Lögberg - 29.08.1918, Blaðsíða 7

Lögberg - 29.08.1918, Blaðsíða 7
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 29. ÁGÚST 1918 7 Endurminningar Tr. Gunnarssonar. III. Utn brúarstníði. Eg ætla aS skýra frá þvi hvernig þaS atvikaöist aS eg fór aS gefa mig viS brúasmíSiog þá um leiS frá því. hvernig brúasmíöi, sem nokkuS kveS- ur aö, hófst hér á landi. Muna þaS eldri menn, aS í æsku þeirra voru ná- lega engar brýr hér á landi, heldur urSu skepnurnar aS vaSa og synda árnar, oft hálfófærar og einatt kvelj- ast af kulda, er þær voru rennvotar upp úr vatninu í kalsa og frosti. En áSur en eg segi frá afskiftum mínum af brúargjörSunum sjálfum, v'erö eg aö segja ofurlitiö frá tildrög- um þeirra. Veturinn 1863—1864 var eg í Kaup- mannahöfn meS konu minni, til þess aö leita henni lækninga. Var eg sjálfur ekki heilsusterkur um þær mundir. Pétur Hafstein amtmaSur, mágur minn, var þá og staddur 1 Kaup- mannahöfn og kom frá bööum í Nor- egi. LagSi hann aS mér aö kynna mér búnaö erlendis í förinni. Hann hafSi þá í huga aö koma upp fyrir- myndarbúi á NorSurlandi og mun eg hafa átt aS leiöbeina þar. F.n hug- ur minn snerist þá meir aö verzlun og sint eg því lítiS tilmælum amtmanns. Samt sem áöur brá eg mér til Nor- egs, einkum aö ráSum Jóns SigpirSs- sonar forseta, til þess aö kynna mér þar búnaS og fleira. Dvaldist eg tímakorn á landbúnaöarháskólanum i Ási og hlustaöi þar á fyrirlestra og átti nokkuö viS trjáplöntun. Kom mér þaö aö góSu haldi siöar, þegar eg fór aö fást viS alþingishúsgaröinn. Eg ferSaSist töluvert um Noreg, bæSi um Þelamörk, Hringaríki og víöar. Sá eg margt nýtt í ferSiuni, ööruvísi og betra en heima. Einna mest fanst ér til um vegina. Þá var þar meö öllu hætt aö flytja á klyfja- hestum, en öllu ekiö i vögnuni og fanst mér bágt til þess aö vita hversu langt landar mínir stóöu þar aö baki frændum sínum Norömönnum. Ósk- aöi eg þess af alhug aö ekki liöi lang- ur tími þangaö til íslendingar færu aS eignast svipaSa vegi. Á leiöinni um GuSbrandsdali sá eg í afdal einum hina fyrstu bogabrú, bygöa úr grásteini og var hún 300 ára gömul. ÓskaSi eg þess aö íslending- ar eignuöust sem fyrst slíkar brýr. HaustiS eftir fór eg heim til Islands og var eg oft um veturinn aS hugsa um þaS, sem fyrir augaS haföi boriS i ferSinni og langaöi ekki til annars meir, en aö geta komiS einhv'erju af því í framkvæmd hér á landi. Um þessar mundir var félag í sýsl- unni, sem hét BúnaSarfélag SuSur- Þingeyinga. Átti þaö viS og viS fundi og voru þar rædd nauösynja- mál. HafSi eg um veturinn undir- búning nokkurn um aö koma á félags- fund meö tillögur um ýms áhugamál mín og samdí uppkast aö nefndar- álitum í einum ellefu málum, t. d. um brúamál o. fl., og eru flest af þeim málum nú komin meira og mfúna á- leiöis. Hygg eg aS hægt muni vera aö fá einhverjar upplýsingar um þetta í bókum sýslumannsins í SuSur-Þing- eyjarsýslu. Á þorranum um veturinn skrifaöi eg nokkrum atkvæöamiklum kunn- ingjum mínum í Þingeyjarsýslu, t. d. Jóni á Gautlöndum, SigurSi á Ljósa- vatni, Jóni Jóakimssyni á Þverá o. fl. og baö þá aö koma heim til mín á fund og ræöa mál þessi. Komu þeir á ákveSnum degi og munu hafa veriö um tíu. Ræddum viö málin fram og aftur, en um kvöldiö, í fundarlok, brast á stórhríö, svo ófært var aö leggja út í veöriö. Sátu fundarmenn hjá mér hríðteptir í tv'o daga. Bar þá margt á góma og ýmisleg mál