Lögberg - 19.09.1918, Blaðsíða 5

Lögberg - 19.09.1918, Blaðsíða 5
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 19. SEPTEMBER 1918 5 SPARNAÐURINN ER ALVEG ÓSKAPLEGUR ELDIÐ VIÐ RAFMAGN t það kostar helmingi minna heldur en með öðru eldsneyti *----O----- UPPLAG VORT AF RAFMAGNS ELDAVJELUM eru seldar með því verði sem var fyrir stríðið og með hægum skilmálum CITY LIGHT AND POWER DISPLAY 54 KING STREET, - - - Tals. Garry 1800 og sletti í okkur dálitlum graut- arspón svo að við sveltum ekki. Slíkt finst mér svo roluleg eymdarstefna að ekki sé viðun- andi. Burt með eymdarvolið og lít- ilsvirðinguna á löndum vorum! Látið í þess stað koma fornan, íslenzkan sjálfstæðisanda! Fjármál. pá erum við komnir að kjam- anum í þessu máli, eða þá aðal- þröskuldinum. Ef skólann ber upp á sker verður það fjárskorts eins vegna. Á samtalsfundi um skólamálið, sem haldinn var í Leslie í Saskatchewan, sunnu- daginn 11. ág., sagði maður, að skólinn þyrfti engu að kvíða í fjárhagslegu tilliti, ef að eins hann væri á þeim grundvelli sem fólkið vildi og á ibak við hann stæðu þau öfl, sem fólkinu væru geðfeld. Að iþví leyti býst eg við að sá maður hafi haft rétt fyrir sér að íslendingurinn hefir áreið- anlega gott hjarta, og nái eitt- hvert málefni inn að hjartastað hans, þá stendur ekki á fjár- framlögum eftir möguleikum; en óneitanlega er skilningurinn hjá fólki voru ekki ætíð að því skapi ljós, sem hjartað er gott. Gjarn- an vildi eg því glæða skilninginn á ýmsum hliðum þessa máls. Er mögulegt fyrir Vestur-ís- lenginga að veita Jón Bjarnason- ar skóla fjárhagslegt viðurværi ? Athugaðu það bróðir. Enginn mun álíta færri íslend- inga festan hafs en 20,000. Segj- /um þá að það séu 4,000 fjölskyld- ur og fleiri hljóta þeir að vera, sem stunda sjálfstæða atvinnu, og segjum að að eins helmingur fólksins styrkti skólann með $2.00 tillagi til hans á ári. Segj- um að hinn helmingurinn gæti ekki styrkt hann eða vildi ekki styrkja hann vegna þess hann er kirkjuskóli. Samt væri frá hinum helmingnum nógar tekjur fyrir núverandi þarfir skólans. Einn maður í Lögbergs-bygð- inni sagði við mig, að það hefði verið sú meining að menn styrktu skólann á hverju ári. Á líkan hátt töluðu all-margir við mig á ferðinni um Saskatchewan að þeir vildu gjöra framvegis. þetta er rétt leið málsins. Ef að eins skólinn getur náð að hjarta- rótum fólks vors, stendur ekki á árlegum styrk frá því. Og þann- ig ætti það að vera, að alt fólk vort sem ann skólanum telji það eins sjálfsagt að veita honum nokkurn styrk á hverju ári eins og það að styrkja söfnuðinn sinn En leiðin að hinu góða íslenzka hjarta í þessu máli er í gegnum skilninginn. Sum málefni þarf ekkert að skýra fyrir fslendingn- um; þau snerta hjarta hans þeg- ar í stað; en þetta málefni heimt- ar hann að skilja áður en hann gjörir nokkuð. Sjálfsagt er að verða við þeirri áskorun og þessvegna rita eg nú þessar skýringar og af sömu á- stæðu hefi eg gjört það áður. Sumir menn spurðu mig með miklum undrunarsvip: Ber skól- inn sig ekki? Hvernig ætti hann að bera sig? Af kenslugjaldi því sem nemend- ur borga. pað er skilningur allra slíkra manna, og þá um leið, að ef skólinn beri sig ekki, hljóti það að vera annaðbvort af því að skólinn setji ekki nógu hátt kenslugjald eða þá af því að hann hafi of fáa nemendur. Hvað snertir fyrra atriðið, er það að segja, að vér getum ekki sett hærra kenslugjald en aðrir samskonar skólar setja, og annað hitt að gjaldið er nógu hátt fyr- ir flesta þá