafði Oakburn tók hendi Jönu og grét yfir
henni. Mæðan, sem hún hafði ollað lafði Jönu,
kuldinn, sem hún hafði vakið milli hennar og
manns síns, var eini þyrnirinn í hjónabands lífi
lafði Oakburn.
XVI. KAPÍTULI.
Daginn eftir.
Morguninn eftir að lávarðurinn dó, fór Judith
út til að kaupa eitthvað fyrir lafði sína, og þegar
hún gekk langs eftir Piccadelly, mætti hún Stephen
Grey — nú Ðr. Grey, eins og áður er getið um. pau
námu bæði staðar, eins og eftir samkomulagi,
undrandi og ánægð; það var svo viðfeldið að sjá
gamalt andlit frá fæðingarstað sínum, alveg sama
hvaða mannfélagsstétt það tilheyrði.
“Hvað þá, Judith”, sagði hann, “er er þetta
afturganga yðar? Hvaða vindur hefir feykt yður
hingað inn í höfuðborgina ?”
Hann rétti fram hendi sína til að þrýsta
hendi hennar; hann var hinn sami Stephen Grey
eins og áður, blátt áfram og alúðlegur. Andlit
Judiths geislaði af gleði; hafi nokkur persóna í
South Wennock verið sannfærð um sakleysi hr.
Stephen Greys, og að hann varð að mæta í-angri
meðferð, þá var það Judith Ford.
“pað var símritað eftir lafði Jönu í gær, hr”,
sagði hún. “Jarlinn var dauðvona. Við komum til
London í gær síðdegis, og hann dó þegar klukkan
var fáar mínútur eftir ellefu í gærkveldi”.
“Eg heyrði getið um lát hans í morgun.
Dauðaorsökin hefir líklega verið gigt?”
“Gigt í maganum, held eg, hr.”, svaraði
Judith. “En hann var næstum kvalalaus í gær,
hr., og hann dó eins friðsamlega og bam”.
“Hann hefir ekki kvalist síðustu stundirnar”,
sagði læknirinn. “Og ungi jarlinn er röskur piltur
fjögra daga gamall. Dauði og fæðing; annað kem-
ur til að endurbæta hitt”.
“pað er náttúrunnar aðferð”, sagði Judith.
“En hvað það snertir, að hann sé röskur piltur sá
nýfæddi, þá veit eg ekkert um það, því eg hefi
ekki séð hann. Barnið er heilbrigt og vel skapað,
segir fólkið, og það er aðalatriðið. Lafði Laura er
líka í Portland Place”, bætti hún við, “en hún kom
ekki nógu snemma til að sjá föður sinn lifandi”.
“Hvemig stóð á því — fyrst lafði Jana gat
komið nógu snemma?”
“Lafði Laura var að finna vini sína í Pem-
bury. Lafði Jana sendi henni bréfmiða af því hún
hélt að hún væri heima, og við ókum þangað í vagni
til að taka hana með okkur, þegar við vorum á leið
til stöðvarinnar. Carlton kom út til lafði Jönu, eg
held að hún hafi ekki glaðst yfir að sjá hann; síð-
an hann giftist Lauru, hafði hún ekki séð hann í
eitt einasta skifti hr.”
“Hveraig gengur Carlton?” spurði læknirinn.
“Vel, er mér sagt”.
“Mjög vel, held eg”, svaraðiJudith. “En hr.
Grey og félagi hans, hr. Lycet, hafa eins mikið að
gera og þeir geta afkastað. pað er nóg að gera
fyrir þá alla”.
“pað hefi eg líka alt af sagt”, sagði Stephen.
“Eru þeir enn þá óvinir hr. Carlton og Friðrik?”
Hann hló, þegar hann kom með þessa spumingu.
“pað ber lítið á því, hr., að svo miklu leyti að
eg veit. Eg held þeir forðist hvor annan og tali
aldrei saman, pví vinir eru þeir ekki. Nú er Frið-
rik farin að líta vel út; síðast þegar eg talaði við
hann, sagði hann, að hann ætti bráðum að fara
frá South Wennock til London”.