þá rædd, sem siSar komu til framkvæmda í Suður-Þingeyjarsýslu. Um voriS var almennur fundur haldinn á Ljósavatni og þar rædd niál ]>essi. Var þeim flestum vel tek- iS, en þó afráöiö aö fresta sumum þeirra þangaö til síöar. Eitt, sem til umræöu kom, var brú- argjörö á Skjálfandafljót. Þeir, sem til þekkja, vita hvilíkur farartálmi er aö því brúarleysi. Uröu undir- tektirnar góSar og skyldu fundar- menn gangast fyrir samskotum hver í sinni sveit, Jón á Gautlöndum í Mý- vatnssveit, Jón Jóakimsson I Larár- dal, eg í Fnjóskadal o. s. frv. En þegar á átti aö heröa, gengu sam- skotin fremur seint og treglega og fengust ekki loforö nema fyrir örlitl- um hluta þess fjár, sem til brúargerð- arinnar þurfti. Sáum viö því eigi fært aö hugsa til brúargerðarinnar aö svo stöddu og því síður aö hugsanlegt væri að koma upp fundahúsi handa sýslunni, eins og ráögjört hafSi verið á meSan fjárframlagsvönirnar hossuSu sem hæst. Þegar hér var komiö var Benedikt Sveinsson sýslumaöur í Þlngérjar- sýslu. Hann lét b'. átt töluvert til sín taka og fór aö gef.a sig viö mMinu. Þaö kom nú tyrir aö frönsk fiski- skúta strandaöi úti i Fjöröum. Eg var þá farinn að hugsa um sjávar- útveg og áttum viö fjörír sa.nan þil- skip, sem Fofnir hét. Eg fór þvs á stranduppboöiö og keypti meöal ann- ars skipskeöjur. Þegar Benedikt Sveinsson frétti það, stakk hann upp á því viö mig hvot eigi myndi þaö þjóöráö aö taka keöjurnar og strengja þær yfir Fljót- ið, og leggja svo borð yfir. Eg sá að þetta myndi vera hiö mesta óráÖ og neitaði alveg að fást viö slíkt, þvi eg sá aö þaö mundi ekki verða til ann- ars en aö tefja fyrir málinu. Og féll þetta niður. Nú Var um nokkurn tíma ekkert gjört í málinu og eg hætti aö hugsa um þaö því þá fór eg að vinna fyrlr Gránufélagiö. Hafði eg þar nóg aö gjöra, því að það dafnaði ört og færði fljótt út kvíarnar. Var og unun aö vinna fyrir félagiö fyrstu árin, því aö flet lék í lyndi, meöan félagsmenn sýndu mestan áhuga og borguðu vel verzlunarskuldir sinar. Svo vildi þaö til eitt sumar — ná- lægt 1875 — er eg var nýkominn frá Kaupmannahöfn, aö eg fór frá Ak- ureyri til Seyðisfjarðar. Þar var þá faktor fyrir Gránufélagiö Sigurður sonur Jóns á Gautlöndum, dugnaðar- maöur hinn mesti og höföingi i Iund. Var aö jafnaði gestkvæmt hjá honum. Einn morgun í júlí var glaöasólskin og mesti hiti og ár allar ófærar. Af Seyðisfirði liggja tveir vegir upp á Héraö, annar yfir Fjaröarheiöi, hinn yfir Vestdalsheiði. Eg hafði þar tekiö eftir læk einum, sem vanalega var ekki vatnsmeiri en í hófskegg á hesti, en gat orðið ófær í hitum og leysingum á vorin. Rétt fyrir neðan vaöiö haföi eg séð klappir tvær, sína hvoru megin lækjarins og 10 álna bil á milli. Sýndist mér að þar myndi auögert að leggja brú yfir. Þennan morgun, sem eg gat um, sat eg aö morgunverði hjá Sigurði og nokkrir helztu bændur af Héraði. Kemur þá inn maður nokkur og segir aö hörmulegt slys hafi komiö fyrir. Kona ein úr Hjaltastaöarsókn hafi verið á ferð yfir heiðina, lagt út i lækinn í vexti og druknað í honum. Gestirnir fóru aö fárast yfir þessu, en eg sagði: “Miklir amlóðar eruð þið, aö vera ekki búnir aö brúa lækj- arsprænu þessa. Ekki þarf annað en aö leggja 12 álna tré milli klappanna, sem þar eru.” Þ“ú getur talaö digur- mannlega”, sögöu þeir, “þú hefir nóga peningana.” Eg svaraöi: “Eg veit aö þið veröiö búnir að drekka meira brennivin áður en þið farið úr kaup- staðnum, en brúin myndi kosta, svo féleysi þarf ekki viö aö berja. En svo ekki standi á mér, þá skal eg leggja til efnið í brúna, ef þið leggið til vinnuna og flutninginn á efninu.” Viö þetta lauk talinu og var ekki meira að gjört í brá?