sem eru að leita sér mentunar. Mér vitanlega dett- ur engum einasta kirkjuskóla í þessari Iheimálfu í hug að hafa tekjur sínar eingöngu af kenslu- gjaldi nemenda. Sá skilningur ræður alstaðar að kirkjan eða mannfélagið í heild sinni beri skólana sem nauðsynja stofnan- ir fyrir velferð mannfélagsins, Jafnvel í sambandi við ríkisskól- ana er sami skilningur ráðandi. Nemandinn k^upir ekki mentun- ina eins og hann kaupir skó í búð; mannfélagið veitir honum mentatækifærið. J>eir, sem eng- in börn eiga, borga skólaskatt jafnt þeim, sem eiga fult hús af börnum; og mannfélagið alt stendur straum af ríkisháskól- unum þó þeirra njóti ekki nema hinir fáu, af því það er ætlast til að mentun, jafnvel hinna fáu, sé mannfélaginu í heild sinni til góðs. Nákvæmlega eins er því farið með Jóns Bjarnasonar skóla. Vestur-íslenzk kirkja eða vestur - íslenzkur almenningur verður að veita honum lifibrauð, styrkja hann stöðugt, á hverju einasta ári, en ekki nemendumir einir.af því að stofnunin er til velferðar voru vestur-íslenzka mannfélagi. Hvað hinu atriðinu viðvikur að skólinn geti borið sig ef hann hefði nógu marga nemendur er það að segja, að hann gæti ekki borið sig af kenslugjaldinu einu hvað marga nemendur sem hann hefði. Ekki var nemendaskort- ur í Wseley College þegar eg var þar kennari; þó voru tekjur af kenslugjaldi ekki meiri en um $10,000 en útgjöldin voru um $40,000 þúsund. En ef nú hefðu verið enn fleiri nemendur hefði þetta ekki getað jafnast? Nei, vegna þess að þá hefði þurft fleiri kennara. Jafnvel eins og var, þurfti að skifta suinum bekkjunum í tvær eða i'Ieiri deildir. Til þess þurfti meiri kenslukrafta og það hafði í för með sér meiri útgjöld. Á hverju ári varð kirkjan að gefa skólan- um yí, af tekjum hans. Skólinn sem eg er útskrifaður af, Gust- avus Adolphus College í St. Peter í Minnesota-ríki, sænskur kirkju skóli, var háður sama lögmáli. Um hlutföll veit eg þar ekki, en eg veit að kirkjan lagði honum stórfé á hverju ári. Hversvegna skyldu vestur-ís- lenzkir kristindómsmenn skorast undan að gjöra það sama sem aðrir kristindómsvinir í landinu gjöra af frjálsum vilja? Mér dettur ekki í hug að þeir skorist undan því, þegar þeir fá skilning á þörfinni. pegar skólinn var stofnaður var öllum það ljóst, sem að hon- um stóðu, að k'enslugjald nem- enda næði ekki til að standast allan kostnað hans. í hug þeirra manna var það ennfremur að erfitt mundi að biðja almenning um styrk á hverju ári. Eg held nú að sú hræðsla hafi verið heimska; en sú hugsun varð of- an á að stofna sjóð, sem bæri skólann að all-miklu leyti með vöxtum sínum, svo að sem minst þyrfti á árlegum samskotum að halda. Eru slíkir styrktarsjóðir hin vissasta tekjulind hvers skóla sem ekki er ríkisskóli, og mieg tíðkaðir við hinar eldri stofnanir. Út af þessu varð til hugmynd um minningarsjóð Dr. Jóns Bj amasonar. Átti hann að verða $100,000 að upphæð. Samkvæmt ályktun kirkjuþings mátti þá verja helmingnum til bygginga en hinum helmingnum mátti ekki eyða; vextir hans áttu að styrkja skólann til árlegra út- gjalda. Til þess að upphæðirnar yrðu sem stærstar var áformað að féð skyldí greiðast á fimrn ár- um, og af þeim sem önr.uðust þá fjársöfnun var talið réttast að hafa ekki samtímis í gangi aðra fjársöfnun meðal fólks, en eyða heldur gamla skólasjóðnum til árlegra útgjalda þangað til minn ingarsjóðurinn væri orðinn nægi- lega stór til að bera skólann að miklu leyti. petta var sanngjarnt og virtist vera hyggilegt, en hef- ir