Já, rétt strax. Við álitum það bezt að hann
yrði um tíma í South Wennock, því þar gæti hann
lært meira af raunhæfu læknisstarfi heldur en hjá
mér; en nú kemur hann hingað”.
“Ó, hr., má eg vera svo djörf að spyrja hvern-
ig yður gengur?”
“Ágætlega, Judith. Jafn stuttan tíma og eg
hefi verið hér, hefi eg miklu meira að gera en í
South Wennock. Svo ef að vinur yðar, hr. Carlton,
hefir ætlað sér að eyðileggja mig með því að
hrekja mig burt, þá hefir ósk,hans ekki í'æzt að
þessu sinni”.
Læknirinn talaði með glaðri og viðfeldinni
rödd. Hann hataði engan, ekki einu sinni hr.
Carlton, það lá ekki í eðli hans. En Judith varð
gröm yfir orðum hans.
“Hr. Carlton er ekki vinur minn, til þess geðj-
ast mér of illa að honum. Nær ætlið þér að heim-
sækja okkur í South Wennock, hr. Stephen”.
“Hamingjan góða, Judith. En sá hugarburð-
ur að kalla mig hr. Stephen”, svaraði hinn glað-
lyndi læknir. “Eg er stór maður nú, og ætla að
lögsækja yður, af því að þér vanvirðið nafnbót
mína. Vitið þér ekki að eg er hinn nafnkunni dr.
Grey ?”
Judith brosti. pað var ekki mögulegt að verj-
ast kátínu hans. “En nær ætlið þér að koma, hr. ?”
“Ef til vill aldrei”, svaraði hann, um leið og
alvarlegum skugga bræ yfir andlit hans. South
Wennock fór ekki nógu vel með mig til þess, að
mig langi til þess að sjá þann bæ strax. Komi
það fyrir að gátan verði nokkrj sinni ráðin, með
tilliti til eiturblandaða lyfsins, takið þér þá eftir
því Judith, að eg var saklaus. Eftir það getur
skeð að eg heimsækji bæinn”.
Judith var snöggvast hugsandi, hún fór að
furða sig á því, hvort gátan yrði nokkru sinni ráð-
in. Hún vonaði að það mundi einhverntíma ské,
og þó — hún kveið fyrir því, þegar sú stund
kæmi.
“pér komið heim til okkar núna, meðan þér
eruð í bænum, Judith? Konu minni þykir vænt
um að sjá andlit, sem hún þekkir”.
“pökk fyrir, hr.”, svaraði Judith, mjög þakk-
lát fyrir heimboðið. “Mér þykir vænt um að mega
sjá og tala við konu yðar. Er London góður veru-
staður fyrir hana, hr.?”
“Ekki vel góður, er eg hræddur um. En það
var South Wennock heldur ekki, Judith? Hún er
alt af vesöl, hvar sem hún er. ó, Judith, ef við að
eins gætum fundið eitt eða annað sæluland í þess-
um heimi, sem gæti gefið öllum sjúklingum heil-
brigði þeirra aftur, það væri sannarlega ágætt. pað
væri eins gott eins og mylnan, sem malar fólk ungt
aftur”.
Hann sneri sér hlæjandi frá herini Judith
stöðvaði hann.
“Fyrirgefið, hr., en eg veit ekki hvar þér eigið
heima”.
“Hamingjan góða, vitið þér það ekki? Eg
hélt að allur heimsins mannhópur vissi, hvar hinn
mikli dr. Grey ætti heima”, svaraði hann hlæjandi.
“Héma er áritun mín”, bætti hann við, um leið og
hann rétti henni nafnspjald sitt. — “Saville Row,
og gætið þess að finna rétta leið þangað”.
Pó undarlegt sé, varð þetta nafnspjald orsök
til ófyrirséðs atburðar.
pegar Judith kom heim — það er að segja til
núverandi heimilis síns, Portland Place '— var alt
í hálfgerðu uppnámi í húsinu. Lafði Oakburn
hafði sagt James lækni upp stöðu hans þar.