>. Um haustið fór eg til Kaupmanna- hafnar að vanda. Atti eg þá í mörgu að snúast. Meðal annars hafði eg mestu ósköp af pöntunum frá fólki, einn bað mig aö kaupa þetta, annar hitt. Tók eg þessu greiðlega og lagöi ekkert á þaö, sem eg keypti, né tók fyrir fyrirhöfnina. Með þessu jók eg vinsældir Gránufélagsins. Um þær mundir sem póstskipiö fór frá Kaupmannahöfn, var eg farinn að kaupa útlendar vörur fyrir Gránu- félagið. Þurfti eg þá, auk annars, að svara 100—200 bréfum. Þar kendi piargra grasa í bréfum þesum, en nú eru þau glötuð og munu sumlr telja þaö skaða. Loks var sv'o komiö, nótt- ina áöur en skipið átti að fara, aö eg var búinn aö svara meiri hluta bréf- anna. Var eg i þann veginn aö hátta, en hélt þó áfram að blaöa í bréfunum, sem eftir voru. Rakst eg þá á bréf frá síra Sigurði Gunnarssyni á Hallormsstað. Segir hann þar meðal annars: “Nú höfum við fimm saman feröast um sýsluna og okkur komiö samau um aö engin á væri jafn skaðleg og hættuleg og Ey- vindará. Þar er 33 álna bil milli kletta og munu þurfa 36 álna löng brúartré yfir hana. Fyrst þú varst svo höfðinglegur að lofa aö leggja fram brúarefni, ef viö sæjum um verkið, myndum viö takka meö þökk- um brúarefni frá þér yfir Eyvind- ar&.” Auövitað haföi eg aldrei lofað slíku, en mér þótti leitt aö þeir Múl- sýslingar rækju mig á stampinn í þessu. Áöur en eg held lengra fram sög- unni verð eg að hlaupa rúm 20 ár aft- ur í tímann. Þá var eg á Hálsi í Fnjóskadal hjá stjúpa mínum og móð- ur. Haföi eg á hendi verkstjórn viö heyskap á stimrum, en var annars oft- ast v'iö smíöar. Þá var það einn dag að ÞorFkur Jónsson á Stóru-Tjörnum kom til min og sagöi mér frá því, að Jón í Fjósa- tungu heföi þá nýlega bygt fyrir sig stofu, en svo hefði óhönduglega til tekist, að loftið bæri ekki nema mjög litinn þung^, svo hann hefði oröið að setja stoöir undir bitana. Baö hann mig að ráöa sér hvaö gjöra skyldi til þess aö styrkja stofuna. Eg lofaöi aö eg skyldi líta á stof- una fyrir hann. Og þegar eg kom þar fáum dögum síðar, sá eg aö bit- arnir voru alt. of grannlr. Kálfa- sperrur voru á húsinu, og þegar eg hefi velt fyrir mér málinu, dettur mér í hug, aö eins megi styrkja bitana meö því aö láta kraftinn koma að ofan, engu síður en að neöan, meö því aö tengja bitana við sperrukáhfana, í stað þess aö setja stoðir undir, sem gjöröu stofuna óvistlega. Eg segi Þorláki að hann skuli fara og kaupa sívala járnteina, eins og eg tók til. Hann gjörir það, og eg kem viku síðar og tengi saman sperrur og bita ineö járnunum, sem hanrt haföi keypt. Þá gaf loftið sig ekkert, þótt á þaö væri látin meiri þungavara, en Þorlákur hafði áður ætlað a'ö láta á þaö. Þorlákur var mér mjög þakklátur og haföi orö á. En eg sagöi honurn að eg haldi, að hér hafi mér dottið annað meira og betra í hug en aö treysta buröarafl lofta í húsum, hér muni einmitt fundin hagfeld aöferö til þess aö búa til brýr. Það dugi eigi aö setja skástífur undir brýr, því aö ís og ruðningur rífi þær burt, en meö þessari aðferð megi styrkja brú- artrén eins og hér, með þvi að setja kálfasperrur yfir brúartrén og binda þau svo