leitt af sér mjög mikið ilt; með þessari aðferð var fólk vort van- ið við að styrkja skólann ekkert árlega, og fátt gat verið verra fyrir skólann en það. pegar frá byrjun átti öllum að vera það skiljanlegt að skólinn var fólks- ins stofnun og allir ríkir og fá- tækir áttu að styrkja hann, og styrkja hann árlega. En af þessu sem sagt hefir verið, leiddi það að gamla skólasjóðnum hefir öll- um verið eytt. Sumum finst það einkennilgt að skólasjóðnum gamla skyldi eytt. Er það nokkur furða? Síðan skólinn ihóf góngu sína 1913, hefir hann borgað út ná- lægt $20,000 fyrir starfrækslu- kostnað og skólaáhöld, en á þess- um tíma hafa nemendur borgað nálægt $5,000. Er þá nokkur furða þó gamla skólasjóðnum, sem var um $9,000, væri eytt, meðan ekki var safnað upp í starfrækslu kostnað, og það var ekki neitt verulega gjört *fyr en í fyrra sumar, þó örfáir einstak- ir menn gæfu honum áður. Hvemig hefir verið farið með fé skólans? Bæði af góðum hvötum og slæmum spyrja menn að þessu. peim mönnum verður bezt svar- að þannig: að með féð hefir verið farið samkvæmt fyrirmælum er- indreka almennings á kirkju- þingum og á hverju einasta þingi hafa menn átt kost á því að vita hvar féð var niðurkomið. Og þess þykist eg fullvís að aldrei hefir einum einasta dollar, ekki einu einasta centi verið óráðvand lega varið. Um þetta mega menn vera vissir og eins um hitt, að fjár- hagur skólans verður í bezta lagi þetta ár, eins og hann var í fyrra ef almenningur styrkir hann nógu drengilega og alment. Hverjar eru þá tekjuþarfir og tekjuvonir skólans þetta ár? Tekjulindirnar eru þrjár: í fyrsta lagi er kenslugjald nemendanna. í fyrra var það um $1,700. í öðru lagi eru vextir af minn- ingarsjóðnum. Inn í hann hefir nú borgast um $18,000; þar af eru samt $5,000 'hlutabréf, sem skólanum var gefið, en hefir ekki orðið að neinu gagni enn sem komið er, 'því það hefir ekki gefið af sér neina vexti. pess utan er eignin að nokkru leyti fólgin í skuldabréfum, sem eru arðlaus í bráðina; en með 6% vöxtum má gera ráð fyrir $600 tekjum frá minningarsjóðnum á þessu skóla ári. Ef nemendur yrðu eins margir og í fyrra yrðu þá tekjur frá þessu hvorttveggja um $2,300; en útgjöld í fyrra voru um $4,900. Eru þá um $2,600 sem þarf að safna frá fólki voru. pað er þriðja tekjulindin og bezta. Hvernig á að hafa inn fé fyrir skólann ? Sjálfur hefi eg ferðast um bygðir í sumarfríinu og hefir mér orðið nokkuð ágengt, sum- staðar ágætlega, en líklega ferð- ast eg eitthvað meira. f öðru lagi er sjálfsagt að hver einasti skólaráðsmaður og aðstoðarmað- ur skólaráðsins safni fé til skól- ans. Ekki síst til þess hafa þeir verið kosnir. Jafnvel þar sem eg ferðaðist, er fjöldi af fólki, sem eg náði ekki til. í kirkjufélaginu hefir verið alt of mikið af dauð- um meðlimum í dauðum nefnd- um. pað má ekki vera með þess- ar nefndir. Eg ber mikið traust til þeirra að þær sýni skólanum þá drottinhylli, sem þær eru skyldugar að sýna, tali máli skól- ans, útvegi honum nemendur og afli honum fjár. Ennfremur vænti eg þess að hvert einasta kvenfélag og ungmennafélag í Kirkjufélaginu styrki skólann að nokkrum mun á árinu. Skólinn kemur ykkur öllum við, bræður og systur styrkið hann. Enn- fremur má búast við því að ein- staklingar ótilkvaddir sendi hon- um gjafir, og að einstaklingar og hópar manna haldi samkomur honum til styrktar. Muni nú allir góðir menn eftir skólanum; skrifið hann á hjarta yðar, sem eitt af því er þér að sjálfsögðu styrkið eftir ástæðum Munið eftir