Hún hafði framkvæmt þetta, eins og flest eða
alt annað, með rólegri og kurteisri framkomu, en
með fast ákveðihni og óbifanlegri aðferð. James
læknir hafði með slægð og með ósannindum komið
í veg fyrir að hún gæti fundið mann sinn í síðasta
skifti, og hún fann að hún gat ekki lengur litið á
hann með tilfinningum, sem ekki voru blandnar
gremju og reiði; það væri því betra að þau skildu.
James læknir færði sér til málsbóta, að það sem
hann hefði gert, hefði hann með gert tilliti til vel-
líðan hennar. pað sagðist hún ekkert efast um;
en hún gæti ekki gleymt né fyrirgefið aðferðina.
sem notuð hefði verið; eftir hennar skoðun átti
3
Areiðanlegustu Eldspítumar í heimi
og um leið þær ódýrustu eru
EDDY’S “SILENT 506”
AREIÐANLEGAR af því að þær eru svo Wúnar til að
eldspítan slokknar strax og slökt er á henni.
ÓDÝRA 'TAR af því þ>œr eru betri og fullkomnari en
aðrar eldspíturá markaðinum.
Stríðstíma sparnaður og eigin samvizka
þín mælir með því að þú kaupir EDDYS
ELDSPlTUR
IXXtXSKINN
Bu-ndur, Velðinicnnn og Verslunarinenn LiOÐSKINN
A. & E. PIERCE & CO.
faiest-i skinnakaupmcnn í Canrtia)
213 PACIFIC AVKNUE...........WINNEPEG, MAN.
Hæsta verð borfiað fyrir Gærur Húðir, Sencca rætnr.
SENDIÐ OSS SKINNAVÖRU YÐAK.
LÁTID OSS SUTA
SKINNIN YÐAR
Skinnin eru vandlega sú?uð og verkuð
VÉR erum þaulvanir sútarar.
AHöLD vor skara fram úr allra annara.
VERK vort er unniC af æfðum mönnum.
VÉR höfum einn hinn bezta sútara 1 Canada.
VÉR sútum húðir og skinn, meC h&ri og á.n h&rs, gerum þau mjúk,
slétt og lyktarlaus, og búum til úr þeim hvaC sem menn viija.
VÉR spörum yCur penmga.
VÉR sútum eigi leCur I aktýgi.
VÉR borgum hæsta verC fyrir húCir, gærur, ull og mör.
SKRÍFIÐ OSS BEINA IÆIÐ EFTTR VERÐSKRA.
W. BOURKE & CO.
Dominion Bank 505 Pacific Ave., Brandon
Gjafir til Jón Bjarnason Academy
SafnaC af C. B. Julius:
þorv. Sveinsson, 1286 Downing $1.00
Miss H. E. Sigurdson, Downing .50
Miss Sigrún Freeman, Downing .50
C. B. Julius, 1288 Downing .... 1.00
Mrs. C. B. Julius, 1288 Downing 1.00
María Stephenson, 1294 Downing 1.00
Guðj. Stephenson, 1294 Downing ....15
K. Stephenson, 1294 Downing........10
Eirlkur ísfeld, 1147 Dominlon .... 1.00
Arngr. Johnson, 932 Qarfield .... 1.00
Mrs. Arngr. Johnson, 932 Garfield 1.00
John Dalman, 875 Sherburn .... 2.00
C. M. Glslason, 876 Sherburn .... 1 00
H. J. Pálmason, 1010 Sherburn 5.00
Chas. A. Neilsen, 942 Sherbum 1.00
H. B. Andrews, Mgr Imp. Life Ass 5.00
V. B. Anderson, 653 Sherbrook 1.00
Sig. Júl. Jóh., 957 Ingersoll .... 1.00
Helgi Johnson, 1023 Ingersoll .... 1.00
Mrs. A. H. Gray, 840 Ingersoll .... 1.00
Dr. M. B. Halldórsson, 46 Alloway 1.00
Conrad Dalmann, 947 Ingersoll 1.00