upp í sperrurnar. Þarna sé- um v'iö búnir að fá brú yfir Skjálf- andafljót, sem lengi hafi verlð hugs- að ,um. — Minnið er skrítileg ruslakista, sem margt geymist í, án þess menn viti aö þaö sé til, innan um annað rusl. — At- burður þessi, sem eg haföi ekki gefið gaum í rúm 20 ár, rifjaðist upp fyrir mér þessa nótt i Kaupmannahöfn, þegar eg las bréf síra Sigurðar. Eg tók blað og rissaði á það fri- hendis mynd ag brú, líka sperrunum og bitunum á Stóru-Tjömum, eða líkt því sem eg hugsaði brú. Morgunin eftir var hringt dyra- bjöllunni hjá mér og var þar kominn til að finna mig Klenz timburmeistari, sá er stóð fyrir bygging hegnlngar- hússins í Reykjavík. Þegar hann hafði lokið erindi sínu, fór hann að tala viö mig um annaö. Rak hann þá augun í brúarteikninguna á borðinu hjá mér og spyr hvaö þetta sé. Eg segi honum aö eg hafi rissað þetta aö gamni mínu í nótt og dottið í hug aö það gæti ef til vill verið teikning af brú. Hann biður mig að lána sér hana heim, því aö sig langi til að sýna hana verkfræðing, sem hann þekki. sagöi eg að honum væri það vel- komið. Nokkrum dögum seinna kom Klenz aftur með teikninguna og segir að verkfræðingnum lítist vel á þetta brú- arlag. Brýr með þessu lagi munu geta orðið ódýrar en þó traustar. Eg spurði hann þá, hvað 35 álna löng brú meö þesu lagi myndi kosta. Kom hann aftur eftir nokkra daga og sagöi, aö hægt myndi vera að smiða hana fyrir 1650 krónur. Eg baö hann þá að byggja svona brú fyrir mig og það gjörði hann. Klenz þessi átti mildar lóöir utan Kaupmannahafnar og stundaði þar smíöar sínar. En þegar bærinn fór aö byggjast út, seldi hann lönd þessi fyrir ærið fé og varö stórauðugur. — Þegar brúin Var smíöuö fór eg að skoöa hana hjá honum. Klenz spyr mig hvernig mér lítist á. Sagði eg að efni og smíöi væri ágætt, en eg sæi að brúin væri mér ó- nýt. “Hvað er nú aö?” spyr hann. Eg sVara að öll trén séu 11 þumlung- a á kant og sum 12—15 álnir á lengd og svo mikinn þunga geti bændur ekki flutt á hestum yfir há fjöll,-einsog þurfi að flytja þessi tré. “Hvaða ráð eru við því ?” segir hann. “í fljótu bragði dettur mér ekki annað ráð í hug,” segi eg, “en við verðum að taka öll stærri trén, fletta þeim og lása þau svo saman meö boltum í gegn, eins og brúnása á timburhúsum. Hvað myndi það kosta?” Hann segist skuli gjöra það fyrir 250 krónur. Eg sam- þykti það og þá kostaöi brúin 1900 krónur. Þegar smíðinni var lokiö sendi eg brúarefnið til Seyðisfjarðar með Gránufélagsskipi og var flutningur- inn gefinn. Þ.ótti mér þaö vel sæma aö félagiö, sem var eign bænda, styddi aö sínu leyti framfarafyrirtæki þetta. Alt gekk slysalaust með flutninginn. Mánuði síðar fór eg svo heim til íslands meö póstskipi Hitti eg þá sýslumennina í Suöur- og Norður- Múlasýslu, þá Jón Ásmundsson og Einar Torlacius. Sagði eg við þá, að eg mundi gefa brúna, eins og hún lægi nú á Vestdalseyri, ef sýslubúar vildu taka þaö að sér að flytja efnið að brúarstæðinu og koma brúnni á ána. Þeir tókr báðir hið bezta i þetta. Sagði eg þeirn að nú yrðu þeir að láta fljótt verða úr framkvætnd verks- ins, og bjóst við, aö nú myndi afskift- um mínum af þesari brúargerð lokiö, því að bændum myndi farast vel um framkvæmdina á sínum hluta verks- ins. F ossarnir Núna í vorblíöunni eru fossarnir okkar kátir og rómsterkir. Berst niöur þeirra meö vorblænum fram og aftur um landið, ekki svæfandi