minningarsjóðn- um í erfðaskrám yðar. Eg kannast við það að vér höf- um orðið fyrir stórkostlegum vonbrigðum í sambandi við hin stóru loforð í minningarsjóðinn; en það var styrjöldin, sem setti þann stóra þröskuld á leið þeirra manna að þeim var í svip ómögu- legt að borga; en hver einasti þeirra leggur drengskap sinn við að hann borgi eins fljótt og möguleikar leyfa. En auðvitað hefir þetta verið stór slys fyrir tekjur skólans; en eftir því sem erfiðleikarnir eru meiri eftir því j verður fögnuðurinn meiri yfir sigrinum. (Framhald). Canadian Army, France. Hann inn-ll889, en féll í orustu 11. ágúst s. 1 ritaðist í 223.Scandinavian herdeild- ina, þegar hún var stofnuö og fór meö henni til Englands í apríl áriö 1917. Þar var hann þar til í fyrra haust, aö hann fór til Frakklands, fór strax i skotgrafirnar, og var í vélbyssudeild altaf þar til hann féll. Sturlaugur heitinn var röskur piltur og vel lát- inn, og hvers manns hugljúfi. Er hans sárt saknaö af öllum aöstand- ,endum hans og vinum. Pétur Alex. Gottskálksson Olson Pte. no. 722230. Fæddur 22. ágúst 1883. Dáinn á Frakklandi 16. ágúst 1918. Pétur heitinn gekk 108. herdeildina 1916, og fór til Englands 13. septem- ber sama ár. 13. apríl áriö eftir fluttist hann úr þeirri herdeldi yfir í Canadran Scotch herdeildina og fór meö henni til Fraikklands. Hinn 8. nóvember sama ár særöi'st hann, en fór aftur í skot- grafirnar í janúar 1918. í byrjun ágústmánaöar fékk hann leyfi og fór til Englands, en var aftur kominn til Frakklands þann 11. og féll þann 16., sem áöur er sagt. Pétur heitinn giftist 1912 Jónínu Hrólfsdóttur, sem nú, ásamt þremur börnum, mjög aldraöri móður hins látna, systkinum hans, vandafólki og vinum, lítur í anda yfir til fjarlæga lándsins — landsins þar sem hann neytti síöustu orku í þarfir köllunar sinnar. TárVotum augum stara allir til landsins, svo langt frá Canada, þar sem allar vættir, helgar og óhelg- ar, berjast um örlög mannanna. Eands ins, þar sem mestur kraftur mannlegs hyggjuvits, þess er sögur rara af, hefir stigiö og mótaö hin stórkost- legustu risaspor i skjóli og skugga hinna ýmsu guða. Lándsins, þar sem einkavinirnir sópast burtu, einn eftir annan, yfir landamæri lífs og dauöa. Iandsins, þar sem seinustu hugsanir svo margra, um vini og heimahaga, lyfta sér út yfir myrkriö hergaröanna, og líöa á vængjuan Ijósvakans heim — heim. Þangað, einmitt þangaö, starir hver einaisti maöur með v'iti um allan heim, því þar er aö finna hæö, dýpt breidd og lengd mannlegrar sálar. Þar renna stærstir straumar vits og óvlts, ástar og liaturs, slægöar og hugprýði, hlið viö hlið. Þar eru sárin mest og tárin flest. Pétur heitinn var ljúfur í lund, ötull og hjálpsamur við alla, er hann átti að veita. Þannig mun hann og hafa reynst í striðinu mikla. Ber margur sá fleiri sár, er heldur sig framarlega í fylkingum, þegar þörf krefur, en þaö er merki um góöan dreng. Sögn og saga geymir minningu hans. En mestu varöar aö enn fullkomnari starfsmaður ris af rústum hins fallna og heldur baráttunni áfram til sigurs. Blessuö sé mnning allra góðra og drenglyndra manna. BJeSsuð sé minning þín, Pétur Olson. Vinur. eins og áöur er sagt; varö því fullra 29 ára aö aldri. Hann gekk í herinn í marzmánuöi 1915 og yfirgaf þá stöðu hjá strætisv'agnafélagi Winri- pegborgar, er hann var búinn aö vinna hjá sem vagnstjóri í 7 ár. Eg hygg aö þessi látna hetja frels- is o gmanndáðar, sem gaf sig frívilj- uglega meö sterkum áhuga út í þetta stríö, hafi aö miklum