Jón Magnússon, 940 Ingersoll.......50
O. Olson, 907 Ingersoll ........ 1.00
J. H. Johnson, Hove, Man. .... .... l.'OO
SafnaC af Fred Bjarnason:
Árni Johnson, 735 Alverstone .... 1.00
Th. Hansson, 10 Alverstone Blk. 2.00
F. Bjarnason, 810 Alverstone .... 2.00
T. Eydal, 743 Alverstone •.... .... 1.00
Miss H. Jónsson, 743 Alverstone 1.00
S. Vilhjálmsson, 637 Alverstone .50
Vinur á Alverstone St. .... ... 1.00
Hjálmur Arnason, 637 Alverstone .50
A. Jóhannesson, 665 Alverstone 1.00
Fred Swanson, 626 Alverstone 1.00
Harold Frederickson, 602 Alverst. 1.00
Kári Frederickson, 606 Alverst. 1.00
B. J. Hallson, 638 Alverstone .... 1.00
Mrs. B. M. Long, 620 Alverstone 1.00
Mrs. Fr. Frederickson, 602 Alv. 1.00
Ari G. Magnússon, 667 Alverst. 1.00
Séra H. J. Leo ................ 10 00
SafnaC af séra R. Marteinssyni.
Mrs. H. Whittall, Kildonan W. $ 1.00
Miss Bertha Jones, Coronado.... 10.00
Mrs. Sigr. Bergson, 693 Banning 2.00
Miss G. Stefánson, 692 Banning 1.00
H. Jóhannesson. 852 Banning 1.00
S. Benjamínsson 689 Banning 1.00
Séra og Mrs. Marteinsson ...... 10.00
F. Jónsson, Icelandis River .... 5.00
önefndur ....................... 2.00
Mrs. Hannesson, 852 Banning .50
Mrs. S.A.Sigursson, 414 McGee .50
Miss J. Olafson, Coronado Blk. 2.00
Mr. SigurCsson og Hákon Sig-
urCsson, 622 Lipton St........ 2.00
Mrs. I. Furby, 929 Sherburn .... 1.50
Mrs. Jóhannson, St. James .... 2.00
Mr. og Mrs. S. Oddleifsson,
Acadia Blk. ........... .... 5.00
Jón Melsted, Árnes, Man. ...... 2.00
S. O. Bjerring, 550 Banning .... 2.00
P. S. Pálsson, 666 Lipton St. .... 1.00
A. Kristjánsson, 541 Lipton .... 1.00
Bertha Nicholson, 466 Lipton 1.00
Mrs. P. S. Dalman, 854 Banning 1.00
Jón Markússon 854 Banning ... 2.00
K. Hanneson, 854 Banning St. 2.00
O. Hannesson 852 Banning .. . 1.00
Mrs. S. Olson, 534 McGee St. 1.00
Th. Bjarnason, 609 Avenue Blk. 1.00
A. Thordarson, 232 Kennedy .... 2.00
L. Jörund30n, 352 McGee St..... 3.00
J. K. Johnson, 352 McGeé St. 2.00
C. Nielson, 729 Lipton St..... 1.00
Mr. og Mrs. O. G. Olafsson
620 Lipton St................ 2.00
S. Salomons, 698 Simcoe St.... 1.00
Miss K. Christie, 270 Good .... 5.00
Mr. Gilbert. 270 Good .......... 1.00
Mrs. Gilbert, 270 Good........ 1.00
ónefnd .......................... .50
P. S. GuCmundson, Árborg .... 5.15
SafnaC af P. Pálmason:
B. O. Johnson, 565 Simcoe St. $ 1.00
Jóh. Vigfússon, 665 Simcoe St. .50
S. SigurCsson, 576 Simcoe St. 2.00
Th. Sólmundson 567 Simcoe St. 1.00
H. Anderson, 554 Simcoe St.... .50
P. Pálmason, Parlamt. Bldg. .... 5.00
SafnaS af Jóni Clemens:
Mr. M. Wilson, 478 Home St.... $10.00
Erl. (Thordarson, 584 Hame ... 1.00
SafnaS af Sveinb. Olafssyni:
Thorgrímsson, 582 Burnell .... $ .50
Mrs. A. Eiríksson 700 Arlington 5.00
G. E. Athelstein, 7 Vesta Apts. 1.
S. Thorkelsson, 738 Arlington 1.
S. Olafsson, 634 Toronto St.... 1.
O. Sigurðsson 7 Vesta Apt...... 1.
Lillian Paulson ................. 1.
Charlotte Paulson .............. 1.1
Steinunn Halldórsson ........... 1.
Frá Gimli:
Mrs. GuCrún Johhson, Skóla- . ’
brekku (I minning um Arch-
bald sál. Pálson) ....... $ 2j
Red Cross.
SafnaC af V. Freeman, Hove P. O.:
V. Freeman ......... .... .. $ 5.00
P. Paulson ................... 5.00
S. Eyjólfsson ............... 10.00
J. K. Vigfússon ............• 5.00
Jónas SigurCsson .... .,...... 2.00
Mrs. B. Sigurðson .... .... 1.00
Joe Sigurðsson .... .'...... 1.00
Wm. lsbister ................. 1.00
S. Skúlason ................ 5.00
Guðmundur Paulson ............ 1.00
Hildur Paulson ............... 1.00
Mrs. P. Paulson .......... 1.00
A. J. Skagfeld ............... 5.00
V. Thordarson ........... .... 5.00
Guðni Paulson .... 2.00
Jón Guðmundsson .............. 5.00
J. H. Johnson .......... .... 5.00
F. J. Friðfinnsson ........... 2.00
G. Árnason .... ........... 2.00
Bjarni Goodman ............... 1.00
B. Helgason .................. 1.00
B. SigurCson ....... .... .. 5.00
Stanley Skagfeld ............. 1.00
Erman’s Chartrand .... ....... 1.00
Joe Chartrand ..... ... .... 1.00
Mrs. B. Chartrand ............. .50
Gaspoid Chartrand............. 1.00
Joe Chartrand ....'... ..... 1.00
Mrs. B. Chartrand ... '. . ... .50
Leifur Johnson .... 2,00
Steini Skagfeld .............. 2.00
J. R. Wilks .................. 1.50
AgóCi af söngsamkomu unga
fólksins, I ísafoldar-bygS .... $20.00
Jón J. Hoffman, fiecla P. O. 5.00
Mrs. Vilborg H. Einarsson,
Vestfold P. O. Man... .... $10.00
. . Alls $117 60
Th. E.. arhorsteinson.
VEÐDEILDAR SALA
á fyrirtaks bújörð.
Samkvæmt lagaheimild utr. söhi
fasteigna, er v’eSskuld fmortgage)
hvílir á, Ver'ður selt á opinbcru upp-
boöi í ráðhúsi Gimli bæjar í Manitoba
fylki, af William H. McPherson,
viðurkendum uppboðshaldara, hinn 28.
dag mai mánaðar 1918, kl. 12 á há-
degi, eftirgreint land.
í Manitoba-fylki, og sem saman-
stendur af Norðaustur quarter sec-
tion (31) in Township Twenty (20)
and range (4), East óf the Meridian,
i fyrnefndu fylki. ■ ’
Áðurnefnd eign verður seld á á-
kvæðisverði, og í samræmi við “War
Relief Act” og Seed Grain Liens, (et
nokktir eru).
Sölu skilmálar.
Tuttugu af liundraði kaupverðsins
(twenty per cent) greiðist i pening-
tun við haniarshögg, en eftirstöðvarn-
ar samkvæmt skilmálum, sem tim
veröur samið á staðnum.
Frekari upplýsingar f;ist hjá
HUDSON, ARMOND,
SPICE & SYMÍNGTON
Solicitors for the Vendor.
303 Merchants Bank Bldg.