ein- rænissöng, heldur sem léttar smáhviö- ur og þaö alt upp í rjúkandi rokur. Þeir eru að, kalla á okkur. Hlustum á þá. Hvað segja þeir? “Hér erum við ár og síö og alla tið, suðandi af afli og fjöri. Viö getum altaf unnið, en aldrei þreyzt. Ykkur vantar alt, en við höfum alt. Þið sitjið í myrkri og kulda, og brennið þó áburðinum. Viö getum breytt köldu skamdeginu í vorhlýjan dag. Á- burðinn, sem þið brennið nú, gefum við ykkur allan. Því að nógan hita getið þið fengiö hjá okkur. Og sv'o skulum viö búa til handa ykkur enn meiri áburö, og ef þið bara viljið, skulum við svo plægja áburöinn niður fyrir ykkur. Á stuttum tima getirm viö margfald að ræktaða landið fyrir ykkur, unnið alt að því, sléttað tún og engi. Sleg- iö og rakað, flutt jaröargróöan iieim í hlöðu, þaöan í peningshúsin. Viö getum mjólkað ær og kýr, flutt mjólk- ina heim í stofu til ykkar, soöiö hana, hún brennur ekki einusinni við, og þá má valdbjóða fráfærur, því þá hafið þið ekker annað að gjöra en hiröa ærnar”. Já, fossarnir okkar, þeir geta nú margt. Útiverkin, erfiöisverkin, þau ganga alveg einis og i sögu. Við sitj- um bara meö pípuna okkar í munnin- um og þrýstum á hnappinn. “Já, en heyröu, góði foss. Ert þú þá góður til smávika inni hjá okkur?” Jg, eg held nú það. Þú ert ný- búinn að eignast óþektaranga, sí grenjandi á nóttunni. Konan þín þarf ekkert annað en snúa snerlinum. Strax kviknar á rauöum náttlampa, og dálítill rafofn hitar á mjólkurpel- anum ef lítiö er á móðurpelanum. Dugi þetta ekki, getur dálítill rafmót- or ruggað anganum og snúið mislitri kringlu viö nefið á honum. Valdimar Paulsen kemur með telegrafóninn sinn, og eg skal snúa og syngja fyrir angann vögguljóðin, með móðurrómi. Á morgnana vekur þig rafklukkan, hvenær sem þú vilt. Þá er baövatniö til heitt og kalt eftir þörfum. Loftiö hlýtt og hreint. Smá rafvélar sjá fyr- ir því, og ljósið, — ljósadýröin í öll- um regnbogans litum ef þú vilt — á- valt við hendina. Skammdegi þekkist ekki lengur. Þaö er eilíft sumar”. — Við sitjum hjá fossinum og hlýöum hugfangnir á hans framtíðarmál. Viö gleymum okkur við sælar vonir og bjartar framtíðarhugsjónir. Þaö drynur líka niðri í fossinum. Róm- hrifnin hverfur og nú þylur hahn ömurlega sorgarsöngva. Því alt í einu kemur fram úr fossin- um ógnar roka, er öskrar: “Eg er eldur, eg er glatuður mínu góða landi’ Og við, sem elskum fossinn svo mjög, fyllumst ógn og kvíða fyrir framtíð- inni, að hafa af heimsku og ófram- sýni glatað sólarsýninni. En eftir Iitla hvíld brýzt ólömuð orkan fram úr fos'sinum og nú kallar hann skýrum rómi: “Takið mig, frelsið mig og lofið mér aö vinna fyrir land mitt og þjóð”. Já, tökum fossana aftur, sem seldir hafa verið útlendum og innlendum bröskurum fyrir smánarverð. Núverandi handhafar fossanna græöa stórfé á þeim árlega, þó þeir hafi engin afnot af þeim önnur en þau að eiga! þá og ef til vill útiloka þá frá samkepni við aðra fossa, sem þeir eru viðriðnir. Jarðeignir allar í landinu stiga stórkostlega í veröi og það gjöra vit- anlega ^fossarnir líka, sem teljast þó einskonar fasteign, þó fljótandi sé, því menn eru nú að fá óljósan grun um hvers viröi þeir eru. Vonandi veröur þess ekki langt að bíða aö is- lenzka þjóöin sér sér fært, að taka hentugustu fossana i sína þjónustu, og þá mun verð þeirra margfaldast við það sem nú er. Þaö er áreiðanlegt að kolaforöi heimsins er mjög