parti haft marga beztu kosti foreldra sinna í sér sam- einaða. Hann var óbifanlegur að stefnufestu og meö öllu ómögulegt aö fá hann Ieiddan út í glaum og gleöi af sfnum æskuvinum og félagsbræðr- um, og má næstum einsdæmi kalla. Var strangasti reglumaöur, gætinn og stiltur í hvívetna og kom sér vel við alla. En eftir aö faöir hans lézt. varö hans fasta stefna og ákvöröun aö lifa fyrir móður sína og láta henni líða sem bezt, og öll bréfin hans af stríðsvellinum bera þaö með sér, að elsku mömmu geti liðið sem bezt og verið glöö og hraust, eins og hann var þá ávalt i anda sjálfur. Þú aldurhnigna, þreytta og mædda sæmdarkona, drottinn, er hefir leitt þig fram á þenna dag, veri þín stoð og styrkur til daganna enda. Eg tek hjartanlega hlutdeild i þinni sorg og í sorg allra mœðra, sem missa sína góöu drengi og hraustu hetjur í þess- um hörmunga leik. En gleöigeisli er þaö í gegn um sorgasortann, aö eiga þá meövitund í óveilduðu og hug- prúöu konuhjarta, aö geta sagt: “Þarna lét eg hinn dýrasta og bezta part minna vona og sálarlíís, til þess einungis og aðallega að kaupa friö og frelsi fyrir alheim, fyrir alda og ó- borna.” Guö blessi og annist, huggi og hjálpi öllum konum og öllutn mæör- um, sem hafa ástvinum á bak að sjá í stríöi þessu. Og blesuð sé minning allra hugprúöu og hraustu mann- anna, sem falla í nafni frelsis og frægöar í þesum alheims ófriöi. Lártis Guðmundsson. dóra ólst upp aö mestu hjá Jóni eldra Ingjaldsyni á Halldórsstöðum í Bárö- ardal, konu hans og ekkju, hún arf- leiddi Halldóru að eignum sínum, þar á meöal var jöröin Hvarf, þangað fluttu þau Jón og Halldóra 1870, og bjuggu þar til 1873 aö þau fluttu til Ameríku. Dvöldu þau fyrstu þrjú árin í Ontario, fluttu þaðan til Ný.ia íslands 1876, voru þau þar í fimm ár, þaðan fluttu þau í Svoldarbygö í N,- Dakota og hafa búið þar S'öan. Þau hjón eignuöust 7 börn, og er jriggja þegar getiö. Dreng mistu >au fimm ára gamlan. Af stúlkunum eru þrjár lifandi: Sigríöur Helga, gift Kjartani Sveinssyni aö Edinburg, N.-Dak.? Jóhanna Guðrún, gift Swan Swanson til heimilis í Alberta, og Guðleif Olína, gift Christ Olson (NorömanniJ að Ryder, N. Dak. Jón Hjálmarsson, var meöalmaöur á vöxt, en mikið meira aö allri karl- mensku, vel hagur og starísmaður góöur, fööurlandsvinur og fylgdist vel meö tímanum, hversdagsglaður og bjartsýnn; aldrei aö kvarta, var óefaö hans hugsun. Jón var einn af þeim mönnum, er var misskilin, var af mörgum álitinn aö v'era kaldur alt í gegn, en svo var ekki, hann haföi góöar og blíðar tilfinningar, er eink- um komu fram viö vini hans og fjöl- skyldu. Barngóður var hann með af- brigðum. Góffkunningi hns látna. Dánarfregn Árna Þórarinssonar Hann lézt 17. júli 1918, þá 72 ára aö aldri, var fæddur aö Rauöamel i Eyjahrepi i Snæfellsnessýslu á ís- landi, þar sem hann ólst upp hjá for- eldrum sínum, Þórarni Árnasyni og konu hans Gróu Jónsdóttur, er þar bjuggu lengi. — Síöan fór hann inn á Skógaströnd og kvæntist þar Jóhönnu Sigurðardóttur frá Stóra-Laugadal. Þau hjónin bjuggu svo nokkur ár í Klettakoti á Skógarströnd, en fluttust svo þaöan til Vesturheims áriö 1882 og settust að í Winnipeg ttm tirna. Þaöan fóru þau síðan norður til Nýja íslands og bjuggu þar nokkur ár. Loks flutu þau sig svo til East Sel- kirk, og bjó Ámi heitinn þar til dauðadags. Banamein hans var hjarta bilun. Hann lætur eftir sig ekkju og 5 börn. — Þeint hjónum varö alls sjö barna auðið og eru tvö dáin. Árin sem }>au hjón dvöldu í Nýja íslandi, uröu þau fyrir mikilli mæöu. Tveir drengir þeirra veiktust þar af ólæknandi sjúkdómi. Sá eldri var máttlaus og varö aö fara meö hann eins og nýfætt barn til þess tíma er hann dó, þá fimtán ára aö aldri. Hinn sem eftir lifir, er 28 ára, og þarf aö færa hann úr fötum og í. — Tvær dætur þeirra hjóna eru giftar vestur við haf, og eiga enska menn- Tvö börn eru heima, piltur og stúlka, upp- komin og vinna viö búiö, sem er mjög snoturt. Árni heitinn var í lífsábyrgð fyrir $ 500, sem búiö er aö greiða til ekkiunnar. Hinn framliöni var vel greindur, bókamaöur mikill og prýöis vel hag- orður. Hann v'ar ráðdeildarmaður elskulegur heimilisfaöir, og er hans því sárt saknaö af konu hans, börn- uin og öörum ástvinum. Blessuö sé minning þín, kæri bróö- ir. S. Thorarinson. íslendingur fallinn. Dánarfregn. Þann 13. ágúst lézt á almenna sjúkrahúsinu i Dauphin, Vilborg kona Þorsteins Oliver viö Winnlpegosis Banamein hennar var innvortlsmein semd. Vilborg sál. var dóttir Jóns gull smiðs Bernharössonar, er lengi bjó Laxnesi í Mosfellssveit. Reykjavikurblööin eru vinsamlega beöin að birta þessa dánarfregn. Sturlaugur Crawford. Orð hafa komið frá Ottawa til Mr. Björns S. Crawford, Winnipegosis, Man., að sonur hans, Pte. Sturlaug- ur Grawford hafi látist af sárum, er hann fékk nú í seinustu stórorustum, þann 28. ágúst, á 29. Clearing Station, H. Th. A. Gíslason. Þann 11 ágúst s. 1. féll í stríðinu ægilega yfir á Frakklandi hraustur og vel gefinn landi vor, Hans . eódór Ágúst, sonur síra Odds V. Gislason- ar, sem látinn er fyrir nokkrum árum og var sérlega merkur og vel þektur meöal vor, og konu hans önnu Vil- hjálmsdóttur (rikaj i Höfnum á Reykjanesi syöra á Islandi, og lifir hún enn viö háan allur og á heimili hér i Winnipeg. H. Th. Ágúst var fæddur 17. marz Æfiminning. Annan dag júní 1918, andaðist bóndinn Jón Hjálmarsson aö heimili sinu í Svoldarbygð, N. D. Banamein hans var brjósttaugadráttur, er sner- ist til lungnabólgu þann 5. samamán aðar. TalaÖi síra K. K. Olafsson yfir hinum látna i Péturskirkjunni var han svo lagður til hinztu hvíldar i grafreit Péturssafnaðar hjá börnum hans þremur er dóu kringum tuttugu ára aldur, Hjálmar, Karl og Sesselja Jón var fæddur 24. júli 1847 aö Hvaimmi í Reykjadal. Foreldrar Jóns voru þau hjónin Hjálmar Jónsson aö Hv'ammi i Reykjadal og Sigríður Jóns dóttr í Sýrnesi í Reykjadal. Jón ólzt upp meö foreldrum sínum. 1869 gift- ist hann eftirlifandi konu sinni, Hall- dóru Jósefsdóttir frá Hvammi í Bárð- ardal. Foreldrar hennar Jósef Gam- alíelsson, Einarssonar frá Haganesi Wonderland. Alaf eykst aðsóknin að Wronder- land-leikhúsinu, og er það bezta sönn- unin fyrir því, hve vandaðar sýning- arnar eru. Enda bíður fólkiö jafn- an meö öndina i hálsinum eftir þvi, aö sjá áframhaldö af hinni frægu kvikmynd "The House of Hate” á- samt meiru og fleiru. Á föstu- og laugardag kemur Ma- dame Olga Petrova fram i slnu þriöja meistarastykki, “The Life Mask ’. Þessar og þvilíkar myndir getur fólk haft og skemt sér við hvaö eftir ann- aö. Walker. “Going Up” er nafniö á stórfræg- um og hrifandi söngleik, sem Walker- leikhúsið byrjar að sýna næskomandi mánudag, og sýnir alla v'ikuna á enda, meö aukasýningum á miöviku- og laugardag. Um sjötiu og fimm per- sónur taka þátt í leiknum. Þessi söngleikur hefir mjög hrifið hugi New Ýork búa og víðar, og er heldur enginn vafi á mikilli aðsókn hér í Winnipeg. — Það veröur þvi ráð- legra aö krækja í aögöngumiða nægi- lega snemma. Valdimar Walterson. Hinn 