takmarkaður. Fyrir stríðiö var svo talið aö hann mundi endast í 6—7 aldir ennþá með sömu notkun. Hvaö er þaö? Og nú er eldur uppi í heimsbúinu og kolin minka óðum. Olían er líka mjög svo takmörkuð og eyðist líka óöum, en þetta eru eins og stendur aðaíorku- lindir heimsins. Aö stríðinu loknu munu hernaðar- þjóðirnar faVa að spara viö sig þess- ar orkuleifar sínar, og til þess að ná sér niðri á hlutleysingjunum, sem marga einmitt vantar kol og oliu, munu þær selja, þeim kol og olíu með ránveröi. Gamla kolaverðið fyrir •stríðið, og máske olíuveröiö líka, heyrum viö aldrei framar nema marg- faldað. Hvað eigum við þá til bragðs aö taka? Eigum viö að treysta á sauða- taðið eða livaö ? Nei, til er fleira. Svo sem: vindur, mór, fossar og sól. Og af þessu verða þaö vafalaust foss- arnir, sem okkur duga bezt I fram- tíðinni. Vindurinn er dutlungafull- ur, og mómýrin tæmist. Sólin, bless- uö sólin, hallar of mikið undir flatt hér hjá okkur og hylur sig í skýjum ; J en fossinnn, hann er altaf sá sami trvggur vinur. Fossarnir, hvitu kolin, verða því á- reiðanlega framtíð, hin mikla framtiö þessa lands. Og þaö því frekar, sem óöum verður meiri og meiri þörf fyr- ir vatnsorkuna, en hentugir, aflmikl- ir og aögengilegir fossar eru alls ekki algengir. Slikir fossar eru þvi hreln- ustu dýrgripir, jafnvel hér á hala ver- aldar, eins og nú er ástatt. Núna er stóriðnaður allur, framfar- ir og framkvæmdir mestar í kringum kolanámur og olíulindir.'Eftir nokkr- ar aldir verður menningarmiöjan flutt suður í Sahara, í sólina, og — norö- ur aö heimskaut^baug, íslandi, að Business and Professional Cards The Seymour House John Baird, Eigandi Heitt og kalt vaín i öllum herbergjum Faeði $2 og $2.50 á dag. Americ- an Plan. Tals. G. 2242. Winnipeg Dr. R. L HUKST, Member of Royal Coll. of Surgeons, Bng., útakrlfaður af Royal College of PhysicianB, London. Sérfrœðlngur I brjóat- tauga- og kven-sjúkdómum —Skrifst. 305 Kennedy Bldg, Portagf A.ve. (4 móti Baton’a). Tala. M. 814 Helmill M. 2696. Tlmi tH viðtale kl. 2—5 og 7—8 e.h. HVAÐ aem þér kynnuð að kaupa af húsbúnaði, þá er hsegt að semja yið okkur, hvort heldur fyrir PENINGA UT 1 HÖND eða að LÁNI. Vér höfum ALT aem til húshúnaðar þarf. Komið og skoðið 0VER-LAND HOUSE FURNISHING Co. Ltd. 580 Main St., hoini Alexander Ave. Brown & McNab Selja I heildsölu og smisölu myndir, myndaramma. SkrifiS eftir verði á stækkuðum myndum 14x20. 175 Carlton St. - Tals. Main 1357 G0FINE & C0. Tals. M. 3208. — 322-332 Ellice Ave. Horninu á Hargrave. Verzla meS og virSa brúkaSa húa- muni, eldstór og ofna. — Vér kaup- um, seljum og skiftum á öllu sem nokkure virðL JOSEPH TAYLOR LÖGTAKSMAÐUR HeimUis-Tals.: St. John 1844 Skrif stofu-Tals.: Main 7978 Tekur lögtaki bæSl húsaleiguskuldlr, veSskuldir, vlxlaskuldir. AfgreiSir alt sem aS lögum lýtur. Itoom 1 Corbett Blk. — 615 Main St. The Ideal Plumbing Co. Horiji Hotre Dame og Maryland St. *Tnl». Garry 1317 GerA alskonar Plumb- ing, Gasfitting, Gufu og Vatns-hitun. [ Allar við- gerðir gerðar bæði fljótt og vel. Reynið os«. fossunum. Það er tómahljóð í skúffunni. Væri ,ekki reynandi að tolla svolítið þessa fossakaupmenn. Láta þá borga ögn til sveitar og einhverja vitund í lands- sjóð. Leggja ætti á hestaflið í fossin- um, og fari afgjaldið hækkandi árlega fyrir ónotaða fossa. Það herðir á fossaeigendum að fara að nota þá. Fossinn stendur