30. ágúst siðastlðinn andaö- ist í Metlakatla, Alaska, Valdimar Waiterson frá Blaine Wash. Markaðiskýrslur. Heildsöluverð í Winnlpeg: Nýjar kartöflur 75 cent Bush. Creamery smjör 45 cent pd. Heimatilbúið smjör 30—31 c. pd. Egg send utan af landi 39—45 c. Ostur 21 c. Hveiti bezta tegund 5.17j4c. 98 pd. Fóöurmjöl viö mylnurnar: Bran $30.80, shorts $35.80 tonnið. Gripir: Bezta tegund af geldingum 12--14.00 100 pd. Miðtegund og betra 9.50—11.50 100 bls. Valdimar heitinn var fæddur á Kvígur: Gimlij Man., 23. maí 1893, en fluttist Bezta tegund 9.25—10.00 100 pd. með foreldrum sínum til Selkirk, Beztu fóðurgripir 7.00—8.25 — — Man., áriö 1896, og dvaldist þar með Meðal tegund Kýr: Beztu kýr geldar 6.00—7.00 — — þeim þangað til þau fluttu til Blaine 8.50—9.50 — áriö 1903. Ólst hann upp hjá þeim Dágóöar -r— góöar 7 27—8 25 — — hér síðan. Meðal 6.00—7.00 — — Síöastliöiö vor fór liann ásamt Jóni Til niöursuöu 4.25—5.25 — — Jónssyni hálfbróöur sínum og Ólínu Fóöurgripir: konu hans, til Metlakatla? og þar bar Beztu 9.50—10.00 — — dauða hans aö höndum 30. ágúst síö- Úrval úr geltum grip- astliöinn. um 7.00—7.75 — — Foreldrar lians eru þau Benedikt All-góöir 6.75—7.25 — — Walterson (Sigvaldason), ættaöur úr Uxar: Húnavatnssýslu, og María kona hans, Þeir beztu 8.75—9.50 — — Abrahamsdóttir, ættuö úr Evjafirði Góöir 6.50—7.60 — — (systir þeirra Friöriks og Jóhanns MeSal 4.00—5.00 — — Abrahamssiona). Graöungar: Valdimar heitinn var sérstaklega Beztu 6.75—7.25 — — stiltur og vandaöur piltur, og hugljúfi Góöir 5.50—6.00 — — allra, er þektu hann. En sérstaklega Meðal 5.00—5.25 — — er hans þó saknað af öldmðum for- Kálfar: eldrum hans og systkinum. Beztu 9.50—12.00 — — Hann haföi ætíö verið mjög eftir- Góöir 8.00—10.00 — — látur og ljúfur foreldrum sínum, og Fé: leitaöist á allan hátt viö aö veröa Beztu lömb 13.00—15.00 — — þeitn til gleði og blessunar. Bezta fullorðiö fé 10.00—12.00 — — Lengi þjáöist hann af sjúkdómi, er Svín: hann bar mieö stakri stiUingu og þol- Beztu 19.00 — — inmæði. Þung 17.00—18.00 — — Likiö var flutt frá Alaska til Blaine Gyltur 15.00—16 00 — — og jarösungið frá íslenzku kirkjunni Geltir 8.00 — — af síra Sig. Ólafssyni, aö viðstöddum Ung 14.50 — — fjölda fólks. Korn: Blessuð sé minning Valdimars Hafrar 84—98 bush. Waltersonar. Barley no. 3 c. w. 1.05 “Sælir eru hógværir( því þeir munu — no. 4 1.00 landiö erfa.” — Fóöur 0.92 Sig. ólafsson. Flax 4.05 Manitobastjórnin og Alþýðumáladeildin Greinarkafli eftir starfsmsn* Altiýðumálsdeildsririier. Ensinn vafi er á þvl, at5 Ibúár Mani- tobafylkis kunna fyllilega aC meta mentunar- og menninRargildi þaC, sem landbúnatSarskóIinn, Agricultural Coll- ege hefir, þð sumum mætti samt vera mál þaS enn ljðsara. Einstaka menn llta þannig ú, aC skðlinn sé aðeins til þess, aB kenna mönnum almennar bú- skaparreglur, og þykjast múske geta lært þær eins vel heima. ASrir halda þvl stundum fram, aB skðlinn veiti mestmegmis bðklega fræBslu, og þess- vegna sé hann ekki hinn rétti staBur fyrir þann ungling, sem ætlar sér aS verSa praktiskur bðndi I framtltSinni. En sannleikurinn er sá, a8 Agri- cultural College er fjölbreytt menta- stofnun, sem veitir vIBtæka fræBslu alveg eins og unglingaskðlar, gagn- fræSaskðlar og háskólar veita. Agricultural College leitast vlS að ita ungum mönnum < um haldgóBa mentun, bæBl tll munns og er þa?S hverjum bðnda til ðmetan- legs gagns. Hann fær ennfremur stöSuga æflngu viS meSferS korns og val á útsæSI. Hann fær einnig meS þvl