sem við fyrir skil- visri greiðslu afgjaldsins. Sé af- gjaldið ekki greitt skilvíslega á gjald- daga, fellur fossinn til landssjóðs samstundis. Halldór Vilhjálmsson. “Timinn”. GIGTVEIKI læknuð af nrnnni, sem þjúðist sjálfur. Vorið 1893 þjáðist eg af vöðva- bólgu og gigt. Eg kvaldist. Eg kvaldist eins og einungis sá gelur skilið, er þjáðst hefir af slikum sjúkdóm I meira en þrjú ár. — Eg reyndi lyf eftir lyf og læknir eftir láeknir, en allur bati varð að eins um stundarsakir. Að lokum fann eg sjálfur meðal, sem dugði, og síð- an hefir veikin aldrei gert vart við sig. Eg hefi siðan læknað fjölda manna, er þjáðst hafa af þessum kvilla. Eg þrái áð láta alla, er líða sökum gigtar, verða aðnjétandi þessa lækn isdóms. pú sendir ekkert cent, heldur að eins nafn og heimilisfang og sendum vér þá frían reynslu- skamt. — Pegar þú ert orðinn al- heill af gigtinni, geturðu sent and- virðið, sem er einn dollar; en hafðu það hugfast, að vér viljum enga pen inga, nema þú sért algerlega ánægð ur. — Er það ekki sanngjarnt. Hvl ættir þú að þjást lengur, þegar lækningin fæst fyrir ekki neitt? Sláðu þvt ekki á frest. Skrifaðu undir eins. Mark H. Jackson, No. 364 E. Cur- ney Bidg., Syracuse, N. Y. Mr. Jacson er ábyggilegur. Of- a^ritaður framburður er sannur. Ðr. B. J. BRANDSON 701 Lindsay Building Tblbpiione oAimr 330 Omcn-TiMAR: a—3 H«imili: 778 Victor St. Tri.kphonk qarkt 331 Winnipeg, Man. Dagtals. St.J. 474. Næturt. St.J.: 866. Kaltl sint á nótt og degl. D R, B. GERZABEK. M.R.C.S. írá Eaglandi, L.R.C.P. trk London, M.R.C.P. og M.R.C.S. Þá Manitoba. Fyrverandl aðstoðarlækrilr við hospítal i Ylnarborg, Prag, 0« Berlln og fleiri hoapitöl. Skrifstofa 1 eigin hospltall, 416—41' Pritchard Ave., Winnipeg, Man. Skrifstofutlm'i frá 9—12 f. h.; 8— og 7—9 e. h. Dr. B. Genabelu eigið hospítal 415—417 Pritchard Ave. Stundun og iækning valdra sjúk- linga, sem þjást af brjóstveikl, hjart- velkl, magasjúkdómum, Innýflavelkj, kvensjúkdómum, karlmannasjúkdóm- um, taugaveiklun. Staka. . Voröld heiman veginn hljóp 'vís í_stjórnarskjölum, til að færa skötnum skróp frá skriffinskunnar smölum. A. G. Vér leggjum sérstaka áherzlu & að selja meðöl eftir forskriftum lækna. Hin beztu lyf, sem hægt er að fá. eru notuð elngöngu. ýegar þér komlð með forskriftlna tll vor, megið þér vera viss um að fá rétt það sem læknlrinn tekur tll. COIvCIiEUGH * CO. Notre Dame Ave. og Sherbrooke St. Phones Garry 2690 og 2691 Giftlngaleyflsbréf seld. Dr. O. BJ0RN90N 701 Lindsay Building hLinoimuuT 32« Office-timar: a—3 HglMILIl 764 Vlctor St> eet rBUPSONEi OAIKT T3S Winnipeg, Man. Dr- J. Stefánsson 401 B»yd Building COR. PORT^CE ATE. & EDMOfiTOfi 8T. Stu.dar eingöngu augna, eyina. nef og kverka sjúkdóma. — Er «8 hitta frá kl. 10- 12 f. h. *g 2 5 e. h,— Tal.ími: Main 3088. Heimili 105 Olivia 3t. Talafmi: Garry 2315. Dr. M. B. Halldorson 401 Boyd BnUdtng Cor. Portage Ave. og Edmonton Stundar sérstaklega berklajjýki og aðra iungnasjúkdóma. Er að finna á skrifstofunr.i kl. 11— 12 t.m. og kl. 2—4 c.m. Skrif- stofu tals. M. 3088. Helmfll: 46 Alloway Ave. Talsiml: Sher- brook 3158 MáS&S1 fíam A7i0 söintorgiö og City Hall $1.00 til $1.50 á dag Eigandi: P. I O’CONNELL. J. G. SNÆDAL, TANNLŒKNIR 614 Someraet Block Cor. Portage Ave. «g Donald Streat Tals. main 5302. The Belgium Tailors Gera við loðföt kvenna og karlmanna. Föt búin til eftir máli. Hrein.a, pressa og gera við. Föt sótt heim og afhent. Alt verk ábyrgst. Verð sanngjarnt. 329 William Aye, Thíh. G.2449 WINNIPEG TH0S. H. J0HNS0N og HJÁLMAR A. BERGMAN, íslenrkir ldgfraeðiagar, Skmsstofa:— Rcom 8n McArtbor Ballding, Portage Avenue ÁMitoh: p. O. Box 1658. Telefónar: 4303 og 4304. Winnipeg Tals. M. 3142 G. A. AXF0RD, Málaíœrilumaður 503 PARIS BUILDING Winnipeg Gísli Goodman TINSMIÐUR VBRKSTŒÐI: Homi Toronto og Notrc Dame OH^ís. J. J. Swanson & Co. Verzla meS faateignir. Sjá um lcúu á húaum. Annast lán og aidsábyrgSir o. fl. 5»4 The Kenstagton.Port.ASnMtb Phone Main 15(7 A. S. Bardal 84S Sherbrooke St. Selur likkistur og annast um útfarir. Allur útbúnaður sá bezti. Enafrem- ur selur hann alskonar minnisvarða og legsteina. Heimilis Tala ' - Oarry 2151 8krif*ta-fu Tals. - Gsrry 300, 378 Giftingaog blóm Jarðarfara- með litlum fyrirvara Birch blómsali 616 Portage Ave. Tals. 720 ST. JOHN 2 RING 3 Utan úr bygðum. Upp þér nú, íslandssynir, allir sem berið hjör, mætastir manndómsvinir tnttnið að hvata för, ótrauðir einum rómi, austur á heljarslóð. Það er vor þjóðarsómi, þess krefst vort víkingsblóð. Dáðrakkir merki vort dragið á stöng og darraðar syngið þér ljóð. Á forverði standið í fylkinga þröng þótt framsóknin kosti’ yður blóð. Hvers minning er heilög hjá oss og löng, sem hnígur á grund fyrir land sitt og þjóö. Gamall Skagf irðingur. BIFREIÐAR “TIRES” Goodyear og Domlnion Tíres ætið á reiðum höndum: Getum út- vegað hvaða tegund sem þér þarfnist. Aðgerðnm og “Vulcanizfng” sér- stakur ganmnr gefinn. Battery aðgerðir og bifreiðar til- búnar til reynslu, geymdar og þvegnar. At TO TXRE VULCANIZING CO. 309 Cnmberland Ave. Tals. Garry 2787. Opið dag og nótt. Williams & Lee Vorið er koinið og sumarið 1 núnd. lslendlngar, sem þurfa að fá sér reiðhjói, eða láta gera við gömul, snúi sér til okkar fyrst. Vér höf- um einkas'lu á Brantford Bycycles og leysum af hendt ailskonar mótor aðgerðir. Avalt nægar byrgð- ir af “Tires” og ljömandi barna- kerrum. 764 Sherbrook St. Horni Notre Dame Verkstofu Tals.: Garry 2154 Heim. Tals.: Garry 2949 G. L. Stephenson PLUMBER Allskonar rafmagiisáhöld, svo sem straujúrn vira, allar tegundlr af glösum og aflvaka (batteris). VERKSTOFA: G76 HOME STREFT J. H. M CARSON Byr tii Allskonar Umi fyrlr fatlaða menn, elnnig kviðslltsombúðir o. fl. Talsimi: Sh. 2048. 338 COIiONY ST. WINNIPEG. Reynist ætíð vel. “Eg get sagt það með sanni uð eg er roikið betii til lieils- unnar síðan eg fór ab taka inn Triners American Elixir of Biller Wine. Eg gat varla farið úr rúminu og matarlystio vav alveg farin og svefnleysi áaótti mig. Eg var líka taugaóstvrk og með barðlífi. Eg hafði ver- ið veik í tuttugu ár og get sagt að Triners American Elixir of Bitter Wine hefir framlengt líf mitt om 10 ár. Svo Skrifaði Mrs. Th. Bjarnason 12. ágúst 1918 frá Sprnigville, Utha, og eru hennar orð sömu og þúsund ir annara, sem nota Triners meðul. Það er áreiðanlegt: Triners American Elixir of Bitter Wine er meðal sem má reiða sig á við magaveiki, harð- lífi, meltingarleysi, höfuðverk, taugaóstyrk. Fæst í lyfjahúð- \/um, $1.59 ffaskan. Triners Lini ment er annað meðal sem ekki á sinn lvka. Reynið það við gigt bakverk, tognun, bólgu. 1 lyfja- búðum og kostar 70c. — Joseph Triner Company, 1333—y343 S. Ashland Ave., Chicago, 111.

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.