aS vinna á gasvéla-tilraunastöSinnl alveg fullnægjandi reynslu I þvl aS fara meS sllkar vélar, og kemur sú kunnátta sér vel síSar. Einnig lærir hann heilmikiS I trésmlSi og hinar og þessar aSferSir viS aSgjörSir o. s. frv. Einnig veitist nemandanum kostur á þvl aS læra fullkomnustu meSferS ali- fugla, ög meSferS mjðlkur, ef honum svo sýnist. Og þar aB auki fær hann vísindalega tilsögn I GrasafræSi, Efna- fræBi, ESlisfræSi og GerlafræSi — Baeteriology. Hinar ungu stúlkur fá tilsvarandl tilsögn I ensku og reikningi, og þess utan fá þær aB læra fatasaum, hatta- gjörS og flest þaS, er aS klæSnaSi lýt- _ _____________ ____i ur. þar aB auki fá þær ágæta fræSslu veita ungum mönnum og ungum kon- , ___„«ul„ _ u ____,_______». »„_______ I matreiSsIu og heimillshaldl, aShlynn- um haldgðSa mentun, bæoí til munns . ... _ gl , . . | ing sjúkra meS meiru og fleiru. Einn- og an a. | jg þœr hina sömu tilsögn og piltar AS þvl er snertir æfingu heila ogl I vlsindagreinum. svo sem EfnafræSl, hugsana, þá skiftir þaS minstu máli,! ESlisfræBi, GerlafræSi og meSferS gas- hvaSa námsgreinar eru lærSar. og| véla. — Ef til vill hefir enginn skðll þessvegna veitir Agricultural College! á meginlandi NorSur-Amerlku eins öllum nenjendum slnum tækifæri á aS gðSa húsaskipan og þessi. Hann hef- mentast I þeim greinum, sem hljðta^ ir yfirfljðtanlegt húsnæSi fyrir 400 fyr eSa síSar aS koma fram viS þá 1 j nemendur, og auk þess afbragSs lestr- æfistarfi þeirra. arsali, leikfimissal, sundlaug og stðran „„ , , , ,. . samkomusal. Sérhvert ungmenni, sem innritast viS skðlann, öSlast fullkominn undlr-! Samsöngvarnir, kappræSurnar og f- búning undlr köllun slna I ltfinu og þrðttirnar, sem fara þar fram á hverju fær þá undirstöSu, sem nauSsynleg er föstudagskvöldl, hafa vfStæk mennlng- til þess aS geta orSiS nytsamur borg-1 áráhrif á hinn stðra nemendahðp. ari I þjðSfélaginu. Nemandinn fær þvt Á meSan hinir eldri bræSur vorir allvfStæka tilsögn I viSskiftafræSi, I eru aS heyja baráttuna stðrkostlegu á þvf aS tala vel og fallega enska tungu orustustöSvunum, fyrir hugsjðnum rita glögg viSskiftabréf og æfingu I aS þeim, sem oss eru kærastar ættu hinlr láta skoSanir sfnar sklpulega I ljðs yngri menn og konur aS búa sig sem hvar sem vera skal. Hann fær einnig, bezt undir forystustörf þau, er þeim mjög góSa tilsögn I talnafræSi, svo aS hljðta aS verSa faliS á hendur aS strlS- honum veltist létt aS gjöra allskonar Inu loknu, I þeim tilgangi aS uppbyggja kostnaSaráætlanir viSvfkjandi búnaSt og endurbæta þaS, sem aflagast heftr, og verklegum fyrlrtækjum. Honum eSa þá alveg hruniS til grunna. Og gefst daglega kostur á aS skoSa gripa- skðlarnir hljðta nS verSa miSstöBvarn- hjarSir og læra aS greina ljðslega á ar, þar sem undirbúningurinn undir milli lélegra gripa og góSra. Einnig sllka endurreisnarstarfsemi fæst gefst nemandanum ávalt kostur á aS Væri ekki rétt af þér aS nota næsta sjá og kynna sér fyrirmydar tilrauna- vetur til þess aS ganga á skðla? Hugs- stöSvar, þar sem bændaefni geta feng- áSu vandlega um þessa spurnlngu. Pú 15 hina fullkomnustu fræSslu aS þvl getur aldrel metiS gildi hlnnar sönnu er snertlr hlrSlng og fðSrun búpen-1 mentunar I dollurum eSa centum. En ings. Hann fær fullkomna æfing I; gðS mentun gefur lika af sér dollara viö Mývatn og Sesselja Ingjaldsdóttir frá Halldórsstöðum i Báröardal. Hall þV( aS dæma hesta, kýr kindur og svtn, | og cent, þvf má ekki gleyma.

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.